دوتا کافی نیست
۸۹۰ برادرم چند سالی بود بیماری روده داشت، از مهرماه خیلی شرایطش حاد شد. بخاطر کرونا و سیستم ایمنی ضعیفش نمی تونست بره تهران پیش دکتر خودش و ویزیت آنلاین می گرفت. دکتر رسما جوابش کرده بود. مدام در بیمارستان بستری می شد و حال همه مون بخاطر این شرایط به شدت بد بود. هرشب خوابهای بد و فکرهای بد آسایش رو از منِ باردار گرفته بود. از طرفی پسر برادر مدیر مدرسه شاگرد کلاس من بود و به شدت مادرش در اداره امور کلاسم دخالت می کرد و توقعات عجیب و غریب داشت هر روز جنگ اعصاب داشتیم. ۳ آبان بود، ۷ صبح بیدار شدم و متوجه شدم کیسه آب پاره شده، وحشت زده با صدای بلند همسرم را که در اتاق دیگه خوابیده بود، صدا زدم و گفتم زود بیا. با فریادهای من، بالاخره بیدار شد و چون سر کار نمی رفت گفت بخواب ۱۰ میریم دکتر. منکه در حال گریه بودم چون در هفته ۳۰ بارداری بودم با التماس خواستم حاضر بشه و بریم بیمارستان... با یک وضعیت بحرانی در اوج کرونا وارد بیمارستان شدیم و چون شهرستان ما کوچیکه، گفتن دکتر نداریم بچه هم اگر زنده بمونه نیاز به دستگاه و اکسیژن...داره برید قم یا اراک، برادرم تو بیمارستان بستری بود تماس گرفتم مامانم که طبقه بالای زایشگاه پیشش بود، سریع اومد و من و همسرم و مادرم راهی قم شدیم. تمام طول مسیر من گریه می کردم و از خدا کمک می خواستم و همسرم می گفت زور زوری که نمیشه بچه دار شد. عمرش به دنیا نبود، خدا می دونه شرایط مالی خوبی ندارم و... قم که رسیدم دیگه شکمم تخت شده بود تمام آب کیسه آب تخلیه شده بود. بستری شدم و آمپول ریه زدن... هم بخاطر کرونا همراه داشتن ممنوع بود هم دکتر گفت حداقل ۴روز دیگه باید زایمان کنی و مادرم ناچارا رفت که به برادرم که بستری در بیمارستان شهر خودمون بود برسه. نگران سلامت جنینم بودم، درد جسمی و آزمایشات مختلف و استرس جواب هاشون. نگران حال برادرم بودم. راه دور بود و من در شهر غریب تک و تنها بودم. بدتر از همه وقتی به مدیر زنگ زدم، گفت شما باید آنلاین تدریس کنی چون قرار بود آخر آذر زایمان کنی، برای اون موقع ما معلم رزرو کرده بودیم و از طرفی بخاطر آشوب هایی که چندتا از مادرای شاگردام راه انداخته بودن، مدیر وضعیت رو قرمز می دید. من نه کتابی همراهم برده بودم نه حال خوبی داشتم نه جای خوبی تو بیمارستان دولتی شلوغ با ۴ تا هم اتاقی... بماند که چه کشیدم. ۴ روز بعد دکتر ختم بارداری اعلام کرد و منو راهی زایشگاه کردند. از ۷صبح آمپول فشار زدن تاده دقیقه به۳ عصر هیچ خبری نبود آخر شیفت بود، دکتر اومد گفت بیخودی خودتو اذیت نکن نمی تونی طبیعی زایمان کنی زنگ بزن شوهرت بیاد رضایت بده تا من شیفت هستم ببرمت سزارین. من اگر طبیعی زایمان می کردم همراه نمی خواستم بخاطر کرونا و اگر سزارینی بودم بالاجبار یک همراه نیاز بود. مادرم که پیش بردارم بود بیچاره، کسی نداشتیم اونم تو اون شرایط کرونایی که همه از هم فرار می کردن. پرستار گفت بلندشو، آماده ات کنم برای سزارین، از این وضعیت ناخودآگاه زدم زیر گریه و دست به دامان خدا شدم. گفتم از صبح دارم درد زایمان می کشم مگه نمیگی دعای زن در حال زایمان مستجابه، کاری کن سریع طبیعی زایمان کنم طاقت ندارم و برادرمم اگر شفا نمیدی، ۹ سال شد راحتش کن. ادامه 👇 کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
12.5هزار مشاهده