eitaa logo
کانال اشعار(مجمع الذاکرین)
1.7هزار دنبال‌کننده
2 عکس
2 ویدیو
2 فایل
این کانال اشعارمذهبی توسط محب الذاکرین خاک پای همه یازهراگویان عالم مهدی مظفری ازشهراصفهان ایجادشد
مشاهده در ایتا
دانلود
بر روز حساب خود براتی بفرست در باغچه ی دل نفحاتی بفرست با نام علی ، دهان خود شیرین کن با نام محمد ، صلواتی بفرست .... در خلقتِ عالم  علی و آل علی است در بعثت خاتم علی و آل علی است در نقطه ی باءِ "بِسم رَبِک"  پیداست مقصود خدا هم  علی و آل علی است ...... پرواز ملائک به زمین دیدنی است عرضِ ادبِ روح الامین دیدنی است در غار حرا پر شده عطر صلوات لبخند محمد امین دیدنی است
صدای وحی می رسد به گوش احمد امین صدا بلند تر شود برای بار دومین زمان به شوق می دود، سکوت میکند زمین بخوان به نام خالقت که هست رکن دین همین بخوان و سرفراز کن قبیله ی قریش را مژده بده سلسله ی جلیله ی قریش را غار حرا منوّر از جمال کبریایی اش امین وحی هم شده واله دلربایی اش منتخب خدا شده شکوهِ مصطفایی اش محور مهربانی است سینه ی خدایی اش سلام میکند به او، خدا و جمله خلقتش زبان گرفته آسمان، مبارک است بعثتش شبهه جزیره ای شده مفتخر از کلام حق کویره تشنه ای شده لبالب از پیام حق به دست مصطفی ببین سلسله ی زمام حق مژده دهد نبی حق به اولین امام حق که ای شکوه نام تو جذبه ی هر سخن علی! منم رسول خاتم و تویی وصی من علی! عبد مناف! فخر کن به آدم ابوالبشر عبدمطلّب از شرف، تاج گذار روی سر گشته یتیم مکه بر امت ماسوا پدر کاش که بود آمنه کنار این پیامبر به مادرش سلام حق به همسرش سلام حق خدیجه ای که سر نزد لحظه ای از کلام حق خموش ای سخنوران ناطق وحی آمده فضل تمام انبیا از این جناب سر زده آیه ی "لا اله" را بخوان میان بتکده مگر که نور حق دمد به قلب های یخ زده اگر چه از یهودیان به او عذاب می رسد از آن وجود مهربان صبر و صواب می رسد خُلق عظیم او دهد پاسخ صد ابولهب به جز خدا، به جز دعا، نیاورد به روی لب به صبح روزه گیرد و به شب کند نماز شب به حیرت اند مشرکان از این وقار و این ادب که در جواب آن همه بی ادبی به محضرش کند عیادت از کسی که شعله ریخت بر سرش مردم غم رسیده را مرهم قلب و جان شود به نور عقل و راستی حامی دختران شود مدعی برابری به مردم جهان شود چشم کِشد بلال او که لحظه ی اذان شود صدای خشک و خسته ای نوای عشق سر دهد چو آفتاب جلوه ای به چهره ی سحر دهد بَرده ی رنج دیده را به اوج آسمان بَرد عقیده های شوم را ز خاطر زمان بَرد به هر کجا که می رود طراوت جنان بَرد به گوشه ی تبسمی دل از بهشتیان بَرد معجزه ی نگاه او به قلب مرده جان دهد لحن سلامِ گرم او سرشت را تکان دهد شیوه ی جذب کردنش رسالتی است دیدنی به کودکان کند سلام حالتی است دیدنی رو به خدا که می کند عبادتی است دیدنی او و خدیجه و علی، جماعتی است دیدنی دو آفتاب و یک قمر نور دهد حجاز را کعبه به خود ندیده است این چنین نماز را ببین یگانه ی بشر قامت خود دوتا کند ببین علی نوجوان به دوست اقتدا کند ببین خدیجه این دو را رهبر و مقتدا کند بگو به دشمن نبی اقامه ی عزا کند از این سه نورِ متصل بقای دین داور است مثلثی که محورش فاطمه ی مطهر است جان به فدای احمد و هجرت بی نظیر او گشوده شد مسیر دین به سعی چشمگیر او ببین به لیلة المبیت، کوشش وزیر او علی که در مباهله بیان شده غدیر او برای ختم الانبیا همیشه جان نثار شد علی است جانشین او نه آنکه یار غار شد غدیر برکه ای بُود ز چشمه سار بعثتش مدینه قبله گاه شد از آفتاب هجرتش ظهور مهدی اش شود ادامه ی نبوتش کوفه زمان مهدی است مرکز حکومتش طلوع نور مهدی است آفتاب سرمدی به دست او جهان شود مدینه ی محمدی
روز نخست مظهر ذات خدا شدی یعنی که برگزیده شدی ، مصطفی شدی یا أیّها المُدثّر و یا أیّها الرّسول یا أیّها المُزمّل قرآن ما شدی نورت که خلق شد ، عدم از صحنه پا کشید پس تو وجود را خبر مُبتدا شدی چندین هزار سال جلوتر ز هر کسی با ذات کبریایی حق ، آشنا شدی ای نازم آن مقام که روی لب علی  بالاترین قسم به زمان دعا شدی باید وإن یکاد بخوانند بهر تو این گونه که به عشق علی مبتلا شدی  لبهای جبرئیل أمین تا که باز شد شـأن نزول آیه ی قُل إنّـما شدی تا بوی عشق در همه جا منتشر شود در دست باد صاحب زلفی رها شدی از کاسه ، چشمهای مخالف در آمدند وقتی پدر به مادر اهل کسا شدی من مفتخر به نوکری دخترت شدم  تو افتخار سلسله ی انبیا شدی تو چارده تجلّی پُشت سر همی که چارده سِری به دل شیعه جا شدی  ((یا مصطفی محمّد و یا مرتضی علی)) وقت توسّلات چه مشکل گشا شدی ! سعی صفا و مروه ی ما دیدن تو بود حتی دمی که عازم کوی منا شدی یک روز روح آیه ی تطهیر بودی و یک روز پنج تن شدی و هل أتیٰ شدی یک روز مرتضای دیار نجف شدی یک روز رهسپار، سوی کربلا شدی تشییع شد تن تو مدینه نَه ، کربلا آن ساعتی که چیده میان عبا شدی زینب دلیل داشت صدایت زند ، که دید ---هم صحبت حسین سر از تن جدا شدی بعد از غروب واقعه گفتی حسین من از چه شبیه پیرهنت نخ نما شدی ؟ همراه فاطمه عقب کاروان اشک با بچّهْ هات راهی شام بلا شدی
جهان شب زده بیدار می شود آن روز کویر پهنه ی گلزار می شود آن روز امام ما که بیاید زمانه خواهد دید محمد است که تکرار می شود آن روز
محمد عربی آبروی هر دو سراست کسی که خاک درش نیست خاک بر سر او شنیده‌ام که تکلم نمود همچو مسیح بدین حدیث لب لعل روح‌پرور او که من مدینهٔ علمم، علی درست مرا عجب خجسته حدیثی‌ست! من سگ در او
حق ، تو را تنها نه بر پیغمبری مبعوث کرد در حقیقت بهر دل ها دلبری مبعوث کرد پرتو حُسن تو در بازار گرم دلبری یوسفان را در لباس مشتری مبعوث کرد پادشاهت کرد بر پیغمبرانِ ما سَبَق انبیا را نزد تو ، بر نوکری مبعوث کرد ریگِ ” کوه نور ” شد هم قدر الماس سیاه تا قدومت ، خاک را بر زرگری مبعوث کرد ای یتیم شهر مکّه حق به جای آمنه دخترت را در لباس مادری مبعوث کرد صاحب خُلق عظیمت کرد و قلبی مهربان با تو دین را بر مُحبّت گستری مبعوث کرد نیمه ای از تو علی شد ، نیمه ای هم فاطمه هل أتایی را کنار کوثری مبعوث کرد تا نباشند عاشقان محروم از دیدار تو مجتبی را مصطفای دیگری مبعوث کرد تا تمام دشت طف را پُر کند با جلوه ات در مصاف لشکری هم اکبری مبعوث کرد کربلا عصر دهم فهمید هر سردرگُمی حق ، حسینت را برای بی سری مبعوث کرد او به فکر دستگیری از خلایق بود اگر دست را با داغ بی انگشتری مبعوث کرد دین زینب چون حسینش بود ، چل منزل خدا خواهر دین را به پیغام آوری مبعوث کرد گفت : إقراء بسم رَبّک ، سَر تکلّم کرد و اشک خویش را در چشم های دختری مبعوث کرد
هر سینہ از این شعف شد آگاه عید، عید محمد است والله عیـدانه زِ مصطفیٰ بخواهید امـــرِ فرجِ  بَقیـــَــــــة الله
این محفل ختم رُسل، یا بزم شکر داور است این حلقه ی ذکر علی، یا بعثت پیغمبر است مبعث شب وصف علی، نه جای ذکر دیگر است هرگز نپنداری جدا، جانِ نبی از حیدر است اینگونه از شبهای سال، این لیله المحیا سر است عید رسول الله شد، افضل ز اعیاد خدا ختم رسل شد مصطفی، بهر ولای مرتضا دانی چرا مبعوث شد بهر رسالت مصطفا تا که خدا فرمان دهد او را پیِ امرِ ولا تنها نه در خمّ غدیر، از قبل فرمودش خدا: حیدر ولی اللهی اَش، باشد همه اسرارِ ما دین آسمانی بی ستون باشد به یمنِ مرتضا هر جا که احمد پر کشد، آنجا نظر گاه علیست مافوقِ طاقِ عرشِ حق، خطّ گذرگاه علیست اصلاً برای مصطفی، سرمایه ی پیغمبری در عرش و فرش و برّ و بحر، یکجاست صوت حیدری معراج نه، غارِ حرا نه، نزد قرب داوری صوتِ علی زد حرف اول را، نه صوت دیگری یعنی علی غیر از خدا، بر هر که دارد سروری صوتِ علی، آهنگ زیبای دلِ پیغمبر است با این صدا او آشنا، از ابتدا تا آخر است بعثت حقیقت دارد اما، این حقیقت با علیست قرآن شریعت دارد اما، این شریعت با علیست احمد طریقت دارد اما، این طریقت با علیست دینش هدایت دارد اما، این هدایت با علیست عترت ولایت دارد اما، این ولایت با علیست دانی که سرّ مصطفی در چیست ، هم وِردِ لبش یک روح در دو کالبد، این است اصلِ مطلبش این عید را ذکر علی، بالاتر از هر مطلبی است ما مدحِ مولا را اگر داریم بر لب، از نبی است هر کس که با این ره مخالف باشد از ما اجنبی است ذکر علی، ذکر جوانمردان به هر روز و شبی است این ذکر ، زینت بخشِ مَه رویان به هر لعلِ لبی است ذکرِ سماوات و زمین، حیدر امیر المومنین بعثت همین است و همین، حیدر امیر المومنین احمد به جرم عشقِ او، در جنگ ابرویش شکست زهرا برای یاری اش، در کوچه بازویش شکست اصلا حسن، با ذکر نام او، گُلِ رویش شکست آری حسینش در تهِ گودال، پهلویش شکست با سنگ کوفی حرمتِ زینب زهر سویش شکست ذاتِ پیامِ جاودانِ بعثتِ احمد، علیست قرآن بخوان، جانِ کلامِ خالقِ سرمد علیست
فدای نازکیِ طبع و شیوه ی سکناتت نمی رسد به زُلالیِ خُلقَت آب ، محمد همیشه گرم گرفتی به نوکران و ضعیفان نمی رسد به قَدِ لطفت آفتاب ، محمد تمام آدم و عالم ، اسیر حُسنِ جمالت برات جامه دریدست ماهتاب ، محمد گُل احتیاج ندارد به بوی مُشک و گلابی زدی به خود که معطّر شود گلاب ، محمد تلالو نگهت روشنی ده مَه و انجُم به شامِ تارِ منِ گمشده ، بتاب محمد به روز حشر شفاعت کنی چنانکه "فتَرضی" در آن شلوغیِ مَحشَر مرا بیاب محمد برای دلبری از تو ، خدا به لیله الاسری نموده است به صوتِ علی خطاب محمد علیست جانِ محمد به حکم "اَنفُسَنا"، پس عجیب نیست بگویم "ابوتراب محمد" به روی کفّه ی میزان به روز حشر نباشد گران تر از صلوات شما ثواب ، محمد
آنروزها رنگ سحر خاکستری بود رنگ تمام غنچه ها نیلوفری بود آداب آدم چهره ها کین گستری بود هر دختری محروم مهر مادری بود آنروزها جان جهان از غم به لب بود آنروزها خورشید هم در بند شب بود صبح سعادت با همه نامهربان بود بر شیر مردان ، حکم حکم روبه هان بود گوئی تمام باغها بی باغبان بود گوئی تمام فصلها فصل خزان بود آنروزها گل روی گلشن را نمیدید بلبل جمال یاس و سوسن را نمیدید آنجا که ظلم از هر طرف بیداد میکرد از غم عقاقی گریه بر شمشاد میکرد مرغ سعادت شِکوه از صیاد میکرد آنجا که عشق از بی کسی فریاد میکرد آزاد مردی نغمه های دیگری داشت گوئی به سر حال و هوای دیگری داشت او صحبت از یک خالق و یک یار میکرد او وصف یک معشوق و یک دلدار میکرد با هر سخن کز یار در بازار میکرد از خواب غفلت عشق را بیدار میکرد تا غنچه ی لعل لبانش باز میشد مرغ اسیر عشق در پرواز میشد در بین نامردان سخن مردانه میگفت جان جهان از جلوه ی جانانه میگفت در خانه ی حق مدح صاحبخانه میگفت بر تیره روزان از می و پیمانه میگفت نطقش برای ظلم بوی جنگ میداد ظلمت جواب نور را با سنگ میداد از طعنه ی نامرد مردم در نوا شد دریای رحمت از کویر غم جدا شد چون روزهای پیش وارد بر حرا شد از خلق بگریزان و واصل بر خدا شد از جهل مردم نزد خالق ناله میکرد فریاد از بیداد چندین ساله میکرد کآمد بگوشش از پس غیبت ندائی بر گوش جان بنشست بانگ آشنائی کی عبد من تو بهترین مخلوق مائی بر تو سزد پیغمبری بر من خدائی اقرا باسم ربک قل ای محمد برگو بنام خالق کل ای محمد تو آخرین پیغمبر مائی محمد تمثال روی ما سراپائی محمد پیغمبران قطره، تو دریائی محمد پیغمبران را هم تو مولائی محمد برخیزو راهی شو که ره دور و دراز است از کعبه هم بر دامنت دست نیاز است گرچه از این ساعت رهی دشوار داری ای یوسف ما گرمی بازار داری باکت نباشد مشتری بسیار داری همسنگری چون حیدر کرار داری در هر قدم صد آسمان یاور دهیمت مزد رسالت سوره ی کوثر دهیمت
در اُفُقی ماورای عرش معلى آینه دارد خدا "دَنی فَتَدَّلا" طعم وجود از که یافت سفره‌ی خلقت از نمک چهره‌ی محمدِ طاها...
از مهر دو تن که ناظر و منظورند "غیرت"! نبری گمان که از هم دورند با ذات رسول، نسبت ذات علی چون روشنیِ دو دیده از یک نورند ...... گاهی ز نبی گه از ولی می‌گویم گه ناد علی سینجلی می‌گویم نُه پردۀ چرخ ترسم از هم بدرد چون از سر درد «یا علی» می‌گویم ..... بی شک که علی مطلع انوار خداست داماد رسول و شافع روز جزاست دانستن رتبۀ محمد، ز علی است هر کس قدرش ز جانشینش پیداست