#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت260 جعبه رو باز کردم و زنجیری که داخلش بود رو تو دستم گرفتم. یک آویز قلب ازش آویزون بود که حرف اول اسم من و خودش به انگلیسی سمت راست و چپ قلب حک شده بود. دو طرف قلب حلقه‌های ریزی بود که زنجیر ازش رد شده بود. وسط قلب هم خط عمیقی بود که انگار از هر قلب یک تکه به هم وصل شده بود و یک قلب کامل رو تشکیل داده بود. یک طرف قلب زرد و طرف دیگه‌اش طلای سفید بود. انقدر خلاقانه و ظریف کار شده بود که لبخند روی لبم اومد و نگاهش کردم. _چقدر قشنگه، طرحش رو خودت دادی؟ _خوشحالم که خوشت اومد. من بهش گفتم یه قلب بسازه و حرفا رو روش حکاکی کنه، بعد اون چند مدل بهم نشون داد منم از این خوشم اومد. الانم که توی آب میوه فروشی تنهات گذاشتم رفتم که این رو تحویل بگیرم. طلا فروشه داشت مغازش رو می‌بست. به زور قبول کرد که الان سفارشم رو بهم بده. قلب طلایی رو کف دستم گرفتم. _چه خوش سلیقه... حرف اول اسم من روی طلای زرد حک شده. اینم خودت گفتی؟ _آره، چون قلب تو طلاییه. زنجیر رو داخل جعبه‌ش برگردوندم و جعبه رو داخل کیفم گذاشتم. _دستت درد نکنه، واقعا غافلگیرم کردی. منم نگهش می‌دارم همون روز عقدمون گردنم میندازم. _نه بابا، رفتی خونه بنداز، واسه روز عقد میخوام ست گوشواره‌اش رو بگم برات بسازن. لبخندی زدم و گفتم: _چه خلاقانه... _حالا کجاش رو دیدی، روز عقدمون یه سورپرایز دیگه‌ام برات دارم. البته گوشواره‌ها رو خود همون طلاسازه پیشنهاد داد، منم قبول کردم. آرش دستمو گرفت و بلندم کرد و دوباره هم قدم شدیم. دستاش گرم بودن و خیلی زود این گرما به کل بدنم منتقل شد. _راحیل مامانت منظورش چی بود گفت حرفاتونم بزنید. _خب راستش، مامان میگه اگه بخوای با مژگان محرم بشی اجازه نمیده ما با هم ازدواج کنیم. _اولا که این موضوع در حد حرفه و من هنوز حرفی نزدم. دوما به فرضم که این اتفاق بیفته فقط برای اینه که... اخمی کردم و نگذاشتم ادامه بده و گفتم: _تو رو خدا بس کن آرش، جلوی من دیگه از این حرفا نزن... با تعجب نگام کرد. _هنوز که اتفاقی نیوفتاده، چرا اینجوری می‌کنی؟ _بالاخره میوفته آرش بزار یه چیزی بگم از الان خیالت رو راحت کنم. من طاقت حرف زدن تو و مژگان رو هم ندارم چه برسه به این که محرم بشید... اگه من رو میخوای مژگان باید از زندگیت حذف بشه... اگه اون حذف بشه، خانوادشم حذف میشن. نمیخوام هیچ کدومشون رو ببینم. آرش هاج و واج فقط نگام می‌کرد. به طرف نیمکتی که کمی اون طرف‌تر بود هدایتم کرد. دوباره نشستم. یاد فریدون و حرفاش افتادم. ترس تمام وجودمو گرفت. صورتمو با دستام پوشوندم و اشکام سرازیر شد. _راحیل تو چت شده، چرا یهو حرف خانوادشو زدی؟ اونا که بالاخره میرن اونور نیستن. راحیل تو رو خدا گریه نکن. اینجا نگاهمون میکنن. به زور خودمو کنترل کردم و بلند شدم. _آرش منو برسون خونه. اخماش در هم بود، بلند شد و به طرف ماشین راه افتادیم. بینمون سکوت بود و هر کدوم تو افکار خودمون غرق بودیم که گوشیش زنگ خورد. صدای مژگان از پشت خط، می‌اومد. زیر چشمی نگاهی به من انداخت و صدای گوشیش رو کم کرد. با این کارش عصبی‌تر شدم. ولی سعی کردم نفس عمیق بکشم. تنها کاری که کمی آرومم می‌کرد و کمک می‌کرد قلبم نایسته. انگار مژگان و مادر آرش می‌خواستن شام بخورن و اصرار داشتن که ما هم زودتر بریم اونجا. آرش گفت: _حالا ببینم چی میشه. "خوبه یه ساعت پیش گفتم من پام رو اونجا نمیزارما." گوشی رو که قطع کرد با همون اخم بدون این که نگام کنه گفت: _مژگان اصرار داشت بریم اونجا... سکوت کردم. _راحیل من خودم به اندازه‌ی کافی توی فشارم تو دیگه اذیتم نکن. _مگه من چیکار کردم؟ یه جوری با بغض گفت: _آخرین لحظه‌ی جون دادن کیارش من پیشش بودم، همش فکر زن و بچش بود، بچه‌اش رو به من سپرد، الان من به زنش بگم نمیخوام ببینمت؟ بگم راحیل گفته حتی باهات حرف هم نزنم چون حساسه؟ به خدا واسه خودت بد میشه، میگن... حرفشو خورد... و دوباره ادامه داد، راحیل مامان چه گناهی کرده که یه پسرش رو از دست داده یکی دیگه‌ام میخواد ولش کنه.. اون دیگه نباید فشار روش باشه. به سختی اشكاش رو که تو چشماش اسیر کرده بود رو پشت لبخند تلخش پنهان کرد و نگام کرد. _اصلا همه ی اینا رو ول کن هر چی تو بگی، من طاقت ناراحتیت رو ندارم. چی می‌گفتم، انگار من فقط زیادی بودم. اون که با زبون بی‌زبونی گفت، "همینه که هست." ✍به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور •@patogh_targoll•ترگل

◗خواهران ما در حالی که هدفدار در جامعه حاضر شده‌اند.. •@patogh_targoll•ترگل

‏اگر با شنیدن عبارتِ "یک مادرِ مذهبی"، زنی در ذهنتون تجسم میشه که محجبه‌ست و هفته ای چند جلسه روضه میره و پیوسته در حال نذری پختن و پای منبر نِشَستنه، کلاه‌مون پس معرکه‌ست! "مادر مذهبی" فردی هستش که:👇 به قدر اقتضا روضه میره ولی به حد اعلا بچه‌هاشو کتابخونه میبره! مادرِ مذهبی در کنار مناسک مذهبی با دختر و پسر نوجوانش کافی‌شاپ میره و نمیزاره دختر یا پسرش اولین تجربه کافی‌شاپش رو با فرد دیگه‌ای داشته باشه! مادر مذهبی طوری با کتاب اُنس داره که هر جا میشینه یا استراحت میکنه یک کتاب اطرافش پیدا میشه! مادر مذهبی شیک پوشه و ظاهری آراسته داره تا ذهنیتی مناسب از زنِ محجبه در ذهن دخترش نقش ببنده! مادرِ مذهبی وجودش رو وقف فرزندانش نمیکنه و بلکه در کنار فرزندپروری به رشد و پیشرفت خودش و رسیدگی به علایق‌ش اهمیت میده! مادر مذهبی در برخورد با نامحرم ،مغرور و با حجب و حیاست ولی برای همسرش کُلی جذابیت و فانتزی های عاطفی و جنسی داره! به ندرت از یک مادرِ مذهبی "نصیحت" و "سرزنش"می‌شنوید. مادری هستش که میشه حرف دلت رو زد بدون اینکه نگران قِشقِرِق کردن و قضاوتش باشید مادر مذهبی.... "سعید خان" #مادری •@patogh_targoll•ترگل

بِسـم‌ِرَب‌ِالزهَـرا :)

پیغامی از آینده به زنان ایران! 🔴 پروفسور مایکل جونز نویسنده کتاب "انقلاب جنسی و کنترل سیاسی" نسبت به نقشه سازمان سیا #آمریکا درباره پروژه کشف حجاب در ایران هشدار می‌دهد... ♨️ "...من از آینده می‌آیم و به شما می‌گویم اگر #حجاب را بردارید و درگیر کودتای سازمان سیا شوید چه اتفاقی می‌افتد..." •@patogh_targoll•ترگل

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت261 فردای اون روز خبری از آرش نشد منم زنگ نزدم. سوگند که تازه از موضوع خبردار شده بود برای تسلیت گفتن به خونمون اومد. داخل اتاق نشسته بودیم و حرف میزدیم. اسراء که از اتاق بیرون رفت، سوگند پرسید: _راحیل چرا انقدر لاغر شدی؟ وقتی ماجراهایی که برام پیش اومده بود رو شنید با عصبانیت گفت: _من از اول گفتم، این آرشه به دردت نمی‌خوره‌ها. پس چی شد عشقی که ازش دم میزد. _اونم گیر کرده. _دارم بهت میگم راحیل تو با این خوشبخت نمیشی. اون جاری که تو داری دست از سر آرش برنمی‌داره. یه سریش به تمام معناست. _یعنی به نظر تو این موضوع تقصیر آرشه؟ _بله که تقصیر اونه، اگه از اول بهش رو نمی‌داد الان اینجوری نمی‌شد. اون دوست دختر قبلیش سودابه هم می‌گفت. با تعجب پرسیدم: _چی می‌گفت؟ _می‌گفت دلیل این که به آرش علاقمند شده، چون بهش خیلی محبت می‌کرده. بعدها آرش گفته محبتم بی‌منظور بوده، ولی آخه چه کاریه، واسه ما خرس مهربون شده. _عه، سوگند. _والا دیگه، بره به ننش محبت کنه. _ البته حرفت درسته، من خودمم چند بار بهش تذکر دادم، ولی فایده نداره. بعد از رفتن سوگند به حرفاش فکر‌ می‌کردم که آرش پیام داد، فردا صبح میاد تا با مامان صحبت کنه که تا چهلم کیارش دوباره صیغه‌ی موقت بخونیم، ولی من گفتم این کار بی‌فایده‌س و مامان از حرفش کوتاه نمیاد. اما اون فردا‌ی اون روز اومد و چند دقیقه‌ای با مامان صحبت کرد، مامان هم خیلی محترمانه گفت که این اتفاق نیوفته بهتره. ولی آرش دوباره اصرار کرد، اون وقت بود که مامان پای دایی رو وسط کشید و گفت این تصمیم دایی هم هست و نمی‌تونه حرف برادرش رو ندید بگیره. وقتی آرش به کلی مایوس شد، از من خواست که حداقل امروز رو که آخرین روز محرمیتمون هست رو با هم باشیم. به اتاق رفتم تا آماده بشم. دلم می‌خواست امروز قشنگ‌ترین مانتو و روسریم رو سرم کنم، ولی نمی‌شد، به احترام آرش باید مشکی می‌پوشیدم. سرکی توی روسری‌های اسراء کشیدم ببینم روسری مشکی بهتری داره که تنوع بدم، ولی هر چی گشتم دیدم چیز دندون گیری نیست. همون روسری مشکی خودمو که تازه خریده بودم رو روی سرم تنظیم می‌کردم که آرش در آستانه‌ی در ظاهر شد. _این رو سرت نکن راحیل... رنگی بپوش، می‌خواستم یه مانتو و روسری ست برات بخرم، ولی بعد فکر کردم، چون تو هر مدل مانتویی رو نمی‌پوشی به سلیقه‌ی خودت باشه بهتره. دیگه‌ام مشکی نپوش. _نه، میخوام تا چهلم بپوشم. جلو اومد و روسری رو از سرم برداشت. _اگه به خاطر منه، من دوست ندارم، اگه به خاطر کیارشه، با پوشیدن مشکی اون دیگه زنده نمیشه. _خب پس خودت چرا پوشیدی؟ آهی کشید و روی تخت نشست. _کسی مستحق‌تر از من نیست برای مشکی پوشیدن، چون با مرگ کیارش همه‌ی اتفاقای بد داره توی زندگیم میوفته. بعد سرش رو بین دستاش گرفت. _توی خونه مامان خودم یه چیزی میگه، اینجا مامان تو یه چیزی، امروز مامانت گفت واسه عقد دائم شرطایی داره. نمی‌دونم تا حالا اینجوری شدی یا نه، گاهی بین چندتا کار درست گیر میکنی، که با انجام دادن هر کدومش اون یکی کار اشتباه میشه. تو راست می‌گفتی زندگی گاهی مثل یه معماست که همش توی ذهنت باید دنبال راه حلش باشی. بعد زمزمه وار ادامه داد: _مثل بازیای کامپیوتری که گاهی برای رسیدن به یکی از راه‌ها تمام امتیازاتت رو از دست میدی. آخرشم ممکنه گیم اور بشی. کنارش نشستم و دستشو گرفتم. _با غصه خوردن که راهی پیدا نمیشه. _تو بگو چیکار کنم، گیر کردم، نه میتونم به مژگان بگم بره پی زندگیش با اون وضعش، بچه‌ی تنها برادرم رو حمل میکنه، نه میتونم حرف مامانم رو ندید بگیرم. می‌دونم چند وقت دیگه اصرارهاش هم بیشتر میشه. جدیدا هم حرفای جدیدی میزنه، می‌دونمم که به حرفش توجه نکنم آخرش از حرص و غصه یه بلایی سرش میاد. توام که کلا میگی من با مژگان حرفم میزنم طاقت نداری... خب تو بگو چیکار کنم. وقتی سکوت منو دید گفت: _تو که همیشه واسه هر مشکلی راهی داشتی الان موندی توش، بعد از من چه توقعی داری... واقعا راهی به ذهنم نمی‌رسید جز یک راه، ولی جرات گفتنش رو نداشتم، برای چند دقیقه سکوت کردیم. آرش برای عوض کردن جو پرسید: _چرا گردنت ننداختیش؟ _چی رو؟ _هدیه‌ات رو بی‌حوصله گفتم: _هنوز توی کیفمه. کیفمو که گذاشته بودم روی میز کنار تخت برداشت و آویز رو درآورد. _خودم برات میندازم. گردن بند رو به گردنم انداخت، آهی کشید و چشماش رو روی صورتم چرخوند و بعد سُرشون داد روی موهام. کلیپس رو از موهام باز کرد. موهام پخش شد روی تخت. سرش رو لای موهام فرو کرد و نفس عمیقی کشید. برای لحظه‌ای دستش رو دور کمرم حلقه کرد و منو به خودش چسبوند و گفت: _فقط با تو برام همه چی حل شدنیه بعد شروع به بافتن موهام کرد و زیر لب بارها و بارها این شعر رو زمزمه کرد. "شب این سر گیسوی ندارد که تو داری آغوش گل این بوی ندارد که تو داری" ✍به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور •@patogh_targoll•ترگل

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت262 به اصرار آرش مانتو مشکیم رو دوباره با رنگی عوض کردم. آرش هم روی تخت دراز کشیده بود و نگام می‌کرد. ولی هنوز هم نگاهش غمگین بود، هنوز خیلی فاصله داشت با اون آرش پر انرژی و شاداب قبلی... _راحیل. _جانم. _اگه تو دقیقا جای من بودی و من جای تو چیکار می‌کردی؟ میشه ازت خواهش کنم برای چند لحظه خودت رو بزاری جای من، کسی که از هر طرف مسئولیت گردنشه و اعتقادات تو رو داره... با مِن و مِن گفتم: _آره شرایطتت سخته میدونم، با جدیت گفت: _فقط راه حل بگو، هم دردی نمی‌خوام. نمی‌دونم چرا این رو گفتم، اصلا از کجا به ذهنم اومد، شاید تاثیر حرفای سوگند بود. _خب اول از همه فکر این رو که نامزدم با شرایط من خودش رو باید وفق بده رو از سرم بیرون می‌کردم. نیم خیز شد و پرسید: _خب اگه راه دیگه‌ای نبود چی؟ اگه پای مادرت وسط بود چی؟ با صدای لرزونی گفتم: _مادرم برای من خیلی مهمه، حتی مهم‌تر از جونم... مکثی کردم و ادامه دادم: _پس دیگه اون وقت چاره‌ای نداشتم جز این که... _جز این که چی؟ نشستم روی تخت اسراء و سرمو پایین انداختم. _برای این که خودم و نامزدم یه عمر اذیت نشیم مجبورم کاری رو که دوست ندارم انجام بدم. متوجه‌ی منظورم شد. دراز کشید روی تخت و ساعدش رو روی پیشونیش گذاشت و به سقف چشم دوخت. _چی میگی راحیل، باز که رفتی سراغ سخت‌ترین راه حل. از خونسردیش فهمیدم خودش هم قبلا به این موضوع فکر کرده، شاید به اون هم مثل من کسی گفته بوده و اون می‌خواسته از دهن من بشنوه. _اونوقت بدون عشق چطور زندگی می‌کردی راحیل؟ از سوالش بغض کردم و رفتم کنارش نشستم و سرمو روی سینه‌ش گذاشتم. _بدون عشق زندگی کردن قابل تحمل‌تر از اینه که بخوای عشقت رو با یکی دیگه تقسیم کنی. با دستاش صورتم رو بالا داد و گفت: _کی گفته باید تقسیم کنی؟ سرمو عقب کشیدم و دوباره گذاشتم روی سینه‌اش. _هم همه گفتن، هم خودم دیدم. _کجا دیدی؟ سکوت کردم و اون کمی جابه‌جا شد و سرم رو بالا آورد. به چشماش نگاه نمی‌کردم. _نگام کن. نگام رو به چشماش دوختم و دوباره بغضم گرفت. بلند شد لبه‌ی تخت نشست و منو هم با خودش نشوند. _من نمی‌دونم چی بهت گفتن ولی من جز تو نمی‌تونم کس دیگه‌ای رو دوست داشته باشم. بعد چونه‌ام رو بالا گرفت. _میفهمی... من بدون تو می‌میرم. آهی کشیدم و دلخور گفتم: _هیچ کس بدونه کس دیگه نمی‌میره. عصبی شد. _مگه مردن فقط خاک شدن توی بهشت زهراست. بلند شد و کمی راه رفت و بعد همونطور که بیرون می‌رفت گفت: _پایین منتظرتم. جلوی پاساژی پارک کرد. پیاده که شدیم دستمو گرفت. راحیل بیا همه چیز رو فراموش کنیم و امروز رو از کنار هم بودن لذت ببریم. امروز آخرین روزه‌ها... با حرفش قلبم ریخت و نگاهش کردم. _منظورم آخرین روز محرمیته بابا...چرا این جوری نگاه میکنی ترسیدم. منو هدایت کرد سمت پاساژ و گفت: _چند دقیقه دیگه میام. چندتا از مغازه‌ها رو از نظر گذروندم که دیدم با یک شاخه گل رز قرمز جلوم ایستاده و لبخند میزنه، اون واقعا بلد بود چطور خوشحالم کنه. غرورش برای همه جا بود جز روابط بین خودمون. کلی گشتیم تا یک مانتوی قابل پوشیدن پیدا کردیم. اکثر مانتوها دگمه نداشتن. البته آرش می‌پسندید و می‌گفت زیر چادر که دیده نمیشه، چه فرقی داره. وقتی روسری ستش رو هم خریدیم، منم از آرش خواستم تا بریم براش یک هدیه بخرم، اول قبول نمی‌کرد ولی انقدر اصرار کردم تا کوتاه اومد. براش یک پیراهن با شلوار ستش گرفتم. با صدای اذان ظهر، جلوی یک مسجد نگه داشت و گفت: _عاشق این نوای دل نشینم راحیل. وقتی پیشم نیستی همه‌ی خاطرات با تو بودن رو میاره جلوی چشمم. خودش هم وارد مسجد شد و نماز خوند. از مسجد که بیرون اومدم. از دور دیدم تکیه زده به ماشین و با لبخند نگام میکنه. از همون لبخندایی که دوست داشتم، خودمو بهش رسوندم و دستش رو گرفتم و بوسیدم. _عه، این چه کاریه راحیل... بگو ببینم آرزو کردی برام؟ _آرزو؟ _حالا همون دعا... خندیدم و گفتم: _بابا باکلاس...نه، مگه قرار بود آرزو کنم؟ _راحیل از این به بعد باید به هم قول بدیم هر وقت نماز خوندیم واسه هم دعا کنیم... خندم گرفت و گفتم: _دعا نه آرزو... لپمو کشید و قفل ماشین رو زد و سوار شدیم و گفت: _حالا هر چی؟ قول بده. اخمی نمایشی کردم. _هیچ دقت کردی از وقتی نامزد کردیم چقدر ازم قول گرفتی؟ _از بس سر به هوایی دیگه... لبخند زدم و گفتم: _قول نمیدم ولی سعی میکنم. _من سعی تو رو اندازه‌ی قول قبول دارم. منم دعات میکنم هر روز... به خصوص نماز صبح وقتی هوا هنوز تاریکه و صدایی نیست، توی یه تایم مشخص فقط به کسی فکر میکنی که دوستش داری و میدونی اونم الان داره بهت فکر میکنه. _منظورت تله پاتیه؟ ✍به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور •@patogh_targoll•ترگل

#عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت263 _اونم میشه گفت، مهم اینه که به یاد هم باشیم. با سنگدلی گفتم: _وقتی قراره با هم زندگی کنیم نیازی به این کار نیست. وقتیم قسمت چیز دیگس به نظرم این کار خود آزاریه. چرا باید به فکر هم باشیم اونم دقیقا وقت نماز که باید فکرمون رو کنترل کنیم. اینجوری که اصلا نمی‌فهمیم چی خوندیم. پوفی کرد و گفت: _فکرمون رو کنترل کنیم؟ _اوهوم، نماز یه جور تمرین یوگاست. خندید و گفت: _یوگا؟ چی میگی راحیل یوگا که مال این چینی مینیاست. _نه بابا فکر کنم مال هندیاست. اونام از همین نماز ما یاد گرفتن این ورزش رو دیگه. با چشمای گرد شده نگام کرد. _باور کن آرش، تو یه بار امتحان کن، ببین سر نماز میتونی فقط به خدا فکر کنی. خیلی سخته، اگه توی کل نماز حتی یه بار تمرکزت رو از دست ندی، یعنی خیلی خوب می‌تونی فکرت رو کنترل کنی. لباش رو به بیرون داد و گفت: _واقعا؟ _آره، تازه روی هوشم تاثیر داره. من شنیدم ابو‌علی‌سینا وقتی تو مسائل علمیش به مشکل برمی‌خورده دو رکعت نماز می‌خونده، بعد می‌تونسته اون مشکل رو بر طرف کنه و حل کنه _باریکلا ابو علی _حالا تو مسخره کن _مسخره نکردم امتحانم رو دادم و کیفم رو از امانت داری گرفتم، گوشیم رو روشن کردم. یک پیام از شماره‌ای ناشناس داشتم. نوشته بود: _فریدونم، این شمارمه، بهم زنگ بزن. با خواندن پیام قلبم از جا کنده شد. نمی‌دونستم چیکار کنم. من بهش زنگ بزنم؟ واقعا پیش خودش چه فکری کرده؟ از ترسم پام رو از دانشگاه بیرون نگذاشتم. کمی فکر کردم. یاد زهرا خانم افتادم، قول داده بود کمکم کنه. فوری بهش زنگ زدم و موضوع رو گفتم. گفت چند دقیقه صبر کنم تا قضیه رو با برادرش درمیون بگذاره. به چند دقیقه نرسید که زهرا خانم زنگ زد و گفت که شماره‌ی فریدون رو برای کمیل بفرستم. همین کار رو کردم. بعد از چند دقیقه کمیل زنگ زد و گفت: _لطفا به این آقا پیام بدید و بپرسید ازتون چی میخواد. با خجالت گفتم: _اون آدم درستی نیست. _بله میدونم، برای مدرک لازمه که حرفایی که بهتون زده رو براتون پیامک کنه، تا ازشون مدرک داشته باشیم. من یه دوستی تو اداره آگاهی دارم، یه دوست وکیلم دارم که وقتی مشکل شما رو بهشون گفتم اولین چیزی که گفتن مدرکی برای اثبات این حرفا خواستن بعد که مدرک جمع شد بهتون میگم چیکار کنید. همونجا تو محوطه‌ی دانشگاه چند دقیقه‌ای برای فریدون پیام فرستادم و اون هم همون جوابای احمقانه رو فرستاد. در آخر هم آدرسی برام فرستاد و گفت که سر قرار برم، میخواد درمورد موضوع مهمی صحبت کنه. تمام بدنم به لرزه افتاده بود. حتی پیامک فرستادن هم باعث استرسم شده بود. دلم می‌خواست از آرش کمک بگیرم ولی از عاقبتش می‌ترسیدم. دوباره به زهرا خانم زنگ زدم. زهرا خانم بعد از کسب تکلیف از کمیل گفت که ساعت قرار رو تعیین کنم ولی سر قرار نرم. بعد از من خواست مشخصات فریدون رو شرح بدم. موهای بلند فریدون نشونه‌ی خوبی بود برای شناختنش. کارایی که زهرا خانم گفته بود رو انجام دادم و همون موقع چشمم به سوگند افتاد. با ذوق به طرفش رفتم و گفتم: _وای خدا رو شکر که اینجایی. داری میری خونه؟ مو‌شکافانه نگام کرد و پرسید: _حالت خوبه راحیل؟ تو چرا هنوز نرفتی؟ مگه دو تا امتحان داری؟ _من خوبم. نه آخرین امتحانم بود. امسال اصلا نفهمیدم تابستون کی تموم شد... می‌خوام بیام خونه شما، یه کم کار خیاطی کنم. خیلی وقت چیزی ندوختم. _مگه آرش نیست. امروز امتحان نداشت؟ _راستش اونقدر ذهنم درگیره که اصلا بهش زنگ نزدم. فقط میدونم ساعت امتحانش بعد از ظهره. گردنی چرخوند و گفت: _حالا تو زنگ نزدی، اونم نباید زنگ بزنه؟ به طرف درب خروج راه افتادم و گفتم: _چون دیگه نامحرمیم کلا کاری با هم نداریم، فقط گاهی به هم پیام میدیم، حتی زنگ زدنامونم کم شده دنبالم اومد و گفت: _چطوری میتونی انقدر آروم باشی راحیل؟ پوزخندی زدم _ای بابا سوگند، انقدر ذهنم درگیر چیزای دیگه‌س، انقدر گاهی دنیا برام ترسناکه که اصلا نمیتونم به آرش فکر کنم دستمو گرفت و پرسید: _راحیل اتفاقی افتاده؟ از قیافت فهمیدم یه چیزی شده‌ها. از چی می‌ترسی؟ با بغض گفتم: _از آدما، شاید باورت نشه سوگند، از وقتی نامزد کردم، هر دفعه استرس یه چیزی رو داشتم. الانم که دیگه نور الا نور شده _دوباره این خانواده نامزدت چیکار کردن؟ بغضم رو فرو دادم و قضیه‌ی فریدون رو براش تعریف کردم هر چی بیشتر حرف میزدم چشمای سوگند گردتر می‌شد و خشمش نمودارتر در آخر با ناراحتی گفت: _الهی بمیرم برات. عجب خانواده شوهر داغونی داری. کار خوبی کردی که به خواهر کمیل گفتی. احتمالا این آقا کمیل میره سر قرار و یه دل سیر کتکش میزنه. نترس اون یارو کاری نمی‌تونه بکنه. با کتکی هم که امروز می‌خوره احتمالا تا یه مدت نمی‌بینیش. من خیلی خوب درکت می‌کنم راحیل. واقعا این هم کُف هم بودن زن و شوهر درسته. منم با اون نامزد قبلیم این مشکل استرس رو داشتم ✍به‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور •@patogh_targoll•ترگل

📙 نتایج قانون رضاشاه درباره حجاب ▪️ یکی از تبعات قانونگذاری پهلوی اول برای زدودن حجاب از جامعه خروج بسیاری از ایرانیان از مرز‌ها و مهاجرت بود، به خصوص عشایر راه افغانستان و عراق را درپیش گرفته و مهاجرت کردند. ▪️ پس آنچه رضاخان از دستاورد حقوق زنان مطرح می‌کرد زمینه حصر آن‌ها را در پستوی خانه‌ها ایجاد کرد چرا که بستر فعالیت اجتماعی و امنیت آن‌ها را به خطر انداخت و از بین برد. ▪️ ماموران شهربانی از برداشتن برقع و روسری از سرزنان محجبه و توهین به آن‌ها از هیچ چیز فروگذار نمی‌کردند. بسیاری از این زنان به خانواده‌های مذهبی تعلق داشتند به همین دلیل از خانه هایشان خارج نمی‌شدند، چون نمی‌توانستند حجاب داشته باشند. ▪️ تصویر بالا مربوط به مراسم جشنی در مسجد نو شيراز [مراسم كشف حجاب] است. •@patogh_targoll•ترگل

🔴 #زن، زندگی، بردگی (به نام آزادی !) 🎥فوتبالیست آمریکایی: ▪️بهترین مثال برای بیان وضعیت زنان در غرب؛ مثال برده داری هست. اصلا این جا 📌مردها ❌ زن ها رو به شکل یک انسان نمی بینند و معتقدن اصلا زن ها آدم نیستند. آنها ابزار و کالای جنسی مصرفی فوتبالیست ها هستند... ▪️وقتی یک زن می خواد از بچه هاش از این مردان یا شرایط زندگیش صحبت کنه شرایط طوری هست که انگار همه به اون زن میگیم هی ساکت باش؛ ساکت باش؛ تو فقط کالا هستی و فقط باید یک کالای خوشگل باشی. 📌زن ، کالای جنسی و لذت فوتبالیست ها ، اما در مورد حقوق عاطفی و خانوادگی زن ، بچه هایی که از این فوتبالیست ها باردار میشود، باید خفه شود، چون زن آدم نیست ، حقی ندارد، 📌زن کالای جنسی لذت فوتبالیست ها و سایر مردان اروپا و آمریکا شده است •@patogh_targoll•ترگل

بِسـم‌ِرَب‌ِالزهَـرا :)

+ برا چی باهاش کات کردی؟! • • ـ بعد بعضی دخترا باااازم گولشونو میخورن😐‼️ #این_رل •@patogh_targoll•ترگل