eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
688 دنبال‌کننده
24 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
همه میگن ام بنینم اما حالا که من دیگه پسر ندارم دست علمدارمنو بریدن فک نکنید که من خبر ندارم خبر آوردن آبروی پسرم رو بردند خبر آوردند که سه شعبه ها به مشکش خوردند خبر اوردند خبرش رو به حرم آوردند پسرم تشنه لب آب افتاد بفدای لب عطشان حسین پسرم غریب و تنها جون داد بفدای لب عطشان حسین ...... چرا رباب اینهمه غصه داره بگید منم‌ شبیه اون ببارم مشک علمدار منو دریدن فک نکنید که من خبر ندارم خبر آوردن پسر رباب و با تیر زدن خبر آوردن که به دست همه زنجیر زدند خبر آوردن که حرم رو یه دل سیر زدند پسرم آب شد از شرم رباب بفدای سر طفلان حسین پسرم آب نخورده لب آب به فدای لب عطشان حسین ...... کوچه به کوچه کاروان و بردند میخوام سر از رو خاکا برندارم جسم علمدارو به خون کشیدن فک نکنید که من خبر ندارم خبر آوردن روسری هارو به غارت بردند خبر اوردن دخترارو به اسارت بردند خبر اوردند گوشواره هارو غنیمت بردند پسرم رو سنگ بارون کردند بفدای صوت قرآن حسین سرم بچه م رو پر از خون کردند بفدای لب عطشان حسین
بند اول باز مدینه و داغِ، مادری که حزینه لحظه‌های آخرِ، بی‌بی ام‌بنینه حالا که میمیرم، کاش بیای عباسم تو که دستای رشیدی داری نمیخوام زحمت شم، واسه زین‌العابدین کاش بیای تابوتمو برداری با داغ تو سینه‌ام میمیرم ام بی بنینم میمیرم کاش زهرا نیاد که شرمنده‌ام زهرا رو ببینم میمیرم یا ام‌الابوالفضل ادرکنی بند دوم سر نمیشه شبای، روضه‌های مدینه روضه امشب خونه‌ی، بی‌بی ام‌بنینه روضه‌خون زینبه و، میگه ای مادر جان تو خرابه لاله‌مون پرپر شد انقدر با کعب نی، زدنش که عاقبت دختر سه‌ساله‌مون پرپر شد از اون شب که گم شد، غم توی چشمای پر از احساسش بود وقتی زجر آوردش از صحرا دنبال عمو عباسش بود یا ام‌‌الابوالفضل ادرکنی بند سوم یادش اومده حالا، حرفایی که شنیده یاد اون سوالی که، از بشیر پرسیده از حسینم چه خبر، کاشکی جون بدن براش همه عالم زیر این چرخ کبود باورم نمیشه که، میگی تشنه کشتنش آخه اونجا مگه عباس نبود باورم نمیشه افتادی رو سینه‌ات نشستن یا مظلوم حتی روی نیزه نامردا چشماتو نبستن یا مظلوم واویلا حسینم واویلا
روضه میخونه مادری غمین روضه میخونه با ناله ای حزین میگه بگین از این به بعد به من (ام بی بنین)۲ ام البنین یعنی کسی که ثمر داره یعنی کسی که پسر داره یعنی کسی که تو هفتا آسمون، قمر داره ای روزگار . دیدی که چطوری بی قمر شدم (ای روزگار . دیدی که چطوری بی پسر شدم) ای روزگار . ای روزگار روضه میخونه مادری باغم روضه میخونه با گریه دم به دم روضه میخونه دایماً یاد (مشک و یک علم)۲ مشک و علم خوبه وقتی که ساقی باشه نه که رو سینه داغی باشه خوبه وقتی که روی بدن دو دست، باقی باشه ای روزگار . دیدی که چطوری خونجگر شدم (ای روزگار . دیدی که چطوری بی پسر شدم) ای روزگار . ای روزگار
تــوی آخـرین شبت گریه نکن داره می سوزه لبت گریه نکن تــو رو جون زینبت گریه نکن دیگه بسه شدی آب خـودتو نــده عذاب چرا آب نمی خوری شدی خیره به رباب *(مادر ادب     مادر وفــا   ام بی بنین    ام الشهدا) ۲ چرا مضطرب شدی و سر به زیر جــواب سـوالمو بــده بشیــر مگه دختــر علی میشه اسیر!؟ چرا مونده بی کفن بــدن حسیــن مـن بــرام از غریبیــه پسـرم حرفی بزن غصه ی حسین    می کشه منو من به کی بگم    داغ پیــرهنـو *(مادر ادب    مادر وفــا   ام بی بنین   ام الشهدا) ۲ بــرا پیکــرت دیــگه رمــق نمونــد پیش تو هر کسی از فرات میخوند ناله هات قلب بقیعو مــی سوزوند داره می باره چشات پُــرِ حســرت نگــات ذکر "یا حسین حسین" همیشـه روی لبـات روضه میخونی  واسه کربلا گریه می کنی    یاد عاشورا *(مادر ادب      مادر وفــا   ام بی بنین     ام الشهدا) ۲
دم غروبای مدینه کنج بقیع میره میشینه این که میگه لا تدعونی ام الادب ام البنینه توسلش بوده همیشه به مادر حسین و زینب میگه خودم با چهار تا بچه م فدا سر حسین و زینب تا میاد صداش یا حسین رو لباش همه گریه میکنن با صدای ناله هاش وای.           حسین بند دوم باز روی خاکا قد خمیده تصویر چند تا قبر کشیده ویلی علی شبلی می خونه این مادر چهار تا شهیده میفته رو پای رباب و غروب پیش سکینه میره به یاد مشک پاره پاره میخواد حلالیت بگیره میخوره زمین شده ام بی بنین میگه بچه مو زدن با عمود آهنین وای.          حسین هر جا که می‌ره پا می‌زاره ابر بهار میشه میشه می باره از صبح تا شب حرفش همینه مردم حسین مادر نداره شنیده سر ها رو بریدن شنیده معجرا رو بردن شنیده توی کوچه بازار چجوری دخترا رو بردن از کفن میگه واسه مرد و زن میگه از جای پاهای اسب روی یک بدن میگه وای.       حسین
پسر - پشت و پناه مادره پسر - گرمی آه مادره پسر - نور نگاه مادره ۲ وای از آسمون بی ستاره وای از مادری که بی قراره وای از سینه ای که غرق آهه وای از ناله ای که گریه داره: "دیگر مرا ام البنین نخوانید / نخوانید ۲ زیرا که من دیگر پسر ندارم / ندارم ۲" واویلتا واویلتا - واویلا واویلا ‌۳ میگن - یه روضه ای به پا شده میگن - دست عمو جدا شده میگن - بابا دیگه تنها شده ۲ وای از پیکر در خون نشسته وای از مشک پاره؛ چشم بسته وای از ناله‌های اهل خیمه با چشمای گریون؛ دلشکسته: "سقای دشت کربلا اباالفضل / اباالفضل ۲ دستش شده از تن جدا اباالفضل / اباالفضل ۲" واویلتا واویلتا - واویلا واویلا ‌۳ پدر - غرق غم برادره پدر - دیگه بدون لشکره پدر - حالا غریب مادره ۲ وای از خیمه‌ای که چشم به راهه وای از تشنه ای که بی سپاهه وای از مادری که قد کمونه تنها روضه خونِ قتلگاهه: "اگر کشتند چرا آبت ندادند / ندادند ۲ چرا زان درّ نایابت ندادند / ندادند ۲" واویلتا واویلتا - واویلا واویلا ‌۳
تصور کن تو این عالم زنی شیرآفرین باشه ولی از  بی کسی با اشک و ناله همنشین باشه تصور کن که اسم بانویی ام البنین باشه ولی در وقت جون دادن ، سرش روی زمین باشه عصای دستی نداره این آخری ، امان از خونجگری داره میره از پسراش نیست خبری ، امان از خونجگری نه گریه کن نه سایه بالاسری ، امان از خونجگری ویلی ویلی ام البنین چقدر سخته تو عالم بانویی ام الأدب باشه ولی پیوسته از شرمندگی در تاب و تب باشه جگر گوشه ش به سقایی خیمه منتصب باشه ولی خجلت زده از کودکان تشنه لب باشه آب که میدید غصه ش بی حساب میشد ، از خجالت آب میشد هر موقع که روبرو با رباب میشد ، از خجالت آب میشد می‌گفت حسین و جگرش کباب میشد ، از خجالت آب میشد ویلی ویلی ام البنین چقدر خوبه یه بانویی که اینقدر محترم باشه واسه تشییع ، جنازه ش یک مدینه غرق غم باشه تو روز جسمش رو بردارن مشیع گرچه کم باشه نباشه قبر اون مخفی ، اگر چه بی حرم باشه بگم که فاطمه چگونه دفن شد ، امان از دل علی با پیکری پر از نشونه دفن شد ، امام از دل علی روز کتک خورد و شبونه دفن شد ، امان از دل علی ویلی ویلی یافاطمه
داره می کشم لحظه اخری یه بغضی که می گیره راه نفس خدا نگذره از همون تیری که عصای سر پیریمو زد شکست نمونده دیگه بعد کرببلا انیسی به جز گریه زاری برام از عباس خوش قامتم موند فقط یه دونه سپر یادگاری برام اباالفضل خوش قد و بالای من بمیره برا دستت ام البنین شنیدم که از پشت عمودت زدن شنیدم که خوردی با صورت زمین کجایی اباالفضل-اباالفضل کجایی سر پیری واسم-نمونده عصایی شده کار من بیقراری فقط همش تو بقیع روضه خونم برات می گن اینقدر بی هوا زد که رفت سه شعبه تا آخر نشست تو‌ چشات می گن تا تو بودی توی خیمه ها حسین غریبم قدش تا نشد کسی سمت خیمه قدم برنداشت تا بودی یه گوشواره هم وا نشد می گن تا که رفتی همه اومدن یکی داد می زد می برم معجرو یکی اونجا دنبال گوشواره بود یکی دیگه برداشتش انگشترو کجایی اباالفضل-اباالفضل کجایی سر پیری واسم-نمونده عصایی می گن با تموم توون اومدی می گن خیلی سعی کردی اما نشد به دندون گرفتی تو مشکُ گلم می خواستی که برگردی اما نشد دیدی که چه جور آبرومونو برد جلو فاطمه اخر اون مشک آب می شینم با گریه می گم روبروش بیا بگذر از بچه من رباب رباب این روزا صورتش سوختهُ نمی یاد اصن توی سایه دیگه تکون می ده هی دستای خالیشو می شینه یه گوشه با گریه می گه کجایی علی جون-علی جون کجایی دارم واسه تو-می خونم لالایی
پريشون حالم، زار و دل غمينم الا اهل عالم، ام بي بنينم يه دنيا ماتم،همين مونده باقي من و تنهايي،چه دردي چه داغي ابوالفضل من،كجايي اي ساقي اي واي عباس علمدار حرم     عباس ببين خون جگرم         عباس كجايي پسرم   عباس بُنیّ عباس،واويلا واويلا هميشه مي گفتم،با يه قلب شيدا پسرهام فداي،بچه هاي زهرا تب دريا تو، غريب دنيا من خوشا به حالت، شنيدم كه جا من... گرفته زهرا،سرت رو بر دامن اي واي عباس،اي عشق ابدي     عباس،كجايي ولدي         سخته، جوابم رو ندي  عباس بنی عباس، واويلا واويلا مي بارم دوباره،رفته از كفم صبر مي شينم كنار، چار تا صورت قبر گلاي باغ، اميدم پرپر شد شبيه زينب،دل من مضطر شد ابوالفضل بي دست،حسينم بي سر شد اي واي زينب خودت رو برسون    زينب با اون قد كمون      بازم برام روضه بخون  زينب اباعبدالله حسين يا ثارالله
دلم با یاد حسین، می‌شکنه بارون گریه میاد، از چشم یه عمره که شب و روز از غمِ حسین فاطمه آه می کشم گریه میکنم، واسه بیداری همه گریه میکنم، آخه الگومه فاطمه همیشه‌ گریه‌، برای حسین تموم عالم، فدای حسین تموم عالم فدای حسین با گریه های رباب، آب میشم دوباره بغض گلوم میشکنه یکی جلوش لالایی میخونه آتیش به قلب رباب میزنه گریه میکنم، واسه شیرخواره ی رباب گریه میکنم، تا می بینم یه ذره آب روی لبامه، نوای حسین تموم عالم، فدای حسین تموم عالم فدای حسین
تا قیامت محاله این غم یادم بره از چاهار تا پسر مونده چند تا خاطره یکی یکی شدن قطعه قطعه سر جدا همه هستیِ من پرپر شد توو کربلا ای وای از کربلا ای وای از آتیش و خیمه ها گلهای تشنه ی فاطمه پرپر شدن زیر دست و پا ای وای از این محن ای وای از جسم حسین من روی رمل گرم کربلا افتاده بی غسل و بی کفن آه و واویلتا واویلا  آه و واویلتا ای صبا گو به آن بی دستِ در علقمه سر بلندم نمودی در پیش فاطمه بفدای دو چشمت گردم ای نازنین ای عزیزم حلالت شیر ام البنین ای وای از این خبر در خاک و خون شدی غوطه ور از بالای مرکب رو زمین افتادی بی دست و بی سپر سرنگون شد علم مشک و دستت جدا شد ز هم فرق تو شد دو تا از عمود چشم تو خورده تیر ستم
یا حضرت ام البنین ای دومین فاطمه ی بیت امیرالمومنین مادر ایثار و ادب عشق حسین و حسن و زینب عقیله العرب ای بهترین نامادری سنگ صبوره همه ی ایل و تبار حیدری ام البنین..... شکر خدا که نوکرم به سفره ی ام البنین من و سپرده مادرم دل من این باورشه هر کی اباالفضلی بشه  ، ام بنین مادرشه قسم به این شور و جنون ام البنین گریه برا حسین و داده یادمون ام البنین..... ماه شب سکینه ای تو دومین فاطمه ی بی حرم مدینه ای ای مادر صاحب علم گذشت جوونی من و هنوز نداری تو حرم حضرت صاحب الزمون یاد عمو سر مزار تو میریزه اشک خون ام البنین..... شکر خدا شکر خدا نبودی کربلا ببینی کعبه رو به زیر پا ندیدی حرمتا شکست ندیدی شمر بی حیا روو سینه حسین نشست فاطمه بنی کلاب خبر داری عقیله چی کشید توو مجلس شراب