┈••✾•🌺•✾••┈ شاعر و متفکر و پیامبر، همه گویی سخن مادرانه و امي وار دارند؛ سخنی که از قلب آغاز می شود و همان سخن وجود است... ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها، بشارتی است بر آنکه خداوند اگر پیامبر را از میان ما می‌برد، اما مادر را برای ما می گذارد. مادری که سخنش همان سخن پیامبران است. 🎥ببینید:#مادر @gharare_andishe

در دنیایی زندگی می‌کنیم که به اقرار بسیاری از متفکران، آدمی در دامان بحران‌ها و تنگناهای نفس‌گیر به سر می‌برد و بدون آن‌که خود متوجه آن باشد حیران و سرگردان در جست‌وجوی ماوایی است، تا کنار آن آرامش یابد و به دنبال راهی است تا از حیرانی و گم‌شدگی نجات یابد؛ برای رهایی از سرگردانی‌اش خود را مشغول راه‌های پیچ در پیچ و علوم مختلف کرده تا کامیاب شود و چه بسا که هر چه بیشتر پیش‌رفته، کمتر یافته‌است و آشفتگی‌اش فزون گشته است. شاید "مادر" و سخنِ او بتواند راهی به سوی نور و رهایی از ظلمتِ تنهایی و سرگردانی در این جهان باشد؛ مادر؛ که از اعماق وجود می‌گوید و با زبان مهر و محبت، به فزرندان خود راه را می‌نمایاند. حضرت زهرا (س) به مثابه مادرِ خلقت در جایی معنی می‌شوند، که با ایستادن در بزنگاه وجود، درون ما را به سخن می‌آورند و با زبان امی‌وار به راهی اشاره می‌کنند تا با پیمودنِ آن به سر منزل مقصود رهنمون شویم. #سخن_مادری @gharare_andishe

. ساقی علی است، کوثر جوشان حق تویی 🔰 در ایام ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها؛ 💎 در برابر آینه، تفکر در مأوای سوره کوثر #نشست_اول 📆 شنبه ۲ بهمن ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۵:۳۰ لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/soharoom @soha_sima

. ...خوش داشت مادری را شیدا بیافریند... 🔸 رحمت بی انتها 💎 گفتگو پیرامون بيانات رهبر انقلاب درباره زنان شهید #نشست_دوم 📆 یک‌شنبه ۳ بهمن ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۳۰ لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/soharoom #نامی_آشناتر_از_نام_زهرا_سراغ_نداشتیم @soha_sima

اهل ایستادن که باشی، مادر را میشناسی! حتما لازم نیست شرح دهد لحظه لحظه های بیم و امیدش را و از تنگناهای مادری بگوید! اگر مردان ایستاده را در وصیت نامه و توصیه عظیم دم رفتنشان، بتوان دید، مادر را اما چگونه؟ مادری که شرحی از خود ندارد! زبان به کلام هم که باز کند، گویی همه فرزند است، کلامی از خود نخواهد گفت؛ اما کافیست به یاد بیاوری لحظه بلند شدنت را، زمانی که توانی برای ایستادن نداشتی و این نگاه نگران و پر از شوق مادر بود که تو را از جا کند و بلندت کرد! دستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه راه رفتن آموخت و تو ایستادن را و حرکت را تجربه کردی و شیرین تر از آن آغوش پر مهر مادر را، همان که پناه آخر توست هنگامی که جانی برای ایستادن نداری و باز تو را راه می برد... و سخن مادری چنین است، سخنی که تو را به ایستادن می‌خواند و توان راه رفتن می‌دهد.. #سخن_مادری @gharare_andishe

. به تمام جان حاضر... 🔹متن خوانی گزیده‌ای از کتاب "تنها گریه کن" روایت زندگی اشرف سادات منتظری، مادر شهید محمد معماریان 📆 سه‌شنبه ۵ بهمن ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۳۰ لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/soharoom #نامی_آشناتر_از_نام_زهرا_سراغ_نداشتیم @soha_sima

. به تمام جان حاضر... 🔹متن خوانی گزیده‌ای از کتاب "تنها گریه کن" روایت زندگی اشرف سادات منتظری، مادر شهید محمد معماریان 📆 چهارشنبه ۶ بهمن ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۳۰ لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/soharoom #نامی_آشناتر_از_نام_زهرا_سراغ_نداشتیم @soha_sima

☀️دست از طلب ندارم تا کام دل برآید.... اگر مادری را نوعی صبر کردن و امید داشتن به تحقق چیزی بدانیم و اگر مادری را شان و جایگاهی بدانیم که توان ایستادن به پای چیزی را دارد. باید از خود بپرسیم منشاء این صبر از کجاست؟ با کمی تامل شاید بتوان گفت جایگاه مادری، وجودی را به آدمی عطا می‌کند تا ناپیدایی‌ها را در امر آشکار ببیند و توانی می‌دهد که بتواند امر مستور را به آشکارگی دربیاورد. مانند مادری که در توان نوشتن کودکش، به نوعی آینده‌ی مستورِ او را می‌بیند و به آن امید، صبر بر تحقق آن آینده می‌کند. اگر مادری از خیالِ تحقق و شدن، تهی شود، نا امیدی بر او مستولی شده و مدام دست به دامن روش‌های تربیتی و غایات مشخص و هدف‌های واضح می‌شود و فرصتِ انکشاف را از خود و کودکش، دریغ می‌کند و چه بسا هر دو مغلوب بی صبری می‌شوند، در این حالت کودک دیگر رازی در دوردست‌ها نیست که مادر بتواند با خیالِ خود هر بار فرصت انکشافِ او را تمهید کند و این‌گونه امرِ مادری حیات خود را از دست می‌دهد و به تبعِ آن صبر و پایداری در وجودش تضعیف می‌شود. ....اگر مادری را وسیع‌تر ببینیم، چگونه می‌توان برای انقلاب مادری کرد؟ شاید وجودی که بتواند که در نهال نورسته‌ی انقلاب، حکومت مهدی(عج) را رویت کند و اینگونه صبر بر طی مسیر آن کند. #طلبِ_مادری @gharare_andishe

. می‌گویند پیامبر ما اُمی است معنای اُمی را نمی‌دانیم فقط می‌دانیم اینها که مادر‌ی‌اند تعلق زیادی به مادر دارند و نشان‌شان این است که، عزم و همت بلند دارند و با مهر و محبتی که از شیره جان مادرانشان سیر نوشیده‌اند گاهی عالمی ساخته‌اند. خدا، محمد، علی، امام، حاج قاسم و فاطمه زهرا ام‌ابیهاست... #حرم_مادری #نامی_آشناتر_از_نام_زهرا_سراغ_نداشتیم @soha_sima

. 🎙بشنوید| #حرم_مادری #نامی_آشناتر_از_نام_زهرا_سراغ_نداشتیم @soha_sima

🔹ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد.... پله ها را یکی دو تا بالا می‌روم. بگی نگی نفس نفس می‌زنم، ساعت را نگاه می‌کنم مثل همیشه عقربه‌های ساعت از من جلوترند، سیستم را روشن می‌کنم و شروع میکنم به تایپ، جدول را تکمیل میکنم، لیست‌ها را تحویل می‌دهم؛ همچنان که در استرس اشتباه بودن و یا ناقص بودن لیستِ تحویل داده‌شده‌ام، کارِ زمین مانده‌ی ارباب رجوع به یادم می‌آید، تندتر قدم بر می‌دارم، پشت میز می‌نشینم و همان‌طور که باقی‌مانده‌ی چای را سر می‌کشم، به دنبال اطلاعات او در پرونده‌اش می‌گردم، چشم‌هایم را ریز می‌کنم بلکه زودتر موارد لازم را از پروفایلش استخراج کنم؛ تلفن زنگ می‌زند، تلفن را برمی‌دارم و می‌شنوم که پست آمده و باید بروم بسته را تحویل بگیرم، بلند می‌شوم و می‌روم، در راه همکارم را می‌بینم؛ به خاطرم می‌رسد دیروز از دردِ دستش شکایت می‌کرد و من فراموش کرده بودم، احوالش را جویا شوم، به در می‌رسم بسته را تحویل می‌گیرم، صدای خنده‌ی بچه‌ها فضای کوچه را پرکرده‌است، می‌‌خواهم همراه‌شان لبخند ریزی بزنم که یاد پروفایل و کار ناتمامم می‌افتم، لبخندم را می‌خورم و قدم‌ها را کوتاه می‌کنم تا به اتاق برسم..... ساعت ۱۴ است و روز به نیمه رسیده.... کارها همچنان مانده ..... مانیتور را خاموش می‌کنم و آماده‌ی رفتن می‌شوم؛ به همکارم نیم نگاهی می‌اندازم و خداحافظی می‌کنم، همان طور که تلفن بین گوش و شانه‌اش قرار دارد و با کسی صحبت می‌کند و همزمان چیزی تایپ می‌کند، سرش را به نشانه‌ی خداحافظی تکان می‌دهد.... در آستانه‌ی فصلی سرد در ابتدای درک هستی آلوده‌ی زمین و یاس ساده وغمناک آسمان و ناتوانی این دست‌های سیمانی من از جهان بی‌تفاوتی فکرها و حرف‌ها و صداها می‌آیم و این جهان به لانه ماران مانند است. . . . آیا دوباره باغچه‌ها را بنفشه خواهم کاشت؟ و شمعدانی‌ها را در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت؟ فروغ فرخزاد #شهرِ_بی‌روح @gharare_andishe

شما به چه می گویید "فجر"؟ روزنه ای، نقطه ی امیدی یا نوری در تاریکی؟ یا هیچکدام؟ "جشن" چطور؟ جایی است که دوست دارید همه بیایند... فضای فرهنگی گویی جایی است که با گذشته های دور و نزدیک سرزمینش کار دارد، روزنه ها و امیدها را می‌تواند ببیند و نشان دهد. بیم ها را نیز.. همه اینها در پی دیدن فجر است، و اگر فجري به چشم نیاید، جشن چه می‌شود؟ جشنواره فجر آیا جشن میهن من است؟ آن يمني زیر گلوله یا آن فلسطینی بی پناه را نمی‌گویم، آیا ایرانی ها در این جشن هستند؟ راستی به که می‌گویید ایرانی؟ اگر پادشاهان ساسانی را هم بگوییم، در آن زمان هم ایران ملجأ ملت‌ها بود، حال کجاییم؟ خود را می‌بینیم؟ کدام خود را می‌بینیم؟ این فرصت بزرگ فرهنگی، کجا را می‌بیند؟ اصلا توان دیدن فجر را دارد؟ آن فجر گشوده شده به روی ملت را می تواند ببیند و نشان دهد؟ چقدر جای آوینی خالی است... @gharare_andishe

. ایام الله دهه فجر مجال عزم و همت یک ملت است که چگونه یک شبه بنیاد نظام شاهنشاهی از جان و روح یک ملت برافکنده میشود و روح و جانشان طعم آزادی از اغلال را می‌چشد. ملتی که به زندگی در حاشیه تجدد تن داده بود و نمی‌توانست مسئولیت زندگی در جهان جدید را بپذیرد و تاریخ خود را ذیل تاریخ اروپا می‌دید و اگر چیزی از گذشته بیاد می‌آورد فقط مایه تفاخر بود و اگر از او می‌پرسیدند که این چه راه و رسم زندگی است؟ می‌گفت؛ پدرانمان نیز براین عهد بوده‌اند. حال آنکه عهد آبائشان مدتی بود به سر آمده و دیگر عهدی برای زندگی نبود و آنها به ناچار برای گذران زندگی مجبور به پذیرفتن عادات و مشهورات غربی شده بودند که آن هم جز سرابی از زندگی نبود. سالها در حسرت زندگی اروپایی بودن و بهره‌ای از آن نبردن. بقول یکی از متفکرین معاصر گرگ دهن آلوده یوسف ندریده... ایام الله دهه فجر روزهایی است که این ملت اوقاتی را درک کرده است که می تواند مسئولیت زندگی در جهان جدید را بپذیرد و خود را در مواجهه با مسائل این جهان ببیند. تفکر در این ایام الله وقت عمل را یافتن و مسئولیت را برعهده گرفتن است. #وقت_عمل #دهه_فجر_انقلاب @soha_sima

بِكُمْ فَتَحَ الله وَ بِكُمْ يَخْتِمُ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ بِكُمْ يُمْسِكُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلّا بِإِذْنِهِ وَ بِكُمْ يُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ يَكْشِفُ الضُّر خدا به شما آغاز کرد و به شماست که ختم میکند، به شماست که باران فرو می‌ریزد.. به شماست که آسمان بر زمین نمی آید مگر خدا بخواهد به شماست ينفس الهم؛ و می مانم که یعنی همتها و عزمها را شما نفس میدهی نفس کشیدن و روشنایی دلها برای دیدن مسیر و تازه شدن همتها به شماست! همّ را غم آینده گویند، شما تنفس صبحید و راه آینده، و به شماست که غم گذشته برطرف می‌شود... چه می ماند؟ جز بارانی که شمایید... 🖊#صهبا @gharare_andishe

. 🎥 گفتگو با مهندس نوید نجات بخش پیرامون مسئله‌ی تولید در کشور 🔸به بهانه دیدار اخیر تولید کنندگان با رهبر انقلاب 🔹مشاهده‌ی گفتگوی کامل در سایت #بنیاد_علم_و_فناوری_بهیار_صنعت به آدرس: http://behyaarstf.ir/ 🔹دهه‌ی فجر به مثابه یادآوری رخدادی‌ست که مردمی و ملتی، درکی از زمان به دست آوردند و دست به انتخاب گذاردند و با درجات متفاوتی متوجه عهد و مسئولیتی در قبال تاریخ شدند. 🔹پس از درک زمان، که چشم اشارت بینِ متذکران زمان را طلب می‌کند، دست به انتخاب زدن و پشتِ پا زدن به تردیدهاست که راه را به ثمر می‌نشاند.... 🔹 انسان در هر مقطعی از زمان ناگزیر از "انتخاب" است؛ ناگزیر از دل‌سپردن به تبعات هر انتخاب و ملتی که نتواند به لوازم انتخابش پی ببرد چه بسا که همواره در بی تاریخی به سر ببرد. 🔹در این برهه از انقلاب اسلامی، با توجه به تذکار بزرگمان، چگونه دست به انتخاب میزنیم؟ چگونه درون خود به نقطه‌ای میرسیم که باید انتخاب کنیم؟ چگونه با یقین راهی را برمی‌گزینیم؟ 🔸شاید بتوان گفت، عرصه‌ی دانش‌بنیان، عرصه‌ی انتخابِ بهنگامِ انسان‌هایی‌ست، که هر چند با در نظر گرفتن واقعیت‌ها و جایگاه پائین ایران در صنعت، به کارهای کوچک راضی نشده‌اند اما در طلب ساختن و انکشاف راهی حقیقی هستند. #وقتِ_انتخاب @soha_sima @gharare_andishe

