#قدیمی‌ها _ 18 🔻 نقش تربیتی بزرگان هر جمع (1) ☘ یک مفهوم بسیار اثرگذار در بین قدیمی‌ها، مفهوم #بزرگ و بزرگتری بود. هر صنف و هر جمعی یک بزرگ داشت که در شعاع او اتفاقات مبارکی رقم می‌خورد. ☘ یکی از مهمترین دغدغه‌های بزرگ یک جمع #دغدغه_تربیت بود. دغدغه #رشد اطرافیان بود. بزرگترها خودشان را نسبت به رشد اطرافیانشان مسئول می‌دیدند. ☘ حالا این دغدغه و این بزرگی کردن بروزات و #ظهورات مختلفی داشت. گاهی با گفتن یک تذکر، گاهی با یک حضور به‌موقع هنگام انحراف، گاهی با ریش سفیدی هنگام اختلاف بین دونفر، گاهی با سنگ صبور شدن، گاهی با انتقال یک تجربه، و... . بزرگ، بزرگی می‌کرد و #تکیه‌گاه جوان‌ترها بود. ☘ از یک سو بزرگترها #بزرگی می‌کردند، ستون خیمه یک جمع بودند و نقش #پدری و #مربی گری برای اطرافیانشان داشتند. ☘ از سوی دیگر #کوچکترها دنبال یک #بزرگ بودند و نسبت به بزرگ جمع خود، کوچکی و #تبعیت و خضوع داشتند. با کنار هم قرار گرفتن این دو عنصر، امر #تربیت رقم می‌خورد. البته در هر جمعی بر اساس تراز همان صنف و جمع. ☘ نکته مهم اینکه: 📍هم بزرگان جمع، بزرگی می‌کردند و مدار و محور و تکیه‌گاه و #مربی و مرشد بودند. 📍هم کوچکترها، به‌دنبال بزرگتری بودند تا دست در دست او نهند. کوچکی کردن در مقابل بزرگ ترها، بزرگی و رشد و تعالی به همراه داشت. ❇️ یک آسیب مهم بین جوانان امروزه این که اساساً خیلی احساس #نیاز به یک بزرگتر به‌چشم نمی‌خورد. جوان خودش را صاحب تشخيص می‌داند و گوشش به حرف کسی بدهکار نیست. بزرگترها هم مثل قبل بزرگی نمی‌کنند. 🔻🔻🔻🔻🔻🔻 📌 به قول #قدیمی‌ها تا کسی بزرگ نبیند، بزرگ نمی‌شود... #بزرگترها_و_بزرگتری #دغدغه_تربیت #رشد_اجتماعی #تکیه‌گاه #تواصی 🆔 @taalighat

انقلابی‌های خسته، جمع های پریشان... (نقدی بر گعده های یأس آفرین) 🔻 این روزها در هر جمعی می‌نشینی از انقلابی گرفته تا مردم کف جامعه، بسیاری را در حال و هوای انتقاد و ناامیدی و بدبینی به عالم و آدم و تحليل‌های #یأس آفرین می‌بینی. 🔻 مهمانی داشتم که در سطوح کلان مدیریت کشور رفت‌وآمد دارد، با قاطعیت اعلام می‌کرد انقلاب در نفس‌های آخر است. مهمان دیگری داشتیم، چنان #نخبگانی انقلاب را تحلیل و نقد کرد که گویی هیچ روزنه‌ی امیدی برای فردای انقلاب قابل تصویر نیست. جلسه‌ای با بزرگی از مسئولین فرهنگی کشور داشتیم چنان از اختاپوس #فساد می‌گفت که مملکت به باد رفته است و راه اصلاح مسدود. و ده‌ها و صدها جلسه و نشست عمومی و خصوصی با تم تحلیلی که خروجی آن #عدم_امید به آینده است. فأین تذهبون... گاهی خود رفقای انقلابی در ناامیدبودن و ناامیدکردن گوی سبقت را از دیگر می ربایند. 🔻 در بسیاری از گفت‌وشنودهای این روزها اثری از #تواصی به حق و تواصی به صبر نمی‌بینم. اثری از #امید نمی‌بینم. همان امیدی که در #بیانیه_گام_دوم عنصری محوری بود. بخشی از جبهه انقلاب در حالت یأس و #افسردگی است. 🔻 آیا کشور مشکل ندارد؟ دارد. آیا نبايد انتقاد کرد؟ باید انتقاد به‌حق کرد. آیا آسیب‌شناسی لازم نیست؟ بله، لازم است. این‌ها که بدیهی است. سخن بر سر رویکرد کلی ماست. داریم با خودمان، با #جمع هایمان و با #عزم هایمان چه می‌کنیم؟ جمع و عزم در تعالیم ما عناصر ناموسی تعالی و پیشرفت هستند و خروجی جمع های ما #انحلال_عزم و تفرقه جمع است و بس. 🔻 انتقاد کنیم اما بدانیم کجا، با کی، چطور و با چه هدفی. برخی اوقات انتقاد کردن، یک ژست شده است. #تفاخر به بیشتر دانستن و اطلاعات بیشتر داشتن نسبت به بقیه. پس تحلیل نمی‌کنیم به اسم تحلیل، تفاخر می‌کنیم. اما ما نسبت به آن‌چه گفته‌های ما به‌عنوان اثر بر روی ذهن اطرافیان مان می‌گذارد مسئولیم. 🔻 اگر #مسئولیت ما نسبت به جمع نبود، پس چرا فرمودند: و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر... چون جمع مهم است. چون جمع #کانون_عزم است. چون یدالله مع الجماعه است و این جماعت اگر صاحب عزم شود، #امداد_الهی پشت آن می‌آید والا به جمعی که فقط نماد اعداد متفرق کنار هم است که جمع نمی‌گویند. 🔻 #انقلاب برای ادامه راه خود به یک یک انسان‌های با امید، واقع بین، تحلیل‌گر و موقعیت‌شناس و عازم نیازمند است. بر حرف زدن هایمان و بر اثر حرف مان بر جمع بیشتر دقت کنیم. نسبتی است بین سخن ما و جمع هایمان و #آینده_انقلاب... #جبهه_انقلاب #جمع_پریشان #عنصر_عزم #امداد_الهی #آینده_انقلاب #انحلال_عزم #بیانیه_گام_دوم #تواصی_به_صبر #آسیب‌شناسی 🆔 @taalighat