eitaa logo
💗 حاج احمد 💗
286 دنبال‌کننده
17.5هزار عکس
3.1هزار ویدیو
42 فایل
❇ #حاج_احمد_متوسلیان ، فرماندۀ شجاع و دلیر تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) در تیرماه سال ۶۱ به همراه سه تن از همراهانش ، در جایی از تاریخ گم شد. @haj_ahmad : ارتباط با ما
مشاهده در ایتا
دانلود
🥰 ✔ 🌸 💠 احمد هیچ‌وقت فرماندهی‌اش را با رفاقت با بچه‌ها نمی‌آمیخت. احمد اقتدار داشت و ما هم به شدت از او حساب می‌بردیم؛ ولی هم‌زمان دوستش داشتیم. این‌طور نبود که چهار بار از او خشونت دیده باشیم و دیگر با او رفیق نباشیم. احمد مقتدر بود و حتی من سه بار از او کتک خوردم؛ ولی آن کتک‌ها حق من بود. قرار نیست یک فرمانده از کوتاهی‌کردن نیرویش، چشم‌پوشی کند و بگوید اشکالی ندارد. آن هم در جایی که جان بچه‌های مردم در خطر است. به هیچ‌وجه زندگی فرماندهی‌اش را با زندگی شخصی‌اش نمی‌آمیخت. ☘ 🍃 - به روایت سردار مجتبی عسگری، برگرفته از صفحهٔ ۱۷۸ کتاب بسیار جذاب، ارزشمند و خواندنی 😊 🌱 🌺 📷 شناسنامه‌ی عکس: خرداد ۱۳۶۱ - آخرین بازدید از مریوان. از راست: - امیری - سردار - - محمد حمیدی‌شاد - اسماعیل عباسی - سردار نفر بالا: سیدهاشم حسینی. ☆ ♡ 💎 @yousof_e_moghavemat
: قسمت اول 🤗 ✔ 🌸 ◻ به تهران که رسیدیم، توی اتوبوس تقسیم‌بندی کرد که هرشبی در خانه‌ی یکی از بچه‌ها باشیم. گفت: «فرداشب من خانه‌ی مجتبی عسگری هستم. شما هم فردا خانه‌ی او هستید. پس‌فرداشب خانه‌ی رضا سلطانی در قم» و بقیه را هم یکی‌یکی اعلام کرد. گفت کسی هم حق ندارد سفره‌ی تشریفاتی بیاندازد. به من تأکید کرد: «باید بار بگذاری.» پدرم گفت: «کنار آبگوشت، غذای دیگری هم بگذاریم.» گفتم: «نه بابا، احمد ناراحت می‌شود.» پدرم می‌خواست بگیرد. من به پدرم گفتم: «آخه آبگوشت با نوشابه نمی‌شود!» گفت: «نه، شاید کسی نخواست آبگوشت بخورد و خواست گوشت کوبیده بخورد. بگذار نوشابه کنارش باشد.» بعد احمد به من گفت: «تو چرا نوشابه گذاشتی؟ تو بیخود کردی نوشابه گذاشتی!» کلی با من دعوا کرد. با این کارها بود که عشق و ارادت ما به احمد زیاد می‌شد. •°• °•° - به روایت سردار برگرفته از کتاب بسیار جذاب و خواندنی ، صفحات ۱۸۴ و ۱۸۵. ☆ ♡ ❤ ☘ 📚 @yousof_e_moghavemat
: قسمت دوم 🤗 ✔ 🌸 ◻زندگی ما در سطح پایینی بود؛ اما کسانی هم بودند که هیچ‌چیز نداشتند. در واقع احمد فکر آن‌ها را می‌کرد تا اگر کسی با غذای ساده‌ای پذیرایی کرد، ناراحت نباشد. ولی خودش رعایت نمی‌کرد. روزی که مهمان خودش شدیم و به خانه‌اش رفتیم، قضیه برعکس شد. می‌گفت که قصه‌ی من با شما فرق می‌کند. من فرمانده‌ی شما هستم و باید خوب از شما پذیرایی کنم. در خانه‌اش مثل پروانه دور بچه‌ها می‌چرخید. خیلی مهمان‌نواز بود. فکر کنم دو سه نوع غذا آماده کرده و ماست و ترشی هم گذاشته بود. می‌گفتیم: «خودت هم یک لقمه غذا بخور.» دائم تعارف می‌کرد و حواسش بود که چیزی کم‌و‌کسر نباشد. کلاً در خانه شخصیت دیگری شده بود. اصلاً فکر نمی‌کردم در خانه این‌طور باشد. یک آدم دیگری شده بود و کلی تشریفات در خانه‌اش داشت. ☘ 🍃 - به روایت سردار برگرفته از کتاب ارزشمند و خواندنی ، صفحه ۱۸۵. 🔅 🔅 🚩 @yousof_e_moghavemat
👉 ✔ 🌸 - امشب که داشتم کتابو می‌خوندم به یه مطلب خیلی خیلی جالب و جذّابی رسیدم، اینکه چرا ما آدما از مُردن می‌ترسیم؟!! واقعاً واسه خودمم سوال بود که به این ترسِ از مرگ چطور باید غلبه کرد!!؟؟؟ حالا ببینیم این کتاب چجوری راهنماییمون می‌کنه...!!!🙂 👤 بزرگ‌ترین ترس انسان، مرگ است و مهم‌ترین بلا نیز «ناامنی» است. حالا چرا انسان‌ها از مرگ بدشان می‌آید؟ به دلیل این‌که میل به جاودانگی دارند و مرگ را مانع از رسیدن به آن می‌بینند. برای رفع این ترس باید تصور خود در مورد مرگ و جهان پس از آن را تصحیح کنیم و این‌گونه به این میل پاسخ بدهیم که «میل به جاودانگیِ ما، جوابی واقعی دارد و در عالم آخرت به آن پاسخ داده می‌شود؛ اصلاً طبع ما برای ادامهٔ زیستن در آخرت و تمام و نابودنشدن ساخته شده است؛ نه برای زندگی محدود دنیا.» انسان بدون بهشت غمگین است و دائماً به یادآوری بهشت، نیاز دارد. انسان باید این جهانِ باز را دائماً در مقابل خودش ببیند. اگر می‌خواهیم برای دین‌داری آماده شویم، باید آن جهان را در نظر داشته باشیم؛ هم بهشت را و هم جهنم را. •°• °•° - برگرفته از صفحهٔ ۱۳۷ کتاب نوشته‌ی حجت‌الاسلام والمسلمین 😌 ☆ ♡ @yousof_e_moghavemat
: قسمت دوم 🤗 ✔ 🌸 ◻زندگی ما در سطح پایینی بود؛ اما کسانی هم بودند که هیچ‌چیز نداشتند. در واقع احمد فکر آن‌ها را می‌کرد تا اگر کسی با غذای ساده‌ای پذیرایی کرد، ناراحت نباشد. ولی خودش رعایت نمی‌کرد. روزی که مهمان خودش شدیم و به خانه‌اش رفتیم، قضیه برعکس شد. می‌گفت که قصه‌ی من با شما فرق می‌کند. من فرمانده‌ی شما هستم و باید خوب از شما پذیرایی کنم. در خانه‌اش مثل پروانه دور بچه‌ها می‌چرخید. خیلی مهمان‌نواز بود. فکر کنم دو سه نوع غذا آماده کرده و ماست و ترشی هم گذاشته بود. می‌گفتیم: «خودت هم یک لقمه غذا بخور.» دائم تعارف می‌کرد و حواسش بود که چیزی کم‌و‌کسر نباشد. کلاً در خانه شخصیت دیگری شده بود. اصلاً فکر نمی‌کردم در خانه این‌طور باشد. یک آدم دیگری شده بود و کلی تشریفات در خانه‌اش داشت. ☘ 🍃 - به روایت سردار برگرفته از کتاب ارزشمند و خواندنی ، صفحه ۱۸۵. 🔅 🔅 🚩 @yousof_e_moghavemat
: قسمت اول 🤗 ✔ 🌸 ◻ به تهران که رسیدیم، توی اتوبوس تقسیم‌بندی کرد که هرشبی در خانه‌ی یکی از بچه‌ها باشیم. گفت: «فرداشب من خانه‌ی مجتبی عسگری هستم. شما هم فردا خانه‌ی او هستید. پس‌فرداشب خانه‌ی رضا سلطانی در قم» و بقیه را هم یکی‌یکی اعلام کرد. گفت کسی هم حق ندارد سفره‌ی تشریفاتی بیاندازد. به من تأکید کرد: «باید بار بگذاری.» پدرم گفت: «کنار آبگوشت، غذای دیگری هم بگذاریم.» گفتم: «نه بابا، احمد ناراحت می‌شود.» پدرم می‌خواست بگیرد. من به پدرم گفتم: «آخه آبگوشت با نوشابه نمی‌شود!» گفت: «نه، شاید کسی نخواست آبگوشت بخورد و خواست گوشت کوبیده بخورد. بگذار نوشابه کنارش باشد.» بعد احمد به من گفت: «تو چرا نوشابه گذاشتی؟ تو بیخود کردی نوشابه گذاشتی!» کلی با من دعوا کرد. با این کارها بود که عشق و ارادت ما به احمد زیاد می‌شد. •°• °•° - به روایت سردار برگرفته از کتاب بسیار جذاب و خواندنی ، صفحات ۱۸۴ و ۱۸۵. ☆ ♡ ❤ ☘ 📚 @yousof_e_moghavemat
🥰 ✔ 🌸 💠 احمد هیچ‌وقت فرماندهی‌اش را با رفاقت با بچه‌ها نمی‌آمیخت. احمد اقتدار داشت و ما هم به شدت از او حساب می‌بردیم؛ ولی هم‌زمان دوستش داشتیم. این‌طور نبود که چهار بار از او خشونت دیده باشیم و دیگر با او رفیق نباشیم. احمد مقتدر بود و حتی من سه بار از او کتک خوردم؛ ولی آن کتک‌ها حق من بود. قرار نیست یک فرمانده از کوتاهی‌کردن نیرویش، چشم‌پوشی کند و بگوید اشکالی ندارد. آن هم در جایی که جان بچه‌های مردم در خطر است. به هیچ‌وجه زندگی فرماندهی‌اش را با زندگی شخصی‌اش نمی‌آمیخت. ☘ 🍃 - به روایت سردار مجتبی عسگری، برگرفته از صفحهٔ ۱۷۸ کتاب بسیار جذاب، ارزشمند و خواندنی 😊 🌱 🌺 📷 شناسنامه‌ی عکس: خرداد ۱۳۶۱ - آخرین بازدید از مریوان. از راست: - امیری - سردار - - محمد حمیدی‌شاد - اسماعیل عباسی - سردار نفر بالا: سیدهاشم حسینی. ☆ ♡ 💎 @yousof_e_moghavemat