eitaa logo
اشعار آیینی حسینیه
49.2هزار دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
409 ویدیو
29 فایل
آدرس اینترنتی پایگاه حسینیه(مرجع تخصصی هیأت) http://hosseinieh.net آیدی خادم کانال: @addmin_roze کانال دوبیتی و رباعی: 👉 @dobeity_robaey فروشگاه حرز و انگشتر: 👉 @galery_rayan با کمالِ احترام، تبادل‌ و‌ تبلیغ #نداریم🙏🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
تا اَبد هر دو جهان بر سَرِ خوانِ زهراست عَطرِ جَنَّت زِ دَمِ مُشک فِشانِ زهراست سِرِّ مَستورِ خُدا کیست بِجُز کُفو عَلی؟ سَندِ مُعتبرم قَبرِ نَهانِ زهراست خونِ او در رَگِ عُشّاقِ عَلی می جوشَد جانِ ما فاطِمیّون بَسته به جانِ زهراست روزِ مَحشَر که فَراری ست پِسَر از مادَر روی پیشانیِ ما خَطِّ اَمانِ زهراست کارِ این خَلق به اَغیار اَگر اُفتاده کارِ ما نیز به دستِ پِسَرانِ زهراست گُنبدِ مَسجد و مِحراب، هِلالی ست اگر یادگاریِ هَمان قَدِّ کَمانِ زهراست شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
وَصفِ آن کَس، که نَگُنجَد به دَهان، فاطمه است مَدحِ آن زن، که خُدا کرده بَیان، فاطمه است روزِ مَحشر که خَلائِق همه حِیران هَستند آنکه بَر ماست فقط دِل نِگران، فاطمه است فاطمه روحِ صَلات است، خُدا می داند "اَشهَدُ اَنَّ عَلي" هَم به اَذان، فاطمه است چهارده قَرن، سَرِ حَرفِ خودَش مانده هنوز مَردتَر از همه مَردانِ جَهان، فاطمه است دَستش اُفتاد، ولی دَستِ علی بالا رفت یارِ حیدر به هَمان قَدِّ کَمان، فاطمه است این حُسینی شُدنِ ما نَظَرِ زَهرا بود دوستدارِ هَمه ی سینه زَنان، فاطمه است مادَرانِ شُهَداء فَخر به عالَم دارَند مادرِ هَر گُلِ بی نام و نِشان، فاطمه است پَروَرِش یافته ی دامَنَش، آیینه ی اوست زِینَبِ فاطِمه، اِنگار هَمان فاطمه است شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
شِکسته قامَتی اِی یارِ نیمه جانِ علی چه بی فُروغ شُدی، ماهِ آسمانِ علی مَرا به خاک نشانده، قَدِ هِلالیِ تو گِرِفته سوسوی چَشمانِ تو، تَوانِ علی نَفَس نَفَس زَنی و ذَرّه ذَرّه آب شَوی چه زود پیر شُدی، هَمسَرِ جَوانِ علی سه ماه شد، که سُخَن با عَلی نِمی گویی سه ماه شد، که نَدادی رُخَت نِشانِ علی هَمیشه بَستَرَت اَز بَرگهای لاله پُر اَست گُلِ خَزان زده ی سُرخِ بوستانِ علی کَسی سُراغِ تو را اَز عَلی نِمی گیرَد مَدینه، مَرگ کُند آرزو، به "جانِ علی" گِرِفته اَم زِ غریبی، دو زانویَم به بَغَل که تاب آوَرَد این داغِ بی کَرانِ علی؟ اَگَر چه بِینِ خُسوفی، هَنوز ماهِ مَنی بِتاب بَر مَن و بَر این سِتارگانِ علی بیا و این دَم آخَر، بَرای دِلخوشی ام بَخند تا که نَمُردَم، بِخَند جانِ علی شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
هَر کُجا نامِ تو بُردیم، فَقَط سوخته ایم سوختَن را، زِ سَراپای تو آموخته ایم غَزلی گَرم به یادِ نَفَسِ سوزانَت روز و شَب زِمزمه کَردیم، که دِلسوخته ایم گُفتَنی های تو را، هَرچه که می شُد گُفتیم رازها را، به دِلِ سوخته اَندوخته ایم هَرکُجا مَجلسِ غَمخوانیِ تو بَرپا بود خونِ دِل ریخته از دیده و اَفروخته ایم غَمِ پهلوی تو دَر سینه ی ما عُقده شُده چَشم را، بر فَرجِ مُنتَقِمَت دوخته ایم شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
هَرچه داریم هَمه از کَرَمِ فاطمه است دوجهان قَطره ای از موجِ یَمِ فاطمه است آن بهشتی که خُدا وصف به قرآن کرده گوشه ای از حَرمِ مُحتَرَمِ فاطمه است هرکسی عزَّتِ خود را زِ خدا می طَلبد راهِ آن خاک شدن بر قَدَمِ فاطمه است هَست جبریل، دُعاگوی مُحِبُّ الزَّهراء تا زمانی که به زیرِ عَلَمِ فاطمه است جُز خدا هیچ کسی بر حَرَمَش مَحرَم نیست قبله ی کعبه به سَمتِ حَرَمِ فاطمه است نامِ حیدر که روی دَربِ جَنان حَک شُده است نَقش و طَرّاحیِ آن با قَلَمِ فاطمه است نُه فَلَک، فیض زِ ایّامِ ظُهورش بُردند نوحه ی عَرش بَر آن عُمرِ کَمِ فاطمه است هرکسی که به حِمایت زِ ولایت بَرخاست می توان گُفت؛ که او هم قَسَمِ فاطمه است پَرچَم فاطِمیّه تا به قیامت بالاست صاحبِ روضه ی او مُنتَقِمِ فاطمه است شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
اَشکیم و از بهشت سَرازیر می شویم دَر روضه های فاطِمه تَکثیر می شویم شَانِ نُزول آیه ی اَشک است چَشمِ ما فَردای مَحشر اَست که تَفسیر می شویم هَرگِز عزای فاطمه بی گریه جور نیست کی گفته ما زِ گِریه بَر او سیر می شویم؟! پاکی به نامِ فاطِمه مَعنا گِرفته اَست دَر فاطِمیّه هاست که تَطهیر می شویم دَر شَهرِ فاطِمیّه نَفَس تازه می کُنیم دِلگیر تا زِ شَهرِ نَفَسگیر می شویم با روضه ی جَوانِ عَلی سینه می زنیم ما، دَر جَوانی اَز غَمِ او پیر می شویم ما و جُدایی از غَمِ زَهرا، مَحال باد بَر حَلقه های اَشک که زَنجیر می شویم با آن کَسی که وَهنِ عَزاداری اَش کُنَد دیگر چه جای بَحث؟ که شمشیر می شویم شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
دوباره شَب شُد و چَشمانِ ماه بیدار است دوباره شَب شُد و دل، تَنگِ دیدنِ یار است سَرِ مَزارِ تو می آیم و زِ طِفلانَم نَهان نِمودنِ این راز، سَخت و دُشوار است زِ جای خیز، که حیدر رِسیده زَهرا جان زِ جای خیز، که اَکنون زَمانِ دیدار است زِ زیرِ خاک، بِتاب اِی هَمیشه مَهتابم بِبین که دیده ی مَن، بی حُضورِ تو تار است حَسَن هنوز اَز آن روزِ تَلخ بَدخواب اَست به این قَبیل مُصیبات، عَلی گِرِفتار است هَنوز بوی تو از خِشت های خانه رِسَد هنوز رنگِ هَمان فاجِعه به دیوار است برای مَرگِ علی گِریه ی تو کافی بود وَلی هَنوز مَدینه به فکرِ آزار است تو را زَدند و به مَن نیز تَسلیَت گُفتند! بِبین چِگونه عَلی را، فَلَک هَوادار است به روی دوش گُذارم، غَمِ تو را زَهرا میانِ شَهر، که این داغ را خَریدار است؟ تو زیرِ خاکی و حِیدَر غَریب تر اَز پیش کِنارِ قَبرِ تو چَشمَش، چو اَبرِ پُر بار است دوباره شَب شُده زَهرا، بِخواب آسوده سه ماه می شَوَد این چَشمِ خَسته بیدار است شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
دنيا چه زیبا می شود، وقتی بیایی خوشحال، زهرا می شود، وقتی بیایی نور تو می تابد به عالم با ظهورت خورشید رسوا می شود، وقتی بیایی فصل خزانِ زندگی پایان بگیرد هر غنچه ای وا می شود، وقتی بیایی وقت نمازت از مُلازم هایت آقا هر روز، عیسی می شود، وقتی بیایی با ذوالفقاری که به دست خود بگیری حیدر تماشا می شود، وقتی بیایی زخمی که روی سینه ی مادر نشسته حتماً مداوا می شود، وقتی بیایی گنبد بسازی در بقیع مثل خراسان یثرب مصفّا می شود، وقتی بیایی در کوفه وقتی روضه ی زینب بخوانی هر دیده دریا می شود، وقتی بیایی شبهای جمعه روضه در صحنِ اباالفضل هر هفته برپا می شود، وقتی بیایی شاعر: © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
آن کودکی که در دلِ میدان اَمان نداشت تابِ گلوی خُشکِ وِرا آسمان نداشت می‌خواست یک‌کلام بگوید که "تشنه‌ام" اما هِزار حِیف که طفلی زَبان نداشت می‌خواست تا به اَشک کُند رَفعِ تشنگی یک قطره هم به چَشمِ خود اَشکِ رَوان نداشت مادر همیشه مَظهرِ اَمواجِ دَردهاست اینجا رُباب هم به‌جز آه و فَغان نداشت دیدند با عَبای رَسول آمَده حُسین حُجَّت تمام‌تر به دِلِ کاروان نداشت موجی فُرات می‌زد و لَب روی لَب عَلی بی رَحمیِ عَیان ‌که نیازِ بیان نداشت تَحریک شُد قُلوبِ تَمامِ سِپاهیان گُفتند: شیرخواره که بَر ما زیان نداشت... ** یک تیر آمد و سه هَدف را نِشانه زد جُز طِفل و قَلبِ مادَر و بابا، نِشان نداشت با سُرعَتی که تیر به حُلقومِ او نِشَست حَتّی برای بَستنِ چَشمَش زَمان نداشت گیرَم گِرِه حُسِین زِ قُنداقه باز کرد تا دست‌وپا زَنَد، تَنِ اَصغر که جان نداشت پاشید خونِ او به سَما و به ناله گُفت: شش‌ماهه که نیاز به تیر و کَمان نداشت ✍ 📝 | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
آن دَرد می‌اَرزد، که دَرمانش تو باشی آن هِجر می‌چَسبد، که پایانش تو باشی دل آرزو دارد، در این تاریکیِ مَحض یک شَب بیایی، ماهِ تابانش تو باشی روحی که در سَردَرگُمی‌ها در عَذاب است آرامشِ حالِ پریشانش تو باشی یک عُمر مانده مُنتَظِر، پیرِ مَحَلّه یک دَم ببیند پیشِ چَشمانش تو باشی دل می‌خورَد حَسرت، به حالِ آن جُذامی که نیمه شَب، هَم‌لُقمه‌ی نانش تو باشی حالا برایت، روضه‌ای می‌خوانم آقا آن روضه که، عُمریست گریانش تو باشی دُختَر به بابا گُفت: بابای عَزیزم بَد نیست ویران هَم...چو مهمانش تو باشی... ...بد نیست، حَتّی شام هم خوب است، بی شام! امّا به شَرطی که، پِدَرجانش تو باشی تو چوب خوردی، دُختَرَت زَخمِ زَبان خورد مَن غُصّه خوردَم، عَمّه هَم، سَنگ از زَنان خورد ✍ 📝 | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
این جُمعه هَم نَیامد و با گِریه سَر کنم باید دَر این فِراق، شبم را سحر کنم آخَر نمی‌شود، که فقط کُنجِ خَلوتی زانو بَغَل، زِ دوریِ او، دیده تَر کنم... تا کِی برای غُربتِ تنهایِ جمکران ماتَم بِگیرم و، هَمه را خونجِگَر کنم؟ یک بار هم نشد، که دَمی رُخصتم دهد تا از کنارِ خِیمه‌ی سبزش گذر کنم یا که به صَحنِ مسجدِ سَهله ببینمش یک عُمر، روشَن این دلم، اَز یِک نظر کنم دِل کَندَنَم، زِ غیرِ تو، کارِ مبارکی‌ست خوش آن دَمی که اَز هَمه جُز تو، حذر کنم ** این اَربعین بیا، زِ نجف کربلا رَویم تا جان، نثارِ مقدمِ تو، همسفر کنم ✍ 📝 | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e
. من پَیام آورِ توأم برخیز مونس و یاورِ توأم برخیز میزبانی کن، ای تنِ بی سر زینبم، خواهرِ توأم برخیز یادگار از غروبِ عاشورا مانده از لشکرِ توأم برخیز همه جا بود نامِ تو به لَبم یا حُسین، مِنبرِ توأم برخیز روضه خوانِ تمامِ گُل‌های نیلی و پَرپرِ توأم برخیز گرچه از غُصّه‌ها خَمیدم من شُکر، تا کربلا رِسیدم من رفته‌ای تو اگرچه، خواهر ماند پای تو، تا به روزِ آخر ماند تو شدی کُشته، من اَسیر شدم تا به جا، مَکتَبِ پیَمبر ماند کوفه، در مجلسِ عُبِیدُالله خُطبه خواندم چُنان که، او درماند دادم عبّاس، معجرم را نه! به سَرِ تو قسم، که معجر ماند گرچه از خون و خاک رنگین شُد چادُرِ یادِگارِ مادر ماند گریه کردم ز بَس، زمین، تَر شد چَشم‌هایم، شَبیهِ مادَر شد بس که آزارِ کارِوان دادند در بیابان دو طِفل، جان دادند ما به هر منزلی که می‌رَفتیم بَدترین جایِمان مَکان دادند تا که ما بیشتر شِکنجه شَویم کارِوان را به رومیان دادند تا اَبد، این دلیلِ باران است؛ غِمِ من را به آسِمان دادند خاطِرم هَست، بینِ گودالَت لشکرِ کوفه کَرد، پامالَت گُلِ زَهرایم و گُلاب شدم بعدِ پَنجاه سال، آب شدم صبر را مَن زِ پا دَر آوَردم این چِهِل روز، بَس عَذاب شدم خیز و بنگر، خَمیده چون مادَر زیرِ این بارِ بی حِساب شدم هم نگهدارِ دُختران بودم هم اَنیسِ غَمِ رُباب شدم مَن که ناموسِ مُرتَضی بودَم واردِ مَجلسِ شَراب شدم خِیزَران که، روی لَبَت می‌خورد! کاش بر چَشمِ زِینَبَت می‌خورد! تا رِسیدم به شَهرِ شام، حُسین زندگی شُد به مَن حَرام، حُسین هرچه می‌شُد، به شَهرِشان دیدم جُز کَمی لُطف و اِحترام، حُسین آتَش و سَنگ و چوب بود، که ریخت به سَرِ مَن زِ روی بام، حُسین مَجلِسِ بَزم! یا خَرابه‌ی سَرد! بِدَهَم شَرحی از کُدام؟ حسین... شامیان، خارِجی به ما گُفتَند پیشِ چَشمِ تو، ناسِزا گُفتَند 📝 | عضو شوید👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e