. به تمام جان حاضر... 🔹متن خوانی گزیده‌ای از کتاب "تنها گریه کن" روایت زندگی اشرف سادات منتظری، مادر شهید محمد معماریان #نشست_چهارم 📆 یک‌شنبه ١٧ بهمن ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۳۰ لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/soharoom #نامی_آشناتر_از_نام_زهرا_سراغ_نداشتیم @soha_sima

انسان ٢٥٠ ساله، با شنیدن این عبارت، حتماً کتاب خواندنی رهبری را از ذهن می‌گذرانید، کتابی که حضور کثرت ١٤ گانه را در وحدتی توحیدی و ٢٥٠ ساله تبیین گر است؛ اما آیا شنیده ای انسان ١٤٤١ ساله؟! آدمی است و خیال شاعرانه اش، خرده نگیرید بر حقیر، کمی صبر کنید... باباطاهر روزی گفت: به دریا بنگرم دریاتو بینم به صحرا بنگرم صحراتو بینم نمی‌دانم چرا تماشای حاج قاسم اینقدر اجمال و تفصیل دارد! رازی است که در عین اجمال پر از جمالش، تفصیلش نیز تفکر آمیز است. راز در راز است! انگار او را به رؤیت آوردند تا بگویند انسانیت به ١٤٤١ سالگیش رسیده است گویی ما را به گلشن رازش مهمان کردند تا باور کنیم تاریخ با ظهور خمینی و سربازان در گهواره اش، به امتداد می‌رسد که حقوق بشر را معنا می‌کند، صلح را عینیت می‌بخشد و انسان مصرف شده در تمدن غرب را به رویش رساند. انسانی که پر از خوف های هراسناک و حزن های کشنده بود؛ رویشی که "اشداء علی الکفار" را به تاریخ نمایاند. "رحماء بینهم" را به مسلمانان که نه، به هر انسان تشنه طالبی چشاند. آری پاجوش های روح الله، "کزرع اخرج شطأه" شدند. بااستقامت تاریخی به درک "فاستغلظ" رسیدند. و سپس "فستوی علی سوقه" را تلاوت کردند. آنچنان که زارع خود را متعجب و متحیر کردند. و گویا خدا اینان را به ظهور آورده است تا "لیغیظ بهم الکفار" را به نمایش درآورد و قرآن زنده شود تا مبادا رسول نگران مهجور بودن کتابش باشد. و اکنون که در سالگرد تولد این انقلاب هستیم، باید دلخوش داشت به وعده های الهی... خدایا به انقلاب خمینی ایمان آوردیم، "وعدالله الذین آمنوا" و عمل صالح خود را که همان عهد دفاع از حرم انقلاب اسلامی است، از تو طلب میکنیم. " و عملوالصالحات" بی قرار مغفرت و غفران عظیم تو هستیم که: الهی انا الفقير في غناي فکیف لا اکون فقیرا في فقري؟! " دریافتی از آیه 29 سوره فتح ✍#عهد_بی_قراری @gharare_andishe

🍀ماه رجب، ماهی است كه حجاب ها مرتفع می شود و انسان در قلب خود احساس می‌كند با خدا در ارتباط است و در نتيجه ديده از همه دنيا باز می گيرد و به همه چيز پشت پا می زند، موقع درد دل كردن با محبوب واقعی برايش سر می‌رسد، كه گفت: رازی كه بَرِ خلق نهفتيم و نگفتيم با دوست بگوييم كه او محرم راز است 🍀در اين حالت گويا همواره در حال راز و نياز با حق است كه: در كعبه‌ی كوی تو هر آن كس كه درآيد از قبله‌ی ابروی تو در عين نماز است ای مجلسيان! سوزِ دل حافظ مسكين از شمع بپرسيد كه در سوز و گداز است برگرفته از کتاب" ماه رجب؛ ماه یگانه شدن با خدا" #استاد_طاهرزاده 🔹به دنبال خدای کارسازیم. نسبتی را می‌جوییم، که خدا در میدانِ آن نسبت حضور داشته باشد و هر آن او را شهود کنیم. " رجب" همان وقتی است که می‌توان در طلب چنین خدایی برآمد. @gharare_andishe

ـــــــــــــ🌿🌸🌿ـــــــــــــ 🎼 این بانگ آزادی است، کز خاوران خیزد 🎼 فریاد انسانهاست، کز نای جان خیزد @gharare_andishe

".....اما یک چیز مسلم است و آن اینکه باید راه را از نو آغاز کنیم و شاید لازم باشد که خود راه را بیابیم. تا زمانی که در باب علم و تمدن غربی تامل نکنیم، مقهور آن هستیم و ای بسا که به آثار تفکر گذشته‌ی خود نیز صورت غربی می‌دهیم و این کار موجب تشدید پریشانی و آشفتگی در تفکر و حتی عین پریشانی و آشفتگی است. تماس ما با تفکر گذشته بدون تذکر به وضع تاریخی و آشنایی با سیر تمدن و تفکر غربی میسر نیست و در غیر این صورت، تفکر را از فضل و علم نمی‌توان باز شناخت...." #بریده_کتاب #وضع_کنونی_تفکر_در_ایران #دکتر_داوری @gharare_andishe

مهدی آدمی عادي است، معمولی، مثل خودش، نه مثل تصور ما از او چیزی که ما می‌سازیم، فردی است تمام عیار که همه کارهایی که بلد نیستیم را بلد است، بلد است بجنگد و با دیدن صحنه های خون و آتش دلش نلرزد. خانواده اش هم موقعیت او اما موقعیت فضایی و دور از دسترس نیست موقعیتی در متن زندگی است و بزرگی موقعیت شهادت شاید به همین واقعی بودنش است جنگ است دیگر درد دارد سخت است و آدمی که در دل این سختی، توان ایستادن دارد و گویا این موقعیت شهادت است... #موقعیت_مهدی @gharare_andishe

. بسیاری از ما قصه و روایت را امری عارضی بر زندگی و فقط مایه سرگرمی و یا نهایتا جهت زیبا کردن زندگی هایمان می‌دانیم حال آنکه زندگی در پناه قصه‌ها و روایت‌ها ساخته شده‌است و راه زندگی در میان قصه ها پیدا می‌شود. در روایت و قصه پدیده‌ها جان می‌گیرند و راه انس و دوستی با جهان بر انسان گشوده می‌شود و در پرتو این دوستی انسان‌ها از خود می‌گذرند و از تنهایی و فردیت آزاد می‌شوند خود را همچون قطره‌ای در اقیانوس وجود می‌یابند. انسان بدون روایت و قصه انسانی است که انس ندارد و از همه چیز و همه کس می‌ترسد و این ترس او را گوشه قفس می‌اندازد و شاید به التماس بخواهد کسی قفسی محکم برای او بسازد و هر روز برایش آب و دانه بگذارد و او نیز برایش شیرین زبانی و خودنمایی کند. آری انسان بی روایت و قصه از خطر گریزان است و افتادن در کنج زندان عافیت و رفاه را زندگی می‌داند و آنان را که خود را به گرداب‌های خطر می‌اندازند را دیوانه می داند. انکه فرمود جهاد تبیین و روایت دوستدار آزادی و شکستن قفس هاست هرچند ظاهرش گرداب‌های مشکلات و خطرهاست. همو بود که از سید شهیدان اهل قلم خواست قلم بر زمین نگذارد و قصه بلند پروازان و آزادگان را روایت کند و مگر روایت آوینی به ما راه نشان نداد و ما را از غبار روزمرگی‌ها نجات نداد. اگر امروز نیز غبار مشکلات اقتصادی بر سر و روی حماسه‌هاست کیست که همچون آوینی قلم بدست گیرد و روایت کند این حماسه ها را و ترس را از وجود ما بگیرد و همچون حاج قاسم ها بسازد. سیدالشهدای این راه آوینی است و شاید روضه آوینی گره گشای از زبان و بیان ما باشد. #روضه_آوینی #جهاد_تبیین #سید_الشهدای_جهاد_تبیین @soha_sima

┈••✾•🌺•✾••┈ . . . مادری از جنس شوق باشد یا عطش، هرچه باشد، چه قدرتی دارد: دلی بزرگ را تجهیز می‌کند، وسعت می‌بخشد و به سوی جبهه روان می‌کند. سرّ دیدن فتح المبینها در اینجاست... در مادری که دل می‌کَند و اینچنین فتحي رخ می‌دهد... 🎙بشنوید:#فتح_مادرانه #تنها_گریه_کن @gharare_andishe

. به تمام جان حاضر... 🔹متن خوانی گزیده‌ای از کتاب "تنها گریه کن" روایت زندگی اشرف سادات منتظری، مادر شهید محمد معماریان #نشست_پنجم 📆 یک‌شنبه ٢٤ بهمن ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۳۰ لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/soharoom #نامی_آشناتر_از_نام_زهرا_سراغ_نداشتیم @soha_sima

اگر آنچه که در عالم جریان دارد را نمودها و پدیدارهای وجود بدانیم و اگر انسان را موجودی بدانیم که در نسبت با این نمود، زندگی و جهان خود را می‌سازد؛ حال باید پرسید چگونه این انسان می‌تواند متوجه ظهور وجوه مختلف آن باشد یا به عبارت دیگر متوجه تقدیرش باشد تا در مسیر آن قدم بردارد و راه خویش را بازیابد و جهان خویش را تمهید کند. شاید بتوان گفت آنچه این توجه را برای انسان به ارمغان می‌آورد، چیزی به جز تفکر نیست، به این معنا که تفکر انسان را در فضایی قرار می‌دهد که می‌تواند در طلب فهم معنایی و درکی از عالم قرار گیرد و متوجه تقدیر خویش شود. با تفکر، مدام در تمنای گشوده شدن دریچه‌‌ای تازه به سوی جریان عالم است و این‌گونه از غفلت و محدود شدن در قالب‌های تکراری مصون می‌ماند. اما آنچه که بسترِ تفکر را فراهم آورده و انسان را از انفعال و تکرار خود، بیرون می‌آورد تا حس تعلق به تقدیرش را ببیند، "روایت" است. آن هنگام که با تفکر فهم پیوسته‌ای از حقیقت رخ می‌دهد، زبان گشوده می‌شود و انسان راوی حقیقت و تقدیر شده و آن را قابل درک و فهم می‌کند و به چشم می‌آورد. این است که شعرِ بودن سروده می‌شود و قصه‌ی وجود نگاشته می‌شود و می‌توان چشم به راه و امیدوار به یافتن راه شد. #روایت #جهاد_تبیین @gharare_andishe

گفتم که علی، گفت بگو سرّالله گفتم که علی، گفت بگو عین الله گفتم که به وصفش چه بگویم، گفتا لا حول و لا قوة إلا بالله @gharare_andishe

