💥هجمه جدید علیه عضو ارشد مجلس خبرگان و جامعه مدرسین 🔶حاشیه روزنه در این روزها انتشار بی رویه خاطرات شفاهی، هر روز ماجرای تازه‌ای می‌آفریند و باب حاشیه جدیدی را باز می‌کند. منطق ندارد که یک فرد یا جریان، صرفا به واسطه سر تکان دادن یک فرد خدوم مثل آقای اقبالیان بتواند به خود اجازه دهد با حیثیت یک روحانی موجه بازی کند. فارغ از صحت و سقم ماجرا، این نحو هجمه به افراد، جوانمردانه نیست. امید است جناب آقای اقبالیان در اسرع وقت، توضیحات لازم را ارائه فرمایند تا معلوم شود که حضور شخصیت محترم نامبرده در جبهه، محدود و منحصر به واقعه مجهول که ایشان با سر تاییدش کرده، نبوده و نیست. @rozaneebefarda

پاسخ آقا سیداحمد خاتمی به یک شبهه ناروا پیرامون حضور ایشان در جبهه @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 ⭕️اشاره: اخیرا فردی به نام جواد موگویی در صفحه شخصی‌اش به نقل از آقای اقبالیان، مطالب نادرستی را پیرامون عدم حضور جناب آقای سیداحمد خاتمی در جبهه منتشر ساخت که در همان ساعات اولیه مورد نقد #روزنه قرار گرفت اما جهت پاسخ تفصیلی و متقن، لازم بود که یکی از طرفین ماجرا(آقایان خاتمی یا اقبالیان) به ارائه توضیحات یا تکذیب اصل ماجرا بپردازند تا مسئله حل شود. لذا آن پست (جهت پیشگیری از دامن زدن بی وجه به موضوع شبهه) موقتا حذف شد و اکنون که تکذیبیه آقای خاتمی به همت برخی نزدیکان ایشان انتشار یافته، اصل شبهه و پاسخ آن بازنشر شده است. یکی از شاگردان ایشان پس از طرح شبهه، واقعیت ماجرا را در قالب سوال مطرح کرده و پاسخ ایشان را در ادامه می‌خوانید: 🔹آیت ا... خاتمی با تأسف سری تکان دادند و در پاسخ سئوالم گفتند: 🔻بنده پیش بینی می کردم در نبودم، بعد از مرگم #دروغ های زیادی در موردم منتشر شود، ولی خوشحالم که این دروغ ها در زمان حیاتم منتشر شد تا پاسخگو باشم. 🔹من این دروغ های آشکار را #هزینه_ارزشمداری و #حرکت_در_مدار_ولایت میبینم، من آن روزی که در خطبه جمعه قاطعانه و بدون ترس از کسی، علیه دشمنان ولایت موضع می گرفتم، این دروغ ها را پیش بینی می کردم. ⭕️اما باید بگویم: مطالب گفته شده مصداق این سخن است که، «امام زاده یعقوب» را در مصر بالای مناره گرگ پاره کرد. در حالی که: ۱. یوسف بود و نه یعقوب. ۲. یوسف امامزاده نبود، بلکه پیغمبر زاده بود. ۳.در مصر نبود بلکه در کنعان بود ۴. بالای مناره نبود بلکه در چاه بود ۵. از اصل دروغ بود تمام این مطالب که به زعم راوی دوم به من نسبت داده شده است هم #دروغ است. حالا باید بگردید دنبال پرتقال فروش! چراکه: ۱. من #اولین_اعزام_به_جبهه ام قبل از عملیات فتح المبین در #خط_مقدم در زیر آتش دشمن بودم و به فضل خداوند مقاومت کردیم. ۲. اینکه «او گفت این وظیفه شان است و آقای منتظری چنین گفته...» #دروغ_آشکار است، خود راوی هم در خاطراتش و هم در مصاحبه های اختصاصی اش تکذیب کرده است. جبهه جای تضعیف روحیه رزمندگان نیست، فقط تقویت بخشی و دادن روحیه اساس کار همه روحانیون و علمای حاضر در صحنه بوده است. شگفت از این همه دروغ که اگر راوی تکذیب نکرده بود، بسیاری از فرماندهان که بعضی به شهادت رسیده اند شاهد اصرار فراوان همه روحانیون تبلیغی برای رفتن به خط مقدم بوده اند بنده نیز عرض کردم اولین اعزامم با مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سیدحسین سعیدی به جبهه بود که خاطرات این عرصه ها محفوظ و قابل دسترسی است. ۵. امیدم به #استفاده_کنندگان_بصیر_و_زیرک در #فضای_مجازی است که تحت تاثیر این دروغ ها علیه بنده کمترین و #روحانیت_غیور و #حماسه_ساز قرار نمی گیرند. ۶. یقین دارم این دروغ آخرین دروغ نسبت داده شده به من نیست آنچنان که اولین هم نبوده. هدف این القائات، سید احمد خاتمی نیست، هدف #خط_و_جهتی است که خاتمی در آن است، می خواهند آن را #تخریب کنند و به یاری خداوند در #صراط_مستقیم که #صراط_ولایت است، #ثابت_قدم و #استوار بمانیم. ان شاءالله. https://hawzahnews.com/xb2Hc ⭕️روزنه؛ دریچه‌ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر. @rozaneebefarda

توضیحات حجت‌الاسلام شیخ حمید آقایی(از روحانیان رزمنده و شاگرد قدیمی آقاسیداحمد خاتمی) پیرامون شبهه افکنی اخیر @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 هوالشاهد الحاکم به عنوان کسی که از ماه رمضان سال ۶۰ با استاد خاتمی ارتباط داشته و شاگرد ایشان بوده‌ام با خواندن این خاطره شگفت‌زده شدم. جالب است از ترس کسی سخن می‌گویند که در عملیات فتح‌المبین در خط مقدم حاضر بوده است. شخصا در خاطرم هست که در آستانه برخی عملیات در جبهه حاضر می‌شدند و پس از عملیات به مجلس درس بازمی‌گشتند. استاد خاتمی در آن زمان ازجمله مدرسانی بود که برای طلاب رزمنده کلاس ویژه می‌گذاشت و عاشقانه تدریس می‌کرد. در گرمای تابستان و در ماه رمضان. شخصا در خاطر من و برخی دوستانم هست که در سال۶۳ صبح‌های زود به منزلی در کوچه ممتاز می‌آمد و برای ما ۲-۳نفر تدریس می‌کرد و جالب این که نان و پنیر صبحانه ما را می‌خرید. زنگ منزل طلبگی ما را می‌زد با زنگ ایشان از خواب بیدار می‌شدیم. درس سه نفره ما برگزار می‌شد. تمام هم و غم او این بود که ما بچه رزمنده بودیم و نباید از درس عقب می‌افتادیم. این خاطرات را که خواندم #خیلی_دلم_سوخت. آن‌هم برای کسی که تمام هم و غمش را با فاضل فقید مرحوم حجت‌الاسلام سیدحسین سعیدی برای احیای فرهنگ جهاد و شهادت و تشویق طلاب رزمنده گذاشت. و خود بارها در جبهه و خط مقدم حاضر شده بود. ای کاش اندکی در روایت‌های‌مان #دقت_و_تقوا به خرج دهیم. حمید مشهدی آقایی- ۱۳۹۹/۱۱/۱۸ @rozaneebefarda

💥بدون شرح! 🔹تبلیغ آثار بیت منتظری در یک سایت حوزوی! @rozaneebefarda

🔻رویترز: دیپلمات ارشد ایرانی از بایدن خواست تا به توافق هسته‌ای برگردد/آقای ظریف مشخص شد چه کسی گرا می‌دهد 🔸وزیر خارجه ایران به دولت بایدن هشدار داد اگر سریع وارد عمل نشود و تحریم‌ها را تا ۲۱ فوریه لغو نکند، بر اساس قانون تصویب شده در مجلس ایران، مواضع هسته‌ای دولت سخت‌تر خواهد شد. 🔹ظریف همچنین به انتخابات ماه ژوئن در ایران اشاره کرده و گفته اگر یک رئیس جمهور تندرو انتخاب شود، این می‌تواند توافق هسته‌ای را بیشتر به خطر بیندازد. 🔹جالب است، آقای ظریف در آخرین ما‌ه‌های دولت نیز دست از گرا دادن به آمریکا بر‌نمی‌دارد و برچسب تندرو را از الان به رئیس جمهور آینده می‌زند و باز هم شعار تبلیغاتی دیوار و جنگ و دلار گران در راه است ... به راستی، این چه وزرات امور خارجه‌ای است که تمام قد به نفع خارجه و دشمن‌های داخلی در حال رایزنی با داخل است؟ 🔸البته در سابقه عملکردی ظریف این نوع بیانات جدید نیست، او در مذاکرات سعدآباد نیز با چنین حرف‌هایی قصد داشت "البرادعی" را به هر نحوی شده برای مذاکرات قانع کند. ✅ @Masaf

💥سخنان تفرقه‌افکن مولوی عبدالحمید در مسجد مکی زاهدان 🔶حاشیه ندای #تغییر_قانون_اساسی محدود به آقای عبدالحمید در زاهدان نیست؛ بلکه در همین تهران خودمان، همین زمزمه ها را همین #برجامیان پیش از او سر دادند و امثال آقای #سروش_محلاتی از همین قم، در برخی نشست‌های به اصطلاح علمی، سعی در تئوریزه کردن این #خط_انحرافی داشته‌اند. تعامل دولت‌ها و نظام اسلامی با اهل سنت ایران، همواره بعنوان یکی از مسائل راهبردی و مهم سیاسی مطرح بوده است و جالب آنکه جریان غربگرا(اصلاح‌طلبان و اعتدالیها)، همواره تلاش کرده‌اند به اهل سنت بعنوان یکی از ظرفیت‌های رای آوری خرده جریان خود توجه ویژه داشته باشند و احیانا وعد و وعیدهای پنهان و پیدایی در کار بوده است! حالا برای این بندگان خدا نوعی توهم سیاسی برای مطرح کردن مطالبات ساختارشکنانه و فراقانونی پیدا شده که مسئول اصلی آن همین جریان‌های غربزده تهران نشین هستند و حتما تبعات آن متوجه اینان خواهد شد. جهت اطلاع جناب عبدالحمید باید گفت؛ مطالبات عجیب و غریب شب انتخاباتی، صرفا برای جنجال سازی و تفرقه‌افکنی و برهم زدن ثبات موجود، به کار می‌آید وگرنه حتما خود او می‌داند برفرض هم قانون اساسی در آتیه نزدیک بخواهد تغیییر کند و بر فرض محال حتی اگر اصل مربوط به شرایط رئیس جمهور هم تغییر کند و امکان کاندیداتوری اهل سنت فراهم شود، این فرایند حتما و قطعا به این دوره نخواهد رسید! پس این هیاهوها را باید طور دیگری تفسیر کرد. باید بررسی شود که از کدام کانون قدرت، برای جناب او پالس سیاسی فرستاده شده که این خط را همگام با غرب اندیشان رادیکال تهران نشین پی بگیرد @rozaneebefarda

🎙 بشنوید|| صوت کامل بیانات فرمانده کل قوا در دیدار فرماندهان نیروی هوایی و پدافند هوایی ارتش. ۹۹/۱۱/۱۹ @rozaneebefarda

در ستایش منصور اختصاصی|| یاسر حسین پور @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔹این روزها فیلم سینمایی منصور، به کارگردانی سیاوش سرمدی و بازی تحسین برانگیز محسن قصابیان در نقش شهید منصور ستاری، در حال اکران در جشنواره فیلم فجر است. 🔹سرمدی، اولین فیلم سینمایی اش را ساخته است. 🔻منصور به شدت تحسین برانگیز و پر از القای احساس غرور و توانمندی است. 🔹در زمانه ای که خود تحقیری مزمن گریبانگیر ماست و فیلمهای قهرمان محور مثل ایستاده در غبار یا غلامرضا تختی در حقیقت قهرمانهای خود را تحقیر می کنند، منصور، ادای دین نجیبانه ای است به ساحت مقدس مقام شهید و قهرمان واقعی یک ملت. 🔹منصور در مقایسه با فیلمهای مشابه، مثلاً چ ساخته حاتمی کیا که به شهید چمران می پردازد یا شوق پرواز که شهید بابایی را معرفی می کند بسیار قدرتمند تر، موفقتر و تحسین برانگیزتر ظاهر شده است. 🔹اگر در جشنواره، سیمرغ انتخاب بهترین سوژه و موضوع وجود داشت قطعا باید به منصور می‌رسید. 🔹در این فیلم، پدر صنعت جنگنده های هوایی کشور، احساس خودباوری، خوداتکایی و ما می توانیم را کاملا هنرمندانه به مخاطب خود القا می کند و به او عزت، شرف و اقتدارش را متذکر می شود. 🔹به گمانم، منصور، یکی از بهترین فیلمهای ایرانی و قطعا، بهترین فیلم جشنواره به لحاظ محتوا است که در ساخت نیز موفق است. 🔹در زمانه ای که اکثر فیلمهای نومیدی و یاس پمپاژ می کنند، بیننده از دیدن منصور، لذت می برد و هم آهنگی با یک روح با عظمت و یک انسان باورمند و مومن به خود و هدف تجربه می کند. ⭕️پی افزود ممکن است در آینده نزدیک برخی جریانها و افراد در تدارک استفاده سیاسی از این قبیل فیلم ها برآیند که حکم آن جداست و جای خود دارد. @rozaneebefarda

نقدی بر «هادی‌نامه»؛ یادنامه مرحوم سیدهادی خسروشاهی به قلم رسول جعفریان یاسر عسگری @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [ص ۱ از ۶] 🔹کتاب «هادی نامه» ارج نامه مقام علمی و فرهنگی استاد سید هادی خسروشاهی است که به مناسبت چهلمین روز درگذشت استاد خسروشاهی به کوشش حجت الاسلام دکتر رسول جعفریان (عضو هیأت علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران) منتشر شده است. 🔹کتاب «هادی نامه» در ۱۰۸۰ صفحه، قطع وزیری و تیراژ ۲۰۰ نسخه در بهار ۱۳۹۹ از سوی نشر مورخ ـ قم و قیمت ۱۵۵ هزار تومان عرضه شده است. در صفحه شناسنامه کتاب هم ذکر شده: «یک صد و پنجاه نسخه از این کتاب با حمایت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسامی چاپ شده است.» این کتاب بعداً به صورت pdf و رایگان ابتدا در کانال تدوینگر کتاب و سپس در فضای عمومی اینترنت منتشر شده است. 🔹نقد نوشتن بر «ارج‌نامه‌ها» چندان مرسوم نیست، ولی چون در فضای اینترنت به صورت عمومی قابل دسترس همگان است و به خاطر رسانه ای بودن تدوینگر محترم و ـ متأسفانه ـ مرجع شدن کتاب در افواه عمومی و رسانه ها، نسبت هایی به مرحوم استاد خسروشاهی داده شده، که بی انصافی در حق استاد می دانم که این اشکالات و انتقادات بیان نشود. از سویی حاوی نکات و اشکالات و ابهاماتی است که ضرورت داشت و دارد که محققان تاریخ معاصر و فرهنگ دوستان آن را با دقت بیشتری تحلیل و بررسی و نقد کنند. اگرچه پیش تر انتقاداتی از این کتاب شد ولی چون پراکنده و تک بعدی بود، آنچنان که می بایست مورد توجه قرار نگرفت. از سویی حجم انتقادات وارده بیش از آن موارد بوده است. به عنوان فردی علاقه مند به استاد که غالب آثارش را تورّق کرده و کم و بیش با استاد خسروشاهی ـ در این اواخر حیات پُربرکت‌شان ـ ارتباط داشته، نکاتی را مکتوب می نمایم و در زمان دیگری، به نقد جزیی تر مطالب مرتبط به استاد خسروشاهی در این کتاب می پردازم. ۱. تعجیل و بی دقتی عمومی جناب آقای جعفریان تلاش کرده تا ایام چهلم درگذشت استاد این ارج نامه را منتشر کند. نفس این کار ارزشمند و جای تقدیر دارد ولی تجربه نشان داده است که کارهای تعجیلی، آن هم به صورت فردی، اشکالات فراوانی را به همراه خواهد داشت. از آقای جعفریان که در این سال های اخیر دغدغه ترویج علم و عقلانیت و توسعه دارد دور از انتظار است به آن چه که خود می گوید در عمل پایبند نباشد. تعجیل و کار فردی یکی از آسیب های جامعه علمی ما قلمداد می شود که در این اثر، خودش را به صورت کامل نشان داده است. تعجیل در انتشار نوشته ها و یافته ها یکی از عیوب اساسی بر کارهای استاد جعفریان است که امیدوارم روزی ایشان تجدیدنظر اساسی در رویه اشتباه شان بکنند. به خاطر حجم کار و تعجیل در جمع آوری مطلب و شرایط کرونایی جامعه دور از واقعیت می دانم که آقای جعفریان همه مطالب این ارج نامه را به دقت خوانده باشد. و بعضاً نسبت هایی به مرحوم استاد خسروشاهی داده شده است که جای اغماض نیست. از سویی دیگر کتاب ویرایش نشده است و اغلاط املایی و ویرایشی در کتاب فراوان هستند و همین اعتبار کتاب و تدوینگر را زیر سؤال می برد. ۲. حجم نامتناسب کتاب شامل ۵۴ مقاله که اگر از فهرست و شناسنامه کتاب صرفنظر کنیم. در حجم ۱۰۷۰ صفحه است که از این میان حدود ۱۳ مقاله مستقیم به فعالیت های استاد خسروشاهی مرتبط است: به احترام مرحوم استاد سید هادی خسروشاهی (رسول جعفریان، ص ۹ ـ ۱۰)، ده نکته درباره کتاب خاندان علم و تقوی، فقاهت (آیت الله استادی، ص ۱۱ ـ ۱۹ )، سیمای ارتباطی استاد سید هادی خسروشاهی (سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی،‌ ص ۲۱ ـ ۲۹ )، یادها و یادگارهایی از مرحوم سید هادی خسروشاهی (محمدتقی انصاریان، ص ۵۳ ـ ۶۹)، نگاهی به کارنامه سید هادی خسروشاهی (رحیم نیکبخت، ص ۲۱۱ ـ ۲۱۸)، درباره عالم فرزانه و و نویسنده توانا مرحوم خسروشاهی (علیرضا سبحانی، ص ۲۳۹ ـ ۲۴۳)، نگاهی به شخصیت و فعالیت های فرهنگی استاد خسروشاهی (حجت الاسلام دکتر سید محمد ثقفی، ص ۲۶۱ ـ ۲۷۴)، برخی خاطراتم از آیت الله سید هادی خسروشاهی (محسن کمالیان، ص ۴۱۹ ـ ۴۲۷)، اندوه‏یادی برای دوست ارجمندم استاد خسروشاهی (محمدرضا کائینی، ص ۴۷۳ ـ ۴۹۲ )، اهل بیت(ع) در میراث مصریان (محمدعلی مهدوی راد، ص ۶۵۳ ـ ۶۶۳)، سید هادی خسروشاهی و تغییر خط فارسی (کاظم استادی، ص ۷۲۵ ـ ۷۴۰ )، هادی هدایت (محمد الوانساز خویی، ص ۷۸۹ ـ ۷۹۷)، خاطراتی از مرحوم سید هادی خسروشاهی (سید محمد طباطبایی «منصور»، ص ۹۷۳ ـ ۹۷۶)، سید هادی خسروشاهی و سید محمدعلی جمال زاده (سوسین اصیلی، ص ۹۷۷ ـ ۹۸۴) و اشاراتی مختصر چند سطری در ابتدا یا محتوای برخی مقالات و صدالبته حجم بیشتر کتاب هم مقالات غیرمرتبط با استاد خسروشاهی و تمرکز در حوزه تاریخ و نادیده گرفتن ابعاد مختلف فعالیت‏های ایشان. @rozaneebefarda ادامه👇

