eitaa logo
پژوهش اِدمُلّاوَند
459 دنبال‌کننده
13هزار عکس
1.8هزار ویدیو
318 فایل
🖊ن وَالْقَلَمِ وَمَايَسْطُرُونَ🇮🇷 🖨رسانه رسمی محسن داداش پورباکر_شاعر پژوهشگراسنادخطی،تبارشناسی_فرهنگ عامه 🌐وبلاگ:https://mohsendadashpour2021.blogfa.com 📩مدیر: @mohsendadashpourbaker 🗃پشتیبان:#آوات_قلمܐܡܝܕ 📞دعوت به سخنرانی و جلسات: ۰۹۱۱۲۲۰۵۳۹۱
مشاهده در ایتا
دانلود
📎می گویند برخی از ها که علاقمند به اخذ شناسنامه بودند، آنانی که در رفت و آمد به تهران بودند و یا مقیم تهران در اخذ شناسنامه تسریع نمودند که مجال گفتن نام آنان نمی باشد. چندنفر از نامداران شهر که باسواد و بودند، نظیر شیخ علِمد (شیخ علی محمد) ، ملا صرفعلی (ملاصفرعلی) ملا مربائین (ملا محمدابراهیم) و چند معرف دیگر جهت معرفی اشخاص و کمک در گرفتن آنان برای مناطق مختلف تعیین گردیدند. مردم سنگسر سجل را به دلیل ۳ برگه بودن آن ، سجلد نام گذاشتند. 📌اولین سجل صادره مربوط به یکی از معرفین و کمک کننده به مردم جهت اخذ شناسنامه با مشخصات ذیل به نام شیخ علی محمد صفایی فرزند ملا محمد علی و گلشا، متولد ۱۲۵۳، در روز ۱۰ حمل (فروردین) با شماره شناسنامه ۱ سنگسر تاریخ صدور سال ۱۳۰۴ ه.ش صادره از سنگسر اختصاص یافت. 📌مرحوم شیخ علی محمد علاوه بر وظایف دینی، مسئولیت شهرداری مهدیشهر را در سال ۱۳۰۷ عهده دار بودند. وی که از دروایش صفی علیشاهی و از ارادتمندان ظهیر الدوله ، ملقب به صفا علیشاه وزیر دربار ، خواهرزاده و داماد ناصرالدین شاه بودند. در هنگام دریافت شناسنامه به افتخار نام عرفانی صفا علیشاه، لقب صفایی را اختیار نموده بودند و بسیاری از مریدان شیخ و دراویش نام خانوادگی خود را به صفایی یا صفائیان و … اختیار نمودند. البته بحث انتخاب لقب صفائی یا صفائیان …برای مرکز استان یعنی سمنان و نیز روستای ده صوفیان در شهرستان مهدی شهر صدق می کند. 📌ظیهرالدوله در سفرخود به مرکز (ساری) که در سنگسر به عنوان مهمان توقف داشتند، لقب حامد علیشاه را به ملا صفر علی اعطاء نمودند. از این رو زمانیکه ملا صفر علی بعنوان یکی از معرف برای اخذ شناسنامه خود و اطرافیان اقدام می نمودند، نام فامیلی حامدی را برای خود وخاندانش وحامدیان …برای اطرافیان پیشنهاد نمودند. 📌ملا محمد ابراهیم که لقب مصباحیان را برای خود و فرزندان و خویشان انتخاب کردند. برای دورتر مصباحی و مصباح ، برای دیگر دوستان و آشنایان ، بینش، صفاخواه و ساکنین امامزاده زینعلی را زینعلیان و … سجلد گرفتند. دیگر معتمدین و معرفین نیز هر کدام به نوبه خود، القاب با معنی و پرمحتوایی همچون ربانی، ربانیان، شهریاری و … را پیشنهاد می کردند. بسیاری از مردم دانای شهر با رجوع به کتاب آسمانی (قرآن کریم) ، دینی و عرفانی و تاریخی القابی را بدون واسطه اختیار کرده و سجل خود را دریافت می کردند. تردیدی نیست که در نزد ها همچون سایر بلاد، اسامی و القاب مذهبی منزلت و جایگاه رفیعی داشته است . خاصه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ، به نامگذاری ارزشی ، توجه شایانی گردیده است . 📌اما حسینی ها و خدمتگزاران اباعبدالله الحسین و ائمه اطهار برای خود فامیلی خادم، خادمیان، حسینی، متولی، متولیان، مستخدمین و مستخدمین حسینی، سقا، سقائیان و علمدار را به فامیلی های دیگر ترجیح دادند. گروه زیادی از سنگسریها نام اجداد خود را برای نام خانوادگی خود اختیار کردند؛ هم چون حاج علیان ، حامدیان ، سلطانیان ، ساقیان ، سلمانیان ، شجاعیان ، جوادی، جوادیان، شهریاری، دوستمحمدی، دوستمحمدیان، ذوالفقاریان، ذوالفقارخانیان ، رشیدی، رشیدیان، روشن، غنیان، یزدانی، یزدانیان، عباسعلیان، جمشیدی، مرادعلیان، عباسیان، اسکندریان، اسلامیان ، اصغری، بهروزی، طاهر زاده ، پور طاهری ، پورطاهریان، پورهاشمی، پورهاشمیان ، صمدی، صمدیان ، طالبیان، جعفریان، جمالیان، جلالیان، حیدریان، حیدریه ، خسروی، رضائیان، سلطان علیان، کیپور ، علی اکبر خانی، علیخانیان، مختاری، وردی پناه، نادعلیان، هاشمی، یداللهی و یوسفیان و ….. 🖊گردآورنده: http://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3339 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑 @edmolavand 📚ܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─
«آخوند» «ملا» ✍در طول شبانه روز شاید میلیون ها ایرانی (مُعَمَّم و غیر مُعَمَّم)، واژه ی «» را بکار می برند؛ و این در حالی است که هیچ یک از آنها معنی آن را نمی دانند. از دانش آموز گرفته تا پروفسور زبان و ادبیات، هیچ کسی بجز محقق تالش نمی داند معنی دقیقِ «آخُوند» یا «آخُون» چیست. آخُوند یا آخُون، در واقع همان مرثیه خوان و یا نوحه خوان است؛ با این تفاوت که مرثیه و نوحه عربی است، ولی آخوند یا آخون واژه ای تالشی و ایرانی می باشد. «خون» یا «خوند» در اینجا مثل «خون» است در «خَندوخونِ» تالشی. 📌همانطور که پیشتر نوشتم در بعضی زبان های ایرانی مانند کوردی و تالشی و ... «ها»ی ملفوظ وجود ندارد. یعنی کلاه، کلا، کوه، کو؛ گاه، گا؛ آه، آ؛ است و ... واژه ی مرکب «آخوند» عبارت است از آ + خون یا خوند(تالشی) = آه + خوان = آهنامه خوان = نوحه خوان، مرثیه خوان. «آ» مخفف آه است. و خُوند یا خُون، در بُندارِ تالشی «خُوندِن» = خواندن، بُن دارد. مصادر یا بُندار های تالشی همچون آلمانی به «اِن» ختم می شود - «خُوندِن»، «ژَندِن»، «گِتِن»، «واتِن» «لَکِن»(legen آلمانی)، و ... 📌حال این سوال پیش می آید که چرا من «آخوند» را برابر مرثیه خوان و نوحه خوان، دانستم، ولی از ملا و روضه خوان سخنی به میان نیاوردم؟ برای اینکه این دو واژه در اصل معنی دیگری دارند. «» در واژه ی مَولی = آقا، بُن دارد. «روضه خوان» نیز مربوط است به کتاب «روضة الشهداء» = گلزارِ شهداء، تألیف ملا حسین کاشفی از وعاظ دوره ی تیموریان که در سال ۹۰۸ ه. ق. نوشته شده. معنی واژه ی «روضه» هیچ ربطی به مرثیه و سخنرانی مذهبی ندارد؛ بلکه از آن کتابِ نامبرده گرفته شده؛ «روضه» یعنی باغ و گلستان، گلزار، سبزه زار، مرغزار. روضه ی رضوان = باغ بهشت. 🖋+ نوشته شده در چهارشنبه هفتم مرداد ۱۳۹۴ ساعت 2:57 توسط - م. تلنگر | https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3579 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑 @edmolavand 📚ܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─