✍️ از ما گفتن بود #دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی ✅ زندگی در عصر حاضر آمیخته با پیچیدگی های گسترده ای است که به آموختن و #کسب_مهارت در سطح بسیار بالایی نیاز دارد. به بیان دیگر سرعت قابل توجه «توسعه ی علمی و تکنولوژیکی» بشر از یک سو و «فراگیر شدن فناوری اطلاعات و ارتباطات» و پدیده های مربوط به آن از سوی دیگر همه ی عرصه های مختلف حیات آدمی را تحت تأثیر قرار داده است. به صورتی که دیگر نمی توان بدون آگاهی و کسب مهارت های لازم، زندگی سالم و مطلوبی داشت. این امر همان طور که روندها و فرایندهای روزمره را تغییر می دهد بر اخلاق، جسم، روح و روان آدمی نیز اثر می گذارد. بر این اساس هر فرزندی که متولد می شود به دلیل تنفس در این اتمسفر و قرار گرفتن و رشد یافتن در این فضا ناخودگاه به نسبت متولدین چند دهه ی قبل قدرت «ادراک، تحلیل و پردازش» بسیار متفاوتی از اطلاعات، اتفاقات و پدیده های اجتماعی دارد. ✅ با گذر زمان گویی انسان ها برای زنده ماندن و زندگی کردن چاره ای جز بهره مندی از «قدرت هوش و درک بالاتر» را نداشته اند تا بتوانند خود را در «عصر دانش و دانایی» اداره کنند و امورشان را به انجام رسانند. اما نکته ای که با این امر در تناقض است میزان «مسئولیت پذیری و استقلال» افرادی است که در این دوران #پرورش یافته اند. آن ها با وجود اینکه به نسبت همسالان خود در دهه های گذشته هوش و درک بالاتری دارند و یا به دلیل این که عوامل محیطی سبب شده است نسبت به انجام برخی از امور زودتر به توانایی دست یابند، ولی در مقام «کار، مسئولیت و یا دستیابی به استقلال فردی» که قرار می گیرند گویی قدرت کمتری دارند. شاید بتوان ریشه ی این اتفاق را در چند عامل دنبال کرد: ◾اول وقوع پدیده ی «تنبلی اجتماعی و گریز از مسئولیتی» که حاصل توسعه ی #فناوری است. ◾دوم گذر جوامع از دوران #مرد_سالاری و بعد زن سالاری و رسیدن به دوره ی «فرزند سالاری» است. ◾سوم #روند_کاهشی_جمعیت و امتناع خانواده ها از فرزند آوری و روی آوردن به تک فرزندی و یا حداکثر دو فرزندی است که سبب می شود خانواده ها کاملاً در خدمت فرزندان خویش باشند و در مرور زمان که سن آن ها بالا می رود از انتقال مسئولیت ها به آن ها و یا تلاش در جهت دستیابی به سطح قابل قبولی از استقلال که متناسب با سن آن ها باشد غفلت می کنند. ✅ این عوامل در کنار هم باعث شده است که نسلی هوشمند و توانا داشته باشیم که در عین حال کم کار هستند و یا #مسئولیت خاصی بر عهده ندارند و لذا دیرتر و دیرتر به سطحی از استقلال که متناسب سن آن هاست دست پیدا می کنند. البته شاید یکی دیگر از عوامل بسیار مهم این اتفاق ریشه در مشکلات شدید اقتصادی دارد. هر چقدر جوان ها دیرتر به کار یا شغلی که متناسب با سطح تحصیلات، استعدادها و توانایی های آن هاست دست یابند قاعدتاً حصول استقلال فردی و اجتماعی آن ها به تأخیر می افتد و سایر امور مرتبط همچون «ازدواج به هنگام» نیز دچار آسیب می شود. مسأله ی دیگری که در این راستا قابل ذکر است عدم انتقال به موقع امور و مسئولیت ها به جوان هاست. ✅ به صورتی که بعضاً از بالاترین امور اجرایی کشور تا سطوح بسیار پایین نیز در اختیار افرادی است که یا بازنشست شده اند و یا سن و سالی دارند که دیگر باید آن کار را واگذار نمایند ولی کماکان از آن پرهیز می کنند. استقلال جوان ها هم باور می خواهد هم عمل، هم نیاز جامعه است و هم مصحلت آن و در نهایت هم برای حفظ جوان ها لازم است و هم برای پیشرفت کشور امری ضروری و غیرقابل انکار است. مملکتی که با مشارکت گروه گسترده ای از جوان های تحصیل کرده، اخلاق مدار، با انگیزه و مستقل اداره شود با سرعت بسیار بالاتری در مسیر توسعه حرکت خواهد کرد و آینده اش درخشان تر خواهد بود. اگر از این امر مهم غفلت کنیم و نسبت به رفع آن اقدام اصولی انجام ندهیم با توجه به روند #پنجره_جمعیتی کشور خیلی زود اثرات جبران ناپذیر اقتصادی و همچنین مشکلات شدید اجتماعی به وجود خواهد آمد. چالشی که هم اکنون نیز کمابیش با آن مواجه هستیم. این مسأله بسیار جدی است از آن غفلت نکنید. از ما گفتن بود! 🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا، 🔻چهارشنبه ۲۶ دی ماه ۱۴۰۳، شماره ۴۴۰۹ #پایگاه_جامع_مدیریار www.modiryar.com @modiryar