eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
2.5هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
تبیین لینک زیر https://eitaa.com/sahife2/40226 1- ‏ 7 قسمت 7 ‏ مقدمه 🔴 در مقدّمه شرح جملات اوّل دعاى پنجم خوانديد كه اهل دل ‏ را به دو گونه تفسير كرده‏اند: اوّل: كمال ذات، كه قبلا تحت عنوان ( ) با كمك آيات و «نهج البلاغه» و پاره‏اى از روايات، قطره‏اى از آن درياى بى نهايت در بى‏نهايت را مشاهده كرديد. دوّم: كميّت و كيفيت آفرينش موجودات، كه هر يك دليلى بر عظمت خالق و صانع و به وجود آورنده آنهاست، كه سطور آينده اشاره‏اى به معناى دوم است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 154 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1- ‏ 7 ‏ 🔴 عجايب آسمان‏ها و زمين‏ «نور ستاره ماكيان يازده سال نورى طول مى‏كشد تا به ما برسد، يعنى فاصله مى‏شود: متر 000/ 1000* 000، 300* 60* 60* 24* 365* 11 ستاره ابط الجوزا سيصد سال نورى از ما دور است و چهل مليون (000، 000، 40) بار از خورشيد بزرگتر است و 3600 بار با حرارت‏تر و فروزان‏تر از خورشيد است: متر 000/ 1000* 000، 300* 60* 60* 24* 365* 300 در صورت فلكى ستاره‏اى است كه به حرف نمايش داده مى‏شود و 000، 400 بار از خورشيد روشن‏تر است، و قطر ستاره ميزا در صورت فلكى فيطس چهار صد بار بزرگتر از خورشيد است. بيشتر كهكشان‏هايى كه با تلسكوب رصد خانه مونت ويلسن ديده شده‏اند در فاصله 500 مليون سال نورى هستند و ما تازه آنها را در حال حاضر در وضعى مى‏بينيم كه 500 مليون سال قبل داشته‏اند. فاصله دو كهكشان متجاوز از دو مليون سال نورى است و در افق جهان تا جايى كه ديده مى‏شود متجاوز از صد مليون كهكشان مجزّا وجود دارد! پرلمن در كتاب «شناخت نجوم» مى‏نويسد: واحدهاى طول زمينى به درد فواصل سماوى نمى‏خورند. ستاره شناسان از واحدهاى به مراتب بزرگتر مدد مى‏جويند. براى اندازه‏گيرى فواصل در حدود منظومه شمسى، آنها فاصله متوسط زمين از خورشيد را كه 000، 500، 149 كيلومتر است واحد مى‏گيرند، امّا چون نوبت بخش فواصل بين خورشيد ما و ساير خورشيدها فرا مى‏رسد واحدى كه بدان اشاره شد نيز بسيار كوچك است. مثلًا فاصله ما تا نزديكترين ستاره، ستاره پروكسيما در صورت فلكى قنطورس را كه ستاره‏اى سرخ رنگ و از قدر يازدهم است و تقريباً چسبيده به ستاره روشن آلفاى قنطورس مى‏باشد با 000، 260 برابر چنين واحدى مى‏توان بيان كرد يعنى واحد: 000، 260* 000، 500، 149 تازه اين نزديكترين ستاره است و ديگران دورترند و واحدهاى بزرگترى لازم است، مانند سال نورى و پارسك كه سال نورى مسافتى است كه پرتو نور در طىّ يكسال در فضا مى‏پيمايد. موقعى كه به ياد آوريم كه براى رسيدن نور خورشيد به زمين فقط هشت دقيقه وقت لازم است مى‏توانيم به عظمت اين واحد پى ببريم. بنابراين يك سال نورى همان اندازه بزرگتر است از شعاع مدار زمين به دور خورشيد كه يكسال بزرگتر از هشت دقيقه است! اين واحد بر حسب كيلومتر عبارت از 000، 000، 000، 460، 9 كيلومتر خواهد بود، يعنى يكسال نورى تقريباً برابر با 9500 مليارد كيلومتر است. پارسك واحد ديگرى است يعنى، يك پارسك: 000، 000، 000، 800، 30/ سال نورى/ 26/ 3 فواصل برخى از روشن‏ترين ستارگان به حسب پارسك و سال نورى از اين قرار است: آلفاى قنطورس 3/ 4 سال نورى 31/ 1 پارسك‏ شَعراى يمانى 7/ 8 سال نورى 67/ 2 پارسك‏ شَعراى شامى 11 سال نورى 39/ 3 پارسك‏ الطير 2/ 15 سال نورى 67/ 4 پارسك‏ اينها ستارگان نسبةً نزديك هستند، اما براى تصوّر بهتر اين نزديكى، بايد در نظر داشت كه براى بيان اين فواصل به كيلومتر بايد اعداد ستون آخر را در 30 بليون كه هر بليون يك مليون مليون است ضرب كرد. مثلًا: 000، 000، 000، 000، 30* 67/ 4 ولى بايد بدانيد كه سال نورى و پارسك هم در نجوم و فيزيك آسمان‏ها بزرگترين آحاد مسافات نيستند. هنگامى كه ستاره شناسان شروع به اندازه‏گيرى فواصل و ابعاد مجموعه‏هاى اخترى يعنى كهكشان‏هاى داخل افلاك نمودند كه از مليونها ستاره تركيب يافته‏اند به واحدهاى بزرگترى نيازمند شدند، آنها اين واحدها را از پارسك ساختند همان سان كه ما كيلومتر را از متر مى‏سازيم، و بدين سان كيلوپارسك كه برابر هزار پارسك و 800، 30 بليون كيلومتر است به دست آوردند و با اين واحد مثلًا قطر كهكشان را مى‏توان با عدد 30 و فاصله سحابى امرة المسلسله را با عددى در حدود 300 بيان كرد. اما طولى نكشيد كه كيلوپارسك هم غير كافى درآمد و ستاره شناسان ناچار شدند كه مگاپارسك كه برابر يك مليون پارسك است به كار برند. تجسّم مگاپارسك عملًا غيرممكن است. اگر بنا باشد يك كيلومتر را به ضخامت يك موى سر تقليل دهيم حتّى در آن صورت هم تصّور مگاپارسك براى آدمى دشوار خواهد بود؛ زيرا برابر 000، 000، 500، 1 كيلومتر يا ده برابر فاصله زمين تا خورشيد خواهد بود. اينك مقايسه‏اى انجام مى‏دهيم تا به خواننده امكان دهد عظمت مگاپارسك را بيابد: نازكترين تار عنكبوت اگر بين تهران و تبريز كه در حدود 640 كيلومتر است كشيده شود در حدود 10 گرم وزن خواهد داشت. تار عنكبوتى كه بين زمين تا ماه كشيده مى‏شود 6 كيلوگرم و بين زمين تا خورشيد 3/ 2 تن وزن خواهد داشت. حالا اگر بتوانيم تار عنكبوتى به طول يك مگاپارسك داشته باشيم وزن آن 000، 000، 000، 500 تن خواهد بود.» «1» آنچه در سطور بالا خوانديد گوشه‏اى بسيار ناچيز از جهان آسمان‏هاست، كه درك همين مرحله اندك هم بسيار دشوار است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 155 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
من به شما عزیزان توصیه میکنم که با صحیفه‌ی سجادیه انس بگیرید، دعای صحیفه‌ی سجادیه را مکرر در مکرر بخوانید. این دعای پنجم صحیفه‌ی سجادیه مال ماست. ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هدایت شده از انس با صحیفه سجادیه
🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) "در روز " 👌 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
🌹 دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) "در روز " 👌 دعای ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹و لا تُعْرِضْ عَنِّى إِعْرَاضَ مَنْ لا تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِكَ🔹 🔸و مانند آنها كه گرفتار خشم تو شدند و هرگز از آنان خشنود نمى شوى روى از من مگردان🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹و لا تُؤْيِسْنِى مِنَ الْأَمَلِ فِيكَ فَيَغْلِبَ عَلَيَّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِكَ🔹 🔸و از اميدهايى كه از تو دارم مرا مأيوس مكن تا از رحمت تو محروم نگردم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹و لا تَمْنِحْنِى بِمَا لا طَاقَةَ لِى بِهِ فَتَبْهَظَنِى مِمَّا تُحَمِّلُنِيهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِكَ🔹 🔸و مرا به چيزى كه تاب تحمل آن ندارم آزمايش مفرماى. تا به سبب بار سنگين آن از فضل محبت تو بى نصيب نشوم🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹و لا تُرْسِلْنِى مِنْ يَدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لا خَيْرَ فِيهِ، وَ لا حَاجَةَ بِكَ إِلَيْهِ، وَ لا إِنَابَةَ لَهُ🔹 🔸و مرا مانند كسى كه در او هيچ خیری نیست و تو را با او کاری نبود و سوى تو باز نگردد ، قرار مده🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹و لا تَرْمِ بِى رَمْىَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَيْنِ رِعَايَتِكَ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَيْهِ الْخِزْيُ مِنْ عِنْدِكَ، بَلْ خُذْ بِيَدِى مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّينَ، وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِينَ، وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِينَ، وَ وَرْطَةِ الْهَالِكِينَ🔹 🔸و مانند آنها كه از چشم عنايت تو افتادند و رسوايى آنها را فروگرفت. مرا از چشم عنايت خود دور مدار، و از پرتگاه در افتادگان، و گمراهى كجروان، و لغزش خود پسندان، و خطرگمشدگان دستگير و نجات ده🔸 ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
مختصر خداوند وَ لَا تُعْرِضْ عَنِّي إِعْرَاضَ مَنْ لَا تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِكَ. و از من رونگردان همانند روگرداندن از كسى كه پس از خشمت از او خوشنود نمى‏شوى. «غَضَب»: به معنى خشمگين شدن است و اين كلمه هر گاه به خداوند اضافه گردد، مراد فروفرستادن عقوبت بر كسى است كه مورد خشم خداوند واقع شده. چنين افرادى كه اسباب خشم خداوند را مهيا كرده‏اند، بايستى در جامعه اسلامى و در قلب مسلمانان طرد شده، هيچ يك از مؤمنين با آنها بناى دوستى نگذارند. چرا كه خداوند مى‏فرمايد: (لَا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ): «با قومى كه خداوند آنها را مورد غضب قرار داده، دوستى نكنيد». (ممتحنه/ 13.) بر هر مسلمانى واجب است در تمامى نمازها، دو مرتبه از آنان بيزارى جسته، هدايتى از خداوند بخواهد كه غير مسير آنها باشد (صِراطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لَا الضَّآلِّينَ). (حمد/ 7.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر يأس وَ لَا تُؤْيِسْنِي مِنَ الْأَمَلِ فِيكَ فَيَغْلِبَ عَلَيَّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِكَ. و از اميد به خود نااميدم نكن، كه نااميدى از رحمتت بر من چيره شود. يأس از رحمت خدا و بخشايش او (كه منشأ آن باور نادرست از خداوند و قدرت و رحمت او است ،) نقطه مقابل رجاء و اميدوارى به پروردگار است. هر چه شناخت انسان از خداوند ضعيف باشد، يأس و نااميدى او بيشتر است و كافر كه هيچ شناختى از خداوند ندارد، داراى «يأس كامل» از خداوند است. كه خداوند مى‏فرمايد: (لَا تَايْئَسُواْ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَايْئَسُ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ): «از رحمت خدا نااميد نباشيد، زيرا جز گروه كافران كسى از رحمت خداوند نااميد نمى‏شود». (يوسف/ 87.). عجله، عامل بوجود آمدن صفت يأس در درون انسان است. انسانِ عَجُول در رسيدن نعمت و برآورده شدن حاجتش شتاب كرده و آنگاه كه نعمت‏ها را در كف خود، مطابق با خواسته‏هايش نديد و آرزوها و دعاهايش را برآورده شده نيافت، از رحمت خداوند مأيوس گشته، گمان مى‏كند خداوند به او عنايتى ندارد و اميد خود را از دست مى‏دهد. امام صادق عليه السلام فرمودند: «مؤمن پيوسته در نيكى و راحتى و مهربانى خداست، تا زمانى كه عجله نكند. پس (همين كه عجله كرد) نااميد مى‏شود و دعا را ترك مى‏كند». راوى مى‏گويد: از ايشان پرسيدم چگونه عجله مى‏كند؟ فرمودند: «با خود مى‏گويد مدتى طولانى دعا كردم و به اجابت نرسيد». (الحياة 403 /1.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر توانايى بر طاعت وَ لَا تَمْنِحْنِي بِمَا لَا طَاقَةَ لِي بِهِ فَتَبْهَظَنِي مِمَّا تُحَمِّلُنِيهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِكَ. و آنچه توانايى‏اش را ندارم به من نبخش، كه پشتم را از بار گران دوستى‏ات كه بر دوشم گذارده‏اى، بشكنى. هر چه در دنيا به انسان برسد، جزء هدايا و عطاياى الهى است. بعضى از آن عطايا معنوى است (مانند رياست، آبرو، علم) و بعضى مادى (مانند ثروت و مال): حال چنانچه انسان از پسِ شكرِ عملى اين عطايا برآمد و مسؤوليت خود را در قبال ثروت، علم و... به درستى انجام داد، نزد خدا آبرومند بوده و طاقت و توان انجام شكر خداوند را داشته است. امّا چنانچه در مسؤوليت‏هاى كه به آنها گمارده شده، كم كارى يا خيانت كرد، حقوق خداوند و مردم را تضييع نموده، از شكر عملىِ نعمت و عطاى الهى برنيامده و طاقت و توان انجام آن مسؤوليت را نداشته است. امام سجاد عليه السلام همانند دعاى مردان خدا كه از او مى‏خواهند: (رَبَّنَا وَ لَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ): «پروردگارا آنچه كه هيچ طاقت و توان انجام آن را نداريم، بر ما مقرر ندار» (بقره/ 286.)، دعا كرده، مى‏فرمايد: «آنچه توان انجام آن را ندارم، بر من عطا نفرما». ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر رها شدگان وَ لَا تُرْسِلْنِي مِنْ يَدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَيْرَ فِيهِ، وَ لَا حَاجَةَ بِكَ إِلَيْهِ، وَ لَا إِنَابَةَ لَهُ. و مرا از نزد خود رها نكن همانند رها كردن كسى كه در او خيرى نيست و تو را با او كارى نيست و بازگشتى براى او وجود ندارد. خداوند سه گروه را رها نموده، به حال خود واگذار مى‏كند: 1 - كسانى كه اهل خير و نيكى به خود، مردم و خداوند نيستند. (نيكى به خود آن است كه به روح و معنويّتِ خود رسيده، آن را تقويت نمايد. نيكى به مردم كمك، همدلى و مساعدت به آنان، و نيكى به خداوند، ادا نمودن حقوق الهى است.) 2 - كسانى كه آنچنان غرق در دنياطلبى و شهوات شده‏اند، كه هيچ روزنه‏اى براى هدايت آنان نيست و با آنكه زنده‏اند، ولى از مردگان بدتراند. (وَ مَآ أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِى الْقُبُورِ): «و تو نمى‏توانى سخن خود را به گوش كسانى كه در قبر هستند برسانى». (فاطر/ 22.) و رسولان الهى چه آنان را انذار كنند و چه رها نمايند، هدايت نمى‏شوند. (سَوَآءٌ عَلَيْهِمْ ءَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ): «براى آنان تفاوت نمى‏كند كه آنان را (از عذاب الهى) بترسانى يا نترسانى، ايمان نخواهند آورد». (بقره/ 6 ، و نيز يس /10.). 3 - كسانى كه رجوعى به درگاه الهى ندارند و نه تنها به درگاهش هيچ انابه و راز و نيازى نمى‏كنند، بلكه احساس نيازى به خدا نكرده، ايمان به خداوند را عملِ سبك‏سران مى‏پندارند: (وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ ءَامِنُواْ كَمَآ ءَامَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَآ ءَامَنَ السُّفَهَآءُ): «و هنگامى كه به آنان گفته شود: همانند ساير مردم ايمان بياوريد، مى‏گويند: آيا همچون ابلهان ايمان بياوريم؟» (بقره/ 13.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
مختصر وَ لَا تَرْمِ بِي رَمْيَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَيْنِ رِعَايَتِكَ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَيْهِ الْخِزْيُ مِنْ عِنْدِكَ، بَلْ خُذْ بِيَدِي مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّينَ، وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِينَ، وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِينَ، وَ وَرْطَةِ الْهَالِكِينَ. و مرا دور نينداز همانند دور انداختن كسى كه از چشم مراقبت تو افتاده و كسى كه از جانب تو خوارى او را شامل شده. بلكه از سقوط پرت‏شدگان و وحشت گمراهان و لغزش فريفتگان و گرداب هلاك‏شدگان دستم را بگير (نجاتم ده). «الْمَغْرُورِين»: فريفتگان و كسانى كه دچار غرور شده‏اند. غرور، فريب انسان از متاع دنياست. يعنى انسان از لذّات و زيبايى‏هاى دنيا فريفته مى‏شود. بعضى گفته‏اند: غرور توهّمى است كه انسان را به انجام كارى كه براى او ضرر مادّى و معنوى دارد، وادار مى‏كند. راغب اصفهانى، امورى را كه غرور در انسان ايجاد مى‏كند، مال، مقام و شهوت دانسته و مى‏گويد: شيطانِ انسان‏ها همين سه چيز است. چون خبيث‏ترين فريبكارى‏ها يا براى مال است، يا براى مقام و يا براى شهوت. غرور بر دو قسم است: 1 - غرور كافران كه فريفته شهوت، مال و مقام دنيا شده‏اند و خداوند، بعثت انبياء (سلام اللّه عليهم) و ولايت ائمه عليهم السلام را منكر شده، به حيات پس از مرگ اعتقادى ندارد و بدون قيد و حصرى به امورات شهوانى خود مشغولند و وقتى به يكديگر مى‏رسند، مى‏گويند: (وَ مَآ أَظُنُّ السَّاعَةَ قَآئِمَةً): «گمان نمى‏كنم كه رستاخيز برپا شود». (كهف/ 36.). 2 - غرور نافرمانان كه به مؤمنانى كه بر لب پرتگاه ايستاده‏اند، اختصاص دارد. آنها نيز فريب مال، شهوت و مقام دنيا را خورده و با آنكه اعتقاد به خداوند، رسولان خدا (صلى اللّه عليهم اجمعين) و ائمه معصومين عليهم السلام دارند و مى‏دانند وجود قيامت و سراى آخرت يقينى است، خود را به فريب انداخته، مى‏گويند: رحمت خداوند زياد است و ما به بخشش خدا اميد داريم و شفاعت نيز شامل حالمان مى‏شود. اين غرور تا وقتى به همراه اين دو دسته است، نمى‏گذارد آنها راه صواب را طى كنند و سلاح شيطان، ايجاد غرور در كفّار و مؤمنان است و كارى جز فريب دادن آنها نمى‏كند. (يَعِدُهُمْ وَ يُمَنِّيهِمْ وَ مَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطنُ إِلَّا غُرُوراً): «شيطان به آنان وعده مى‏دهد و ايشان را در آرزوها مى‏افكند و جز فريب به آنان وعده نمى‏دهد». (نساء/ 120.). ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
🙏 خدايا از من رونگردان با غضب ات نااميدم نكن با يأس از خودت به من نبخش آنچه توان و طاقت و ظرفیتش را ندارم رهایم نكن مثل بی کسان و دورم نیانداز چون کسی که از چشمت افتاده!! ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
برنامه ی زیان پاسخهای زیاد فَقَالَ (علیه السلام): إِذَا ازْدَحَمَ الْجَوَابُ، خَفِيَ الصَّوَابُ. امام علی علیه السلام : هرگاه پاسخ ها همانند و زياد شد، پاسخ درست پنهان گردد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ از دَرهم شدن جواب ‌ها بپرهيزيد: قسمت اول 📜 امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به نكته مهمى در مسائل مربوط به پرسش‌ها وجواب‌ها اشاره كرده، مى‌فرمايد: «هنگامى كه جواب‌ها زياد (و دَرهم) شوند حق مخفى مى‌گردد»؛ (إِذَا ازْدَحَمَ آلْجَوَابُ خَفِيَ الصَّوَابُ). بسيار ديده‌ايم كه سؤالى در مجلسى مطرح مى‌شود و هركس هرچيزى كه به ذهنش آمد به عنوان جواب ذكر مى‌كند و حتى احتمالات ضعيف و پاسخ‌هاى بى‌ پايه نيز عنوان مى‌شود، در چنين مجلس و چنان شرايطى روشن است كه حق براى بسيارى مخفى مى‌ماند، زيرا جدا كردن پاسخ حقيقى از آن همه احتمالات گوناگون كار آسانى نيست. اين سخن درسى براى محققان هم هست كه اصرار نداشته باشند مثلاً در تفسير يك آيه يا يك حديث يا پاسخ يك شبهه، احتمالات زياد و جواب‌هاى متعددى ذكر كنند. چه بهتر كه فشرده‌تر و سنجيده‌تر سخن گويند. به خصوص اين‌ كه بسيار ديده‌ايم هنگامى كه جواب‌هاى يك مسئله متعدد مى‌شود و يكى از آن‌ها آسيب‌پذير است، مخالفان، همان يكى را مورد نقد قرار داده و بعد مى‌ گويند: مشت، نمونه خروار است و پاسخ‌هاى متين را نيز از اين طريق زير سؤال مى‌برند. ابن ابى‌الحديد در شرح اين گفتار حكيمانه مى‌گويد: اين مانند آن است كه انسانى در بعضى از مسائل نظرى اشكالى ذكر كند آن هم در حضور جماعتى از اهل نظر، سپس آن‌ها در گفتن پاسخ بر يكديگر پيشى گيرند و هركدام بخواهند بر ديگرى غلبه كنند و هركس هرچه به نظرش آمد ذكر كند. شك نيست كه در اين صورت حق مخفى مى‌شود و اين سخن درواقع به بحث‌ كنندگان درباره مسائل مختلف توصيه مى‌كند كه انصاف را در بحث خود با دوستان رعايت كنند و قصد مراء و قهر و غلبه بر ديگرى نداشته باشند. (كه در چنين شرايطى حق مخفى مى‌گردد). علامه مجلسى در شرح اين گفتار مى‌گويد: شايد در اين دستور حكيمانه توصيه‌اى به سؤال كنندگان نيز باشد كه يك مسئله را از افراد زيادى پرسش نكنند، زيرا جواب‌هاى متعدد سبب مى‌شود آن‌ها در تشخيص حق، گرفتار شك و ترديد شوند. البته تمام اين تفسيرها قابل جمع است. درواقع ازدحام در جواب، شاخه‌اى از شاخه‌هاى افراط‌گرى است كه در همه چيز مذموم است. ادامه دارد ... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ از دَرهم شدن جواب‌ها بپرهيزيد: قسمت 2 📜 آداب پاسخ‌ گفتن: امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به يكى از آداب مهم پاسخ‌گويى اشاره فرموده ودر كلمات ديگرى به آداب ديگرى پرداخته است؛ از جمله پاسخ‌گويى سريع را مذموم شمرده مى‌فرمايد: «مَنْ أسْرَعَ فِي الْجَوابِ لَمْ يُدْرِکِ الصَّوابَ؛ كسى كه در پاسخ‌گويى شتاب كند به پاسخ صحيح نخواهد رسيد». نيز از حدّت و شدّت برحذر داشته مى‌فرمايد: «دَعِ الْحِدَّةَ وَتَفَكَّرْ فِي الْحُجَّةِ وَتَحَفَّظْ مِنَ الْخَطَلِ تَأْمَنُ الزَّلَلَ؛ تندى را رها كن و در دليل بينديش و از ياوه گفتن برحذر باش تا از لغزش‌ها در امان باشى». نيز به بعضى از سؤالات بى‌جا اشاره كرده مى‌فرمايد: «رُبَّ كَلامٍ جَوابُهُ السُّكُوتُ؛ چه بسا سخنى كه جوابش سكوت است». همچنين توصيه مى‌كند كه هنگام عاجز ماندن از جواب نبايد سكوت را فراموش كرد، مى‌فرمايد: «إذا غُلبتَ عَلَى الْكَلامِ فَإيّاکَ أنْ تَغْلِبَ عَلَى السُّكُوتِ؛ هرگاه در سخن گفتن مغلوب شدى مبادا در سكوت كردن مغلوب گردى». امام صادق عليه السلام نيز توصيه مى‌كند كه انسان نبايد هر سؤالى را كه از او كردند پاسخ گويد كه اين كار عاقلان نيست، مى‌فرمايد: «إِنَّ مَنْ أَجَابَ فِي كُلِّ مَا يُسْأَلُ عَنْهُ فَهُوَ الْمَجْنُونُ». آخرين نكته اين‌ كه در اين گفتار حكيمانه نيز گذشت: «مَنْ تَرَکَ قَوْلَ لا أدْرى أُصيبَتْ مَقاتِلُهُ؛ كسى كه جمله نمى‌دانم را ترك كند (گاه) خود را به كشتن داده است». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2