eitaa logo
مباحثه فقاهت
7.6هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
6 ویدیو
41 فایل
کانال مباحثه فقاهت وابسته به مدرسه عالی فقهی امام محمد باقر عليه السلام با هدف کمک به تعمیق فقه و اصول و ايجاد فضاي علمی و تخصصی در حوزه ایجاد شده است کانال مباحثه فقاهت در تلگرام https://t.me/+h9HkTrDUB4ViMWY0 🌐ارتباط با مدیر کانال 🆔️ @mobahathah
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸 💠 عدم صحت کلام مرحوم آخوند در مورد معنون بودن متعلق امر 👤 🔻مرحوم متعلق را می‌داند و به بودن اشکالی می‌کند که با توجه به دقت در کلام مرحوم میرزای که این استدلال را مطرح کرده است روشن می شود که اشکال مرحوم آخوند درست نیست و کلام صحیح است چون مرحوم میرزا می‌فرمایند که اگر متعلق امر معنون خارجی باشد، در فرضی که هیچ کس نکند، چون ذات اضافه است نباید تحقق یابد و به تبع آن اینکه کسی بگوید مولی امر کرد ولی نشد، صحیح نباشد، در حالی که ما می بینیم که این کلام که مولی امر کرد و امتثال نشد کلامی عرفی است و هیچ کس چنین چیزی را نمی داند، بنابراین روشن می‌شود که معنون نمی‌تواند، متعلق باشد و متعلق امر باید عنوان باشد. 📚 درس خارج اصول، ۹ بهمن ۱۴۰۱ ✅ ادامه مطلب و مباحثه علمی در این موضوع را در تالار علمی دنبال کنید.👇🏼 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=2808 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa
🔶 💠 بررسی ثمرات بحث از حرمت تجری 📝 از جمله مباحث مهمی که در ذیل بحث از قابل طرح است و اصولیان در کتب خویش بدان پرداخته‌اند، مسئله است. این مسئله از جهات مختلفی قابل بررسی است که یکی از آن جهات، مسئله حکم تکلیفی آن به معنای یا عدم حرمت آن است. ثمرۀ اول اگر تجری حرام باشد، اتیان مصداق در ضمن فعل متجریٰ‌به، در بحث امر و نهی داخل می‌شود؛ ولی اگر تجری حرام نباشد، حتیٰ بنا بر اجتماع و نیز امر مشکلی ندارد و فعل متجریٰ‌به می‌تواند مصداق باشد؛ لذا مرحوم که قائل به امتناع اجتماع امر و نهی است فرموده‌اند.... ✅ ادامه مطلب در این موضوع را در دنبال کنید. 👇🏼 🌐 mfeb.ir/home/?p=20503/#ZOsoulK ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa
🔸 💠 بررسی دلالت روایتی در باب نماز آیات بر تداخل اسباب و مسببات 👤 برای اثبات تداخل و می‌توان به مقامی روایت محمد بن مسلم در باب اسباب نماز تمسک کرد: حَمَّادٌ، عَنْ‌ حَرِيزٍ، عَنْ‌ زُرَارَةَ‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ‌ مُسْلِمٍ‌، قَالَا: قُلْنَا لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌: هٰذِهِ‌ الرِّيَاحُ‌ وَ الظُّلَمُ‌ الَّتِي تَكُونُ‌ هَلْ‌ يُصَلّىٰ‌لَهَا؟ فَقَالَ‌: «كُلُّ‌ أَخَاوِيفِ‌ السَّمَاءِ‌ مِنْ‌ ظُلْمَةٍ‌ أَوْ رِيحٍ‌ أَوْ فَزَعٍ‌، فَصَلِّ‌ لَهُ‌ صَلَاةَ‌ الْكُسُوفِ‌ حَتّىٰ‌ يَسْكُنَ‌» توجه به این مطلب نیز لازم است که معمولا این آیات مثل باد و ظلمت همراه یکدیگر واقع می‌شوند خصوصا که اموری مثل صاعقه و ... به دفعات متعدد و نزدیک به یکدیگر اتفاق می‌افتند و متفاهم از این روایت این است که اگر این موارد اتفاق افتاد نماز بخوان نه نماز متعدد بخوان. بله روایت دلالت دارد که هر کدام از این موارد سبب است اما اینکه برای هر باید نماز مستقلی به جا آورد خلاف این روایت است؛ چون در آن فقط به نماز شده است نه نماز و اگر نماز متعدد بود باید تذکر داده می‌شد؛ چون از مواردی است که در معرض غفلت شدید است و لذا روایت اقتضاء می‌کند که نماز واحد کافی است. 📚درس خارج اصول، ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ ✅ادامه مطلب و مباحثه علمی 👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3561 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" https://eitaa.com/joinchat/3251961862Cb591c8b8aa
🔰 💠 بررسی ولایت تکلیفی و وضعی فقیه در منطقة الفراغ 👤 بر اساس ادلۀ فقیه در منطقة الفراغ در جائیکه خود مؤمنین بر در اموالشان داشته باشند یعنی اختیار انجام و یا ترک فعل به دست خود مؤمنین باشد، در این موارد فقیه ولایت دارد و بر اساس ولایتی که دارد هم می‌تواند از راه و وارد بشود که از آن تعبیر به ولایت تکلیفیه فقیه می‌شود و هم می‌تواند از راه مباشرت به تصرف اعتباری وارد بشود که از آن تعبیر به ولایت وضعیه فقیه در منطقة می‌شود.... 📚درس خارج فقه، ۱۷ آبان ۱۴۰۲ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3627 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠 تفکیک میان وجوب فقهی و وجوب اخلاقی و نقش آن در بحث دلالت امر بر وجوب 👤 🔻 دلالت بر ، به چه معناست؟ آیا امر دالّ بر وجوب است یا می‌تواند دالّ بر وجوب یا باشد؟ اگر امر را دالّ بر وجوب دانستیم، این که وجوب امر از کدامین قسم از اقسام نامبرده باشد، به دلالت وضعی نبوده و تعیین هر یک از اقسام نامبرده در گرو توجه به وعاء صدور امر است؛ اگر امر در وعاء فقهی صادر شود، بر وجوب فقهی دلالت دارد؛ ولی اگر در وعاء اخلاقی یا وعاء بیان شرط واقع شود، بر وجوب اخلاقی یا شرطی دلالت دارد. تعیین وعاء صدور امر، وابسته به قرائنی است که خارج از مفاد خود واژۀ امر هستند و این نکته مسیر بحث را به طور کلّی تغییر می‌دهد. حال برای روشن‌تر ... 📚 درس خارج اصول، ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3866 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔 @mobahathah_ir
🔸 💠 بررسی دلالت روایتی در باب نماز آیات بر تداخل اسباب و مسببات 👤 برای اثبات تداخل و می‌توان به مقامی روایت محمد بن مسلم در باب اسباب نماز تمسک کرد: حَمَّادٌ، عَنْ‌ حَرِيزٍ، عَنْ‌ زُرَارَةَ‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ‌ مُسْلِمٍ‌، قَالَا: قُلْنَا لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌ السَّلاَمُ‌: هٰذِهِ‌ الرِّيَاحُ‌ وَ الظُّلَمُ‌ الَّتِي تَكُونُ‌ هَلْ‌ يُصَلّىٰ‌ لَهَا؟ فَقَالَ‌: «كُلُّ‌ أَخَاوِيفِ‌ السَّمَاءِ‌ مِنْ‌ ظُلْمَةٍ‌ أَوْ رِيحٍ‌ أَوْ فَزَعٍ‌، فَصَلِّ‌ لَهُ‌ صَلَاةَ‌ الْكُسُوفِ‌ حَتّىٰ‌ يَسْكُنَ‌» توجه به این مطلب نیز لازم است که معمولا این آیات مثل باد و ظلمت همراه یکدیگر واقع می‌شوند خصوصا که اموری مثل صاعقه و ... به دفعات متعدد و نزدیک به یکدیگر اتفاق می‌افتند و متفاهم از این روایت این است که اگر این موارد اتفاق افتاد بخوان نه نماز بخوان. بله دلالت دارد که هر کدام از این موارد سبب است اما اینکه برای هر باید نماز مستقلی به جا آورد خلاف این روایت است؛ چون در آن فقط به نماز شده است نه نماز و اگر نماز متعدد بود باید تذکر داده می‌شد؛ چون از مواردی است که در معرض غفلت شدید است و لذا روایت اقتضاء می‌کند که نماز واحد کافی است. 📚درس خارج اصول، ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ ✅ادامه مطلب و مباحثه علمی 👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3561 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔@mobahathah_ir
🔸 💠 آقای بروجردی حکم را انشاء نمی‌دانند. 👤 🔻 آقای چند مرحله برای قائل نیستند، و در تصویر و فعلیت اینگونه می‌فرمایند که یک مرحله إنشاء و آفرینش و ولو به صورت است و مرحله بعد هم ابلاغ آن به مردم است. پس از ابلاغ، وقتی نفس مردم از آثار یا و مطلع شدند، ایجاد و توسط می شود. البته قبلا گفته ایم که آقای بروجردی در مراتب حکم، چهار مرحله قائل نیستند بلکه حکم را یک چیز می دانند و آن هم و همان است. آنچه قبل از ابلاغ است را مقدمات می دانند. لذا در الزامیات و غیر الزامیات، شارع از مصالح و مفاسد و آثاری خبر دارد که به ما ابلاغ می کند و ابلاغ، همان حکم است. پس از ابلاغ شارع و اطلاع ما، عقل بعث و زجر را پدید می آورد. 📚 درس خارج اصول، ۲۵ فروردین ۱۴۰۴ ✅ ادامه مطلب و مباحثه👇🏼 🌐http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3957 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" 🆔 @mobahathah_ir
🔸 💠 پاسخ به اشکال مرحوم صاحب معالم مبنی بر کثرت استعمال امر در ندب 👤 🔻 مرحوم صاحب اشکال کردند که هر چند صیغۀ وضعاً برای قرار داده شده، ولی کثرت آن در در روایات معصومان، مانع حمل بر وجوب می‌شود. به عقیدۀ ما این مطلب، تنها در صورتی مطرح می‌شود که دلالت صیغۀ امر بر وجوب را بدانیم. ولی اگر صیغۀ امر بر وجوب را بالاطلاق بدانیم، وجوب، مستفاد از خود لفظ نیست تا کثرت استعمال لفظ در ندب مشکل‌ساز شود. بنابر مسلک ، وجوب، مستفاد از سکوت متکلم است نه از خود لفظ. بدین ترتیب در موارد کثیری که صیغۀ امر در مورد به کار رفته، جزء دیگر دالّ که سکوت است، از بین رفته است؛ لذا اگر در جایی سکوت برقرار بود، دلالت بر وجوب نیز سامان می‌یابد و بین این دو مطلب منافاتی وجود ندارد. به بیان دیگر، بنابر مسلک اطلاق، آنچه مقتضی ظهور در وجوب بوده، صیغۀ امر به علاوۀ سکوت متکلم بوده است. در مواردی که .... 📚 درس خارج اصول، ۶ آبان ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 https://mobahasah.ir/t/5556 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" @mobahathah_ir
🔸 💠 اشاره‌ای به یکی از نواقص علم اصول 👤 🔻 در کلمات اندیشمندان، دو بحث تحت عنوان و امر مطرح شده است؛ حال‌آن‌که بحث، بسیار گسترده‌تر از آن است. ما با ماده‌های دیگری روبرو هستیم که بسیار مهم‌تر از مادۀ امر هستند. مادۀ «» و دلالتش بر وجوب اصطلاحی، باید مورد بحث قرار گیرد؛ خواه با «علی» متعدی شود و خواه نشود. دلالت «علی» به تنهایی، نیز باید مورد بحث قرار گیرد. برای مثال، وقتی گفته می‌شود «علیک کذا» آیا بر وجوب دلالت دارد یا ندارد؟ مادۀ «یصلح» نیز، از موادّی است که دلالتش بر وجوب نیازمند بحث است. همچنین مادۀ «ینبغی»، «یحسن» و مانند آن. کوتاه‌سخن آن‌که، ما با مجموعۀ گسترده‌ای ... 📚 درس خارج اصول، ۱۴ مهر ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3927 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" @mobahathah_ir
🔸 💠 نقد دیدگاه محقق عراقی مبنی بر تمایز وجوب و ندب در شدّت و ضعف اراده 👤 🔻 محقق می‌گوید امر مرتبۀ است و امر ، مرتبۀ خفیف امر است. چنین نیست که امر وجوبی، چیزی بیش از امر باشد؛ همان امر است که در مرتبۀ شدیدش تحقق یافته است. ایشان از تعبیر «اراده» استفاده نموده است. فصل مقوّم ارادۀ وجوبی و ارادۀ ندبی، خود اراده است که با کم و زیاد شدنش به وجوب و استحباب تبدیل می‌شود. امر برای مطلق اراده وضع شده است ولی اطلاق آن اقتضا می‌کند بر مرتبۀ وجوبی حمل شود چون امر وجوبی اراده است و هیچ چیز دیگری نیست؛ بر خلاف امر ندبی ... 📚 درس خارج اصول، ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ ادامه مطلب و مباحثه👇👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3900 ┄══•ஜ۩🌹۩ஜ•══┄ 🌐 کانال "مباحثه فقاهت" @mobahathah_ir