eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از انس با صحیفه سجادیه
FatemiNia-13941022-Sahifeh33.mp3
14.89M
#سیری_در_صحیفه_سجادیه ⏪ 33 #صوت #دعا_هشتم_6 #دعا_هشتم_7 #دعا_هشتم_8 🔹و نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَمُدَّ فِى آمَالِنَا و نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ و نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسرَافِ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ و نَعُوذُ بِكَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ، وَ مِنْ الْفَقْرِ إِلَى الْأَكْفَاءِ🔹 #هشتم 📌آیت الله #فاطمی_نیا 👁کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «6» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ خدایا! به تو پناه می‌آوریم، از بدی باطن و ناچیز شمردن گناه کوچک و این‌که شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را به عرصه بلا و نکبت اندازد، یا پادشاه بر ما جور و ستم روا دارد. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
28 1 ✳️ انسان موجودى ناشناخته و پيچيده است كه در درون او محيطى پر از اسرار فطرى و غريزى است كه تنها خداوند و بنده او از نهان‌ها باخبرند. اين انسانى كه از آبى جهنده و خاكى خشكيده آفريده شده و براى هدفى عالى به صحنه دنيا آورده شده است؛ پس از حركت‌هاى جسمى و قلبى و حالاتى كه از آنها بروز مى‌كند به بازگشتى بزرگ مى‌رسد كه‌«يوم السرائر» در آخرت است. اين بازگشت روزى تحقّق مى‌يابد كه اسرار پنهان، آشكار مى‌شود و انسان‌ها با رنگ‌هاى گوناگون، درون خود را مشاهده مى‌كنند. آن جا كه حضرت حق تعالى مى‌فرمايد: ﴿يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ﴾ روزى كه رازها فاش مى‌شود. «تُبلى‌»از ماده بَلوى‌ به معناى آزمايش است. از آن جهت كه به هنگام آزمايش حقيقت اشيا آشكار مى‌شود، در روز قيامت اسرار نهفته بروز مى‌كند و حقايق عالم درون آدمى بر همگان آشكار مى‌شود. «سرائر» جمع سريره به مفهوم حالات و صفات و نيات درونى و پنهانى است. به عبارت ديگر آنچه در قلب به صورت سرّى و مخفى مانده مانند نيت‌ها، اعتقادات، خطورات قلبى، وساوس شيطانى، الهامات رحمانى و گاهى به اعمال مخفيانه، سوء السريره گفته مى‌شود؛ يعنى هر عمل قبيحى كه انسان او را در باطن مى‌پوشاند يا پنهانى مرتكب مى‌شود. در روايتى معاذ بن جبل از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) از تفسير سرائر در آيه شريفه پرسيد: «او مى‌گويد: از حضرت پرسيدم: چه اسرار نهانى است كه خداوند بندگان را در آخرت با آن مى‌آزمايد؟ حضرت فرمود: سرائر شما، همان اعمال شما همچون نماز و روزه و زكات و وضو و غسل جنابت و هر واجبى است؛ زيرا همه اعمال در حقيقت باطن پنهان است، اگر انسان بخواهد مى‌گويد: نماز خوانده‌ام، در حالى كه نخوانده است، يا مى‌گويد وضو گرفتم در حالى كه وضو نگرفته است، اين تفسير كلام خداوند است؛ روزى كه حقيقت نهان‌ها آشكار مى‌شود در آن روز كه يوم البروز و يوم الظهور است اسرار درون نمايان مى‌شود كه عبارتند از ايمان و كفر و نفاق و نيت خير و شر، ريا، اخلاص و ... اين ظهور و بروز براى مؤمنان مايه افتخار و مزيد بر نعمت است. و براى مجرمان مايه سرافكندگى و خوارى و خفّت و افزونى غضب الهى است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
28 2 ✳️ بنابراين مردم از نظر خير و شر درونى چهار دسته‌اند: الف- عدّه‌اى ظاهر و باطنشان بر خير و نيكى است. اين وضعيّت انبيا و اصحاب آنان و مؤمنان و اولياى الهى است كه در قرآن و روايات اهل بيت (عليهم السلام) برگزيده بودن آنان از ميان نيكان خلق اشاره شده است. ب- عدّه‌اى ظاهر و باطنشان بر شر و پليدى است مانند: گروهى از اهل كتاب كه خداوند كتاب آسمانى بر آنان نازل مى‌فرمود، يا وعده پيروزى پيامبران را به آنان مى‌داد، آنان انكار مى‌كردند و حق را نمى‌پذيرفتند. پس خداوند كافران را لعنت نموده است. ج- عدّه‌اى ظاهرى شرور دارند ولى در باطن قلبى سليم ولى پيچيده به خير دارند. آنان كسانى‌اند كه اهليّت بازگشت به دايره حق و حقيقت را دارا هستند. و پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) درباره آنان فرمود: خِيارُ امَّتى‌ أحْداؤُهُم الَّذينَ اذا غَضِبُوا رَجَعُوا. نيكان امت من راسخان در دينند، آنان هر گاه خشمناك شدند به حق بازمى‌گردند. آنان در رسيدن به امور خير بانشاط و شتاب كننده‌اند و در اجراى اصول دستورهاى دينى و كارهاى خير باصلابت و محكم هستند. و در گستره رحمت خداوند آشكارا مى‌خندند و در نهان از ترس عذاب پروردگارشان مى‌گريند. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
28 3 ✳️ د- عدّه‌اى ظاهرى خير دارند ولى در باطن شرورند. اين وضعيتِ جمع شدن خير و شر همان حالت نفاق است. اين گروه داراى باطنى خبيث كه منشأ آن شيطنت پليد همراه با غضب افراطى و حسد اسرافى است. به تعبير آيات قرآن، آنان منافقند كه در دلهايشان مرض شك و رياست و همه وعده‌هاى پيروزى و يارى خداوند را فريب مى‌دانند. گفته شده كه: «هرگاه درون و برون يكسان باشد، اين عدل است. و هرگاه درون بهتر از برون باشد احسان است و هرگاه برون بهتر از درون باشد اين تجاوز و ستم آشكار است بنابر سخن فوق اگر درون انسان دچار آفت‌ها و مفاسد اخلاقى گردد اندك اندك اثر زشتى سيرت به صورت انسان مى‌رسد و او را بدشكل مى‌كند و در حالت تداوم آن حتى دامن بزرگان و حاكمان را هم مى‌گيرد. اميرمؤمنان (عليه السلام) در اين باره مى‌فرمايد: آفَةُ المَلِكِ سُوءُ السِّيرةِ، آفَةُ الوُزَراءِ خُبْثُ السَّريرَةِ. آفت شاهى، بدرفتارى است، آفت وزيران پليدى درون است. در دعاهاى وارده از معصومين (عليهم السلام) آمده است كه: برخى از گناهان و صفات رذيله، دعا و حاجت را رد مى‌كند و يا جلوگير و پرده رسيدن به درگاه خدا مى‌شود. سيد ساجدين، زين العابدين (عليه السلام) درباره اين گونه گناهان مى‌فرمايد: وَ الذُّنُوبُ الَّتِى تَرُدُّ الدُّعاءَ، سُوءُ النِّيَّةِ، وَ خُبْثُ السَّرِيرَةِ وَ النِّفاقُ مَعَ الْإِخْوانِ. و گناهانى كه مانع قبولى دعاست عبارت از بدنيّتى، پليدى باطن و دورويى با برادران مى‌باشد. پس هر گاه انسان براى اصلاح خود رسيدگى مى‌كند، نادرستى درونش ظاهر مى‌شود و به فكر پاك كردن سياهى و زنگار از دل مى‌افتد. هيچ كس صفت زشتى را در دل پنهان نكرد مگر اين كه آن ويژگى در لغزش‌هاى زبان و حركات چهره‌اش نمودار مى‌گردد. امام صادق (عليه السلام) از ريشه‌هاى فساد باطنى پرده برداشته است كه فرمود: پليدى ظاهر ناشى از پليدى باطن است و هر كه درون خود را درست كند، خداوند ظاهرش را خوب نمايد؛ بزرگترين تباهى آن است كه بنده به غفلت از خداى تعالى خرسند باشد؛ اين تباهى زاييده آرزوى دراز و آزمندى و تكبر است، چنانكه خداى عزّوجلّ در داستان قارون از اين نكته خبر داده است كه مى‌فرمايد: «خواهان تباهى بر روى زمين مباش كه خداوند مفسدان را دوست ندارد«30» اين خصلت‌ها كار قارون و باور او بود و همگى ريشه در دنيا دوستى دارد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «6» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ خدایا! به تو پناه می‌آوریم، از بدی باطن و ناچیز شمردن گناه کوچک و این‌که شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را به عرصه بلا و نکبت اندازد، یا پادشاه بر ما جور و ستم روا دارد. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
29 1 ✳️ در روايات معصومين (عليهم السلام) به طور كلى از كوچك شمردن و اندك دانستن عمل خير يا شر نهى شده است؛ زيرا عمل اندك و سبك هر چند به نظر ناچيز آيد ولى با توجه به نتيجه آن اثرات بسيارى دارد: الف- زمينه سازى‌ عمل خير اندك زمينه‌ساز كارهاى خير بزرگتر مى‌شود؛ و هر گاه انديشه انسان در كار نيك كوچك پيوسته باشد احساس خيرخواهى و خيررسانى در او تقويت مى‌شود هر چند اين خير در دعا يا حاجت يا صدقه و يارى به ديگران باشد و بى‌توجّهى به ارزش آن موجب نااميدى و بى‌هويتى در وظيفه انسانى مى‌گردد. و كوچك دانستن عمل خير، آثار روانى و عقوبت بسيارى دارد كه در روايات آمده است: امام صادق (عليه السلام) مى‌فرمايد: كار خوب را هرگز اندك مشمار؛ زيرا فرداى قيامت آن را مى‌بينى و شادمانت مى‌كند. امام على (عليه السلام) در نهج البلاغه مى‌فرمايد: كار خوب را انجام دهيد و چيزى از آن را دست كم نگيريد؛ زيرا كوچك آن‌ بزرگ است و اندك، آن بسيار عادت به كارهاى خير و نيك اندك، مقدمه برگزارى امور خير بسيارى مى‌شود. ب- اندك انگارى حق خدا گاهى كوچك دانستن عملى، سبك شمردن حق خداوند مى‌باشد، يعنى خدا را هيچ حساب كردن و صاحب حق را بى‌ارزش انگاشتن است. روايات ما درباره گناه اين گونه بيان كرده است كه در حقيقت سرزدن گناه كوچك، كم اهميّت انگاشتن حق پروردگار است و اين تفكّر سبب ضايع كردن حقوق الهى مى‌شود. و مقام رب العالمين را در قلب كوچك مى‌نمايد و مخالفت او را فراهم مى‌سازد. حضرت على (عليه السلام) به اين نكته اشاره فرموده است: هر گاه گناه را بزرگ بشمارى؛ پس حق خدا را بزرگ شمرده‌اى و هر گاه گناه را كوچك بشمارى پس حق خدا را كوچك دانسته‌اى. بنابراين هر گناهى كه در انديشه بزرگى دارد نزد خدا كوچك است و هر گناهى كه كوچك انگاشته مى‌شود نزد خداوند بزرگ است. اين فرمايش امام على (عليه السلام) تأييد اندرز رسول اللّه (صلى الله عليه و آله) به ابوذر است كه فرمود: يا أَباذَرٍّ لاتَنْظُرْ إِلى‌ صِغَرِ الْخَطِيئَةِ وَلَكِنِ انْظُرِ إِلى‌ مَنْ عَصَيْتَ. اى ابوذر به كوچكى گناه منگر، بلكه به آن كه نافرمانيش مى‌كنى بنگر. اين كه فرمود: گناه اندك نزد خداوند بزرگ است، يعنى حق مولاى بزرگوارى در كار است كه با ارتكاب گناهان كوچك و نافرمانى عصيانگرانه با وسوسه‌هاى شيطانى، به تدريج از بين مى‌رود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
29 2 ✳️ چيست؟ گناه كوچك در برابر گناه بزرگ شناخته مى‌شود كه در قرآن مجيد از آن تعبير به‌«لمم» و«سيئة» شده است. ﴿الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ﴾ كسانى كه از گناهان بزرگ و زشت كارى‌ها جز لغزش هاى كوچك دورى مى‌كنند [مورد آمرزش‌اند] يقيناً آمرزش پروردگارت گسترده و وسيع است. ﴿إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيمًا﴾ اگر از گناهان بزرگى كه از آنها نهى مى‌شويد دورى كنيد، گناهان كوچكتان را از شما محو مى‌كنيم، و شما را به جايگاهى ارزشمند و نيكو وارد مى‌كنيم. راغب اصفهانى در واژه لمم نوشته است: لمم برگرفته از المام به معنى نزديك شدن به چيزى بدون انجام دادن آن است. و گاهى به چيز كم و ناچيز هم اطلاق شده است. در اينجا مقصود نزديك شدن به گناه است و از گناه صغيره به لمم تعبير شده؛ زيرا مرتكب صغيره، لحظه به لحظه به گناه‌ بزرگ نزديك مى‌شود و اين موجب انباشته شدن گناهان مى‌شود. لمم و سيئة هر دو در توهين و بى‌حرمتى به حق و مقام ربوبى بارى تعالى مشتركند. اما لمم ويژگى‌هايى دارد كه در روايات و تفاسير اهل فن آمده است: 1- يكى از صفات غالبه بر نفس و فعل قبيحى است كه حدّ ندارد و وعده عذاب به آن داده نشده است و بازخواستى از آن نشود. 2- گناهى كه شامل صغيره و كبيره است؛ مشروط بر اين كه عادت نشده باشد و گاهى كه اتفاق بيفتد، انسان متوجه شده و توبه كند. 3- گناهى كه گاهى انسان به سراغ آن مى‌رود و سپس از آن استغفار مى‌كند. 4- گناهى كه از انسان سر زند و خوددارى كند و بار ديگر آلوده شود و پى در پى ادامه دارد ولى طبيعت و عادت او نيست. بنابراين ممكن است مسلمانى لغزش داشته باشد ولى گناه بر خلاف فطرت و طبيعت و سجيّه اوست؛ زيرا روح و قلب او پاك است و آلودگى‌ها جنبه عرضى دارد. پس با ارتكاب گناه كوچكى، از ظلم به نفس پشيمان مى‌شود و از خداوند تقاضاى بخشش مى‌كند سپس مغفرت واسعه الهى شامل حال او مى‌گردد. امير مؤمنان در نامه‌اى به واليان حكومت چنين سفارش مى‌فرمايد: فَانَّ اللَّهَ تَعالى‌ يُسائِلُكُم مَعْشَرَ عِبادِهِ عَنِ الصَّغيرَةِ مِنْ اعْمالِكُم وَ الْكَبيرَةِ وَ الظَّاهِرَةِ وَ الْمَسْتُورَةِ، فَانْ يُعَذِّبْ فَانْتُمْ اظْلَمُ، وَ انْ يَعْفُ فَهُوَ اكْرَمُ. اى بندگان حق، خداوند بزرگ از كوچك و بزرگ اعمالتان و ظاهر و نهانتان بازپرسى مى‌كند، پس اگر عذابتان كند به عذاب مستحق‌تريد و اگر عفو كند او كريم‌تر است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
29 3 ✳️ خطرات بى‌اعتنايى به خطاهاى كوچك‌ در فرمايش‌هاى معصومين (عليهم السلام) به اثرات و خطرات بى‌اعتنايى به و خطاهاى كوچك اشاره شده است. امام على (عليه السلام) فرمود: خداوند خشم خود را در معصيتش پنهان كرده است؛ بنابراين هيچ گناهى را كم مشماريد؛ زيرا چه بسا كه آن با خشم خدا همراه باشد و تو ندانى. امام باقر (عليه السلام) فرمود: مصيبتى چون كوچك شمردن گناهت و رضايت دادن به وضعيت موجودت نيست. امام صادق (عليه السلام) به أبى اسامة زيد شحام فرمود: از گناهان خُرد پنداشته بپرهيزيد كه اين گناهان آمرزيده نمى‌شود. عرض كردم: گناهان كوچك چيست؟ فرمود: آدمى گناه كند و بگويد: چه خوب مى‌شد اگر غير اين گناهى ديگر نمى‌داشتم. امام كاظم (عليه السلام) فرمود: مسيح به حواريون فرمود: همانا گناهان كوچك از نيرنگ‌هاى ابليس است. او گناهان را در نظر شما كوچك جلوه مى‌دهد و در نتيجه گناهان انباشته و زياد شده و شما را در ميان مى‌گيرد امام رضا (عليه السلام) فرمود: گناهان اندك مسير گناهان بزرگند و كسى كه از خداوند در گناه كم، ترس نداشته باشد در زياد نيز از او نترسد 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «6» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ خدایا! به تو پناه می‌آوریم، از بدی باطن و ناچیز شمردن گناه کوچک و این‌که شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را به عرصه بلا و نکبت اندازد، یا پادشاه بر ما جور و ستم روا دارد. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
30 1 ✳️ از ويژگى‌هاى سرنوشت منافقان چيرگى بر آنهاست. از اينرو ياد خدا از خاطر آنها زدوده شده است. و ياد شيطان بر آنها غلبه كرده است. به اين دليل خداوند آنان را حزب شيطان ناميده و مى‌فرمايد: ﴿اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴾ شيطان بر آنان چيره و مسلط شده و ياد خدا را از خاطرشان برده است، آنان حزب شيطانند، آگاه باش كه حزب شيطان يقيناً همان زيان‌كارانند! ﴿اسْتَحْوَذَ﴾ از ماده حُوْذ به معناى پشت ران شتر است و از آن جا كه ساربان به هنگام راندن شتران بر پشت ران‌هاى آنها مى‌زند به مفهوم تسلّط يافتن و شتاب در راندن آمده است. از ويژگى‌هاى بارز منافقان اعطاى تام نفس در اختيار وسوسه‌هاى شيطانى است. و فرد منافق با فراموشى ذكر حق، حزب شيطانى تشكيل مى‌دهد و گروهى از انسان‌هاى نادان را هم گمراه مى‌سازد و فجايع بسيارى را پديد مى‌آورد؛ آنانى كه آتش فتنه‌ها و بدعت‌ها را مى‌افروزند و باطل را با حق مى‌آميزند؛ و حوادث ناگوارى مانند جنگ جمل و قيام عاشورا را به وجود مى‌آورند، مريدان دربست شيطانند كه‌ راه حق و معصومان (عليهم السلام) را سدّ مى‌كنند و باطل را تقويت مى‌نمايند. پس در اين حالت سرنوشت ايشان با اراده شيطان گره مى‌خورد كه اميرمؤمنان درباره آنان فرمود: فَهُنالِكَ يَسْتَوْلِىَ الشَّيطانُ عَلى‌ اوْليائِهِ وَ يَنْجُو الَّذينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنى‌. در اين وقت شيطان بر دوستانش مسلّط مى‌شود و آنان كه لطف حق شاملشان شده نجات مى‌يابند. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
30 2 ✳️ آنچه از آيات قرآن و روايات معصومان (عليهم السلام) به دست مى‌آيد: غلبه يا سلطه بر انسان از مشكل‌ترين گرفتارى‌هاى انسان است؛ زيرا شيطان فريبكارى‌هاى بى شمارى دارد كه اساس آن هواى نفس است. پس هيچ انسان صاحب نَفْس كه داراى مقام يا مال يا مدرك باشد از فتنه‌هاى او در امان نيست مگر اندك افراد مُخلَص و متقى مصون مى‌مانند. و بسيارى از مردم حتى بدون وسوسه شيطانى زمينه سلطه جويى شيطان را بر خود فراهم مى‌سازند سپس صحنه‌هاى عصيان را به دست آنان به وجود مى‌آورد در حقيقت غلبه هوايى و خواهش‌هاى نفسانى جاده را براى شياطين صاف مى‌كند. حضرت مولا على (عليه السلام) به اين ريشه اشاره فرموده: مَنِ اسْتَفادَهُ هَواهُ إسْتَحْوَذَ عَلَيْهِ الشَّيْطانُ. هر كه خواهش‌هاى او از او فايده برد؛ شيطان بر او مسلّط گردد. هر چند خداوند متعال به شيطان مهلت فريب و دام گسترى را تا روز موعود داده است ولى هرگز حق حكومت هميشگى و سلطه‌گرى بر فرشتگان و آدميان نداده‌ است. ولى چون شيطان كه ساليان دراز در درگاه ربوبى به عبادت و پرستش پرداخته بود به او اجازه داد تا تصرّفاتى در وجود انسان بنمايد. البته نه بر فطرت و دين و ولايت و محبت اهل بيت، بلكه در حدود اعمال بدنى و اخلاقى كه مى‌تواند زمينه‌هاى آمادگى گناه را مانند تشويق، زيبا نمايى، تحريك شهوت، برافروختن غضب فراهم سازد و هرگز مستقيم وارد امور خلاف نمى‌شود. بنابراين در روز قيامت شيطان در دفاع خود به كافران و منافقان شاكى مى‌گويد: ﴿وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ ۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ ۖ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ ۖ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ ۗ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾«48» و شيطان [در قيامت‌] هنگامى كه كار [محاسبه بندگان‌] پايان يافته [به پيروانش‌] مى‌گويد: يقيناً خدا [نسبت به برپايى قيامت، حساب بندگان، پاداش و عذاب‌] به شما وعده حق داد، و من به شما وعده دادم [كه آنچه خدا وعده داده، دروغ است، ولى مى‌بينيد كه وعده خدا تحقّق يافت‌] و [من‌] در وعده‌ام نسبت به شما وفا نكردم، مرا بر شما هيچ غلبه و تسلّطى نبود، فقط شما را دعوت كردم [به دعوتى دروغ و بى‌پايه‌] و شما هم [بدون انديشه و دقّت دعوتم را] پذيرفتيد، پس سرزنشم نكنيد، بلكه خود را سرزنش كنيد، نه من فريادرس شمايم، و نه شما فريادرس من، بى‌ترديد من نسبت به شرك‌ورزى شما كه در دنيا درباره من داشتيد [كه اطاعت از من را همچون اطاعت خدا قرار داديد] بيزار و منكرم؛ يقيناً براى ستمكاران عذابى دردناك است. در حقيقت شيطان با نيروهاى غريزى در وجود انسان يارى مى‌شود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
30 3 ✳️ حكماى اسلامى در تفسير ريشه‌هاى اغواگرى گفته‌اند: «در بدن انسان نيروهاى چهارگانه است كه سبب از دست رفتن سعادت‌هاى روحانى مى‌گردد: 1- نيروى خيال و محسوسات و تصوير آن در ذهن و فكر 2- نيروى وهم در غيرمحسوسات 3- نيروى شهوت و اميال 4- نيروى غضب و خشم‌ از اين نيروها حالاتى توليد مى‌شود كه موجب زوال كاميابى معنوى و حضور شياطين خارجى در اطراف انسان مى‌شود؛ تا زمانى كه اين نيروها فعّال نباشند، وسوسه‌اى هم در كار نيست كه سبب جهت‌گيرى نيروهاى چهارگانه باشد علاوه بر آنها، حواس ظاهرى و باطنى و نيروهاى بدنى هم به كمك شيطان مى‌روند و انسان به دست خود مقدمات گمراهى و تباهى را آماده مى‌سازد. اما اين كه درباره پيامبران و اولياى الهى نمى‌تواند نفوذ مؤثر داشته باشد؛ زيرا اصولًا هر كسى با اراده و ميل نفس خويش دريچه‌هاى قلب را به روى شيطان مى‌گشايد وگرنه او بدون اجازه از اين دروازه نمى‌گذرد و پيامبران خدا و اولياى حقيقى خداوند هرگز اجازه نظر به او نمى‌دهند تا روح و روان و دل آنان آلوده شود. مقصود از اين راه‌يابى شيطانى اين است كه آدمى بر اثر ضعف ايمان و بى‌توجّهى به حق و حقوق الهى و انسانى، قلب را در اختيار تسخير شيطان قرار مى‌دهد در نتيجه ارتكاب گناه در ذهن او آسان مى‌شود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
30 4 ✳️ امور مهمى در روايات اهل بيت آمده است كه زمينه تسلط بر آدمى را بيان مى‌كند كه عبارتند از: 1- خودپسندى و 2- زياد ديدن عمل 3- كوچكى 4- همنشينى با رانان‌ 5- علاقه به و ستايش 6- سازى‌ 7- سرگرم شدن به مال و 8- ورزى‌ 9- خوردن‌ 10- گزينى‌ اميرمؤمنان على (عليه السلام) مى‌فرمايد: از توفيق پرهيزگارى، توجّه به حالت‌هاى شيطانى است كه در پيرامون انسان با تقوا مى‌چرخد تا راه نفوذ را پيدا كند. فَاتَقَّى عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ، وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ، فَانَّ اجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ وَ امَلَهُ خادِعٌ لَهُ وَ الشَّيْطانُ مُوَكَّلٌ بِهِ يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لَيَرْكَبَها وَ يُمَنِّيهِ التَّوبَةَ لِيُسَوِّفَها، حَتَّى تَهْجُمَ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ اغْفَلَ ما يَكُونُ عَنْها. آن عبدى تقواپيشه شد كه خيرخواه خودگشت و توبه‌اش را پيش انداخت و بر شهوتش پيروز شد؛ زيرا زمان اجل انسان مخفى است و آرزويش گول زننده اوست، شيطان موكّل آدمى است كه معصيتش را در نظرش مى‌آرايد تا مرتكب آن شود و توبه را به صورت آرزو براى آينده جلوه مى‌دهد تا آن را به تأخير افكند، تا مرگ بر آدمى بتازد زمانى كه نسبت به آن غافل‌تر از هر چيز باشد. اين است حال اولياى خداوند كه پيش از روز محاكمه به درگاه خدا از وسوسه‌هاى رنگارنگ شيطانى شكايت مى‌برند. امام سجّاد (عليه السلام) در كه در حقيقت نجواى دردمندان است عرضه مى‌دارد: " الهى! از دشمنى كه مرا گمراه مى‌كند و از شيطانى كه مرا به انحراف مى‌كشاند ، به تو شكايت مى‌كنم. او سينه مرا از وسوسه آكنده و زمزمه‌هاى او قلبم را در ميان گرفته است. در پيروى از خواهش‌هاى نفس مرا يارى مى‌رساند و دنيا دوستى را در نظرم مى‌آرايد و ميان من و طاعت و قرب به تو مانع مى‌شود ... " 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 6 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏اللَّهُمَّ … نَعُوذُ بِكَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ خدايا! به تو پناه مى‏ آوريم، از 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «6» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ خدایا! به تو پناه می‌آوریم، از بدی باطن و ناچیز شمردن گناه کوچک و این ‌که شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را به عرصه بلا و نکبت اندازد، یا پادشاه بر ما جور و ستم روا دارد. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
31 1 ✳️ حضرت سجّاد عليه السلام از تلخى‏هاى زمانه به خداوند پناه مى‏برد چرا كه زندگى در دنيا هيچ گاه خالى از دغدغه‏ها و دست‏اندازها نيست، كمترين آنها بيمارى بدن انسان است كه جسم او با درد و بلا همدم مى‏شود و گاهى تا دم مرگ با آن همراه است. و اين حقيقت زنده تا هميشه دهر ادامه دارد. در فرهنگ لغت عرب آمده است: «النكّبة» يا «نِكَبَةُ الدَّهْر» يعنى آنچه از سختى‏هاى مصيبت‏بار زمانه و طوفان حوادث روزگار به انسان برسد. گاهى چرخه زمان براى بعضى آدميان، بمباران بلا و حادثه به وجود مى‏آورد و اين وضعيت امتحان الهى است تا پندى براى همگان باشد. ايوب عليه السلام پيامبر خدا هم از اين قاعده دنيايى بى‏نصيب نماند بلكه او در بدترين شرايط قرار گرفت كه خداوند درباره او فرمود: وَ أَيُّوبَ إِذْ نَادَى‏ رَبَّهُ أَنّى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّ حِمِينَ* فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَ ءَاتَيْنهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مّنْ عِندِنَا وَ ذِكْرَى‏ لِلْعبِدِينَ» «انبیا 84» و ايوب را [ياد كن‏] هنگامى كه پروردگارش را ندا داد كه مرا آسيب و سختى رسيده و تو مهربان‏ترين مهربانانى.* پس ندايش را اجابت كرديم و آنچه از آسيب و سختى به او بود برطرف نموديم، و خانواده‏اش را [كه در حادثه‏ها از دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او عطا كرديم كه رحمتى از سوى ما و مايه پند و تذكّرى براى عبادت كنندگان بود. ولى او از همه حوادث پيچيده كه در طوفان بيمارى و نابودى مال و مرگ فرزندان و غلامان برايش پيش مى‏آمد، خم به ابرو نداد تا آزمونش كم بها نشود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 165 👌 🆔 @sahife2
31 2 ✳️ خداوند در ادامه از ماجراى (عليه السلام) درس بزرگى را به ما مى‌آموزد كه فرمود: «اين ماجرا براى عبادت كنندگان يادآورى باشد تا همانند او صبر و شكيبايى پيشه كنند. همان گونه كه او در دنيا و آخرت ثواب دريافت كرد، آنها نيز به ثواب الهى برسند؛ زيرا هر گاه كه بلاها و گرفتارى ايوب و صبر او را كه برترين مرد زمان خود بود به ياد آورند، خويشتن را براى بردبارى در دشوارهاى دنيا آماده مى‌سازند. و اين اسلحه هر پيامبر يا رهبر يا فرد مصلح است كه با تحمّل مشكلات به موفقيّت دست يابد. خواهى نخواهى زندگى دنيا آميخته با انبوه بلا و فقر و بيمارى و كمبودهاست؛ و كسانى كه روحيه استقامت ندارند هميشه نسبت به پيشامدهاى آينده نگرانند، امّا كسانى كه صبورند از حوادث باكى ندارند؛ اگر به پاداش آن برسند آرزوى بارش بلاهاى بيشترى را مى‌كنند؛ چنانكه رسول اللّه (صلى الله عليه و آله) درباره بيمارى كه ابراز درد و بى‌تابى مى‌كرد؛ با تبسم به او نگاه نمود و فرمود: در شگفتم از مؤمن و بى‌تابى او در بيمارى؛ اگر مؤمن مى‌دانست پاداشى را كه خداوند در برابر سختى امراض به او مى‌دهد هر آينه آرزو مى‌كرد كه هميشه در گرفتارى‌هاى آن غوطه‌ور باشد تا وقتى كه پروردگارش را ملاقات كند. و نمونه آن حضرت صادق (عليه السلام) فرموده‌اند: هر گاه مردى گرفتار دردى شود و صبر كند، خداوند مانند پاداش هزار شهيد برايش مقرّر نمايد. و بنابر مفهوم بيشتر روايات معصومان (عليهم السلام) راه بهشت، عبور از گذرگاه بلاياى زمينى و آسمانى است. روزگار هيچگاه در كام رهبران و مؤمنان خوش نيامده است؛ زيرا بروز فتنه‌ها و آشوب‌ها در حكومت‌ها از موانع اصلى حكومت صالحان بوده است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 165 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
31 3 ✳️ حضرت اميرمؤمنان (عليه السلام) در نكوهش زمان خود مى‌فرمايد: ايُّهَا النَّاسُ، انَّا قَدْ اصْبَحْنا فى‌ دَهْرٍ عَنُودٍ وَ زَمَنٍ كَنُودٍ، يُعَدُّ فيهِ الْمُحْسِنُ مُسيئاً، وَ يَزْدادُ الظَّالِمُ فيهِ عُتُوًّا، لا نَنْتَفِعُ بِما عَلِمْنا وَ لا نَسْأَلُ عَمَّا جَهِلْنا وَ لا نَتَخَوَّفُ قارِعَةً حَتَّى تَحِلَّ بِنا. اى مردم، ما در روزگارى منحرف و زمانى غرق كفران درآمده‌ايم، زمانى است كه نيكوكار بدكار شمرده مى‌شود و ستم پيشه بر طغيانش مى‌افزايد، از آنچه دانيم سودى نبريم و از آنچه ندانيم نپرسيم، از خطرات ترسى نداريم تا بر سرمان فرود آيد. سپس حضرت حالات مردم را بر چهار دسته مى‌كند: 1- فسادگران زمين‌ 2- آشوبگران حكومتى‌ 3- منافقان خيانتكار 4- صالحان و متقيان‌ اين چهار گروه محصول فراز و نشيب‌هاى روزگارند كه برخى مانند كاه بر روى آب شناور در حزب باد هستند و برخى مانند آب گل آلوده، تفرقه افكن و شرورند و برخى مانند آب زلال، مايه سرافرازى و حيات جامعه اسلامى هستند. بنابراين فرمايش، هيچ اعتمادى به روزگار دنيا نيست كه رنجورى آن بسيار است. امام على (عليه السلام) در كلامى ديگر، روزگار را چنين وصف مى‌كند: روزگار بدن‌ها را مى‌فرسايد و آرزوها را تازه مى‌كند و مرگ را نزديك مى‌گرداند و اميدها را دور مى‌سازد. هر كه به روزگار دست يابد به رنج افتد و هر كه از دستش بدهد رنجور شود. پس چه جاى خوشحالى و آرامش است كه تيرهاى غيبى بلا و حادثه در كمين‌ خوشى‌ها و مستى‌هاست تا آدميزاد در خواب غفلت نماند. و نيز آن حضرت فرمود: مردم كسى را نگفتند: خوشا به حال او، مگر اين كه روزگار براى او روز بدى را پنهان كرد و همچنين به فرزندش حسن (عليه السلام) سفارش فرمود: فرزندم! بدان كه روزگار همواره چهره عوض مى‌كند و دگرگون مى‌شود پس چون كسى مباش كه سخت سرزنش مى‌كند و عذرش نزد مردم اندك است. آيا راه چاره‌اى هست كه از دشوارى‌هاى زمانه آسوده گذر كنيم. حضرت صادق (عليه السلام) در براى اهلش چنين سفارش مى‌فرمايد: مؤمن را آسايش حقيقى نباشد مگر آن گاه كه خداوند را ديدار كند. و به غير اين آسايش در چهار چيز است: سكوتى كه به آن از احوال دل و نفس خود با آفريدگارت پى ببرى، خلوتى كه به آن از گزند پيدا و ناپيداى زمانه نجات يابى، گرسنگى كه به آن شهوت‏ها و وسوسه‏هاى شيطانى را بميرانى و شب زنده‏دارى كه به آن دلت را روشن و نهادت را با صفا و روح و روانت را پاك سازى‏. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 165 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏اللَّهُمَّ … نَعُوذُ بِك َأَنْ َنْكُبَنَا الزَّمَانُ خدايا! به تو پناه مى‏آوريم، از ی که ما را به عرصه و نکبت اندازد 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا : «6» وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ خدایا! به تو پناه می‌آوریم، از بدی باطن و ناچیز شمردن گناه کوچک و این ‌که شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را به عرصه بلا و نکبت اندازد، یا پادشاه بر ما جور و ستم روا دارد. دعای 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
32 1 ✳️ نشانه‌هاى از فرومايگى و پستى روزگار مردم، حكومت ستمگران جور است هر چند بر پايه اسناد اسلامى و تجربه تاريخى دوره سلطه‌گرى ظالم هميشگى نيست ولى آثار تلخ و ناشايسته‌اى بر اوضاع جامعه باقى مى‌گذارد؛ كه تا چندين نسل‌ رنجورى آن آشكار است. «هنگامى كه سليمان نامه‌اى به وسيله هدهد به سوى ملكه سبا فرستاد تا تسليم حق شوند و دست از پرستش بتان بردارند. ملكه سبا در ابتداى تصميم با بزرگان قوم خود مشورت كرد كه با سليمان چگونه برخورد كند تا آنان گفتند: ما قدرت كافى داريم و مرد جنگيم ولى تصميم نهايى با توست. تصوّر ملكه اين بود كه پادشاهان چون تصميم به تصاحب سرزمينى مى‌گيرند با ابزارهاى قدرت و فشار نظامى وارد مى‌شوند پس گفت: ﴿قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً ۖ وَكَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ﴾«61» گفت: همانا پادشاهان هنگامى كه [با ابزار، ادوات جنگى و سپاهى رزمى‌] وارد شهرى مى‌شوند، آن را تباه مى‌كنند و عزيزان اهلش را به ذلّت و خوارى مى‌نشانند و [آنان‌] همواره چنين مى‌كنند! اين شيوه فكرى او درباره سلاطين صحيح بود؛ زيرا تأكيد كرد: «آرى، اينچنين مى‌كنند در حقيقت ملكه سبا كه خود پادشاه بود شاهان را خوب شناخته بود كه برنامه آنان در دو چيز خلاصه مى‌شود: فساد انگيزى و ذليل ساختن عزيزان چرا كه پادشاهان به آخور منافع خود مى‌انديشند نه حقوق ملت‌ها و آبادى و سربلندى دولت‌ها، بنابراين اسباب اصلى عقب ماندگى امّت‌ها آنانند. به اين جهت مولا على (عليه السلام) فرمود: آفَةُ الْعُمْرانِ، جَوْرُ السُّلطانِ. آسيب آبادانى، ستم پادشاه است. يا حكماى اسلامى گفته‌اند: لا قَحْطَ أَشَدُّ مِنْ جَوْرِ السُّلْطانِ هيچ كميابى سخت‌تر از ستم شاهى نيست. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 169 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
32 2 ✳️ دگرگونى زمانه بسيار زمينه عبرت آموزى است به ويژه كه حاكمان، حاميان ستمگرى كه دلگرم به تاج و تخت هستند در امواج روزگار زيان كارند. امام على (عليه السلام) آن عارف و حق‌بين به اين واقعيت اشاره فرمود: هر كه زمانه را امين داند همو به وى خيانت كند و هر كه بر او بزرگى كند، خوار و حقيرش سازد و هر كه بر وى خشم گيرد او نيز وى را به خشم آورد و هر كه بدو پناه برد، او تسليمش كند؛ چنين نيست كه هر تيراندازى به هدف زند و هر گاه سلطان تغيير كند، زمانه دگرگون شود. شناخت زمان و سرگرمى‌هاى او نبايد از نگاه عميق مؤمن دور بماند؛ زيرا گاهى از سوى ديگر، سست عنصرى حاكم سبب هرج و مرج در جامعه مى‌شود كه اثرآن كمتر از ستمگرى او نيست بلكه بيشتر است. از اين‌رو اميرمؤمنان على (عليه السلام) مى‌فرمايد: خَوَرُ السُّلْطانِ اشَدُّ عَلَى الرَّعِيَّةِ مِنْ جَوْرِ السُّلْطانِ سستى پادشاه بر مردم سخت‌تر از ستمكارى پادشاه است. زيرا ستم سلطان از فرد او صادر مى‌شود ولى ضعف و ناتوانى او در اداره امور كشور سبب ظلم و بى‌عدالتى در بين مردم مى‌شود و هر كسى به كسى ديگر ظلم مى‌كند در نتيجه ستمكارى افزون‌تر مى‌شود. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 169 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
32 3 ✳️ اطرافيان سلطان هم در و تجاوزهاى او نقش اساسى دارند؛ زيرا كه آنان اسباب حمايت روحى و جسمى او را در جرأت دادن بر جنايت‌ها فراهم مى‌سازند. «در مجلس امام صادق (عليه السلام) گفته شد: يا پادشاه باش يا همسايه دريا. حضرت فرمود: اين ناممكن است، درستش اين است كه نه بايد با پادشاه همسايه شد و نه با دريا؛ زيرا پادشاه تو را مى‌آزارد و دريا سيرابت نمى‌كند يعنى شاه به خاطر غرورش تو را رنج مى‌دهد و دريا هم با طوفانش نابودت مى‌سازد. به هر حال خوشى هر دو زودگذر است. صاحب كتاب جامع السعادات در باب اصلاح نفس قبل اصلاح غير، اشرف اقسام عدالت را، عدالت سلطان مى‌داند و مى‌نويسد: «پنهان نماند كه برترين و مهمترين و بالاترين صُوَر سياست‌ها و شمول آن، عدالت سلطان است و ديگر اركان عدالت وابسته و در مرتبه بعدى آن است و با ستم سلطان؛ موج‌هاى آشوب به حركت درآيد و گروه آزمايش‌ها انباشته گردد و بلاهاى زمانه فشرده شود. سختى‌هاى روزگار نو به هم رسد. كمال و ارزش را مانند سرگردان در بيابان بجويند ولى راهى براى رسيدن آن و راهنمايى و هدايت‌گرى براى نقشه آن نيابند. ميدان علم و عمل و بررسى آثار و جايگاه آن‌دو در گوشه و كنار مورد ستم قرار گيرد. پس يافت نشود كه معيار و ميزان در كسب كاميابى و خوشبختى‌ها چيست؟ .. بنابراين با دگرگونى اين نظم و نظام امور؛ طبيعت اذهان و اعمال نفوس مختل‌ مى‌گردد و انسان‌ها در برنامه‌ريزى و شكل‌گيرى كارهايشان دچار سردرگمى مى‌شوند. اين قانون طبيعى دنياست كه هر انسانى ستم‌پيشه باشد بنيان خود را سست كرده است و وسيله شكست خود را فراهم مى‌سازد. اميرمؤمنان على (عليه السلام) سرانجامِ چنين كسى را اين گونه بيان مى‌فرمايد: مَنْ جارَ فى‌ سُلْطانِهِ وَ اكْثَرَ عُدْوانَهُ، هَدَمَ اللَّهُ بُنْيانَهُ وَ هَدَّ أَرْكانَه هر كه در سلطنت خود ستم كند و دشمنى خود را بسيار سازد، خداوند پايه و ريشه او را ويران نمايد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 169 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏اللَّهُمَّ … نَعُوذُ بِكَ أَنْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ خدايا! به تو پناه مى‏آوريم، از که بر ما جور و ستم روا دارد. 👈 🔊 ظالم ترین پادشاهان - شکنجه های بی رحمانه ساواک ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2