eitaa logo
کانال اشعار(مجمع الذاکرین)
2.2هزار دنبال‌کننده
2 عکس
1 ویدیو
56 فایل
این کانال اشعارمذهبی توسط محب الذاکرین خاک پای همه یازهراگویان عالم مهدی مظفری ازشهراصفهان ایجادشد
مشاهده در ایتا
دانلود
به خواب غفلت اگر مانده ام سحرها را ولی صدا زده ای عبد بی سر و پا را بیا همین شب اول بگو که بخشیدی بیا همین شب اول قبول کن ما را گناه پشتِ گناه آمد و زمینم زد چنان که برده ز یادم مسیر دریا را به گریه ی سحری کاش عادتم بدهی کمی به من بچشان لذت تماشا را اسیر غفلتم و مرگ رفته از یادم بگو چه کار کنم قبر و هول آنجا را به آبروی علی... آبروی ما نرود به زیر پرچم اوئیم صبحِ فردا را به عشق شاه نجف عاقبت به خیر شویم اگر علی بزند پای نامه امضا را به غیر روضه به جایی نمی برم راهی رها نمی کنم این تکیه گاه و مأوا را نگیر از من بیچاره کنج هیئت را نگیر از من دل مرده این مسیحا را ــــــــــــــــــــــــــ کفن برای تو پیدا نشد عزیزالله حصیر شد کفن شاه... کارِ دنیا را!!! ۲۱ اسفند ۱۴٠۲
به اذن عالیِ اَعلی، به احترامِ علی شروع می‌کنم این ماه را به نام علی   ببخش با عجله، دست خالی آمده‌ام شنیده‌ام که مهیاست بارِ عامِ علی   چقدر نان شبش را به سائلان بخشید دلم خوش است به الطاف مستدام علی   سلاح ماست ابوحمزه، افتتاح، مجیر دعای مسجد کوفه شرابِ جامِ علی   دعای ما که دعا نیست...، باز مقبول است به احترام دعا کردن و صیام علی   دلم هوای نجف کرده اولِ ماهی هوای باده‌ی انگورِ با دوامِ علی   ز حنجرش نفسِ گرمِ وحی می‌جوشد نبی شده‌ست به معراج، هم‌کلام علی   یهود و آل سعود از هراس می‌میرند اگر طلوع کند، تیغ از نیامِ علی   خوشا به روزی زُوّار سیدالشّهدا به زائران حسین است چون سلامِ علی‌ **  چنان علی شده ممسوسِ حق، علی اکبر همان علی که شده وارثِ مرام علی   چقدر تشنه‌ی بوسیدنِ پدر شده بود فدای خشکیِ وقتِ وداعِ کام علی   زدند از سر کینه علیِ اکبر را زدند یاس حرم را به انتقامِ علی   چقدر بین عَبا‌چیدنش نفس‌گیر است چگونه جمع شود در عبا تمامِ علی؟!
باز با شرمندگی مثل همیشه آمدم با امید و آرزوی عفو این در را زدم گردنم را کج نمودم ، کاسه ی چشمم پر آب یا عظیم العفو از این خانه ننمایی ردم سفره دل را فقط پیش شما وا میکنم آبرویم را مریزی ،گرچه میدانی بدم یا غیاث المستغیثین دست من را هم بگیر گوش کن بر این همه فریادهای ممتدم مثل بد هایی که بخشیدی و خوبانی شدند چشم پوشی کن تو از ظلم و گناه بی حدم دست من خالی است ، اما‌ واسطه آورده ام دست بر دامان پاک اهلبیتِ احمدم سروده: (یونس)
شمیم عفو خدا بر مشام می‌آید برای زخم گنه، التیام می‌آید اگرچه بندگی‌ام ناقص است و ناچیز است ز سوی حضرت‌حقّ، بار عام می‌آید بخواه؛ هرچه که خواهی از آستان کریم دوباره مرغ اجابت به بام می‌آید ملائکه همه چشم‌انتظار ما بودند ز عرش و فرش، طنین سلام می‌آید اگرچه طعمه‌ی شیطان برای مؤمن هست اگرچه نفس به همراه دام می‌آید بناست پاک شود نامه‌ی گناهانم اگر که از من شرمنده، نام می‌آید چه روشن است دل من در این شب تاریک برات رفتن تا کربلام می‌آید و تا دوباره بگرییم از غم جان‌کاه گریز مرثیه از سمت شام می‌آید گرسنه است به ویرانه دختری امّا ز خانه‌ها همه بوی طعام می‌آید
به اذن عالیِ اَعلی، به احترامِ علی شروع می‌کنم این ماه را به نام علی   ببخش با عجله، دست خالی آمده‌ام شنیده‌ام که مهیاست بارِ عامِ علی   چقدر نان شبش را به سائلان بخشید دلم خوش است به الطاف مستدام علی   سلاح ماست ابوحمزه، افتتاح، مجیر دعای مسجد کوفه شرابِ جامِ علی   دعای ما که دعا نیست...، باز مقبول است به احترام دعا کردن و صیام علی   دلم هوای نجف کرده اولِ ماهی هوای باده‌ی انگورِ با دوامِ علی   ز حنجرش نفسِ گرمِ وحی می‌جوشد نبی شده‌ست به معراج، هم‌کلام علی   یهود و آل سعود از هراس می‌میرند اگر طلوع کند، تیغ از نیامِ علی   خوشا به روزی زُوّار سیدالشّهدا به زائران حسین است چون سلامِ علی‌ **  چنان علی شده ممسوسِ حق، علی اکبر همان علی که شده وارثِ مرام علی   چقدر تشنه‌ی بوسیدنِ پدر شده بود فدای خشکیِ وقتِ وداعِ کام علی   زدند از سر کینه علیِ اکبر را زدند یاس حرم را به انتقامِ علی   چقدر بین عَبا‌چیدنش نفس‌گیر است چگونه جمع شود در عبا تمامِ علی؟!
بر درگهت آمدم دوباره با جرم و خطای بی شماره گویم به دو چشم پر ستاره (بر درد دلم تویی مخاطب ما را به علی ببخش یا رب) ما را سر سفره راه دادی از لطف به ما پناه دادی یک عالمه اشک و آه دادی (مهمان توییم در دل شب ما را به علی ببخش یا رب) گفتی که بیا به میهمانی از فیض کریم جا نمانی با این همه لطف و مهربانی (این بنده ی تو نشد مودب ما را به علی ببخش یا رب) گفتی که بیا و بخشش از من از تو گره و گشایش از من دلخسته بیا نوازش از من (این نفس ولی نشد مهذب ما را به علی ببخش یارب) دانی چه شد و چکار کردم از درگه تو فرار کردم من لغزش بی شمار کردم (پیمانه ی جرم شد لبالب ما را به علی ببخش یارب) با این همه بی حیایی من گستاخی و بی وفایی من اعمال بد و ریایی من (تو لطف نموده ای مرتب ما را به علی ببخش یارب) لطفت که مرا گرفت تحویل کردی تو به عفو بسکه تعجیل عصیان به ثواب گشت تبدیل از شرم چرا نکرده ام تب ما را به علی ببخش یارب از درگه تو شرف گرفتم دامان تو را به کف گرفتم اذنِ سفرِ نجف گرفتم (حالا که علی علی است بر لب ما را به علی ببخش یارب) یا رب به تمام حق نَوَردان ما را به علی شاه مردان دور سر مرتضی بگردان (تا اینکه شوم کمی مقرب ما را به علی ببخش یارب) صد شکر که آبرو نبردی ما را بغل خودت فشردی ما را به حسین خود سپردی (تا اینکه شوم حسین مذهب ما را به علی ببخش یا رب) سوگند به داغِ شاه عطشان بر آن سرِ روی نی نمایان بر اشک مخدراتِ گریان (سوگند به اضطرار زینب ما را به علی ببخش یارب)  
چه ماه عشق و صفایی چه با اٌبهت بود به حق که ثانیه هایش پُراز محبت بود رسید و سفره گشود و به عینه فهمیدم که خوان مِهر خدا و سرای برکت بود هر آن زمان که وجودم خدا خدا می کرد دعای دستِ قنوتم پر از اجابت بود عجب که با چه شتابی به آخر آمد وحیف زِ دست میدهم آن را که اوج رحمت بود پر از گلایه ام از اینکه می رود...دیدم زِ دست رفتنِ ماه خدا... حقیقت بود خدا کند که ببخشد قصور فهمم را به درکِ آن نرسیده ...اگر چه فرصت بود خداکند که ببخشد که در نبودن آن تمام حاصلِ عمرم گناه و غفلت بود دلیل روشن شب زنده داری اَم بود و بجز لیالی قدرش مرا چه حاجت بود؟؟ به یاد تشنه لبانِ غریب عاشورا انیس هر شب چشمم سرشکِ حسرت بود بهار ذکر و دعا بوده و دعای عهد برای امر فرج ... اَفضلُ العبادت بود برو سفر بِسلامت.... به آسمان برگرد برای دَرْکِ تو ای کاش... باز مهلت بود دهید مژده به یاران که عید فطر آمد چه حیف رفته مَهی که پُر از حلاوت بود هلال ماه نو و بر لبم لَکَ الحَمد است که نعمتِ همه عالم ،در این ضیافت بود زکاتِ فِطره ی ما را علی(ع) تَقبّل کرد که آب ونان من از سفره ی کرامت بود