آیه بامداد دوشنبه : #قرآن . سوره غافر : وَ ما يَسْتَوِي الْأَعْمى‏ وَ الْبَصِيرُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ لَا الْمُسِي‏ءُ قَلِيلًا ما تَتَذَكَّرُونَ «58» . نابينا و بينا يكسان نيستند و كسانى هم كه ايمان آورده و #كارهاى شايسته انجام داده‏اند، با (مردم) بدكار برابر نيستند؛ چه كم متذكّر مى‏شويد. پيام‏ها: 1- تكبّر، بزرگ‏ترين مانع حقّ بينى و حقّ پذيرى است. (متكبّر مانند كور است). «ما يَسْتَوِي الْأَعْمى‏ وَ الْبَصِيرُ» 2- ايمان و بينش، بر عمل مقدّم است. آمَنُوا وَ عَمِلُوا ... 3- آن چه محور است، علم و تذكّر است نه آمار و ارقام. أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‏ ... قَلِيلًا ما تَتَذَكَّرُونَ‏ 4- انسان بى‏ اعتنا به حقايق #كور است. الْأَعْمى‏ ... قَلِيلًا ما تَتَذَكَّرُونَ‏ 5- توده‏ى مردم نمى‏ دانند و گروه بينا و پندپذير، اندك هستند. أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ‏ ... قَلِيلًا ما تَتَذَكَّرُونَ‏ 6- در آيه‏ى قبل خوانديم كه: «اكثر مردم نمى‏ دانند» در اين آيه فرمود: «افراد كمى متذكّر مى‏شوند و #پند مى‏پذيرند» پس دانستن مهم نيست، #هوشيار بودن مهم است. «قَلِيلًا ما تَتَذَكَّرُونَ»

آیات بامداد یکشنبه : #قرآن . سوره «ق» : إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ وَ إِلَيْنَا الْمَصِيرُ «43» . همانا اين ما هستيم كه زنده مى‏ كنيم ومى ‏ميرانيم و #بازگشت (همه) به‏ سوى ماست. . سوره «ق» : يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعاً ذلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنا يَسِيرٌ «44» . روزى كه زمين به سرعت از روى آنان #شكافته شود، (و آنان از گورها بيرون آيند.) اين #حشر (و گردآوردن همه انسان‏ها) بر ما آسان است. . سوره «ق» : نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعِيدِ «45» . ما به آنچه (مخالفان) مى‏گويند آگاهتريم و تو مأمور به #اجبار مردم نيستى (تا آنان را با زور به راه راست درآورى). پس هر كه را از وعده عذاب من مى‏ترسد، به وسيله‏ى قرآن #پند ده. . نكته ‏ها: « #جبار» هم به معناى جبران كننده است كه يكى از صفات و نام‏هاى خداوند است، «الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ» و هم به معناى اجبار و #سلطه بر ديگران از روى تجاوز است كه صفتى زشت و مورد نهى است. «ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ» . خداوند در اين آيات مى‏فرمايد: در #قيامت شك نكنيد زيرا: - مرگ و حيات شما به دست ماست. «نُحْيِي وَ نُمِيتُ» - براى خروج شما از قبرها، زمين را مى‏شكافيم. «تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعاً» - انسان‏هاى پراكنده را جمع مى‏كنيم. «ذلِكَ حَشْرٌ» - اين كار هيچ سختى ندارد. «يَسِيرٌ» . در آيه 39 فرمود: «فَاصْبِرْ عَلى‏ ما يَقُولُونَ» بر آنچه ياوه ‏سرايان مى‏گويند، صبر كن، آيات‏ بعد، به مسائلى كه انسان را #صبور مى‏سازد اشاره مى‏كند، از جمله: - ذكر و تسبيح خداوند. «فَاصْبِرْ عَلى‏ ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ» - ياد قيامت. فَاصْبِرْ ... ذلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ‏ - توجه و حضور خداوند. فَاصْبِرْ ... إِلَيْنَا الْمَصِيرُ - توجه و علم خداوند به سخنان ياوه مخالفان. فَاصْبِرْ ... نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ‏ . آغاز اين سوره با سوگند به قرآن و پايان آن با تذكّر و توجّه به قرآن اختصاص يافت. پيام‏ها: 1- جز خداوند، هيچ كس قدرت زنده كردن و #ميراندن ندارد. «إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ» 2- ياد اين‏كه بازگشت همه به سوى اوست، توان انسان را در برابر مشكلات افزون مى‏كند. فَاصْبِرْ عَلى‏ ما يَقُولُونَ‏ ... إِلَيْنَا الْمَصِيرُ 3- وظيفه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تبليغ دين است، نه تحميل دين. «وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ» (پذيرش دين بايد با اختيار باشد.) 4- محور تبليغات دينى بايد #قرآن باشد، زيرا بهترين وسيله تذكّر است. «فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ» 5- معارف بلند، منطقى و فطرى قرآن، براى پذيرش مردم كافى است و نيازى به اجبار نيست. «ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ» 6- پندپذير كسى است كه از قيامت خوف داشته باشد. فَذَكِّرْ ... مَنْ يَخافُ وَعِيدِ 7- حقايق دين در نهاد انسان نهفته است، تنها #يادآورى لازم است. «فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ» (كلمه «ذكر» به معناى يادآورى نهفته‏ها و فراموش شده ‏هاست) 8- كسى كه قيامت را نمى ‏پذيرد، بهترين تبليغ‏ها از بهترين مبلّغان براى او سودى ندارد. «مَنْ يَخافُ وَعِيدِ»

آیات بامداد یکشنبه : #قرآن . سوره قمر : وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ «28» و به آنان خبر ده كه آب، ميان آنان و #شتر تقسيم شده است، هر كدام براى دريافت نصيب خود حاضر شوند. سوره قمر : فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‏ فَعَقَرَ «29» سوره قمر : فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ «30» پس آنان رفيقشان را صدا كردند، پس پذيرفت، دست به كار شد و شتر را از پاى درآورد ! پس (بنگر) كه عذاب و هشدار من چگونه بود؟ سوره قمر : إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ «31» (به كيفر اين جنايت) ما #صيحه (و صاعقه ‏اى مرگبار) را فرو فرستاديم، پس آنان مثل گياه #خشك و خردشده‏ اى گشتند كه صاحب چهارپايان در آغل مى‏ريزد ! وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ «32» و البتّه ما قرآن را براى #پند گرفتن، آسان قرار داديم، پس آيا پندپذيرى هست؟ . نكته ‏ها: تقسيم آب ميان مردم و شتر، يك #آزمايش مهم الهى بود كه مردم بايد اين قانون را مراعات كرده و فقط روزى كه حق بهره‏ گيرى از آب را دارند، سر آب حاضر شوند. ( به تعبیر من ، در اون #معجزه آشکار و عجیب ، همیشه و در همه حال نظر کنند ، و دقت کنند و غافل نشوند ...) . در آيه‏ى 155 سوره شعراء مى‏خوانيم كه حضرت صالح فرمود: يك روز آب قريه براى ناقه و يك روز براى شما. «لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ» «شِرْبٌ» به معناى قسمت و نصيب است كه در مورد سهم آب گفته مى‏شود. «تعاطى» به معناى برگرفتن چيزى يا انجام دادن كارى است كه سزاوار نيست و جرأت مى‏خواهد. چون كلمه «تعاطى» در قالب تفاعل است، گويا ميان قوم ثمود و قاتل شتر مبادله و تفاهمى صورت گرفته است. «عقر» به معناى از پاى درآوردن ناقه است. «هشيم» به معناى گياه خشك و خرد شده است. «محتظر» كسى است كه براى چهار پايان خود گياهان خشك را جمع آورى مى‏كند. با اينكه #كشنده ناقه يك نفر بيشتر نبوده، ولى در آيات ديگر قرآن به همه مردم نسبت داده است، «فَعَقَرُوها»* يا «فَعَقَرُوا النَّاقَةَ» كه به فرموده روايات به دليل هم فكرى و رضايت ديگران بر كار قاتل بوده و اين گناه به حساب آنان نيز محاسبه مى‏شود. . پيام‏ها: 1- گاهى امتحان با جيره ‏بندى آب است كه به دستور پيامبر جيره بندى مى‏شود. «أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ» 2- افراد نااهل اگر خود نتوانند كارى انجام دهند، از كسانى كه جرأت فساد دارند دعوت مى‏كنند. «فَنادَوْا صاحِبَهُمْ» 3- قداست شكنى، جرأت لازم دارد. «صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‏» 4- افراد شرور، آماده‏ى ايجاد شر هستند و فرصت سوزى نمى‏كنند. فَنادَوْا ... فَعَقَرَ 5- اگر از نعمتى كه فرستاده شد قدردانى نكنيم، «مُرْسِلُوا النَّاقَةِ» عذاب، فرستاده مى‏شود. «أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً» 6- در نقل مطالب تاريخى قرآن، زمان و مكان و شخص مهم نيست، انگيزه و نتيجه مطرح است. (در اين آيات، نه نام كسى‏كه ناقه را كشت برده شده و نه زمان و مكان حادثه مشخص شده است). 7- گرچه قاتل يكى بود ولى به خاطر رضايت ديگران به كار او، همه نابود شدند. فَعَقَرَ ... أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً 8- با اراده‏ى خداوند يك امت با يك صيحه محو مى‏شوند. «صَيْحَةً واحِدَةً» 9- گاهى يك امّت به خاطر يك نافرمانى و جسارت نابود مى‏شوند. «فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ» 10- قهر الهى، افراد تنومند و غول پيكر را همچون گياه خرد شده مى‏كند. «كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ» 11- قرآن، بهترين و صحيح‏ترين تاريخ‏ها و عبرت‏ها را به راحتى در اختيار همگان قرار مى‏دهد. «وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا»