✨بنده‌ی حق باش و بس ☘وقتی از حق می‌گویی و از حق می‌شنوی قصد داری طرفدارش باشی و بر پا کننده‌اش. به راهت ادامه بده،مسیر پر بهایی را برگزیدی. 💠چه زیبا و چه پر محتواست سخنان مولا حسین: «اگر دین ندارید لااقل انسان آزاده‌ای باشید.» 🌾در مسیر بندگی حق قدم بر داریم،چتر حقیقت را در عالمِ هستی بر سر ناحق بگستریم تا هیچ ناحقی، فرصت خودنمایی نداشته باشد،یعنی همه جا غیر خدا هیچ نباشد. 🌺ریسمان بندگی غیر را از گردنمان بازکنیم و نگاهمان را به دیدن‌ زیباییهایش معطوف نماییم. زنهار مزن دست به دامان گروهی کز حق ببریدند و به باطل گرویدند فروغی بسطامی #تلنگر به قلم پرواز عکسنوشته سماوائیه 🆔 @masare_ir

✨ مثل امام حسین علیه السلام 🍃گفت: «من كه شهيد شدم، بايد از روي پا بشناسيدم.دوست دارم مثل امام حسين عليه السلام شهيد شوم.» 🌾روي تابوت را كه كنار زدم، جاي سر پاهايش بود. 📚 مثل مالك،ص۸۰ #سیره_شهدا #شهید_زنگی‌آبادی عکس‌نوشته حسنا 🆔 @masare_ir

✨نمی دونم چرا اینطوری می کند 🌾کودک به خاطر یک اسباب بازی، فریاد می‌زد و هر چه روی میز بود را پرت کرد. مادر سعی در آرام کردن کودک داشت و مدام می‌گفت: «نمی دونم چرا اینطوری می کند؟» مادر علت رفتار کودک را نمی‌دانست ولی باید بداند که کودک در خانه و خانواده تربیت می‌شود و هر رفتار کودک نشانگر اوضاع رابطه‌ای پدر و مادر و نحوه تعامل والدین با کودک است. 💠اگر زندگی مشترک والدین همراه با تعارض و درگیری باشد که مدت طولانی حل نشده یا یک نفر همیشه در این درگیری‌های شدید و پر تکرار، تسلیم است؛ صد در صد بچه‌ها از این درگیری مطلع می شوند؛ حتی اگر خاموش و مخفی باشد؛ در نتیجه روی حس امنیت بچه‌ها اثر منفی می‌گذارد و روح و روان بچه‌ها را دچار آسیب می‌کند که در رفتارشان آن را نشان می‌دهند. #ایستگاه_فکر #خانواده به قلم صبح طلوع عکس نوشته حسنا 🆔 @masare_ir

✍️ پادکست داستان مادر من را دوست ندارد 🍀 دست پسرش را با تندی گرفت و با فشار و زور به طرف اتاق کشاند. در کمد لباس را باز کرد تا لباس مناسبی پیدا کند. پسرش با ترس و دلهره و حالت بغض مانندی به او نگاه می‌کرد... #داستانک #خانواده تولید پادکست از نیکو 🆔 @masare_ir

✍جای هم بودن 💡بچه‌ها و آدم بزرگ‌ها در یک چیز مشترک اند؛ آرزوی جای هم بودن... #تلنگر به قلم قاصدک تولید پادکست از نیکو 🆔 @masare_ir

✨با همين يك دست! 💠یونس لباسش پر از خون بود.تا رفت وضو بگيرد، لباسش را شستم.خيلي ناراحت شد. گفت: «راضي نبودم. وظيفه خودم بود.با همين يك دست مي شستمش.» 📚مثل مالك، چاپ اول ،۱۳۸۵،چاپ الهادي ، ص ۵۸ #سیره‌شهدا #شهید‌زنگی‌آبادی عکس نوشته حلما 🆔 @masare_ir

🌺_به نظرت اگه قدر چیزی که داریم رو بدونیم با از دست دادنش دیگه حسرت نمیخوریم؟ 💠_نمیدونم.به نظرم اینو باید از کسایی پرسید که قدر داشته هاشونو میدونن. ☘_خب پس هیچی 💫_چرا؟ 🌾_زمان زیادی طول میکشه تا چنین کسی رو پیدا کنیم. 🍃_خب چرا خودمون امتحان نکنیم؟! 💠بیا از همین الان قدر داشته هامونو بدونیم! #ریزنوشت #به_قلم_نیکو 🆔 @masare_ir

✨خواستگاری ☘صدای تق برخورد نعلبکی با میز، سحر را از فکر پراند. لیلا خندید: «چرا اینقد توفکری؟» سحر لب های بی حالتش را به زور پذیرای لبخند کرد. لیلا حالت هایش را به خوبی می شناخت، لبخند زنان گفت: «دوباره مخالفت کرد؟» 🍃سحر خیره به چشمان لیلا گفت: «نه، خودم دو دلم.» لیلا از مبل روبروی سحر مثل خرگوش جستی زد و کنار سحر نشست. دستان سحر را میان دستان خود گرفت و فشرد: «تعریف کن چی کارست، اسمش چیه و چطوریه؟» 🌾سحر از جایش بلند شد و به سمت پنجره رفت. خیره به آسمان ابری گفت: «اسمش محمد هستش و پزشکه. خانواده ی با اصل و نسبی داره، از نظر اخلاقی تأییدش کردن. » ☘لیلا به فکر فرو رفت: «دکتر... » سحر وقتی صدایی از او نشنید، برگشت و نگاهش کرد: «چیزی شده؟ » لیلا دست و پایش را جمع کرد و گفت: «نه. چه خوش شانس، جدی دکتره؟» سحر گفت: « آره، یِ بار اومدن، راستش ازش خوشم اومده، ولی...» لیلا سؤالی به سحر چشم دوخت. سحر ابروهای نازک و کوچکش را درهم گره کرد و گفت:" نمی دونم بهش بگم دو سال نامزد بودم یا نه؛ می ترسم مثل اون یکی خواستگارم بذاره بره. حالا که همه راضیند و ازش خوششون اومده نمی خوام از دستش بدم." ☘ بدن منقبض لیلا شُل شد، گفت: «ول کن،نمی خواد بگی، کی دوباره میان؟» سحر گفت: «پنج شنبه.» لیلا کنار سحر رفت و گفت: «دلم می خواد این داماد خوشبختو ببینم. فردا منم میام خونتون تا خرابکاری نکنی.» 🌺سحر ابروهاش آویزان شد و گفت: «آخه...» لیلا میان حرف سحر پابرهنه دوید: «تو نگران عمو نباش، ساعت چند میان تا یِ کم قبلش بیام.» سحر افکار مختلف به ذهنش هجوم آورد و با تأخیر گفت: «ساعته پنج.» ✨روز بعد یک ربع به پنج، لیلا زنگ خانه عمویش را زد. سحر می دانست چه کسی پشت در است ولی برادرش که از ماجرا خبر نداشت، به خیال آمدن مهمان ها بدون سؤال در را باز کرد و تمام اهل خانه را صدا زد تا آماده باشند. 💠پدر، مادر و برادر سحر با دیدن لیلا سر جایشان مثل مجسمه خشک شدند. لیلا سکوت جمع را با سلام شکست. مادر اخم کنان احوالپرسی کرد. هنوز ننشسته بودند که دوباره زنگ خانه به صدا در آمد. این بار مادر به سمت در رفت و بعد از دیدن مهمان ها پشت آیفون، در را باز کرد. 🌺 لیلا کنار سحر ایستاد و با ورود مهمان ها هم مبل کناری سحر را برای نشستن انتخاب کرد. مادر دندان بر هم فشرد و چشم غره به پدر رفت. مادر داماد صورت گرد و نمکی لیلا را با صورت کشیده سحر مقایسه کرد و گفت: «نگفته بودین دختر دیگه ای هم دارین.» 🌾مادر از گوشه چشم به لیلا نگاه کرد و گفت: «دختر عموی سحر جانند. سرزده تشریف آوردن.» و برای اینکه مادر داماد سؤال دیگری درباره لیلا نپرسد میوه و شیرینی تعارف کرد. پدر بحث سرد شدن هوا را پیش کشید. ☘ مادر داماد گفت: «اگه اجازه بدید، حمید و سحر جان برند بقیه حرفاشون رو بزنند تا ان شاءالله شناختشون از هم بیشتر بشه. » 🍃لیلا که تا آن موقع جز سلام و احوالپرسی حرفی نزده بود یکدفعه گفت: « بله سحر جون دیگه بعد نامزدی قبلیش چشمش ترسیده، باید با حرف زدن بیشتر همدیگرو بشناسند.» تمام سرها به سمت لیلا برگشت. مادر داماد از جایش بلند شد با صدای بلند گفت: «نامزد داشته و نگفتین،دستتون درد نکنه؛دیگه چیا مخفی کردین؟» به سمت در رفت. داماد سر جایش ایستاد. به سحر نگاه کرد. به پشت دو قدم به سمت در رفت. برگشت و به دنبال مادرش رفت. #داستان #خانواده به قلم صبح طلوع 🆔 @masare_ir

✨ پادکست انسانها تکرار نمی‌شوند 💠آدم‌ها زود تمام میشن بدون اینکه متوجه بشیم. زمانی به خودمون میایم و می‌بینیم دیگه نمیشه به عقب برگشت... #تلنگر به قلم ساز باران تولید پادکست از نیکو 🆔 @masare_ir

✨ راضی هستی؟ 🍃گفت: «از من راضي هستي يا نه؟… آن دنيا يقه ام را نگيري؟» 🌾گفتم: «من حلالت كردم از تو راضي‌ام.» گفت: « اگر از ته دل اين را گفتي،آن دنيا شفاعتت را مي‌كنم.» 📚مثل مالک،ص ۷۰ #سیره_شهدا #شهید_زنگی‌آبادی عکس‌نوشته حسنا 🆔 @masare_ir

💠اینجا کسی ذاتا بد نیست. 🌾قدرت تشخیص‌ها گم شده. #ریزنوشت به قلم نیکو 🆔 @masare_ir

✨کنار رفتن پرده‌ها 🍁زیر چشم‌های سیاهش دست کشید. زهر خندی نثار لپ‌های آب شده و رنگ زردش کرد. به آینه قدی اتاقش پشت کرد. گوشه‌ اتاق نشست. سرش را روی زانوهایش گذاشت و اتفاقات شب گذشته را مرور کرد. 🍃دست در دست حمید وارد ویلای باغ لیلا دوست جدیدش شد. چند باری در آرایشگاه او را دیده و با هم دوست شده بودند. دعوت مهمانی‌اش را رد نکرد و با چرب زبانی شوهرش را راضی کرد. سالن ویلا پر بود از زن و مرد. زن‌ها با لباس‌های کوتاه و نامناسب در میان مردان می‌چرخیدند. چشم‌های چرخان حمید بر تن و بدن زنان اخم بر پیشانی کوتاهش نشاند. لیلا با لباسی سرخ و دامن سفید کوتاه جلو آمد. دست دراز شده لیلا را فشرد؛ لبخند لیلا و خیرگی چشم‌های او بر چشم‌های عسلی حمید، خون سیما را به جوش آورد؛ اما دم نزد. مبل سه نفره‌ای را دید؛ حرف‌ لیلا درباره‌ی راه و مسیر ویلا با حمید را قطع کرد و او را به سمت مبل برد؛ اما لیلا رهایشان نکرد. سرو الکل دور از انتظارش نبود؛ اما خوردن راحت آن از سوی حمید لجش را درآورد. آهسته زیر گوش حمید گفت: « نخور؛ وگرنه من هم می‌خورم.» حمید دستش را از میان دست او آزاد کرد و به آرامی گفت: « بخور که چی؟» جا خورد؛ دندان هایش را بر هم فشرد به خودش لعنت فرستاد که حمید را به چنین مهمانی آورده؛ برای اینکه لج حمید را دربیاورد، صدای وجدانش را درباره گناه بودن این کار خفه و فریاد عقلش را درباره مضر بودنشان خاموش کرد و مشروب خورد. سرش گیج می‌رفت، کسی نزدیکش شد و دستی سنگین و بزرگ روی دستش قرار گرفت. چشم‌های خمار شده‌اش را به او دوخت. ابروهای کشیده‌اش شبیه حمید بود؛ اما وقتی حرف زد و گفت: «بیا بریم.» چشم‌های سیما کامل باز شد و چهره‌ی ناآشنایش او را به خود آورد. دستش را پس زد: «ولم کن. حمید! حمید!» قهقهه مرد قلبش را لرزاند. مرد چهارشانه‌ی به او نزدیک‌تر شد: «این همه ادا برام در نیار تو هم لنگه لیلایی دیگه. دوست پسرت رو بر زد من هم تو رو.» چهار ستون بدنش لرزید. وسط سالن جیغ زد: «حمید!» تمام چشم‌ها به سمتش برگشت. حمید را دید از کنار لیلا آن سمت سالن به سمتش گام برداشت. قلبش آرام گرفت. از مبل جست و با دو قدم خودش را به حمید رساند: «بیا بریم نمی‌خواد دعوا راه بندازی... » اخم حمید با کلمه‌ی کولی ماتش کرد. انتظار دعوا داشت؛ اما دستش با شدت کشیده شد و از جلوی چشم‌ها به سمت خارج سالن کشیده شد. فریاد حمید قلبش را پاره پاره کرد: « بیخود وقتی جنبه نداری میای مهمونی و من هم با خودت میاری، برو خونه.» سیما با جیغ گفت: « اون مرتیکه رو باید نفلش می‌کردی؛ سر من داد می‌زنی! نکنه کار همیشگیته ؟ و من ساده این دو سال فکر می‌کردم شوهرم آدم حسابیه.» حمید دست سیما را فشرد و هلش داد: « آره هر دفعه که با دوستام می‌رفتم مهمونی همینطور بوده. حالا چی می‌خوای بگی؟» نماند، گیج و حیران با تاکسی به خانه برگشت. آن شب با اشک و گریه تنها در اتاقش به در زل زد به امید آمدن حمید و خواب بودن همه اتفاقات؛ اما حمید نیامد و سیما تک تک خاطراتش را با حمید مرور کرد. مدام به خودش می‌گفت که چطور نشناختمش. نشانه‌ها را نادیده گرفته بود؛ معتقد نبودنش به هیچ چیز تازه برای سیما معنا پیدا کرده بود. زندگی دو ساله‌اش با مردی که برای امنیت و آبروی او ارزشی قائل نبود او را به مرز جنون کشیده بود. دوباره به خودش در آینه خیره شد، باید کاری می‌کرد، لباس پوشید و با صورتی بی‌روح از خانه بیرون رفت تا از کسی خبره برای زندگی‌اش مشورت بگیرد. #داستانک #خانواده به قلم صبح طلوع 🆔 @masare_ir