نقدی بر «هادی‌نامه»؛ یادنامه مرحوم سیدهادی خسروشاهی به قلم رسول جعفریان [ص ۲ از ۶] 🔹یعنی با محاسبه حجم مقالات و یادداشت های مرتبط به استاد خسروشاهی می توان گفت یک پنجم حجم کتاب مرتبط به استاد خسروشاهی است و بقیه بی ارتباط است یا اینکه به سفارش تدوینگر، به این ارج نامه اهدا شده است. 🔹شاید این اشکال را به این سبک ارج نامه یا یادنامه نویسی گرفت که ممکن است یادنامه چندان ربطی به صاحب یاد نداشته باشد ولی حداقل می توان انتظار داشت که برای مخاطبان علاقه مند، متناسب مقالات مرتبط و غیرمرتبط عقلانی تر باشد (نه نسبت یک پنجم از حجم کتاب ۱۰۸۰ صفحه ای). 🔹یادم هست که خود استاد خسروشاهی منتقد جدی این نوع ارج نامه نویسی برای بزرگان و شخصیت های علمی و فرهنگی بود. گویی آنها را جزو مصادیق «غش در معامله» می دانست که مخاطب/ مشتری کتاب را به بهانه بزرگداشت شخصیتی می خرد ولی بهره لازم را از کتاب نمی برد. البته این اشکال بیشتر به این رویکرد ارج نامه نویسی است که باید از جایی و از افرادی منقطع و متحول شود و این سبک یادنامه نویسی تغییر کند. حتی شنیده ای از مرحوم استاد درباره ارسال مقالات و سطح مقالات این نوع ارج نامه ها دارم که جهت حفظ حرمت ایشان و تقدیر از نویسندگان و اساتیدی که برای نوشتن مقالات شان وقت می گذارند، ذکر نمی کنم. ۳. محدود شدن به دو سه حوزه فعالیتی استاد یک اشکال کلی بر این کتاب محدود شدن به یک سری نویسندگان در حوزه تاریخ و رجال معاصر است. در حالی که بخشی از فعالیت های استاد خسروشاهی در حوزه تاریخ معاصر بوده است و از فعالیت های ایشان در عرصه پژوهش، ترجمه، فعالیت طولانی مدت مطبوعاتی، ارتباطات سیاسی و تعاملات بین المللی و تقریب مذهب اسلامی و راه اندازی کتابخانه مرکز بررسی های اسلامی و… خیلی کم و محدود یاد شده است و شأن استاد خسروشاهی را در حد یک نویسنده و محقق تاریخ معاصر دیده شده است که در این حوزه هم متأسفانه شأن و جایگاه و اثرگذاری استاد رعایت نشد و به زعم نگارنده، در حق او و جایگاهش اجحاف شده است. 🔹یکی از تعابیر مناسب و مهمی که استاد حکیمی درباره استاد خسروشاهی مطرح شده است «فرهنگ بان کوشا» است به معنای اعم آن، فرهنگ به معنای کلانش که حتی سیاست و حکومت هم ذیل آن باشد و تعبیر دیگر «حافظه تاریخی جهان اسلامی» و «دایره المعارف مجسم نهضت های اسلامی معاصر» است که به واسطه ارتباط گسترده بین المللی که استاد از سنین جوانی تا اواخر حیات پربرکت‌شان داشتند و در این زمینه معرفی درست و شایسته ای از استاد در کتاب «هادی نامه» صورت نگرفته است. ۴. نسبتهای ناروا و نادرست معمولاً نقد نوشتن بر «ارج نامه ها» مرسوم نیست ولی چون در فضای اینترنت به صورت عمومی قابل دسترس همگان است و این یادنامه ـ به خاطر استاد و رسانه ای بودن تدوینگر محترم ـ بازخوردهایی هم در بین برخی فعالان و سیاسیون هم داشته است و نسبت هایی به استاد داده شده، بی انصافی در حق استاد می دانم که این اشکالات و انتقادات ـ هرچند به زعم برخی ها غیرمهم و کوچک ـ بیان نشود و هم اینکه از آقای جعفریان انتظار داشته باشیم به پاس علاقه و ارتباطی که به استاد خسروشاهی داشتند اشکالات و انتقادات وارده را در کتاب مورد توجه و اصلاح قرار دهند یا حداقل در پاورقی توضیحی بر برخی یادداشت ها بیاورند و بنویسند تا مخاطبان شناخت جامع تر و صحیح تری از استاد پیدا کنند. یا به دنبال تهیه جلد دوم این مجموعه باشند تا زوایای دیگر فعالیت های استاد هم بیان شود و شأن استاد در حد این کتاب محدود نماند و مخاطبان و نسل های آینده شناخت صحیح و جامع تری از مرحوم استاد داشته باشند. چه بخواهیم و چه نخواهیم، الآن این کتاب در افواه و افکار عمومی به عنوان یکی از منابع شناخت استاد خسروشاهی مطرح شده است، در حالی که حاوی اشکالات زیادی است و شناخت ناقص مانند دفاع بد، اثر منفی بر مخاطبان خواهد داشت. @rozaneebefarda ادامه👇

نقدی بر «هادی‌نامه»؛ یادنامه مرحوم سیدهادی خسروشاهی به قلم رسول جعفریان [ص ۳ از ۶] ۵. اشکالات تاریخی متأسفانه آفت تعجیل و شتابزدگی و کار فردی که رویه استاد جعفریان شده است، باعث اشکالاتی در کتاب «هادی نامه» شده است و بابت همین اعتراضات زیادی به وی و آثار مکتوب ایشان شده است. از کتاب خواندنی «سازمان ها و جریان های مذهبی سیاسی ایران» گرفته که تاکنون بیش از هفت هشت ویرایش از آن منتشر شده تا کتاب اخیر «هادی نامه». این تعجیل و بی دقتی در محتوا و نگارش و حتی سفارش و درج مقالات خودش را به صورت جدی نشان داده است و اگر محققی فرصت کند ده ها تناقض یا اشکال تاریخی از آن استخراج خواهد کرد. 🔹استاد جعفریان چون خودش در حوزه تاریخ معاصر فعال است نویسندگان را بیشتر از این حوزه انتخاب کرده است یا اینکه نویسندگان حوزه تاریخ به این دعوت ایشان لبیک گفتند و شاید سراغ افراد و نویسندگان و شخصیت های حوزه های دیگر نرفته اند. شخصیت هایی که سالیان دراز با استاد خسروشاهی ارتباط فکری و کاری داشتند در این مجموعه کمتر دیده می شوند. آقایان محمدتقی انصاریان، موسی حقانی، محمدعلی مهدوی راد، سید محمد ثقفی، محسن کمالیان و محمدرضا کائینی و محمد الوانساز خویی جزو آقایان و افرادی هستند که در زمان حیات استاد، ارتباط بیشتری با استاد داشته اند و طبیعی است خاطرات زیادتر و دقیق تری از ایشان داشته باشند و بقیه نویسندگان آن چنان ارتباط جدی با استاد نداشتند. البته مرتبط نبودن دلیل بر شناخت بهتر یا تحلیل دقیق تر داشتن از فعالیت ها و رویکردهای استاد نیست. چه بسا افرادی با ایشان ارتباط داشتند ولی در نوشتارشان نتوانستند استاد را خوب به مخاطبان کتاب بشناساند. مثلاً آقای محمدتقی انصاریان (مدیر زحتکش و دلسوز و متدین انتشارات انصاریان) خاطره ای از استاد نقل می کند که کأنه مرحوم استاد کلاً به نماز اول وقت بی اعتنا بوده. یا آقای کمالیان نسبتی به استاد می دهد که خلاف واقع بوده. اینکه مرحوم استاد به مراسم تشییع جنازه مرحوم حجت الاسلام احمد آقا خمینی نرفته و چنین و چنان. نسبت هایی سنگین که اصلاً مشخص نیست کتاب مذکور توسط ارزیابان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطالعه شده باشد وگرنه به عنوان فردی که هشت سال تجربه جدی نشر دارم، سخت گیری های اداره کتاب که بعضاً بی ربط هست، را مشاهده کردم. نکته دیگر، آیا شواهدی در دست است که ایشان به تشییع جنازه علما و شخصیت ها می رفته و مرحوم حاج احمدآقا را نرفته. در حالی که وضعیت جسمی و بیماری استاد و مشغولیت های فراوان فرهنگی و رویه استاد و همچنین تردّد میان تهران و قم به صورت هفتگی و دو هفتگی، امکان چنین حضورهایی را به ایشان نمی داده است. استاد خسروشاهی همه غیرمعصومین(ع) و حتی مراجع و علمای بزرگ را ممکن الخطا می دانست و محتمل است به مرحوم حاج احمد آقا نیز انتقاداتی داشته باشند. حتی فراتر از آن، انتقاداتی را علیرغم رفاقت دیرین و علاقه متقابل به رهبر معظم انقلاب و رئیس اسبق مجمع تشخیص مصلحت نظام وارد می دانسته اند که به صورت محترمانه و در دفاع از احقاق برخی شخصیت های فرهنگی و علمی و… آن مواردی را که صلاح انتشار عمومی می دانسته اند ـ در کتاب خاطرات مستند درباره آیت الله سید علی خامنه ای (حفظه الله) آورده اند. قاعدتاً ایشان ـ مانند دیگر فعالان و دلسوزان ـ انتقادات و اشکالات ایشان بر عملکرد مسئولان و منسوبان انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی داشتند ولی دلیلی نداشت که آن ها را در محافل و مجالس و گفتگوهای مختلف بیان و برجسته کنند تا شاید از این انتقادات سوءاستفاده شود و دست مایه توهین و تحقیر و یا عُقده گشایی عده ای شود. همچنان که نامه های انتقادی و اسناد زیادی از مرحوم استاد به جای مانده است که تاکنون منتشر نشده است. 🔹یکی از مواردی که در سیره و زندگی اخلاقی استاد خسروشاهی بود همت فوق العاده ایشان در «خوب دیدن» و «حُسن ظن داشتن» ـ به صورت عمومی ـ بود. حُسن ظن و خوش بینی به همه داشت و تلاش داشت خوبی های افراد و شخصیت ها و جریانات و گروه ها را ببیند و برجسته کند و کمتر روی نقاط منفی و ضعف آنها بپردازد. هر چند خود معترض برخی رفتارها یا روحیات یا نوشتار آنها باشد ولی پس از درگذشت شان، سعی داشتند به خدمات آنها بپردازد تا اشتباهات و اشکالات آنها. حجت الاسلام والمسلمین دکتر ثقفی هم اطلاعات اجمالی و نادقیقی را راجع به زمان، تعداد و حجم فعالیت های استاد داشته یا نکاتی را فراموش کرده بودند. ایشان که از دوستان قدیمی استاد و از هیأت موسسان مرکز بررسی های اسلامی بودند، درباره هدایای استاد از وجوهات می گوید که نسبت نادرستی است؛ چرا که هدیه دادن از وجوهات به دیگر طلاب و روحانیون هنر نیست، اینکه فردی از مال شخصی خویش هزینه کند ارزشمند است. @rozaneebefarda ادامه👇

نقدی بر «هادی‌نامه»؛ یادنامه مرحوم سیدهادی خسروشاهی به قلم رسول جعفریان [ص ۴ از ۶] ۶. فراموشی کتابخانه و #نسبت_های_نادرست در این باره جناب آقای رسول جعفریان در مقدمه کتاب از کمک دکتر علی لاریجانی (رئیس وقت مجلس شورای اسلامی و نماینده وقت مردم قم در مجلس) و کمک های دولتی می گوید که به اذعان فرزند و دستیار مرحوم استاد و اسناد و مدارک موجود کتابخانه: «نهایت همراهی و همکاری آقای دکتر لاریجانی در زمینه توصیه به مسئولین جهت آن که زمینی در پردیسان به صورت اقساط به استاد خسروشاهی واگذار شود، انجام دادند…» یعنی وام اقساطی برای خرید زمین که کمتر از یک بیستم (پنج درصد) هزینه های کتابخانه نبوده ولی در یادداشت دکتر جعفریان، مخاطب چنین برداشت می کند که گویی کتابخانه با کمک و حمایت دولتی احداث شده است و نقش استاد و هزینه هایی که متحمل شده است کمرنگ قلمداد می شود. در حالی که راه اندازی این کتابخانه آرزوی دیرین استاد و نتیجه هفتاد سال تلاش و تکاپو و تجربه استاد بوده است و گویی در این اواخر هیچ چیزی جز تکمیل کتابخانه و احیاناً انتشار مجموعه کتاب های خاطرات مستند از شخصیت ها، ایشان را سر ذوق نمی آورده است. نگارنده و اطرافیان شاهد هستند که استاد خسروشاهی در سن ۷۹ و ۸۰ و ۸۱ سالگی، در هر مرحله از حضور در قم، بیشتر اوقات در کتابخانه به سر می بردند تا مراحل پیشرفت کار را از نزدیک مشاهده و نظارت کنند. رحمت الله علیه. یا اینکه حجت الاسلام والمسلمین آقای نواب رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب قم در پیام تسلیت شان می آورد خانه ای که وزارت خارجه به او داده بود را فروخت و خرج کتابخانه کرد!! آیا هزینه کردن از خانه ای که گویا رایگان به ایشان هبه شده بود ارزشی دارد؟! در صورتی که مرحوم استاد مانند دیگر کارکنان و کارمندان وزارت امور خارجه در دهه شصت از طریق معرفی و وام و پرداخت کامل اقساط، صاحب منزل شدند. نسبت هایی که این بزرگواران، دانسته یا ندانسته، درباره منابع مالی ساخت کتابخانه مرکز بررسی های اسلامی به مرحوم استاد نسبت داده اند آن قدر زیاد است که شاید بهتر باشد دفتر و بیت استاد برخی از اسناد مالی و سندهای همکاری و عدم همکاری مسئولان استانی و کشوری را منتشر نماید تا مشخص شود چه اتفاقاتی بر سر کتابخانه افتاد و اهمیت کار استاد به درستی شناخته شود. به نظرم جا داشت که حداقل در این ارج نامه، مقاله یا مقالات مستقلی درباره اهمیت این کتابخانه و کتاب ها و اسناد و مدارک به جای مانده از استاد در این باره بنویسند و بگویند و مخاطبان را با آخرین دغدغه های این استاد فرهیخته آشنا کنند و چه خوب گفتند استاد محمدرضا حکیمی درباره ایشان: «فرهنگبان کوشا». شاید جای شکرش باقی است که درباره کتابخانه مستقلاً ننوشتند و محتمل بود که یادداشتی نوشته شود و تلاش های استاد خسروشاهی را در خصوص راه اندازی کتابخانه را کم ارزش و بی اهمیت جلوه داد و تلاش های او را در این خصوص، در عِداد راه اندازی موسسات و حوزه های علمیه یک سری آقایانی ذکر کنند که تماماً با هزینه بیت المال ساخته شده و از سوی حاکمیت یا نهادهای دولتی و انقلابی یا وجوهات برخی علما و مراجع به آنان هبه شده باشد و بدون رعایت شایسته سالاری، به صورت رفاقتی یا وراثتی اداره می کنند. در حالی که استاد بخش زیادی از این کتابخانه را با سرمایه شخصی و سرمایه ای که در طی شصت سال تألیف و تلاش شخصی کسب کرده بودند یا از سوی خیرین و معتمدان قدیمی غیردولتی و غیروابسته تأمین کرده بودند. @rozaneebefarda ادامه👇

نقدی بر «هادی‌نامه»؛ یادنامه مرحوم سیدهادی خسروشاهی به قلم رسول جعفریان [ص ۵ از ۶] ۷. شروع نامناسب یادنامه و بی سلیقگی تدوینگر شروع این ارج نامه با مقاله نامناسبی شروع شده است. گویی از همان ابتدا توی ذوق مخاطب عمومی می خورد و با نقد کتاب استاد شروع می شود. این اشکال به تدوینگر کتاب بر می گردد که مطلب و یادداشتی که حالت انتقادی از صاحب ارج نامه یا یادنامه را دارد در اواسط یا اواخر کتاب بیاید نه در ابتدای کتاب. حال نویسنده اش هر شخصیت محترم و دوست داشتنی ای که باشد. طبیعی است به استاد خسروشاهی مانند هر نویسنده و محقق دیگری در حوزه تحقیقات تاریخی و نویسندگی انتقاداتی وارد باشد ولی این که این یادداشت در ابتدای کتاب بیاید بی سلیقگی و به زعم برخی منتقدان شیطنت تدوینگر باشد که اسماً ارج نامه است ولی در واقع، تنقیص نامه است. یک اشکال هم به زمان نشناسی خود نویسنده یادداشت یعنی آیت الله استادی بر می گردد که ای کاش این انتقادات در همان سال های اولیه انتشار کتاب به خود استاد می رسید تا آن ها را بررسی کند و مواردی اشکال وارد است به صورت اصلاح نامه کتاب، به کتاب ملحق می کردند یا در لای کتاب های چاپی می گذاشتند تا مخاطبان و محققان تاریخی استفاده کنند. اگرچه برخی از این انتقادات به نویسنده فقید کتاب برنمی گردد و به ویراستار و ناشر کتاب برمی گردد. نگارنده منکر حذف این یادداشت انتقادی نبوده و نیستم و نفس داشتن رویکرد انتقادی به صاحب یادنامه را نیز ارزشمند می دانم ولی اینکه یادداشت انتقادی در ابتدای کتاب یادنامه بیاید کج سلیقگی، تدوینگر و شخصیت زدگی آقای دکتر جعفریان به نویسنده یادداشت می دانم. کلاً در این ارج نامه ها منتشره آنقدر غُلو و بَه بَه و چه چه می خوانیم و می بینیم بعضاً حالمان عوض می شود و مطالعه کتاب ها خسته کننده می شوند. هم نباید بی انصافی شود و هم اعتدال و انصاف رعایت شود. نکته بعدی استفاده های نابجا از تصاویر هست. غالباً هر جا صفحه ای خالی مانده، بدون مناسبت، بدون موضوع بندی و در بسیاری جاها بدون توضیح تک عکس از استاد یا از مجلات و نوشته های ایشان قرار داده شده است. ۸. مقالات نسبتاً خوب ولی دخالت عوامل غیرمعرفتی بعضاً متأثر از تعلّقات سیاسی و جناحی نویسندگان در میان مقالات و یادداشت های منتشره در این کتاب، مقالات محدودی بهتر از بقیه بودند و اطلاعات جدیدی به مخاطبان آثار استاد ارائه می دادند و بقیه مطالب برای مخاطبان حرفه ای استاد، حرف چندان جدیدی برای گفتن نداشتند و با مطالعه در سایت ها و خبرگزاری ها به این مطالب می شد دست یافت. در برخی نوشتار، دخالت عوامل غیرمعرفتی مانند تعلّقات سیاسی و جناحی نویسندگان پررنگ و آزاردهنده بود. جناب آقای کائینی که روزنامه نگار تاریخی پرتلاش و فعالیست و استاد خسروشاهی همواره به ایشان توجه داشت و در آخرین کتاب (در زمان حیات خود مرحوم استاد) ذکر خیر شایسته ای از ایشان کرده است اطلاعات و خاطرات زیادی از استاد دارد که امیدوارم فرصت کنند و حق استاد را در این زمینه ادا کنند. گرچه تغییر کلمه «دوست» برای نامگذاری یادداشت ایشان را نپسندیدم. معمولاً برای افرادی که اختلاف سنی در حدود ۳۵ سال دارند کمتر تعبیر «دوست» به کار می برند. اگرچه نحوه برخورد استاد با مخاطبان و محققان خاص اینگونه بود که آدمی احساس راحتی و رفاقت با ایشان داشته باشند. آقای کمالیان هم یادداشت جدیدی نوشتند و از زاویه جدیدتری نسبت به بقیه، مسائل و ماجراها را می بینند ولی نقطه ضعف یکسری از این یادداشت های ایشان، شخصیت زدگی ایشان و به ویژه حضور یا غلبه پُررنگ مسائل سیاسی و تعلّقات جناحی و حزبی در آنهاست. رویکرد و تعلقات جناحی نویسنده، اعتبار کارهای پژوهشی ایشان را بعضاً زیرسؤال می برد. اگر از نیش و کنایه ها در یادداشت هایشان کمتر شود یا حداقل آشکارا بیان نشود، اثرگذاری و مخاطبان یادداشت هایشان بیشتر خواهد شد. یادداشت جناب آقای دکتر ثقفی هم در نوع خود مفید و قابل تقدیر بود ولی به پاس ارتباطات قدیمی و گسترده انتظار بیشتری از مقاله ایشان می رفت و می توانست بهتر و جامع تر و دقیق تر باشد. هم اشکالات تاریخی داشت و هم به جوانب مختلف فعالیت استاد پرداخته نشد و هم اینکه تعلّقات سیاسی و جناحی ایشان نیز در این یادداشت متبلور بود. مثلاً ایشان در این یادداشت، شخصیت استاد خسروشاهی را متأثر از امام خمینی، آیت الله شریعتمداری و مهندس بازرگان می داند ولی به اذعان استاد خسروشاهی در آثار مکتوب و منتشره، ایشان خودشان را تحت تأثیر آیت الله کاشانی و امام خمینی می داند و در حوزه اندیشه سیاسی هم همنظر با آیت الله طالقانی و در حوزه تعاملات اجتماعی هم متأثر امام موسی صدر. @rozaneebefarda ادامه👇

نقدی بر «هادی‌نامه»؛ یادنامه مرحوم سیدهادی خسروشاهی به قلم رسول جعفریان [ص ۶ از ۶] گرچه مرحوم استاد از هواداران و نزدیکان بیت و تشکیلات آیت الله شریعتمداری یعنی دارالتبلیغ اسلامی محسوب می شد و می شود ولی فردی محدود و شخصیت زده نبود و ارتباطاتش با شاگردان و شخص امام خمینی(ره) هم کم نبود یا اینکه مرحوم استاد در کتب خود انتقاداتی به آیت الله شریعتمداری و بیت ایشان وارد می کند (در حالی که می توانست انتقاداتش را به ایشان یا بیت ایشان علنی بیان نکند یا ننویسد و مثل خیلی از روشنفکران و سیاسیون، نقاط ضعف هم جناحان سیاسی و دوستان هم حزبی خودشان را نادیده بگیرند و فقط به اشکالات جناح و گروه رقیب بپردازند.) ۹. نقایص محتوایی کلان یادنامه الف. یکی از بزرگترین اشکالات محتوایی به کتاب فقدان مقاله ای در خصوص فعالیت های جهان اسلامی استاد و تلاش های او در حوزه تقریب مذاهب اسلامی است. تدوینگر می توانست به سفارش مقاله به نویسندگان و فعالان این حوزه (که شناختی هم نسبت به استاد و فعالیت ها و جایگاه استاد در این زمینه) داشتند بدهد تا شخصیت ناقص و تک بُعدی از استاد ارائه نشود. واقعاً جای نوشتاری از آیت الله تسخیری، حجت الاسلام والمسلمین احمد مبلغی، حجت الاسلام دکتر محمدحسین مختاری، حجت الاسلام محمدمهدی تسخیری، حجت الاسلام والمسلمین سید ابوالحسن نواب، دکتر صباح زنگنه، دکتر احمد جلالی، دکتر تبرائیان و دیگر مدیران و معاونان اسبق و سابق و فعلی مجمع تقریب مذاهب اسلامی و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در این کتاب خالی است. ب. فقدان شناخت نامه استاد و آثار ایشان از دیگر نقاط ضعف این مجموعه است. شناخت نامه و معرفی آثار یکی از اصول اولیه تدوین شناخت نامه و ارج نامه هاست که در این مجموعه فراموش شده است. ج. رویکردها و اندیشه های سیاسی و اجتماعی استاد می توانست موضوع مقاله/ مقالاتی باشد که در لابه لای کتاب ها و مقالات و مصاحبه های ایشان قابل دسترسی و تدوین است. د. فعالیت های استاد به عنوان سفیر جمهوری اسلامی ایران در واتیکان و نماینده ج.ا. ایران در مصر هم دو موضوع مهمی بود که می توانست به صورت جدی مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد. تنوع فعالیت های استاد در این دو کشور و حجم گسترده فعالیت های فرهنگی و تبلیغی معارف اهل بیت(ع) علیرغم اهتمام استاد جعفریان و تقدیر از زحمات ایشان، متأسفانه کار شایسته و در خور استاد خسروشاهی تولید نشد و امید است این کتاب با اصلاحات یا اضافات جدید در قالب یک کتاب دیگر یا مجلد دوم این یادنامه عرضه شود.ان شاءالله ذ. عدم پرداختن به صبغه مطبوعاتی استاد و نپرداختن به نقش و جایگاه فصلنامه «تاریخ و فرهنگ معاصر» و ماهنامه «بعثت» هم از دیگر نقایص این یادنامه بود. همکاری استاد با دهها نشریه فرهنگی و دینی و فکری داخلی و خارجی یک سرفصل جدی از فعالیت های استاد خسروشاهی آ چه در پیش از انقلاب اسلامی و چه بعد از آن و خصوصاً در ایام حضور در واتیکان و قاهره ـ بود. ایشان از باسابقه ترین حوزویانی بود که با مطبوعات و رسانه ها ارتباط داشتند و تا حدی خاطرات خودشان را از همکاری با نشریات مختلف نیز منتشر کردند. ای کاش محققی به این بُعد فعالیت های ایشان نیز توجه می کرد. یا نشریه بعثت که پیش از انقلاب منتشر می شد و بعد از انقلاب به صورت خاصی بین مخاطبان تخصص توزیع می شد و مهمتر از آن فصلنامه «تاریخ و فرهنگ معاصر» (طی ۶ سال و ۲۴ شماره) جای تحلیل و بررسی دقیق تری دارد که متأسفانه فقط به صورت گذرا به آن اشاره شد. تحلیل محتوایی فصلنامه تاریخ و فرهنگ معاصر که در آن زمان در نوع خود کم نظیر و خاص بود و جدی ترین فعالیت مطبوعاتی استاد می تواند قلمداد شود یا دو هفته نامه بعثت که حدود ۴۰ سال منتشر شد و مخاطبان خاصی داشت و مخاطبان با نگاه اعتدالی و اصلاحی استاد در زمینه حوزه و کشورداری و مسائل جهان اسلام آشنا می شدند. ر. فروشگاه کلبه شروق به خاطر موقعیت جغرافیایی مناسب در ابتدای خیابان صفائیه قم و نوع کتاب هایی که در آن عرضه می شد، قابل توجه بود و جا داشت در مقاله و یادداشت مستقلی به این مرکز توزیع مهم در قم اشاره کرد یا از مدیران فروشگاه طلب می شد تا نکات و خاطراتی که در این باره هست بیان می شد. تقریباً می توان گفت که این فروشگاه، پاتوق یکسری فعالان حوزوی برای اطلاع از جدیدترین کتاب های حوزه تاریخ معاصر ایران، تاریخ معاصر جهان اسلام، تاریخ نهضت ها و جریانات اسلامی، رجال و سیره علما به ویژه علمای شهرستان ها و آثار شخصیت های ملی و مذهبی و از مراکز عرضه آثار شرکت سهامی انتشار و مهندس بازرگان و محمد نخشب و خیلی از چهره های جریان نواندیشی دینی و فعالان ملی و مذهبی و اسلامگرای داخلی و خارجی و حتی ناشران مطرح اهل سنت معتدل (از جمله نشر احسان) در قم بود که بارها و بارها شخصاً شاهد حضور اساتید معروف حوزه و دانشگاه و مسئولان دولتی در آن بوده ام. ز... @rozaneebefarda

⭕️پی افزود آقای #رسول_جعفریان از #تاریخنگاران_اعتدالی است که از یک سو در حلقه مشاوران خاص آقای #علی_لاریجانی قرار دارد و به برکت همین روابط چند سالی بر کرسی ریاست کتابخانه و مرکز اسناد مجلس تکیه زد و از دیگر سو از اعضای حلقه نزدیکان جناب #سیدجواد_شهرستانی است و البته همزمان در جرگه وبلاگ نویسان #خبرآنلاین هم اشتغال دارد. او از حامیان دوآتشه #برجام بود؛ نه ابتدای کار، که تا همین حالا که تشت رسوایی برافتاده، او بازهم اصرار به منافع برجام دارد و از ضرورت بر سر کارآمدن یک چهره اعتدالی دیگر در ۱۴۰۰ سخن می‌گوید! گویا به زعم ایشان، لوطی هرگز نمی‌بازد! حتما و قطعا ایشان آثار مهم و قابل استفاده‌ای نگاشته که همچنان محل رجوع اندیشه‌وران است اما صد حیف که آن پیشینه و سرمایه را یکجا به دو قتلگاه انقلاب، یعنی #اعتدالگرایی_غرب_اندیشانه و #سکولاریسم_حوزوی برده است. @rozaneebefarda

💥 همایش مجازی پاسداشت و تکریم حکیم و فقیه مجاهد، #علامه_مصباح_یزدی(ره) 🔸 سخنران: حجت الاسلام و المسلمین رجبی 🔸موضوع: نقش آیت الله مصباح یزدی(ره) در #بصیرت‌افزایی در میان نخبگان و مردم 📆 دوشنبه ۲۰ بهمن ۹۹ ساعت ۱۶:۳۰ 🔻پیوند همایش در فضای مجازی:👇 https://b2n.ir/majmaenghelab @rozaneebefarda

سفر دیپلماتیک رؤسای دو قوه؛ دستاوردها و پیامدها @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔹دولت روحانی از ابتدا تا کنون، همواره مزیت نسبی خود را تسلط بر مسائل دیپلماتیک عنوان کرده و نقطه اوج این توانایی را در #برجام به رخ کشیده است! قراردادی خسارت بار و بی نتیجه که چون استخوان در گلوی نظام گیر کرده است! 🔹در چنین شرایطی که دولت غربگرای مدعی تسلط به زبان دیپلماسی، در کشتی به گل نشسته خود مشغول وقت گذرانی برای آینده‌ای مبهم است، روسای دو قوه مقننه و قضاییه به صورت همزمان در سفر دیپلماتیک به سر می‌برند. 🔹مقصد آنها دو همسایه مهم ایران یعنی روسیه و عراق است؛ کشورهایی که با ایران روابط راهبردی دارند و طبعا رایزنی موثر با آنها، در تغییر مناسبات ایران در عرصه بین المللی، خصوصا منطقه‌ای، بسیار تعیین کننده و مهم است. این دو در واقع جور ناتوانی مفرط، دستگاه ناکارآمد دیپلماسی روحانی را می‌کشند که چون یک عاشق خسته، در تمام مدت هشت ساله، همواره به دست و زبان #آمریکای_وحشی چشم دوخت و هرگز نتوانست مناسبات ایران با همسایگان، خصوصا کشورهای همگرا را به نحو معقول و مبانی بر منافع ملی و آرمان‌های انقلابی، تنظیم کند. 🔹امید است این دو سفر، طلیعه ای باشد برای بازنمایی چهره‌ای مقتدری و انقلابی از کشور عزیز مان ایران که در این سال‌ها، ضربات سختی به وجهه بین‌المللی اش وارد آمده است. @rozaneebefarda

💥ترویج یوگا در #شفقنا! #بدون_شرح @rozaneebefarda

انالله و اناالیه راجعون ▫️روح مطهر استاد اخلاق و مفسر قرآن کریم، عالم جلیل القدر، مرحوم سیدمحمد ضیاء آبادی(رضوان الله تعالی علیه) به ملکوت اعلی پیوست. @rozaneebefarda

🎥 گذری بر زندگانی پربرکت استاد اخلاق مرحوم آقا سیدمحمد ضیاءآبادی رضوان الله علیه ▪️ این استاد اخلاق در حرم حضرت عبدالعظيم حسنی به خاک سپرده خواهد شد. @rozaneebefarda

پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب اسلامی در پی درگذشت استاد اخلاق مرحوم آقای ضیاءآبادی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 بسم الله الرّحمن الرّحیم 🔹درگذشت #عالم_جلیل جناب حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج سیّدمحمّد ضیاءآبادی رضوان‌الله‌علیه را به خاندان مکرّم و شاگردان و ارادتمندان ایشان تسلیت عرض میکنم. 🔹زبان ناصح و بیان مؤثر و فکرِ روشن و قلب متذکر و خاشع این عالم بزرگوار، منبع ارزشمندی از معارف دینی و اخلاقی را به گوشهای شنوا و دلهای مستعد هدیه میکرد و وسیله‌ی هدایت و فیض برای بسیاری از مستمعان درسها و خطابه‌های ایشان می‌شد. 🔹 از خداوند متعال رحمت و مغفرت و علو درجات را برای ایشان مسألت میکنم. سیّدعلی خامنه‌ای 21 بهمن 1399 @rozaneebefarda

💥توضیحات و عذرخواهی موگویی پیرامون خاطره‌ تحریف آمیز @rozaneebefarda

💥تکذیب ادعای موگویی توسط فرزند اقبالیان+ تصویر آقاسیداحمد خاتمی در کنار اقبالیان در دهه ۶۰ بسمه تعالی اینجانب اباذر(مهدی) اقبالیان، تنها فرزند ذکور یک طلبه جانباز بسیجی که عمر وجان خود را برای نظام و دفاع از میهن اسلامی، تقویت ولایت مطلقه فقیه، امام و رهبری گذاشته و هم اکنون بر اثر جراحات ناشی از جنگ و شیمیایی در حال مداوا می باشند. اخیراً برای زنده ماندن یاد و نام ارزشهای والای انقلاب، دفاع مقدس، شهدا، ایثارگران و جانبازان، خاطرات خود را از قبل از انقلاب تا زمان حال با هدف بصیرت نسل جوان، تقویت انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی به دور از هیچگونه حواشی، تخریب و سیاسی کاری در کتاب «حجره شماره دو» مطرح نموده است؛ لذا در خاطراتشان هیچ اسمی از هیچ شخصیتی نبرده است. بنابراین تمامی برداشت ها از سوی افراد آزاد و شخصی است و هیچ ارتباطی با ایشان ندارد و اخبار منتشره تکذیب می گردد. آیت الله حاج سید احمد خاتمی (دامت برکاته) از دوستان قدیم پدرم بوده اند، بنده به ایشان ارادت دارم و بارها از زبان خودشان حضور در مناطق جنگی و خاطرات جبهه ایشان شنیده ام و اینگونه بی مهری ها در فضای مجازی که باعث ایجاد کدورت بین دو دوست و یار قدیمی می شود، هرگز شایسته نیست. ضمنا عزیزانی که کتاب"حجره شماره دو" را مطالعه کرده اند، در صفحه ۳۳۴ عکس این دو دوست قدیمی در مراسم هفته بسیج سال ۱۳۶۶  چاپ شده است.      والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته @rozaneebefarda