تقویم‌ها عجله ندارند ... @nebeshtan

گر چه در خیل تو بسیار به از ما باشد ما تو را در همه عالم نشناسیم نظیر #سعدى

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هبچ کس نبود این فراز را همه شنیدین که توی زبان فارسی، قبل از گفتن داستان و برای بیان اینکه این اتفاق مال خیلی وقت‌ها پیش بوده، به کار میبرن و همه قصه‌ها را ما معمولا با این جمله آشنا شنیدیم: 《یکی بود یکی نبود، زیر گنبد کبود، غیر از خدای مهربون هیچکس نبود》 حالا جالبه که ببینیم توی زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف، چه جمله‌هایی را برای شروع قصه گفتن‌هاشون به کار می‌برند. توی هر زبانی یه اصطلاح دارن ولی جالب تر از همه بنظرم کره‌ایه. کره‌ای‌ها میگن: 《وقتی ببر‌ها هم سیگار میکشیدن》 ظاهرا هم علتش این بوده که زمان‌های قدیم از پیر و خردسال و غنی و فقیر توی کره سیگار میکشیدن. تا اینکه سلسله‌ی«چوسان؛ اشراف زاده‌ها» این عادت رو منع کردن و این عادت رو مختص افراد ثروتمند قرار دادن! بخاطر همین این اصطلاح که بیانگر زمان‌های خیلی دور هست، استفاده میشه. تو زبان کاتالانی میگن 《زمانی که هیولاها حرف میزدن و آدما ساکت بودن》. توی آلمانی میگن: 《پشت هفت کوه و هفت جنگل》 (هندیا میگن پشت هفت دریا و هفت رودخونه) جالبه که یکی بود یکی نبود را هم به همین شکل توی رومانیایی، کردی و مالتی بکار میبرن. توی زبان ترکیه میگن: 《زمان‌هایی که کک‌ها آرایشگر بودن و شترها دلال》 《وقتی من گهواره‌ی مادرمو تکون می‌دادم》 روزی روزگاری، تو کاه های الک شده》 استرالیایی‌ها میگن: 《یک زمانی در زمان رویاها》 Once upon a time in the dreamtime آذری‌ها میگن: 《بیر واریدی بیر یوخیدی، گودَ بیر بولود واریدی》؛ یعنی: یکی بود یکی نبود تو آسمون یه ابر بود. #فرهنگ_عامه @nebeshtan

دربارهٔ زیبایی این روزها به زیبایی فکر می‌کنم. به زیبایی زن و به تبلور و شکوفایی آن. نقطه مقابلِ زیبایی، زشتی نیست. نقطه مقابل زیباییِ زن، نداشتنِ زیبایی اصیل است. زیبایی اصیلی که ریشه‌هایش در زنانگی و مادرانگی قوام گرفته‌اند، اصالت انکارناپذیری دارد؛ آن‌قدر که زیرِ بار تبعیت از هیچ الگو و ساختاری نمی‌رود. این زیبایی اصیل اما ویژگی مهمی برای عیان‌شدگی دارد که همیشه از آن غافل بوده‌ایم. این زیبایی اصیل را مرد در زن شکوفا می‌کند. نه هر مردی. این زیبایی بدون نسخه، در کنار مردانگی است که خودنمایی می‌کند. نه هر مردانگی‌ای. زیبایی زنان در مواجهه با خردمندی، اندیشمندی و ذکاوت مردانه است که سبکبالانه رُخ می‌نماید تا جهان را از زمختی و روزمرگی نجات بدهد. در قحطیِ زیبایی اصیلی که تماماً زنانه و براساس طبیعت ذاتی باشد، باید چشم بگردانیم و پیِ فهمِ اسبابِ بی‌رونقیِ خردمندی، فراست و هوشمندیِ مردان باشیم. زیبایی زن در مواجهه با هوش و درایت مردان است که به عالم راه پیدا می‌کند تا جهانِ انسانی را سر به سر، مشتاقِ تماشا کند. مردانِ روزگارِ ما خواسته و ناخواسته، نسبت به گذشتگان‌شان، اندیشمندی‌شان را به حاشیه برده‌اند. از این روست که بَر و رو و نسخه‌های پرتکرار را با زیبایی اشتباه می‌گیرند. برای بازگشت به روزگار آن زیباییِ متکی بر طبیعت و  زنانگی، باید برای برگرداندن رونقِ دوبارهٔ اندیشیدن و خردگرایی آستین بالا بزنیم. زیبایی زن با قوت‌گرفتن از همین اندیشمندی است که به طبیعت خود برمی‌گردد و بازار همه زیبایی‌های عاریه‌ای را کساد می‌کند. ✍ فاطمه بهروز فخر @nebeshtan

ناله‌ی سوخته جانان به اثر نزدیک است دستِ خورشید به دامانِ سَحَر نزدیک است #صائب @nebeshtan

✔️ اگه تازه با کانال ما آشنا شدی و یا تازه میخوای نوشتن را شروع کنی، این مطالب را حتما بخون: 👇 فهرست برخی از مطالب آموزشی کانال پنج نکته برای مهارت ارتقای نوشتن راه‌کارهایی برای غلبه بر ترس از نوشتن عادت یادداشت نویسی در گوشه‌ی دنج خودت بنویس! چطور کتاب بخوانیم ایده‌ای برای نوشتن ندارم چطور به نوشتن عادت کنم در اهمیت یادداشت روزانه سرمایه‌گذاری با نوشتن زمان‌هایی که نمی‌توانم بنویسم دیگه از من گذشته #نکات_آموزشی @nebeshtan

من هرگز ضرورت اندوه را انکار نمی‌کنم؛ چراکه می‌دانم هیچ‌چیز مثل اندوه روح را تصفیه نمی‌کند و الماس عاطفه را صیقل نمی‌دهد؛ اما میدان دادن به آن را نیز هرگز نمی‌پذیرم؛ چراکه غم، حریص است و بیشترخواه و مرزناپذیر، طاغی و سرکش و بدلگام. هرقدر که به غم میدان بدهی، میدان می‌طلبد و باز هم بیشتر، و بیشتر… هرقدر در برابرش کوتاه بیایی، قد می‌کشد، سلطه می‌طلبد، و لِه می‌کند… غم عقب نمی‌نشیند، مگر آنکه به عقب برانی‌اش، نمی‌گریزد مگر آنکه بگریزانی‌اش، آرام نمی‌گیرد مگر آنکه بیرحمانه سرکوبش کنی… غم هرگز از تهاجم خسته نمی‌شود و هرگز به صلحِ دوستانه رضا نمی‌دهد. و چون پیش آمد و تمامیِ روح را گرفت، انسان بیهوده می‌شود، و بی‌اعتبار، و ناانسان و ذلیلِ غم و مصلوبِ بی‌سبب. 📘 چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم #نادر_ابراهیمی #جرعه‌ای_کتاب @nebeshtan

کلاهش پشم نداره! در گذشته، افراد نظامی به تقلید از نظامیان روسی کلاه پشمی به سر می‌گذاشتند. از این رو معمولا از کسانی که کلاه پشمی داشته می ترسیدند و امرشان را اطاعت می‌کردند. زمانی اگر کسی از دور به این افراد نزدیک می‌شد و نمی‌توانستند تشخیص دهند که نظامی است یا غیر نظامی، در ابتدا می‌ترسیدند. اما کمی که نزدیک‌تر می‌شدند، به یکدیگر می‌گفتند: نترسید! کلاهش پشم ندارد! یعنی او نظامی نیست. بعدها این اصطلاح تبدیل به ضرب‌المثل شد و هرگاه خواستند که بگویند فلانی بی خطر است یا خیلی ساده لوح است و حرفش اهمیتی ندارد، این ضرب المثل را به کار بردند. #امثال_نبشتن @nebeshtan

دولتمند خالف هم رفت و خاطره هایش را برای ما به جای گذاشت. امید که شاه خراسان دستگیرش باشد. @nebeshtan

عید نیمه شعبان و سالروز میلاد سراسر نور صاحب العصر والزمان مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف را خدمت تمامی همراهان مدرسه نبشتن تبریک عرض می‌کنیم @nebeshtan

با برف قصه چتر نمي‌خواست اين هوا خوش بخت موي من كه كنارت سفيد شد سهیل مهدیان @nebeshtan

زمستون #آوای_نبشتن #قرص_خواب @nebeshtan