🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴
🏳🏴
🏴
✅استدلال #امام_سجاد_علیه_السلام بر عزاداری طولانی
⭕️ #امام_صادق_علیه_السلام میفرمایند:
🔷لَقَدْ كَانَ بَكَى عَلَى أَبِيهِ الْحُسَيْنِ علیه السلام عِشْرِينَ سَنَةً وَ مَا وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طَعَامٌ إِلَّا بَكَى حَتَّى قَالَ لَهُ مَوْلًى لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَ مَا آنَ لِحُزْنِكَ أَنْ يَنْقَضِيَ فَقَالَ لَهُ وَيْحَكَ إِنَّ يَعْقُوبَ النَّبِيَّ ع كَانَ لَهُ اثْنَا عَشَرَ ابْناً فَغَيَّبَ اللَّهُ عَنْهُ وَاحِداً مِنْهُمْ فَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنْ كَثْرَةِ بُكَائِهِ عَلَيْهِ وَ شَابَ رَأْسُهُ مِنَ الْحُزْنِ وَ احْدَوْدَبَ ظَهْرُهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَانَ ابْنُهُ حَيّاً فِي الدُّنْيَا وَ أَنَا نَظَرْتُ إِلَى أَبِي وَ أَخِي وَ عَمِّي وَ سَبْعَةَ عَشَرَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي مَقْتُولِينَ حَوْلِي فَكَيْفَ يَنْقَضِي حُزْنِي؟
🔶 #امام_سجاد_علیه_السلام به مدّت #بیست سال برای پدرش #حسین (علیه السلام) گریست، هر گاه غذایی برای آن حضرت می آوردند گریه می کرد، یکی از خدمتگزاران او عرض کرد: ای فرزند رسول خدا، آیا وقت آن نرسیده است که #حزن و #اندوه تو #پایان یابد؟ آن حضرت فرمود: #وای بر تو، #یعقوبِ_پیامبر دوازده فرزند داشت، و یکی از آنان را خداوند از دید وی پنهان ساخت، پس آنقدر #گریست تا چشمانش از شدّت گریه به سفیدی گرایید، و موی او از کثرت غم سپید گشت، و کمرش از زیادی اندوه خم شد، و این در حالی بود که #فرزندش #زنده بود. اما من با چشم خود دیدم که #پدرم و #برادرانم و #عموهایم و هفده مرد از اهل بیتم در اطراف من کشته شده اند. چگونه اندوه من پایان پذیرد ؟
📕خصال، للصدوق، ج ۲، ص ۵۱۸
📕كامل الزيارات، ص ۱۰۷ به سند دیگر مشابه آن
📕المناقب، ابن شهر آشوب، جلد ۴
📕حلیة الألیاء، ابونعیم، جلد ۳
@tabyinchannel
#کانال_تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام صادق (عليه السلام) چه راهكاری را برای شناخت «احاديث صحيح» از جعليات ارائه دادند؟
🔹 #امام_صادق (علیه السّلام) #قرآن را به عنوان اصل، و #حدیث را به عنوان فرع مطرح کرده و #ملاک درستی و نادرستی حدیث را مطابقت #حدیث با #قرآن دانستند. این اصلی بود که سایر #امامان (علیهم السّلام) نیز آن را ترویج می کردند. [۱] #امام_صادق (علیه السّلام) به شیعیان خود دستور دادند تا #حدیثی را درست بدانند که مطابق با #قرآن باشد.
🔹در نقل های مکرری از امام صادق (علیه السّلام) آمده است که: «اِذَا وَرَدَ عَلَیْکُمْ حَدِیثٌ فَوَجَدْتُمُوهُ لَهُ شَاهِداً مِنْ کِتَابِ اللهِ اَوْ مِنْ قُوْلِ رَسُولِ اللهِ وَ اِلَّا فَالَّذِی جَاءَکُمْ بِهِ اَوْلَی بِهِ»؛ [۲] (زمانی که #حدیثی به دست شما می رسد، اگر شاهدی از #قرآن یا #حدیثرسولخدا (صلّی الله علیه و آله) بر آن بود، بپذیريد؛ در غیر این صورت این #حدیث برای همان کسی باشد که حدیث را برای شما نقل کرده).
🔹و نیز فرمود: «مَا أتَاکُمْ عَنَّا مِنْ حَدِیثٍ لَا یُصَدِّقُهُ کِتَابُ اللهِ فَهُوَ بَاطِلٌ»؛ [۳] #حدیثی که #کتاب_خدا آن را تأیید نکند باطل است). همچنین در روایت دیگری می فرمایند: «مَا لَمْ یُوَافِقْ مِنَ الْحَدِیثِ الْقُرْآنُ، فَهُوَ زُخْرُفٌ»؛ [۴] (حدیثی که مطابق با #قرآن نباشد، نادرست است). این نگرش که #قرآن حاکم بر #حدیث است، مانع بسیاری از کجروی های فکری می شد که نشأت گرفته از نظریه «السنة قاضیة علی الکتاب» بود.
🔹چنان که این نگرش، مانعی بر سر راه افکار و اندیشه های #غالیان بود که با طرح احتمال تحریف قرآن می کوشیدند تا مطالب نادرست خود را به نام ائمه و به عنوان حدیث نشر دهند. #امام_صادق (علیه السّلام) خود از #مفسران بنام #قرآن بودند که اخبار تفسیری آن حضرت در «مجمع البیان» و پیش از آن در «تفسیر قمی» و «تفسیر عیاشی» آمده است.
🔹حضرت درباره #قرآن می فرمودند: «اِنَّ الْقُرْآنَ حَیٌّ لَمْ یَمُتْ وَ اِنَّهُ یَجْرِی کَمَا یَجْرِی اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ کَمَا یَجْرِی الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ». [۵] چنان که فرمودند: «اِنَّ الْقُرْآنَ فِی کُلِّ زَمَانٍ جَدِیدٍ»؛ [۶] (#قرآن در هر زمان، تازه و جدید است). افزون بر اینها، امام صادق (علیه السّلام) با طرح روایاتی در زمینه #فضائل خواندن سورههای #قرآن، کوشیدند تا قرآن را در جامعه اسلامی احیا کنند.
🔹در روایتی از آن حضرت نقل شده است که روز قیامت سه چیز به خداوند شکایت خواهند کرد... سوم: «مُصْحَفٌ مُعَلَّقٌ قَدْ وَقَعَ عَلَیْهِ الْغُبَارُ لَا یُقْرَأُ فِیهِ»؛ [۷] (#قرآنی که غبار آن را گرفته و خوانده نمی شود). حضرت اصرار داشتند که حتی تاجر باید شب که از بازار به خانه بر می گردد، سورهای از #قرآن بخواند. [۸] نیز حضرت تأکید داشت تا قرآن را با #حزن بخوانند. [۹]
پی نوشتها؛
[۱] احادیث امامان در این زمینه در جامع الاخبار و الآثار عن النبی و الائمه (ع)، الموحد الابطحی الاصفهانی، محمدباقر بن المرتضی مؤسسه الامام المهدی (عج)، قم، ۱۴۱۱ق، چ اول، ج ۱، ص ۳۹۵ - ۴۰۶ آمده است.
#سایرمآخذدرمنبع
📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (علیهم السلام)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، ۱۳۸۱ش، چ ششم، ص ۳۵۵
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#قرآن #حدیث
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«خنده» اولياء خداوند و انبياء چگونه است؟
🔹#امام_علی (عليه السلام) در فرازی از خطبه متقين در بيان اوصاف ايشان مى فرمايد: «#پرهيزكار اگر بخندد، #صدای_خنده او بلند نمى شود». اين خصلت، نشانه #وقار دارنده آن است. #لبخند، خنده بزرگان است، حتى بعضى موقع خنديدن دندان هايشان آشكار نمى شود. آنها كه اعتقاد به مبدأ و معاد دارند و از #عاقبت_اعمال خود باخبرند، محزونند و اين #حزن مانع از خنده نامعقول آنها است و در حد #حُسن_اخلاق و #معاشرت و خوشرویی، #لبخند می زنند، آنها كه نه #اعتقادى دارند و نه به #عاقبت_خود مى انديشند، از حزن در قلب آنها خبرى نيست و از اين روى فكر مى كنند در آسايش هستند در حالى كه #توهّمى بيش نيست!
🔹#رسول_خدا (صلى الله عليه و آله) هيچ وقت صدای خندهاش بلند نمى شد و تنها #تبسّم مى كردند. و گويا همه #انبياء (علیهم السلام) چنين بوده اند. در جريان [داستان] #حضرت_سليمان (علیه السلام) با مورچه در #قرآن آمده كه حضرت سليمان (علیه السلام) خنده اى #تبسّم_گونه كردند: «فَتَبَسَّمَ ضَاحِكاً مِّنْ قَوْلِهَا» [۱] و اين #روش_انبياء، نشانه وقار و توجه آنها به عالم ديگر بود.
🔹روزى #پيامبر_اسلام (صلی الله علیه و آله) از كنار عده اى از جوان هاى انصار عبور كردند و آنها با يكديگر گرم صحبت بودند و صداى #قهقهه و خنده هايشان بلند بود. حضرت [به آنها] فرمودند: «اى گروهى كه چنين مى كنيد، چه كسى از شما آرزويش #فريبش داده و بواسطه اين آرزو در #عمل كوتاهى كرده [اين چنين شخصى] بايد از آنچه در #قبرها است و آنچه در آنها مى گذرد آگاهى و اطلاع يابد و از #حشر و نشر #عبرت گيرد. ياد كنيد #مرگ را كه نابود كننده لذات است». [۲] در جاى ديگر فرمودند: «لَو تَعلَمُونَ مَا اَعلَمُ لَضَحِكتُمْ قَلِيلًا وَ ليَبكُوا كَثِيراً»؛ [۳] (اگر مى دانستيد آنچه را كه من مى دانم كم مى خنديديد و بسيار می گريستيد).
🔹#رسول_خدا (صلی الله علیه و آله) به #جبرئيل فرمودند: «چرا #ميكائيل را هرگز خندان نديده ام؟ گفت: «مَا ضَحِكَ مِيكَائِيلُ مُنْذُ خُلِقَتِ النَّارُ»؛ [۴] (ميكائيل از وقتى #آتش خلق شده نخنديد)». امام باقر (عليه السلام) مى فرمايند: «#حضرت_داوود (علیه السلام) به [فرزندش] #سليمان (علیه السلام) فرمود: «يَا بُنَىّ اِيّاكَ وَ كَثرَةَ الضِّحكِ فَاِنّ كَثرَةَ الضِّحكِ تَترُك العَبدَ حَقِيراً يَومَ القِيَامَةِ»؛ [۵] (اى فرزندم بپرهيز از #خنده_زيادى، زيرا زيادى خنده، بنده را در روز #قيامت حقير مى كند).
🔹آرى از #قهقهه بپرهيزيد كه از #شيطان است؛ «اَلقَهقَهَةُ مِنَ الشَّيطَانَ» [۶] و حتى در روايت از امام باقر (عليه السلام) آمده كه هرگاه #قهقهه زديد بعد از آن بگوئيد: «اَللّهُمَّ لَاتَمقُتنِى»؛ [۷] (خدايا مرا مورد #غضب خود قرار مده)؛ و اين روايت به خوبى نشان مى دهد كه #خنده_بلند انسان را در معرض #غضب_خداوند رحمان قرار مى دهد.
پس هرگاه خواستيد خنده كنيد، #تبسّم نمائيد كه بهترين خنده، #تبسّم است؛ «خَيْرُ الضِّحْكِ اَلتَّبَسُّمُ». [۸] و همين، #خنده_مؤمن است. [۹]
🔹نه فقط در حال شنيدنِ گفتارى خنده آور تبسّم كنيد، بلكه در همه حال #تبسّم را بر چهره خود آشكار كنيد، خصوصاً در #برخوردها و #سخن_گفتن ها. در روايت است كه #رسول_خدا (صلی الله علیه و آله) وقتى سخن مى فرمود #تبسم مى كرد [۱۰] و نيز در روايت است: «مَنْ تَبَسُّمَ فى وَجهِ اَخِيهِ كانَتْ لَهُ حَسَنَةٌ». (كسى كه در برابر صورت برادرش #متبسّم باشد براى او حسنه است). در روايت آمده: «وقتی #رسول_اكرم (صلى الله عليه و آله) خندان مى شدند، چشم هاى مباركش تنگ مى شد و همه خنده او #تبسّم بود...». [۱۲]
پی نوشتها؛
[۱] سوره نمل، آيه۱۹؛ [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، چ۲، ج ۷۳، ص۵۹، باب۱۰۶؛ [۳] التوحيد، ابن بابويه، جامعه مدرسين، چ۱، ص۲۳۸، باب۳۴؛ [۴] بحار الأنوار، همان، ج۵۶، ص۲۶۰، باب۲۴؛ [۵] همان، ج ۱۴، ص۳۵، باب۳؛ [۶] الكافی، دار الكتب الإسلامية، چ۴، ج۲، ص۶۶۴؛ [۷] الكافی، همان؛ [۸] غررالحكم و درر الكلم، دار الكتاب الإسلامی، چ۲، ص۳۵۵، حکمت۱۸؛ [۹] بحار الأنوار، همان، ج۷۵، ص۲۵۰، باب۲۳؛ [۱۰] همان، ج۱۶، ص۲۹۸، باب۱۰؛ [۱۱] کافی، همان، ص۲۰۶؛ [۱۲] عيون أخبار الرضا(ع)، ابن بابويه، نشر جهان، چ۱، ج۱، ص۳۱۷
📕اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: اكبر خادم الذاكرين، نسل جوان، قم، ۱۳۸۵ش، چ اول، ج ۲، ص ۵۷۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#خنده #تبسم
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد