eitaa logo
کانال اشعار(مجمع الذاکرین)
1.6هزار دنبال‌کننده
11 عکس
1 ویدیو
2 فایل
این کانال اشعارمذهبی توسط محب الذاکرین خاک پای همه یازهراگویان عالم مهدی مظفری ازشهراصفهان ایجادشد
مشاهده در ایتا
دانلود
ای که به جسم نبی، قلب تویی جان تویی ای که به جان علی، جلوۀ جانان تویی روضۀ احمد تویی جنّت و ریحان تویی سیرتِ ختم رسل، سورۀ انسان تویی در دو جهان صاحبِ سفرۀ احسان تویی بطن نبوت تویی، باطن قرآن تویی کیست ز نور دعا، ساخته مصباح کیست؟ در دل ظلمات جان، فالق الاصباح کیست؟ جز تو که ریحانه‌ای، روح که و راح کیست؟ حضرت موسی چه نام خواند بر الواح، کیست؟ در دل مشکات کیست، آنسوی مصباح کیست؟ دوازده چشمۀ دُرِّ درخشان تویی تو باطن نمازی، حقیقت حج تویی آن که امامت از او آمده منتج تویی آنکه به قلب نبی آمده مدرج تویی صحیفۀ عرش را نام مدرّج تویی چراغ روشن تویی، سراج منهج تویی به لوح محفوظ حق، صاحبِ عنوان تویی زهرۀ زهرا تویی نور الهی تویی مرکزِ منظومۀ لایتناهی تویی به بحرِ وحی خدا فرشته ماهی تویی به جانبِ کبریا همیشه راهی تویی آن که خدا عصمتش داد گواهی تویی سالکۀ واصلِ متصل الان تویی فخر تبار قریش، الفتِ ایلاف توست دست شه اولیاست که بوریاباف توست ستاره سجّاد تو، فرشته طواف توست رهایی بندگان، رهین الطاف توست هر چه بخوانم تو را، کمتر از اوصاف توست هر چه بگویم تو را، خوبتر از آن، تویی آن که بر او مصطفی گشته ثناگو تویی شاخۀ مریم تویی، خوشۀ شب‌بو تویی سرّ ضمیر علی، «تو» تویی و «او» تویی حقِ هوالحق تویی، هوی هوالهو تویی مــادر آزادۀ ضامن آهو تــویی جلوۀ طوس الرضا، نور خراسان تویی در صدف آسمان نام تو «راحیل» بود همدم روح و ملک محرم جبریل بود بطن تو یا فاطمه، باطنِ تنزیل بود حجّت تورات‌ بود آیت انجیل بود جلوه‌گهِ قهر تو «طیراً ابابیل» بود قبلۀ توحید تو، کعبۀ ایمان تویی جان عزیز علی، جنّت الاعلی تویی شاخۀ طوبی ز عرش رفته به بالا تویی یار علی هیچکس، نباشد الّا تویی چشمۀ غیرت تویی، اصل تولا تویی مادر شش‌ماهۀ شهید مولا تویی صاحب شش‌گوشۀ شاه شهیدان تویی تویی تو امِّ موسی که خُلق کاظم از توست نبوه الباقیه که وحی دائم از توست قائمه العرشی و قیامِ قائم از توست در دو جهان پایۀ کاخ مکارم از توست بیت معالی از تو، قصر معالم از توست عالمۀ عالمِ عالمِ یزدان تویی خصم محمد ز تو، ابتر و منکوب شد نزد حبیب خدا که چون تو محبوب شد؟ به مرهم دست تو، زخم نبی خوب شد جنین شش‌ماهه‌ات مسیح مصلوب شد غباری از چادرت شفای یعقوب شد معجز پیراهنِ یوسف کنعان تویی هجر من الخلق تو، سیرالی الله: تو به جانب کبریا، راست‌ترین راه: تو منطقه البروجِ دوازده ماه: تو حجت، خونخواهِ تو، حجتِ خوانخواه: تو غنچۀ نشکفته را برده به همراه: تو پیش از مقتلِ شهید عطشان، تویی پایۀ مسجد بلند، به لرزۀ شیونت منکر حق کور شد، به خطبۀ روشنت دست زده مصطفی، به گوشۀ دامنت دوستِ او دوستت، دشمن او دشمنت حسرت یوسف شده، معجزِ پیراهنت یک شبه هفتاد تن، کرده مسلمان تویی فرشته سیب بهشت، به تو تعارف کند نزد تو روح الامین، قصد تشرّف کند پشت در خانه‌ات، نبی توقّف کند حیف که این خانه را شعله تصرّف کند چشم علی را پر از اشک تأسّف کند که ماهِ غمگین‌ترین شامِ غریبان تویی تمامیِ اولیا گوش به دستورِ تو کلیمه الحق تویی، مدینه شد طورِ تو به لوح عرش خدا، کتاب مسطورِ تو دلیل یوسف شده، جلوۀ مستورِ تو به پشت هم هفت قفل، باز شد از نور تو به عین حجب و حیا، مطلق برهان تویی کلید رحمت تویی، منجی امت تویی عین کرامت تویی، اصل مودت تویی گنج نهان خدا در دل ظلمت تویی اسوۀ مهدی تویی، حجّتِ حجّت تویی قرب قریب خدا، صاحب قربت تویی اذنِ اذانِ بلال، امامِ سلمان تویی
باز دل شکسته ام نواي ديگر آورد  پرده بهتري زند سرود خوشتر آورد  لئالي کلام را زطبع من برآورد  مگر ثناي فاطمه دخت پيمبر آورد  که آگه از مقام او کسي بجز اله نيست    نسيم درک و عقل را درين حريم راه نيست ماه جمادي آيد و ز خرمي خبر دهد  جماد را نديده کَس گل آورد ثمر دهد  به بيستمين صباح آن اميد بر بشر دهد  به زندگاني بشر تجلي دگر دهد  در اين خجسته صبحدم داده خداي ذوالعطا   به ياوسين و طاوها کوثر و قدر و هل اتي خديجه اِي زدرد و غم به جان رسيده غم مخور  خديجه اِي زدشمنان طعنه شنيده غم مخور  خديجه گر قبيله ات از تو بريده غم مخور  خداست يار و مونست ز هر پديده غم مخور  لطف خداست ياورت محمد است همسرت    بهتر از اين چه مي شود که فاطمه است دخترت خديجه اِي که از خدا فاطمه را گرفته اي  چه کرده اي که اين مقام را فراگرفته اي  ز هست و نيست چو دل بهر خدا گرفته اي  هزارها برابر از خدا جزا گرفته اي  خديجه ديده روشن از فروغ نور ديده ات    باد مبارک از خدا مقدم نورسيده ات دايره وجود را مرکز و محور آمده  محيط لطف وجود را جوهر و گوهر آمده  ولي ممکنات را محرم و همسر آمده  رسول کائنات را دختر و مادر آمده  چه دختري که هستي جهان بود ز هست او    رسول حق به امر حق بوسه زند به دست او فاطمه اي که عقل ما مات عبادتش بود  نقش به چهر دوستان مهر ارادتش بود  همسري علي نهايت سعادتش بود  ليله قدر اولياء شام ولادتش بود  ثبت شد از ولادتش بقاي نسل احمدي    يافت بقا زنسل او شريعت محمدي فاطمه اي که حق بر او عرض سلام مي کند  اداي ذکر نام او به احترام مي کند  کسي که پيش پاي او پدر قيام مي کند  بر در خانه اش سلام صبح و شام مي کند  شرف ببين که خانه اش برده سبق ز طور هم    حيا ببين که پوشد او چهره خود ز کور هم فکر کسي نمي رسد به ساحت جلال او  جلال حق جلال او جمال حق جمال او  تربيت سلاله اش نمونه کمال او  سلام حق بر او و باب و مام و زوج او  که هستي تمام ماسوا بود ز هستشان    نظام ملک خويش را داده خدا به دستشان فاطمه اي تو بازگو فلسفه حيات را  ساخته جد و جهد تو سفينة النجات را  زنده نگاه داشتي و آتوالزکوة را  حي علي الفلاح را حي علي الصلاة را  مزرعه عفاف را زاشک آب داده اي    به بانوان زشرم خود درس حجاب داده اي اي که خدا بي مثل به کوثرت مثال زد  دم از جلال و قدر تو قادر ذوالجلال زد  نبي زمهر بضعتي به سينه ات مدال زد  حلقه به باب خانه ات دست علي و آل زد  يافته است پرورش خون خدا زشير تو    شير خدا به مرتبت نظير تو بشير تو به حسن تو که مي کند جلوه گر آفتاب را  به اشک تو که بشکند قيمت دُرّ ناب را  به کوي تو که از دلم ربوده صبر و تاب را  عرض سلام کرده و منتظرم جواب را  دريغ از جواب ما به خاطر خدا مکن    دست توسل مرا ز دامنت جدا مکن فاطمه اي زلطف تو قعود ما قيام ما  دوستيت قبولي صلوة ما صيام ما  نام تو و حسين تو سرود ما کلام ما  نثار قبر مخفيت درود ما سلام ما   به یاد درد و داغ ها که بُد گواه صبر تو    هنوز گریه می کند علی کنار قبر تو تویی که از وجود تو، مدح کند خدای تو تویی که فیض وحی را تازه کند صدای تو تویی که گفت مصطفی، جان پدر فدای تو منم غلام و چاکر و سلاله و گدای تو نام تو بر لبم بود مهر تو مذهبم بود «مؤیدم» که بر درت چهار منصبم بود مرحوم
امشب که نبی سپاس سرمد گوید بر کودک یک روزه خوش آمد گوید تبریک به هم ولادت زهرا را احمد به علی علی به احمد گوید این فخر بود بس که خدا هم تبریک بر مهدی و بر آل محمد گوید مرحوم
وسعت ام القرى آنشب بسيط نور بود شوق در سعى صفا، كعبه محيط شور بود از طلوع مهر ايمان چشم شيطان كور بود چشم بد از خانه بى‏ بى خديجه دور بود همنفس با شب پيمبر تا سحر احيا گرفت كوثر تسبيح را از دست اعطينا گرفت   راز هستى تا در آغوش پيمبر پا نهاد نقش صد گلبوسه بر باغ لبش طاها نهاد داغ حسرت بر دل عاص بن وائل‏ها نهاد حضرت حق نام اين مولود را زهرا نهاد قدسيان در وجد و حال اين نام را نجوا كنند اين معما را بگو تا اهل دل معنا كنند   كيست زهرا كوثر فياض رب العالمين كيست زهرا عصمت الله در روى زمين كيست زهرا رشته‏ هاى چادرش حبل المتين كيست زهرا خلوت آراى اميرالمؤمنين آفرينش جلوه‏ اى از يك نگاه فاطمه است روز محشر خلق عالم در پناه فاطمه است   كيست زهرا هل اتى و قدر را شأن نزول كيست زهرا طاهره انسية الحورا بتول كيست زهرا خيره بر اوج مقام او عقول كيست زهرا آنكه شد ام ابيهاى رسول مصطفى مأمور تكريم مقام فاطمه پيش پا برخاست بر عرض سلام فاطمه   كيست زهرا آنكه شمع عشق را پروانه بود كيست زهرا آنكه او را از بلا پروا نبود كيست زهرا آنكه بر باغ نبى ريحانه بود كيست زهرا آنكه جان وحى را جانانه بود جبرئيل افتاده بر خاك درش بهر سلام شعر خلقت راست حسن مطلع و حسن ختام   ياس پيغمبر كه عطرش در فضا پيچيده است مصطفى از شوق جنت سينه‏ اش بوئيده است دست او را مثل قرآن  بارها بوسيده است ليلة القدر است و قدرش بر همه پوشيده است قدر او را مصطفى و مرتضى دانند و بس نور او شد انبيا را در بلا فرياد رس   فاطمه آمد امير المومنين را يار شد حجم فريادش به فرق تيرگى آوار شد نور او تكثير شد يعنى نبى تكرار شد در دفاع از عشق مجروح در و ديوار شد پشت در فرياد يا حيدر شعار فاطمه است شيعه تا روز قيامت وامدار فاطمه است
گر فتنه و غم فکر شکستم باشد دائم پی نابودی هستم باشد سوگند به تو اهل نجاتم زهرا تا ریشه ی چادر تو دستم باشد اولاد علی گوهرشان فاطمه است در غصه و غم یاورشان فاطمه است گویند که با تاب و تعب می آیند هر جا سخن از مادرشان فاطمه است تا مهر تو را به سینه دارم زهرا در موج بلا سفینه دارم زهرا هر کس به دل خود آرزویی دارد من آرزوی مدینه دارم زهرا بی اذن تو هرگز عددی صد نشود بر هر که نظر کنی دگر بد نشود زهرا تو دعا کن که بیاید مهدی زیرا تواگر دعا کنی رد نشود فردای قیامت که گرفتاری تو بی یاور و بی مونس و بی یاری تو آن قدر طرفدار تو باشد زهرا انگار نه انگار گنه کاری تو وقتی که لبت را به دعا باز کنی یا فاطمه با لطف خود اعجاز کنی فردا همگی کمیتشان می لنگد در وقت شفاعت تو اگر ناز کنی ای نام علی ذکر لبت یا زهرا ای لیلۀ قدر هر شبت یا زهرا از بهر شفاعتت دل ما کافیست یک گوشه ی چشم زینبت یا زهرا افتاده راه عشق را یاری کن در فتنه روزگار دین داری کن چشمت که به ذریۀ زهرا افتاد ذکر صلوات بر لبت جاری کن جبریل امین اگر مقامی دارد در دفتر عشق اگر که نامی دارد از دولت پا بوسی زهرا باشد در پیش خدا گر احترامی دارد
اکمال برای صلوات آوردی دو بال برای صلوات آوردی وقتی که نبودی ، صلوات ابتر بود تو " آل " برای صلوات آوردی ..... دریاست نبی و گوهرش فاطمه است مولاست علی و همسرش فاطمه است با آنکه حسین است پناه دو جهان او خود به پناه مادرش فاطمه است مرحوم  ..... عمریست رهین منت زهرائیم مشهور شده به عزت زهرائیم مُردیم اگر به قبر ما بنویسید ماپیر غلام حضرت زهرائیم
مدح حضرت زهرا(س) تضمین از شاعرگرامی ذکریا اخلاقی بده قوتی که قلم زند به مدیح عشق تو نوکری نه بیان بود نه زبان بود تو خودت بگو که چه گوهری ثمر خدیجه و مصطفی چه نتیجه ای شده محشری به مدیحه ات چه بیان کنم که ز درک ما تو فراتری " به کدام واژه بخوانمت به کدام واژه ی نارسا" تو خلاصه ی همه انبیا تو سلاله ی خلف رسول زکمال تو چه بیان کنم که فراتری ز همه عقول تو بریده ای زجهان دل و به همین جهت شده ای بتول وبدون مهرتو فاطمه نشود ولایت ما قبول به کدام جذبه سفرکنم به رواق مهر تو ذره سا تو زلال نور رسالتی چه قیامتی نبوی نَما لَمعاتِ حق به بیان تو نفحات حضرت کبریا چه کسی به شان تو می رسد مترادف شه لافتی به دلیل آیه ی انما و به نص سوره ی هل اتی "به کدام جلوه بجویمت متعالیا و مقدّسا" صلوات حق به ولادتت صلوات حق به عبادتت به حقیقت و به سیادتت به نجابت و به صداقتت شده خم چرا قد مصطفی؟! به دستبوسی و به ارادتت ز کرامت و ز عنایتت شده پر دلم ز محبتت "چه خوش است صحبت دوستان به صفای سایه ی این کسا" نه نمی رسم به مدیح تو به زبان الکن و نارسا کلمات افاقه نمی کند به سکوت می رسم ای بسا* تو خودت به چامه ی این حقیر نظری ز مرحمتت نما به کدام واژه بخوانمت* حَقِ مطلبت بشود ادا "فَلَقد قَصَدتُکَ والهاً و لقد أتیتُکَ آنِسا" ابوذر رئیس میرزایی ابیات داخل پراتز تضمین شده از شاعر گرانقدر آقای ذکریا اخلاقی می باشد.
بیایی یلداست... شب یلدا اگر ازپرده درآیی یلداست برهمه منتظران چهره گشایی یلداست تکیه برکعبه زنی منتقم خون خدا بادم تیغ علی جلوه نمایی یلداست سالیانی است که ازهجر رخت میسوزیم آن شبی را که تو از راه بیایی یلداست منتظر بغض فراق تو گلوگیرشده شب وصلت غم و غصه بزدایی یلداست یوسف فاطمه ای گریه کن عاشورا کربلا یا که مدینه به کجایی یلداست شبی از لطف به چشم گنه آلوده ی ما جای سرمه کف پایت تو بسایی یلداست دل ما تاب ندارد ز فراقت یارا ازهمه خلق جهان دل بربایی یلداست حس و حال غزلم گشته خزانی برگرد این خزان با تو (بهار) است بیایی یلداست ابوذر رییس میرزایی(بهار)
تو را با نور همزاد افریدند تو را در حیدر آباد آفریدند تو زهرایی تو ام الانبیایی تو بانو اولین خلق خدایی خودت صدیقه ای و یار صدیق تو جمعی با علی با غیر تفریق قنات مهر جاری در قنوتت قیامت محو حی لایموتت تو آن قندیل نور بام عرشی تو بالایی ترین بانوی فرشی تو بودی راضیه او مرتضی بود تو از او راضی او از تو رضا بود تو ای سر منشأ اشراق زهرا تمام برکت انفاق زهرا تو ای الگوی تکریم امیران به مسکینان و ایتام و اسیران تو فریاد عدالت در نفیری تو پرچمدار تبلیغ غدیری نفسهای تو هر دم یا علی گفت خمیر و آردت هم یا علی گفت برای عشق خیلی خرج کردی که بر صفحه علی را درج کردی نگاهت با شعف میگفت حیدر دو تا دُر در صدف میگفت حیدر کلام ناطقت پای ولایت به جای لاتخف میگفت حیدر سر سجاده که می ایستادی ملک صف پشت صف میگفت حیدر گلیمت ، آسیابت ، ظرفهایت جهازت هر طرف میگفت حیدر عبایش را که میشستی دمادم درون ظرف کف میگفت حیدر در و دیوار بیت تو شرف داشت که در بیتت شرف میگفت حیدر تو زحمتها کشیدی بنده ای گر... در ایوان نجف میگفت حیدر نظام عشق از زهرا گرفتیم که زهرا با هدف میگفت حیدر سر سفره‌ت نشسته عالمینت نمکدان است در دست حسینت ولیکن این نمک پخش و پلا شد حسینت راهی کرب وبلا شد به زیر منتت دنیا منظم ولیکن شد عزیزت نامنظم
جبریل به عرش نقش کوثر زده است طوبی گـل تسبیح به پـیکـر زده است از خــانـۀ کـوچـک مـحــمــد امـشـب  خورشید زمین وآسمان سر زده است .... شـب مــیـلاد زهـــرای بـتــول اسـت  ز یُـمـن او دعـا امـشـب قـبـول اسـت شب فـیـض و شب قـرآن، شـب نـور شب اعـطای کـوثـر بر رسـول است ...... بـزمـی بـه حـریـم کـبــریـا بـرپـا شـد کـوثـر ز خـدا به مصطفـی اعطا شـد یک قطره زآب کوثر افتاده به خـاک صـد شـاخـه گُـل مـحـمـدی پـیـدا شـد ...... بـر مـقـدم دخــتــر پـيـمـبـر صـلـوات بر چشمۀ پاك حوض كـوثـر صلوات بر مـحـضـر حـضرت مـحـمد تبريك بـر مـادر شيـعـيـان حــيـدر صـلـوات ...... ای روی تو جـلوه گـاه سـرمد زهـرا وی سـیـنـۀ تـو بـهـشت احـمـد زهـرا عـیـد تو بُـوَد، بـبـخـش عـیـدی ما را زان دست که بـوسیـده محـمـد زهـرا ...... در بـاغ نـبــوت از نـهــال تــوحــیــد هـنـگـام سـحـر گـلـی شکـوفـا گـردید چون غنچۀ گل، خدیجه خندید چو دید زهـرا چو گُـل مـحـمـدی می خـنـدیـد ..... خـدا کـنـد اثـری حـق به آه ما بخـشد بصیـرتـی به دل عُذر خواه ما بخشد به احترام مـحـمـد چه میشود که خدا شـب ولادت زهـرا گـنـاه مـا بـخـشـد ...... نــور دگــری به بـیــت احــمـــد آمــد مـحـبــوب رســول حـیّ سـرمــد آمـد تا عـطـر وجـودش همه عـالـم گـیـرد زهــرا، گــل گــلــزار مــحــمــد آمـد ...... بـر عـالـمـیـان رحـمـت بـی حــد آمـد زیــبــا گــهـــر رســول امــجــد آمــد تـبـریـک بـه شـیـعــیـان اهـل عــالــم چـون فــاطــمــه دخـتـر مـحــمـد آمـد ...... عـالـم ز فـروغ احـمـدی لبـریـز است از جـلـوۀ حـیِّ سـرمـدی لبـریـز است مـیـلاد بـتـول است و فــضـای مـکـه از عـطـر گـل مـحـمـدی لبـریـز است
مدح حضرت زهرا(س) کیست زهرا مادر خورشید و ماه کیست زهرا نور تابان اله صبح نورانی به هر شام سیاه کیست زهرا بر همه عالم پناه مهر او باغ فدک نه نُه فلک انبیا گیرند از زهرا کمک ساره و حوا و مریم فاطمه جنت زیبای خاتم فاطمه صور اسرافیل را دم فاطمه مادر سادات عالم فاطمه سیب جنت را نتیجه فاطمه گوهرپاک خدیجه فاطمه فاطمه آیات نور مرتضاست شادی و وجد و سرور مرتضاست درخطر رمز عبور مرتضاست فاطمه سنگ صبور مرتضاست فاطمه یعنی حیا یعنی شرف فاطمه عشق امیر لوکشف خواهرم وقت ظهور فاطمه است این حجاب تو ز نور فاطمه است این حیا درس شعور فاطمه است چادرتو از غرور فاطمه است گر تورا دشمن تمسخر می کند فاطمه برتو تفاخر می کند هر زمان وقت رجز خوانی شود ذکر زهرا موجِ طوفانی شود عاشق او مرد میدانی شود نسل او قاسم سلیمانی شود هرکسی از راه زهرا خط گرفت باشهادت ازهمه سبقت گرفت حاجت مارا اجابت می کند بر امامان هم امامت می کند در قیامت هم قیامت می کند دوستانش را ضمانت می کند ماهمه در زیر دینش مانده ایم گریه کن های حسینش مانده ایم شعر بی زهرا ندارد اعتبار شعر بازهرا بماند یادگار رسم شاگردی به جا آرد (بهار) گوید این بیت از زبان (سازگار) "روز محشر کار ما با فاطمه است نقش پیشانی ما یا فاطمه است" ابوذر رئیس میرزایی(بهار)
در خط پیمبرم... خدایا شکرت دلداده‌ی حیدرم... خدایا شکرت دیگر چه سعادتی از این بالاتر... زهرا شده مادرم... خدایا شکرت