یا رب عقل تکنیک جز با وجودی شاعرانه، به بیان هایدگر، وجودی منتظرانه، به ادبیات عالم دینی و وجودی مادرانه در بیان عرفی حاصل نمی شود. پر واضح است که منظور از شاعرانگی، وجه رمانتیک ماجرا نیست؛ زیرا این نحو وجود را در صنعت و در مواجهه با علم و تکنولوژی می یابیم. قاعدتا انتظاری هم که در وجود منتظرانه مدنظر است، منفعلانه نیست، زیرا در صحنه عمل دنبال می شود. این وجود نحوی مادرانگی ست، اما در انتظار مادرانه وقتی وجودی در وجود مادر در حال خلقت است وجه تفویض ماجرا پررنگ است، گرچه رعایت تغذیه و بهداشت نقش مهمی دارد اما وجه واسپاری رویداد ملموس است. اما در عقل تکنیک باید به دنبال وجودی بود که این وجه آن چندان غلبه ندارد؛ گویی در این مواجهه باید مارمیت إذ رمیت را تجربه کرد، اما چگونه؟! تمام ما انسان ها آناتی در زندگی خود تجربه کرده ایم که به نوعی نحو وجود مارمیت اذ رمیت بوده، کاری انجام داده ایم اما می دانستیم که آن کار را ما انجام ندادیم اما به هر حال به دست ما انجام شده است. کسانی که روح کودکی در آنان قوت بیشتری دارد تجربه های این چنینی بیشتری را لمس کرده اند. اما در عقل تکنیک صرف تحقق گذرای این نحو وجود نیست که اهمیت دارد؛ در این مواجهه استقرار در این نحو وجود ست که طلب می شود. اما این استقرار چگونه حاصل می شود؟ به بیانی دیگر می توان اینگونه پرسید: چگونه میتوان در کودکی خود بزرگ شد؟ چگونه می توان عالمی این چنینی محقق کرد و در آن مستقر شد؟ عالمی مادرانه که جز به ادراک کودکانه محقق نمی شود. این جاست که انقلاب و نقش زنان در تحقق آن معنا می یابد. آری باید عالم کودکی و مادرانگی را بار دیگر معنا کرد، عالمی فارق از جنسیت و نگاه فمینیستی. #عقل_تکنیک @gharare_andishe

آنچه گمشده‌ی انسان امروز است، تناسب و هماهنگی‌است. انسان همواره به دنبال سازواری و نظم میان اجزای عالَم است. به عبارت بهتر او به دنبال زیربنا و یا عقلِ عالم است، عقلی که بتواند جای چیزها را معین کند و قوام‌بخش و برپادارنده و عالَم‌ساز باشد. شاید بتوان گفت نمونه‌ی این عقل، در شان پدری، خود را نشان می‌دهد، عقلی که برپادارنده‌ی وجود است و همچنان به حفظ و حراست از جایگاه هر چیز توجه دارد. بنابراین شان پدری با تفکر نسبت دارد، از این جهت که به اصل و نقطه‌ی مولد نگاه می‌کند و به همین علت برپاشدن عالَم قائم به اوست و از طرفی اگر با امی بودن مادری نسبت خود را بیابد، می‌تواند از گشتل شدن رهایی یابد و همچنان انکشاف را به دنبال داشته باشد. شاید این‌ نحو از پدری‌است که می‌تواند وجود و عقلی را به فرزندان خویش ببخشد که فارغ از نسبت‌های تصرف‌آمیز جهان امروز بتوانند از بحران‌های امروزی گذر کنند و دست به ساختن و پرداختن جهانِ خود بزنند. اگر از این زاویه حضرت علی(علیه السلام)را به عنوان پدر آفرینش بنگریم، گویا هموست که عقل عالم توحید است. اوست که می‌تواند شان هر چیز را در نسبت با حق به ما که فرزندان اوییم، نشان دهد. از این جهت شان پدری، وجودی را به پدران می‌بخشد که به فرزندان خود چشم دیدن تقدیر و عقل ظاهرشده‌ی زمان را عطا می‌کند، تا در نسبتی مادرانه‌ و شاعرانه زبان به روایتِ قصه‌ی حقیقتِ آن عقل بگشایند و شاید "سرِّ زینب" شدن در همین پدریِ علی(ع) باشد. #پدری #امیرالمومنین_(ع) #روایت @gharare_andishe

گفتم از کوه بگویم قدمم می لرزد از تو دم می زنم اما قلمم می لرزد هیبت نام تو یک عمر تکانم داده ست رسم مردانگی ات راه نشانم داده ست به شکوهت، به وقارت، به کلامت زینب پی نبردیم به یکتایی نامت زینب @gharare_andishe