#شهادت_حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها دارم عذاب می کشم و آب می‌کشم با چاه آه از دلِ بی‌تاب می‌کشم   اُفتاده عکسِ ماه در این چاه و عکسِ من دارم خجالت از رُخِ مهتاب می‌کشم   کِی در کنارِ خاکِ تو من خاک می‌شوم کِی رَختِ خویش از دلِ سیلاب می‌کشم   سلمانِ پیر زیرِ بغلهایِ من گرفت خود را به رویِ شانه‌یِ اصحاب می‌کشم   عکس تو مانده است به دیوارِ خانه‌ام دستی که بسته شد رویِ این قاب می‌کشم   من هرچه می‌کشم همه از دستِ قنفذ است داد از مغیره از غم خوناب می‌کشم   من هرچه از تو مانده در این بقچه‌ی غریب دارم به چشم خسته‌ی بی خواب می‌کشم   دارم لباسِ سوخته را جمع می‌کنم این میخ این در  همه را آب می‌کشم   #حسن لطفی  

#شهادت_حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها بسترت جمع شد اما اثرت هست هنوز بالشی خیس ، ز چشمان ترت هست هنوز   رنگ این پارچه ی بستر تو گلگون ماند اثری از بدن مختصرت هست هنوز   ای پرستوی مهاجر سفرت کشت مرا کوچ کردی و در این لانه پرت هست هنوز   رسمش این بود که تنها بروی بی حیدر ؟ شوق رفتن به دل همسفرت هست هنوز   راستی حال تو خوب است ، خوشی بانویم ؟! اثر زخمِ همان میخ درت هست هنور ؟   خوب شد پهلوی تو ، درد نداری دیگر ؟ با تو آن دردِ شدید کمرت هست هنوز ؟   ناله های حسنت از همه جانسوزتر است نیمه های دل شب نوحه گرت هست هنوز   زینبت زنده کند یاد تو را در خانه اصلا انگار ، که چادر به سرت هست هنوز   جای من هم به روی محسن مان بوسه بزن پشت این در ، اثری از پسرت هست هنوز   #رضا قاسمی  

اولین شهیدی که که وارد بهشت میشود فاطمه ی زهرا ست که یک زن است خواهرم! شهیدانه زندگی کن... #فاطمیه #حجاب

|⇦•دردی که گلستانِ مرا... #روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها "السَّلامُ عَلَيْكُمْ يا أهلَ بَيْتِ النُّبُوَّة" دردی که گلستانِ مرا ریخته بر هم آسایش دورانِ مرا ریخته بر هم هجرانِ رخِ یوسفِ زهراست که این طور آبادیِ کنعانِ مرا ریخته برهم بیچارگی و درد فراقی که چشیدم یک عُمر، گریبان مرا ریخته برهم دلگرمی من چشم ترم بود، گناهم دلگرمی چشمان مرا ریخته بر هم خسته شدم از این همه تاریکی نَفسَم آن قدر که بنیانِ مرا ریخته بر هم مدیونِ گُلِ فاطمه هستيم که دعایش پرونده ي عصیان مرا ریخته بر هم داغِ غمِ جانسوزِ علی و غم زهرا آرامش مژگانِ مرا ریخته بر هم *از موقعي كه شنيدم چه جوري تو كوچه ها كتكت زدن، از موقعي كه شنيدم جلو بچه هات زدنت، از موقعي كه شنيدم جلو علي زدنت نميتونم ساكت باشم...* فرمود علی: فاطمه جان! حوریه ی من اوضاع تو اَرکانِ مرا ریخته بر هم مُبهم شدنت، جانِ علی بیشتر از قبل احوالِ پریشانِ مرا ریخته برهم لعنت به کسی که وسطِ کوچه تو را زد نامرد، چه قرآن مرا ریخته بر هم #شاعر محمد جواد شیرازی كارِ دنيا را ببين، مردِ فرار از جنگ ها هي رجز ميخواند و كرار بايد بشنود ─── دختري كه لقبِ اُمِّ ابيها دارد پدرش بوسه به دستش بزند جا دارد ─── خدا کند که کسی بی هوا زمین نخورد به ضرب پا وسط شعله ها زمین نخورد ─── چند روزي است سرم روي تنم مي افتد دست من نيست كه گاهي بدنم مي افتد گاهي اوقات كه راه نفسم مي گيرد چند تا لكّه روي پيرهنم مي افتد بايد اين دستِ مرا خادمه بالا ببرد من كه بالا ببرم مطمئنم مي افتد دست من سر زده كافي ست تكانش بدهم مثل يك شاخه كنار بدنم مي افتد دست من نيست اگر دست به ديوار شدم من اگر تكيه به زينب بزنم مي افتد هر كه امروز ببيند گره ی مويم را ياد ديروز من و سوختنم مي افتد سر اين سفره محال است خجالت نكشم تا كه چشمم به دو چشم حسنم مي افتد #شاعر استاد علی اکبر لطیفیان *يه دردايي رو فقط امام حسن از مادرش مي دونست:..* تا اشارات نظر، نامه رسان من توست نشود فاشِ کسی آنچه میان من و توست ─── قنفذ کمر بست به کمر شکستنم می‌خواست پیش مغیره ادعا کنه مغیره خواست که کم نیاره پیش اون با لگدی هم شده شر به ‌پا کنه اون روز دنیا هستیمو از حسد گرفت وقتی دشمن از هرکسی مدد گرفت هرکس اومد فاطمه رو لگد زد و هر كس مي رفت چادرشو لگد گرفت *مادر رسيد وسطِ كوچه ديد علي رو چهل نفر دارن مي برن، گرفت كمر بندِ مولا رو، بي بي به اذن خدا يه تكون داد كمر بند رو، چهل مرد نه، چهل نامردِ مبارزِ جنگي ريختن روي زمين، مغيره دادش در اومد: قنفذ آبرومون رفت يه كاري بكن... چرا اين نانجيبا تا كم ميآرن دست به شمشير ميشن؟ چرا اينا تا كم ميآرن تيرِ سه شعبه ميآرن....* من حسينم به سينه آذرم نزنيد نمك به زخمِ دلِ درد پرورم نزنيد در اين مدينه همين جا سَرِ مرا ببُريد ولي غلافِ تيغ به بازوي مادرم نزنيد * علي رو بُردن مسجد، كار تموم بود، ميگفتن: يا بيعت كن يا سرت رو مي بُريم، بي بي زهرا تا ديد شمشير بالاي سَرِ علي است، فرمود: اگه شمشير از سرِ علي بر نداريد عباي پيغمبر بر سر ميذارم، نفرينتون ميكنم... مي دونم دلتون رفت كربلا، كنارِ بدنِ اِرباً اِربايِ عليِ اكبر...* شدي شبيه اناري كه دانه دانه شده کمی به خاک و کمی دست باغبان مانده *كربلا هم زينب رسيد كنار حسينش، ديد داداشش بر بالين علي اكبرش داره جون ميده، داره با هق هق گريه ميگه:"وَلَدي!..." پاشو پسرم.... هر جوري بود حسين رو آروم كرد، وَاِلا حسين همون جا جون ميداد...* قدِ من خم شده تا خوش قد و بالا شده اي پدري دردِ سرش نيست كم از مادرها مادرت نيست اگر، مادرِ سقا هم نيست عمه ات هست به جايِ همه ي مادرها *ناله بزن: ياحسين!...*

حتی اگر دستت را شکستند دست از یاری امام زمانت برنداری.. مَنِ فاطمه، برای امام زمانم، امیرالمؤمنین جان دادم. #لبیک_یا_خامنه_ای #فاطمیه

میان کوچه که افتاد دشمنت از پا ‏ در آن جهاد نیفتاد چادرت از سر ‏ کنون به تیرگی ابرها خبر برسد ‏که زیر سایه ی آن چادر است این کشور ‏⁧ #فاطمیه #حجاب

رهبرانقلاب: فاطمه‌ی زهرا یعنی یک رهبر به تمام معنا، مثل یک پیغمبر، مثل یک هدایتگر عموم بشر؛ در این حدّ و در این اندازه زهرای اطهر، دختر جوان، ظاهر میشود؛ این زنِ اسلام است.

روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها ای شهر! جای زخم کمی التیام باش ای روزگار! چند صباحی به کام باش جمعیتی رسید ز دارُالنّفاقِ شهر روح الامین مراقبِ دارالسّلام باش ای داد، بی طهارتِ نامحترم! خموش پشت در است طاهره، با احترام باش *زهرا اومده پشتِ در، همون کسی که پیغمبر فرمود: روحِ بینِ دو پهلویِ مَنه...* این هیزم از کدام جهنم رسیده است ای در نسوز، جانِ علی با دوام باش اینجا خلیله در وسطِ شعله مانده است ای نار! بهرِ فاطمه بَرداً سلام باش ای آهنی که کوره ی هیزم چشیده ای دور از محلِ بوسه ی خَیرُالاَنام باش ای آهنی که کوره ی هیزم چشیده ای دور از محلِ بوسه ی خَیرُالاَنام باش سیصد مهاجم آمده، ای بی دفاعِ من! در فکر دفع کردن این ازدحام باش دیدم که تازیانه به گوشِ غلاف گفت حالا پیِ شکنجه ی روحِ امام باش *من یه سئوال دارم، اگه ببینی یه زنی کمک میخواد چه جوری کمکش میکنی؟ همه عالم وقتی میگن: یافاطمه! بی بی مددشون میده، حتی علی رو هم فاطمه کمک کرد، یه وقت یه زنِ عادی است، یه وقت کسی است که هر کسی میاد دَرِ خونه اش صدا میزنه، حتی لباس عروسیش رو هم به اون فقیر میبخشه، گردن بند میبخشه، روزگار یه کاری کرد فاطمه کمک خواست اما کسی کمکش نکرد، بین در و دیوار یه اتفاقی برای زهرا افتاد، همه ی دخترا وقتی به مشکلی میخورن باباشون رو صدا میزنن، نانجیب یه جور به در زد، ناله ی زهرا بلند شد" یا اَبَتاه!.."* در کوچه خواست تا که شود حامیِ علی دردا که تازیانه ی دشمن امان نداد هر قهرمان کُند به نشانِ خود افتخار زهرا نشانِ خود به علی هم نشان نداد تو فاطمیه ها دلا از غصه ها پُره اونی که مارو میکُشه خاکِ یه چادُره هیج جای دنیا مادری سیلی نمیخوره یه مادرِ جَوُون کی دیده تو دعاش مرگشو از خدا بخواد جلویِ بچه هاش یه مادرِ جَوُون کی دیده اینطوری از شوهرش مخفی کنه روشو با چادُری اون که برای زهرا فدا شده محسن بود اگه نبود میخ، الان تولدِ محسن بود *مادر! جلو بچه هات زدنت، مادر! جلو چشمِ شوهرت زدنت...* رفته هجومِ شعله ها به سویِ فاطمه وا شده رویِ اَجنبی به رویِ فاطمه شکسته با فشارِ در، پهلویِ فاطمه *هرجا هستی بلند صدا بزن: یا زهرا!...*