✨💠✨💠✨💠✨💠✨ هل من ناصر ینصرنی... حسین زمانت را میشناسی؟ 👈امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف فرمودند: به کربلا بروید...❗️ 📣.. مردی بود بنام سرور که از کودکی گنگ بود و قدرت سخن گفتن نداشت. به مرز سیزده یا چهارده سالگی رسیده بود که پدرش دست او را گرفت و نزد سومین نایب_خاص، جناب حسین بن روح علیه السلام آورد و از او درخواست کرد که از حضرت امام مهدی صلواةالله علیه تقاضا کند که خود آن گرامی، شفای زبان او را از خدا بخواهد. حضرت حسین بن روح پس از اندکی به آنان گفت: انکم أمرتکم بالخروج الی الحائر. 👌یعنی:حضرت مهدی صلواةالله علیه به شما دستور داده است که به مرقد مطهر امام حسین صلواةالله علیه بروید. 👈...آن جوان گنگ را پدرش به همراه عمویش به کربلا آوردند و پس از زیارت مرقد منور حضرت سیدالشهداء، پدر و عمویش او را بنام صدا کردند و گفتند: سرور! که بناگاه با زبانی فصیح و گشاده گفت: لبیک! سرور گفت:آری! پدر جان!... ....با اینکه حضرت بقیةالله الاعظم عجل الله فرجه الشریف می‌توانست خودش دعا کند و بی درنگ شفا بخشد، اما دلها را متوجه کربلا ساخت. 👈...در روایت صحیحه آمده است که: خداوند، سرزمین‌ها و مکانهای مقدسی دارد که دوست می‌دارد در آنجا خوانده شود.. 📣 و از جمله آنها کنار قبر منور امام حسین علیه السلام است. 📚غیبت شیخ طوسی، ص 188 , بحارالانوار، ج 51، ص 323. 💠✨💠✨💠 قدم ها و قلم ها و همه ی وجودمان را نذر آمدن آن مسافر غریب نماییم و در همه جا و تحت قبه ی شریفه دعایمان اللهم عجل لولیک الفرج باشد. ✨✨✨✨✨

🏴🏴🏴🏴🏴 #حضرت_رقیه_ سلام_الله_علیها در باب حضرت رقیه سلام الله علیها،، علما بی ادبی نمی کنند و گفته اند، رقیه سلام الله علیها مانند سوره ی توحید قرآن است ، کوتاه و کوچک است ؛ اما اسراری در آن نهفته است ، تا ظهور حضرت مهدی عجل الله علیها اسرار آن استخراج شود. و همانطوری که سفارش اکید است ،در نماز یک بار سوره ی توحیدخوانده شود می گویند اگر می خواهید متوسل به هر کسی شوید ، باید از رقیه هم بگویید ، نماز بدون سوره توحید ناقص است ،توسل بدون رقیه سلام الله علیها جا نمی افتد . سوره توحید یک سوم قرآن است ، حسین قرآن ناطق است و حضرت زینب یک سوم قرآن و رقیه نیز یک سوم دیگر قرآن است و یک سوم ابو الفضل العباس علیه السلام . این نام آنقدر مقدس است که زمانی که صدایش می کنید بدون مراجعه به پدر و برادرش و... مشکل مردم را حل می کند !!! توسل به ایشان یک شرط اساسی دارد و آن هم‌ از اسم رقیه پیداست. رقیه سلام الله علیها – از اسم ایشان معلوم است – رقیه یعنی ارتقا دهنده ، بالا برنده ، کسی که می خواهد به ایشان متوسل شود باید از زمین گذشته باشد ، ذهن و فکر و ادب و بینش او از زمین گذشته باشد و عروج فکری و عملی و روحی داشته باشد اگر بتوانی گوشه ی دامن ایشان را بگیری تو را به آسمان می رساند ، تو راه به معراج می رساند چای روضه حسین علیه السلام تو را شفا می دهد ، دختر حسین علیه السلام نمی تواند تو را آسمانی کند ؟! تنها دل می خواهد ، باور داشته باش ! از نامش پیداست که درک و شعور انسان را زیاد می کند . رقیه کیست ؟ عشق حسین علیه السلام – حتی می خواهم بگویم رقیه بالا برنده عمه جانش ، زینب سلام الله علیها السلام است کنار علقه آقا حسین علیه السلام با آن همه مصیبت هایی که دیده بود سرپا بود هنگامی که برادرش به شهادت رسید و بالای سر او رسید گفت : الان کمر من شکست و حالا حضرت زینب سلام الله علیها سرهای بریده دیده ، شکنجه ها دیده در هنگام سحر که رقیه را دفن کردند گفت الان کمرم را شکستی رقیه ، عمه را بُرد علقمه کنار پدرش حسین علیه السلام. کیست رقیه ؟ حدیث است – شعار نیست – امروز اگر ابراهیم خلیل ، موسی کلیم ، عیسی مسیح هم زنده بودند شبکه های ضریحش را می گرفتند و می گفتند : بنت الحسین کمکمان کن ونیازمند نگاهش بودند !! کیست رقیه ؟ مظلومه ای که ما ایشان را نمی شناسیم اگر الان راه باز شود و به زیارت او بروید کی ها می روند ، خانم هایی می روند که عروسک در حرم ایشان می اندازند ! این قدر شناخته اند که بچه بوده است بشناس کی است تا تو را به معراج ببرد ! آنکه می خواهد برای رقیه اسباب بازی ببرد منظومه شمسی را ببرد تا او با آن بازی کند ، کره عالم را ببرد تا با آن بازی کند ، مگر واقعا بچه سه ساله دیده ای !؟ 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 استادصمدی آملی #رقیه_سلام_الله_علیها ▪️▪️▪️▪️

سرفصل های #مقام_محمود۲۴ - مکانیسم شدت گرفتن حملات شیطان و ایجاد موانع برای کسی که قصد مقام محمود کرده است. - نحوه قدرت گیری سالک مقام محمود و پیروزی در برابر شیطان - شیطان و حملات او، کاتالیزوری برای سرعت بیشتر انسان بسمت مقام محمود رسانه رسمی #استاد_محمد_شجاعی

#مقام_محمود ۲۴ #استاد_شجاعی | #استاد_میرباقری حرکت ما بسمت مقام محدود قطعا با موانع و حملاتی تهدید شده و گاه متوقف می شود. در این مسیر تنها کسانی قادر به ادامه مسیرند که آموخته باشند چگونه این تهدیدها را به فرصت تبدیل کنند. منبع : کارگاه مقام محمود

تقدیم به ساحت حضرت رقیه سلام الله علیها کفن را باز نکردند. ریحانه پرسید «اگر دوست باباست پس چرا عکس بابا مهدیِ من روی اونه؟» انگار اضطراب گرفته باشد، لبهایش کبود شده بود و چانه‌اش می‌لرزید. بغلش کردم و چسباندمش به سینه‌ام. آرام در گوشش گفتم «ریحانه جان اگر راستش را بگویم من را می‌بخشی؟ این پیکر بابامهدی است.» یکهو دلش ترکید و داد ‌زد «نه... این بابای منه؟ این بابا مهدی منه؟ این بابا مهدی خوب منه؟» برادرم خواست بغلش کند و ببرد. سفت تابوت را چسبیده بود و جدا نمی‌شد. از صدای گریه‌های ریحانه مردم به هق هق افتادند. دوباره در گوشش گفتم «ریحانه جان یک کار برای من می‌کنی؟» با همان حال گریه گفت «چه کار؟» بوسیدمش و گفتم «پاهای بابا را ببوس.» پرسید «چرا خودت نمی‎بوسی؟» گفتم «همه دارند نگاهمان می‎کنند. فیلم می‎گیرند. خجالت می‎کشم.» گفت «من هم نمی‎بوسم.» گفتم «باشه. اگر دوست نداری نکن ولی اگر خواستی یکی هم از طرف من ببوس.» یک نگاهی توی صورتم کرد. انگار دلش سوخته باشد. خم شد و پاهای مهدی را بوسید. سرش را بلند کرد و دوباره بوسید. آمد توی بغلم و گفت «مامان از طرف تو هم بوسیدم. حالا چرا پاهایش؟» گفتم «چون آن پاها همیشه خسته بود. همیشه درد می‌کرد. چون برای دفاع از حرم حضرت زینب(س)و حضرت رقیه(س) قدم برمی‌داشت.» یکهو ساکت شد و شروع کرد به لرزیدن. بدنش یخ یخ بود. احساس کردم ریحانه دارد جان می‌دهد. به برادرم التماس کردم ببردش. گفتم اگر سر بابایش را بخواهد من چه کار کنم؟ اگر بخواهد صورت بابا مهدی را ببیند چه طور نشانش بدهیم؟ اگر می‌دید طاقت می‎آورد؟ نه، به خدا که بچه‌ام دق می‌کرد. همه حواسم به ریحانه بود و از مهرانه غافل بودم. نگو تمام این مدت مهرانه بالای سر تابوت ایستاده بود و داشت نگاهمان می‌کرد. اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا سَیِّدَتَنـا رُقَیَّةَ، عَلَیْکِ التَّحِیَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، برشی از کتاب «پله ها تمام نمی شدند» زندگینامه #شهید_مدافع_حرم #شهید_مهدی_نعمایی_عالی به روایت همسر نویسنده افروز مهدیان #برشی_از_کتاب #پله_ها_تمام_نمی_شدند •┈┈••✾•🌿🏴🌿•✾••┈•

