#رسائل #شيخ_انصاري #تنبیهات_اقل_و_اکثر #تنبیه_اول در مساله سوم (ج٢/ص٣٨٤) مرحوم شيخ چند نکته را می گوید که به رغم توضیحات مطرح شده در درس برای برخی دوستان عزیز ابهام وجود دارد که باید چند نکته را یادآور شویم: 📌 نکته ۱: شرط ورود به مساله ی سوم (زیادت سهوی) آن است که «زیادت عمدی» را مبطل و مفسد بدانیم؛ پس پیش فرض ما در مساله ی سوم آن است که زیادت عمدی قطعا مبطل است تا بتوانیم با این مبدا تصدیقی بحث «زیادت سهوی» را آغاز کنیم. 📌 نکته ۲: مرحوم شیخ بر اساس مبنای «شماره تلفن» و «سویچ و ماشین بدون بنزین» (دو کلیدواژه ی ما در درس) هیچ فرقی بین عمد و سهو قائل نيست و بر اساس پیش فرض در نکته ی قبل می گوید: «حکمه البطلان و وجوب الاعادة». 📌 نکته ۳: مرحوم شیخ در نتیجه گیری می گوید: «فثبت من جمیع المسائل... دون زيادته»؛ یعنی اصل در احکامِ ثبوتیِ «جزء» آن است که ترکِ آن (چه سهو و چه عمد) مُبطل و مُفسد مرکب است، اما زیادکردنِ آن مبطل و مفسد نیست؛ زیرا زیادت سه صورت داشت که در صورت اول (قصد جزئيت مستقل) كه در مساله ی دوم (ج۲/ص۳۷۱) بیان شد بطلان عبادت قطعی است، اما این وجه بسیار کم اتفاق می افتد که نمازگزار غیر از اجزائى را که خداوند جعل کرده است از پیش خود اجزاء مستقل دیگری را بخواهد به عبادت اضافه کند و تشریع و بدعت ایجاد کند؛ از این رو، این صورت در زیادت عمدی مد نظر مرحوم شیخ نیست، و در دو صورت دیگر «زیادت عمدی» (ج۲/ص۳۷۱) نیز شیخ قائل به صحت شدند، پس اگر ما باشیم و زیادت سهوی دلیلی بر بطلان عبادت با زیادت سهوی نیست، زیرا زیادت عمدی اش مُبطل نیست، پس زیادت سهوی اش قطعا مُبطل نخواهد بود. پس حکم ثبوتی جزء این است که اگر ترک شود مبطل و مفسد است و اگر زیاد شود مبطل نیست؛ به دیگر بیان، اگر ما یک مرکب ده جزئى را در مقام ثبوت فرض کنیم اگر جزئى از آن کم شود قطعا فاسد خواهد شد و اگر به صورت «مجموع» و «بدل» زیاد شود فاسد نیست و زیادت سهوی اش هم مبطل نخواهد بود. @fegh_osoul_rafiee

موفقیت در هر ساحتی از ساحات عالَم طلبگی (چه در علم و چه در کار تبلیغ) بعد از دوران تحصیل علوم عمومی یعنی اصول و فقه -که مهمترین علوم اسلامی هستند- بدون تردید به «تمحّض» و «تمرکز» در تنها «یک» یا در نهایت «دو» امر بستگی دارد. دوران ذوالفنونی و چندتخصّصی گذشته است؛ امروزه علامه شدن هم در فقه و هم در تفسیر و هم در فلسفه و هم در تاریخ و هم در کلام و هم در ریاضی و هم در نجوم و هم در منبر و هم در امامت جمعه و امامت جماعت و... معنا ندارد؛ چیزی شبیه یک شوخی است. باید روزها و شبها تامل و تفکر کنیم که آن یک یا دو چیزی که قرار است حاصل تمام عمر طلبگی ما باشد چیست... باید «نقطه زنی» کرد، مانند علامه امینی در الغدیر، علامه طباطبایی در المیزان، آیت الله خویی در فقه و اصول و تربیت شاگردان فراوان، علامه عسگری در کلام و عقاید و... .

«اصول» و «فقه» مهم ترین علوم اسلامی اند؛ اگر هدفِ کار در هر علمی از علوم اسلامی -حتی فلسفه ی اسلامی- را دارید قطعا نیاز به ابزار شناخت دین یعنی اصول و فقه دارید. «اصول» منطق کشف معارف دین از کتاب، سنت و عقل است؛ بدون یادگیری و ملّایی در علم اصول، عملاً ارتباط ما با منابع کشف دین قطع می شود. چگونه کسی که اصول را نیاموخته است و مهارت اصولی ندارد می تواند تعارض بین روایات را که در اکثر مسایل دینی امری اجتناب ناپذیر است حل کند؟! چگونه می تواند به برآیند کار علمی خود پسوند «اسلامی» بدهد؟! آیا کلامش حجت و معتبر است؟! «فقه» نیز از این جهت بسیار مهم است که تنها علمی است که بیش از هزار سال تاریخ استنباط و اجتهاد دارد. کدام علم از علوم اسلامی مانند فقه از چنین پشتوانه ی عظیم و غنی علمی و اجتهادی برخوردار است؟! در کدام علم از علوم اسلامی تا این اندازه با آیات، روایات، اقوال، متعارضات و... کار شده است و ورز پیدا کرده است؟! ظاهراً راه فراری از «اصول» و «فقه» نیست...

🎤 "دروس فی علم الأصول" 📚 الحلقة الثالثة 📔 الأمارات و الأصول 🏫 دانشگاه رضوی ❎ جلسه ۳۱ 📆 ۳۱ اردیبشهت ۱۴۰۲ ⏰ ۸ صبح @fegh_osoul_rafiee

🎤 "دروس فی علم الأصول" 📚 الحلقة الثالثة 📔 التنافی بین الاحکام الظاهریة 🏫 دانشگاه رضوی ❎ جلسه ۳۲ 📆 ۱ خرداد ۱۴۰۲ ⏰ ۸ صبح @fegh_osoul_rafiee

🎤 "دروس فی علم الأصول" 📚 الحلقة الثالثة 📔 وظيفة الأحكام الظاهرية 📔 التصويب بالنسبة إلى بعض الأحكام الظاهرية 🏫 دانشگاه رضوی ❎ جلسه ۳٤ 📆 ٣ خرداد ۱۴۰۲ ⏰ ۸ صبح @fegh_osoul_rafiee

🎤 "دروس فی علم الأصول" 📚 الحلقة الثالثة 📔 التصويب بالنسبة إلى بعض الأحكام الظاهرية 📔 القضية الحقيقية و الخارجية للأحكام 🏫 دانشگاه رضوی ❎ جلسه ۳٤ 📆 ٣ خرداد ۱۴۰۲ ⏰ ۸ صبح @fegh_osoul_rafiee

#الحکم_الظاهری #تعیین_اهمّ_الملاکات #مبانی_شهید_صدر 📚 یکی از مبانی مهمّ شهید صدر، تفسیر و توضیح ایشان از حقیقتِ حکمِ ظاهری است؛ ایشان حکم ظاهری (حجیت) را در حقیقت #تعیین_اهمّ_الملاکات می داند؛ به این معنا که شارع زمانی که می بیند مکلف حکم واقعی را نمی داند هر کاری از دستش برای مکلف بر می آید باید انجام دهد تا مکلف مصالح واقعی را درک، و از مفاسد واقعی دوری کند، پس باید برای حالت شکّ و تردید مکلف چاره ای کند؛ از این رو، خودِ شارع در همان چارچوب حالت شک و تردید مکلف و با توجه به مشکوکات و محتملاتِ در ذهن او ملاکات و مبادی را به بوته ی سنجش اهمّ و مهمّ می برد و ملاکی که آن را اهمّ تشخیص می دهد همان را حجت قرار می دهد. @fegh_osoul_rafiee

آخرین روز درس مکاسب در مدرسه علمیه عباسقلیخان، همراه با رفقای عزیز و گرامی... ۹خرداد۱۴۰۲ یاعلی

🎤 "دروس فی علم الأصول" 📚 الحلقة الثالثة 🏫 دانشگاه رضوی ❎ جلسه ۳۶ 📆 ۷ خرداد ۱۴۰۲ ⏰ ۸ صبح @fegh_osoul_rafiee