💥☄💥☄💥☄💥☄💥 ☄ ⭕️از ديدگاه روايات نخستين چيزهايی كه در قيامت، از انسان سؤال ميشود چيست؟ 🔹روايات زيادى داريم كه درباره نخستين امورى كه در #قیامت مورد سؤال و #حساب قرار مى گيرد بحث مى كند كه هر كدام تعبير پرمعنايى مخصوص به خود دارند و مطالعه آنها در تربيت انسان و نشان دادن ارزش هاى اسلامى بسيار مؤثر است از جمله: در حديثى از پيغمبر اكرم (ص) آمده است: «لَا تَزُولُ قَدَما عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيامَةِ حَتَّى يُسْئَلَ عَنْ عُمْرِهِ فَيْمَا اَفْنَاهُ وَ شَبَابِهِ فِيمَا أَبْلَاهُ وَ عَنْ مَالِهِ مِنْ اَيْنَ اِكْتَسَبَهُ وَ فِيمَا اَنْفَقَهُ وَ عَنْ حُبِّنَا اَهْلَ الْبَيْتِ؛ [۱] در #قيامت هيچ‌يك از بندگان قدم از قدم بر نمى دارد، تا از چهار چيز بازپرسى شود: از #عمرش كه در چه راهى آن را صرف كرده و از #جوانيش كه در چه راهى آن را از دست داده؟ و از #مالش كه از كجا آورده و در چه راهى مصرف كرده؟ و از #محبت‌ما_اهل‌بيت!». 🔹در حديث ديگرى از پيغمبر اكرم (ص) آمده است كه: «#روز_قيامت براى هر بنده اى از بندگان خدا براى هر روزى از ايام عمرش بيست و چهار خزانه گشوده مى شود به تعداد ساعات شب و روز؛ خزانه اى را مملو از نور و سرور مى بيند و به هنگام مشاهده آن، چنان خوشحالى و انبساطى به او دست مى دهد كه اگر بر تمام اهل دوزخ تقسيم كنند درد آتش را فراموش مى كنند، و اين همان ساعاتى است كه پروردگارش را #اطاعت كرده. سپس ديگرى را براى او مى گشايند، آن را تاريك و متعفن و ترسناک مى يابد و چنان ترس و وحشتى به او دست مى دهد كه اگر [آن] تقسيم بر اهل بهشت شود لذت نعمت هاى آن را فراموش مى كنند، و آن ساعتى است كه در آن #معصيت خدا را كرده است! سپس خزينه ديگرى را براى او مى گشايند، آن را خالى مى بيند، نه در آن اسباب سرور است و نه ناراحتى و اين ساعتى است كه در آن خوابيده يا مشغول #اعمال_مباح دنيا بوده، چنان حالت تأسف و احساس غبن به او دست مى دهد كه قابل توصيف نيست؛ زيرا مى توانست آن را از حسنات پر كند و نكرد و اين است كه خداوند مى فرمايد: «ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ». [۲] 🔹باز در حديث ديگرى از پيغمبر اكرم (ص) آمده است كه: «اَنَا اَوَّلُ قَادِمٍ عَلَى اللهِ ثُمَّ يَقْدِمُ عَلَيَّ كِتابُ اللهِ ثُمَّ يَقْدِمُ عَلَىَّ اَهْلُ بَيْتِی، ثُمَّ يَقْدِمُ عَلَىَّ اُمَّتِی، فَيَقِفُونَ، فَيَسْئَلُهُمْ مَا فَعَلْتُمْ فِي كِتَابِی وَ اَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ؛ [۳] من نخستين كسى هستم كه به پيشگاه خدا حاضر مى شوم، سپس كتاب الله [قرآن] بر من وارد مى شود، پس اهل بيتم وارد مى گردند، بعد امتم بر من وارد مى شوند، آنها مى ايستند و خداوند از آنها مى پرسد با كتاب من و اهل بيت پيامبرتان چه كرديد؟». در حديثى از امام باقر (ع) آمده است: «اَوَّلُ مَا يُحَاسَبُ بِهِ العَبْدُ الصَّلَاةُ فَاِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ مَا سِوَاهَا؛ [۴] نخستين چيزى كه بندگان بايد حساب آنرا پس دهند #نماز است كه اگر قبول شود بقيه قبول خواهد شد». در حديث ديگرى آمده است:  «نخستين چيزى كه بنده در قيامت از آن سؤال مى شود درباره #همنشينان اوست». [۵] 🔹ممكن است در ميان احاديث مربوط به نخستين چيزى كه انسان از آن سؤال مى شود تضادّى احساس شود كه اگر اين يكى اوّل است آن يكى چگونه اوّل مى تواند باشد؟ ولى ظاهراً منظور اين است كه يك گروه از كارهاست كه در مرحله اوّل از آنها سؤال مى شود و تمام آنچه در اين احاديث آمده جزو همان گروه است. ضمناً اين احاديث اهميّت موضوعات مزبور را از ديدگاه اسلام روشن مى سازد يعنى «مسئله توحيد، ايمان به نبوت، محبت اهل بيت، نماز، همنشين و...». اين احتمال نيز وجود دارد كه در #قيامت مواقفى است كه در هر موقف اولين چيزى كه از آن سؤال مى شود يكى از اين امور است. در حديثى نيز امير مؤمنان امام علی (ع) فرمود:  «از خدا بترسيد و #پرهيزكارى را در مورد بندگان خدا و شهرها و آباديش پيشه كنيد؛ چرا كه شما در پيشگاه خدا حتى از اراضى و حيوانات سؤال مى شويد». [۶] اين حديث نشان مى دهد كه انسان حتى در برابر ويران كردن محيط زيست و كشتن بى دليل حيوانات مسئوليت دارد و در آن روز باز خواست مى شود. پی نوشت‌ها؛ [۱] الخصال‏، ابن بابويه، ج ۱، ص ۲۵۳ [۲] عدة الداعی و نجاح الساعی، حلّى، ص ۱۱۳ [۳] بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد (ص)‏، صفار، ج ‏۱، ص ۴۱۲، باب ۱۷ [۴] تهذيب الأحكام، طوسى، ج ‏۲، ص ۲۳۹، باب ۱۲ [۵] الدّر المنثور فى تفسير المأثور، سيوطى، ج ۵، ص ۲۷۳ [۶] نهج البلاغة، صبحی صالح، ص ۲۴۲ (خطبه ۱۶۷) 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ نهم، ج ۶، ص ۱۳۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #قیامت #حساب @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

🔴آیت الله بهجت ره: ⬅️سپاسگزاری از #نعمت، به معنای #اطاعت خداست که موجب افزایش نعمت می شود. ⬅️کفران نعمت هم، به معنای عصیان الهی و #موجب_عذاب از ناحیه اوست. 🔴کانال الله اکبر

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چگونه می توان با استدلال به «وجوب اطاعت الهی» حق «قانون گذاری» را برای خداوند اثبات كرد؟ 🔹آيه ۵۱ سوره نور سخن از ايمان و تسليم مطلق در برابر حكم خدا و پيامبر (ص) به ميان آورده و مى گويد: «انَّماكانَ قَولَ المُؤمِنينَ اِذا دُعُوا اِلَى اللّهِ وَ رَسوُلِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُم اَنْ يَقُولُوا سَمِعْنَا و اَطَعْنا و اُولـئكَ هُمُ المُفلِحُونَ؛ سخن #مؤمنان، هنگامى که به سوى خدا و پیامبرش دعوت شوند تا میان آنان داورى کند، تنها [و در هر حال] این است که مى گویند شنیدیم و #اطاعت کردیم و اینها همان رستگاران [واقعى] هستند». از شأن نزولى كه در بعضى از تفاسير براى آيات بعد از آن آمده است ـ كه جمعى از منافقان هنگامى كه وضع خود را متزلزل ديدند خدمت پيامبر (ص) رسيدند و سوگند ياد كردند كه ما تسليم فرمان تو ايم ـ روشن مى شود كه منظور از آيه فوق كه سخن از نقطه مقابل اين گروه يعنى مؤمنان مى گويد #تسليم_مطلق در مقابل #قوانين_خداست، و هر قانونى را غير آن از درجه اعتبار ساقط مى كند، و اگر منظور تنها مسأله قضاوت و داورى باشد باز دلالت بر مقصود ما دارد؛ زيرا مسأله داورى نيز بر اساس قانون صورت مى گيرد؛ بنابراين تسليم بودن در برابر قضاوت خدا و پيامبر (ص) به معنى تسليم بودن در مقابل قانون الهى است؛ 🔹و لذا هميشه قضات هنگام صدور احكام خود، استناد به يك يا چند ماده قانون مى كنند و بر اساس آنها حكم صادر مى كنند، بنابراین مؤمنان بايد تنها به موارد قوانين الهى استناد جويند. همچنين آيه ۱۵۳ سوره انعام در مورد ترك شرك، نيكى كردن به پدر و مادر، ترك فرزندكشى و به طور كلّى ريختن خون بى گناهان، و اعمال زشت ديگر مى فرمايد: «وَ اِنَّ هذا صِراطى مُسْتَقيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لاتَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبيلِهِ ذلِكُمْ وَصّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ این #راه_مستقیم من است؛ از آن پیروى کنید؛ و از راههاى پراکنده [و انحرافى] پیروى نکنید، که شما را از راه او، دور مى سازد؛ این چیزى است که خداوند شما را به آن سفارش مى کند، تا پرهیزگارى پیشه کنید». از اين تعبير به خوبى روشن مى شود كه «صراط مستقيم» همان حكم و #قانون و #فرمان_الهى است، و هر آنچه غير از آن است، راههاى كج و معوج و نادرستى است كه مردم را از صراط مستقيم خداوند دور مى سازد و نيز از اين تعبير استفاده مى شود كه پيمودن راه هاى ديگر، مايه تفرقه و پراكندگى و اختلاف است. دليل آن هم روشن است؛ زيرا نظر انسان ها حتّى دانشمندان بزرگ در تشخيص مصالح و مفاسد كارها با هم تفاوت بسيار دارند، هر گاه قانون گذارى به دست انسان ها سپرده شود دائماً اختلاف و پراكندگى بر جوامع انسانى حاكم خواهد بود. 🔹ابن مسعود در حديثى از پيامبر اكرم (ص) نقل مى كند كه: «پيامبر (ص) خط مستقيمى كشيد؛ سپس فرمود: اين راه صحيح است، سپس از طرف راست و چپ آن، خطوط مختلفى كشيد و فرمود: اينها راه ها[متفرّق] است، در كنار هر يك از آنها شيطانى نشسته كه افراد را به سوى آن مى كشد!». [۱] علاوه بر اين در آيه ۳ سوره مائده گرچه مستقيماً سخنى از مسأله انحصار قانون گذارى به خداوند به ميان نيامده، ولى تعبيرى دارد كه از آن به خوبى استفاده مى شود موردى براى قانون گذارى غير خدا وجود ندارد؛ مى فرمايد: «اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتى وَ رَضيتُ لَكُمُ الاِسْلامَ ديناً؛ امروز دين شما را كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آيين[جاويدان] شما پذيرفتم». در واقع «دين» به معنى واقعى آن شامل تمام شئون زندگى بشر مى شود، و با توجّه به اينكه #اسلام خاتم اديان است و تا پايان جهان برقرار خواهد بود، مفهوم آيه اين است كه تمام آنچه مورد نياز انسان ها از نظر قوانين تا پايان جهان است در اسلام پيش بينى شده، و بنابراين زمينه اى براى قانون گذارى ديگرى باقى نمى ماند. البته بخشى از اين قوانين خاص و جزيى، و بخشى عام و كلّى است؛ وظيفه علماى دين و قانون گذاران اسلامى آن است كه آن كليّات را بر مصاديق آن تطبيق كنند و مقرّرات مورد نياز را از آنها استنباط و استخراج نمايند. پی نوشت‌؛ [۱] مفاتيح الغيب، فخرالدين رازى، دار احياء التراث العربى، چ سوم، ج ‏۱۴، ص ۱۸۵ 📕پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، چ نهم، ج ۱۰، ص ۷۵ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #قانون @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️از قربانی کردن حیوان درون تا پرواز به ملکوت اعلی (بخش اول) 🔹در آیین و فرهنگ وحیانی همواره خدای متعال، برای هدایت و سعادت جامعه بشری، افرادی را به عنوان #اسوه و الگو در پیش روی آحاد مردم قرار داده است، تا اینکه با اقتدا به این افراد، انسان بتواند پله های کمال و سعادت را طی نمایند. در میان #انبیاء و اولیای الهی، پیامبری والا مقام به نام #ابراهیم (ع) وجود دارد که سبک‌ زندگی‌ او چراغ راهی برای فتح قله های خوشبختی است. جایگاه و اهمیت سبک زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) تا به جایی است که خدای متعال در فرهنگ قرآن قریب به ۶۹ بار به نیکی از او یاد کرده است. 🔹تنها در گوشه ای از این آیات رحمانی، خدای متعال اینچنین او را به عنوان #الگو و اسوه مردم معرفی می فرماید: «قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فی‏ إِبْراهیمَ وَ الَّذینَ مَعَهُ؛ [ممتحنه، ۴] قطعاً براى شما در [پیروى از] #ابراهیم و کسانى که با اویند سرمشقى نیکوست‏». با اندکی دقت و تأمل در آیات رحمانی، متوجه عنایت‌ خاص‌ قرآن‌ کریم به سبک زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) می‌ شویم؛ سبک زندگی که دارای شاخص و فاکتورهای اخلاقی ویژه ای است و درس ها و آموزه‌ های زیبایی برای غلبه بر شیطان درون و هوای نفس را در پیش افراد قرار می دهد.   💠«عید قربان» جشن رهایی انسان از وسوسه شیطان 🔹 #عید_قربان یکی از مهم‌ترین و بارزترین اسناد و مدارکی است که گواه بر عظمت و بزرگی #حضرت_ابراهیم (ع) است. در واقع #عید_قربان، رزمگاه و میدان نبرد ابراهیم نبی (ع) با #شیطان و هوای نفس است که پیام ها و درس های فراوانی را برای جامعه بشریت به دنبال دارد. در اهمیت و ارزش این عید بزرگ و قربانی کردن، در منابع روایی نکات طلایی و زیبایی به یادگار مانده است، ولی آنچه در این مهم از همه بیشتر اهمیت دارد، قربانی کردن هوای نفس است، که فاکتورهای خاص خود را می طلبد که در ادامه به برخی از این موارد اشاره خواهیم داشت. 1⃣انقیاد، اطاعت پذیری و تواضع در برابر خدا 🔹در سبک زندگی #حضرت_ابراهیم (ع) مدال های زرین تربیتی، اخلاقی، عرفانی و اعتقادی فراوانی وجود دارد، که هر یک از آنها به نوبه خود از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است، ولی با این وجود، یکی از برجسته ترین و پراهمیت‌ ترین درسهای سبک زندگی حضرت ابراهیم (ع) انقیاد و #اطاعت در برابر امر الهی است. اگر اندکی در حال و روز زندگی خودمان دقت و تأمل نماییم، متوجه می شویم در بسیاری از موارد در تقابل میان انتخاب خود و امر الهی به دنبال راهکاری می گردیم که فرمان الهی را با توجیه و بهانه تراشی دور بزنیم و از انجام آن سر باز بزنیم. این رویه نامیمون و دردسر ساز نوعاً در تمام عمر ما جریان دارد. علت و منشأ این گرفتاری نیز چیزی جز هوای نفس و تمایلات شیطانی نیست. این در حالی است که اگر زندگی حضرت ابراهیم (ع) را مورد مطالعه قرار دهیم متوجه خواهیم شد که او معلم و استاد اعظم مبارزه با هوای نفس و خواهش های شیطانی است. 🔹بزرگترین مصداق این سخن را می توان در قربانگاه اسماعیل (ع) مشاهده کرد. امتحان سخت و پیچیده ای که موجب سربلندی و سرافرازی حضرت ابراهیم (ع) شد. سختی و پیچیدگی این امتحان از دو جنبه قابل ملاحظه است. جنبه اول: مهر عمیق پدری که می تواند دست هر پدری را در اجرای حکم الهی بلغزاند؛ و نکته دوم اینکه: ابراهیم (ع) مأمور شده بود، فرزندی را ذبح کند که سالیان متمادی از وجود او محروم بود و همواره برای داشتن فرزندی نیک به درگاه الهی دست به دعا بر می داشت. «رَبِّ هَبْ لی‏ مِنَ الصَّالِحینَ، فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلیمٍ؛ [صافات، ۱۰۰ و ۱۰۱] اى پروردگار من! مرا [فرزندى‏] از شایستگان بخش»؛ پس او را به پسرى بردبار مژده دادیم.‏» انقیاد و اطاعت پذیری #حضرت_ابراهیم (ع) در برابر خدا و پیروی نکردن از وسوسه شیطان موجب شده است که خدای متعال این چنین شاخص اخلاقی او را به همه انسانها معرفی نماید: «وَ لکِنْ کانَ حَنیفاً مُسْلِماً؛ [آل عمران، ۶۷] بلکه حق‏ گرایى فرمانبردار بود». #ادامه_دارد... منبع: وبسایت‌ راسخون #عید_قربان @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد