🟥 قابل توجه تایپیست‌ها، ویراستارها و شاید هم شما! نوشته: رانندگی در حالت ایتالیک! #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim

🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 حکایت به قلم "ســاده و روان" 📚 باب دوم : در اخلاق درویشان 🌺 حکایت ۴۶ 💫 فقیهی دخترى داشت كه بسيار بد قيافه بود. به سن ازدواج رسيده بود، با اينكه جهيزيه فراوان داشت، كسى مايل نبود با او ازدواج كند. 🔸زشت باشد دبیقى و ديبا(۱) 🔹كه بود بر عروس نازيبا ناچار او را به عقد نابينايى در آورند، در آن عصر حكيمى از سرانديب (جزيره سيلان) هند آمده بود و بر اثر مهارت در درمان، چشمان نابينایان را بينا مى كرد، به فقیه گفتند: چرا دامادت را نزد آن حكيم نمى برى تا با درمان چشمانش، ديدگانش را بينا كند؟ پاسخ داد: مى ترسم او بينا شود و دخترم را طلاق دهد، زنى كه زشت رو است، شوهر نابينا براى او بهتر از بينا است ۱_دبيقی: پارچه‌ای است از نوع حرير نازک که در مصر مي‌بافند. #غلط_ننویسیم #حکایات_سعدی 🖊@ghalatnanevisim

#غلط_ننویسیم #حکایات_سعدی 🖊@ghalatnanevisim

شاهنامه خوانی 👇👇👇قسمت صد و سی و هفتم👇👇👇 #غلط_ننویسیم #شاهنامه_خوانی 🖊@ghalatnanevisim

#توضیحات -فراز: بالا -چو خورشیدِ تابان بگشت از فراز: وقتی خورشید از بالای سر عبور کرد، یعنی روز از نیمه گذشت. -تَذَرو: قرقاول -نبید: شراب -ریچار: مربا یا ترشی -خورِ جادوان بُد که رستم رسید / از آوازِ او زود شد ناپدید: آن جایگاه که رستم رسید، خورش‌خانه‌ی جادوگران بود، یا وقت غذا خوردنِ آن‌ها. از صدای او جادوگران ناپدید شدند. -اندرآمدن: درآمدن، شروع کردن -فرخنده‌پی: خجسته یا، به‌شادمانی -نغز: دلکش -خانه‌ی سور: طربخانه -بر: سینه، آغوش -بزد رود و آن‌گه ره اندرگرفت: ساز زد و نغمه سرکرد. -بَدنِشان: بخت‌برگشته -میدان: جای بازی و ورزش -بویاگل: اشاره به رسمِ در دست گرفتن گل و دیگرچیزهای خوشبو در مراسمِ بزم -چامه: نغمه -زخم: زخمه، یا صدا (ی ساز) -نگار: رخساره -پرسیدن: احوالپرسی -آفرین: ستایش -فزایش گرفتن: افزودن، ادامه دادن -خوان: سفره -میگُسار: در شاهنامه هم به‌معنی نوشنده‌ی می است و هم ریزنده‌ی می، یعنی ساقی. -ریمَن: پلید، فریبکار -رنگ: نیرنگ و، آرایش -طاس: جام -روانش گمان نیایش نداشت: روانِ زنِ جادوگر دراندیشه‌ی ستایشِ خدا نبود. -سبک: درجا -ازباد: به‌تندی -خم: حلقه -بدان‌گونه کت هست بنمای روی: آن‌گونه که واقعاً هستی خود را نشان بده. خودِ واقعی‌ات را نشان بده. -گَنده: گندیده، سالخورده -دلِ جادوان زو پر از بیم کرد: رستم دلِ دیگرجادوگران را با کشتنِ زنِ جادوگر پر از ترس کرد. #غلط_ننویسیم #شاهنامه_خوانی 🖊@ghalatnanevisim

#کیان #کیکاوس (بخش ۱۳) گفتار اندر خان چهارم رستم #هفت_خان_رستم #داستان_جنگ_مازندران #غلط_ننویسیم #شاهنامه_خوانی 🖊@ghalatnanevisim

نیست کس به عهد ما یار یار خویش را دوست خصم جان بود دوستدار خویش را آن سیاه کوکبم کز غم تو کرده‌ام تیره همچو روز خود روزگار خویش را او به رخش ناز و من خاک رهگذر چسان دست بر عنان زنم شهسوار خویش را مهر من طلوع کند در هوای خود ببین اضطراب ذره بی‌قرار خویش را باز پیچ و خم مکن همچو شعله‌ام یا برون کن از دلم خارخار خویش را شد دل چون گدا خون ز رشک تا به کی یار شهر بنگرم شهریار خویش را مردم از ندیدنش ای خوش آن زمان که من دیده بر رخ افکنم گلعذار خویش را #شعر #مشتاق_اصفهانی #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim

#دستور ✍ حروف اضافه 🔶 حرف اضافۀ «برایِ» «حرف اضافۀ «برای» که در فارسی امروز ساده به شمار می‌‌آید، از نظر ریشه‌شناسی مرکب است و از «به» (در پهلوی «پد») و «را» تشکیل یافته است. «را» در قدیم به‌معنی «به علتِ» بوده است، چنانکه در واژۀ «چرا» همان معنای قدیمش را حفظ کرده است.» 🔶حروف لازم‌الاضافه «برخی حروف اضافه همیشه با نشانۀ اضافه به کار می‌روند و به اصطلاح لازم‌الاضافه‌اند؛ مانند: برایِ، محضِ، مطابقّ، پایِ (او پای حرفش می‌ایستد).» 🔶 «همۀ حروف اضافۀ سادۀ اصیل فارسی بدون نشانۀ اضافه به کار می‌روند، به‌جز «برایِ» که لازم‌الاضافه است.» ✅ علاءالدین طباطبایی، ۱۳۹۵ش، فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی، چ۱، تهران: فرهنگ معاصر، ص۲۵۱. فریده آرامیده #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim

پرسش👇 سلام و عرض ادب در بعضی از متن‌هایی در صفحات مجازی از واژۀ «سپاسمند» به جای سپاسگزار استفاده می شود، آیا می‌توان از این واژه «سپاسمند» استفاده کرد و آیا این واژۀ مرکب صحیح است؟ ممنون از راهنمایی شما پاسخ👇 پسوند «مند» به‌معنای صاحب و دارنده و خداوند است؛ هنرمند (صاحب هنر)، دردمند (دارندۀ درد)، اندیشمند (خداوند اندیشه)، خردمند (صاحب خرد) و .... بنابراین، «سپاسمند» چندان معقول و درست به نظر نمی‌رسد. #علیرضا_حیدری #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim

#غلط_ننویسیم #واژه_شناسی #نیمکت بهروز صفرزاده 🖊@ghalatnanevisim

باقیاتِ صالحات یعنی «کارهای نیک (که مستحق ثواب اخروی است)». صورت اصلی این ترکیب در عربی الباقیات الصّالحات است که در عرف فارسی زبانان معمولاً به صورت باقیات صالحات یا باقیات الصّالحات مستعمل است و عوام آن را به غلط باقیات و صالحات می‌گویند. #غلط_ننویسیم ص۵۷ #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim