(اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یَا اَمِیرالْمُؤمِنـِین) #یا_علی دم، از تو می‌زنیم و ز تو غافلیم ما هستیم شیعه‌ی تو ولی جاهلیم ما یک عمر دم زدیم ز نام تو یا علی! اما ز راه و مَسلک تو غافلیم ما وقتِ سخن، سخن ز تو گفتیم و در عمل راهت نرفته‌ایم ، ز بس کاهلیم ما دل را نبسته‌ایم به تو؛ چونکه از ازل دلبسته‌ی دو روزه‌ی آب و گلیم ما نام تو هست وِرد زبان بی‌خلوص دل در دستگاه اقدس‌ات اما ، وِلیم ما از نفس مُطمئنه گریزان شدیم چون بر نفس ددسرشت، ز بس مایلیم ما ما را قیاس نیست یقین با مجاهدان وقتی که در طریقت تو ، عاطلیم ما دریای عزتی! که تو را نیست ساحلی کشتی‌به گِل نشسته‌ی در ساحلیم ما کر کرده است گوش فلک را صدای‌مان چون طبل، پُر ز خالی و بی‌حاصلیم ما در بند جهل اگر که گرفتار گشته‌ایم کردیم چون گمان به غلط، عاقلیم ما بودیم در ستیزه‌ی همنوع‌مان مدام قابیل سیرتیم ، بلی!... قاتلیم ما کردیم اقتدا به شیاطین روزگار عمری‌ست چون ز جهل اسیر دلیم ما چون آبِ هرزه گرد روانیم روی خاک در انتها به برکه‌ی غم ، واصلیم ما تا رهروت نبوده و دم از تو می‌زنیم ما شیعه‌ات نبوده و ، ناکاملیم ما (ساقی) به روز حشر که بر توشه بنگرند معلوم می‌شود که چه؟ را حاملیم ما.‌.. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1401 #شمس_ساقی eitaa.com/shamssaghi

((اَلسَّلامُ عَلَیـْكَ یَـا اَمِیـرِالْمـُؤمِنـِین)) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #مدح #میلاد #روز_پدر #ولادت_امیرالمؤمنین_مبارک (امیــر اتقیـا)   از کعـبـــه نــدای "هـــل ‌اَتــیٰ" می‌آید بـر خـــلـق ، اميـــر و مقـتـــدا می‌آید بلبــل بزند چهــچــهِ مسـتانه ز شـوق زیــرا گـــــل ِ گــلـــــزار ِ "ولا" می‌آید در شامِ سـیاهِ جهــل، از مشرق عشق خــورشــــید سـپهـــــر اولیـــا می‌آید اسطــوره‌ی مردانگـی و مِهــر و وفــا شــاهنــشــه ِ مُلــک ِ "لافـتـی" می‌آید چون هسـت جمـــال ایـــزدی ناپیــدا مـــــرآت ِ تـجــــلّـی ِ خـــــــدا می‌آید هنـگـــام ولادتــش ، جـــــدار کعبــــه از شوق و شعف ز هـم جــــدا می‌آید آنگه که درون بیـت حـق شد مـولــود شد شـاد خــدا که حـــق نمـــا می‌آید در بُهـت؛ خلایق این‌که می‌آید کیست مـَــردی کـه ز کعبـــه باصفـــا می‌آید؟ دیـدنــد که در زمـــان روبَــه‌صفتـــان شـــیری چـو علـــیّ مــرتضــیٰ می‌آید آن‌كس که بُــوَد یــاور اطفـــال یتــیم غمـخـــوار و معیـــن ضعـفـــــا می‌آید از سـوی خــــدای قـــادر لــم یـــزلــی بر خـــلق جهـــان گـــره گشـــا می‌آید تـا درس دهــد به نــاامیــدان جهـــان سرلــوحــه ی امـّیـــد و رجــــا می‌آید سـائــل بکند فخــر و مباهات به خود آن جــا که شهــی پیش گــــدا می‌آید مَــردی که کنــد فخـــر بـر او پیغمــبر چــون هسـت امیــــرِ اتقـیـــــا می‌آید هم‌کفوِ رسول و دخترش فاطمه‌اَست دامـاد و وصی مصطفیٰ (ص) می‌آید تـا پــاک شود جهــانِ آلــوده به کفـــر مجمــــوعـــه‌ ی شرح "انّمــــا" می‌آید در مِهــر و فتــوّت چــو نــدارد همتــا بـر (روز پــــدر) قـــدر و بهــــا می‌آید تا آنکـه کند خلــق جهــان را سرمست (سـاقـیِ) خـُـــم هـــر دو ســرا می‌آید سید محمدرضا شمس (ساقی) 1389 #شمس_ساقی eitaa.com/shamssaghi

((اَلسَّلامُ عَلَیـْكَ یَا اَمِیرِالْمـُؤمِنـِین)) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا #مدح #میلاد #روز_پدر #ولادت_امیرالمؤمنین_مبارک "مقصد خلقت" خدا ز خلــق جهان، جـز تو انتظار نداشت جهــان، بــدون وجــود تــو اعتبار نداشت‌ تو کیستی که خـدا گفـت جمـله‌ی "لـولاك" تو کیستی که خدا جــز تو انتظار نداشت ز خلق ارض و سما نیست مقصـدی جز تو بــدون خلقـت تـو ، آسمــان قــرار نداشت هــوا بــدون هــوای تــو بود بـی جــریــان زمین بـدون تو بر گِرد خود مــدار نداشت بــرای آن کــه خــدا تـا تــو را بـه بـــار آرد بهــانه ای به جز از خــلق بی‌شمار نداشت تویـی تــو ، علــت ایجــاد خلقــت عــالــم وگرنه از عــدم اینجا کسی گـــذار نداشت بغیر ذات تو در "کعبــه" کس نشد "مولود" کسی بجــز تو مقــامی درین دیـار نداشت اگرچـه هسـت طـــلا، شیء پـُـر بـهـــا امـا یقیـن بـــدون نگـــاه علـــی عیــار نداشت به جــز علــی چه کسی بود لایــق مــردی؟ خدا جــز او بخــدا مَــردِ ذوالفــقار نداشت تویی نتیجـه ی خلقت، که خـامه ی تقــدیر به پـرده ی ازلـی، چون تو شاهکـار نداشت بدون پــرده بگــویــم ، ز خلقـت دو جهــان برای حضرت حـق، بـی‌تـو افتخــار نداشت علـی نبــود اگـر ، بــاغ هــا خـــزان می‌شد علـی نبــود اگـر ، فصـل ‌هــا بهـــار نداشت زنـی، که کفــو تو بـاشد خــدا به جز زهــرا بـــرای همسری تـــو ، بــه روزگـــار نداشت رسول ، دسـت تو را در "غــدیــر" بــالا بـرد کـه جــز ولایـت تو ، با کسی قــرار نداشت گـرفـت بـــاغ ولا ، از تـو میــوه‌ی توحیـــد که بی ولای تو این باغ، برگ و بـار نداشت دریــغ و درد ، کـه بــا تیــغ کیــن بلهــوسی کـه تـاب رزم تـو در وقـت کـــارزار نداشت بـریخـت خـون تـو در خــانــه ی خـداونـدی که بهتـر از تـو در این عــالم ابتکــار نداشت جهـــان ز داغ تــو ، مــاننــد لالـــه می‌سوزد که باغی از گلی و شاخی از تو خـار نداشت اگر که (ساقی) کوثر! جهان تـو را می‌داشت ز مَهــد تا به لحـَـد، در جهـان خمــار نداشت به لوح سیـنه نوشتم خطـی به خامهٔ عشق: جهــان بدون علــی ، قـدر و اعتــبار نداشت سید محمدرضا شمس (ساقی) #شمس_ساقی eitaa.com/shamssaghi

(اَلسّلامُ عَلَیكَ یٰا باب‌الحوائج امام کاظم) (غزل مثنوی) #محبس_هارون ‌ شب صلای غم و درد و ماتم است امشب که صحنه‌ای ز صلای مُحرّم است امشب نوای ضجّه ز سوی عِراق می‌آید به‌گوش، بانگ غم و افتراق می‌آید سیاه و سرخ و کبود است آسمان عِراق ز دودِ آتشِ بیدادِ سینه سوزِ فِراق شب فِراق، شبِ مویه‌های جانسوزی‌‌است شبی که عامل آن دشمن سیَه‌روزی‌‌است شبی که اخترِ برجِ ولایتِ هفتم... که بود رونقِ هفت آسمان و هَم انجم افول کرد و جهان گشت ظلمتِ کامل نشست گَردِ غم و مِحنت و عزا بر دل شرر ز دیده زبانه کشید بر گردون که کرده چشم فلک را ز داغ، کاسه‌ی خون فغان و ناله بلند است تا به عرش خدا که جنّ و اِنس و مَلَک گشته‌اند نوحه‌سُرا به هرکجا نگری هست رنگ غصه و غم به جان شیعه فتاده‌‌است آتش ماتم نوای «وا اَبتا» در عِراق پیچیده‌‌است نفَس به سینه بوَد حبس و خون به هر دیده‌‌است ز مثنوی به غزل می‌کشد مرا این شعر که عرضه دارم وصف امام با این شعر «امام موسیِ کاظم» ، امامِ خوبی‌ها پس از تحمل عمری شکنج‌ِ جان‌فرسا که خم نکرد قدِ سروِ خویش را هرگز به نزدِ هارونِ روسیاهِ پست و دغا گرفت تاب و توان را ازو که از سرِ جهل شکسته بود ستونِ حکومتش یکجا به خشم آمد هارونِ عاری از عزت چو دید افزون گردیده عزت موسا نداشت تاب تحمل که پیش چشمانش کنند عزت و تکریم، آن امامی را ـ که با صلابت و اِستادگی و عزت نفس گرفته بود به سُخره، حکومت اعدا... اگرچه کرد به زندان امام را به حِیَل نشد دمی که به عجز آورد امام، ابدا که کرد «سندی شاهک» به حبس، مسمومش پس از شکنجه و آزار سخت و مِحنت‌زا که آن امامِ صبور ـ آن امامِ در زنجیر به سربلندی و عزت ز بند جور و جفا کشید پَر به سوی آسمان و لکّه‌ی ننگ نشاند بر رخ هارونِ پَست و گشت رها دوباره پُل بزنم از غزل، به مثنوی‌ام که کاهم از غمِ و اندوه و دردِ رنج و بلا اگرچه در همه‌ی عمر اسیر زندان بود به بندِ مَحبسِ هارونِ نامسلمان بود شمار نسل شریفش به کوری اعدا بوَد فزون ز کراماتِ ایزد یکتا که هست خاکِ عجم، مَضجع عزیزانش چو شاهِ توس که جان‌ها بوَد به قربانش چنانکه حج فقیران حریم اقدس اوست پناه ملّت ایران و شیعه، از هر سوست به «شهر قم» ، گهری همچو : لؤلؤ لالا بوَد چو حضرت معصومه بانویی عظما چو از عنایت حق هست «شافع محشر» شده‌است موجب فخر پدر، چنین دختر اگرچه کُشته شد آن هفتمین امامِ همام نشاند بر ذلّت، دشمنانِ خون‌ آشام... شهادت است پیام مقاومت به جهان که ضد ظلم، بکوشید با تمامِ توان زبان خامه‌ی (ساقی)‌است قاصر از توصیف به مدح و منقبت و قدرِ آن امام شریف... سید محمدرضا شمس (ساقی) 1384 #شمس_ساقی eitaa.com/shamssaghi