سلام بر نازدانه سه ساله حسین رقیه❤️ سلام بر صبر و بردباری او 🏴در خرابه شام چه گذشت که رقیه اینگونه بی تاب شد؟ 💔 دل نازنین رقیه دیگر تاب دوری از پدر را نداشت. او بی‌صبرانه منتظر وصال و پر گشودن به سوی امام زمانش بود. 👌آیا تا به حال ما هم مثل رقیه چنین بی تاب امام زمانمان شده ایم که جان را از قفس تنگ سینه برهانیم؟❗️ 🤲 رقیه جان با دستان کوچکت گره کور ظهور را بگشای🏳

🎙رهبر معظم انقلاب مدظله: ‌ امام سجاد به تعلیم و تغییر اخلاق در جامعه اسلامی کمر بست. ❓ چرا؟ ❗️چون طبق تحلیل آن امام بزرگوار، بخش مهمّی از #مشکلات_اساسی_دنیای_اسلام که به فاجعه کربلا انجامید، ناشی از انحطاط و #فساد_اخلاق مردم بود. 💥اگر مردم از #اخلاق_اسلامی برخوردار بودند، یزید و ابن‌زیاد و عمر سعد و دیگران نمی‌توانستند آن فاجعه را بیافرینند... 💥ممکن نبود حکومت‌ها - ولو فاسد باشند؛ ولو بی‌دین و جائر باشند - بتوانند مردم را به ایجاد چنان #فاجعه_عظیمی؛ یعنی کشتن پسر پیغمبر و پسر فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها وادار کنند. 🗓 ۱۳۷۲/۰۴/۲۳

قسمت بیست و نهم «مقتدا» سینے چایے را برداشتم و رفتم به پذیرایی. آرامسلام کردم و براے همه چایے تعارف کردم و نشستم کنار مادر.سید زیر لب بسم الله گفت و بعد با صداے بلند گفت:یه مسئله اے هست آقاے صبوری! قلبمایستاد. سید ادامه داد:بنده تصمیم دارم تا چند ماه آینده به سوریه اعزام بشم؛ براے دفاع از حرم…. چهرهپدر درهم رفت:تکلیف دختر من چے میشه؟ سےدسرش را تکان داد:هرچے شما بگید!… سرمرا پایین انداختم و گفتم :من مشکلے ندارم. دربارش خیلے وقته که فکر کردم. پدریکه خورد:خودت باید پاے همه چیش وایسے.مطمئنی؟ –آره.میدونم. –پس برید تو اتاق حرفاتونو بزنید! آقاسےدجلو میرفت و من از پشت سر راهنمایے اش میکردم. هردو روے تخت نشستیم،چند دقیقه اے در سکوت گذشت.بالاخره آقاسید پرسید:واقعا مطمئنید؟ –خیلے بهش فکر کردم؛ به همه اتفاقاتے که میتونه بیفته. خیلیوقته این تصمیم رو گرفتم. –من از نظر مادے چیز زیادے ندارم! –عیبے نداره.منم توقعے ندارم.فقط یه شرط دارم. –بفرمایید! –براے عقد بریم شلمچه! لبخندریزے زد:پس میخواین همسنگر باشین! –ان شاءالله. #گره_زلف_خم_اندر_خم_دلبر_وا_شد #زاهد_پیر_چو_عشاق_جوان_رسوا_شد…

قسمت سے ام «مقتدا» – طیبه… بیا سیدمهدے اومده! مثلفنر از جایم پریدم و دستے به سر و رویم کشیدم. صدایش را مے شنیدم که یا الله میگفت و سراغم را مے گرفت.در اتاقم را باز کرد و آمد داخل:سلامخانومم! –سلام… خوبی؟ احساسکردم خیلے سرحال نیست.به چشم هایم نگاه نمیکرد.پرسیدم:مطمئنے خوبی؟ –آره.بیا کارت دارم. نشستروے تخت،من روے صندلے نشستم. مثل همیشه با انگشتر عقیقش بازے میکرد.معلوم بود براے گفتن چیزے دل دل میکند.بالاخره به حرف آمد:طیبه من دارم میرم.امروز باید اعزام بشم. نفسمرا در سینه حبس کردم،باور نمیکردم انقدر سخت باشد.نمیدانستم باید چه عکس العملے نشان دهم. نفسم را بیرون دادم و به زور لبخند زدم:به سلامتی! –میتونے باهام بیاے فرودگاه؟ –باشه!صبرکن آماده بشم! درحالیکه داشتم لباس مے پوشیدم،سید پرسید:به پدر و مادرت میگی؟ –شاید ولے الان نه. باسیدمهدے از اتاق بیرون آمدیم و خواستیم برویم که مادر گفت:کجا؟مى خواستم چایے و میوه بیارم! گفتم:نه ممنون.میخوایم یکم بریم بیرون.

قسمت سے و یکم «مقتدا» رسیدیم به فرودگاه.درتمام راه ذکر میگفتم.سیدمهدے از چهره ام خوانده بود که نگرانم. –خانومم نگرانے نداره که!میرم و زود میام. خیالت راحت.باشه؟ اینهارا با زبانش میگفت.حرف دلش چیز دیگر بود. اےنرا وقتے فهمیدم که دیدم چشمهایش قرمز است.چمدان را دستش دادم.چند قدمے رفت،اما دوباره برگشت. دستش را به ریش هایش گذاشت و به زمین خیره شد.بعد با صدایے بغض آلود گفت:دوستت دارم! بهراهش ادامه داد.حرفے در گلویم سنگینے میکرد.گفتم:سید! دوبارهبرگشت.انگار میترسید پشیمان شده باشم.با پریشانے نگاهم کرد.هرچه مى خواستم بگویم یادم رفت. شاید اصلا حرفے نبود،بغض بود.میخواستم نگاهش کنم.فقط توانستم بگویم:منم همینطور؛ مراقب خودت باش! لبخندزد،خوشبختانه نفهمید حال دلم را… #ما_نمک_خورده_عشقیم_به_زینب_سوگند #پاسبانان_دمشقیم_به_زینب_سوگند… روبه روے باب الجواد ایستاده بودیم. سید اذن دخول خواند،با صدایے که من هم مے شنیدم.عبارات هربار با گریه سیدمهدے مے شکستند. تاکنوناو را با این حال ندیده بودم.از گریه او گریه ام گرفت.وارد حرم که شدیم دیگر اصلا روے زمین نبود. منهم حال و هواے معنوے خاصے داشتم اما او فرق میکرد.اصلا متوجه اطرافش نبود. چشم هاے بارانے اش را به گنبد طلایے حرم دوخته بود،ذکر میگفت،سلام میداد و شعر میخواند . دستش هنوز روے سینه اش بود.روبروے پنجره فولاد نشستیم و نماز و زیارتنامه خواندیم. صداے اذان مغرب که در صحن پیچید،گریه اش بیشتر شد.صداے زمزمه آهنگینش را شنیدم:همه فرشته ها صف بستن/که اذان بگه موذن زاده… بلندتر گریه کرد و ادامه داد :کوله بار غصه بردن داره/به امانات سپردن داره/ با یه سینه پر از سوز و گداز/ آب سقاخونه خوردن داره… بین هر مصراع خودش را مے شکست. شانه هایش تکان میخورد… #بسته_ام_در_خم_گیسوی_تو_امید_دراز #آن_مبادا_که_کند_دست_طلب_کوتاهم…

قسمت سے و دوم «مقتدا» نیمه شب بیدار شد.داشت لباس مے پوشید.به زور چشم هایم را باز کردم و گفتم :چے شده؟کجا دارے میری؟ –میرم حرم.یه کارے پیش اومده.بعدا بهت میگم؛ شما راحت باش! واز اتاق بیرون رفت. پنجره اتاقمان روبه باب الجواد بود.سیدمهدے را دیدم که از خیابان عبور کرد و وارد باب الجواد شد. چیزے دلم را چنگ انداخت.مدتے در اتاق قدم زدم،دلم آرام نمے گرفت.لباس پوشیدم و رفتم حرم.گوشه اے از صحن انقلاب نشستم،میدانستم خواسته اے دارم اما نمیتوانستم بیانش کنم. خیره شدم به گنبد طلایے،اشڪ هایم تصویرش را تار میکرد.“خدایا چے شده که منو کشوندے اینجا؟” حسمبهمے داشتم.نگاهم از روے گنبد سر خورد و رسید به پنجره فولاد.. درحال خودم بودم که صداے زمزمه اے شنیدم:پس تو هم خوابت نبرد؟! سرمرا بلند کردم.سیدمهدے با چشم هاے متورم بالاے سرم ایستاده بود؛ اما لب هایش مے خندید. دست کشیدم روے صورتم تا اشڪ هایم را پاڪ کنم.سیدمهدے نشست کنارم.پرسیدم:چے شده سید؟ بهگنبد خیره شد:خواب دیدم! –خیر باشه! –خیره… چندبار پلڪ زد تا اشڪ هایش سرازیر شود:نمے ترسے اینبار برگشتے درکار نباشه؟ –نمیدونم… حتما نمیترسم که بهت بله گفتم! زدزیر خنده!صداے اذان صبح در صحن پیچید. چفیه هامان را روے زمین پهن کردیم،عاشق این بودم که به او اقتدا کنم… #من_و_تو_ماه_عسل_مشهد_حرم_صحن_عتیق #عشق_می_چسبد_همیشه_نزد_آقا_بیشتر