eitaa logo
در حرم یار
1.6هزار دنبال‌کننده
765 عکس
36 ویدیو
3 فایل
جلسات مباحث آیت الله محمدشجاعی(ره) و گزیده ای از نکته های بزرگان اخلاق و عرفان اسلامی از لسان استاد سیدعربی نشر و نسخه برداری از مطالب با ذکر کانال و منبع آن بلامانع است ارتباط با آدمین : @DarharameyarAdmin «تبادل و تبلیغ نداریم»
مشاهده در ایتا
دانلود
آیت الله محمد شجاعی (ره): نماز درمعراج تشریح شد که این از حقیقت بالایی حکایت دارد که اصلا عقل وفکر ما نمیرسد ما نمیتوانیم بفهمیم حقیقت نماز چیست اما در حدی که میفهمیم نکته ای را میخواهم بگویم وآن اینکه نمازی که ما میخوانیم در مرحله اول یک نوع اقتداء به رسول اکرم (ص) است (دقت کنید) خودما نمیفهمیم چه کار میکنیم آنچنان که هست نمی یابیم یک اقتدایی است که میشود چیزهایی فهمید خیلی جزئی شبیه به اقتدا کردن به آن کس که با نماز به عروج رفته من وشما وقتی نماز میخوانیم نوعی اقتداء می کنیم یا شبیه اقتداء به حضرت رسول (ص) یعنی همان را که حضرت انجام میداد همان را انجام میدهیم ولی خود نمی فهمیم امام جماعت هم خود رسول الله است در نظام وجود و بعد ائمه معصومین (ع) مااقتداء میکنیم به آنچه آنها کرده اند ومی کنند نماز یک چنین چیزی است (آن اندازه که میشود گفت میگویم ) ما اقتدا می کنیم به رسول الله با آن معرفت و شناخت و آن حرکتی که می کرد بدون اینکه بفهمیم نماز خواندن من وشما چنین است اگر چه اگر مجاهدت کنیم چیزهایی می فهمیم ولی باز در مرحله اقتداء است آنچه رسول الله میکرد نخواهد بود اگرهمین اقتداء درست نباشد دیگر هیچ میشود وقتی چیزی را نمی فهمیم و فقط صورتی را تصویر می کنیم لااقل باید این مسئله در حد اقتداء درست باشد (مطلب را بیش از این نمیتوانم بگویم ) باید درحد اقتداء پیش رفت والا خطرناک میشود اول اقتداء به رسول اکرم و بعد به حضرات معصومین علیهم السلام مثلا اقتداء به امام جماعت معمولی در نماز شرایطی دارد که نباید مختل شود وگرنه دیگر اقتداء نیست این را برای تقریب به ذهن گفتم باید آن سعی لازم را داشته باشیم که در حد اقتداء قرار بگیریم تا به شفاعت حضرت معراج ما تحقق پیدا کند آن معراجی که ما خود نمیفهمیم چه می کنیم اما این اقتداء چگونه میشود که محفوظ باشد ؟ ادامه دارد... https://t.me/AyatollahShojaee1389 http://sapp.ir/ayatollahshojaee http://eitaa.com/ayatollahshojaee
آیت الله محمد شجاعی (ره): کارما درنماز با اقتداء درست میشود طبعاماحرکاتی ، عروجی ، معراجی که در نمازداریم به اقتداء رسول الله و ائمه (س)وبه شفاعت آنها بسوی حق و جوار حق وارد می شویم فراموش نکنیم ومتوجه باشیم این بعدی از شفاعت حضرت رسول و ائمه (س)است شفاعتی از رسول الله در قیامت است و شفاعتی نیز در اشکال گوناگون در اینجاست شفاعتی برای همه عوالم همه موجودات همه انبیاء ، شفاعتی برای خود ائمه حضرت شفیع کل است هرکس در نماز می ایستد اگر اقتدائش درست باشد ووصل شود به صف معراجیان که در پشت رسول الله هستند به شفاعت رسول در حرکت و معراج است و بعد به شفاعت ائمه (ع) اگر اقتداء درست شد وبه شفاعت رسول الله در هر نمازی حرکت کردیم ، در حقیقت به آن کوثری که ساقیش حضرت امیر و صاحبش رسول الله است (که فقط اسمش را شنیده ایم و فهمش مانده برای وقت خودش) به آن کوثر می رسیم اینها چیزهایی است که بیش از این نمیشود گفت ..... اگر اقتداء درست نباشد متصل به رسول الله نیستیم و شفاعت او در میان نیست وبرای ما معراجی در باطن امر تحقق نخواهد یافت وبه آنجا که باید برویم نخواهیم رفت وبه حوض کوثری که باید وارد شویم نخواهیم شد وشفاعتی پیش نخواهد آمد فلذا مواظبت کنید که مسئله طوری پیش نیاید که از اقتداء بیفتیم میدانید که اگر نماز انسان به جایی نرسد بقیه مسائل معطل است اول چیزی که روی آن حساب میشود نماز است از خدا میخواهیم عمری باشد و معرفت بیشتری پیدا کنیم و مسئله را عمیق تر از این بتوانیم صحبت کنیم برای اقتداء چندین شرط است که باید آنها را مراعات کرد تا اقتداء محفوظ باشد اول .... https://t.me/AyatollahShojaee1389 http://sapp.ir/ayatollahshojaee http://eitaa.com/ayatollahshojaee
آیت الله محمد شجاعی (ره): چندین شرط است که باید مراعات شود تا اقتدائی که ذکر شد محفوظ باشد اول اینکه مسائل صوری وظاهری و رساله ای نماز را باید خوب یادگرفت تاکید میکنم به شما و نزدیکان شما که اولین چیزی که موجب میشود اقتداء تحقق پیدا نکند عدم آشنایی به مسائل ظاهری وفقهی در مقابل آداب باطنی است باید مسائل را خوب یاد بگیریم و به این اکتفا نکنید که از این وآن یاد بگیرید وقت صرف کنید و خودتان با تمام جزئیات یاد بگیرید و به دیگران هم یاد بدهید دومین مسئله ای که به اقتداء لطمه وارد میکند مراعات نکردن اول وقت است بدون عذر اگر عذری نبود هیچ وقت نماز را از اول وقت به تاخیر نیاندازید در وسائل الشیعه طبع جدید ص 91 روایتی است از امام رضا (ع)کوتاه و پرمعنا در تفسیر این آیه که (ویل للمصلین الذین هم عن صلاتهم ساهون )وای به حال نمازگزارانی که از نمازشان غفلت میکنند سهو میکنند امام فرمود تاخیر انداختن بدون عذر از اول وقت است در آیه میفرماید وای به حال نمازگزاران یعنی نمازش در مخاطره بوده است سوم اینکه نماز را با عجله نخوانید این هم چیزی است که بسیار روی آن حساب شده است البته آن اندازه که ما میفهمیم والا بدی های آن زیادتر ازآن است که ما بفهمیم باز عجله در جایی که عذری هست را عرض نمیکنم مثلا در خصوص خانمها بچه ای گریه میکند و خود را می کشد و آنجا شرع مقدس گفته که زود تمام کن و کوتاه کن و به واجب اکتفا کن یا امام جماعت نماز میخواند و در بین مامومین کسانی هستند که پیر وضعیف هستند باید مراعات کرد اینها را خود شرع مقدس اجازه داده ودستور داده است ولی در جایی که خود انسان میخواهد زود تمام کند زود بخواند وبرود سراغ اوهام و خیالات و تضییع وقت کردن ها این بسیار کار بدی است و خدا کند که شما خیلی چیزها رابفهمید در وقتش و این را هم بفهمید که چقدر قبیح است در روایات هست که عجله میکنی برای چه ؟ به چه کار میخواهی برسی ؟ مسائل بدست کیست ؟ ببین در محضر چه کسی هستی و به کجا فرار میکنی اصلا مشکل ها بدست خدا حل میشود شما شب وروز خودتان را بکشید تا خدا نخواهد مشکلی حل نخواهد شد و خدا بخواهد بدون اینکه خود را بکشید حل میشود اگر شما زود بروید به تدبیر کاری بپردازید اگر خدا نخواهد تدبیر شما عکس خواهد شد به مقامی قدم گذاشته اید که همه چیز آنجاست برای چه عجله می کنید دوای همه دردها آنجاست کسانی که در نماز تدبیر میکنند برای مسائلشان اگر هوشیار باشند معمولا خراب میکنند و کارشان بدتر میشود نمیدانم فهمیده اید یا نه ؟ در نماز فکر میکنند که چنین میکنم چنان میکنم و بعد خراب میکنند (اگربفهمند) ما هنوز در شرک غوطه وریم یافتن این معنا خود توحید میخواهد گاهی انسان عجله میکند به کاری برسد با عجله زود برود با فلان کس بنشیند یا تلویزیون تماشا کند این خیلی وحشتناک است یعنی انسان از سخن گفتن با خدا خوشحال نیست و زود میخواهد تمام کند و این خیلی وحشتناک است اگر کسی بفهمد نکته چهارم و پنجم را توضیح نمیدهم چون قبلا گفته ام فقط نام میبرم چهارم داشتن حضور و پنجم گناه نکردن واز معصیت اجتناب کردن است این پنج نکته را مراعات کنید تا از اقتداء نیفتید https://t.me/AyatollahShojaee1389 http://sapp.ir/ayatollahshojaee http://eitaa.com/ayatollahshojaee
آیت الله محمد شجاعی (ره) : ما در برنامه عبودی خود حالت استهزاء را هم برای خود گرفته ایم یک قلب راحت هم داریم!!! نمی‌فهمیم آنچه در نماز انجام دادیم اصلا نماز نیست آنچه روزه گرفتیم اصلا روزه نیست کارهایی که انجام داده ایم هیچکدام کاری نیست که خدا روی آن حساب بکند باید از اول تا آخر حساب کنیم ببینیم نمازمان چه بود اصلا چه میکردیم چه می‌گفتیم؟ شما این جمله را زیاد شنیده اید که ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر تا حالا دقت کرده اید و در این جمله تدبر کرده اید؟ این کلام حق است معنی اش چیست؟ اینکه فرموده نماز از معصیت باز می‌دارد آیا واقعا باز می‌دارد؟ این جدی است آیا حرفی که خدا گفته درست است؟ می‌شود نماز نماز باشد و باز ندارد؟ خداست کلام حق گفته حق کلام است عین حقیقت است من نیستم که حرف بزنم و نفهمم که چه می‌گویم و یا با تعارف و مبالغه حرف بزنم تمامش حساب شده است اینکه می‌گوید نماز از معصیت باز می‌دارد پس چرا باز نمی‌دارد؟ دقت کنید نمی‌دانم میتوانید جواب دهید؟ کلام حق است که نماز حتما از معصیت باز می دارد پس چرا نماز ما ما را از معصیت باز نمی‌دارد؟ اکثر ما نماز می‌خوانیم یعنی مومنین می‌خوانند ولی از معصیت باز نمی دارد از بعضی معصیت ها باز دارد را نمی‌گوییم کلا از معصیت باز نمی‌دارد چرا؟ پس کلام خدا درست نیست؟ یا نماز ما نماز نیست؟ کدام است ‌؟ نماز ما نماز نیست حالا که این مطلب را مز مزه کردید که یعنی نماز ما نماز نیست حالا آیا ما راضی هستیم که آنسو بی نماز باشیم؟ و با اینکه زحمت میکشیم و نماز می‌خوانیم خدا ما را بی نماز حساب کند؟ آیا این جدی است یا مسامحاتی هست و خدا نادیده می‌گیرد؟ کدام است؟ اگر مسامحه ای باشد ( نادیده گرفتن) باشد پس چرا فرمود آن الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر؟ حالا میدانید چرا ما احتمال مسامحه می‌دهیم؟ چون از اول قرآن را خوب نفهمیدیم می‌گوییم انشاالله درست می‌شود انشااللهی که اصلا در صدر اسلام و در بین ائمه و حضرت رسول ع این حرفها نبود اینها را بعدا من و شما درست کردیم از این انشاالله ها یکی هم نبود حالا آیا ما باید راضی باشیم به این مسئله که نماز ما نماز نیست؟..... https://t.me/AyatollahShojaee1389 http://sapp.ir/ayatollahshojaee http://eitaa.com/ayatollahshojaee
(ره): آنچه که ما انجام می‌دهیم اگر خوب بفهمیم چیست متوجه می‌شویم که به محضر خدا بردنی نیست اگر ما آن که رسول خدا می‌خواندند آن روزه‌ای که داشتند آن تهجدی که داشتند میداشتیم وضع ما این نبود آنچه که ما در انجام می‌دهیم اصلاً نیست روزه‌ای که می‌گیریم اصلاً روزه نیست کارهایی که انجام داده‌ایم هیچ کدام کاری نیست که خدا رویش حساب بکند از اول تا آخر را حساب بکنیم ببینیم چه بوده اصلاً چه می‌کردیم در چه می‌گفتیم..... ما در برنامه عبودی خود حالت استهزاء را هم برای خود گرفته ایم یک قلب راحت هم داریم!!! شما این جمله را زیاد شنیده اید که تا حالا دقت کرده اید و در این جمله تدبر کرده اید؟ این کلام حق است معنی اش چیست؟ اینکه فرموده از معصیت باز می‌دارد آیا واقعا باز می‌دارد؟ این جدی است آیا حرفی که خدا گفته درست است؟ می‌شود نماز باشد و از معصیت باز ندارد؟ خداست کلام حق است و حق کلام است عین حقیقت است من نیستم که حرف بزنم و نفهمم که چه می‌گویم و یا با تعارف و مبالغه حرف بزنم تمامش حساب شده است اینکه می‌گوید از معصیت باز می‌دارد پس چرا باز نمی‌دارد؟ دقت کنید نمی‌دانم میتوانید جواب دهید یا خیر ؟ کلام حق است که حتما از معصیت باز می دارد پس چرا ما ما را از معصیت باز نمی‌دارد؟ اکثر ما می‌خوانیم یعنی مومنین می‌خوانند ولی از معصیت باز نمی دارد اینکه از بعضی معصیت ها باز دارد را نمی‌گوییم کلا از معصیت باز نمی‌دارد چرا؟ پس کلام خدا درست نیست؟ یا ما نماز نیست؟ کدام است ‌؟ مسلما ما نماز نیست حالا که این مطلب را مزه مزه کردید که یعنی ما نماز نیست حالا آیا ما راضی هستیم که آنسو بی باشیم؟ و با اینکه زحمت میکشیم و می‌خوانیم خدا ما را بی نماز حساب کند؟ آیا این جدی است یا مسامحاتی هست و خدا نادیده می‌گیرد؟ کدام است؟ اگر مسامحه ای باشد ( نادیده گرفتن) باشد پس چرا فرمود ؟ حالا میدانید چرا ما احتمال مسامحه می‌دهیم؟ چون از اول قرآن را خوب نفهمیدیم می‌گوییم انشاالله درست می‌شود انشااللهی که اصلا در صدر اسلام و در بین ائمه و حضرت رسول ع این حرفها نبود اینها را بعدا من و شما درست کردیم از این انشاالله ها یکی هم نبوده حالا آیا ما باید راضی باشیم به این مسئله که ما نماز نیست؟..... دقت کنید حتی ما با این که نماز نیست ترسی هم نداریم خدا می‌فرماید آنها که نمازشان بوده و در مراتب عالیه بودند تازه می‌ترسیدند وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَىٰ رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ اما ما با این نمازهایی که حتما خدا رویش حساب باز نمی‌کند نمی‌ترسیم و علی هذا سایر اعمال ضابطه ای هست طبق روایت از امام صادق علیه السلام که اگر کسی می‌خواهد بداند نمازش قبول شده است یا نه نگاه کند ببیند آیا نمازی که خوانده او را از گناه نگه داشته یا خیر آن اندازه که از گناه بازداشته نمازش قبول می‌شود دوستان را توصیه می‌کنم بر اینکه قرآن بخوانید تدبر کنید تا انشاالله قرآن شما را بیدار کند ما این است و سایر عبادات ما همینطور اما راحت نشستیم هیچ هم نمی‌ترسیم این حرف مرا بعید نشمارید اگر دلتان به خودتان سوخت بروید بعد از این تجدید نظر کنید توصیه می‌کنم گناه نکنید واجب‌ها را انجام دهید گناهان را خوب یاد بگیرید از گناه سخت اجتناب کنید دقیقاً بدانید وقتی گناه می‌کنید در یک جمله خود را به باد فنا دادید بقیه جملات را حساب نمی‌کنم مثلاً اینکه در همان جمله ایاک نعبد ببینید به خدا راست می‌گویید یا نه ایاک نعبد یعنی خدایا من به حرف تو گوش می‌کنم خب وقتی گناه می‌کنید ببینید این چه معنی پیدا می‌کند.... Eitaa.com/darharameyar
(ره): یکی از خصوصیات حضرت (س)خوف بالای حضرت بود از خدا به نحوی که هنگام نفس‌های ایشان پی در پی به شماره می‌افتاد وقتی انسان زیاد می‌ترسد نفس عادی را هم نمی‌تواند بکشد وقتی به شدت می‌ترسد نفس به شماره می‌افتد این حالت برای حضرت در بود تنهج فی الصلوه این حالت دائمی ایشان بود در در اینجا می‌خواستم تذکری بدهم چون دلم هم به شما و هم به خودم می‌سوزد در کتاب‌های بزرگان خوانده‌اید و شنیده‌اید همینطور در جلسات که در محضر کبریایی و عظمت حق در نماز باید چه حساب و چه کتابی و چه حالتی داشت توصیه می‌کنم در حدی که می‌توانید از اینکه در به بازی بپردازید بسیار بپرهیزید وقتی به می‌ایستید به یاد بیاورید حالت حضرت زهرا سلام الله علیها را به یاد بیاورید حالات امیرالمومنین علی علیه السلام و سایر ائمه علیهم السلام را که حضرات وقتی نزدیک می‌شد چه حالی داشتند به که می‌ایستید چند دقیقه به مانده از غفلت برگردید لااقل ۱۰ دقیقه قبل که وضو می‌گیرید از غفلت برگردید طلب مغفرت بکنید خودتان را جمع بکنید با ادب به سوی بیایید وقتی می‌خوانید سعی کنید با دست و اعضا و جوارح بازی نکنید به این طرف آن طرف مشغول نشوید بدانید محضر چه کسی ایستاده‌اید مسئله بسیار خطرناک است اگر یک بحث مستقل در این باب داشتیم می‌گفتم که این چه لطمه‌ها می‌زند خیلی مواظبت کنید از اینکه محضر چه کسی هستید از خودتان بدتان بیاید به خاطر رفتارهایی که دارید بیدار شوید و خودتان را جمع کنید در این دنیا وقتی شما می‌خواهید به سوی یک صاحب منصبی صاحب سمتی رئیسی بروید بینکم و بین الله چه می‌کنید؟؟؟ اگر به سوی کسی بروید و عازم محضر کسی باشید که قدرت دارد منصب دارد چگونه خودتان را جمع می‌کنید؟؟ در کیفیت لباس در حرکات و اطوار چقدر دقت می‌کنید؟ در مقابل او چگونه حرف می‌زنید؟ قبل از ملاقات فکر میکنید چه چیز را بگویم چه چیز را نگویم ؟ حتی اگر جمله‌ای را خراب کردید می‌آیید منزل غصه می‌خورید شرم می‌کنید از خودتان بدتان می‌آید که چرا اینطور حرف زدم و.... اینجا در این عالم در برابر یک بنده خدا آنطور ! اما در اینطور ؟؟؟!!! بدانید در کجا ایستاده‌اید آیا شده در آن غصه‌ای که در پیش یک رئیس که یک جمله را خراب کردید و غصه خوردید برای هم آن ناراحتی را داشته باشید که در لقلقه زبان می‌کنید و بازی می‌کنید آیا غصه این را می‌خورید ؟؟ حتی یک بار این ناراحتی را داشته‌اید؟؟ با وجود اینکه شما همیشه اینگونه بوده وقتی به سوی می‌روید بعد از اینکه وضو گرفتید اول خودتان را جمع کنید با تضرع از خدا بخواهید که خدایا مرا مواخذه نکن گناهانم را ببخش مرا از سوء ادب در نماز حفظ کن و دیگر هیچ سخنی نگویید یک مقداری قبل از به عالم باطن خود بروید استغفار کنید سکوت داشته باشید آماده بایستید که در محضر کبریا هستید حجزه است یعنی آن چیزی که منع می‌کند و نگهداری می‌کند انسان را از آتش و جهنم و عقوبت‌های اخروی و وحشت‌های مختلفی که هست روایت می‌گوید اینجا به حجزه خودت نگاه کن ببین آیا اینجا حجزه هست یا نیست تا بدانی بعد از مرگ هم برای تو حجزه خواهد بود یا نخواهد بود یعنی آنچه در اصل شما را از آتش حفظ می‌کند نماز است البته یکی از آنها این است یعنی مانع حصول آتش و جهنم و عقوبت‌ها و وحشت‌هاست حالا ببینید اینجا این به فریاد شما می‌رسد یا خیر اگر دیدی اینجا به فریادت نمی‌رسد بدان آنجا هم نخواهد رسید به فریاد رسیدن این حجزه در اینجاست ظهورش در آنجاست.... Eitaa.com/darharameyar
یک بحث این است که شخصی می خواهد بخوابد و تصمیم بر ندارد و این کار خلافی است . یک بحث دیگر این است که شخص می گوید : من بنا بر این ندارم که نخوانم ، می خواهم بلند شوم و ساعت هم می گذارد و اگر هم ساعت نمی گذارد مصمم است . حالا خوابید و برای بیدار نشد و وقتی بلند شد ، بحث قضای پیش می آید . در اینجا خلافی صورت نگرفته است . زیرا بین خود و خدا جداً تصمیم گرفته بوده که بخواند . و بعد خواب مانده است . ولی کسانی که در اطراف او هستند باید بیشتر حالت تشویقی داشته باشند نه حالت تنبیهی به این معنا که ما باید نهی از ذهنیت او که نمی خواهد بلند بشود و بخواند بکنیم . اگر تصمیم دارد که بخواند پس دیگران وظیفه ای ندارند که این کار را بکنند . خود شخص موظف است که اگر بیدار شد ، نمازش را بخواند . تصمیم گرفته و مصمم است که بخواند و خوابیده ، حالا دیگران موظف هستند که او را بیدار کنند ؟ خیر . حالا اگر گفته که من را بیدار بکنید اشکالی ندارد او را بیدار کنید . ما وظیفه نداریم که شخص را از خواب بیدار کنیم مگر با تشویق و ایجاد انگیزه برای بیدار شدن و خواندن . ما از این مسئله ی تربیتی غافل هستیم و فقط به مسئله ی فیزیکی و آن هم با بازتاب منفی توجه میکنیم . تشویق و ترغیب و مهربانی باید حاکم باشد و پدری که دوست دارد فرزندش از صبح محروم نشود ، باید مقدماتی هم فراهم بکند . اینکه قرآن می فرماید : خانواده ات را امر به بکن یعنی برای نماز آماده شان بکن ، فضا سازی کن ، تربیتشان بکن و تشویقشان بکن . ولی صرفا کتک و اجبار شیوه ی درستی نیست . بهترین شیوه ی تربیتی ، شیوه ی دوستانه است . باید یک تعامل بسیار زیبا و صمیمی بین مربی و متربی انجام بگیرد تا آن تربیت کارآمد باشد . اگر قرار باشد که متکی بر قدرت انجام بگیرد ، بازتابی ندارد . پدر و مادر در باید در فضای دوستانه با فرزند خود باشند . یعنی در فضای دوستی و محبت رشد و را انجام دهند . نباید فرزند را یکباره و با خشونت بیدار کرد بلکه باید در چند مرحله این کار را کرد . کنار فرزند برویم و آرام بگوییم بابا جان وقت نماز است بیدار بشوید . بعد دوباره پنج دقیقه ی دیگر و در سه نوبت به این ترتیب و با ملایمت بیدارش می کنیم . سریع و تند و خشن تاثیر ندارد . با برنامه ریزی این کار انجام می گیرد . ما نماز خوان ها اگر در تعامل با فرزندمان ، رفتارهای قشنگ و دوستانه نشان بدهیم ، علاقمند می شوند . اگر همسری به همسرش نشان بدهد که این همه عشق و صمیمیت در سایه تربیت دین و است او هم تشویق میشود . قرآن می گوید : نمازگزاران انسانهایی مهربان ، رئوف و دوست داشتنی هستند . یک مقدار به آهنگ و محتویات بیشتر دقت کنیم ، خودش جذابیت ایجاد می کند . Eitaa.com/darharameyar
مادری میگفتند که دختر من میگوید : من نمی خواهم این جوری بخوانم . من زیر آسمان می روم و میگویم قربانت بروم و یک بوسه هم سمت آسمان پرتاب میکنم. ببینید ارتباط برقرار کردن با خدای متعال با هر شکلی ممکن است . اما یکسری عبادتها است که بر اساس ضابطه ای تکوینی تعیین شده است که ما آنها را نمی فهمیم و نمیتوانیم آنها را کم و یا زیاد کنیم . بزرگان اهل معرفت ما میگویند آنی که انجام میگیرد تمثیل یکسری حقایقی است که در عالم انجام گرفته است و ما نمی توانیم در آنها دست ببریم . اگر در آن دست ببریم ، آن دیگر ثنا نیست . ممکن است با ادبیات دیگر با خدا صحبت کنیم ولی آن این نیست ما از این طریق به کمالاتی می رسیم که از طرق دیگر نمی توانیم برسیم . انسان هم با ادبیات خودش میتواند قربان خدا برود و هم با ادبیات کارشناسی شده . مثلا سجده نماد توحید ذاتی است . ما بجای سجده چه بگذاریم ؟ رکوع نماد توحید صفاتی است . ما چکار میتوانیم بکنیم که جای رکوع را بگیرد . قیام نماد توحید افعالی است . ما چه حرکتی می توانیم انجام بدهیم که جایگزین توحید افعالی بشود ؟ اینها برای خودش فلسفه ی خاصی دارد . این نیست که بگوییم صرف یک تشکر است . و من تشکر جایگزین را انجام بدهم . ثنایی است حساب شده عملی است که تک تک اجزا و ارکان آن فلسفه ی خاص خودش را دارد بنابراین ما باید این عمل را انجام بدهیم گرچه فلسفه ی عمده و کلان آنرا ندانیم ، همین را که اجمال انجام میدهیم میتواند موثر باشد.... Eitaa.com/darharameyar
(ره): سعد بن عبدالله قمی می‌گوید «دَخَلْتُ مَعَ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ» من با احمد بن اسحاق وارد شدم «عَلَى أَبِي مُحَمَّدٍ (عَ)» به محضر امام حسن عسکری (ع) «وَ عَلَى فَخِذِهِ الْأَيْمَنِ غُلَامٌ يُنَاسِبُ الْمُشْتَرِيَ فِي الْخِلْقَةِ وَ الْمَنْظَرِ» در روی پای حضرت دیدم بچّه‌ای نشسته که «يُنَاسِبُ الْمُشْتَرِيَ فِي الْخِلْقَةِ وَ الْمَنْظَرِ» منظر و خلقت جذّابی داشت. بسیار جذّاب، «فَأَرَدْتُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنْ مَسَائِلَ» بعد می‌گوید که من خواستم از امام حسن عسکری (ع) از چندین مسئله سؤال کنم. امام به من فرمود «سَلْ قُرَّةَ عَيْنِي عَنْهَا» از این نور چشم من، مسائل خود را سؤال کن.... میگوید سؤال کردم که «أَخْبِرْنِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ» «عَنْ أَمْرِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِنَبِيِّهِ مُوسَى (عَ) فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ» به من خبر بدهید از این دستور خدا که به حضرت موسی می‌گوید که کفش‌های خود را دربیاور که در وادی مقدّس هستی، منظور از این کفش چیست؟ بعد گفتم که «فَإِنَّ فُقَهَاءَ الْفَرِيقَيْنِ» برای این‌که فقهایی از فریقین شیعه و سنّی «يَزْعُمُونَ» چنین گمان می‌کنند که «أَنَّهَا كَانَتْ مِنْ إِهَابِ الْمَيْتَةِ» که کفش‌های حضرت موسی از جنس پوست میته بود لذا خدا دستور داد کفش‌های خود را دربیاور ...... امام فرمود که «مَنْ قَالَ ذَلِكَ فَقَدِ افْتَرَى عَلَى مُوسَى وَ اسْتَجْهَلَهُ» امامی که هنوز بچّه بود «مَنْ قَالَ ذَلِكَ» فرمود هر کس این مطلب را می‌گوید و کسی که این نظر را بدهد و به این مسئله قائل باشد، به حضرت موسی افترا زده است، «وَ اسْتَجْهَلَهُ فِي نُبُوَّتِهِ» در عین این‌که حضرت موسی را نبی می‌داند او را به جهل نسبت داده است ..... این نسبت را به حضرت موسی دادن کفر است...... بعد می‌گوید من گفتم به امام «فَأَخْبِرْنِي يَا مَوْلَايَ عَنِ التَّأْوِيلِ فِيهِمَا» حالا شما مولای من به من خبر بدهید از تأویل این نعلین، که منظور از کفش‌ها چیست؟ امام فرمود : مسئله این است که حضرت موسی در وادی مقدّس با پروردگار خود مناجات کرد و در آن مناجات به پروردگار خود گفت پروردگار من «إِنِّي قَدْ أَخْلَصْتُ لَكَ الْمَحَبَّةَ» من محبّتم را خالص کردم برای تو دلم را از غیر تو پاک کردم .... «وَ كَانَ شَدِيدَ الْحُبِّ لِأَهْلِهِ» امّا محبّت او به اهل و عیال خود زیاد بود، یعنی در دل او محبّت شدیدی به اهلش بود، لذا خدا که می‌خواست با او صحبت بکند و آنجا موقف حضور بود و موقف مقدّس بود، و از آنجا که حضرت موسی نیز نسبت به اهل خود، محبتی در دلش باقی بود خدا به او فرمود که «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ» این کفش‌ها را دربیاور و بیا داخل ، «أَيْ انْزِعْ حُبَّ أَهْلِكَ مِنْ قَلْبِكَ» آن را کنار بگذار. «إِنْ كَانَتْ مَحَبَّتُكَ لِي خَالِصَةً» اگر محبّت تو خالص است این را بگذار بیرون و بیا. «وَ قَلْبَكَ مِنَ الْمَيْلِ إِلَى مَنْ سِوَايَ مَغْسُولاً» قلب خود را پاک کن و بیا تو. امام فرمود که آن بقعه اگر پاک هم بود پاک‌تر از که نبود!!! آن‌جا موقف حضور بود، ادب حضور لازم است، در ادب حضور با آن کفش نمی‌شود. در مقام حضور با آن کفش نمی‌شود، ادب ایجاب می‌کند باید گذاشت کنار، موقف حضور بود امام زمان (ع) فرمود بالاترین موقف حضور در محضر حق کدام است ؟ است. خود به عنوان یک موقف حضور اقدس و اطهر است از هر بقعه‌ای، وقتی انسان به می‌ایستد باید «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ» را توجّه داشته باشد. گفتند که «لَا صَلَاةَ إِلَّا بِطَهُورٍ» نمازی نیست مگر با طهارت. طهارت ظاهر و طهارت باطن تنها نیست. مسئله این است که از این آیه و روایات و آیات دیگر به عنوان یک حقیقت قرآنی این‌طور استفاده می‌شود، که در موقف حضور یعنی آن‌جا که انسان می‌خواهد به حضور حق راه پیدا بکند و قدم گذاشتن به موقف حضور یعنی راه یافتن به جوار حق، چه در این‌جا چه در عوالم بعدی، طهارت نیاز دارد. این «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ» یک ضابطه‌ی کلّی برای هر کسی است که می‌خواهد به جوار حق راه پیدا بکند، و در جایگاه حضور قرار بگیرد نشان می‌دهد که باید کفش‌ها را درآورد و آمد داخل، چه در این‌جا چه در آخرت. نمی‌شود انسان با آلودگی هایی که دارد به جوار قدس و به محضر حق راه یابد حالا شما ببینید ما با این نعلین و هزار نعلین دیگر به می‌ایستیم. خب در موقف حضور نیستیم، ما در می‌ایستیم، امّا در موقف حضور نیستیم. اگر ما بخواهد موقف حضور باشد یعنی راه پیدا کنیم به جوار خدا باید این ضابطه را ملاحظه کنیم یعنی با این آلودگی‌ها که داریم نمی‌شود به وادی مقدّس و موقف حضور قدم گذاشت.... Eitaa.com/darharameyar
هدایت شده از در حرم یار
(ره): یکی از خصوصیات حضرت (س)خوف بالای حضرت بود از خدا به نحوی که هنگام نفس‌های ایشان پی در پی به شماره می‌افتاد وقتی انسان زیاد می‌ترسد نفس عادی را هم نمی‌تواند بکشد وقتی به شدت می‌ترسد نفس به شماره می‌افتد این حالت برای حضرت در بود تنهج فی الصلوه این حالت دائمی ایشان بود در در اینجا می‌خواستم تذکری بدهم چون دلم هم به شما و هم به خودم می‌سوزد در کتاب‌های بزرگان خوانده‌اید و شنیده‌اید همینطور در جلسات که در محضر کبریایی و عظمت حق در نماز باید چه حساب و چه کتابی و چه حالتی داشت توصیه می‌کنم در حدی که می‌توانید از اینکه در به بازی بپردازید بسیار بپرهیزید وقتی به می‌ایستید به یاد بیاورید حالت حضرت زهرا سلام الله علیها را به یاد بیاورید حالات امیرالمومنین علی علیه السلام و سایر ائمه علیهم السلام را که حضرات وقتی نزدیک می‌شد چه حالی داشتند به که می‌ایستید چند دقیقه به مانده از غفلت برگردید لااقل ۱۰ دقیقه قبل که وضو می‌گیرید از غفلت برگردید طلب مغفرت بکنید خودتان را جمع بکنید با ادب به سوی بیایید وقتی می‌خوانید سعی کنید با دست و اعضا و جوارح بازی نکنید به این طرف آن طرف مشغول نشوید بدانید محضر چه کسی ایستاده‌اید مسئله بسیار خطرناک است اگر یک بحث مستقل در این باب داشتیم می‌گفتم که این چه لطمه‌ها می‌زند خیلی مواظبت کنید از اینکه محضر چه کسی هستید از خودتان بدتان بیاید به خاطر رفتارهایی که دارید بیدار شوید و خودتان را جمع کنید در این دنیا وقتی شما می‌خواهید به سوی یک صاحب منصبی صاحب سمتی رئیسی بروید بینکم و بین الله چه می‌کنید؟؟؟ اگر به سوی کسی بروید و عازم محضر کسی باشید که قدرت دارد منصب دارد چگونه خودتان را جمع می‌کنید؟؟ در کیفیت لباس در حرکات و اطوار چقدر دقت می‌کنید؟ در مقابل او چگونه حرف می‌زنید؟ قبل از ملاقات فکر میکنید چه چیز را بگویم چه چیز را نگویم ؟ حتی اگر جمله‌ای را خراب کردید می‌آیید منزل غصه می‌خورید شرم می‌کنید از خودتان بدتان می‌آید که چرا اینطور حرف زدم و.... اینجا در این عالم در برابر یک بنده خدا آنطور ! اما در اینطور ؟؟؟!!! بدانید در کجا ایستاده‌اید آیا شده در آن غصه‌ای که در پیش یک رئیس که یک جمله را خراب کردید و غصه خوردید برای هم آن ناراحتی را داشته باشید که در لقلقه زبان می‌کنید و بازی می‌کنید آیا غصه این را می‌خورید ؟؟ حتی یک بار این ناراحتی را داشته‌اید؟؟ با وجود اینکه شما همیشه اینگونه بوده وقتی به سوی می‌روید بعد از اینکه وضو گرفتید اول خودتان را جمع کنید با تضرع از خدا بخواهید که خدایا مرا مواخذه نکن گناهانم را ببخش مرا از سوء ادب در نماز حفظ کن و دیگر هیچ سخنی نگویید یک مقداری قبل از به عالم باطن خود بروید استغفار کنید سکوت داشته باشید آماده بایستید که در محضر کبریا هستید حجزه است یعنی آن چیزی که منع می‌کند و نگهداری می‌کند انسان را از آتش و جهنم و عقوبت‌های اخروی و وحشت‌های مختلفی که هست روایت می‌گوید اینجا به حجزه خودت نگاه کن ببین آیا اینجا حجزه هست یا نیست تا بدانی بعد از مرگ هم برای تو حجزه خواهد بود یا نخواهد بود یعنی آنچه در اصل شما را از آتش حفظ می‌کند نماز است البته یکی از آنها این است یعنی مانع حصول آتش و جهنم و عقوبت‌ها و وحشت‌هاست حالا ببینید اینجا این به فریاد شما می‌رسد یا خیر اگر دیدی اینجا به فریادت نمی‌رسد بدان آنجا هم نخواهد رسید به فریاد رسیدن این حجزه در اینجاست ظهورش در آنجاست.... Eitaa.com/darharameyar