سلام خوش آمدید. رمان‌ها ترتیب خاصی ندارند؛ هرچند به هم مرتبط اند.

سلام ممنونم که همراه ما هستید. امیدوارم این رمان برای شما و همه عزیزان مفید باشه.

سلام حمله پَنیک.

سلام. شاید. ______________ سلام تعداد کانال‌هایی که توی ایتا دارم زیاد نیست. اخبار موثق رو از کانال خبرگزاری‌های رسمی دنبال می‌کنم.

سلام این اتفاقی که دیشب افتاد، یک هزارم وضعیت سوریه بود فقط... کاش شایسته این نعمت امنیت باشیم... _______________ سلام صوتی شدن داستان‌ها خیلی زمان‌بر هست؛ توی فکرش هستم اما به شرطی که نیروی کافی داشته باشیم.

😔💔 #شاهچراغ #شیراز_تسلیت #ایران_تسلیت

کودکِ یک ساله‌ی بی‌نام... #شاهچراغ #شیراز_تسلیت #ایران_تسلیت

🥀✨ ای آنکه گرهِ کار‌های فروبسته، به سرانگشت تو گشوده می‌شود؛ و‌ ای آن که سختیِ دشواری‌ها با تو آسان می‌گردد... 🎤علی فانی #شاهچراغ #ایران_تسلیت #لبیک_یا_خامنه_ای http://eitaa.com/istadegi

🏴 پیام حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پی حادثه‌ی تروریستی در حرم حضرت احمد بن موسی(شاهچراغ) شیراز 🔻 بسم اللّه الرّحمن الرّحیم جنایت شقاوت‌آمیز در حرم مطهّر حضرت احمد بن موسی علیهماالسلام که به شهادت و مجروح شدن ده‌ها مرد و زن و کودک بی‌گناه انجامید، دل‌ها را اندوهگین و داغدار کرد. عامل یا عاملان این جنایت اندوهبار یقیناً مجازات خواهند شد ولی داغ عزیزان و نیز هتک حرمت حرم اهل بیت علیهم‌السلام جز با جستجو از سررشته‌ی این فاجعه‌آفرینی‌ها و اقدام قاطع و خردمندانه درباره‌ی آن، جبران نخواهد شد. همه در مقابله با دست دشمن آتش‌افروز و عوامل خائن یا جاهل و غافل او وظائفی برعهده داریم؛ از دستگاه‌های حافظ امنیت و قوه‌ی قضائیه تا فعالان عرصه‌ی فکر و تبلیغ و تا آحاد مردم عزیز باید ید واحده‌ئی باشند در مقابل جریانی که به جان مردم و امنیت آنان و مقدسات آنان بی‌اعتنائی و بی‌احترامی روا می‌دارد. ملت عزیز و دستگاه‌های مسئول یقیناً بر توطئه‌ی خباثت‌آمیز دشمنان فائق خواهند آمد، انشاءالله. 🔺 اینجانب به خانواده‌های عزادار این حادثه و به مردم شیراز و به همه‌ی ملت ایران تسلیت می‌گویم و شفای مجروحان را از خداوند متعال مسألت می‌کنم. سید علی خامنه‌ای ۵ آبان ۱۴۰۱ #شاهچراغ #لبیک_یا_خامنه_ای #ایران_تسلیت http://eitaa.com/istadegi

🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 📙رمان امنیتی #شهریور 🌾 ✍️به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت ۱۵ تصور این که الان هیولا زیر پاهایش لهم می‌کند، مرا تا حد مرگ می‌ترساند. به حنجره‌ام فشار آوردم تا جیغ بکشم؛ انقدر که گلویم درد گرفت. نمی‌دانم صدایی خارج شد یا نه. من آن لحظه، جز صدای بم انفجار چیزی نمی‌شنیدم. حتی لغزش پای برهنه‌ام روی زمین داغ و ناهموار را نمی‌فهمیدم؛ فقط می‌خواستم دور شوم از آن هیولا و برسم به آغوش مادرم. انگار که مادرم بیرون خانه، آن سوی خیابان ایستاده بود. ناگاه دستی دور کمرم حلقه شد و پایم را از زمین بلند کرد. گمان بردم چنگال هیولاست و اشکم درآمد که الان می‌میرم. دست و پا زدم برای رها شدن، ولی من را محکم گرفته بود و زورم به او نمی‌چربید. فکر کردم پدر برگشته که سر من را هم بگذارد لب باغچه و ببردش. با همه وجود، دستانم را تکان می‌دادم و لگد می‌پراندم برای نجات، تا این که دوباره سختی زمین را با پایم حس کردم. دو دست بزرگ و مردانه، بازوانم را گرفته بودند. تکیه ام به دیوار کوچه بود و دیگر رمق نداشتم برای جیغ زدن. آرام می‌نالیدم و چهارستون بدنم می‌لرزید. چشم باز کردم و اولین چیزی که دیدم، چهره خسته و خاک‌آلود مردی بود با لباس نظامی. کلاه نقاب‌دار روی سرش بود و چفیه مشکی دور گردنش. چهره‌اش آفتاب‌سوخته بود و ریش‌هایش کوتاه. یادم نیست چشمانش چه شکلی بودند؛ فقط یادم هست قرمز بودند و خسته؛ و لب‌هایش رنگ‌پریده. تندتند نفس می‌زد و نفس‌هایش می‌خورد به صورتم. ترسیدم او هم مثل پدر باشد؛ هیولاصفت. ترسم وقتی بیشتر شد که اسلحه را روی دوشش دیدم. نگاهش اما، خشمگین نبود. نگران بود و گیج. دو دستش را گذاشت دو سوی صورتم و نوازشم کرد. اشک، راه باز کرد روی صورتم و باز هم نالیدم. دیگر صدای پای هیولا نمی‌آمد. مرد، دستپاچه دنبال قمقمه‌اش گشت و آن را مقابل لبانم گرفت: مای! (آب!) گلویم می‌سوخت؛ هم از گرما و تشنگی و هم از فشاری که به حنجره‌ام آورده بودم برای جیغ کشیدن. دهانم را باز کردم و او، آب را در دهانم ریخت. جانم خنک شد و دیگر جیغ نزدم. بدنم اما، از شدت ضعف می‌لرزید. حس کردم الان است که بیفتم؛ اما مرد من را نشاند روی پایش و آب قمقمه را ریخت روی صورتم. یاد وقت‌هایی افتادم که مادر صورتم را می‌شست. مرد دست کشید میان موهایم، مثل وقتی مادر نوازشم می‌کرد. آنجا بود که اولین بار، پرچم ایران را دیدم؛ روی جیب پیراهن نظامی آن مرد. سبز، سپید، قرمز. آن روزها اصلا نمی‌دانستم ایران چیست و کجاست. مرد دست کشید روی موهایم و گفت: اهدئی روحی، نحنا اصدقاء، جئنا لمساعده. لاتخافی عزیزتی. (آروم باش جانم، ما دوستیم، اومدیم کمک کنیم، نترس عزیزم.) جملاتش شتاب‌زده و آشفته بود؛ انگار او هم از پریشانی من ترسیده بود و می‌خواست هرطور شده آرامم کند. تا قبل از آن، کلماتی مثل «روحی» و «عزیزتی» را تنها از زبان مادر شنیده بودم. وقتی گفت «لاتخافی عزیزتی»، فهمیدم او هیولا نیست. برایم حکم آب گوارا پیدا کرد وسط کویر خشک. پیراهنش را گرفتم و خودم را چسباندم به سینه‌اش که از شدت نفس‌زدن، بالا و پایین می‌رفت. صدای قلبش را شنیدم که مثل قلب من تند می‌زد. دستش را گذاشت میان موهایم و سرم را نوازش کرد. لباسش بوی خاک و باروت می‌داد. نامش حیدر بود؛ یعنی خودش اینطور گفت: اسمی حیدر... #ادامه_دارد ... ⛔️کپی بدون هماهنگی و ذکر منبع، مورد رضایت نویسنده نمی‌باشد⛔️ #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ 🌐https://eitaa.com/istadegi

سلام بر پرچم #ایران ؛ روی جیبِ پیراهنِ نظامیِ آن مرد...🇮🇷

🥀 عشق یعنی ضربان حرم... 🎤 سیدرضا نریمانی پ.ن: جای حاج قاسم چقدر خالیه...😭 #شاهچراغ #ایران_تسلیت #شیراز_تسلیت http://eitaa.com/istadegi

سلام خدا قوت، اشکالی نداره.

#شاهچراغ ...💔😔

سلام بر مرد میدان...🇮🇷

⚠️⚠️⚠️ اگر مدافعان حرم نبودند، این اتفاق داستان هر روز کودکان ایرانی بود... ان‌شاءالله خدا به آرتین کوچولو صبر بده...

🖼 فارس‌من| ۱۰ هزار امضا در کمتر از ۳ ساعت: با عاملان ناامنی مماشات نکنید 🔹مردم با ثبت پویشی خواهان پایان مماشات با اغتشاش‌گران شدند و‌ آن‌ها را شریک جرم خون ریخته شهدای شاهچراغ دانستند. 🔹حامیان این پویش می‌گویند: ما مطالبه حل خواسته‌های به‌حق مردم را داریم، اما خواهان برخورد قاطع با از بین‌برندگان امنیت هستیم. 👇👇👇👇👇 پویش را اینجا امضا کنید #شاهچراغ #ایران_تسلیت #شیراز_تسلیت

بسم‌الله الرحمن الرحیم برای آرتین...🥀 (کودکی که پدر، مادر و برادر خود را در حمله تروریستی به حرم شاهچراغ از دست داد) دیدی عزیزکم؟ دیدی انسانیت را چگونه معنا کرده‌اند؟ برای زن زندگی آزادی، چادر برمی‌دارند و کور می‌کنند دختران سرزمینت را. برای توی کوچه رقصیدن گلو می‌برند و اتش می‌زنند مامور وظیفه را. شعارهای توخالیشان را دیدی؟ آزادیشان فقط برای ایران است، چشمشان را روی کشت و کشتار فرانسه و آلمان بسته‌اند. کور و کر شدند و شاخک‌هایشان برای اینجا تیز شده است. هشتگ راه می‌اندازند و استوری می‌گذارند برای ترسیدن به وقت بوسیدن، اما نه هشتگی را وایرال کردند نه کلیپی را فوروارد برای در خون غلطیدن، هنوز طنین خون و ترور در شبستان حرم پیچیده. دردت به جانم، اسوده بخواب. این خون‌ها ریخته می‌شوند؛ اما پاک نمی‌شوند. می‌دانم برایت سخت است، اما این را بدان، تو بزرگ می‌شوی، مرد می‌شوی مثل پدرت و شک ندارم همانجاست که ذوالفقار، سجیل و فاتح می‌شوی روی سر کسانی که ریختند خون مظلوم را به اسم آزادی. نگران نباش جان دلم، آسوده بخواب. هنوز پدر مراقبت هست، دست پر مهر مادر میان موهایت حرکت می‌کند. غم را در دلت جای نده که تو الان هشتاد میلیون خواهر و برادر داری. غصه نخور عزیزکم، غصه نخور...💔 به قلم خانم عمار(از هنرجویان کلاس انار امنیتی) #شاهچراغ #شیراز_تسلیت #ایران_تسلیت http://eitaa.com/istadegi

🔰 #بسم_الله_قاصم_الجبارین 🔰 📙رمان امنیتی #شهریور 🌾 ✍️به قلم: #فاطمه_شکیبا قسمت ۱۶ *** - بگیم اورژانس بیاد؟ - نه لازم نیست. مشکلی نداره. - مطمئنی؟ خیلی حالش بد بود. آوید کمر راست می‌کند و شانه‌ام را فشار می‌دهد: خودتم که گفتی، حالش بد بود. ولی الان خوبه. مگه نه؟ سرم را تکان می‌دهم و یک جرعه از لیوان آبی که آوید دستم داده را می‌نوشم. مزه زهر مار می‌دهد. در گلویم گره می‌خورد و به سختی پایین می‌رود. فکر کردم این‌بار دیگر واقعا می‌میرم؛ مثل دفعات قبل. و باز هم نمردم. انگار قرار است تا روزی که واقعا بمیرم، هزاربار تا لبه مرگ بروم و برگردم؛ شاید اینطوری ترسم از مرگ بریزد. این هم یک یادگاری ست از پدرِ احمقِ داعشی‌ام؛ اگر سر مادر را یک بار لب باغچه برید، من را هزاربار برده تا لب همان باغچه. بقیه دخترهای خوابگاه جمع شده‌اند جلوی در اتاق و الان است که با نگاه کنجکاوانه‌شان قورتم بدهند؛ مخصوصا که روی تخت افرا نشسته‌ام و خیلی بهشان نزدیکم. دوست دارم چشم تک‌تکشان را دربیاورم که یاد بگیرند وقتشان را با فضولی درباره درد و مرض دیگران پر نکنند. صدای پچ‌پچ‌شان رفته روی اعصابم. آوید می‌چرخد به سوی بقیه: حالش خوبه بچه‌ها. لطفا تنهاش بذارید تا یکم استراحت کنه. برید ببینم... تاحالا کسی از فضولی نمرده. و با دست، دخترها را هدایت می‌کند به سمت در اتاق. به قول آن شاعر ایرانی: جانا سخن از زبان ما می‌گویی... فقط خودش و افرا می‌مانند. برمی‌گردد به سمت من: برای این مشکلت دارو مصرف می‌کنی؟ از خودم و تمام دنیا متنفر می‌شوم. فاصله حمله قبلی‌ام تا بعدی، فقط یک ماه دوام آورد. لعنتی. نظم هم ندارد که بدانم کی باید منتظرش باشم و بروم خودم را یک گوشه حبس کنم، تا انگشت‌نمای مردم نشوم و ضعیف به نظر نرسم. دندان می‌سایم بر هم و می‌گویم: تو از کجا فهمیدی مشکلم چیه؟ می‌خندد و دست می‌کشد روی موهایم: فکر می‌کنی سه سال چه غلطی می‌کردم توی دانشکده پزشکی؟ درس می‌خوندم دیگه!... گفتی دارو مصرف نمی‌کنی؟ -نه، یعنی دیگه نه. آخه یه مدت بود مشکلی نداشتم. آوید شانه بالا می‌اندازد: باید با یه روان‌پزشک صحبت کنی، شاید لازم باشه مصرف دارو رو ادامه بدی. دوباره نه... از وابسته بودن به قرص و دارو بدم می‌آید. پدرخوانده‌ی بیچاره‌ام این همه پول برای روانشناس و روانکاو خرج کرد که محتاج قرص‌های رنگی نباشم. از این که ذهنم تحت کنترل مواد شیمیایی باشد، بیش از هرچیزی متنفرم. لب می‌جنبانم: باشه، ممنون. آوید دراز می‌کشد روی تختش و یک کتاب از زیر تختش برمی‌دارد که بخواند؛ انگار نه انگار که اتفاقی افتاده. افرا اما، دست به سینه تکیه داده به دیوار و فقط نگاهم می‌کند. نگاه سبزش طوری ست که انگار تمام زیر و روی زندگی‌ام را می‌داند؛ تیز و طلبکارانه. عرق می‌نشیند روی پیشانی‌ام و رو می‌چرخانم به سویی دیگر. نگاهم گره می‌خورد به قاب عکس کوچکِ کنار تخت افرا. هیچ‌وقت از این فاصله نزدیک نگاهش نکرده بودم. از دور خود افرا بود؛ ولی حالا که انقدر نزدیکم، می‌توانم بفهمم افرا نیست. یک زن جوان است دقیقا مثل افرا اما با چشمان مشکی. دستش را انداخته دور گردن کسی و دارد می‌خندد؛ اما افرا نیمی از عکس را یا بهتر بگویم، آن آدم را بریده. بهترین دفاع حمله است. برای فرار از پرسش‌هایی که تا چند دقیقه دیگر هوار می‌شوند روی سرم و طلبکاری نگاهش، می‌پرسم: عکس مادرته؟ #ادامه_دارد ... قسمت اول رمان: https://eitaa.com/istadegi/6820 ⛔️کپی بدون هماهنگی و ذکر منبع، مورد رضایت نویسنده نمی‌باشد⛔️ #فاطمه_شکیبا #مه_شکن ✨ 🌐https://eitaa.com/istadegi

این دیگه واقعا به ذهن خودمم نرسیده بود🙄 شاید... پ.ن: اسم پسره دانیاله...

شاید... شگفتانه‌های زیادی در پیش داریم...

🔴 آه از غمی که تازه شود با غمی دگر جز همدلی نباشدمان مرهمی دگر 🔴 ⚫️ ایران عزیزمان بار دیگر در حادثه ای ناگوار عزادار شد‌؛ ما دانشجویان دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی روز شنبه پس از اقامه نماز در مسجد، همدلانه و مشکی پوش ساعت ۱۲:۳۰ در سه راه زبان به سوگ خواهیم نشست... #شاهچراغ #ایران_تسلیت #شیراز_تسلیت