🍂؛⚡️؛🍂 ⚡️؛ 🍂 🍂 در کوچه های خرمشهر ۱۴) خاطرات مدافعین خرمشهر مریم شانکی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 هر روز غروب احساس می‌کردیم که این آخرین شبی است که می خوابیم. بعضی شبها آتش بس می‌دادیم و نمی‌جنگیدیم، اما خمپاره اندازهای عراقی مدام کار می‌کردند و همه جا را می کوبیدند. همیشه وصیت نامه بچه ها در جیبشان بود. دیگر از همه چیز بریده بودیم و به جنگ فکر می کردیم. با این که دوربین داشتیم، حتی یک عکس هم برای یادگاری نگرفتیم. یادگاری از کدام خاطره خوش؟ از ویرانی شهر؟ از آوارگی زن‌ها و کودکان؟ یا از بچه هایی که با دست خالی می جنگیدند و مظلومانه به خاک می افتادند؟ هر روز که می‌رفتیم، فکر نمی کردیم زنده برگردیم. هر کوچه ای شهادت چند شهید را به خود دیده بود. بچه‌ها غربیانه و گاه بی‌نام و نشان به شهادت می‌رسیدند ؛ و گاهی نیز در جلوی چشمان پرغم و اندوه ما وقتی "محمود احمدی" شهید شد فقط چند متر با ما فاصله داشت. و خیلی های دیگر که به چشم خود دیدیم و به گوش خود شنیدیم. هنگامی که صحبت‌های امام پخش می‌شد، بچه ها به وجد می آمدند و روحیه می‌گرفتند. حتی گاهی آنقدر تحت تأثیر واقع می‌شدند که متن نامه شان را تغییر می‌دادند. لحظاتی بود که خدا را لمس می‌کردیم. گلوله‌های آرپی جی دشمن به خانه‌ها می‌خوردند و منفجر نمی‌شدند. یک روز، با اصابت گلوله تانک عراقی به میدان راه آهن، هیچ کدام از بچه ها حتی یک خراش هم برنداشتند. اینها صحنه هایی بود که با چشم خود می‌دیدیم، اما بعضی‌ها باور نمی‌کنند. یعنی اعتقادشان طوری نیست که بتوانند باور کنند. اولین روزی که عراقیها مسجد جامع را هدف قرار دادند عید قربان بود. آن روز ما از کشتارگاه به طرف محله بلوچها و اطراف استادیوم عقب نشینی کردیم. همگی در محاصره قرار داشتیم و جنگیدن بی فایده بود. عراقی‌ها از جاده کمربندی بیرون شهر به سمت دبیرستان «دورقی» آمده بودند. همان جایی که روزهای گذشته، خانه ها را با نارنجک و آرپی جی روی سرشان خراب کرده بودیم. عراقیها با تقسیم شدن به چند گروه، حیله جدیدی را به کار می‌بردند. گروهی از آنها قصد داشتند فلکه شهدا و فلکه دروازه بروند و عده ای دیگر به سمت به مسجد جامع و خیابان چهل متری. به پیشنهاد سرگرد شریف «نسب» به خیابان چهل متری و اطراف گل فروشی رفتیم و از آنجا خود را به «خیام» رساندیم. آن روز از فاصله بسیار نزدیکی با عراقیها درگیر شدیم. موقع بازگشت از خیام‌هنوز به مسجد نرسیده بودیم که بچه ها فریاد زدند - از خیابون رد نشید. دود و گرد و غبار خمپاره از مسجد بلند بود. فهمیدیم که آنجا را زده اند. عده زیادی مجروح شده بودند و ترکش پای چند نفر را قطع کرده بود. گلوله های دشمن هنوز از سمت گل فروشی به طرف بچه ها روانه بودند. یکی آنجا ایستاده بود و تضعیف روحیه می‌کرد. چه فایده داره بجنگیم؟ شهر سقوط می کنه. بخدا همه مون‌کشته می‌شیم. فایده ای نداره. با عصبانیت گفتم: - تو چکاره این مملکتی؟! - منم مثل شما. - پس اینجا وایسادی لااقل حرف مفت نزن. اگه عرضه جنگیدن نداری راهت رو بکش برو. چرا روحیه بچه ها رو ضعیف می کنی؟! خیلی عصبانی بودم، اما ناراحتی‌ام بیشتر به خاطر مسجد جامع بود. تصمیم گرفتیم به خیابان فخررازی برویم و از آنجا به فردوسی و دست آخر، اگر بشود مسجد را دور بزنیم. تا خیابان فردوسی پیش رفتیم، اما دوباره به چهارراه انقلاب برگشتیم. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #در_کوچه‌های_خرمشهر کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂

🍂 نمی توانیم با آمریکایی‌ها قدم بزنیم و انتظار شفاعت شهدا را داشته باشیم. شهید همدانی        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #شهید_همدانی کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂مردم دزفول غالباً یا کشاورز بودند یا کارگر. با حمله دشمن هم تقریباً تمام کار ها تعطیل شده بود. مخصوصاً کشاورزی و خانه ها و کارگاه ها. نخست وزیر کمک نقدی کرده بود برای بازسازی. قرار شد پول بدهیم به مردم تا پناهگاه بسازند. همان "شوادون"های معروف دزفول. °°°° هم پناهگاه بود، هم سرداب، هم محل استراحت. این‌جوری مردم هم از بی‌کاری خلاص می شدند. شوادون= زیرزمین های عمیق و بزرگ ─┅═༅𖣔○𖣔༅═┅─ #خاطرات_کوتاه #دزفول کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 🍂

🍃؛💫؛🍃 💫؛🍃 🍃 اعترافات ۱۷ خاطرات سرهنگ عراقی عبدالعزیز قادر السامرائی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 عملیات در شرق بصره در این نبردها ایرانیان به شکل گسترده‌ای از تانکها و نفربرهای زرهی استفاده کردند؛ زیرا منطقه اجازه مانور به این خودروهای جنگی را می‌داد. من شاهد این حقیقت انکارناپذیر بودم که نیروهای ایرانی با تمام توان و با استفاده صحیح از تانک وارد این عملیات شدند. سرهنگ ستاد ایاد فتیح الراوی که شاهد جریانات بود گفت ایرانیان جنگ تانکها و زرهپوشها را به نحو احسن و دقیق انجام دادند. در گزارشی که فرمانده لشکر سوم سرتیپ حمد الحمود نوشت، چنین آمده بود: «قوای ایران زمام امور را به دست گرفته، بر اوضاع کاملاً مسلط شدند و با به کارگیری اصل غافلگیری به کمک گزارش غلط و گمراه کننده جناب وزیر دفاع عراق آقای عدنان خير الله که گفته بود ایرانیها از تانک و زرهپوش استفاده نخواهند کرد با تانکها و موشکهای ضدتانک و تسلیحات دیگر خود به ما هجوم آورده، شکافی در خطوط دفاعی ما ایجاد کردند و تلفات سنگینی، یکی پس از دیگری بر ما تحمیل شد و با توجه به حکم اعدام فراریان، سربازان ما ترجیح دادند که در پشت جبهه اعدام شوند تا از مرگ مجهول بگریزند!. گزارش سری و محرمانه فوق را روی میز فرمانده لشکر سوم دیدم و وقتی که با حیرت مشغول خواندن آن بودم، به من گفت: این تحلیل شخصی من نسبت به اوضاع پیش آمده است و سرتیپ ماهر عبدالرشید، فرمانده سپاه سوم عراق، به من گفت که این مطالب یکی از عوامل شکست روحیه افراد است. در مرحله سوم عملیات برای مقابله با ایرانیان، سهم عمده ای را به نیروها دادیم. جنگنده های عراقی با تجهیزات پیشرفته خود فعالیت چشمگیری داشتند. تانکها را به شیوه ای بسیار عالی آماده کردیم و بر آتش توپخانه نیز با نظم و دقت بیشتری ایرانیان را می‌کوبید. بر اساس گزارش افسر اطلاعات سپاه سوم، هدف ایرانیان اشغال بصره و تسخیر آن بود. این گزارش عکس العمل انفعالى فرماندهان ارشد در بغداد را شدت بخشید و به همین دلیل، تیپ‌های متعددی را برای ایجاد سد دفاعی در مقابل تهاجم نیروهای ایرانی به بصره تشکیل دادند و دورتادور منطقه، که احتمال نفوذ از آنجا وجود داشت بسته شد. این مرحله از عملیات در تاریخ ۱۳۶۱/۵/۳۰ آغاز شده بود و باز هم سرعت عمل و اصل غافلگیری، عامل مؤثری در موفقیت رزمندگان اسلام بود. مواضع ما یکی پس از دیگری سقوط کردند و تمام تجهیزات متمرکز در منطقه جنوب پاسگاه زید منهدم شد. منطقه ای که به تصرف رزمندگان اسلام درآمد، مساحتی حدود ۱۸۰ کیلومتر مربع بود که پس از ادامه عملیات به مساخت اراضی تحت تصرف آنها افزوده شد. ┄═• ادامه دارد •═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #خاطرات_اسرای_عراقی کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۹۲ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• 🔻 عملیات والفجر هشت 🔘 بیمارستان امام حسین(ع) نزدیک کارون و مجاور قرارگاه شهید شفیع زاده بود. دکتر علی اکبری تا چشمش به من افتاد، زود آمد و گفت: حاج آقا، چطور شده؟ گفتم: چیزی نیست اگر این خونها را بشویی و تمیز کنی کسی از دیدن من وحشت نمی‌کند. لباسهایم را کند و چیزی بالغ بر بیست نقطه بدنم را پانسمان کرد. بدنم خال خالی شده بود. صورتم را شست و گفت باید به اهواز بروی. بلافاصله مرا راهی کردند به اهواز که رسیدیم به فرودگاه بردند و از آنجا به تهران انتقال دادند. در تهران مرا به بیمارستان طرفه بردند. با خودم می‌گفتم عجب گیری کرده ام من که نمی‌خواستم اینجا بیایم. برادر کوچک آقای قالیباف هم در بیمارستان بود. دکتری کـه مـرا نگاه کرد گفت جراحت زیادی نداری فقط چون ترکشها داخل گوشت رفته باید محل اصابتها پانسمان شود. گفت که صورتم به شدت ورم خواهد کرد. بعد استراحت کردم. یک هفته در بیمارستان طرفه بودم. فقط برای پانسمان زخم‌هایم آنجا مانده بودم. به خودم گفتم اینها را در منطقه هم میتوانند پانسمان کنند. 🔘 صبح روز جمعه بود که از بیمارستان با اهواز تماس گرفتم. دیدم از مسؤولین، کسی نیست. یکی از بچه ها به نام رهبر پای تلفن بود. از او پرسیدم: مسؤولان کجا هستند؟ گفت: آقای قاآنی در فاو تنها است. پرسیدم حاجی شریفی کجاست؟ گفت: به مشهد رفته ام. پرسیدم: آقای بخارایی کجاست؟ گفت: نیست. آقای احمدی ترکش به شکمش خورده، او را به بیمارستان برده اند. به انبار بنیاد شهید رفتم. دیدم لباس به قواره من نیست. یک کت مشکی بزرگی بود آن را تنم کردم. منتها شلوار گیرم نیامد و همان شلوار سبز بیمارستان به پایم ماند. توی اتاقها را گشتم ببینم کدام یک از بچه ها پول دارند. 🔘 یک بنده خدایی که بچه تهران بود برای من پول آورد و پرسید چقدر می‌خواهی؟ گفتم: پانصد تومان بده، میخواهم به اهواز بروم. گفت: من فرمانده یکی از گروهانهای لشکر سیدالشهدا(ع) هستم. جلوی در بیمارستان یک تاکسی گرفتم. آن زمان تا ترمینال پنجاه تومان می‌گرفتند. به ترمینال رفتم و برای اهواز دو صندلی کرایه کردم. کرایه هر صندلی ۱۵۰ تومان بود. سیصد تومان دادم. ١٥٠ تومان را برای خورد و خوراکم تا اهواز نگه داشتم. مردم هم به دید مجروحیت ملاحظه‌ام می‌کردند. البته کنجکاو شده بودند که چرا با این وضعیت میخواهم به اهواز بروم. به آنها گفتم خانه ام اهواز است میخواهم به آنجا بروم. لباس هم ندارم. خدا خیرشان بدهد، سریع دو تا صندلی در اختیار من گذاشتند. روی همان دو تا صندلی دراز کشیدم. 🔘 صبح زود بود که به اهواز رسیدم. یک تاکسی گرفتم. راننده تا دید من زخمی هستم، کنجکاو شد. گفتم می‌خواهم به پنج طبقه ها بروم. مرا سوار کرد و به پنج طبقه ها برد. آنجا قرارگاه لشکر امام رضا(ع) بود. دم در دژیانی مرا شناختند. راننده مرا تا جلوی در فرماندهی برد. خواستم کرایه اش را بدهم قبول نکرد. از قرارگاه با قاآنی تماس گرفتم. آن طرف آب داخل سنگری در فاو بود. گفتم: من اهواز هستم. مثل این که دنیا را به ایشان داده باشند گفت: حاج آقا، هر کجا هستی، خودت را به این جا برسان که من تنها هستم. لباس خواستم. بلوز فرم را پوشیدم. عادت به پوشیدن شلوار آن نداشتم. طبق معمول یک شلوار کردی به پا کردم و شبانه رفتم. 🔘 باید به جاده آبادان می رفتم و رودخانه بهمن شیر را دور می‌زدم. راه دیگری نبود. عراقی ها همۀ پل‌ها را بمباران کرده بودند. باید از آن طرف که یک پل خاکی داشت می‌رفتم. ساعت پنج بعد از ظهر بود که به فاو رسیدم. بچه های مخابرات این طرف بودند. یک قایق آماده کردند و مرا به آن طرف آب بردند. دم سنگر رفتم. دیدم آقای قاآنی بیرون آمده و خوشحال است. با او و آقای مصباحی روبوسی کردم. آقای مجید شاملو و آقای علی پور هم ایستاده بودند. قاآنی گفت باز بگویید حاجی نظر حالش خوب نیست. متوجه لباس هایم که شد پرسید چرا این طوری پوشیده ای؟ گفتم: من از بیمارستان فرار کردم. به داخل سنگر رفتیم، گفتم هم چای میخواهم و هم گرسنه ام. نخورده ام. دلم نمی خواست در بیمارستان غذا بخورم. آقای قاآنی گفت: خاویار بادمجان برای حاج آقا بیاورید. 🔘 با همدیگر خاویار بادمجان را به عنوان عصرانه خوردیم. بعد از خوردن غذا، آقای قاآنی گفت: من میخواهم بروم و به مادرم تلفنی بزنم. از این طرف هم اجازه رفتن ندارم. هر کسی پرسید، نگو قاآنی آن طرف آب رفت. گفتم: اینجا یا حسن دانایی است یا غلام پور. جواب هر دو را می‌دهم. تو نترس اصلاً می‌گویم رفته دوش بگیرد. اگر خط شکست جوابش را از من بخواهند. آقای قاآنی همان بعد از ظهر در قایق نشست و به آن طرف آب رفت. به حسین زاده گفتم ماشین جیپ را بیاور. تا خط با آقای مصباح رفتیم. خطی که تحویل ما داده بودند، خطی بود که لشکر ۵ نصر آن را در کنترل داشت.

منطقه ای که از کنار دریاچه نمک شروع می‌شد و جاده آسفالت کنار آن از یک طرف به ابوالخصیب و از طرف دیگر به فاو ختم می‌شد .        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 کربلا دیدن، آرزوی دیرینه‌ای که دل‌های عاشق سال‌ها برای درک‌اش پر می‌کشید و امری دست نیافتنی می‌نمود و چه کسانی که عمرهایشان قد نداد. اما، اما، ما......        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 قله‌های افتخار را آن‌هایی فتح کردند که دل به پستی‌ها نسپردند ... ▪︎ صبحتان پر انرژی و امیدوار ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #عکس کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂؛⚡️؛🍂 ⚡️؛ 🍂 🍂 در کوچه های خرمشهر ۱۵) خاطرات مدافعین خرمشهر مریم شانکی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 ‌‌. آتش دشمن سنگین بود و خمپاره ها کف خیابان را شخم می‌زدند. در مسیر لب شط، سرگرد را دیدم که به دنبال ماشین می‌گشت. پس از آن که مجروحین را از خیابان امام خمینی جمع کردیم به همراه سرگرد راه افتادیم. اما در بین راه از رفتن خود پشیمان شدیم. - جناب سرگرد، شما برید. ما بر می گردیم طرف شهر. - نه. هدف من این نیست که از پل بریم اون طرف. من میخواهم برم سرکشی کنم. - شما سرکشیتون رو بکنید. ما بر می گردیم. دوباره به شهر برگشتیم. در کنار مسجد جامع، بچه ها سنگر گرفته بودند و بی هدف رگبار می‌زدند. مسجد دیگر خالی شده بود و وضع به هم ریخته ای داشت. کف مسجد از بقایای کمک‌های ارسالی مردم شکل دیگری به خود گرفته بود، روغن با پودر لباسشویی، شکر با حبوبات و همه آنها با خون مخلوط شده بودند. بچه ها بی هدف رگبار می‌زدند. به مرتضی گفتم: - بجای این تیراندازیها بیخوده بیا بریم! - کجا ؟! - تا عراقیها سرگرم اینجا هستن بریم و از یه راهی غافلگیر شون کنیم. مرتضی قبول کرد. چند گلوله آرپی جی، چند ژ۳ و یک دوربین برداشتیم و راه افتادیم. خمپاره ها مرتب در مسجد فرود می آمدند. در گل فروشی، داخل یک ساختمان سه طبقه شدیم و با کندن سوراخی در دیوار، پشت بامهای اطراف را زیر نظر گرفتیم. ساعت یازده صبح بود. ناگهان چشمم به دو عراقی افتاد و آنها را به مرتضی نشان دادم. او با عجله دوربین را از دستم گرفت - راست میگی ؟! هنوز حرف مرتضی تمام نشده گلوله آرپی جی‌ام در میان دو عراقی که با دوربین، مسجد جامع را زیر نظر داشتند و بچه ها را به رگبار بسته بودند، نشست و آنها را به درک فرستاد. هدف را بدون دوربین زده بودم، اما من کاره‌ای نبودم. گلوله ها را خدا هدایت می‌کرد. مرتضی با خوشحالی به گردنم آویخت و بوسه بارانم کرد. - بارک الله یکی دیگه. - نه بیا جامونو عوض کنیم و بریم پایین. چند دقیقه دیگه بر می گردیم و می‌زنیم. وقتی دوباره برگشتیم از سوراخ دیوار سربازی را دیدیم که داشت مسجد جامع را به دو تکاور دست به کمر نشان می‌داد. دومین گلوله را شلیک کردم اما به هدف نخورد. با ناراحتی پایین دویدیم. کمی بعد، وقتی آبها از آسیاب افتاد دوباره بالا آمدیم. این بار به مرتضی گفتم تو با ژ ٣ مواظب باش و من با آرپی جی تا سر و کله شون پیدا شد بزنیم. یک ربع بعد با شلیک‌های ما آتش دشمن بر روی مسجد جامع قطع شد. بچه ها بلافاصله مشغول انتقال زخمی‌ها شدند. به یکی از بچه هایی که پشت سرمان آمده بود گفتم برو به سرهنگ بگو بچه ها دیده بان عراقیهارو زدن. مطمن باشید دیگه نمی‌تونن مسجد جامع رو بزنن. بگو نیروها بر گردن! بچه ها با خوشحالی یکدیگر را بغل کردند. اما باز هم خمپاره های معدود و پراکنده به سمت مسجد جامع شلیک می‌شد. دوباره با دوربین پشت بام تمام خانه ها را چک کردیم. یک عراقی که کلاه تکاوری به سر داشت، پشت پنجره ای ایستاده بود و از فاصله پانصدمتری دیده بانی می کرد. او را به مرتضی نشان دادم پرسید می‌تونی از اینجا بزنیش ؟! - تا خدا چی بخواد... گلوله‌ام به بالای پنجره اصابت کرد. خیلی ناراحت شدم. اما چند لحظه بعد آتش دشمن برروی مسجد به طور کلی قطع شد. آن روز رادیو مدام اعلام می‌کرد ای دلاوران مسجد جامع مقاومت کنید! ای حماسه آفرینان شهر خون مقاومت کنید...! که دشمن هر قدر هم نفهم بود، باز متوجه می‌شد که در مسجد جامع چه خبر است. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #در_کوچه‌های_خرمشهر کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂

🍂 مرجع تقلید وسواسی ها •┈••✾💧✾••┈• محمّد ادعا می‌ کرد صاحب فتواست. اتفاقاً رساله ‌ای هم برای خودش داشت، که اسمش را گذاشته بود «رسالة الوسواسین». مشخص است دیگر، محمّد مرجع تقلید وسواسی‌ ها بود؛ همان‌ هایی که از شدّت وسواس یک ساعت تمام زیر آب سرد این پا و آن پا می‌ کردند و آخرش هم به یقین نمی ‌رسیدند که غسل‌ شان درست بود، یا نه. همان ‌ها که اگر به پاکی صابون شک می‌ کردند، آن‌ را با «تاید» می ‌شستند. یکی از احکام رساله ‌اش این بود که «در صورت نجس شدن لباس و نداشتن لباس دیگر، پوشیدن آن به صورت پشت ‌و رو، جایز است.» گرچه با این شوخی‌ ها و فتواهای عجیب نتوانست وسواسی‌ ها را از دنیای شک خارج کند، اما حکم ‌های عجیب و غریبش همه را می‌ خنداند؛ و خنداندن از پر اجرترین کارهایی بود که در اسارت انجام می‌ شد. ┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #طنز_جبهه #طنز_اسارت @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 فقط یکبار کافیست از ته دل خدا را صدا کنید دیگر... شهید امیر حاجی امینی        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #شهید_حاج‌امینی کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍃؛💫؛🍃 💫؛🍃 🍃 اعترافات ۱۸ خاطرات سرهنگ عراقی عبدالعزیز قادر السامرائی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 عملیات در شرق بصره تیپ های لشکر سوم، دست سازماندهی مجدد زدند تا در محورهای عملیاتی وارد کارزار شوند. من در قرارگاه عملیات لشکر سوم بودم و به طور منظم ماجرای درگیری ها را دنبال می کردم و تقریباً به سیر کامل جریانات احاطه داشتم. هر گزارشی که توسط بی سیم می‌رسید، وضعیت تهاجم ایرانیان را برایمان بهتر ترسیم می کرد و کیفیت دفاع عراق نیز مشخص می شد. در یکی از همین گزارشها چنین آمده بود: قوای ایرانی خط دفاعی ما را شکستند و مواضع ما را تصرف کردند. تیپ ۳۹ تلاش فراوانی برای ممانعت از پیشروی آنها از خود نشان داد؛ ولی در نهایت، تمام نیروهای ایــن تیپ خود را به نیروهای ایرانی تسلیم کردند و به اسارت درآمدند. تلگراف دیگری توسط افسر مخابرات سپاه سوم، سروان صادق جعفر دریافت شد که در متن آن آمده بود: «نیروهای ایرانی دست به پیشروی در عمق خاک عراق زده‌اند و اجساد عراقی ها در پاسگاه زید و اطراف آن زمین را پوشانده است. توپخانه عراق، پشتیبانی لازم را از خود نشان نمی‌دهد و نقش اصلی خود را در این امر ایفا نمی کند. در مرحله سوم عملیات بیش از هفتصد تانک به همراه خدمه آنها منهدم شد. چهارده تانک دیگر به غنیمت ایرانیان درآمد و کشته‌های ما به بیش از سه هزار نفر رسید. آتش جنگ به دامان شهر بصره رسیده، مردم شهر را به هراس انداخته بود؛ طوری که مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده بودند. منظره اسفبار دیگر که نسبت به سایر موارد بیشترین شرمندگی را برایمان به ارمغان آورد، فرار سربازان عراقی و تعقیب آنان توسط نیروهای ایرانی بود. عراقی‌ها با قیافه های وحشت زده در حال فرار بودند و گل و لجن سر و روی آنان را پوشانده بود. در تصاویر هوایی که در دفتر کارم داشتم هجوم جسورانه رزمندگان ایرانی و فرار خفت بار عراقی‌ها کاملاً مشخص بود. این نظامیان که مایه افتخار صدام و وسیله سوء استفاده های او در جهت مطامع شخصی بودند، اکنون با سرافکندگی همچون شتر مرغ، گامهای بلند بر می داشتند و پشت به دشمن و رو به میهن با سرعت در حرکت بودند. حتی افسران ارشد نیز از این قاعده مستثنی نبودند. افسران ارشد با کندن درجه ها قاطی سربازان شده بودند و از صحنه کارزار به سمت بصره می گریختند. جوخه های اعدام فراریان، بازارِ گرمی داشت و با همه یکسان برخورد می‌شد. حکم اعدام بدون محاکمه و صدور رأی دادگاه انجام می‌شد. فرمانده لشکر سرتیپ ستاد حمد الحمود نیز همراه فراریان بود؛ ولی به محض رسیدن به کنار جوخه های اعدام تغییر موضع داد و شروع به دستور دادن و هارت و پورت کردن نمود و با حالتی بر سر فراری ها و خائنان داد می‌کشید: هرچه سریع تر تمام خائنان را اعدام کنید. به این ترسوها مجال ندهید...! ┄═• ادامه دارد •═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #خاطرات_اسرای_عراقی کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂

🏴 شهادت مظلومانه یازدهمین پیشوای شیعیان جهان؛ حضرت امام حسن عسکری علیه السلام را به پیشگاه فرزند غائبشان، امام عصر حضرت مهدی صاحب الزمان عجل الله تعالی ظهوره و عاشقان و شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارت تسلیت عرض می‌نماید. @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻  بابا نظر _ ۹۳ شهید محمدحسن نظر نژاد تدوین: مصطفی رحیمی                                 •┈••✾❀○❀✾••┈• 🔻 عملیات والفجر هشت 🔘 خط پدافندی ما باید حدود سه کیلومتر را پوشش می‌داد. دیدم خاکریزها امیدوار کننده نیست. گفتم بلدوزرها را بیاورند و خاکریزها را ترمیم کنند. به آقای حسین زاده هم گفتم که بایستد و نظارت بکند. ساعت ده شب شده بود که به قرارگاه برگشتم. حالم خوب نبود. خبر دادند آقای برقبانی آمده و آن طرف آب است. گفتم بروند و او را بیاورند. آقای سید مجید مصباح نزد من آمد و گفت: حاج آقا، به احتمال زياد، امشب عراقی‌ها تک می‌کنند. پرسیدم چطور؟ گفت: بچه هایی که رفته‌اند جلو، اطلاع داده اند ده ها دستگاه تانک و هزاران نیروی پیاده در چهارصد متری خط ما موضع گرفته اند. گفتم: به علی پور بگویید بیاید. 🔘 ساعت دوازده شب بود که علی پور آمد. گفتم آقای علی پور چکار می توانی بکنی؟ گفت: یک طرحی را آقای قاآنی قبلاً به من داده است. کارش را انجام داده ایم. می توانیم جلوی سنگرها آب بیندازیم. گفتم: این کار را سریع انجام بدهید. گفت: دو تا خشایار می‌خواهم که آب را پمپاژ بکند. در اختیارش گذاشتیم و او همان شب مشغول پمپاژ آب شد. در عرض یک ساعت و نیم آب پخش شد. زمین هم فوراً حالت باتلاقی گرفت. ساعت چهار صبح آقای برقبانی را به خط بردم و توجیه شد. گفتم: اینجا بایست و عقب نیا. 🔘 او که قبل از این مسؤول محور بود به عنوان مسؤول خط در آنجا ایستاد. عراقی ها آتش سنگینی ریختند اما نیروهاشان جلو نیامدند. آقای برقبانی راه چاره خواست. گفتم همانجا بمان و به آقای حسین زاده هم بگو خاکریز را ترمیم کند. نیم ساعت طول نکشیده بود که با بیسیم تماس گرفت و گفت: آقای حسین زاده شهید شد. به معراج رفتم و دیدم جنازه اش را آورده اند. فقط یک ترکش ریز به قلبش خورده بود. می گفتند: راننده بلدوزر گفته که آتش عراق خیلی سنگین است. حسین زاده به راننده بلدوزر پاسخ داده که کجای این آتش سنگین است؟ من کنارت می‌نشینم. کنارش نشسته بود و گفته بود تو کارت را انجام بده اگر ترکش بیاید به من می‌خورد. گلوله خمپاره شصت هر دو را به شهادت رسانده بود. 🔘 ساعت چهار بعد از ظهر بود که آقای مصباح آمد و گفت تک دشمن حتمی است. از قرارگاه هم به ما اعلام کردند که آماده باشیم. دانایی هم آمد پشت خط و پرسید: آقای قاآنی کجاست؟ گفتم من در خدمت شما هستم. گفت: من آقای قاآنی را می‌خواهم. گفتم: فرض کن مجروح شده بالاخره ما بوق که نیستیم، حرفی داری بگو تا حرفت را بشنوم. گفت: پاشو بیا قرارگاه. گفتم: چشم، الان می آیم. یک جیپ برداشتم و به اتفاق آقای مصباح و یک راننده به قرارگاه رفتیم. آقای دانایی آنجا بود تا مرا دید، گفت: حاج آقا، حواست باشد، امشب عراقی‌ها به شما حمله می‌کنند. پرسیدم شما چکار می‌کنید؟ گفت آتش را جلوی شما متمرکز می‌کنیم. 🔘 ساعت چهار صبح بود که تک عراقی ها آغاز شد. آب هم کاملاً جلوی بچه ها را گرفته بود. مسؤول مهندسی عراقی‌ها یک سرگرد بود. پل آورده بودند که داخل آب بیندازند. می‌خواستند نیروی پیاده را عبور بدهند. سه متر جلوتر از سنگر بچه های اطلاعات را مستقر کردیم. میخواستیم به محض این که عراقی‌ها کنار آب رسیدند و خواستند پل‌ها را بیندازند، آنها را بزنیم. درگیری شروع شد. آتش روی دشمن به قدری زیاد بود که زمین می‌لرزید. لاستیک ماشین ها را در آورده و داخل آنها نشسته بودند. حتماً گمانشان این بوده که لاستیک میتواند جلوی ترکشها را بگیرد. 🔘 بعدها که منطقه آرام شد دیدیم تعداد زیادی از آنها قتل عام شده اند. سه چهار دستگاه اتوبوس عراقی را تا سیصد متری خط آورده بودند. نیروهای ما اتوبوسها را زدند. آن شب چیزی بالغ بر هفتصد قبضه توپ و سی چهل دستگاه کاتیوشای بزرگ کار می‌کردند. وقتی مسؤول مهندسی یکی از لشکرهای عراق را گرفتیم می‌گفت من گمان نمی کنم در آن طرف کسی زنده مانده باشد. ما فکر نمی‌کرد شما چنین آتشی داشته باشید. به همین خاطر، نیروها را با اتوبوس آوردیم. نمی دانم این همه گلوله از کجا روی سر ما ریخت. اصلاً کسی نمی توانست یک قدم از جایش تکان بخورد. آقای قاآنی خودش را رساند. بازجویی از او را به آقای قاآنی سپردم و به خط رفتم عراقی ها ناامید شدند و فرار کردند. بچه ها که با تیر به لاستیکها می‌زدند. آنهایی که نزدیکتر بودند، بلند می شدند و دست هایشان را بالا می‌گرفتند.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #بابا_نظر نشر همراه با لینک کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

؛ 🍂 نواهای ماندگار 🔹 با نوای حاج صادق آهنگران مردم ‌ چرا پیمان پیغمبر شکستند..        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ   @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 شکر خدا که«فاطمی و حیدری» شدیم مَجذوب «حضرت حسن العسکری» شدیم وقتی کرَم زِ چهره‌ او منجلی شده یعنی که دومین «حسن بن علی» شده سلام صاحب عزا، آجرک‌الله یامولا! رخت سیاهِ داغِ پدر کرده‌ای تنت قربانِ ریشه‌های نخِ شال گردنت... ▪︎صبحتان مهدوی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌺๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #کلیپ #نماهنگ #شهادت_امام_حسن_عسکری ع کانال خاطرات رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