خلاصۀ سخنرانی سرکار خانم لطفی‌آذر در شهر تهران شب بیست و سوم رمضان 1439 تأثیر عالِم (قسمت دوم) خداوند در آیۀ 122 سورۀ توبه می‌فرماید: "وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ." و روا نیست تمام مؤمنان [برای جهاد] کوچ کنند. پس چرا از هر گروه، عده‌ای نمی‌روند تا در دین، تفقّه کنند و هنگامی که برگشتند، قومشان را بیم دهند؟ باشد که آن‌ها بترسند و [از زشتی‌ها و نواقص] بر حذر باشند. این یکی از عمیق‌ترین وظایف در میدان جنگ و #جهاد، چه با کفر و شرک درونی و چه بیرونی است. اگر افرادی نباشند که بتوانند با #علم و دقت نظرشان در دین، مردم را بیدار کنند و دل‌ها را تکان دهند، هزاران #شهید می‌روند و جنگ نظامی پیروز می‌شود. اما جنگ نرم به قوّت خود و بلکه شدیدتر از قبل می‌ماند. متأسفانه در جوامع اسلامی، گاه آن‌قدر که به جنگ‌های سیاسی و نظامی و اقتصادی اهمیت داده می‌شود، جهاد فرهنگی اصلاً مهم به حساب نمی‌آید و فرهنگ دینی مردم، در حاشیه می‌ماند. حال آنکه اگر گروه‌هایی برای سایر جهادها تلاش و جان‌فشانی می‌کنند، گروهی نیز باید برای جهاد فرهنگی و عمیق‌اندیشی در دین بکوشند. طبق این آیه، پایۀ تمام جهادها جهاد علمی است؛ البته همان علم سه‌مرحله‌ای که از حدیث پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) گفتیم. فقاهت نیز به #فقه مرجعیت و فروع دین محدود نمی‌شود؛ بلکه دقت و تأمل عمیق در تمام مسائل و معارف دینی اعمّ از اصول و فروع دین را در بر می‌گیرد. نتیجه‌اش نیز #معرفت، #بصیرت و نورانیت است؛ چیزی که حتی در علم مقدمات دین اگر بر پایۀ معرفت و اصلاح #نفس نباشد، وجود ندارد. همان‌گونه که فقه، انسان را به اعمال و عبادات ظاهری آشنا می‌کند، تفقّه نیز وظایف و #سلوک درونی‌اش را به او می‌شناساند. فرد متفقّه می‌داند #نماز را چطور عرضه کند که وجود مخاطب، خودش طالبِ خواندن نماز و انجام سایر فروع شود؛ نه که مجبور به نماز شود یا از ترسِ حرف‌های بد و بیراه خانواده و رانده شدن، نماز بخواند. متفقّه، چنان افراد را بیم می‌دهد و حقیقت را نشانشان می‌دهد که در درون خود، درد بی‌نمازی را بچشند و جای خالی آن را حس کنند، پس دنبالش بروند؛ نه اینکه با تحقیر و توهین و سؤال و جواب مداوم، آنان را به خواندن نماز وادارد. اما متأسفانه ما اغلب خودمان اهل تفقّه نیستیم و درنتیجه در تربیت فرزندانمان نیز تفقّه نداریم. مدام نصیحت و امر و نهی‌شان می‌کنیم؛ اما حرف‌هایمان جای خود را در وجود آن‌ها پیدا نمی‌کند و دلشان را به درد و سوز نمی‌آورد. یعنی نمی‌توانیم #اصول دین را چنان به خوردِ جانشان دهیم که طالب #فروع دین شوند و از نداشتنش احساس خلأ کنند. این مشکل بزرگی برای فرد و جامعه است که ذهن پر از الفاظ و مفاهیم دینی یا غیردینی، اما قلب خالی از نور معرفت باشد و نتواند دلی را تکان دهد. ریشۀ این مشکل، ظاهربینی است؛ اینکه به مادیات و صورت قضیه، بیشتر از روح و جان و #فرهنگ مردم اهمیت می‌دهیم. انذار را هم در این خلاصه کرده‌ایم که چون خود را بهشتی و دیگران را جهنمی می‌بینیم، به هر قیمتی شده، آن‌ها را بترسانیم و امر و نهی کنیم؛ درحالی‌که خودمان نه منکر را می‌شناسیم و کنار گذاشته‌ایم، نه به معروف، معرفت داریم و آن را عملی کرده‌ایم! ادامه دارد... #خلاصه #شب_بیست‌و‌سوم #شب_قدر #رمضان1439 @Lotfiiazar