#کتاب_با_بابا براساس خاطراتی از #سردار_شهید_حاج_محمد_طاهری و فرزندش#مصطفی #قسمت_پنجاه و چهارم #نفوذ_شیطان سردار نجاتي خاطره جالبي برایم تعریف کرد: اسفند ۶۳ بود که براي کاري به محل استقرار تیپ امام صادق (ع) رفتم. نزدیک غروب بود. نیروهاي غواص که مشغول آموزش بودند، از آب بیرون آمده و براي نماز جماعت آماده شدند. من حاجي طاهري را در جلسات دیده بودم. خيلي ایشان را دوستداشتم. براي همين وقتي کارم تمام شد، همراه با بسیجیان در نماز جماعت شرکت کردیم. با اینکه برادران روحاني حضور داشتند، اما همه اصرار داشتند که حاجي طاهري پیش نماز باشد. نمازي عرفاني به امامت ایشان آغاز شد. من شنیده بودم که نیروهای تحت تربیت ایشان از لحاظ معنوي از بقیه بالاترند. بین دو نماز ایشان مشغول صحبت شد. کتابي دردست داشت و شروع کرد اشعاری از این کتاب خواندن! برایم جالب بود که از اشعار مولانا مي خواند. ایشان به داستاني اشاره کرد که مولوي می گوید: شخصي براي جمع آوري هیزم به صحرا رفت و یک مار خفته را پیدا کرد و با خود آورد. در خانه وقتي هوا گرم شد این مار بیدار شد و به این شخص حمله کرد. مولوي در ادامه می گوید نفس انسان مانند این مار است. او نمرده بلکه فعلا قدرت نیافته. وقتي شرایط پیدا کند به انسان حمله ور مي شود. حاجي ادامه داد:/نفس اژده هاست او کي مرده/ /است از غم بي آلتي افسرده است / بعد بلافاصله از این شعر استفاده کرد و گفت رفقا فکر نکنید حالا که در جبهه و نزدیک به عملیات هستیم