eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
58 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
تا گرفتارِ تو اَم، از همه آزادترم با غمِ عشقِ تو از کُلِّ جهان شادترم هر چه هستند به چشمانِ تو عادت دارند وسطِ این همه من اَز همه معتادترم با تو آن قصّهٔ شیرین به لبم شور شده چون من از خسروِ دلباخته، فرهادترم بس که در موجِ صدایت صدفِ احساس است موقعِ صیدِ سخن از همه صیّادترم چون تو از هر چه که خوب است به من خوب‌تری من هم از گرمیِ این عاطفه مردادترم هر چه نعمت که به دنیاست خدا داد به ما عشق فریاد برآورد خدادادترم هدفم از غزل این بود بگویم یک بار تا تو هستی به دلم از همه دلشادترم.
۸ شهریور ۱۴۰۱
شعر گفتن بعدِ بغض و گریه می‌چسبد ولی حالمان را عطرِ یارِ رفته بهتر می‌کند
۸ شهریور ۱۴۰۱
انسان شناسی ام شده این گونه یا حسین هر کس که خاک پای شما گشت، آدم است
۸ شهریور ۱۴۰۱
طالبِ وصلیم ما را با تسلی‌ کار نیست ناله‌ گَر از پا نشیند اشک می‌افتد به راه
۸ شهریور ۱۴۰۱
آخرین روز از محرم عشق غوغا می‌کند در ضریح شاه طوس او روضه برپا می‌کند رهبرم تا سر به روی مضجع سلطان گذاشت بغض چندین ساله‌اش را گریه معنا می‌کند
۸ شهریور ۱۴۰۱
روزگارم را اگر یک روزی نقاشی کنم یک قفس با خاطرات یک قناری میکشم 🌹
۸ شهریور ۱۴۰۱
از کاسه ی شکسته نخیزد صدا درست احوال ما مپرس که ما دل شکسته ایم...
۸ شهریور ۱۴۰۱
خدا مرا به فراق تو مبتلا نکند من و ندیدن روی تو؟ نه! خدا نکند
۸ شهریور ۱۴۰۱
بغض و اشک و مشق و مرگ و درد و عشق این هجا های کشیده میکشد آخر مرا ...
۸ شهریور ۱۴۰۱
در ما بہ ناز می‌نگرد دلرباے ما بیگانہ‌وار می‌گذرد آشناے ما با هیچڪس شڪایت جورش نمی‌ڪنم ترسم بہ گفتگو ڪشد این ماجراے ما ما دل بہ درد هجر ضرورے نہاده‌ایم زیرا ڪہ فارغست طبیب از دواے ما
۸ شهریور ۱۴۰۱
این حسین کیست که میرِ سِپَهَش عباس است این چه خونیست که در زُمره یِ حقُ النّاس است... ...
۸ شهریور ۱۴۰۱
من و دامن خیالت که نه روز داند از شب نه وصالی از فراقی نه حضوری از غیابی...
۸ شهریور ۱۴۰۱
زلف تو و عمر من؟ چه راه درازی! چشم تو و حال من؟ چه روز سیاهی! مسئله‌ی مرگ و زندگی، نظر توست می‌کُشی و زنده می‌کنی به نگاهی...
۸ شهریور ۱۴۰۱
فقير منم كه ندارمت...
۸ شهریور ۱۴۰۱
یک خدا داریم یک میلیون و اندی کدخدا کدخدایان بس کنیداین نسل مرتد می شود... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌...
۸ شهریور ۱۴۰۱
ای آرزوی من، زکجا باز جویمت تا همچو نی نوازم و چون گل ببویمت تا بنگری چه می کشم از دوری ات دمی بگذار پا به دیده ی من تا بگویمت در خون خویش غوطه ورم تا به کوی تو تا چون قلم طریق محبت بپویمت گفتی که منتهای امید تو چیست؟ آه ای منتهای آرزوی من، چه گویمت؟ از هرچه هست در همه عالم تو را گزید خاطر، اگر که از همه عالم بجویمت در چشم من یکی ز ره مردمی در آی تا گرد ره به اشک ز دامن بشویمت...
۸ شهریور ۱۴۰۱
به قدر رم از این عالم ، توانی آرمید آنجا که اینجا هر که سستی کرد نتواند رسید آنجا رواجی نیست در محشر عبادات ریایی را به سیم قلب نتوان ماه کنعان را خرید آنجا به غربال بصیرت پاک گردان دانه ی خود را که هر تخمی که کاری یک به یک خواهد دمید آنجا ز خشکی خرده ای کز تنگ دستان در گره بستی عرق خواهد شد و بر چهره ات خواهد دوید آنجا اگر اینجا گشایی عقده ای از کار محتاجان درِ جنّت به رویَت باز گردد بی کلید آنجا... رم : فرار سیم قلب : سکه ی تقلّبی خشکی خرده : خرده نان خشک
۸ شهریور ۱۴۰۱
. خسته ام! سنگ نزن، هی نشکن روح مرا شده ام عاشق یک آینه نشناس، چرا؟
۸ شهریور ۱۴۰۱
دارد تمام می شود آقا عزای تو کم گریه کرده ایم محرم برای تو تازه به شام می رسد از راه قافله تازه رسیده نوبت تشت طلای تو...  
۸ شهریور ۱۴۰۱
آیینه هم نگاه به بال و پرم نکرد - با هیچ کس نگو - نفسی باورم نکرد خود را میان گرد و غباری نهفته بود ماندم چه خاک بوده کسی بر سرم نکرد شاید نخواسته ست بیایی به دیده ام اما چرا نخواستنش بهترم نکرد آتش گرفته بود دل ... آیینه دیده بود جز آتش نگاه تو خاکسترم نکرد خود را شکستم آینه را بشکنم چرا کاری که کرده بود ... دو چشم ترم نکرد از تو سرودم ... آینه قدری بهانه بود شعرم برای آنکه کمی باورم - نه - کرد
۸ شهریور ۱۴۰۱
آمد زمان سخت اسیری میان شام کوچه به کوچه سختی ماندن در ازدحام دروازه ی شلوغ و تجمع میان راه ساعات سخت رد شدن از هجمه ی نگاه از روی نیزه حال خراب مرا ببین با آستین پاره حجاب مرا ببین در شام داده اند به ما چه مدارجی! با طعنه گفته اند به ما قوم خارجی خندیده اند بر غم ما در ازای چه؟! پوشیده اند رخت عروسی برای چه؟! ارکان آسمان و زمین تیره می شوند مردان مست شام به ما خیره می شوند رقاصه ها کنار من آهنگ می زنند زن ها ز پشت بام سویم سنگ می زنند با ضرب کعب نیزه، به اجبار می برند ما را برای چه سر بازار می برند؟! حرفی نمی زنم که شدم از خجالت آب زینب کجا و رفتن در مجلس شراب؟! با دست بسته راهی دارالخلافه ام از مجلس یزید حسابی کلافه ام در بین طشت رفت سرت، نیمه جان شدم با چشم خیس خیره سوی خیزران شدم آنقدر زد به روی لبت در برابرم دندان تو شکست، بمیرم برادرم از ظلم روزگار گرفته دلم، چه بد... باید زن یزید به ما پوشیه دهد؟! پنجاه سال شد که به عشقت عجین شدم امشب بیا ببین که خرابه نشین شدم شاعر:
۸ شهریور ۱۴۰۱
با سلام و خدا قوت محکومیت اهانت به چادر همسر و دخترشهید خادم صادق در پاساژ لطفا حمایت کنید. https://farsnews.ir/my/c/162370 https://eitaa.com/joinchat/3344760855C17713c4a73
۸ شهریور ۱۴۰۱
دورے جاناݧ بود از دورے جاݧ تلخ‌تر درشمار زندڪَانی نیسٺ ایام وداع..!!!
۸ شهریور ۱۴۰۱
چرا بدون هم این عشق را حرام کنیم؟ برای بودنِ با هم، بیا قیام کنیم بمان به حرمت این شعرِ عاشقانه، بمان بیا به عشق، به این واژه احترام کنیم تو آمدی که بگویی خدا نگهدارت من آمدم که دوباره به هم سلام کنیم چقدر حرفْ زیاد است پشت ما دو نفر نرو که از خودمان رفع اتهام کنیم! جدا شدیم مبادا که چشممان بزنند جدا شدیم که این ترس را تمام کنیم
۸ شهریور ۱۴۰۱
ابر می بارد و من می شوم از یار جدا چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا ابر و باران و من و یار ستاده به وداع من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا
۸ شهریور ۱۴۰۱
بیمار غمت را نفسی هست هنوز..
۸ شهریور ۱۴۰۱
بی‌دل و خسته درین شهرم و دلداری نیست غم دل با که توان گفت که غمخواری نیست
۸ شهریور ۱۴۰۱
نگاه نافذ تو، پادشاهِ مقتدری‌ست! به چشم‌‌های تو باید فقط بگویم "چشم" 🖇💌
۸ شهریور ۱۴۰۱
در خاطرم روانه شد و شب بخیر گفت گفتم که در نبود تو شبها بخیر نیست... 🌙
۸ شهریور ۱۴۰۱
نیست کسی نیست دراین شهر بد تا که بفهمد من دیوانه را
۸ شهریور ۱۴۰۱