#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#ولادت
#اعیاد_شعبانیه
#ترکیب_بند
عرش از نورِ خدا غرقِ طَلاطُم شُده بود
بَسکه میریخت گُل از عرش زمین گُم شده بود
باز هنگامهیِ یک جلوه تَبَسُم شده بود
وقتِ رقصیدنِ دل وقتِ ترنُم شده بود
شب از آن شب همه شب مثلِ شقايق شده است
مثلِ مجنون شده یعنی که شب عاشق شده است
-
چه شکوهی که خدا نیز تماشا میکرد
بال در بالِ فرشته پَرِ خود وا میکرد
جلوه بر چشمِ علی اُمِ اَبیها میکرد
یا حسین ابنِ علی بود که غوغا میکرد
مثل خورشید دل از آنهمه کوکب می بُرد
زینبی آمده بود و دِلِ زینب می بُرد
-
لاله شوریدهیِ هر لحظهی دیدارش بود
ماه آواره و شب گرد و گرفتارش بود
مِهر همسایهیِ دیوار به دیوارش بود
خوشبحالِ دلش عباس علمدارش بود
چشم وا کرد و خدا گفت چه رویی دارد
چه ظهوری چه شکوهی چه عمویی دارد
-
موج برخاست و با زمزمه از دریا گفت
باد پیچیده و از آن شبِ نا پیدا گفت
آنشبی که مَلَک از آمدنِ لیلا گفت
خبرِ آمدنِ لیلیِ لیلا را گفت
اولین آینهیِ جاریِ کوثر آمد
دومین فاطمهیِ خانهی حیدر آمد
-
آسمان از قدمش تا که شکوفا میشد
عشق شیرازهی هر واژهی دنیا میشد
هر سحرگاه که گلبرگ گُلَش وا میشد
عالم از یاسترین عطر مسیحا میشد
باغبان با همه آغوش پذیرایَش بود
لحظهی آمدنِ اُمِ اَبیهایش بود
-
کیست این جلوه مگر عصمتِ کبریٰ دارد
کیست این یاس که صد باغِ تماشا دارد
کیست این چشمه که در دامنه دریا دارد
به سرِ سینه یِ اَربابِ همه جا دارد
تا که یکبار به چشمانِ پدر بابا گفت
تا نَفَس داشت حسین ابن علی زهرا گفت
-
نظری کُن که سَری زیرِ قدمها داری
بینِ منظومهی خورشیدیِ دل جا داری
زیرِ پا وسعتِ شش گوشهی دنیا داری
که سرِ دوشِ علمدارِ علی جا داری
مثل فطرس شده آنکس که گدایَت شده است
دلِ ما در به درِ کرب و بلایت شده است
-
حیف از آن یاس که یک روزه بَرو بارَش سوخت
دامنش دور زِ چشمانِ علمدارش سوخت
پایِ پُر آبلهاش با تنِ تبدارش سوخت
از سرِ ناقه زمین خورد و دلِ زارش سوخت
چشم وا کرد و به نیزه سرِ بابا را دید
از همان فاصلهیِ دور لبش را بوسید
#حسن_لطفی
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۴ فروردین ۱۳۹۹
#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#ولادت
#اعیاد_شعبانیه
#ترکیب_بند
این کیست که بهشت شده رو نمای او
قصری هزار آینه شد سرسرای او
آمیخته به عصمت و توحید و معرفت
زرّینه خشت محکم اول بنای او
بانوی ماهتاب دمیده است تا فقط
هنگام خواب قصه بگوید برای او
سمت نگاه مشرقی اش صبح دائم است
خورشید سالهاست نشسته به پای او
عطر هزار باغچه گل در ترنّمش
شهر بهار ساکن سبز هوای او
آئینه تداعی لبخند فاطمه است
انگار روبرو شده با خنده های او
وقتیکه از سپر مدینه طلوع کرد
خورشید زندگانی خود را شروع کرد
از شاخه طلایی طوبی که چیده شد
در ساق عرش عطر رهایی وزیده شد
در صُلب سیب مهر تبلور نمود و بعد
در پوشش طهارت محض آفریده شد
شیوا ترین سلام سپیده به آفتاب
در لحظه تلألوء سبزش شنیده شد
تلفیقی از هدایت و نور است این شهاب
خطی که روی صفحه ظلمت کشیده شد
قبل از شروع خلقت عالم کمال یافت
آنروز متصّف به صفات حمیده شد
اشراق مهر سجده به خاک زمین اوست
تکوین عشق ، معجزه کمترین اوست
صبح ولادتش همه جا عطر سیب داشت
گل بانویی که ایل و تباری نجیب داشت
نیلوفر عفاف به قنداقه اش دخیل
گلبوسه نسیم زعطرش نصیب داشت
می آمد از طراوت گلخانه خدا
بیخود نبود رایحه ای دلفریب داشت
شیرین زبان قافله نازدانه ها
تن پوشی از حریر پر عندلیب داشت
از وقت آفرینش نور مطهرش
با نام پاک فاطمه اُنسی عجیب داشت
تنها سه ماه آخر عمر سه ساله اش
اندازه سه قرن فراز و نشیب داشت
#مصطفی_متولی
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۴ فروردین ۱۳۹۹
#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#ولادت
#اعیاد_شعبانیه
#ترکیب_بند
به روى پر جبرئيل آرميده
همانكه دلم را به مستى كشيده
فرشته بيا در زمين بار ديگر
ببين كودكى هاى زهرا رسيده
عجب سيب سرخ قشنگى خداوند
براى خود سيب سرخ آفريده
گمان مى كنم اينكه مانند زهرا
فداها ابوها ز بابا شنيده
همانكه به پاكى بود شهره آمد
به دامان خورشيدمان زهره آمد
پدر، عاشق بوى پيراهنش بود
و گرم طواف ضريح تنش بود
ميان همه خانواده يكى هم
هميشه خراب عمو گفتنش بود
سحرها سرش روى دامان بابا
شبى هم پدر بر روى دامنش بود
شبى كه رد ريسمان هاى اين راه
به جامانده بر بازو و گردنش بود
همان شب كه از گريه او بى رمق شد
و يك مرتبه روبرو با طبق شد
سلام آنكه بى تو دلم وا نمى شد
كوير زمين مثل دريا نمى شد
اگركه نمى آمدى تا هميشه
كسى مثل تو شكل زهرا نمى شد
به غير از تو و عمه زانوى سقا
براى كس ديگرى تا نمى شد
تو در كربلا تشنه،بى آب بابا
ولى آب هم بود بابا نمى شد
چه شد در ميان بيابان بماند
چه بهتر كه اين راز پنهان بماند
مسيح از نگاه تو درمان گرفته
به يمن تو درشهر باران گرفته
براى سفر تا خدا بار ديگر
نخ چادرت را سليمان گرفته
نگاه شما مى برد سمت دريا
كسى را كه راه بيابان گرفته
تو مانند زهرا تو بانوى آبى
تو هم بازى طفل ناز ربابى
شبى كه بهارنگاهت خزان شد
زمان وداع تو با كاروان شد
زمين خوردى از ناقه،دربرهه اى كم
تمام تنت پاره اى استخوان شد
تو ديدى كه قران برنيزه رفته
ورق در ورق خيزران خيزران شد
تو ديدى كه بر نيزه مى رفت بابا
و انگشترش قسمت ساربان شد
خلاصه ترك خورد بغض گلويت
پدر آمد اما بدون عمويت
#علی_زمانیان
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۴ فروردین ۱۳۹۹
#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#ولادت
#اعیاد_شعبانیه
#ترکیب_بند
دلم از عشق در به در شده است
شب تنهایی ام سحر شده است
می پرم تا مدينه بی پروا
نوبت اين شكسته پر شده است
شعله های قديمی يك عشق
در وجودم چه بيشتر شده است
خبر آمد - كه آمده از راه
آنكه بر عشق برگ و بر شده است
ملكی می دهد ندا كه "حسين"
مژده اين بار هم پدر شده است
صحن خشك دو چشمم امشب با
قدم نو رسيده تر شده است
دختری كه قرار سينه ی ماست
حرمش مكه و مدينه ی ماست
دل ما و دل صنوبری ات
سر ما و سريرِ سروری ات
با دو دستت بيا هوايم كن
آرزويم شده كبوتری ات
پری خانه ی امام حسين
دست ما و عطای كوثری ات
زلف ما از ازل گره خورده
به سر گوشه ای ز روسری ات
به در خانه ات گدا هستم
شده شغلم هميشه نوكری ات
چِقَدَر شكل فاطمه هستی
به فدای نگاه مادری ات
آسمان پای مقدمت پا شد
با قدومت مدينه غوغا شد
هردو چشمت هميشه شيداتر
هر يكی از يكيست درياتر
كسی مانند تو نيامده است
مثل خالق هميشه يكتاتر
اوج فهمت فراتر از درك است
از عروجِ خيال بالاتر
از تو گفتن چه كار دشواريست
واژه در واژه ات معماتر
بوده ارباب صاحب فرزند
تو رسيدی شده است باباتر
تو رسيدی و با وجودت شد
خانه اش از بهشت زيباتر
از دهانت "پدر" شنيدنی است
چه قدر ناز تو خريدنی است
چشم خود را همين كه وا كردی
همه جا را پر از صفا كردی
با همين سنِّ كوچكت كارِ
حضرت خضر و نوح را كردی
غير تو پرده دار عشق نبود
سرّ عشق را بر ملا كردی
با حضورت دل از همه بردی
همه را مست و مبتلا كردی
جای گريه "حسين" ميگفتی
بعد از آن عمه را صدا كردی
لحظه ای بعد روی دوش عمو
تو خودت را چه خوب جا كردی
نذر تو يك سبد شكوفه و ياس
شده هم بازی ات عمو "عباس"
رونق بزم عرشيان شده ای
حسرت اهل آسمان شده ای
در زلالیِ چشم بابایت
رود جاری و بيكران شده ای
بانوی من درست می بينم ؟
چه شده اينهمه كمان شده ای؟
كاش می مُردم و نمی ديدم
هدف سنگ شاميان شده ای
سر بازار خنده می كردند
خسته از دست اين و آن شده ای
طلب مرگ می كنی از بس
دست و پا گير كاروان شده ای
كنج ويرانه پر زدی رفتی
بوسه بر زخم سر زدی رفتی
#محمدحسن_بیات_لو
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۴ فروردین ۱۳۹۹
#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#ولادت
#اعیاد_شعبانیه
#مربع_ترکیب
صاحب عطایخانهی ارباب آمده است
زیباترین ترانهی مهتاب آمده است
از بحر معرفت گوهر ناب آمده است
گویا مسبّب همه اسباب آمده است
چون او به مثل فاطمه چشمی ندیده است
زهراترین ستارهی صبح سپیده است
در سایه سار او همه عالم مقیم شد
نوزاده خانوادهی ذبح عظیم شد
با دست کوچکش به دو عالم کریم شد
گویا که فاطمه به شباهت دو نیم شد
زهرا در این میانه ظهوری دوباره کرد
زینب به روی ثانی مادر نظاره کرد
عاشقترین شقایق باغ ولا رسید
هنگامهی ولادت مهر وفا رسید
گویاترین لسان به قالوا بلی رسید
زهراترین نشانهی کرببلا رسید
لحن نوای گریهی او لحن دیگر است
وقتی جدا ز دست علمدار و اکبر است
ای شانه بلند ابوالفضل جای تو
ای عرش کبریا به تمنای پای تو
شاهان عالمند همه چون گدای تو
مرغ دلم نشسته به صحن و سرای تو
آب و گلم به عشق شما تا سرشته شد
در لوحهی نگاه تو نامم نوشته شد
من کمترین کجا و تو بالاترین کجا
لیلا کجا و جلوهی لیلاترین کجا
بی تن کجا و یک تن نازکترین کجا
ناقه کجا و محمل حوراترین کجا
ای آسمان حسن، ز نور امامتی
درپیش خصم، کوه وقار و شهامتی
با زانوان خسته چرا راه میروی
از پشت نیزهها ز پی ماه میروی
درددانه حسینی، دل آگاه میروی
ای لالهی سه ساله چه دلخواه میروی
با رفتنت چنان دل ما آب میشود
عمه کنار جسم تو بیتاب میشود
دلبستهی نگاه غریبانهی توام
من جرعه نوش ساغر و پیمانهی توام
من سائل و گدایِ درِ خانهی توام
من روضه خوان خلوت ویرانهی توام
یاسی، شقایقی، به مَثَل باغ لالهایی
باب الحوائج همهایی گر سه ساله ایی
بال و پرت شکسته، سرت درد میکند
از کعب نی هنوز کمرت درد میکند
گفتی به عمه چشم ترت درد میکند
از دوری پدر جگرت درد میکند
چشمان نیمه باز ترا باز بسته اند
در مجلس یزید حرمتتان را شکستهاند
#مرتضی_محمودپور
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۴ فروردین ۱۳۹۹
#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#ولادت
#اعیاد_شعبانیه
#ترکیب_بند
ای رونق فصل بهار أُمِّ إِسحاق
ای دلخوشی روزگار أُمِّ إِسحاق
تو فرق داری با همه ، از دار دنیا
تنها تویی دار و ندار أُمِّ إِسحاق
تو به حیات مادر خود جلوه دادی
ای روشنی شام تار أُمِّ إِسحاق
گویا خدیجه فاطمه آورده از نو
بالا گرفته کار و بار أُمِّ إِسحاق
امشب ملائک به تماشایت نشستند
امشب که هستی در کنار أُمِّ إِسحاق
در چشمهای تو نجابت خانه کرده
ای سوگلی باوقار أُمِّ إِسحاق
دختر به خوبی تو این دنیا ندارد
غمخوار بابا ! خانه دار أُمِّ إِسحاق
نورٌ علی نورٌ علی نوری یقینا
خورشید زاده ! شاهکار أُمِّ إِسحاق
بی شک به دنبال کمالات است اگر که
بوسه به دستت زد هماره أُمِّ إِسحاق
در دامنش خاتون محشر پروریده
صدها درود حق نثار أُمِّ إِسحاق
کل میکشم امشب به یمن مقدم تو
کف میزنم به افتخار أُمِّ إِسحاق
عطر خوش قنداقه ات می آید از راه
با یاد تو مستم تَوَکَّلتُ عَلَی الله
خورشید روی بام دنیای حسینی
فرزانه ای و ماه شب های حسینی
باباست محو حُسن سیمای تو بانو
یا اینکه تو گرم تماشای حسینی
سر تا به پا آیینه ی مادربزرگی
هانیه ، حسنا ، زهره ، زهرای حسینی
ای أَشبَهُ النّاسِ به زهرا بین فامیل
محبوبه ی محجوب و زیبای حسینی
إِنسیه ای اما شبیه به فرشته
باید صدایت کرد "حورای حسینی"
با مادری هایی که کردی میتوان گفت
در کودکی أم أبیهای حسینی
عالم فدای طرز بابا گفتن تو
شیرین زبان! یک عمر رؤیای حسینی
دل میبرد چادر نمازت از ملائك
مأموم شبهای مصلای حسینی
تو عصمت اللهی شبیه عمه هایت
پیداست در خوی تو تقوای حسینی
بابا از این لحظه دو تا غمخوار دارد
تو زینب کبری نه صغرای حسینی
حبل المتین از ریشه های چادر توست
تو گرمی بازار فردای حسینی
ای آبرو بر خلق داده ! خیر مقدم
ارباب زاده ! شاهزاده ! خیرمقدم
روحی لطیف آکنده از احساس داری
قلبی پر از مهر و دلی حساس داری
سیب دو نیم فاطمه هستی و حتما
در هر نفس هایت شمیم یاس داری
جز حق برای هیچ کس کاری نکردی
مانند زهرا مادرت اخلاص داری
لطف زیاد تو به بابا رفته انگار
بنده نوازی و نگاهی خاص داری
گرم است پشت تو به کوه انگار بانو
تا تکیه ای بر شانه ی عباس داری
ما رعیتی ساده در این دربار هستیم
خاتون ! نگاهی به عوام الناس داری؟
جودِ حسن ، مهرِ علی ، احسانِ زهرا
در تو نهفته ، بی گمان "میراث داری"
آيینه دار نور ناب پنج تن تو
زهرا ، حسین و مرتضی ، احمد ، حسن تو
از عزم جزم ات دشمن احساس خطر کرد
گوش فلک را هم رجزهای تو کر کرد
آنقدر ای بانو بزرگی که برایت
هجده سر بر روی نی سینه سپر کرد
محکم قدم برداشتی عالم به هم ریخت
پس همنشینی با عمو در تو اثر کرد
شمشیر دشمن پیش تو از کار افتاد
با شیوه ی تدبیر تو کلی ضرر کرد
با ناله ات طوری به مسجد حمله بردی
گویا دوباره فاطمه چادر به سر کرد ...
با همت ات چیزی نماند از آل فتنه
هشیاری تو شام را زیر و زبر کرد
تاریخ بعد از این نخواهد دید قطعا
کاری که خشمت با بساط زور و زر کرد
تا حرمله را از نفس انداخت آهت
نفرین تو شمر و سنان را دربه در کرد
تو مغز بادام امیر لافتایی
آوازه ات امروز عالم را خبر کرد
با گرد و خاک چادرت محشر به پا شد
کرببلا با همت تو کربلا شد
یا خود بخشکان ریشه ی جور و ستم را
یا که به من بسپار شمشیر دو دم را
"هَیهاتْ مِنَّ الذِّلّه" ام معنی اش این است
از کودکی نذر غمت کردم سرم را
گلدسته هایت روی چشمم جای دارند
دلواپسم این بارگاه محترم را
قربانی راهت شدن مرزی ندارد
مهرت کشانده هم عرب را هم عجم را
عشق حرم ، شوق شهادت جمع کرده
در صحن تو افغانیان با جنم را
اهل امان نامه نه ، عباس تو هستم
از من پذیرا باش دستان قلم را
من إرباً أربا هم شوم روزی به دشمن
هرگز نخواهم داد کاشی حرم را
یک صبح جمعه منتقم می اید از راه
در دست مهدی میدهد رهبر علم را
قطعا نه تنها شهر خان طومان که آن روز
آزاد خواهد کرد مولا "قدس" هم را
بر هر ستون "مسجد ألاقصی "نویسم
با اذن او شعر شریف محتشم را
#علیرضا_خاکساری
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۴ فروردین ۱۳۹۹
#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#ولادت
#اعیاد_شعبانیه
#غزل
پريوشی كه غزل خوانِ مهربانی هاست
سه ساله دخترک خانواده ی زهراست
شب ولادت او روز مرگ نوميدی
شروع لحظه ی تحويلِ سالِ خورشيدی
شكوفه های بهاری مريد خنده ی او
شكفتن گل مريم نويد خنده ی او
چه انعكاسِ شگرفی نگاه او دارد
از آسمان نگاهش ستاره می بارد
نماز پنجره ها سمت كعبه ی چشمش
حواس آينه ها پرت جذبه ی چشمش
ستاره ها به رقيه سلام می كردند
برای ديدن او ازدحام می كردند
رجال اهل كهف، خواب ناز امشب را
به پلک منتظر خود حرام می كردند
زنان پاك سرشت قبيله ی مريم
به احترام مقامش؛ قيام می كردند
و شاعران علی دوست تمام جهان
قصيده گفتن خود را تمام می كردند
فرشته ها به قماتش دخيل می بندند
فقيرهایِ بهشتی چه آبرومندند
طواف قاصدكان گرد او تماشايی ست
شكوه فاخر اعمال حج شيدايی ست
به پای بوسیِ خاكش هزار سرو بلند
بر آستانه ی گهواره سر فرود آرند
چكيده شهد گل از غنچه ی تبسم او
مسير باد صبا كوچه ی تبسم او
نسيم، شانه ی صبح حرير گيسويش
عقاب قلب اباالفضل گير گيسويش
گلِ سرِ شب اين كودک شكر شيرين
ستاره هایِ درخشان خوشه ی پروين
صدای گريه ی او شرح آيه های بهشت
رسد ز پيرهنش عطر جانفزای بهشت
نگاه فاطمی اش، باغ خاطرات حسين
سرشك ديده ی او، باده ی حيات حسين
عقيله آمد و قنداقه را به دستش داد
حسين ذوق كنان ياد مادرش افتاد
به گريه گفت: غم از ديده ی ترم رفته
نگاه كن چقدر او به مادرم رفته...
#وحید_قاسمی
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۴ فروردین ۱۳۹۹
#امام_حسن_علیه_السلام
#امام_زمان_عج
#غزل
اگر بساط ظهور گلی به پا بشود
تمام عالم امکان پر از صفا بشود
چه گنبدی چه ضریحی به روی قبر حسن
به دست حضرت مهدی حرم بنا بشود
از آن به بعد حریمش شود پر از زائر
حوائجانِ نگفته همه روا بشود
شفا دهد به مریضان به دست با کرمش
میان صحن و سرایش سر و صدا بشود
محال ممکن و باور نکردنی باشد
به محضرش برسد سائل و گدا بشود
عجب ندارد اگر قبله هم کند تغییر
از این به بعد سوی گنبد طلا بشود
خلاصه منتظرانیم پای خوش عهدی
تمام حاجت ما را روا کند مهدی...
#محمد_حبیب_زاده
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۵ فروردین ۱۳۹۹
#امام_زمان_عج
#مناجات
بیا یابن الحسن ما بی قراریم
کسی را جز تو یا مهدی نداریم
کجایی کعبه ی آمال عشاق
که ما در انتظار تو نگاریم
توی حصن حصین کل عالم
همه بی تو درون یک حصاریم
تمام صبح و شام و روز و شبها
به یاد تو ز لطف کردگاریم
کجایی ای گل بستان عصمت
بیامهدی که مادر انتظاریم
همه در انتظار دیدن تو
به راه عشق تو ما جاننثاریم
بیایابن الحسن، ذکر لب ماست
تمام جمعه ها با این شعاریم
همه آماده بهرجانفشانی
به درگاه شما خدمت گذاریم
خداداده دو عالم را به دستت
به پیش تو همه بی اختیاریم
تویی آخر گل باغ ولایت
ولی ما در گلستان توخاریم
بیا ای یوسف زهرای اطهر
که ما بر درد هجرانت دچاریم
بیا ای ثانی حیدر ز غربت
که ما در انتظار ذوالفقاریم
تو گر آیی جهان گردد گلستان
کنار تو همه باغ و بهاریم
درون سینه ها،مهدی زهرا
به جز مهر و ولای تو چه داریم
تمام افتخار ما ولایت
به نام توست ما با اعتباریم
کسی جز تو در عالم یار ما نیست
دعای توست ما با اقتداریم
در این برهه که عالم در تباهی است
به کشتی نجات تو سواریم
چو سالار شهیدان ره عشق
به راه دین و قرآن استواریم
ز لطف خالق یکتا همه عمر
کنار سفره ی تو ریزه خواریم
برای دیدن روی چو ماهت
تمام جمعه ها چشم انتظاریم
(رضایم) این بودهردم نوایم
بیا یابن الحسن ما بی قراریم
#حاج_رضا_یعقوبیان
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۶ فروردین ۱۳۹۹
#امام_رضا_علیه_السلام
#مناجات
#غزل
ای مقصد پرواز ها گنبد طلایت
جبرییل معمار همه صحن و سرایت
عشق آمده روبه حرم حاجت بگیرد
روزی هزاران بار هم افتد به پایت
انگار نازل گشته وحی حق به گوش
آن عاشقی که بشنود یک دم صدایت
حال و هوای مشهدت فوق بهشت است
احساس مستی کرده عاشق در هوایت
ای کاش میشد هر نفس پیش تو باشد
قلبی که پابوسی رسیده پا به پایت
هم خوش به حالت عاشق بسیار داری
هم خوش به حال خالقی که شد خدایت
کافر چو دیده پنجره فولاد گفته
رسما مسلمانت ... شده خادم برایت
ای معجزه ای حضرت فوق مسیحا
آرامگاهت طرح بِکر صحن زهرا...
#محمد_حبیب_زاده
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۷ فروردین ۱۳۹۹
#امام_حسین_علیه_السلام
#بصیرت
در سِیرِ تصوّراتِ ذهنم گاهی
این فرض برای من مُصَوّر میشد
صِفّین.....علی و معاویه.....شاید هم
جانبازیِ شمر ، طورِ دیگر میشد !
میخورد اگر تیغ به او محکم تر
این شمر ، شهیدِ راه حیدر میشد !!
میشد اگر او کُشته.....به صحرای بلا
کِی قاتلِ آن ذبیحِ بی سر میشد ؟
یا رب به حبیب و عابس و جون و زهیر
کن عاقبتِ کارِ همه ختمِ به خیر
#امیر_عباسی
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۸ فروردین ۱۳۹۹
#امام_رضا_علیه_السلام
#مناجات
#غزل
کاش بنویسی مرا هم جزو این دلدادهها
با شفقها، با مویدها و اکبرزادهها
هر کسی بیادعاتر بود، بالاتر نشست
آبرومندند، در درگاه تو، افتادهها
آب سقاخانه و عطر ضریح و گَرد صحن
مست کردی شاعرانت را، تو با این بادهها
این غزلها، این نفسها، پر شد از عطر حسین
بی رگِ غیرت، نمیخوانند شعر، آزادهها
با قلمها، با علمها، رو به میدان میروند
همدل یاران مهدی، در صف آمادهها
راه قم - مشهد، پس از آن: راه مشهد - کربلا
با نگاه تو غزل هستند، حتی جادهها
کاش بنویسی رضا جان! اسم ما را هم به لطف
با شفقها، با مویدها و اکبرزادهها
#قاسم_صرافان
#شعر_شیعه
#کانال_تخصصی_شعر_آئینی
@shia_poem
۲۸ فروردین ۱۳۹۹