#امام_سجاد_علیه_السلام #ولادت #اعیاد_شعبانیه #ترکیب_بند موسیقی عُشّاق دفش فرق ندارد دلداده که حُزن و شعفش فرق ندارد دل؛ تُنگ بلوری‌ست پُر از عشق به سادات یک دایره که هر طرفش فرق ندارد آن طاقچه ای که وسطش حک شده زهرا با عرش خدا قوسِ رَفَش فرق ندارد در حِصن علی هر که درآمد..،در امان است این ساختمان سقف و کفش فرق ندارد مقصود لب ما نمی از کوثر مولاست... این تیر ، خدایی هدفش فرق ندارد؟! دنبال علی هاست دل در به در ما پس خاک بقیع و نجفش فرق ندارد قنداقه ی سجّاد در آغوش حسین است دیدیم که دُر با صدفش فرق ندارد در عالم ذر مِهر تو در قلب من افتاد ای حضرت سجّاده‌نشین! خانه‌‌ات آباد تفسیر کند حُسن تو تجلیل شدن را تشریح کند اشک تو تنزیل شدن را الفاظ خداوند ، عبارات صحیفه است دادند به تو قدرت تمثیل‌ شدن را در زنگ کلاسِ کلماتت همه هستند... یعنی تو ببین عاشق تحصیل‌ شدن را! گهواره‌ی چوبیِ تو معراج پِر ماست بخشید به ما فرصت جبریل‌ شدن را تشخیص تو و چهره ی بابات محال است... آموختی آئینه ی این ایل شدن را شهزاده‌ی ایران! همه مدیون تو هستیم این حِس شعف‌آورِ فامیل‌ شدن را تقدیر زمستانی ما با تو بهاری‌ست تقویم گره زد به تو تحویل‌ شدن را غمناک شدن با تو بعید است همیشه هر روز کنارت شبِ عید است همیشه عشق تو به سلمان اگر اِحراز نمی شد این قصه‌ی عاشق‌شدن آغاز نمی شد از چهره اگر پرده نیانداخته بودی شخصیت عُشّاق تو ابراز نمی شد گر مادر ایرانی‌تان لطف نمی کرد اهل عجم این‌قدر سرافراز نمی شد در پنجره ی چشم تو دیدیم خدا را... هر منظره ای این همه دلباز نمی شد صحن پُر خاک تو مرا عرش‌نشین کرد بی تو پر من لایق پرواز نمی شد موسای کلیمی و عصایت کلمات است بی نُطق تو در معرکه اعجاز نمی شد آهنگ کلام تو پُر از شور حسینی‌ست آن نغمه جز این حنجره هم‌ساز نمی شد از نطق پر از منطق‌ات افکار بهم ریخت با خطبه ی تو لشکر کفار بهم ریخت ما جیره‌خورِ سفره‌ی پُر بار تو هستیم پس تا اَبَدُ الدَّهر بدهکار تو هستیم مانند عمو‌جان حسنت دست‌ به خِیری شرمنده‌ی این شیوه‌ی رفتار تو هستیم از خانه‌یمان عطر ابوحمزه بلند است ما پرسه‌زنان در دل گلزار تو هستیم تمثال تو در قاب دعا جای گرفته هر ثانیه مشتاق به دیدار تو هستیم ای چارمین خط‌کشِ توحید خداوند! عمریست که ما بنده‌ی معیار تو هستیم اقرار به حَقّانیتت کُفر اگر بود منصور تو هستیم..،سرِ دار تو هستیم آن رازِ پُر از رمز مصیباتِ عظیمی مابینِ کُتُب در پیِ اسرار تو هستیم ناموس تو را در دل انظار کشاندند... ما لطمه‌زن روضه‌ی بازار تو هستیم وای از صف طولانی دروازه ی ساعات ای کاش نفهمیم چه آمد سر سادات!... #بردیا_محمدی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_اشعار_آیینی @shia_poem

#ولادت_امام_حسین_علیه‌_السلام #امام_حسین_علیه_السلام #اعیاد_شعبانیه #مربع_ترکیب چون ابر به هر باد پریشانم از این عشق چون باد رها‌..‌. بی سر و سامانم از این عشق چون برگ به دستِ تبِ طوفانم از این عشق بی چتر تهِ کوچه‌ی بارانم از این عشق سوگند دمِ حی علی العشق حسین است نقش علمِ حی علی العشق حسین است بُرد آن خمِ اَبرو منِ سجاده نشین را چون ماه که حیران خودش کرد زمین را نه کفر شناسد دلم از عشق نه دین را دیوانه چه داند نه همان را نه همین را ای شُکر که بر خانه‌ی من راه تو اُفتاد من خانه خرابت شدم ای خانه‌ات آباد یک بوسه‌ی آتش پر پروانه‌ی ما بُرد سیل آمد و بر دوش خودش خانه‌ی ما بُرد طوفان شد و برقی زد و کاشانه‌ی ما بُرد این عشق رسید و دل دیوانه‌ی ما بُرد از روز ازل خاک نشینان حسینیم عشق است اگر بی‌سر و سامان حسینیم این کیست که آتش به گریبان من انداخت این کیست که شعله به نیستان من انداخت این کیست که آشوب به بنیان من انداخت این کیست که جان بر رگِ بی‌جان من انداخت بر آنکه دوچاریم حسین است حسین است ما هرچه که داریم حسین است حسین است ماییم و جنون تو که زنجیر نگشتیم دورِ سرِ غیر از تو نفسگیر نگشتیم ما جز به در خانه‌ی تو پیر نگشتیم هِی نام تو گفتیم ولی سیر نگشتیم از هر نفس ما بس ما هست حسین است این عشق تمام کس ما هست حسین است ای هرچی خدا داشته پاشیده به پایت ای هرچه علی داشته بخشیده برایت شش‌گوشه‌ی دل را که تراشیده خدایت یک قبله فقط هست فقط کرب و بلایت رفتیم و نوشتیم که جان در حرم توست آرام‌ترین جای جهان در حرم توست ما را جگری بود دگر نیست دگر نیست تاوان غم عشق به اما و اگر نیست آن را که خبر از حرمت نیست خبر نیست انگشت نما بودن ما جرم مگر نیست با اشک تو آمیخت خدا آب‌و گِل ما ای حضرتِ نزدیکتر از ما به دل ما عیسی چه دمی داشت اگر داشت تو دادیش موسی قدمی داشت اگر داشت تو دادیش سینا حرمی داشت اگر داشت تو دادیش یحیی که غمی داشت اگر داشت تو دادیش یحییِ علی ای لب خشکیده دمت گرم ای جان فقیران دو عالم حرمت گرم بگذار که شب در خم گیسوی تو باشد چشمان خدا رو به فراروی تو باشد هر صبح علی خیره به اَبروی تو باشد هرشب سرِ زهرا روی زانوی تو باشد بگذار که زهرا بکشد شانه به مویت بگذار حسن بوسه زند زیر گلویت پشت درِ شش‌گوشه‌ی تو جمع گدا جمع شد بیت کرم گِرد تو در وقت دعا جمع ای خاطرِ زهرا به نفس‌های شما جمع خوبان دوعالم همه در کرببلا جمع تو که نفَسِ فاطمه‌ای از چه شدی پخش آقا تو حسین همه‌ای از چه شدی پخش از یاد، وهب بُرد کنارت وطنش را حق داشت که عابس بدرد پیرهنش را حُر غرقه‌ی خون است ببینی کفنش را جُون است بغل کرده‌ای آقا بدنش را ای شاه مزن سنگ بر آئینه‌ی زینب آهسته برو ای نفَس سینه‌ی زینب ای وای که زهرا أنا عطشان تو کشتش تو نامده بودی أنا عریان تو کشتش کوچه نه، حدیث لب و دندان تو کشتش پهلو نه، غمِ حنجرِ سوزان تو کشتش دنبال تو زینب چقدر تاب بیارد رفته است برای تو کمی آب بیارد برخیز ببین خواهرت اُفتاده عزیزم بالای سرت مادرت اُفتاده عزیزم از مستیِ نیزه سرت اُفتاده عزیزم از ناقه زمین دخترت اُفتاده عزیزم شب آمده داری خبر از حال رقیه ؟ زجر است که رفته است به دنبال رقیه #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_حضرت_عباس_علیه_السلام #اعیاد_شعبانیه #ترکیب_بند ازل نوشت خدا تا ابد علی باشد و در تلاطمِ دل ، جذر و مد علی باشد میان هولِ قیامت قیامتی باشی اگر به روی لبانت مدد علی باشد به ذوالفقار تراشیده‌اند با زرِ سرخ خداست یا صمد و  یا اسد علی باشد همه فرار که کردند در اُحد ، دیدند که گِرد حضرت احمد  اَحد علی باشد هزار شُکر که آمد علیِ اُم‌بنیین که تا نشان بدهد مستند علی باشد نوشت بعد علی  دستِ کبریا عباس که السلام علیک الامیر  یاعباس دویده است زمین  از چه از مدار خودش زمان چه دیده که جا مانده از قطار خودش زمان مگر به عقب رفته است ، گویا که دوباره کعبه ترک خورده در حصار خودش به پشت حجره‌ی اُم‌البنین به شوق و شکوه نشسته حضرت مولا در انتظار خودش قدم گذاشته ماهی به دامن خورشید قدم گذاشته ماهی به جلوه‌زار خودش شده‌است چشم علی مست جلوه‌های علی شده‌است چشم خدا محوِ شاهکار خودش رسیده است علَم را بگیرد از حیدر که ذوالفقار شود گرمِ کارزار خودش جمال جمع بنی‌هاشم و جلال حسین سلام حضرت دارالشفای آل حسین به بام کعبه برو ای خطیب سرورها که بعد از آن به تو در سجده‌اند منبرها منافق این طرف است و یهود آن طرفت بگو علی علی و از حُنین و خیبرها نفس بلند نمی‌گردد از کسی به دور حرم که بشنوند صدای تو را مگر کرها برآر بیرق خود را رشیدِ آل الله درار با نفَس خود دمارِ کافرها کفیل بیت حسین این چه خادمیست تو را که خدمت تو کمر بسته‌اند قنبرها زمان رزم و رجزها  حسین مست تو است چه کیف می‌کند آن تیغ که به دست تو است سپاه از علمت بی‌اراده می‌پاشید چه سخت آمده بود و چه ساده می‌باشید مقابل تو سپاهی از آهن و پولاد چنان زدی دلِ لشکر بُراده می‌پاشید همین که تیغ تو چرخی به دور سر می‌زد سواره سرزده می‌شد پیاده می‌پاشید نگاه نافذ مولا تویی و می‌دیدند که کوه پیش علی ایستاده می‌پاشید چه مست میسره خود را به میمنه می‌زد مگر که ساقی میخانه باده می‌پاشید دو دَم زدی چقدر مست، یک دم اُفتاند تِلوتِلو همه خوردند و  با هم اُفتادند دو چشم مست تو، خوش می‌کشند ناز از هم نمی‌کنند دو بد مست، احتراز از هم شدی به خواب و به هم ریخت خیل مژگانت گشای چشم و جدا کن سپاه ناز از هم میان اَبرو و چشم تو، فرق نتوان داد بلا و فتنه ندارند امتیاز از هم کس از زبان تو با ما سخن نمی‌گوید چه نکته‌ایست که پوشند اهل راز از هم تو در نماز جماعت مرو که می‌ترسم کُشی امام و بپاشی صف نماز از هم* قسم به پینه‌ی پیشانی‌ات عزیز خدا نشسته‌ایم به مهمانی‌ات عزیز خدا خَمی که اَبروی شوخ تو در کمان انداخت به قصد جان من زار ناتوان انداخت * منی که خم نشدم پیش کس چو نام تو رفت دلم ربود و سرم را به آستان انداخت مقرب تو که شد جبرئیل بالش سوخت حرم فرشته‌ی ما را از آسمان انداخت دعا نکره کنارت حوائجم دادند حرم دعای مرا اوج آسمان انداخت دعای مادرم و سفره‌ی ابالفضلش گرفت روی لب من حسین‌جان انداخت حدیث غیرتِ باب الحوائجیِ شما طمع به جان کریمان این جهان انداخت دلت هلاک حسین و دلت مریض حسن جواب‌کرده زیاد است، ای عزیز حسن کشید نقش تو نقاش و اشتباه کشید* به جای آنکه کشد آفتاب  ماه کشید تو را کریم و بزرگ و تو را امید همه مرا گدای شما و مرا نگاه کشید به روی سینه دو دستت کشید، مردِ ادب برای خاطر زینب دو تکیه‌گاه کشید تو را عموی رشید و تو را خیال جمع برای دختر معصوم بی پناه کشید تو را کشید که بر مَشک خم شدی تشنه برای گریه‌ی نوزاد خیمه‌گاه کشید قلم شکست همینکه  قلم شدی عباس رشید رفتی و حالا چه کم شدی  عباس بدون تو حرمم محترم نمی‌ماند نه، جان فاطمه اصلاً حرم نمی‌ماند فقط نه اینکه سرت روی شانه می‌اُفتد چنان شکسته که بر  نیزه هم نمی‌ماند کمر شکسته منم تا به خیمه با که روم ببین برادر تو یک قدم نمی‌ماند به خیمه‌گاه برو پیش چشم نامحرم حرم بدون عمو دست کم نمی‌ماند چه خوب شد به کنارت نبود اُم‌بنین که پیش مشک و دو دست و علم نمی‌نماند غیورِ ما  تن درهَم  به تو نمی‌آید مزارِ کوچک عزیزم به تو نمی‌آید غزلی از زنده یاد شاطر عباس صبوحی* *حضرت حافظ *همان #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_حضرت_عباس_علیه_السلام #اعیاد_شعبانیه #ترکیب_بند من ردّ ربنا را از راه شب گرفتم اذن توسلم را از دست رب گرفتم جام شراب من شد باران گریه هایم چشم پر اشک دادم بار عنب گرفتم روز الست عشقت تا عرضه شد به خلقت مهرت به دل نشست و عاشق لقب گرفتم نان و نوای خود را کرببلای خود را عمری دوای خود را از این مطب گرفتم چون سائل مدینه دستی به روی سینه تا محضرت رسیدم رزقی عجب گرفتم خرماخور است شیعه از سفره ی کریمت از برکت طعامت طعم رطب گرفتم " اقای من حسین و مولای من حسین است " پیوسته از کلامت درس ادب گرفتم سر را که هدیه دادم نذر تو پس نگیرم این نکته یادگار از اُمّ وَهَب گرفتم دادم قسم علی را بر عصمت تو آقا من کربلای خود را ماه رجب گرفتم الحق وزیر شاه دربار کربلایی اَ اَدخُلُ ابوالفضل؟ ؛ باب الحسین مایی ای بی مثال عباس ای بی بدیل عباس کوه وقار عباس مرد اصیل عباس بی تو تمام دنیا مفتش گران ما بود بر خلقت دو عالم هستی دلیل عباس همواره هست محرز در رتبه برتری از موسی ونوح  و شیث و هود و خلیل عباس جبرییل با ارادت هرشب به قصد قربت پای تو را بشوید در سلسبیل عباس هرگز نمی توان که قد تو را رصد کرد باشد برای درکت راهی طویل عباس اصلا به قول اعراب با گیسوی کمندت پیشانی بلندت جدا" جمیل عباس داروی هر چه دردی تو مرده زنده کردی در چنته کم نداری از این قبیل عباس زانو زده ست شهری در پای سفره ی تو کوری چشم شور هر چه بخیل عباس درهم نکردی ابرو من هم نرفتم از رو هربار لطف کردی شکرا جزیل عباس کاری نشد ندارد نزد تو یا ابوالفضل روز جزا خیالم جمع ست با ابوالفضل مضمون بی نظیر شعر تری علمدار مدح تو را بخوانم از هر دری علمدار ای سرور صحابه تنها به یک خطابه بر بام کعبه کردی روشنگری علمدار شمشیر تو برنده هر ضربه ات کشنده یا حمزه ای به واقع یا حیدری علمدار هم ذوالفقار مستت هم بیرقی به دستت صفین تا به طف را سرلشگری علمدار ای خضر نینوایی سقای کربلایی الحق به تو می اید اب اوری علمدار حتی حسین زهرا بر تو پناه برده بین تمام سرها داری سری علمدار هستت ز هست زهرا دستت به دست زهرا از شافعان فردای محشری علمدار فطرس گرفت از اقا بال و پر خودش را من هم بگیرم از تو بال و پری علمدار بی مایه ام کرم کن اصلا تو شاعرم کن از من بساز دعبل یا حمیری علمدار بازار گریه ی ما با هر دم تو گرم است با هر اشاره ای "ناظم" پروری علمدار از "منزوی" سلامت زیبا نشسته نامت در بیت بیت اشعار آذری علمدار " آز قالدی کی دعواده یتسون خطر عباسه قان گوزلرینی دوتموش وئرمور خبر عباسه قوللار قلم اولموشدی قان گوزلره دولموشدی آغلاردی مدارینده شمس و قمر عباسه " روی پر ملائک خنده کنان ابوالفضل پا بر زمین نهادی از آسمان ابوالفضل جشن تولدت را شمس و قمر گرفتند بس که مرید داری در کهکشان ابوالفضل جانی گرفته حیدر با دیدن جمالت از یمن مقدم تو دل شد جوان ابوالفضل مولود مرد خیبر! شیر خدا مکرر بوسید بازوانت را بی امان ابوالفضل ذکر جلی مایی ؛ دوم علی مایی خالی ست جای نامت بین اذان ابوالفضل فتح الفتوح کردی با دست های خالی سردار بی نیاز از تیر و کمان ابوالفضل  در چنگ تیر و نیزه جز حق رجز نخواندی ای سرور تمام آزادگان ابوالفضل بی انتهایی آقا رزّاق مایی آقا ای ناتمام ابوالفضل ای بی کران ابوالفضل عمری زیاد خواندم با اعتقاد خواندم در محفلت می آید صاحب زمان ابوالفضل حتی شب تولد من حال گریه دارم مانده ست بر دل من داغی گران ابوالفضل شام خوشی سر آمد اشک همه در آمد وقتی ز خیمه رفتی دامن کشان ابوالفضل باید به گریه گوید دل حرف آخرش را یارب کسی نبیند داغ برادرش را #علیرضا_خاکساری #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_حضرت_عباس_علیه_السلام #اعیاد_شعبانیه #ترکیب_بند آواز عشق از لبِ گیتی شنیده شد دریا به سمت پهنه ی ساحل کشیده شد خورشید در کرانه‌ی پُر نور دیده شد ماهِ قبیله در دل شب..،آفریده شد ای روشنای چشمِ پیاله! خوش آمدی ای بهترین عمویِ سه‌ساله! خوش آمدی چشمان نافذت دل آئینه را رُبود آورده جبرئیل به پیش تو، سر فُرود گهواره ی تو جز پر و بال مَلَک نبود شیخِ اَجَل به مَدح تو اینگونه لب گشود: "صبحِ مبارک است،نظر بر جمالِ دوست بَر خوردن از درختِ امیدِ وصال دوست" نور بهشت،ظلمت شب را تباه کرد دستِ خدا خمیره‌ی غم را سیاه کرد ما را اسیر جذبه ی لبخندِ ماه کرد شاه نجف به ساقیِ عالم نگاه کرد انگار شهریار به این یار بوسه زد وقتی علی به دست علمدار بوسه زد حاجت،به شکل راهِ حَلَش،می کِشَد تو را مضمون عشق،با غزلش می کِشَد تو را حُسنِ خیال، در مَثَلش می کِشَد تو را دارد حسین در بغلش می کِشَد تو را تصویر وصلِ عاشق و معشوق دیدنی است عبّاس با حسین!..،چه عکسی..،کشیدنی است پلکَت به جلد مصحف یزدان شبیه شد چشمَت به آیه‌آیه ی قرآن شبیه شد اشکت به قطره‌قطره ی باران شد خیلی کرامتت به حسن‌جان شبیه شد غیر از کَرَم، گدای درِ تو ندیده است تو سفره داری ات به برادر کشیده است در سِنِّ کم..،میانه‌ی میدان چکار کرد! دشمن که دید تیغ کجش را، فرار کرد کاری که کرد، روز اُحُد ذوالفقار کرد شیرِ خدا به شیرِ خودش افتخار کرد دررفتنِ سپاهِ پُر از رَذل را ببین ذکر علی علیِ اباالفضل را ببین! ریشه اگر به وقت خودش جِدّیَّت کند هر شاخه ای که میوه دهد..،تقویت کند سَروَش به باغ های جهان سلطنت کند اُمُّ البَنین اگر پسری تربیت کند عباس می شود..،که ادب را تمام کرد دنیا به احترام مقامش قیام کرد غم را که آمده دمِ خانه..،جواب کن آبِ میان کوزه ی ما را شراب کن حال گدای پشت درت را خراب کن ما را عَلَم‌کِشان مُحَرَّم حساب کن آنکس که داغ خورده ز هجر حرم..،منم لال‌ِ شفاگرفته ی زیرِ علم..،منم عطرت نسیم صبحِ بهار قبیله شد نام تو رمزِ قول و قرار قبیله شد با کوشش سکینه شُعار قبیله شد زانوی تو رکابِ وقار قبیله شد با بودن تو ابر به کوکب نمی رسد چشمِ کسی به سایه ی زینب نمی رسد با تو رقیّه قَهقَهه ای بی حساب داشت هرگاه تشنه بود علی..،ظرف آب داشت گهواره بود..،اصغر شش‌ماهه خواب داشت این خیمه،لای‌لایِ قشنگ رباب داشت... امّا پس از تو بود،خوشی‌ها تمام شد با حرمله، عروس علی همکلام شد #بردیا_محمدی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_امام_سجاد_علیه_السلام #اعیاد_شعبانیه #ترکیب_بند دل از خدا نَبَرد کس مگر علی باشد و بر شکوهِ محمد نگر علی باشد حقیقت است که زهرا چنان علی شده که.. ..برای فاطمه نام دگر علی باشد علی و فاطمه، احمد شدند این سه نفر کمیست فاطمه و بیشتر علی باشد میان خلقت حق دوزخی نخواهی یافت امامِ جمعِ خلائق اگر علی باشد قرار هست که در خانه‌ی حسین از عشق پدر چنان که علی شد پسر علی باشد کم است هرچه بگویم، کم است پیش حسین میان خانه‌ی او هر قدر علی باشد رسید مثل پیمبر  رسید عین علی سلام ای علی  دوم حسین علی مدینه است اسیر حدیث گیسویش و مکه غرق نماز است رو به اَبرویش سلامِ صبح و شبِ شهرها و بانوها نفَس نفَس به حسین و به شهربانویش عروس، فاطمه  آورده است از ایران که گشت کل جهان و  ندید چون رویش علی‌است عاقد و شاهد علی‌است رو به عروس حسین این طرفش زینب است آن سویش به جای فاطمه، ام‌البنین بغل کردش شده است هدیه‌ی ام البنین النگویش بهشت با همه خوبی  هلاک ایران است حسینِ فاطمه داماد خاک ایران است اگر حسین علی ضرب در حسن بشود امام بعدی‌اش  از هر نظر حسن بشود امام چهارم ما لب به لب حسین است و امام چهارم ما سر به سر حسن بشود عزیز فاطمه داماد مجتبی گردید پدر حسین و پدرزن اگر حسن بشود امام‌ها همگی بعد از این  حسن زاده‌اند که هشت امام از این رهگذر حسن بشود قسم به فاطمه بنت‌الحسن که فاطمه خواست زِ هشت امام اگر جلوه‌گر حسن بشود امامِ راه حسن، ای  دوامِ راه حسین سلام حضرت سجاد خانه‌ی حسنین بنا نبود بجنگی اگر بنا می‌شد تمام قامت تو شکل مرتضی می‌شد بنا نبود وگرنه زمان رزم تو هم زمین کرب و بلا غرق لافتی می‌شد چه سخت است علی باشی و نگیری تیغ که با تو تیغ دودَم غرق مرحبا می‌شد اگر علَم به زمین می‌زدی به تو سوگند که کوفه با همه‌ی شام جابجا می‌شد خدا نخواست وگرنه خدای شاهد هست زمین کرب و بلا تازه کربلا می‌شد و امتحان تو از جنگ سخت‌تر شده بود همان زمان که حسین از حرم جدا می‌شد شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت من از تبار کویرم از این سفالی‌ها تو از دیار خدایی از آن حوالی‌ها کریم هرچه بریزد دوباره می‌‌ریزد تصدقت نظری کن به دستْ خالی‌ها بکش عبای سپیدت شبی به روی سرم که صبحدم بشوم من هم از ثمالی‌ها چه حیف شد که برایت حرم درست نشد که سر به سجده گذاریم روی قالی‌ها چه حیف شد که نداری ضریح تا برسد مسیر برکه‌ی اشکت به خشکسالی‌ها اگر ضریح نداری صحیفه که داری هنوز حضرت اشکی هنوز می‌باری کنار گریه‌ی تو صبح و شام  کم آورد دو چشم زخمی تو نه، غلام کم آورد همه به روی حسین و حسین زیر قدم که سینه‌اش نفَس از ازدحام کم آورد رسید عمه ولی تازه سر جدا شده بود دوید سمت حرامی... دوگام کم آورد زِ پشت، ضربه‌ی سنگ و زِ پیش رو شلاق بگو عزیزِ دلِ ما کدام کم آورد رها نمود و خودش رفت از میان گذر که نیزه‌دار هم از سنگِ بام کم آورد نه کربلا و نه کوفه  نگفت زینب هیچ ولی حراجیِ بازارِ شام کم آورد هنوز در جگر شیعه  های هایِ تو است و کربلا همه مدیون گریه‌های تو است #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_امام_سجاد_علیه‌_السلام #اعیاد_شعبانیه #ترکیب_بند اذن از پدر گرفتم تا از پسر بخوانم با اشک شوق جاری با چشم تر بخوانم با نیت تعبد در این شب تولد از مظهر تهجد شب تا سحر بخوانم  در دوری از مدینه سجادیه ست سینه با جان و دل به یادش خمس عشر بخوانم دین در مقاله ی او بر لب رساله ی او در جان خطبه اش قرآنی دگر بخوانم روشن شود زمین از نور جبین حضرت این نورسیده را من قرص قمر بخوانم اسم علی گذارد بر بچه هایش ارباب تا از نخست امام خود بیشتر بخوانم الگوی من کمیت است شعرم از اهل بیت است حیف دو روز عمر از کوه و کمر بخوانم من بی فروغ ماندم پس ماه هر شبم باش  نوری بده به شعرم قدری مخاطبم باش دلبر اگر تو هستی دلداده شهربانو از شوق روی پایت افتاده شهربانو ناز قدوم پاکت سجاد خانواده با شوق پهن کرده سجاده شهربانو تا قسمت تو باشند در خدمت تو باشند اماده است ارباب اماده شهربانو با گیسوی کمندت پیشانی بلندت همواره نقش بستی در یاد شهربانو زیباتر از جمالت والاتر از جلالت هرگز به خود ندیدند اجداد شهربانو جام طهور یعنی هر چال گونه ی تو مست است در کنارت از باده شهربانو بعد از غزل نوشتن نذر علیِ لیلا مدح تو را بگویم سجادِ شهربانو شاعر ز مدح پاک تو دست بر ندارد شعرم به خوبی تو مضمون دگر ندارد انگیزه ی تغزل ادعیه ی صحیفه ست شعری که مدح او نیست از ریشه اش ضعیف است کی با دو دست بسته شد از جهاد خسته دشمن تفکراتش سرتا به پا سخیف است بیمار خیمه ها نیست این حرف مشمئز چیست تخریب اساس کار ذریه ی سقیفه ست فتح الفتوح او را از کوفیان بپرسید نسل علی که ابن مرجانه را حریف است شعری که بی هدف نیست یعنی که بی شرف نیست شعری که حق بگوید نزد خدا شریف است شعرم به وجد امد وقتی از او سرودم من با سرودن از او حال دلم ردیف است هم شیعه مسلکم از فیض دعای سجاد هم عاقبت بخیر ام از سجده های سجاد شاعر به غیر از اینها حرفی دگر ندارد امروزه شعر خنثی قطعا ثمر ندارد راه نجات تنها راه ولایت و بس راهی جز این نداریم اما ؛ اگر ندارد این خاک پربها شد تا بیمه ی رضا شد غیر از نگاه حضرت ایران سپر ندارد ما جای ان یکاد از سلطان طوس خواندیم وقتی که دشمن ما جز دردسر ندارد من نه خبرنگار سی ان ان اینچنین گفت رویای فتح ایران دارد جگر ندارد در سینه درد و رنج است صد کربلای پنج است پس توپ و تانک و ترکش دیگر اثر ندارد سیدعلیِ ایران شیخ نعیمِ لبنان خاورمیانه قطعا کم شیر نر ندارد یک عمر در نبردیم از جبهه برنگردیم شیعه از اعتقاد خود دست بر ندارد در سایه ی پیمبر لشگر اُسامه دارد تا انقلاب مهدی نهضت ادامه دارد #علیرضا_خاکساری #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #ولادت #اعیاد_شعبانیه #مربع_ترکیب طنین عشق به مافوق کهکشان می رفت صدای شورِ بشر تا به لامکان می رفت نفس نفس پر و بال فرشتگان می رفت خبر به دست ملائک به آسمان می رفت تمام عرش ز شوق شنیدش پا شد خبر رسید به بالا..،حسین بابا شد به رودخانه تمنای وصل دریا داد به جبرئیل کمی فرصت تماشا داد به دست مریم اربابمان،مسیحا داد خدا ودیعه ی خود را به ام لیلا داد عروس فاطمه با یک ‌گُلَش بهار آورد برای دلبر کُون و مکان نگار آورد گلاب های جهان مست عطر شب‌بویند هزار شانه‌به‌سر لابه‌لای گیسویند تمام بیشه به دنبال ناز آهویند به شیرزاده به غیر از علی چه می گویند؟! حسین در بغل خویش لای‌لایش کرد برای بار نخستین علی صدایش کرد ستاره تا که نگاهی به قرص ماه انداخت نماز بندگی عرش را به راه انداخت هزار یوسف دلداده را به چاه انداخت تمام آینه ها را به اشتباه انداخت دو تیغ ابروی اکبر به مرتضی رفته چِقَدر خُلقاً و خَلقاً به مصطفی رفته خبر دهید به خُم ها شراب ناب آمد به چشمه‌سار بگوئید روح آب آمد به گوش شب برسانید آفتاب آمد کریم زاده ای از نسل بوتراب آمد نبی که نیست ولیکن نبوتش علنی است اصول تربیت او حسینی و حسنی است از آن زمان که گِلم را به عشق اَفشُردند مرا به دست کسی غیر یار نسپردند تمام شهر ز خوانش طعام می بُردند هزار جُون سر سفره اش نمک خوردند فقیرهای درش گرم سروری هستند غلام های حسین از دم اکبری هستند به آفتاب بگو خلوتی اجاره کند به ذره گر نظر لطف،ماه‌پاره کند اگر به خاک سر کوی خود اشاره کند به آسمان رود و عرش را نظاره کند هنوز برکه ی ما عکس ماه را دارد گدای پشت درش حکم شاه را دارد شکوه کوه حرا شانه های شهزاده عبای سبز محمد عبای شهزاده قیامتی است نماز عشای شهزاده بلال ها همه مات صدای شهزاده علی به کنگره ی شهر تا اذان می گفت حسینِ فاطمه در هر فراز..،جان می گفت نسیم با سر زلفش همیشه درگیر است غلاف آهنی اش جایگاه شمشیر است لب تشهدی اش پرتگاه تکبیر است درست مثل اباالفضل این پسر،شیر است همیشه شانه به شانه کنار عباس است به نام حضرت زهرا چقدر حساس است عقاب از نفس کرکسی نمی ترسد و باغ یاس ز خار و خَسی نمی ترسد رقیه در بغلش از کسی نمی ترسد ز درد و غصه و دلواپسی نمی ترسد رشید اهل حرم،رهبر سپاه حسین پناه فاطمیات است جان‌پناه حسین بنا بر این شده مثل عمو علم بزند تمام لشکر کفار را بهم بزند و قبل از آنکه دمِ رفتن از حرم بزند کمی برای پدر جانِ خود قدم بزند چِقَدر با قد و بالاش عشق می کرده حسین وقت تماشاش عشق می کرده مخدّرات برایش نقاب آوردند برای نور جبینش حجاب آوردند حنای سرخ به قصد خضاب آوردند برای باز شکاری عقاب آوردند تمام خیمه در این لحظه اضطراب گرفت پدر برای علی‌اکبرش رکاب گرفت دلاورانه به کشتار خصم تیغ گشود به ضربه ای سر و دست از عدوی پست ربود به کوری همه ی آن حرامیان حسود حسین با رجز او به وجد آمده بود شبیه صاعقه بر فرق کفر می بارد علی علیِ علی‌اکبر آفرین دارد چه می شود که کسی ناگهان کمین بخورد چه می شود که پری تیرِ سهمگین بخورد چه می شود اگر ابروی ماه چین بخورد خدا نیاورد این مصطفی زمین بخورد... قد بزرگ عشیره دم حرم تا شد خبر رسید که شهزاده ارباًاربا شد لهوفِ ماه گرفتار پنجه ی شب شد ورق ورق همه ی دشت از او لبالب شد رشید خیمه لگدمال سم مرکب شد چگونه پیکر او در عبا مرتب شد؟! نپرس اینکه چه آمد به روز اکبر او هنوز مثل معماست شکل پیکر او #بردیا_محمدی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_اشعار_آیینی @shia_poem

#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #اعیاد_شعبانیه #مسمط_مخمس آفتاب خدا نمایان شد بین دریا دوباره طوفان شد ماه در پشت ابر پنهان شد خانه ای بازهم چراغان شد چون رسیده دوباره پیغمبر به تحقق رسیده رویاها نعمت آمد دوباره از بالا کشتی نوح آمده اینجا گشته مجنون این پسر لیلا بیقرارش هزار شمس و قمر در این خانه باز غوغا شد دو جهان غرق در تمنا شد باب رحمت در آسمان واشد یکی از اهل بیت بابا شد میدهد مژده بر فلک اختر تو به سمت خدا نظر داری ارث زهراست گر جگر داری باغ طوبایی و ثمر داری بعد از امشب توهم پسر داری مهر فرزند هست روی جگر این جهان هر زمان ولی دارد مشکل و غم سینجلی دارد ذوالفقارش چه صیقلی دارد فاطمه بازهم علی دارد در شجاعت مثال او حیدر کوثر از لعل او سبو گیرد عالم از نامش آبرو گیرد کعبه با بودنش وضو گیرد عمه بوسه ز روی او گیرد شافع محشر است و خود محشر ریزه خوار دعای او افلاک قدر وشانش فراتر از ادراک پیش پایش شود سلیمان خاک او کجا و کجا خس و خاشاک مثل و همتا ندارد او دیگر همچو دریا که بر خروش آید خواب و بیدار هم به هوش آید خون رگهای ما بجوش آید از دل دشت چون به گوش آید بانگ الله اکبر  ،، اکبر همچو یک شیر نر به میدان زد از همه زودتر به میدان زد تا که قرص قمر به میدان زد آرزوی پدر به میدان زد از پی اش چشم ساقی لشگر بین آن ازدحام تا افتاد پیش چشم امام تا افتاد و علیک السلام تا افتاد وسط قوم شام  تا افتاد آمد از ره پدر ولی مضطر هستی اش را به خالقش بخشید پدر افتاد تا پسر را دید روی جسم جوان خود خوابید ثمرش را روی عبایش چید یک عبا و هزار تا پیکر #عباس_گروسی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام #اعیاد_شعبانیه #مربع_ترکیب صدف در خویش، گوهر می پسندد دلم دریاست، کوثر می پسندد لبم چون ذکر حیدر می پسندد ... مرا بابای اکبر می پسندد صدای گریه اش پیچیده اینجا اذان گوی حسین آمد به دنیا دهد ذکر علی جان، جان به لیلا رسیده جزئی از قرآن به لیلا سلام خالق منّان به لیلا قریش آورده است ایمان به لیلا ببین در طور، نور منجلی را علی بن حسین بن علی را همین در را بزن، باب المراد است گدایی پشت این در، فوق العاده است کسی که پای سائل ایستاده است ... علیِّ اوّلِ این خانواده است خدا تا که خدای عالمین است ... علی اسم پسرهای حسین است عجب شوری همین آغاز دارد پیمبر زاده است، اعجاز دارد دو تا چشمِ کرامتْ ساز دارد به دوش عمه زینب، ناز دارد کسی که بر لبش صدآفرین است بجای فاطمه، ام البنین است خریدارش اویس صد قرن شد قدش طوبای جنات عدن شد مقامش رفت بالا، پنج تن شد علی بن الحسین، ابن الحسن شد همیشه سفره دار مجتبی بود وجودش خرج آن دولتسرا بود نگاهش نور مصباح الهدی داشت به دستش پرچمِ صاحب لوا داشت از اول در مدینه، کربلا داشت عبا از خامس آل عبا داشت ببین یکجا در این شهزاده اکبر جوانی علی را با پیمبر سحرگاهان دعا را دوست دارم غم خون خدا را دوست دارم اگر کرببلا را دوست دارم همان پایین پا را دوست دارم میان زائرانش در خروشم صدای اکبرش خورده به گوشم میان آنهمه غوغای مرکب بمیرم، پیکرش شد نامرتب همینکه مو پریشان کرد زینب معذب شد، معذب شد، معذب حسین آنجا نمی دانم چه ها دید؟ صد و ده تا علی را در عبا چید #رضا_دین_پرور #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_امام_زمان_عج #اعیاد_شعبانیه #غزل_مثنوی ای دوست اگرچه همه جا عطر بهار است این رایحه ی خوش همه از جانب یار است این عطر مسیحاست که از راه رسیده از یمن قدومش همه جا غنچه دمیده پیچیده به هر دشت شمیم گل نرگس گل ها همه سرمست نسیم گل نرگس سبزی و طراوت هم اگر در چمن ماست از برکت هر نغمه ی یابن الحسن ماست این گل پسر فاطمه یک پارچه نور است نوروز همه منتظران روز ظهور است دل می بَرَد و محض همین دلبری آمد آیینه ی حُسن حسن عسگری آمد زیبایی او را نه فقط ماه ندارد جز او احدی در دل ما راه ندارد او نیز همانند عمویش علی اکبر در ظاهر و باطن بشود شبه پیمبر این را به تواتر قلم شیعه نوشته ست مهدی ست که طاووس اهالی بهشت است مهدی ست گل سرسبد عالم خلقت مهدی ست همان منجی مشتاق هدایت مهدی ست که خود شان نزول نعمات است تنها فرج مصلح کل راه نجات است تنها نه فقط جمعه که سرتاسر هفته از غربت محض اش دل تقویم گرفته افتاده به دل ها ولی الله می آید بد راه نده در دلت ؛ از راه می آید ما باورمان است که موعود به زودی باذکر علی ولی الله می آید با نیت نابودی وراث سقیفه با تیغ دو دم حضرت خونخواه می آید ای کاش که شعبان بشود ماه ظهورش ای کاش بگوید که همین ماه می آید هجران زده اما همه سرشار از امیدیم ما ملت خودساخته ی قرن جدیدیم ما در دلمان غصه ی تحریم نداریم در پیش ستمگر سر تعظیم نداریم آن نکته که در صدر خبرهای جهان است اوازه ی بیداری اسلامی مان است همواره خدا حفظ کند رهبرمان را با خطبه ی خود ساخت همه باورمان را در جبهه ی تبیین همه مشتاق جهادیم یک موی علی را به معاویه نداریم تیغ دو دم ما همه جا پا به رکاب است دشمن غلطی هم بکند خانه خراب است ما عزت خود را همه مدیون رضاییم ما ملت ایران همه ممنون رضاییم المنه لله که خدا در نظر ماست دست کرم ضامن آهو به سر ماست همچون پدری مشفق و رحمان و عطوف است ما میهن مان بیمه ی آقای رئوف است ما سفره ی دل پیش کسی باز نکردیم جز او به کسی حاجتی ابراز نکردیم اصلا به تقلای من و تو چه نیاز است عمری در این خانه به روی همه باز است ما هیچ نگفتیم خودش خوب عطا کرد با دست خودش کرببلا قسمت ما کرد حرف دلمان را بخدا گفت موید از شیوه ی الطاف رضا گفت موید " تا گوهر اشکم سر بازار نیاید کالای مرا هیچ خریدار نیاید دیدم همه جا بر در و دیوار حریمش جایی ننوشته ست گنهکار نیاید " #علیرضا_خاکساری #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ولادت_امام_زمان_عج #اعیاد_شعبانیه #ترکیب_بند رسیده‌ای به جلال خود از جمال خودت از انتهای اُفق‌ها از آن کمال خودت تو آمدی که حساب خدا درست آید رسیده‌ای که شوی پاسخ سوال خودت زمان وصل رسد فصل سرد بگریزد که غرق نور زمین سازی از وصال خودت تو آمدی که جهان را پُر از علی بکنی که حل کنی همه را در شکوه آل خودت بخوانی أشهَدُ أَنّ عَلی ولی‌َّالله نشان دهی به جهان جلوه‌ی جلال خودت ظهور کن که ظهورت دعای فاطمه است مبارک است شب مرتضی فاطمه است ادامه‌ی همه‌ی دعوت پیمبرها تجلی ثمرات حسین پرورها حواس فاطمه تنها به نام تو جمع است به التماس دعای تمام مادرها نشین بجای حسن بر گذر، تصدق کن که نوبت من و ما هم شود از آخرها نشسته آل امیه به جای پیغمبر قدم بزن شکند زیر پات منبرها تمام همت ما جمع می‌شود با تو که شیعه را برسانی به فتحِ سنگرها بیا که شیعه به رزمایش تو آماده است بیا به کشور ما ارتش تو آماده است به کعبه تکیه بزن که قیام نزدیک است کنار رُکن یمانی سلام نزدیک است نشانه‌ها همه جا پر شده‌است می‌گویند که ظهر عشق ظهور امام نزدیک است بگو به جمع جهالت به جهل، جولان ده کمی نمانده دگر فتح شام نزدیک است نفس بزن که بریزند زور و ظالم و ظلم بگو به این همه غم التیام نزدیک است مدینه منتظر یک تقاص کهنه‌ی توست مدینه منتظر است، انتقام نزدیک است ورق ورق دل تقویم‌ کربلا با توست چه غم از اینهمه غم تیغ مرتضی با توست بگیر تیغ بنوشند اقتدارِ تو را که تب کنند و ببینند تا تبار تو را بگیر تیغ، خدا را به حال آوری و.. ..میان رزم ببیند علی، وقار تو را به روی گردن گردنکشان قدم بگذار که مُهر خویش کنند آتشین غبار تو را زمین به زیر قدمهای توست می‌شنود شکوه نعره‌ی لایمکن الفرار تو را احُد گذشت محال است تا که در بروند بزن که تا بچشد ضرب ذوالفقار تو را بتاب ای سحر شب فروز ماهستیم قسم به چفیه‌ی آقا هنوز ما هستیم مرا ببخش که با تو قمارها دارم از انتظار خودم انتظارها دارم مرا ببخش که نام تو گفتم و پسِ ذهن برای منتظرانت شعار‌ها دارم مرا هزار امید است و هر هزار تویی ولی ببخش که جز تو هزارها دارم به یاد تو که نیفتاد هرکه من را دید از ادعا و نبودن عیارها دارم مرا به خویش نشان دِه که خسته از قفسم تنیده‌ام به تنِ خود حصار‌ها دارم نگاه توست که تقدیر ما بگرداند دعای گوشه نشینان بلا بگرداند بس است این همه اندوه در جهان برخیز دمیده حضرت خورشید، آسمان برخیز صدای کودک غزه صدای گریه‌ی قدس دعای ضایحه یا صاحب الزمان برخیز صدای حجت حق می‌رسد به تک تک ما برای جمع جهان ،جانِ جمکران برخیز بپا بخیر تویی سیصد و چهاردهم بپا بخیز رسیده قرارمان برخیز میان یار و من و تو حجاب ما هستیم تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز مباد آنکه بمانی که یار بسیار است به پا بایست برادر که کار بسیار است بیا که دیده‌ی ما را به گریه وا کنی و برای مادر خود خیمه‌ای به پا کنی و نشسته‌ام سر راهت برای من کافیست دو لقمه نان و گلیمی که دست و پا کنی و میان مسجد سهله کنار خانه‌ی خود چه می‌شود که کمی عشق نذر ما کنی و برای ام بنین و برای فاطمه و برای چهار امامم حرم بنا کنی و به درد کارگری می‌خوریم بین بقیع سپس حواله‌ی ما را به کربلا کنی و میان کرببلا زخم مشترک داریم بیا که نعره‌ی یا لَیتنا معک داریم #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem