آیه بامداد شنبه :
#قرآن
.
سوره شورى : وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ
وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ
وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ «25»
.
و اوست كه #توبه را از بندگانش مىپذيرد
و از گناهان در مىگذرد
و هر چه را انجام مىدهيد مىداند.
.
پيامها:
1- پذيرش توبه گناهكاران و عفو آنان تنها در اختيار خداوند است. «وَ هُوَ الَّذِي»
2- در اسلام بن بست وجود ندارد و راه #بازگشت همواره باز است. «يَقْبَلُ التَّوْبَةَ»
3- خداوند تمام گناهان را مىبخشد. «يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ»
(كلمه «سيئات» جمع همراه الف و لام است يعنى همه گناهان)
4- خداوند با وعده عفو، منحرفان را به توبه #تشويق مىكند. يَقْبَلُ التَّوْبَةَ ... يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ
5- توبه بايد همراه تغيير در رفتار و گفتار باشد
و گرنه نوعى تظاهر و رياكارى است كه خدا مىداند. «وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»
آیه بامداد پنجشنبه :
#قرآن
.
سوره شورى : وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ وَلِيٍّ مِنْ بَعْدِهِ
وَ تَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ
يَقُولُونَ هَلْ إِلى مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ «44»
و هر كه را خدا #گمراه كند (و به گمراهى خويش واگذارد) پس بعد از آن براى او هيچ ياورى نيست
و ستمگران را هنگامى كه عذاب الهى را ديدند مشاهده مى كنى كه مىگويند:
آيا راهى براى #بازگشت (به دنيا) وجود ندارد؟
نكته ها:
اگر چه در آياتى از قرآن، گمراهى گمراهان به خداوند نسبت داده شده، لكن آيات ديگر اين نسبت را تفسير مىكند و مىفرمايد:
«يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتابٌ» ، خداوند، اهل طغيان و اسراف را گمراه مىكند.
«وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِينَ» ، خداوند، فاسقان را گمراه مىكند.
«وَ يُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ» ، خداوند، ظالمان را گمراه مىكند.
«يُضِلُّ اللَّهُ الْكافِرِينَ» خداوند، كافران را گمراه مىكند.
به عبارت ديگر گمراهىِ ابتدايى نداريم، ولى گمراهىِ كيفرى داريم كه نتیجه اسراف و كفر و فسق افرادى، آنان را به وادى گمراهى مىكشاند.
پيامها:
1- تجاوز به حقوق مردم سبب محروميّت از هدايت و افتادن در گرداب گمراهى و سرگردانى و حسرت است.
يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ ...
وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ ... هَلْ إِلى مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ
2- ظالمان و منحرفان بدانند كه هيچ فرد و قدرتى آنان را نجات نخواهد داد. «فَما لَهُ مِنْ وَلِيٍّ»
3- آگاهى از اخبار قيامت، تنها از طريق وحى ممكن است. «تَرَى الظَّالِمِينَ»
4- بر خلاف بهشتيان كه هر چه مى خواهند دريافت مىكنند، «لَهُمْ ما يَشاؤُنَ»
دوزخيان به هيچ آرزويى نمى رسند. «هَلْ إِلى مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ»
آیات بامداد شنبه :
#قرآن
سوره زخرف : وَ ما نُرِيهِمْ مِنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِها
وَ أَخَذْناهُمْ بِالْعَذابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ «48»
و ما هيچ #معجزه اى به فرعونيان نشان نمىداديم، مگر آنكه از معجزه ديگر بزرگتر بود
و ما آنان را به عذاب گرفتيم تا شايد باز گردند.
سوره زخرف : وَ قالُوا يا أَيُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ
إِنَّنا لَمُهْتَدُونَ «49»
و (به #موسى) گفتند: اى ساحر ! ، پروردگارت را به آنچه نزد تو عهد كرده است براى ما بخوان (تا عذاب را از ما بردارد ،
كه در آن صورت) قطعاً هدايت تو را خواهيم پذيرفت.
سوره زخرف : فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِذا هُمْ يَنْكُثُونَ «50»
ولى همين كه (به دعاى موسى) #عذاب را از آنان برطرف كرديم، همان دم ، همگى پيمان شكستند (و ايمان نياوردند) !
نكته ها:
در سورهى اعراف آيه 135 نيز مىفرمايد: همين كه ما از آنان قهر خود را برگرفتيم، آنان پيمان تسليمى كه بسته بودند، شكستند.
«فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ يَنْكُثُونَ»
پيامها:
1- براى روحيه هاى لجوج استدلال و معجزهى پى در پى لازم است.
«وَ ما نُرِيهِمْ مِنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِها»
2- معجزات پى در پى، نشانهى عنايت خداوند به هدايت مردم است. «آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِها»
3- اول اتمام حجّت بعد مجازات. نُرِيهِمْ مِنْ آيَةٍ ... أَخَذْناهُمْ
4- در شيوه تبليغ بايد ابتدا مرحله هاى عادى را طى كرد
بعد مرحله بالاتر را. «هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِها»
5- قهر الهى در دنيا براى توجّه و #بازگشت مردم است. «لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»
6- افراد پست حتّى در حال گرفتارى و فشار، دست از تحقير ديگران بر نمىدارند. «يا أَيُّهَا السَّاحِرُ»
7- مجرمين در عمق روح خود، اولياى خدا را مستجاب الدعوه مىدانند. «ادْعُ لَنا رَبَّكَ»
8- نبوّت يك عهد الهى است. «عَهِدَ عِنْدَكَ»
9- انسان به هنگام گرفتارى تعهّد مىدهد «إِنَّنا لَمُهْتَدُونَ» ولى بعد از حل مشكل پيمان شكن است. «يَنْكُثُونَ»
10- به هنگام احساس #خطر ، فطرت خداشناسى در انسان بيدار مىشود. «إِنَّنا لَمُهْتَدُونَ»
آیه بامداد یکشنبه :
#قرآن
.
سوره جاثيه : مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ
وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها
ثُمَّ إِلى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ «15»
.
هر كس كار شايسته اى انجام دهد، پس به سود خود اوست
و هر كس #عمل بدى مرتكب شود، پس به زيان خود اوست،
سپس به سوى پروردگارتان #بازگشت داده مىشويد.
نكتهها:
قرآن بارها با بيانات گوناگون به اين اصل اشاره فرموده است كه نتيجه عمل به خود انسان بر مىگردد، چنانكه مىفرمايد:
«وَ مَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ» هر كس شكر كند، پس براى خويش شكر كرده و هر كس كفران ورزد به #زيان خويش است.
«فَمَنِ اهْتَدى فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها» هر كس هدايت پذيرفت، به #نفع خود اوست و هر كس گمراه شد، به ضرر خود اوست.
.
پيامها:
1- نظام كيفر و پاداش الهى عادلانه و بر اساس #عملكرد نيك و بد خود انسان است. مَنْ عَمِلَ صالِحاً ... وَ مَنْ أَساءَ
2- خداوند، به كار خير انسان نيازى ندارد. «عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ»
3- انسانها در برابر قانون الهى مساوى هستند.
(انسان، هر كه باشد و عمل، هر چه باشد، مورد كيفر وپاداش قرار مىگيرد.) مَنْ عَمِلَ صالِحاً ... وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها
4- خدا انسان را آزاد آفريده است. مَنْ عَمِلَ صالِحاً ... مَنْ أَساءَ
5- دليل معاد، #عدل الهى است. مَنْ عَمِلَ صالِحاً ... مَنْ أَساءَ ... إِلى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ
6- #معاد، اميدى به صالحان و هشدارى به خلافكاران است. «إِلى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ»
7- قيامت قهرى است و به اختيار انسان نيست. «تُرْجَعُونَ»
8- پاداش و كيفر الهى، اقتضاى ربوبيّت اوست. «إِلى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ»
آیات بامداد یکشنبه :
#قرآن
.
سوره «ق» : إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ وَ إِلَيْنَا الْمَصِيرُ «43»
.
همانا اين ما هستيم كه زنده مى كنيم ومى ميرانيم و #بازگشت (همه) به سوى ماست.
.
سوره «ق» : يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعاً ذلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنا يَسِيرٌ «44»
.
روزى كه زمين به سرعت از روى آنان #شكافته شود،
(و آنان از گورها بيرون آيند.) اين #حشر (و گردآوردن همه انسانها) بر ما آسان است.
.
سوره «ق» : نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ
وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ
فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعِيدِ «45»
.
ما به آنچه (مخالفان) مىگويند آگاهتريم
و تو مأمور به #اجبار مردم نيستى (تا آنان را با زور به راه راست درآورى).
پس هر كه را از وعده عذاب من مىترسد، به وسيلهى قرآن #پند ده.
.
نكته ها:
« #جبار» هم به معناى جبران كننده است كه يكى از صفات و نامهاى خداوند است، «الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ»
و هم به معناى اجبار و #سلطه بر ديگران از روى تجاوز است
كه صفتى زشت و مورد نهى است. «ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ»
.
خداوند در اين آيات مىفرمايد: در #قيامت شك نكنيد زيرا:
- مرگ و حيات شما به دست ماست. «نُحْيِي وَ نُمِيتُ»
- براى خروج شما از قبرها، زمين را مىشكافيم. «تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعاً»
- انسانهاى پراكنده را جمع مىكنيم. «ذلِكَ حَشْرٌ»
- اين كار هيچ سختى ندارد. «يَسِيرٌ»
.
در آيه 39 فرمود: «فَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ» بر آنچه ياوه سرايان مىگويند، صبر كن،
آيات بعد، به مسائلى كه انسان را #صبور مىسازد اشاره مىكند، از جمله:
- ذكر و تسبيح خداوند. «فَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ»
- ياد قيامت. فَاصْبِرْ ... ذلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ
- توجه و حضور خداوند. فَاصْبِرْ ... إِلَيْنَا الْمَصِيرُ
- توجه و علم خداوند به سخنان ياوه مخالفان. فَاصْبِرْ ... نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ
.
آغاز اين سوره با سوگند به قرآن و پايان آن با تذكّر و توجّه به قرآن اختصاص يافت.
پيامها:
1- جز خداوند، هيچ كس قدرت زنده كردن و #ميراندن ندارد. «إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ»
2- ياد اينكه بازگشت همه به سوى اوست، توان انسان را در برابر مشكلات افزون مىكند. فَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ ... إِلَيْنَا الْمَصِيرُ
3- وظيفه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تبليغ دين است، نه تحميل دين. «وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ» (پذيرش دين بايد با اختيار باشد.)
4- محور تبليغات دينى بايد #قرآن باشد، زيرا بهترين وسيله تذكّر است. «فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ»
5- معارف بلند، منطقى و فطرى قرآن، براى پذيرش مردم كافى است و نيازى به اجبار نيست. «ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ»
6- پندپذير كسى است كه از قيامت خوف داشته باشد. فَذَكِّرْ ... مَنْ يَخافُ وَعِيدِ
7- حقايق دين در نهاد انسان نهفته است، تنها #يادآورى لازم است. «فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ» (كلمه «ذكر» به معناى يادآورى نهفتهها و فراموش شده هاست)
8- كسى كه قيامت را نمى پذيرد، بهترين تبليغها از بهترين مبلّغان براى او سودى ندارد. «مَنْ يَخافُ وَعِيدِ»