eitaa logo
قرآن کتاب هدایت
4.9هزار دنبال‌کننده
2.9هزار عکس
3.8هزار ویدیو
8 فایل
وَ قَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا پيامبر(از روی شکایت)میگويد: پروردگارا!قوم من اين قرآن را رها كردند. #سوره_فرقان_آیه30 #استفاده_و_کپی از مطالب کانال مجاز است ارتباط با ادمین کانال👈 @qoranketabehedayt14
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
࿐᪥•💞💞•᪥࿐ @Quran124 ࿐჻ᭂ❣🌸❣჻ᭂ࿐ شده است؟ *⃣در ، عنصر مؤثر است. «ناشِئَهَ اللَّیْلِ» *⃣بعضی از فیوضات و برکات، از شب نشأت و ریشه می گیرد. «ناشِئَهَ اللَّیْلِ» *⃣ شب، زمینه بهتری برای بی ریا و همراه با خضوع و خشوع فراهم می کند. «ناشِئَهَ اللَّیْلِ» *⃣ در دارد. «أَشَدُّ وَطْئاً» *⃣ نمازشب، عامل و مؤمن می شود. «أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِیلاً» *⃣حتّی پیامبر، به یاد خدا و نیایش با او محتاج است. «اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَ تَبَتَّلْ إِلَیْهِ» *⃣موفقیّت در روز، نیازمند کسب در نیایش های شبانه است. قُمِ اللَّیْلَ ... إِنَّ لَکَ فِی النَّهارِ سَبْحاً طَوِیلاً *⃣ ربوبیّت خداوند اقتضا دارد که همواره به یاد او باشیم. «وَ اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ» *⃣ در دستیابی به کمالات، بالاترین درجه را مدّ نظر قرار دهید. «تَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلاً» *⃣ عبادت شبانه و ذکر روزانه، مقدّمه ای برای انقطاع کامل به سوی خداوند است. «تَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلاً» *⃣ ربوبیّت خداوند نسبت به مشرق و مغرب، دلیل یکتایی او و لزوم توکّل بر او است. «رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلاً» سوره‌ ۹_۱۴ منبع:📗 تفسیرنور استاد قرائتی ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
بگو چه می‌خوری تا بگویم که هستی! 📌 غذا فقط شامل خوردنی‌‌ها نیست، بلکه هر چیزی که ما دریافت می‌کند یا خود نفس تولید می‌کند و دوباره مصرف کند، غذا است. پس همه‌ی خوردنی‌ها، نوشیدنی‌ها، گفتنی‌ها، شنیدنی‌ها، پوشیدنی‌ها، انس و ارتباط با دیگران، معنویات، مطالعه‌ی کتب و اطلاعات، دیدنی‌ها، اعمال و رفتار، اخلاق، افکار و نیت‌ها، موسیقی، فیلم، قرآن خواندن و... غذا هستند. 🔸 هر چیزی که نفس ما دریافت و تولید می‌کند، در واقع غذای و ماست. حال اگر همه‌ی این‌ها باشند، انسان می‌شود و هرچقدر غیر طیب باشد، به همان نسبت و می‌شویم. پس اگر خوب فکر کنیم، ما چیزی نیستیم به‌جز غذایی که نفس ما دریافت می‌کند و در میان این غذاها نیت‌ها و اعتقادات بالاترین تاثیر را در کمال یا نقص ما دارند. 📚 برگرفته از کتاب «چگونه غذا، اعمال، افکار و اخلاق ما، دوای ما باشد؟» 👤 نویسنده: رضا میرزایی ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
🔰اَسْأَلُكَ يَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِير!ِ وَ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِير!ِ أَنْ تَهَبَ لِي مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَيَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِر 🔰تأثير متقابل ظاهر در باطن 🔶در فراز: «أَنْ تَهَبَ لِي مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَيَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ.» از حضرت حق مي‌خواهيم گناهان هلاک کننده‌ي انسان را ببخشد و بر امور پنهاني رسوا کننده، پوششي قرار دهد؛ زيرا اعمال و رفتار انسان، از حالات نفساني او سرچشمه مي‌گيرد. خداي متعال در قرآن شريف به اين حقيقت اشاره کرده و مي‌فرمايد:‌ { قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى‏ شاكِلَتِهِ‏ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدى‏ سَبيلا} بگو: هر کس مطابق روش (خلق و خوي) خود عمل مي‌کند و پروردگارتان کساني را که راهشان نيکوتر است، بهتر مي‌شناسد. سوره اسراء آیه۸۴ 🔶وقتي در انحراف يا غفلتي پيش مي‌آيد، اين انحراف و غفلت در صحنه‌ي عمل نيز ظهور پيدا مي‌کند و تأثير متقابل در مي‌گذارد. به اين صورت که اگر عمل نيک و شايسته باشد به نيز حيات تازه مي‌بخشيد، چنان که در قرآن شريف مي‌فرمايد: { مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُون} هر مرد يا زني که عمل صالح انجام دهد در حالي که مؤمن است حتماً‌ به او زندگي پاکيزه خواهيم داد و پاداش ايشان را بهتر از آن چه انجام مي‌دادند قرار مي‌دهيم. سوره نحل آیه97 🔶و اگر عمل قبيحي باشد، آثار نامطلوب روحي و آخرتي و گاهي دنيايي در بر دارد: ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَىٰ أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ سپس سرانجام کساني که کار بد انجام مي‌دادند به جايي رسيد که آيات خداوند را تکذيب کردند و آن را به مسخره گرفتند. سوره روم آیه ۱۰ 🔰بیانات استاد تحریری ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
بگو چه می‌خوری تا بگویم که هستی! غذا فقط شامل خوردنی‌‌ها نیست، بلکه هر چیزی که ما دریافت می‌کند یا خود نفس تولید می‌کند و دوباره مصرف کند، غذا است. پس همه‌ی خوردنی‌ها، نوشیدنی‌ها، گفتنی‌ها، شنیدنی‌ها، پوشیدنی‌ها، انس و ارتباط با دیگران، معنویات، مطالعه‌ی کتب و اطلاعات، دیدنی‌ها، اعمال و رفتار، اخلاق، افکار و نیت‌ها، موسیقی، فیلم، قرآن خواندن و... غذا هستند. 🔸 هر چیزی که نفس ما دریافت و تولید می‌کند، در واقع غذای و ماست. حال اگر همه‌ی این‌ها باشند، انسان می‌شود و هرچقدر غیر طیب باشد، به همان نسبت و می‌شویم. پس اگر خوب فکر کنیم، ما چیزی نیستیم به‌جز غذایی که نفس ما دریافت می‌کند و در میان این غذاها نیت‌ها و اعتقادات بالاترین تاثیر را در کمال یا نقص ما دارند. 📚 برگرفته از کتاب «چگونه غذا، اعمال، افکار و اخلاق ما، دوای ما باشد؟» 👤 نویسنده: رضا میرزایی ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
💠 روح جهان هستی 🔸 وجود مبارك پیامبر گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة والثناء) به منزله است؛ یعنی سماوات و أرضین از یك سو، انبیا و اولیا از سوی دیگر همه اینها كه خلق شدند و زمینه فراهم شد، وجود مبارك آفریده شد. همان طوری كه خدای سبحان مجاری ادراكی و تحریكی ما را آفرید، ابزار درك و كار ما را خلق كرد، بدن ما، مغز و قلب ما را همه این شئون ظاهر و باطن را آفرید، بعد فرمود: ﴿ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ﴾[1] یا فرمود: ﴿فَإِذَا سَوَّیتُهُ وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ﴾؛[2] یعنی اول من ابزار بدنی انسان را فراهم كردم، بعد منسوب به خودم را به او افاضه كرده ‌ام. در ساختار انسان این‌ طور بود كه اول بدن خلق شد، بعد روح به او تعلق پیدا كرد؛ در كل جهان هم همین طور است، كل این جهان خلق شد، سماوات و أرضین و همچنین انبیا و اولیا، بعد وجود مبارك پیامبر را ذات اقدس الهی به جهان اعطا كرد که ﴿لَقَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَی المُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولاً﴾.[3] 🔸 ما باید بدانیم که عضو فلج یا عضو سالمی هستیم! بالأخره این جهان كه یك بدنی دارد و یك جانی ما چه كاره ‌ایم! ما اگر ـ معاذ الله ـ هیچ ارتباطی با پیامبر نداشته باشیم، نه معارف او را درك ‌كنیم، نه احكام او را بفهمیم و عمل بكنیم، معلوم می ‌شود که یك عضو فلج و یك عضو مرده‌ ایم. خب عضو فلج و عضو مرده این نه سخنان روح را درك می ‌كند و نه دستورهای روح را اطاعت می‌ كند؛ یك فلج همین طور است! اگر كسی دستش فلج بود، او نه سرما و گرما را احساس می ‌كند، نه رطوبت و یبوست را احساس می ‌كند، نه نرمی و درشتی را احساس می ‌كند، نه سایر ملموسات را درك می ‌كند و فرمان هم نمی ‌برد؛ یعنی روح اگر فرمان داد مثلاً گفت این ظرف را بردار، این دست فلج نمی ‌تواند اطاعت كند؛ نه می‌ فهمد و نه كار می ‌كند، چون فلج است، در حقیقت مرده است. آن اعضایی كه سالم ‌اند، هم می ‌فهمند كه روح چه اراده كرده است، هم توان تدبیر را دارند و اطاعت می ‌كنند. چشم می‌فهمد كه روح دستور به دیدن داد، این درك را دارد، بعد هم می ‌بیند. سامعه می‌ فهمد كه روح دستور شنیدن داد، او هم شروع می‌ كند به گوش دادن و استماع، اعضا و جوارح دیگر هم همین طورند؛ دست سالم می ‌فهمد كه روح دستور داد كه این ظرف را باید بردارد و همچنین برمی ‌دارد، پس عضو مرده نه می‌ فهمد و نه امتثال دارد، اما عضو زنده و سالم هم می ‌فهمد و هم اطاعت می ‌كند؛ حالا این مربوط به و درجات است. 🔸 ما عضوی از این جهانیم، این پیكر یك روحی دارد به نام وجود مبارك پیامبر گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء)، ما باید خودمان را با آن حضرت بسنجیم كه چه اندازه احكام و حِكَم او را چه در بود و نبود، چه در باید و نباید، چه در حكمت نظری و چه در حكمت عملی، چه در جهان بینی و چه در فقه و اخلاق بفهمیم و عمل بكنیم. اگر خدای ناكرده نه فهمیدیم که پیامبرمان چه فرمود، نه [اینکه] اگر [هم] فهمیدیم عمل می كنیم، معلوم می ‌شود یك عضو زنده ‌ای از این موجود نیستیم، ما عضو این جهان نیستیم! تعبیر قرآن كریم هم درباره بعضی ها این است كه اینها مرده ‌اند، اینكه می ‌فرماید ﴿مَا یسْتَوِی الأَحْیاءُ وَلاَ الأَمْوَاتُ﴾؛[4] آیا زنده و مرده یكسان ‌اند؟ خب معلوم است كه زنده و مرده یكسان نیستند، این دیگر احتیاج به وحی ندارد! وحی از عرش اعلا از ﴿دَنَا فَتَدَلَّی﴾[5] نازل بشود، ﴿نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الأَمِینُ ٭ عَلَی قَلْبِكَ﴾[6] وحی نازل بشود كه زنده و مرده یكسان نیستند، خب این را همه می ‌دانند که زنده و مرده یكسان نیستند؛ منظور این نیست كه این كسی كه مُرد و اجازه دفنش را صادر كردند این با دیگران فرق دارد، منظور این است كه آن كسی كه معارف را درك نمی‌ كند و دستورهای الهی را عمل نمی ‌كند مرده است و این مطلب است كه محتاج به وحی است، به چه دلیل مرده است؟ برای اینكه با آن ارتباط ندارد، نه می ‌فهمد كه پیامبر چه دستور داد و نه دستورش را عمل می‌ كند. پس ما هر روز باید این ارزیابی را بكنیم كه ما در كجای عالم قرار داریم و در این جایمان كجاست. [1] . سوره مومنون، آیه 14. [2] . سوره حجر، آیه 29؛ سوره ص، آیه72. [3] . سوره آل عمران، آیه 164. [4] . سوره فاطر، آیه 22. [5] . سوره نجم، آیه 8. [6] . سوره شعراء، آیه 193 و 1394. ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
روح که بزرگ شد، تن به زحمت می‌‏افتد 🔻 اساساً که بزرگ شد، به زحمت می‌‏افتد، و روح که کوچک شد، تن آسایش پیدا می‌کند. این خود یک حسابی است... 🔸 روح کوچک به دنبال لقمه برای بدن می‌رود؛ اگرچه از راه دریوزگی و تملّق و چاپلوسی باشد. روح کوچک دنبال و می‌رود ولو با گرو گذاشتن ناموس باشد. روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی می‌دهد برای اینکه می‌خواهد در خانه‌اش فرش یا مبل داشته باشد، آسایش داشته باشد، خواب راحت داشته باشد. اما روح بزرگ به تن نان جو می‌خوراند، بعد هم بلندش می‌کند و می‌گوید کن. 🔸 روح وقتی که بزرگ شد، خواه ناخواه باید در روز سیصد زخم به بدنش وارد شود. آن تنی که در زیر سم اسب‌ها لگدمال می‌شود، جریمه‌ی یک روحیه‌ی بزرگ را می‌دهد، جریمه‌ی یک را می‌دهد، جریمه‌ی حق‌پرستی را می‌دهد، جریمه‏‌ی روح را می‌دهد. وقتی که روح بزرگ شد، به تن می‌گوید من می‌خواهم به این خون ارزش بدهم. 👤 📚 از کتاب ، ج۱ 📖 ص۳۱ ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
چقدر انسان می‌تواند عظیم باشد! 🔻 ما نگاهمان فقط به مرتبه‌ی است و عمل را هم با همین دید، قضاوت می‌کنیم. اگر دید ما به مرتبه‌ی و کشیده شود، اصلاً نگاه به عالم و تأثیر و تأثرات در عالم خیلی متفاوت می‌شود. 🔸 مثلاً نیت من در برگزاری این باشد که اثر جهانی داشته و در تراز بین‌المللی باشد، با کسی که نیت دارد فقط هیئتی برگزار کند، خیلی متفاوت است؛ عمل او را مطابق آن نیت بلند می‌نویسند و عمل این شخص را مطابق این نیت کوتاه. 🔸 نیت اولی آن بود که با کارش، جهان را به علیهم السلام مرتبط کند. نیت او همان تراز بین‌المللی است و تأثیر بین‌المللی برای آن می‌نویسند، چون واقعاً به‌دنبال این بوده است؛ ولی نیت نفر دوم و آرمانش کوتاه بوده است و لذا عملش به همین اندازه است. این نگاه مربوط به نفس و روح انسان است که این توان را دارد. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۵۱ ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯
✳ هرطور در دنیا خود را بسازیم، همان‌گونه محشور می‌شویم 🔻 انسان با حیوان این تفاوت را دارد که حیوان، جهازات روحی و جهازات جسمی‌اش با هم ساخته می‌شود... زنبور عسل همان روزی که به دنیا می‌آید، هرچه که کمالات باطنی، روحی و حیاتی دارد، با همان ساختمان فیزیولوژی‌اش آمده است... انسان فقط از نظر ، قالب مشخص دارد؛ از نظر ، قالب مشخصی ندارد، قالبش همان است که در این می‌سازد. ممکن است آن‌چنان بسازد که از دنیا و مافیها بزرگتر باشد و ممکن است چنان و ساخته بشود که از یک مورچه هم کوچکتر باشد؛ ممکن است آن‌چنان ساخته بشود که هیچ هم به زیبایی او نرسد، ممکن است آن‌چنان ساخته بشود که «یحسن عندها القردة و الخنازیر» میمون‌ها و خوک‌ها پیش او زیبا هستند! انسان‌ها هر طور که این‌جا ساخته شوند، همان‌گونه محشور می‌شوند. 👤 📚 از کتاب 📚 صفحات ۸۸ و ۸۹ ╭━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╮ @qoranketabehedayt ╰━═━⊰   🍃🌸🍃   ⊱━═━╯