#عشق روزم سیاه شد ز غم ماجرای عشق مویم سپید شد به ره ابتلای عشق عقلم ز دست رفت و جنون گشت پای‌بند هوشم ز سر پرید به بام هوای عشق دردم فراق دوست بوَد از الست و نیست جز در مطبّ وصل، علاج از دوای عشق عشقم هوای کوی حبیب است و وصل او شوقم لقای دوست بوَد از عطای عشق عاشق به دام طرّه‌ی معشوق اگر فتاد خورده فریب دانه‌ی خال بلای عشق آنجا که عشق خیمه زند عقل بگذرد وآنجا که عقل راه بَرد نیست جای عشق عشقی که ره به کنهِْ حقیقت نبرده است باشد مجاز ، زندگی غم فزای عشق گر عاشقی‌است دیدن روی پری رخان بیچاره آن کسی که شود مبتلای عشق شهد است عشق و تلخ کند کام عاشقان فرهاد شد به خاطر شیرین فنای عشق عشق و جنون یکی‌ا‌ست که لیلی بهانه بود چون شد بریده بر تن مجنون قبای عشق (شمس قمی) ترانه‌ی عشق تو گر سرود عاشق بوَد به جلوه‌ی حسن خدای عشق شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#دوباره_می‌سازد فلک که صورتِ چون ماهپاره می‌سازد‎ ندانم از چه پس از نقش، پاره می‌سازد‎ چو نقش‌بند ازل ، سازد و کند ویران چه غم که صورت بهتر دوباره می‌سازد‎ مکن به خاک ، تکبّر که صانع ازلی... عقیق و درّ و گهر را ، ز خاره می‌سازد‎ به عَقد زهره به آیین رونما همه شب فلک ز عِقد پَرَن ، گوشواره می‌سازد‎ فدای برق نگاهش که خرمن جان را به یک اشاره سراسر ، شراره ‎می‌سازد ز دانه‌های سرشکم به‌شام فرقت دوست جهان به چهره‌ی زردم ستاره می‌سازد نظاره‌ی رخِ مَه طلعتان ، مباح بوَد... که حق، دو دیده برای نظاره ‎می‌سازد‎ به طبع غمزده‌ام شادی زمانه نساخت فدای غم که به طبعم، هماره می‌سازد‎ بهای آدمی از جامه‌ی نفیس مجوی! که مَردِ حق به یکی جامه پاره ‎می‌سازد‎ به خوابِ غفلتمان تا چو کودکان ببرد فلک ز سیر زمین ، گاهواره می‌سازد‎ نفوذ فوج اَبابیل بین ز قدرت حق که کار اَبرَهه را با حَجاره می‌سازد‎ چه چاره باشدم ای شیخ از ارادت پیر؟! چو بهر مردم بیچاره ، چاره می‌سازد ز مدّعی نهَراسم از آن که طبع روان به رغم وی غزلم بی‌شماره می‌سازد‎ چو شعر (شمس قمی) شیره‌ی تجارب اوست فنون طبع سخن را عصاره می‌سازد‎. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یٰا حَسَنَ بْنَ عَلِی الْمُجْتَبیٰ) #ماه_خدا #رباعی #میلاد_امام_حسن #امام_حسن_مجتبی از مطلع انوار خداوند ودود سر زد به جهان اختر چرخ مسعود یعنی که امام مجتبی سبط رسول در نیمه‌ی ماه رمضان شد مولود شد نیمه چو ماه میمنت‌بخش صیام از مهر خدا ، مهی دمید ایزد فام ماهی چو امام مجتبی کرد طلوع مه نیمه و ماه فاطمه ، بدر تمام از موهبت خدای ، در شهر صیام تابید مهی رشک دو صد ماه تمام ماه رمضان ز شرم گردید دو نیم مولود چو گشت مجتبی دوم امام شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(السّـلامُ عَلَيْكَ يٰا عَلِـیّ بْنِ اَبی‌طٰالـِب) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #ماه_خدا #شهادت #رمضان_المبارک #شب_قدر #شهادت_امیرالمؤمنین (فُزتُ وَ رَبّ الکَعبَه) پــور بوسفیـــان چـو از بیـــداد و کیـن داد حکــــم قتــــل ِ میـــــر مـــؤمنـــین ابــن ملجــــم جـــانـــی رذل و شـریـــر یـــافـت مــــأمــوریــت قـتــــل امیـــــر گـــرگ دون از حیـــله‌ی روبــــاه پیــــر گشت انـــدر بیشـه‌ی حــق شـــیرگیـــر هیجده شب چون که بگذشت از صیام شد به ‌سوی کــوفــه بـن ملجــم ز شـام دل بـه قـتـــل مــرتضـی بیـــتاب داشت چونکه طـرح قتــل در محـــراب داشت تیـــره‌شـب زیـن مــاجـــرا نــاشــاد شد روز هــــم غمگیـــن ازیـــن بیــــداد شد شب ازین وحشت به کنــدی می‌گذشت روز هـــم شــد کُـنــــد ، انــدر بــازگشت شـب نبـُــد راضـی بـه قتــــل مــرتضـیٰ پـس بــه پیمـــودی بــه حـِــــدّت راه را روز هـم از این جنـــایـت ، بیــم داشت زیـن سبب پــا را به کُنـــدی می‌گذاشت عاقبت شـب شد به‌روز از خــدعـه زور وانگهـی ، ظلمـت مسلّــط شـد به نـــور زاغِ شـب سـوی جنـــایـت پـــر کشــید تــا کــه قـــــویِ روز را در بــــر کشــید چـون ســیاهی در سـپـیدی جــا گرفت دزدِ جـــان ، در این زمـان مـــأوا گرفت روز و شـب چـون رنگِ ضــدیــن آمدی دزدِ جــــان ، بیــــن الطـــلوعیــن آمدی عــاقـبـت ، بیــن الطـــلوعیــن از درنـگ دامـنـش آلــوده شــد بــر قتـــل و ننـگ ســـارقِ جـــــان امـیــــــرالمـــؤمنــــین ایــن زمــان بنمــود در مسجـــد کمیــن داشت ننـگ از قتــل مـولـی گرچه شب لاجــرم شـب شـد بـه قتـــل وی سـبـب روز را زیــن قتـــل اگــــر عــــار آمــدی بـا شـب انــدر جـُـــرم ، همکـــار آمــدی هر دو در قتـــلِ علــی ، گشــته شـریـک همعنـان شد در جنــایـت زشـت و نیـک زشــتی شـب گـــر شهـــــادت آفـــریــد نـیـکـــی روزش ، سعــــــادت آفـــریــد آنکــه شد مــولــود ، در کعبــه بـه نـــاز شـد شهیــد حــق ، بـه محـــراب نمـــاز از ولادت تــــا شهــــــادت ، مـــرتضــیٰ از قضــای حضــرت حــق ، بـُـد رضــــا زیـن سبـب وقـت شهــــادت آن امیـــر گفـت : راحـت گشـتم از دنیـــای پیـــر "فــــزت"ُ فــرمـود آن شهیـــد راه دیـن پس "و رَبّ الکعبـه" گفت آن شاه دیـن آری ، آری از ســــــتـم ، آســـــوده شــد از شکنـج و رنـــج و غـــم آسوده شــد رفـت و قــدرش بر بشـر معلــوم گشت عــالـم از عـــدل علـی ، محــروم گشت عـــدل رفـت و عـــادل غمخــوار رفـت شــیر یــــزدان ، حیــــدر کـــــرّار رفـت زیـن مصیـبـت ، خلق گـریـان علی‌است (شمس قم) دایم نــواخــوان علی‌است شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

قصیده‌ی (بدون نقطه) در منقبت امیرمؤمنان حضرت علی (ع) #ماه_خدا #شهادت #رمضان_المبارک #شب_قدر #شهادت_امیرالمؤمنین (مــولا علــی) ای ولـــــیّ ِ والـــــی ِ والاـ عــلــــی وی علــی ِ عـــالـــی ِ اَعــلا عــلـــی ای سـمــیّ ِ کـــردگـــار ســرمــــدی وی وصــیّ ِ احمــــــد ِ والا عــلـــی هم اصــول و محــور علـم و کمـال هم اســاس عَـلّــم الاَسمـــا عــلـــی هــم رســول الـلــه را ـ اوّل وصــی هــم ولیّ الـلــه ِ عـــدل آرا عــلـــی هــم کمــال کـــامـــل ِ حـــیّ ِ وَدود هــم مــدار عـــالَـــم اَعـــلا عــلـــی هــم ســـرادار ســـرای کــــردگــــار هــم امـام و هـادی و مـولا عــلـــی اســـم او را ـ داور کـــــلّ ِ امــــــور کــرد در عصر ورود اعطـــا عــلـــی درگـــــه عَـــــلام را ـ عــِلــــــم ِ ولا عـــــالـــم لاحــــول را ـ إلّا عــلـــی مـــاورا را رأی او سِحــــر حـــــلال مـاسَـوا را سَــرور و اَولــیٰ عــلـــی در حــرم ، مــولــود او آمــد همــی مر حــرم را مَحــرمُ الاولی عــلـــی حـاصـل و محصـول درگــاه اَحــــد حــامـد و محمــود مُلـک لا عــلـــی حــاکــم ُحکــم ِ الهـــی در حـِکــــم عـــالِـــم علـــم گُهـــر آســا عــلـــی صِهــر احمـــد ، سـرّ الـلــه الصّمـــد مِهـــر سرمد محــور طـاهـا عــلـــی داده در صـــدر سَمـــا معمـــوره ها کرده در مُلـک صمــد مــأوا عــلـــی لـوحِ کـرسی را علــی کِلـک علـــوم لوحـه ی "لـولاك" را "لـولا" عــلـــی مهـــر طالــع ، مـــاه لامــِع ، روی او دُرِّ احـمـــــر ، لــؤلــؤ لالا عــلـــی روحِ ارواح و دَم ِ روح الـلّــهـــــــی طـور عــدل و هـادیِ موسا عــلـــی آدم و داوود و صـالح ، هـــود هــم داده دل‌هــا ، در رَه ِ مـــولا عــلـــی عسکــــر اســـلام را ـ هـــــادی ِ راه مَــر‌ کــــلام الـلـــه را ـ آوا عــلـــی هم علـل ، هم درد ، هم معلـول درد هم دوای ِ دردهــــای ِ مـــا عــلـــی رادمـرد و عــامــل عـــدل و کــــرم اصل هر اِکـرام و هر اهــدا عــلـــی عـــالِـــم ِ کـــلّ ِ عـلـــوم ِ مـــاسَــوا ماحصل ، هـر علـــم را دارا عــلـــی در همــه اَعصــار ، اَعلــم عِـلـــم او در کمـال و عِلــم ، لا اِحصا عــلـــی مهــرداد اهــل علــم و حِلــم و رای راهـدار ِ عـــامـی و أعمـــا عــلـــی در ره ِ ســودای کــــالای ِ کـمـــــال گـوهــر اَعـلا علـی ، سـودا عــلـــی سَــرورِ اَحــــرار ، امـــام ِ دادگــــــر عــدل کـامـل ، ماحی ِ کسرا عــلــی دادگـــــاه ِ اهـــــل ِ دل را ـ دادرس در مهـالـک ، هــالـک اَعـــدا عــلـــی در عمــل ، کــــوه وَرع ، سـدّ ِ وَلَــع در حِکــم سرّ ِ کمــاهـی را عــلـــی مصـــدر ِ احکـــام داور ، در کــــلام صـدرِ اوّل ، صادر و صـدرا عــلـــی دل مـده ، ای دل! مگر در کــوی دل ره مــده در کـــوی دل ، اِلّا عــلـــی در وَلای او دو عــــالم ســر دهــــد هـا علــیٌ ، هــا علــیٌ ، هــا عــلـــی (شمس قم) جز بیت آخِــر مَدحتی گفت بی نقطه به عشقت یا عـلـــی شادروان سید علیرضا شمس قمی 1370 https://eitaa.com/shamseqomi

#ماه_خدا #شهادت #رمضان_المبارک #شب_قدر #شهادت_امیرالمؤمنین (رباعیات علوی) از عین علی که چشمۀ نور خداست وز لام عـلی که لا اله از آن خــاست با یـای علی که خود یداللّهی اوست ترکیــب مقــدّس (علــی) اعــلاست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون نـام علی‌ست مشتق از نـام خــدا بـاشـد همـــه جـــا قــریـــن ذات یکتــا در اسم و عـدد چو با خداوند یکی‌ست پـس هسـت علــی (عیــن) علـی اعلـی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از یمــن علـی که نـور فـیض ازلی ست پیدایـش خــلق خـالق لــم یـــزلی ست زین فضلِ علی که بر خداوند ولی ست شک نیست که منظومۀ ایجادعلی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون ذات علـی‌ست نقش ذات ازلی مسـطوره بُــــوَد ز خــالــق لـم یزلی خواهی که خدا را بشناسی به کمال با دیده ی دل نگر ، به اوصـاف علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آغـاز علی بوده و فرجــام علی ست دیباچۀ خلقت و سرانجام علی ست از روز ازل تـا به ابــد بوده و هـست در مُلک وجود ، حاکم تـام علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا شـاهــنشه مُلک افتخــار است علی سلطـان سـریــر اقتــدار اسـت علی فرموده خدا چو لافتـی در حق وی شایستۀ قبض ذوالفقــار است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا تا مهر علی‌ست درجهان شـامـل ما تـابد دو هزار ، مهـر و مـه از دل ما معمـــار ازل از پـی تحکیــم اساس با مِهــر علـی ، سرشته آب و گِل ما ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آییـنه ی ذات حـــیِّ دادار علی ست آییـنه علی و عکس دلـدار علی ست خـواهــی کـه ببـیـنی رخ یــار ازلــی در چهر علی نگر که آن یار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از سرّ ضمیــر حق علی آگاه است زیرا که علـی مَحــرم سرّالله است سرلوحـــۀ قــرآن که بوَد بسم الله او نقطۀ تحت بـای بسم الله است ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا مجموع صفات وعین ذات است علی ایجــاد کنـنده ی صفـــات اسـت علی دسـتِ طلــب از دامــن او بـاز مگــیـر زیـرا کـه سفینه ی نجـــات است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در بُــرج صــفا مَطلــع انـوار علی ست خورشید سپــهر معـدلت‌ بار علی ست سنگ مَحک است و بوته ی بـار و عیار در روز حساب، وزن و معیار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آن را که علی یاور و یار است چه غم؟ آن را که علیش غمگسار است چه غم؟ جـایی که ولایت علـی ، مذهب ماست گردشمن شیعه بی شمار است چه غم؟ ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در کـارگــه ِ صـنـــع ِ خــدای ازلی باشد دو جهـان موهبـت لـم یزلی شد دایـره‌ی حکمت خلاقه‌ی خلق از روز ازل تـا به ابــد ، عیـن علی شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(السّـلامُ عَلَيكَ يا عَلیّ بنٍ اَبـِی‌طـٰالـِب) ا࿐❁❈❁࿐✿❈✿࿐❁❈❁࿐ا #ماه_خدا #شهادت #رمضان_المبارک #شب_قدر #شهادت_امیرالمؤمنین (شاه لافتیٰ) چون تیــغ کیــن بـه فـــرق امــام مبـین رسید فـریـاد درد و غـــــم بـه سپهـــر بــریــن رسید در سجــده‌گــاهِ حــق بـه سر خــانــه‌زاد عشق تیـــغ پلیـــد و زاده‌ی ملجــــم ، ز کیــن رسید شمشیر کفــر و ظــلم چو فــرق علـی شکافت پــژواک "قَــد قُتـِـل" ز فلـک ، بر زمیــن رسید نبــوَد عجب که زخـــم جگــرسـوز آن خبـیث بـــر قلـب پــــاک رَحمــــة لِلعــــالمیـــن رسید مضــروب شــد تمــامـیِ اعضـــای کـــاینـــات زآن ضـربتـی کـه بر سر سلطـــان دیــن رسید شهبــاز عــرش را چـو شکسـتـند بـــال و پــر مــرغـــان عـشـق را ، نفَــس واپـســین رسید از انقــــلاب ضـــایعـــه‌ی قـتـــل شـــیر حــق گــرد عـــــزا بــه دیــده‌ی روح الامیــن رسید از خــون سر مُحــاسـن خـود را خضــاب کرد چون روز وصــل حــیّ جهـــان آفـریـن رسید ارکــان قلعـــه‌ی فلـک از هــم گسیخـت چون ضـربت به بــام قُبـّــه‌ی حِصـن حَصـین رسید شمــع فــروغ بخـش شبـسـتان علــم و دیــن خـاموشی‌اش ز فرقه‌ی بی‌‌علـم و دیـن رسید آه و فغـــــانِ جــــنّ و مَلَــک در غــــــم بشــر گـــویـــا فــــراتــــر از فـلـکِ هفـتمـیــن رسید مُنشق شد آن جبـین که به‌شـوق وصــال حق روز ازل ، بــه رتـبـــه‌ی حـــق الیـقـیــن رسید شـــال عـــــزا ، بــه گـــــردن اولاد مـــرتضــیٰ از فتــنه‌‌ی معـــــاویـــه ، خصــم لعیــن رسید تنهـــا نــه در عــــــزا ، حَسنـین‌ا‌نـد و زینبـین کاین غم به جنّ و انس و نبات و نبین رسید ای روزگـــار ! اُف بـه تـو کــز دسـت جــور تو این زخــم جــان‌گـــزا بــه دل مسلمیـن رسید از بهـــر صــیدِ شـــیر خــــداونــد ذوالجـــلال روبــاه شـرک و زنــــدقــه انــدر کمیــن رسید دون پــرور است دهـــر ، که سـنگ جفــای او گـــه گـــه ، پـی شـکســتن دُرّی ثمیـــن رسید دردا ز خـــــرمـــــن غــــــم آن شـــاه لافـتــیٰ (شمس قمی) به مرثیه‌اش خوشه‌‌چین رسید. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(ماحصل آل عبا) زآن کـه شـبی عشـق تـو را یـافتــم در دل شـب ، نـــور خــــدا یـافتــم شـب بــه تــــولای وصــــال رخــت رتـبـــــه ی معـــــــــراج ولا یـافتــم آنچــه به یک عمــــر ، میـسر نشــد در دل یـک شـب ، همـــه را یـافتــم فیض "شـب قـــدر" به قدر کفـــاف از کـف تقــــدیـــر و قضـــا یـافتــم آنچــه ز مهــــر تــو بـه دل داشــتم در ره آن مهــــــــر لقــــــــا یـافتــم آنچــه ز لطــف تــو عطــــا شد مرا در اثــــر ذکـــــر و دعـــــــا یـافتــم تــرک چو گفتـــم همـه مـــا و منـی در عـــرفــــات تـو ، منـــــا یـافتــم درک صفـــای تـو نمـــودم بـه سعی روی تـو بـی سعـی صفـــــا یـافتــم در طـلبـت هــر کــه به سویی و من نــور تـو هر سو همــه جـــا یـافتــم عقل، سجودت به‌زمین کرد و عشق سجــده تـو را کرد و تـو را یـافتــم عشــــق ، ســــوی علــت الا و مـــن بــا مــــدد عشــق تـــو _ لا یـافتــم لطـف تو شد شامل من کز خلــوص مــــاحصــــل آل عبــــــــا ، یـافتــم (شمس قمـم) ذره ی خـــاک رهــت پــرتــو از آن شمس ضحــا یـافتــم شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

(السّلامُ عَلَيكَ يَا بَقيةاللهِ فِی اَرضه) #معجزه‌‌ی_نظر ‌ ‌اگــر ای خجســته نگــار مــن! ز وفـــا بـه مــن نظـــر افکنی همــه رنــج و درد و غــم مـرا ز ســرای دل ، بــه در افکنــی ‌ ‌چـه شود که تـَـرک جفــا کنی ز وفــا نظــر ، سـوی مــا کنی عملـــی نکـــو بــه خــــدا کنی وگــرش بـه دجـــله در افکنی ‌ ‌چــه شــود اگــــر ز ره کــــرم بنهــی بـه ديـــده‌ی من قـــدم که مـرا مــلالـت و درد و غــم بـه کـرشمــه پشت سـر افکنی ‌ ‌بنمـــا بـه مـن رخ مـــاه خــود دو غــزال چشم ســیاه خــود کـه مگــر ز بـــرق نگــاه خــود بــه روان مــن ، شــرر افکنــی ‌ ‌ز کمـــــان چـــابــک ابـــــروان بـه خـدنـگ مـــژّه‌ی دل‌سِــتان کنـی از وفــــا دل مــن نشــان بکُـشــی بــه رهگــــذر افکنــی ‌ ز دو تـُـرک مستِ کمـان‌ کِشَت ز دو چشم شوخِ پـــری‌ وَشَت ز شـــرار نــــــاز چــــو آتـشت شــرری به بحـــر و بــر افکنی ‌ ‌خوی عـارضت به جبـین روان بـه مَثـل چـو ژالــه و ارغــوان شده وصـف گیسویت آنچنـان کـه بـه پـاش مُشکٍ تــر افکنی ‌ ‌بـه کنـار عـــارض چـون قمــر شده طــرّه‌ی عقـرب فتــنه‌گر نـه عجـب ز معجـــزه‌ی نظــر ز قمـــر تــو فتـــنه بــرافکنـی ‌ ‌صنمــا بـه (شمس قمی) کنون نظری که دل شده تشت خون بـِـرهــانــی‌ام ز غــــم و جنون نظـــری بــه مــن، اگــر افکنی. شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

«مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَيَّرَنی عَبداً» #روز_معلّـــم_مبارک تـــابــد بــه جهــان ، تــا مَـــه ِ پنـــدار معــــلّم روشـــن شـــود آفـــــــاق ، زِ انــــــوار معــــلّم بـر پيكـــر بـی‌جــان نه عجب گر بــدمـد جــان انفــــــاسِ مسـيحــــــا دم گفـتــــــــار معــــلّم در دايــــــره‌ی مـــدرســـه‌ی دانــش و بيـــنش سقـــــراط بـــوَد نقطـــه‌ی پــــرگــــار معــــلّم لقمــان كه به حكمـت شده ضرب المثــل خلق مسحـــور شـــد از حكمـــت سحـّــــار معــــلّم گر "بــوعــلی" اســتاد به هر عـــلم زمــان بود شــد شـــاد بــه شـــاگـــردی دربـــــار معــــلّم زنهــــار ، کـــه اعـــــلم ز معــــلّم بتـــوان شـد از فـــرط خـــــرد ، لیــک بــه زنهـــــار معــــلّم در بــــرج فضـــایــل چـو انشـتـین و ادیسـون بــــودنـــد ز منظـــــومــــه‌ی افکـــــار معــــلّم هشــيارتــريـن مختـــرع و كــاشـف و صــانـع هــســتــنــد نشـــان از ســر هشــــيـار معــــلّم در بــوتــه چو آید زرِ عـــلم و هنــــر و فضــل ســنــگ محکــش هـســت ز معیــــــار معــــلّم بـــازار جهـــان، گــــرم بـــوَد گـــر زِ صـــنايــع ســودش بـــوَد از گــــرمــی بـــــــازار معــــلّم آنـانكــه رســـيدنـــد بــه ســرمنـــزل مقصــود بُـد رهبــــرشــان مكـتــب غمخـــــوار معــــلّم از قـــلزم عـــرفـــان و ادب صــید تــوان کـرد صـــدهـا صـــدفِ گـــوهــــر شهــــوار معــــلّم در ميـكـــــده‌ی عشــق ، خمــــــاران محـبّــت مَــسـتـــنـد زِ جــــــام مــیِ خمّـــــــار معــــلّم شـوقـی كه بــوَد در دل اطفــــال به تحصــيل هســت از اثـــــــــر الفــتِ بـســــيـارِ معـــــلّم کـــودک نِگــَــرد مِهــــر پــــدر ، رأفــت مــــادر در نـقــش پــــدرگــــونــه‌ی رخســـــار معــــلّم خـوابِ خـوش مـــام و پـــدر طفـــل نـوآمــوز بـــاشــد همـــه از ديــــــده‌ی بيـــــدار معــــلّم بـا دیــو جهـــالـت به نبـــرد است شـب و روز افــــرشـــته‌ی پنـــــدار خــــــردبــــار معـــــلّم مــــرّيــــخ سـلـحشـــور ، زِ پيكـــــار بمــــانــد بيـــند چو دمــی عــرصـــه‌ی پيكــــار معــــلّم بنگـــــر هنـــــری اسلحـــــه‌ی رزم و نبــــردش شمـشــير ، زبــــان و قــــلم ، ابــــــزار معــــلّم شـايسـته بوَد بنــدگــی‌اش گرچـه يکی حـرف تعلـيـــــم بگيـــــرد كســی از كــــــــار معــــلّم "مَـــن عَلَّمَنــی حَــــرفـــاً" در شـــأن وی آمـــد "قَــــد صَـــیّرَنـــی عَبـــــداً" مقــــــدار معــــلّم در كــــام معـــلّم چو "عــلی" ريخـت زرِ نـــاب يعـنـی كـــه چنـــين اسـت ، ســــزاوار معــــلّم آوخ کـــه کسـی نیسـت بـه بــــازار فضـــایــل دلبـــاختـــه‌ی فضـــل و خـــــریـــــدار معــــلّم دردا اسفـــا بـا همــــه غمخـــواری و خــدمـت یـک تــــن نبــــوَد ، خـــــادم دربــــــار معــــلّم دشــواری هـــــر مســـألــه، آســـان كنــد امـّــا آســــان نشــــود مطـــلـب دشــــــوار معـــــلّم بـر فقــــر کنــد فخــــر و ببـــالـد به قنـــاعـت زیـــــرا طمــــــع و آز ، بــــوَد عـــــــار معــــلّم افسوس کــه هـر روز معـــلّم ز غــــم و رنـــج گــــردیـــده مبــــدّل بــه شــب تــــار معـــــلّم پـــرورده هــــزاران گـل و جــز خــــار نبـیــند پــــاداش عمــــل ، پنجــــه‌ی گلکــــار معــــلّم صــدهــا گــــرهْ از کــار کسان بـــــاز کنـد لیک یـک تـــن نگشـــایــد گـــــرهْ از کـــــار معــــلّم چون شمع كه می‌سوزد و نورافكن جمع است بيـن! سـوزش و جـــان دادن و ايثــــار معـــلّم چون سـنگ صــبور است معـــلّم كه خــداوند پــــاداش دهــــــد ، بــــر دلِ صــــبّار معـــــلّم گـر (شمس قمی) را به جهــان هست فروغـی روشـــن بــــوَد از پــــرتــــوِ پنـــــدار معـــــلّم شادرو‌ان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

«مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَيَّرَنی عَبداً» #مقــــام_معــــلّم ای معلم! جان فدای همت شایان تو جان فدای همت و آن صبر بی پایان تو نام زیبایت بوَد جان‌بخش و نغز و دلربا برترین عنوان این کشور بوَد عنوان تو این‌ مباهات تو بس باشد که از بخت رفیع صاحب این نام و این عنوان با سلطان تو روح می‌بخشد به تن انفاس تو عیسی‌صفت جان‌فزا باشد نوای دانش و عرفان تو غنچه‌های گلشنت را هیچگه نبوَد خزان هر سحرگه چونکه بینند آن رخ خندان تو نونهالان تواند آرایش باغ جهان حکمت و دانش بوَد محصول باغستان تو نخبه‌ی تاریخ و ارباب کمال‌اند این گروه کاین‌زمان خوانیم‌شان اطفال ابجدخوان تو باشدت چون خاتم علم ای سلیمان خرد دیو جهل و گمرهی بگریزد از میدان تو شمع دانش بر فروزان بهر یعقوب وطن تا که یوسف بازگردد جانب کنعان تو هیچ عزمی نیست عالی‌تر ز عزم راسخت هیچ ایمان نیست محکم پایه چون ایمان تو درس اخلاق تو باشد لوحه‌ی خلق جهان هر معمایی مبرهن گردد از برهان تو چونکه چوگان قلم را در کف قدرت نهی زهره چون گویی بیفتد در خم چوگان تو دایماً باشد سخن از عفو و از بخشایشت نقل هر محفل بوَد شیرینی احسان تو درّ و گوهر را رباید دزد بد اندیش دهر لیک نتواند رباید گوهر رخشان تو گر شناسی قدر خود، از معجز علم و عمل ثابت و سیار گردد تابع فرمان تو رشته‌ی پیمان بسی شد پاره و پایان نیافت آنکه پایان یافت باشد رشته‌ی پیمان تو میخورم افسوس و غم کز کثرت جور و ستم قدر دانش را نداند دشمن نادان تو نیست یک تن تا به حکم عدل و انصاف و وداد خاتمت بخشد بدین اوضاع بی سامان تو نیست موسایی درین کشور که از روی صفا وارهاند از میان تیه ِ ذلت ، جان تو گر کسی را گوش اسقای سخن نبوَد چه باک سامع الاصوات باشد خالق سبحان تو غم مخور (شمسا) که روز وصل هم خواهد رسید صبر باید تا سرآید این شب هجران تو شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi برگرفته از روزنامه استوار قم ـ 1337

(سعی و عمل) چرخ قضا و قدر ، همت والای ماست گردش دور فلک ، عکس تمنای ماست گنبد مینا اگر جام‌ میِ حکمت است نقش ضمیرش عیان در دل مینای ماست دایره ی ارض اگر بر تو و من شد محیط نقطه ی تکوین آن ، رد کف پای ماست گر که نبوَد این جهان ، مقتضی حال ما گردش آن از چه رو عین تقاضای ماست؟ دست قضا، پای چرخ، چشم فلک، گوش عرش عاریت وَهم و جهل از پی اغوای ماست ترک جهان کافری‌ست ترک هوا بایدت ورنه به حکم ازل مُلک جهان جای ماست موسیِ عمران اگر ، معجز بیضا نمود مشعل دین و خرد خود ید بیضای ماست فتوی دونان بوَد روزی هر روزه مفت سعی و عمل روز و شب حاصل فتوای ماست (شمس قمی) غیر جهد بهره ز دنیا مخواه بلکه کلید جنان ، دست توانای ماست شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#روزگار_پیری من آن روزی ‌که بودم طفل شیری گریه میکردم به حال روزگار تلخ پیری گریه میکردم به دنیا آمدم با سر، که یاری دست من گیرد ندیدم چون که یار دست‌ گیری گریه میکردم اگر آدم ز جَنّت رانده شد شرمنده و گریان من از تبعید در خاک کویری گریه میکردم تمرّد شد بهانه ، بَهر طَرد آدم از جنّت... که من زان امتحان و دزد گیری گریه میکردم اسیر اندر رحِم بودم اسیر این جهان گشتم شَوم آزاد تا از این اسیری گریه میکردم شد آدم در کبیری از بهشت آواره و حیران من از آوارگی‌‌های صغیری گریه میکردم عجب نبوَد که گوید (شمسِ قم) از ذلّت پیری من آن روزی‌ که بودم طفلِ شیری گریه میکردم شادروان سید علیرضا شمس قمی https://eitaa.com/shamseqomi

#مَهدی_منتظَر به ناله آنکه شبی دامن سحر چسبد چنان بوَد که به درگاه دادگر چسبد کسی که دامن مقصود را به دست آرد کجا به دامن آلوده‌ی بشر چسبد؟ به آه و ناله به چنگ آر آستان حبیب گدا مُصِر چو بوَد نالد و به در چسبد ز فیض دیده‌ی شب زنده‌دار خود شبنم به نور چشمه‌ی خورشید ، زودتر چسبد به پیش طاعت یزدان بهشت ناچیز است سفیه ، آن که بدین مزد مختصر چسبد خمار عشق به‌صد خم نمی‌شود سرمست اگرچه آب ، به لب‌تشنه بیشتر چسبد شبی چو شهد لبش را چشیدم اندر خواب هنوزم از اثرش لب به یکدگر چسبد فراق روی تو بس دردناک و غم‌خیز است عجب‌ مدان که دو دستم به روی سر چسبد هنر مولّد سیم و زر است و نزد خرد خطاست مرد هنرور به سیم و زر چسبد مخواه مزد هنر را ، که باغبان کریم فقط به دامن گل ، از ره نظر چسبد بگیر بر کمر خویش دست همت و سعی که پهلوان زبردست ، بر کمر چسبد ز عالمانِ بدون عمل صلاح مجوی نه عاقل است که بر شاخ بی‌ثمر چسبد مگیر دامن ارباب زر که خوار شوی زنند سنگ‌اش اگر میوه بر شجر چسبد به مِهرِ دامن گردون نظر نخواهد کرد کسی که دامن مهدی منتظر چسبد قیامت ار ز قیامت چو قامتت خیزد به ذیل دامن عدلت ابوالبشر چسبد چو (شمس قم) رسدش دستِ جان به دامن یار به ناله آن که شبی دامن سحر چسبد . شادروان سید علیرضا شمس قمی @shamseqomi