🔶پی افزود حتمن فردا که این یادداشت در روزنامه سازندگی منتشر شود، عده ای از انقلابی های کم اطلاع گمان می برند در اردوگاه دولت و اصلاحات شکاف جدی رخ داده، حال آنکه این جماعت همیشه از این جنگ های زرگری داشته اند که اصلا حیات شان و نان و آب شان بسته به نفی و نقد صوری همدیگر است و این دعوا نیز کمترین فایده اش، خروج رئیس جمهور اصلاحات از انزوای سیاسی است. @rozaneebefarda

آیا مرجعیت گریزی، واقعا سیره سلف صالح بوده یا اصرار بر آن، ناشی از بی اطلاعی است؟! @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 یکی از فضلای جوان که مدتی است تدریس درس خارج نیز شروع فرموده، در یادداشتی، انتقاد به پدیده #مرجعیت_زودرس را ناشی کم اطلاعی از تاریخ فقه معاصر دانسته و چنین نوشته اند:👇 بی اطلاعی! اخیرا برخی از کانال های کم اطلاع یا جهت دار اشکال کرده‌اند که "چرا" برخی از اساتید و فقهای طبقه دوم حوزه با وجود طبقه اول(مراجع موجود) اقدام به پاسخگویی به استفتاءات کرده و تلویحا در صدد مرجعیت هستند... مراجعه به تاریخ فقه معاصر به روشنی دلالت می کند که منشأ این اشکال بی اطلاعی است چراکه بسیاری از مراجع موجود و محترم فعلی هم با وجود حیات مراجع طبقه قبل خویش اقدام به تأسیس دفتر و پاسخ به استفتاءات کرده و حتی رساله منتشر نموده اند... بعنوان نمونه پس از ارتحال حضرت امام خمینی بسیاری از مقلدان ایشان به حضرات آیات عظام فاضل لنکرانی ره خامنه‌ای، صانعی و.. مراجعه کرده و این بزرگواران با وجود حیات حضرات آیات عظام خوئی، گلپایگانی و اراکی افتا می کردند و پس از ارتحال حضرت آیت الله العظمی خوئی بسیاری از مقلدان ایشان به حضرات آیات عظام سیستانی و تبریزی و وحید خراسانی مراجعه کرده و این بزرگواران با وجود حیات حضرات آیات عظام گلپایگانی و اراکی افتا می کردند... نگارنده به خوبی چاپ اول رساله توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی را به خاطر دارد که در زمان حیات مرحوم آیت الله العظمی اراکی منتشر شده بود... خلاصه بدعتی اتفاق نیفتاده است و سیره مسلمی نقض نشده است ! از نظر ادله شرعی هم که رعایت طبقات الفقهاء دلیل ندارد. البته که هرکس بخواهد از فقیهی تقلید کند باید بوسیله دلایل معتبر شرعی_که در رساله ها و استفتاءات آمده _صلاحیت او را برای افتا احراز کند و به صرف اعلام مرجعیت توسط عالمی نمی توان از او تقلید کرد... لکن این بحث دیگری است... 98/2/28 🔶حاشیه روزنه ۱)نگارنده محترم مشخص نکرده که مراد از «تاریخ فقه معاصر» دقیقا شامل چه بازه زمانی است و آیا ایشان بزرگانی چون آیات بروجردی، امام خمینی، خوانساری، بهجت، و بسیار دیگر را، در جرگه فقهای معاصر که از پذیرش مرجعیت استنکاف شدید داشته اند قبول دارند؟! ۲)حکمت این سنخ مواجه با مقوله مرجعیت چیست؟؟ آیا مطالبه استمرار این سیره مقدس، که از قضا دقیقا مبتنی بر داده های متقن تاریخی است، باید تخطئه شود یا قابل تقدیر است؟ ۳) داده های مندرج در این یادداشت مختصر، به غایت غیردقیق است و این مطلب را به مخاطب منتقل می کند که افراد مذکور العیاذبالله از سیره قطعیه مراجع ماضین مبنی بر #مرجعیت_گریزی، پیروی ننموده اند. طبعا به این سهولت نمی توان چنان نسبتی را بدان بزرگان داد لذا در تحلیل این داده ها، بر فرض صحت و دقت، باید راه دیگری پیمود. ۴) بعد از ارتحال امام خمینی در سال ۶۸، تاریخ سراغ ندارد «بسیاری از مقلدان ایشان در زمان حیات آیت الله گلپایگانی به مقام معظم رهبری مراجعه» و ایشان در مقام مرجعیت و افتا پذیرا شده باشند! بلکه ارتحال آیت‌الله خویی در سال ۷۱، آیت‌الله گلپایگانی در آذر ۷۲ و ارتحال آیت‌الله اراکی در آذر ۷۳، واقع شد و بعد از آن بود که جامعه مدرسین قم در طی اطلاعیه‌ای اسامی هفت نفر از علمای کشور را به عنوان مراجع جایزالتقلید اعلام کرد؛ اسامی حضرات آیات خامنه‌ای، فاضل لنکرانی، میرزا جواد آقا تبریزی، محمدتقی بهجت، حسین وحید خراسانی، سید موسی شبیری زنجانی و ناصر مکارم شیرازی در لیست مورد نظر این نهاد اصیل حوزوی به چشم می‌خورد. بعد‌تر نام آیات سیستانی و صافی گلپایگانی نیز بدان افزوده شد. ۶) برخورد مقام معظم رهبری با این اتفاق را بار دیگر باید مطالعه کرد؛ تذکر دادن به وجود بزرگان دیگری که معلوم شد آیت الله سیستانی مراد بوده و اعلام رسمی استنکاف از پذیرش امر مرجعیت در داخل ایران. مرجعیت گریزی مقام معظم رهبری و حفظ شأن و منزلت مراجع اسن و اقدم موجب شده که از سال ۷۳ تا کنون از #انتشار_رساله استنکاف ورزند و نشان دهند که در عمل به دقائق اخلاقی در عرصه مرجعیت، واقف و حساس اند. ۵) پیرامون سایر گزاره های یادداشت فوق نیز گفتنی هایی هست که از حوصله این یادداشت خارج است و ای بسا در آتیه، در قالب مطالب مستقل دیگر بدان بپردازیم. انشالله @rozaneebefarda

آیا مرجعیت گریزی، واقعا سیره سلف صالح بوده یا اصرار بر آن، ناشی از بی اطلاعی است؟! @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 یکی از فضلای جوان که مدتی است تدریس درس خارج نیز شروع فرموده، در یادداشتی، انتقاد به پدیده #مرجعیت_زودرس را ناشی کم اطلاعی از تاریخ فقه معاصر دانسته و چنین نوشته اند:👇 بی اطلاعی! اخیرا برخی از کانال های کم اطلاع یا جهت دار اشکال کرده‌اند که "چرا" برخی از اساتید و فقهای طبقه دوم حوزه با وجود طبقه اول(مراجع موجود) اقدام به پاسخگویی به استفتاءات کرده و تلویحا در صدد مرجعیت هستند... مراجعه به تاریخ فقه معاصر به روشنی دلالت می کند که منشأ این اشکال بی اطلاعی است چراکه بسیاری از مراجع موجود و محترم فعلی هم با وجود حیات مراجع طبقه قبل خویش اقدام به تأسیس دفتر و پاسخ به استفتاءات کرده و حتی رساله منتشر نموده اند... بعنوان نمونه پس از ارتحال حضرت امام خمینی بسیاری از مقلدان ایشان به حضرات آیات عظام فاضل لنکرانی ره خامنه‌ای، صانعی و.. مراجعه کرده و این بزرگواران با وجود حیات حضرات آیات عظام خوئی، گلپایگانی و اراکی افتا می کردند و پس از ارتحال حضرت آیت الله العظمی خوئی بسیاری از مقلدان ایشان به حضرات آیات عظام سیستانی و تبریزی و وحید خراسانی مراجعه کرده و این بزرگواران با وجود حیات حضرات آیات عظام گلپایگانی و اراکی افتا می کردند... نگارنده به خوبی چاپ اول رساله توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی را به خاطر دارد که در زمان حیات مرحوم آیت الله العظمی اراکی منتشر شده بود... خلاصه بدعتی اتفاق نیفتاده است و سیره مسلمی نقض نشده است ! از نظر ادله شرعی هم که رعایت طبقات الفقهاء دلیل ندارد. البته که هرکس بخواهد از فقیهی تقلید کند باید بوسیله دلایل معتبر شرعی_که در رساله ها و استفتاءات آمده _صلاحیت او را برای افتا احراز کند و به صرف اعلام مرجعیت توسط عالمی نمی توان از او تقلید کرد... لکن این بحث دیگری است... 98/2/28 🔶حاشیه روزنه ۱)نگارنده محترم مشخص نکرده که مراد از «تاریخ فقه معاصر» دقیقا شامل چه بازه زمانی است و آیا ایشان بزرگانی چون آیات بروجردی، امام خمینی، خوانساری، بهجت، و بسیار دیگر را، در جرگه فقهای معاصر که از پذیرش مرجعیت استنکاف شدید داشته اند قبول دارند؟! ۲)حکمت این سنخ مواجه با مقوله مرجعیت چیست؟؟ آیا مطالبه استمرار این سیره مقدس، که از قضا دقیقا مبتنی بر داده های متقن تاریخی است، باید تخطئه شود یا قابل تقدیر است؟ ۳) داده های مندرج در این یادداشت مختصر، به غایت غیردقیق است و این مطلب را به مخاطب منتقل می کند که افراد مذکور العیاذبالله از سیره قطعیه مراجع ماضین مبنی بر #مرجعیت_گریزی، پیروی ننموده اند. طبعا به این سهولت نمی توان چنان نسبتی را بدان بزرگان داد لذا در تحلیل این داده ها، بر فرض صحت و دقت، باید راه دیگری پیمود. ۴) بعد از ارتحال امام خمینی در سال ۶۸، تاریخ سراغ ندارد «بسیاری از مقلدان ایشان در زمان حیات آیت الله گلپایگانی به مقام معظم رهبری مراجعه» و ایشان در مقام مرجعیت و افتا پذیرا شده باشند! بلکه ارتحال آیت‌الله خویی در سال ۷۱، آیت‌الله گلپایگانی در آذر ۷۲ و ارتحال آیت‌الله اراکی در آذر ۷۳، واقع شد و بعد از آن بود که جامعه مدرسین قم در طی اطلاعیه‌ای اسامی هفت نفر از علمای کشور را به عنوان مراجع جایزالتقلید اعلام کرد؛ اسامی حضرات آیات خامنه‌ای، فاضل لنکرانی، میرزا جواد آقا تبریزی، محمدتقی بهجت، حسین وحید خراسانی، سید موسی شبیری زنجانی و ناصر مکارم شیرازی در لیست مورد نظر این نهاد اصیل حوزوی به چشم می‌خورد. بعد‌تر نام آیات سیستانی و صافی گلپایگانی نیز بدان افزوده شد. ۶) برخورد مقام معظم رهبری با این اتفاق را بار دیگر باید مطالعه کرد؛ تذکر دادن به وجود بزرگان دیگری که معلوم شد آیت الله سیستانی مراد بوده و اعلام رسمی استنکاف از پذیرش امر مرجعیت در داخل ایران. مرجعیت گریزی مقام معظم رهبری و حفظ شأن و منزلت مراجع اسن و اقدم موجب شده که از سال ۷۳ تا کنون از #انتشار_رساله استنکاف ورزند و نشان دهند که در عمل به دقائق اخلاقی در عرصه مرجعیت، واقف و حساس اند. ۵) پیرامون سایر گزاره های یادداشت فوق نیز گفتنی هایی هست که از حوصله این یادداشت خارج است و ای بسا در آتیه، در قالب مطالب مستقل دیگر بدان بپردازیم. انشالله @rozaneebefarda

#حافطه_تاریخی_حوزه/۱ براى مرجعيّت در فتوى و تقليد، ملكه‌اى بالاتر از ملكه عدالت لازم است! @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸عرض شد كه مرحوم آية الله آقا سيّد أبو الحسن إصفهانى، اعتراض داشتند به كلام مرحوم آية الله آقا سيّد محمّد كاظم يزدى در «عُروَةُ الوُثقَى» كه فرموده‌اند: در مجتهد علاوه بر عدالت، طبق مفاد حديث وارد در «تفسير منسوب به حضرت إمام عسكرىّ عليه السّلام» شرط است كه: أنْ لا يَكونَ مُقْبِلا عَلَى الدُّنْيا وَ طالِبًا لَها، مُكِبًّا عَلَيْها، مُجِدًّا فى تَحْصيلِها. يعنى بايد شخص فقيه علاوه بر عدالت، اين صفات را هم دارا باشد. مرحوم آقا سيّد أبو الحسن اعتراض كرده بودند به اينكه: اگر طلب دنيا بر وجه محرّم باشد، خود موجب فسق است و منافات با عدالت دارد. بنابراين، اعتبار عدالت مُغنى است از اعتبار اين صفات؛ و اگر هم بر وجه محرّم نباشد، مانع از جواز تقليد نيست؛ و صفات مذكوره در خبر، عبارةٌ اخراى عدالتند. و ليكن بايد گفت: در اين كلام مرحوم آقا سيّد أبو الحسن إشكال است؛ زيرا روايت بظاهرها دلالت ميكند بر اينكه: لازم است در مُفتى ملكۀ صالحه‌اى باشد كه نگذارد بر دنيا إقبال كند؛ و آن ملكه پيوسته او را مطيع أمر مولاى خود قرار بدهد؛ و در باطن داراى يك فكر و انگيزۀ إلهى بوده باشد كه وجهة او را از عالم غرور بگرداند، و بسوى عالم باقى متوجّه كند؛ و قلبش به آنطرف گرايش‌ پيدا نمايد. نه مجرّد ملكه‌اى كه بواسطۀ آن إنسان فقط از حرام در خارج اجتناب كند، گرچه آن درجه از سلامت باطنيّه در او محقّق نباشد. و بين اين دو مطلبى كه عرض شد بَوْنٌ بَعيدٌ. عدالت، ملكۀ اجتناب از محرّم است، و بدون وصول به درجۀ تقواى قلبى و صفاى باطنى، براى إنسان مجوّز تقليد نيست. آن ملكه‌اى كه حصولش براى مفتى مجوّز تقليد از اوست، آن صفاى باطن و نورانيّت قلب است كه بواسطۀ آن أصلًا توجّه بدنيا ندارد؛ محبّت رياست ندارد؛ در أثر زياد شدن شاگردان و كم شدن آنها براى او هيچ تفاوت حاصل نمى‌شود؛ رسالة او را چاپ بكنند يا نكنند بهيچ وجه من الوجوه براى او فرقى نمى‌كند؛ و إلّا اگر ذرّه‌اى تفاوت داشته باشد- و لو اينكه در ظاهر گناه نمى‌كند، روزه ميگيرد، دروغ نمى‌گويد، و از محرّمات اجتناب مى‌كند و ملكه‌اش را هم دارد و تصنّعاً هم اين كارها را نمى‌كند وليكن صفاى ضمير بطورى نيست كه قلبش بدنيا متوجّه نباشد؛ بلكه بعضى از اين كارها را به ميل دنيوى انجام مى‌دهد- او ميل بدنيا دارد. دنيائى را كه مى‌گوئيم، مقصود اقتصار بر جمع مال يا شهوت نيست، بلكه هر چيزى كه غير از خداست، دنياست؛ و أفرادى كه در صراط مرجعيّت باشند، و فى الجمله در قلبشان ميل رياست و حبّ رياست و تدريس و ... باشد، أعمّ از اينكه براى مقدّمات اين كار فعّاليّت بكنند يا نكنند، نفس اين محبّت، محبّت به دنياست؛ و اين مانع از وصول بدرجات عُليا مى‌شود. آنوقت كسيكه خودش به درجات عُليا نرسيده- و با وجود اين حالات قلبى هم محال است برسد- چگونه خداوند زمام امور مردم را بدست او ميدهد؟ و او را متحمّل همۀ بارهاى مردم ميكند؟ و اين مسأله خيلى مسأله مهمّى است. (منبع: ولايت فقيه در حكومت اسلام، ج‌2، صص ۱۰۵_۱۰۳) @rozaneebefarda

#حافظه_تاریخی_حوزه/۲ علامه حلی و عاقبت افتا @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 كلام علّامه حلّى: لَوْ لا زِيارَةُ الْحُسَيْنِ وَ تَصْنِيفُ الالْفَيْنِ لَهَلَكَتْنِى الْفَتاوَى علّامة حِلّى رحمة الله عليه را بعد از فوت، خواب ديدند و از كيفيّت أحوالش استفسار نمودند، جواب گفت: لَوْ لا زِيارَةُ الْحُسَيْنِ وَ تَصْنِيْفُ الالْفَيْنِ لَهَلَكَتْنِى الْفَتاوَى! «اگر زيارت إمام حسين عليه السّلام نكرده بودم، و تصنيف «الفَين» كه دو هزار دليل است بر إثبات إمامت بلا فصل مرتضى علىّ عليه السّلام نكرده بودم، هر آينه هلاك مى‌كرد مرا فتواهائى كه داده بودم.»‌ أَ وَ لَا يَعْلَمُ الْمُفْتِى أَنَّهُ هُوَ الَّذِى يَدْخُلُ بَيْنَ اللَهِ وَ بَيْنَ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْحَآئِلُ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ؟! «آيا نمى‌داند مُفتى كه در وقت فتوى دادن داخل شده است ميان جناب حضرت عزّت خداوندى و بندۀ او كه مُسْتَفتى باشد؛ و حكم خدا را به او مى‌رساند و كار پيغمبر مى‌كند؛ و واقف است در ميان بهشت و دوزخ؛ كه اگر آنچه مى‌گويد و فتوى مى‌دهد صادق باشد و موافق گفتۀ شارع باشد، پس أهل نجات است و داخل بهشت مى‌شود؛ و اگر العِياذُ بالله از روى صدق و از روى علم و دانش نباشد هالك است و داخل جهنّم خواهد شد‌. (ولايت فقيه در حكومت اسلام؛ ج‌3، ص 8) @rozaneebefarda

#حافظه_تاریخی_حوزه/۳ مواجهه میرازی شیرازی با مقوله مرجعیت و ریاست دینی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸درباره مرحوم ميرزاى بزرگ حاج ميرزا محمّد حسن شيرازى أعلى‌الله مقامه نقل شده كه ايشان فرموده است: #من_براى_رياست_يكقدم_برنداشتم؛ و اين مطلبى بود كه خود بخود پيش آمد و آستان ما را گرفت در حالتيكه من راضى هم نبودم. و نقل ميكنند: بعد از مرحوم شيخ أنصارى (ره) بزرگان از شاگردان ايشان كه ظاهراً هفده نفر بودند؛ أمثال آقاى ميرزا حسن طهرانى نجم آبادى، حاج ميرزا حسين، حاج ميرزا خليل و ... كه تمام آنها از بزرگان بودند، مجلسى تشكيل دادند و أعاظم تلامذۀ شيخ را در آن مجلس دعوت كردند؛ غير از آقا سيّدحسين كوه كمره‌اى كه وى را به اين مجلس فرا نخواندند، بجهت اينكه او يك مرد مستبدّ به رأى و غير متغيّرى بود، با اينكه علميّتش بسيار بود وليكن چون از جهت رياست امور مسلمين و حتّى مشورت او را نپسنديده بودند، در اين مجلس دعوت ننمودند. بالاخره اين هفده نفر از شاگردان مرحوم شيخ كه در درجۀ أعلاى از تقوى بودند، با هم جمع شدند و در آن مجلس همه اتّفاق كردند بر اينكه: آقا ميرزا محمّد حسن شيرازى بايستى كه جلو برود و كارها را در دست بگيرد و مرجع امور مسلمين گردد. أمّا ميرزا محمّد حسن شيرازى در آن مجلس نه تنها خوشحال نشد، بلكه گريه كرد؛ يعنى گريۀ بلند كرد كه چرا عهدۀ اين أمر را بر گردن من مى‌اندازيد؟! من أهل اينكار نيستم، من وظيفه‌ام اين نيست، من از عهده‌ام بر نمى‌آيد، و چنين و چنان! و بعد به آقا ميرزا حسن طهرانى نجم آبادى كه از شاگردان معروف شيخ بود گفت: من شهادت مى‌دهم: تو أعلم از من هستى! تو چگونه مرا معيّن ميكنى؟ آقا ميرزا حسن طهرانى گفت: بله من هم خودم را از تو أعلم ميدانم، وليكن من بدرد رياست نمى‌خورم؛ رياست علاوه بر أعلميّت، يك دماغ و فكر و تحمّل و سعه‌اى ميخواهد كه اين بار را بر دوش بگيرد و من آنرا ندارم؛ و تو دارى! و لذا تو را به اين سِمَت منصوب مى‌كنيم؛ و ما هم از أطراف تو را كمك‌ مى كنيم، و رهايت نمى‌كنيم، و تنهايت نمى‌گذاريم؛ و خلاصه مرجعيّت را با گريه و عدم رضايت بر گردن آقا ميرزا محمّد حسن شيرازى رضوان الله عليه گذاشتند. (ولايت فقيه در حكومت اسلام، ج‌2، ص ۱۰۶_۱۰۵) @rozaneebefarda

#حافطه_تاریخی_حوزه/۴ رويّه و مرام مرحوم ميرزا محمّد تقىّ شيرازى(میرازی دوم) در مرجعيّت @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸دربارۀ آية الله ميرزا محمّد تقىّ شيرازى رحمة الله عليه مى‌گفتند: ايشان به اندازه‌اى قلبش پاك و صاف و نورانى بود كه أصلًا خيال #رياست نمى‌كرد؛ أصلًا خيال تفوّق نمى‌كرد؛ معنى رياست را نمى‌فهميد. (آیت الله سيد محمد حسين حسينى تهرانی؛ ولایت فقیه در حکومت اسلام، ج۲، ص ۱۰۶) @rozaneebefarda

آیا تو چنان که می نمایی هستی؟! 💥پست ویژه @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 بعد از شدت گرفتن انتقادهای طلاب و فضلای حوزه نسبت به ایجاد تشکیلات موازی در مقابل جامعه مدرسین، و تلاش عده ای برای #مرجع_سازی، یکی از حربه های جنگ روانی جریان مورد نقد، ترساندن فضلای معترض از عاقبت به شری و جوانمرگ شدن است! در این مورد گفتنی آنکه، اولا اگر چنین مساله‌ای اساس داشته باشد که نقد رویه های غلط مسن ترها موجب مرگ یا بدعاقبتی شود، خود این حضرات بیشتر در معرض این عواقبند که اولا در پی بلا اثر کردن و هتک حیثیت وحودی قدیمی ترین و معتبرترین تشکیلات حوزوی برآمدند که عصاره بزرگان حوزه قم بوده و هست و ثانیا در برخی محافل خاص و عام شان از تعابیر زننده و زشتی چون جامعه مندرسین برای این مجموعه محترم استفاده کردند! از این گذشته، برخورد زننده و هتاکانه با آیت الله مجاهد، محمد یزدی در ماجرای نامه ناصحانه به یکی از مراجع معظم قم، ماهیت این جریان متمسک به ظواهر اخلاقی را برای همگان افشا کرد. کافی ست متن اعلامیه ها و نامه ها را بار دیگر بخوانید و آنوقت به این ژست های شبه اخلاقی شک خواهید کرد. به راستی اگر این جماعت به گزاره های ادعایی خود اعتقاد دارند، بروز چنین رفتارهایی چه معنایی دارد؟! 🔶پی افزود برخی از آیات عظام و بلکه قاطبه شان، منتقد این روال نادرست مرجع سازی هستند که سن و سال شان از جوانمرگ شدن گذشته است! @rozaneebefarda

مقام معظم رهبری خطاب به جوانان انقلابی: #آرایش_جنگی_بگیرید! @rozaneebefarda

🔸یک بام و دو هوای نشست دوره ای اساتید 🔻از علوی بروجردی تا مجتبی نورمفیدی ها‼️ @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 #بازنشر 1⃣ مجمع عمومی جامعه مدرسین، مجمع طلاب و فضلاء حوزه علمیه، تشکل اساتید ولایی حوزه و بسیج اساتید حوزه از جمله تشکل های فعال حوزوی هستند. اما جای تأمل دارد که چرا نشست دوره ای که تلاش دارد خود را به عنوان یک تشکل حوزوی معرفی کند این‌گونه سیل انتقادات را به سمت خود روانه کرده است. تناقضات در شعار و رفتار نشست دوره ای موضوعی است که پاشنه آشیل آنها شده است. هر چه زمان می‌گذرد مَثَل قدیمی "دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را" بیش از پیش تداعی و ملموس می کند. 2⃣شعار دهان پر کن"حفظ سنت‌های حوزوی" حربه ای بود که ارکان نشست برای رسیدن به اهداف میان مدت و بلند مدت خود از آن استفاده کردند اما اعضای اصلی نشست دوره‌ای از آن شعار عبور کرده و حتی دیگر نگران سنن حوزوی نیستند! (در پستهای قبلی شماره 1.2.3 نیز بدان پرداخته شد.) 3⃣آقایان علوی بروجردی، یثربی، میلانی و هادوی برای کسب وجاهت مرجعیت و هموار کردن مسیر آن در نشست دوره‌ای شروع به پرداخت شهریه کردند، بعد از موج انتقادات به این اقدامات محمد رضا نائینی خدشه به سنت های حوزوی را توجیه کرده که این‌ها عیدی اساتید مذکور به دوستانشان است تا حواشی این موضوع کم رنگ شود. اکنون مدت ها از پرداخت شهریه گذشته و در چند روز اخیر مدعیان حفظ سنن حوزوی سایت خود را با عناوین جدید به روز کرده! و یا رساله های خود را ویرایش می‌کنند. 4⃣ از ویژگی های مثبت جامعه مدرسین در معرفی مرجع وجاهت شخص منتخب و رأی گیری در شورای عالی جامعه مدرسین است. داشتن وجوهات و پرداخت شهریه جایی در انتخاب و معرفی مجتهد جامع الشرایط  ندارد، به خلاف نشست دوره ای اساتید. در نشست دوره ای کسانی داعی مرجعیت دارند که شهریه پرداخت کردند! ساده انگاریست که بگوئیم این پدیده اتفاقی است. تفسیر این استاندارد دوگانه در حفظ سنت های حوزوی به عهده مخاطب است. 5⃣ موضوع فراتر از آقایان علوی بروجردی، یثربی، میلانی، محمد جواد فاضل و هادوی است. مسئله افرادی هستند که در صف مرجعیت منتظر ایستاده اند. اشخاصی که از نظر مالی متمکن اند. با این روند نشست دوره ای عجیب نیست امثال مجتبی نور مفیدی ها و سید محمد هاشمی ها و ... هم بخواهند هوس مرجعیت بکنند. با این روندی که نشست دوره ای در پیش گرفته، تعجب نکنید از روزی که این افراد هم تصمیم بگیرند در نشست دوره ای شهریه بدهند و ردای مرجعیت بر خود بپوشانند. 6⃣ برخی آقایان مرجعیت را به ابتذال کشانده، گویی مسابقه ای برگزار شده و نباید آن را ببازند غافل از آن که سرمایه و سنت های حوزه بازیچه اهداف آنان شده است. برخی از اعضای نشست دوره ای چنان شان مرجعیت را پایین آوردند که این موضوع به مسابقه ای برای آقایان تبدیل شده و در حال سبقت گرفتن از هم هستند! غافل از آنکه سرمایه حوزه را که حاصل فداکاری و گذشت بزرگان اسلام است به بازیچه گرفته و پا بر روی سنتهای حوزه گذاشته و سرمایه حوزه تشیع را قربانی اهداف خود می کنند. ✅ سعید العلماء را آرزوست... (سید علیرضا موسوی نسب) ادامه دارد... #نشست_دوره_ای_اساتید #مرجع_خودخوانده #علوی_بروجردی #مجتبی_نورمفیدی #محمد_هاشمی نقل از: @hawzah_enghelabi @rozaneebefarda

#حافطه_تاریخی_حوزه/۵ مرجعیت گریزی صاحب جواهر و شیخ انصاری بزرگ 💥پست ویژه @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔹از جمله قضایایی که بر کمالات معنوی صاحب جواهر، شیخ انصاری و سعید العلماء دلالت دارد، این است : زمانی که صاحب جواهر، مرجع عام تقلید و شیخ انصاری نیز از نظر علمی درجه اول بود و خیلی‌ها قائل به تقدّم شیخ بر صاحب جواهر بودند (و شیخ در علم اصول قطعاً بر صاحب جواهر تقدم داشت)، #شیخ #عرض_اندام_نمی‌کرد و وقتی برای #تقلید به وی مراجعه می‌کردند، به دیگری #ارجاع می‌داد. 🔸شیخ جزء اصحاب و حزب صاحب جواهر نبود و به علمیت صاحب جواهر هم چندان معتنی نبود و از تعبیر شیخ در مکاسب نیز این نکته برداشت می‌شود، با این اوصاف طبعاً و علی القاعده نباید صاحب جواهر به شیخ معتنی باشد، لذا عرب‌هایی که از اصحاب و حزب و نزدیکان وی بودند، توقع نداشتند که صاحب جواهر برای مرجعیت بعد از خودش کسی غیر از اصحاب را برگزیند، به‌ویژه که از غیر عرب باشد. ولی صاحب جواهر وظیفه شرعی دید که شیخ انصاری را معرفی کند. لذا قُبیل وفاتش گفت: به ملّا مرتضی بگویید بیاید. اصحاب که می‌خواستند مرجع پس از وی عرب باشد، شیخ مرتضی عرب را آوردند. صاحب جواهر گفت: نه، ملّا مرتضی شوشتری – یا دزفولی – را بگویید بیاید. وقتی شیخ کنار صاحب جواهر نشست، صاحب جواهر در حالی که به شیخ اشاره می‌کرد، فرمود: من أراد النجاه فلیتمسّک بهذا الشیخ»! سپس به شیخ رو کرد و گفت: شیخ، قدری از احتیاطات کم کن که حکم شرعی سهل است. 🔸با ارجاع صاحب جواهر، همه شرایط برای مرجعیت شیخ آماده شد. هم مرجع عام او را معرفی کرده و هم در تقوا و ملّایی مورد قبول همگان است ولی #شیخ_از_رساله_نوشتن_ابا_کرد. 🔹 وقتی فشارهای اطرافیان زیاد شد، شیخ گفت: سعید العلماء بر من مقدم است و تا او هست، من رساله نمی‌نویسم. در آن وقت سعید العلماء در بابل مازندران بود. در آن زمان یعنی سال ۱۲۶۶ق تا قاصد از نجف به بابل برود، مدتی طول می‌کشید.  وقتی خبر به سعید العلماء رسید، او گفت: بله، من در درس شریف العلماء بر شیخ مقدم بودم ولی الآن وضع فرق کرده است. از وقتی که من به بابل آمده‌ام، از نظر علمی روزبه‌روز تنزّل کرده‌ام و سعید العلمای قبل نیستم و شیخ هم در حوزه علمیه با بزرگان علم سروکار داشته و روزبه‌روز ترقّی کرده است و او نیز شیخ انصاری سابق نیست و اکنون او بر من تقدم دارد. لذا باید از او تقلید کنید. وقتی قاصد خبر ارجاع سعید العلماء به شیخ را به نجف آورد، شیخ شروع کرد به تحشیه رساله کلباسی.  🔸نقلی از آیت‌الله شبیری زنجانی🔸 @rozaneebefarda

#حافظه_تاریخی_حوزه/۶ سرگذشت های کوتاه از بزرگانی که مرجعیت را به یکدیگر تعارف می کردند 💥پست ویژه @rozaneebefarda 🔻🔻🔻      🔹یکی از سنت های بسیار نیکو و سراسر اخلاق و تواضع در حوزه های علمیه، تعارف مرجعیت ازسوی علما به یکدیگر است. 🔹حوزه علمیه شیعه برای بیان، تبیین و توسعه معارف اسلامی بنیان گذاشته شد و در این مسیر، به تربیت و تعلیم طلاب میپردازد. طلابی که از آنان توقع میرود عامل به اخلاق الهی بوده و با عملشان، الگویی باشند برای همگان؛ همچنان که امام صادق همواره به شاگردانشان میفرمودند: امام‌ صادق‌ علیه السلام بارها به‌ طلبه‌هایشان‌ سفارش‌ می‌كردند: «كونوا دعاة الی‌ الله بغیر السنتكم‌» و «كونوا لنا زینا ولا تكونوا علینا شینا»؛ یعنی مردم را با عمل و نه صرفاً با زبان به سوی خدا دعوت کرده و زینت دین و اهل بیت باشد. 🔸مراجع تقلید شیعه نیز همواره تلاش داشتند که عامل به سنت هاو معارف الهی بوده و بدین ترتیب مردم را به پیروی و تبعیت از اخلاق، دستورات و احکام اسلام رهنون شوند. در این میان یکی از مصادیق عینی در تعبد علمای دین که همواره نیز تکرار شده و اثری شگرف در جان و روح و ذهن آدمیان داشته، تواضع و اخلاص است؛ آنچنان که بشر با مشاهده این روحیه، مجذوب آنان شده و خود را مقید به بهره گیری از منویات آنان میداند. 🔹شرح اوصاف اخلاقی مراجع معظم تقلید و علما خارج از فرصت و حوصله این مجال است اما در این میان یکی از صفات آن عالمان ربانی، احترام بسیاری است که برای یکدیگر قایل بوده اند که از دید و بازدیدهای دوره ای گرفته تا ذکر لفظ "استادنا" و یا  "حضرت استادنا" در بیان اوصاف استادشان است. واقعیتی که در برخی مراکز علمی خاصه در رابطه میان دانشجو و استاد در دانشگاه، کمتر مشاهده میشود. اما آنچه در این بحر ژرف و وسیع، جلوه گری میکند تعارف مقام مرجعیت و اعلمیت از سوی مراجع و مجتهدین است. در این جستار گوشه هایی از این صفت حسنه اخلاقی بازگو میشود. متن کامل یادداشت را در لینک ذیل بخوانید؛👇 https://vareth.ir/news/26802 🔶حاشیه در این یادداشت بخشی از سیره قطعیه سلف صالح ما در مواجهه با مقوله مرجعیت را خواهید خواند که به هر دلیل در این روزها برخی از بازخوانی اش ناراضی اند! نیاز به توضیح اضافی نیست که استنکاف علمای طراز شیعه از تصدی رئاست دینیه، هرگز از قبیل تعارفات معمول عوامانه نبوده بلکه منشأ واقعی داشته و اغلب آن بزرگواران به واسطه عدم ورود در مرجعیت، ناشناخته و گمنام مانده اند. @rozaneebefarda