. 📃 می‌خواهم از مدينه خداحافظی كنم 🎙 #فاطمیه #حاج_محمود_كريمى 🗓 در #روز_پنجم_فاطمیه_اول_۱۴۰۰ 📍 #روضه_حضرت_زهرا "ع" 🏷 #حضرت_زهرا "سلام‌الله‌علیها" می‌خواهم از مدينه خداحافظی كنم از میخ و زخم سينه خداحافظی كنم از مردم مدینه از این شهر خسته ام از روزگار و مردمشان چشم بسته ام مشکل شده است حل شدن مشکلات من باید که چاره کرد به عجل وفات من از حال و روز تب زده ام تاب رفته است از چشمهای خسته ی من خواب رفته است سه ماه و نیم مرگ شده آرزوی من پایین نرفته آب خوشی از گلوی من سه ماه و نیم دست به پهلو گرفته‌ام از همسر غریب خودم رو گرفته‌ام سه ماه و نیم سوختم و ساختم فقط روزی هزار مرتبه جان باختم فقط... سه ماه و نیم پیکر افتاده می‌برم خود را کشان کشان سر سجاده می‌برم خود را برای پر زدن آماده کرده‌ام جوشن نوشته‌ام، کفن آماده کرده‌ام میخواهم از حبيب، خداحافظی كنم از حيدر غريب خداحافظی كنم خيلي شكسته پر شده ام الوداع علی آماده سفر شده ام الوداع علی نُه سال سايه‌ات به سرم بود ياعلی نام تو ذکر هر سحرم بود یاعلی نه سال عشق ما دو نفر بی‌غروب بود در خانه تو زندگی من چه خوب بود نُه سال در کنار تو من غم نداشتم چیزی میان زندگی‌ام کم نداشتم نه سال بی قرار خلوص تو بوده‌ام خانوم خانه تو، عروس تو بوده‌ام من را ببخش می‌روم و می‌گذارمت ای پاره پاره دل به خدا می‌سپارمت من خویش را روانه سوی قبر می‌کنم اما براى تو طلب صبر مي‌كنم شرمنده‌ام كه غسل من افتاد گردنت آرام کردن حسن افتاد گردنت امشب به بازويم كه رسيدی حلال كن بر زخم پهلويم كه رسيدی حلال كن با دیدن کبودی رویم صبور باش دیدی اگر که سوخته مویم صبور باش با استخوان شكسته مواجه شدی ببخش با خون لخته بسته مواجه شدی ببخش مرهم به زخم آتش هیزم بده مرا اصلا به جای غسل تیمم بده مرا بالی که سوخته‌است وبال تو می‌شود اندوه فاطمه همه مال تو می‌شود من را ببخش زحمت تابوت می‌کشی خود را کنار من روی زانوت می‌کشی آهسته بر جنازه زهرا نماز کن وقت وداع‌، بند کفن را تو باز کن آرام، زینب و حسنم را صدا بزن با گریه طفل بی‌کفنم را صدا بزن بالا سر جنازه‌ام از کربلا بگو از تشنگی و خنجر و از بوریا بگو آتش بزن به روضه خود عالمین را از جای من ببوس گلوی حسین را شاعر: #محمدجواد_پرچمی✍

📃 می‌خواهم از مدينه خداحافظی كنم 🎙 #روضه از #حاج_محمود_كريمى 🗓 در #روز_پنجم_فاطمیه_اول_۱۴۰۰ 📍 #هیئت_رایة_العباس "ع" 🏷 #حضرت_زهرا "سلام‌الله‌علیها" می‌خواهم از مدينه خداحافظی كنم از میخ و زخم سينه خداحافظی كنم از مردم مدینه از این شهر خسته ام از روزگار و مردمشان چشم بسته ام مشکل شده است حل شدن مشکلات من باید که چاره کرد به عجل وفات من از حال و روز تب زده ام تاب رفته است از چشمهای خسته من خواب رفته است سه ماه و نیم مرگ شده آرزوی من پایین نرفته آب خوشی از گلوی من سه ماه و نیم دست به پهلو گرفته‌ام از همسر غریب خودم رو گرفته‌ام سه ماه و نیم سوختم و ساختم فقط روزی هزار مرتبه جان باختم فقط... سه ماه و نیم پیکر افتاده می‌برم خود را کشان کشان سر سجاده می‌برم خود را برای پر زدن آماده کرده‌ام جوشن نوشته‌ام، کفن آماده کرده‌ام میخواهم از حبيب، خداحافظی كنم از حيدر غريب خداحافظی كنم خيلي شكسته پر شده ام الوداع علی آماده سفر شده ام الوداع علی نُه سال سايه‌ات به سرم بود ياعلی نام تو ذکر هر سحرم بود یاعلی نه سال عشق ما دو نفر بی‌غروب بود در خانه تو زندگی من چه خوب بود نُه سال در کنار تو من غم نداشتم چیزی میان زندگی‌ام کم نداشتم نه سال بی قرار خلوص تو بوده‌ام خانوم خانه تو، عروس تو بوده‌ام من را ببخش می‌روم و می‌گذارمت ای پاره پاره دل به خدا می‌سپارمت من خویش را روانه سوی قبر می‌کنم اما براى تو طلب صبر مي‌كنم شرمنده‌ام كه غسل من افتاد گردنت آرام کردن حسن افتاد گردنت امشب به بازويم كه رسيدی حلال كن بر زخم پهلويم كه رسيدی حلال كن با دیدن کبودی رویم صبور باش دیدی اگر که سوخته مویم صبور باش با استخوان شكسته مواجه شدی ببخش با خون لخته بسته مواجه شدی ببخش مرهم به زخم آتش هیزم بده مرا اصلا به جای غسل تیمم بده مرا بالی که سوخته‌است وبال تو می‌شود اندوه فاطمه همه مال تو می‌شود من را ببخش زحمت تابوت می‌کشی خود را کنار من روی زانوت می‌کشی آهسته بر جنازه زهرا نماز کن وقت وداع‌، بند کفن را تو باز کن آرام، زینب و حسنم را صدا بزن با گریه طفل بی‌کفنم را صدا بزن بالا سر جنازه‌ام از کربلا بگو از تشنگی و خنجر و از بوریا بگو آتش بزن به روضه خود عالمین را از جای من ببوس گلوی حسین را شاعر: #محمدجواد_پرچمی