🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸
☄
⭕️تربیت دینی خانواده (بخش نهم)
🔸جنبه های فردی و اجتماعی تربیت دینی
💠جنبه فردی
🔹به لحاظ فردی، می توان با #تربیت_درست_کودک، فردی صالح و دارای ایمان و اخلاق اسلامی ساخت؛ زیرا #شخصیت_انسان غالباً از همان سال های اولیه زندگی در #محیط_خانواده شکل می گیرد. گرایش ها، نگرش ها، افکار، عادات و رفتار انسان از خانه آغاز، و با عوامل موجود در محیط تکمیل و تقویت می شود. آنچه را کودک از آغوش خانواده دریافت می دارد، در طول زندگی همراه دارد و در شرایط گوناگون زندگی، تحت تأثیر آن قرار می گیرد. #افراد_صالح و رهبران دینی عموماً از خانواده های پاک و متدین پرورش یافته و #ارزشهای_دینی را از آن جا فرا گرفته اند. بر این اساس، #تربیت_دینی از نظر فردی، ارتباط انسان را با خدا محکم می کند و زمینه خدمت به اسلام و مردم را در نهاد او فراهم می سازد.
💠جنبه اجتماعی
🔹تربیت دینی خانواده از نظر اجتماعی نیز آثار قابل توجهی دارد؛ زیرا جامعه از واحدهای کوچکی به نام #خانواده تشکیل شده و اگر این واحدها اصلاح گردد، مسلماً #جامعه اصلاح می شود. خانواده ها به عنوان هسته اصلی جامعه، در اصلاح و یا افساد آن نقش اساسی دارند؛ زیرا کودکان امروز، که در آغوش خانواده پرورش می یابند، مربیان، مجریان و قانون گذاران آینده خواهند بود. اگر نسل امروز با برنامه های درست دینی و اخلاقی تربیت یابند، اجتماع آینده به یقین، صالح و تکامل یافته خواهد بود بدین روی، پدران و مادران مسؤولیت بزرگی در برابر جامعه دارند و باید در انجام آن سعی و تلاش فراوان نمایند. [۱]
🔹اگر پدران و مادران در زمینه #تربیت_دینی به وظیفه خود عمل نمایند و فرزندان صالحی تحویل جامعه دهند، گذشته از آثار فردی و اجتماعی، به پاداش های بزرگ الهی نائل می شوند. در زمینه پاداش اخروی اینگونه پدران و مادران روایات فروانی دراختیار است؛ از جمله رسول اکرم (ص) فرمودند: «هر کس دختری داشته باشد و او را نیکو ادب بیاموزد و در تعلیم و تربیتش کوشش نماید و اسباب رفاه و آسایش و زمینه تربیت دینی او را فراهم سازد، آن دختر او را از آتش دوزخ نجات می دهد». [۲] در روایت دیگری آمده است: «وجبت له الجنة؛ بهشت برایش واجب می شود». [۳]
🔹ضرورت توجه پدران و مادران به تربیت دینی فرزندان از روایات متعددی استفاده می شود که باید به آن اهمیت داد. بسیاری از #مشکلات_جوامع_کنونی در اثر بی توجهی خانواده ها به #تربیت_صحیح_فرزندان، اعم از دختر و پسر، است؛ جوانان بی بندوباری که در خیابان ها، کوچه ها و محله ها دست به اعمال خلاف می زنند و جامعه را آلوده می سازند از #خانوادههای_بیمسؤولیت وارد جامعه می شوند. #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] ابراهیم امینی، آیین تربیت، انتشارات اسلامی، ص ۱۳-۱۲
[۲] نورالدین هیثمی، مجمع الزوائد، ج ۸، ص ۱۵۸
[۳] همان، ص ۱۵۷
برگرفته از فصلنامه معرفت، شماره ۳۲، محمد احسانی
منبع: حوزه نت
#تربیت #تربیت_دینی
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️عفت در گفتار (بخش دوم)
🔸نحوهی سخن گفتن افراد نشان دهنده ی شخصیت آنان بوده، مردم براساس آن دربارهی آنها قضاوت خواهند کرد. از این رو امام علی (ع) فرمود: «قولوا الخیر فتعرفوا به؛ #خوب_بگویید تا به خوبی معروف شوید.» در ادامه، زیرمجموعه و مصادیق محتوا را میشناسید.
💠سخنان زشت (۲)
🔹 #سخن_زشت باعث میگردد که #شخصیت_انسان در نظر مردم کوچک و اعتبار او کاهش یابد. امام علی (ع) میفرماید: «سوء المنطق یزری بالبهاء و المروه؛ #بدزبانی ارزش و بهای انسان را در میان مردم از بین برده، مروت او را نابود میکند». [۱] در روایات اسلام، گفتن سخن زشت و رکیک از روش انسانهای پست معرفی شده است. اميرالمؤمنين (ع) فرمود: «سنه اللئام قبح الکلام؛ روش انسانهای پست، گفتن سخنانی زشت است». [۲] براساس آموزههای دینی، گفتن سخنان زشت از نمودهای برجسته #بیعفتی_در_گفتار است. #سخن_زشت مفهوم عامی دارد و شامل بسیاری از گفتارهای ضد اخلاقی میشود. سخنان بیهوده و بیفایده نیز از دیدگاه اسلام ناپسند بوده و از مصادیق بیعفتی در گفتار شمرده میشود. در روایات اسلامی از این گونه سخنان نیز نهی شده است؛ چنان که در روایت دیگری امام علی (ع) فرمود: «اجتنب الهذر فایسر جنایته الملامه؛ از بیهودهگویی برحذر باش، چرا که آسانترین زیان آن سرزنش است». [۳]
🔹 #سخنان_بیهوده نیز هر چند ممکن است در ابتدا حرام نباشد، ولی سرانجام به حرام منتهی خواهد شد. اميرالمؤمنين امام علی (ع) ميفرمايد: «ایاک و الهذر فمن کثر کلامه آثامه؛ بر تو باد به دوری از #بیهوده_گویی، زیرا هر که سخن او زیاد شود گناهان او فراوان است». [۴] آن چه در منابع دینی به آن توصیه شده، گفتن #سخنان_پاکیزه است. پیامبر اکرم (ص) فرمود: «ان فی الجنه غرفایری ظاهرها من باطنها من ظاهرها یسکنها من امتی من اطاب الکلام... ؛ در بهشت غرفههای است که درون آن از بیرون، و بیرون آن از درون آن دیده میشود کسانی از امت من ساکن آن میشوند که سخنان پاکیزه میگویند...». [۵] حضرت در بیان دیگر میفرماید: «ثلاثه من ابواب البر: سخاء النفس و طیب الکلام و العبر علی الذی؛ سه چیز از درهای نیکی است، سخاوت، #سخن_پاکیزه و صبر در برابر اذیت مردم». [۶] #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] میزان الحکمه، ج ۸، ص ۴۳۶
[۲] همان
[۳] حسین شیخ الاسلام، گفتار امیرمومنان (ع)، ج ۲، ص ۱۵۷
[۴] همان منبع
[۵] غرر الحکم، ج ۸، ص ۴۵۰
[۶] میزان الحکمه، ج ۸، ص ۴۵
برگرفته از ماهنامه پیام زن، ش ۲۳۵
منبع؛ وبسایت راسخون
#عفت #عفت_گفتار
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️آیا «راستگویی» و «امانتداری» می تواند ملاکی برای سنجش ایمان محسوب شود؟
🔹#صداقت به عنوان يكى از بارزترين نشانه هاى شخصيت انسانى، هرگاه با #امانت همراه شود، به عنوان #راستى و #درستى مطرح گردد و مجموعه #شخصيت_انسان را نشان مى دهد، به گونهاى كه نمى توان نام انسان واقعى را بر افرادی كه از اين دو ویژگی بى بهره اند گذارد. اين دو دارای ريشه مشتركى هستند، زيرا #راستگويى چيزى جز «امانت در گفتار»، و امانت چيزى جز «صداقت در عمل» نيست، از این رو در كلمات پيشوايان اسلام «صدق الحديث» و «اداء الامانة» با هم ذكر شده، همان گونه كه در گفتگو هاى عادى نيز، همواره #راستى و #درستى را در کنار یکدیگر می آورند.
🔹در كنار اين صفت، صفات ممتاز ديگرى قرار دارد كه در واقع لازم و ملزوم يكديگرند، چه اينكه #راستگويان غالباً افرادى شجاع، صريح اللّهجه، كم طمع، با اخلاص و دور از حب و بغض هاى افراطى و تعصبند؛ در حالى كه #دروغگويان معمولا افرادى ترسو، رياكار، متعصب، لجوج، طمّاع و يا گرفتار حب و بغض هاى غلط مى باشند. #افراد_راستگو در زندگى خود پايبند به #اصولى هستند، در حالى كه #دروغگويان ابن الوقت و منافقند. در يك كلمه مى توان گفت: #راستى و #درستى «دو كليد براى كشف باطن اشخاص در جنبه هاى مختلف» است. در كلمات #معصومين (عليهم السلام)، اين دو ویژگی، دو ابزار در شناسایی #باطن_اشخاص دانسته شده كه اگر مى خواهيد خوبى و بدى كسى را بشناسيد او را در #راستگويى و #اداى_امانت آزمايش کنید.
🔹#پيامبر_اكرم (صلى الله عليه و آله) در حديثی می فرماید: «لا اِيْمانَ لِمَنْ لا اَمانَةَ لَهُ» [۱] (كسى كه #امانت را رعايت نمى كند ايمان ندارد). در حديث ديگرى از #امام_صادق (عليه السلام) آمده است: «اِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً اِلاّ بِصِدْقِ الْحِدِيثِ وَ اَداءِ الاْمانَةِ اِلَى الْبَرِّ وَ الْفاجِرِ» [۲] (خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اين كه #راستگويى و #اداء_امانت نسبت به نيكوكار و بدكار جزء تعليمات او بود). اين تعبير نشان مى دهد كه در تمام اديان آسمانى #راستى و #امانت جزء مهمترين تعليمات بوده و از اصول ثابت #اديان_الهى شمرده مى شود.
🔹همچنين در راستای آزمايش ايمان مردم، #امام_صادق (عليه السلام) می فرماید: «لا تَنْظُرُوا اِلَى طُوْلِ رُكُوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ، فَاِنَّ ذلِكَ شَئْىٌ اِعْتادَهُ فَلَو تَرَكَهُ اِسْتَوْحَشَ لِذلِكَ وَلكِنْ اُنْظُرُوا اِلى صِدْقِ حَدِيثِهِ وَ اَداءِ اَمانَتِهِ» [۳] (نگاه به ركوع و سجود طولانى افراد نكنيد [و تنها آن را نشانه ديانت آنها ندانيد] چرا كه اين چيزى است كه ممكن است به آن عادت كرده باشد و هرگاه آن را ترك كند نگران مى شود، ولى نگاه به #راستگويى و #امانت آنها كنيد). هدف از اين تعبير اين نيست كه نماز و روزه و حج و انفاق سبك شمرده شود، بلكه هدف آن است كه اينها تنها نشانه ديندارى افراد معرفى نگردد، بلكه به دو ركن اساسى دين يعنى #راستى و #امانت بيشتر توجه شود.
پی نوشتها؛
[۱] بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربی، بيروت، چ ۲، ج ۷۲، ص ۱۱۶، باب ۵۰
[۲] الكافی، دار الكتب الإسلامية، تهران، چ ۴، ج ۲، ص ۱۰۴
[۳] بحار الأنوار، همان، ج ۶۸ ص ۸، باب ۶۰
📕اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسة الامام على بن ابيطالب (ع)، قم، چ اول، ج ۳، ص ۱۹۹ و ۱۸۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#راستگویی #امانتداری
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) نقش زبان در تجلی «شخصیت انسان» را چگونه تبیین می کنند؟
🔹#امام_علی (عليه السلام) در حکمت ۱۴۸ #نهج_البلاغه درباره نقش زبان در تجلی #شخصیت_انسان مى فرمايد: «الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ». (#انسان زير زبان خود پنهان است [و تا سخن نگفته باشد عيب و هنرش نهفته باشد]). منظور از «مرء»؛ (انسان) در اينجا #شخصيت و #ارزش_انسان است و منظور از «مخبوء»؛ (نهفته بودن) در زير زبان اين است كه هنگامى كه #سخن بگويد شخصيت او آشكار مى شود، چرا كه #سخن، ترجمان #عقل و دريچه اى به سوى #روح_آدمى است، و هر چه در روح اوست از خوب و بد، والا و پست، بر #زبان و كلماتش ظاهر مى شود.
🔹گاه انسان به افرادى برخورد مى كند كه از نظر ظاهر بسيار آراسته و پُر ابهت اند، اما همين كه زبان به #سخن مى گشايند، مى بيند كه چقدر توخالى است؛ و بر عكس به افرادى برخورد مى كند كه ابداً ظاهرى آراسته ندارند، اما هنگامى كه زبان به #سخن مى گشايند، انسان احساس مى كند شخص دانشمند و حكيمى است.
🔹مرحوم علامه مجلسى اين كلام را از «مصباح الشريعة» با اضافه اى از امام صادق از اميرمؤمنان امام على (عليهما السلام) نقل كرده است و آن اين كه امام (عليه السلام) به دنبال اين جمله مى فرمايد: «فَزِنْ كَلاَمَكَ وَ اعْرِضْهُ عَلَى الْعَقْلِ وَ الْمَعْرِفَةِ فَإِنْ كَانَ لِلَّهِ وَ فِي اللَّهِ فَتَكَلَّمْ بِهِ وَ إِنْ كَانَ غَيْرَ ذَلِكَ فَالسُّكُوتُ خَيْرٌ مِنْه»؛ [۱] (حال كه چنين است #كلام خود را بسنج، و بر #عقل و #معرفت عرضه دار، هرگاه #رضای_خدا در آن است آن را بر زبان جارى كن، و اگر غير از آن است، #سكوت از چنين سخن گفتنى بهتر است).
🔹درباره اهميت اين جمله كوتاه و تاثير آن در #شناخت_انسانها، دانشمندان اسلامی، سخن هاى برجسته اى گفته اند از جمله #ابنابىالحديد (عالم اهل سنت) در ذيل همين كلام حكمت آميز مى گويد: «مفهوم اين كلام در عبارات مختلفى آمده، اما #تعبيرى كه در اينجا آمده از نظر كوتاه بودن و پرمعنا بودن نظير و مانند ندارد». [۲]
🔹مرحوم مغنيه در «شرح نهج البلاغه» خود مى گويد: «اديب، فقيه و فيلسوف تنها با #سخنانشان شناخته مى شوند، و همچنين وكلا و اخترشناسان؛ ولى طبيب و مهندس و مانند آنها، هم با #سخنانشان شناخته مى شوند و هم با كارهايشان، و به هر حال هر انسانى كه سخنان تازه و مفيدى در اختيار برادر هم نوعش بگذارد، عاقل، عالم، اديب، فقيه و فيلسوف است، اما #سخنوران_فصيحى كه اثر با ارزشى از خود به يادگار نگذارده اند، سوفسطائيانى بيش نيستند، هر چند هزاران جلد نثر و نظم نوشته باشند». [۳]
🔹تأثير اين #سخن_امام (عليه السلام) به قدرى است که در شعر #شعرا و #اديبان به خوبی نمايان است؛ #سعدى مى گويد: «تا مرد #سخن نگفته باشد - عيب و هنرش نهفته باشد»؛ نيز مى گويد: «#زبان در دهان اى خردمند چيست - كليد در گنج صاحب هنر - چو در بسته باشد چه داند كسى - كه گوهر فروش است يا پيله ور». شاعر ديگرى مى گويد: «آدمى مخفى است در زير #زبان - اين #زبان پرده است بر درگاه جان». شاعر ديگرى مى گويد: «مرد، ار خزف و طلاى كان است - در زير #زبان خود نهان است».
پی نوشتها؛
[۱] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، چ۲، ج ۶۸، ص ۲۸۵، باب ۷۸؛ مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، نورى، حسين بن محمد تقى، مؤسسة آل البيت(ع)، قم، چ۱، ج ۹، ص ۲۲، باب ۱۰۱
[۲] شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، مكتبة آية الله المرعشي النجفی، قم، چ اول، ج ۱۸، ص ۳۵۳، ۱۴۴
[۳] فی ظلال نهج البلاغة، مغنية، محمد جواد، دارالعلم للملايين، چ۳، ج ۴، ص ۳۱۶
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه، تهران، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۱۳، ص ۲۲۱
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#سخن #کلام #زبان
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد