واااااي كه چقدر اين شعر زيباست خواب بودم، خواب دیدم #مرده ام/ بی نهایت خسته و #افسرده ام/ تا میان گور رفتم #دل گرفت/ قبر کن سنگ لحد را #گل گرفت/ روی من خروارها از #خاک بود/ وای، قبر من چه #وحشتناک بود! بالش زیر سرم از #سنگ بود/ غرق #ظلمت، سوت و کور #تنگ بود/ هر که آمد پیش، حرفی #راند و رفت/ سوره ی #حمدی برایم #خواند و رفت/ خسته بودم هیچ کس #یارم نشد/ زان میان یک تن #خریدارم نشد/ نه رفیقی، نه #شفیقی، نه #کسی/ ترس بود و وحشت و #دلواپسی/ ناله می کردم ولیکن #بی_جواب/ تشنه بودم، در پی یک #جرعه_آب/ آمدند از راه نزدم #دو_ملک/ تیره شد در پیش چشمانم #فلک/ یک ملک گفتا: بگو #دین تو چیست؟ دیگری فریاد زد: #رب تو کیست؟ گر چه پرسش ها به ظاهر #ساده بود/ لرزه بر اندام من #افتاده بود/ هر چه کردم سعی تا گویم #جواب/ سدّ نطقم شد هراس و #اضطراب/ از سکوتم آن دو گشته #خشمگین/ رفت بالا گرزهای #آتشین/ قبر من پر گشته بود از #نار و #دود/ بار دیگر با غضب #پرسش نمود: ای گنه کار سیه دل، #بسته پر/ نام #اربابان خود یک یک ببر/ گوئیا لب ها به هم #چسبیده بود/ گوش گویا نامشان #نشنیده بود/ نامهای خوبشان از #یاد رفت/ وای، سعی و زحمتم بر #باد رفت/ چهره ام از #شرم میشد سرخ و زرد/ بار دیگر بر سرم فریاد کرد: در میان عمر خود کن #جستجو/ کارهای #نیک و #زشتت را بگو/ هر چه می کردم به #اعمالم نگاه/ کوله بارم بود مملو از #گناه/ کارهای #زشت من #بسیار بود/ بر زبان آوردنش #دشوار بود/ چاره ای جز لب فرو #بستن نبود/ گرز آتش بر سرم آمد فرود/ عمق جانم از #حرارت آب شد/ روحم از فرط #الم بی تاب شد/ چون #ملائک نا امید از من شدند/ حرف آخر را چنین با من زدند: #عمر خود را ای #جوان کردی #تباه/ #نامه_اعمال تو باشد #سیاه/ ما که ماموران #حق_داوریم/ پس تو را سوی #جهنم می بریم/ دیگر آنجا #عذرخواهی #دیر (دیر) بود/ دست و پایم بسته در #زنجیر بود/ نا امید از هرکجا و دل #فکار/ می کشیدندم به خِفّت سوی #نار/ ناگهان #الطاف_حق آغاز شد/ از جنان #درهای_رحمت #باز شد/ مردی آمد از #تبار_آسمان/ دیگران چون #نجم و او چون #کهکشان/ صورتش #خورشید بود و #غرق_نور/ جام #چشمانش پر از خمر #طهور/ #چشمهایش #زندگانی می سرود/ درد را از قلب انسان #میزدود/ بر سر خود #شال_سبزی بسته بود/ بر دلم مهرش عجب #بنشسته بود/ کِی به زیبائی او #گل می رسید؟!/ پیش او یوسف #خجالت می کشید/ #دوملک سر را به زیر #انداختند/ بال خود را فرش #راهش ساختند/ #غرق حیرت داشتند این زمزمه/ آمده اینجا #حسین_فاطمه؟! صاحب روز #قیامت آمده/ گوئیا بهر #شفاعت آمده/ سوی من آمد مرا #شرمنده کرد/ مهربانانه به رویم #خنده کرد/ گشتم از خود بی خود از #بوی_حسین (ع)/ من کجا و دیدن روی #حسین (ع)/ گفت: #آزادش کنید این #بنده را/ #خانه_آبادش کنید این #بنده را/ اینکه این جا این چنین #تنها شده/ کام او با #تربت من وا شده/ مادرش او را به #عشقم زاده است/ #گریه کرده بعد #شیرش داده است/ خویش را در سوز عشقم #آب کرد/ عکس من را بر دل خود #قاب کرد/ بارها بر من #محبت کرده است/ سینه اش را وقف #هیئت کرده است/ سینه چاک #آل_زهرا بوده است/ چای ریز #مجلس ما بوده است/ اسم من #راز_و_نیازش بوده است/ #تربتم #مهر #نمازش بوده است/ #پرچم من را به #دوشش می کشید/ #پابرهنه در #عزایم می دوید/ بهر #عباسم به تن کرده #کفن/ روز #تاسوعا شده #سقای_من/ #اقتدا بر #خواهرم #زینب نمود/ گاه میشد صورتش بهرم #کبود/ تا به دنیا بود از من #دم زده/ او غذای #روضه ام را هم زده/ #قلب_او از #حب ما #لبریز بود/ پیش چشمش غیر ما #ناچیز بود/ #باادب در مجلس ما می نشست/ #قلب_او با #روضه ی من می شکست/ #حرمت_ما را به دنیا #پاس داشت/ #ارتباطی_تنگ با #عباس داشت/ #اشک_او با نام من می شد #روان/ #گریه در روضه نمی دادش #امان/ بارها #لعن_امیه کرده است/ خویش را #نذر_رقیه کرده است/ #گریه کرده چون برای #اکبرم/ با خود او را نزد #زهرا (س) می برم/ هرچه باشد او برایم #بنده است/ او بسوزد، #صاحبش #شرمنده است/ در #مرامم نیست او #تنها شود/ باعث #خوشحالی #اعدا شود/ گرچه در ظاهر #گنه_کار است و #بد/ قلب او بوی #محبت میدهد/ #سختی جان کندن و هول جواب/ بس بود بهرش به عنوان #عقاب/ در #قیامت #عطر و #بویش می دهم/ پیش #مردم #آبرویش می دهم/ آری آری، هرکه #پا_بست #من است/ #نامه_ی_اعمال او #دست_من است/ ‌ ‌ #بحق_بی_بی_زینب #اللّٰھـُــم_عجِّل_لِوَلیڪَ_الفَرَجْ #الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍوَعَجِّلْ‌فَرَجهُم ╭┅┈┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈╼┅╮ @khadem_emame12 ╰┅╾┈┈┈ >>𑁍<<┈┈┈┈┅╯