eitaa logo
محفل شعر قند پارسی
266 دنبال‌کننده
1.9هزار عکس
245 ویدیو
88 فایل
ارتباط با ادمین‌های کانال : محمد محمدی‌رابع @shiraz_wound ارسال شعر ‌و مطلب : حسین کیوانی @h_keyvani
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. چیزی ز راه عشق نمانده است تا علی یک مدّ آه فاصله داریم با علی بیش از هزار مرحله در ابتدای توست آغاز وصف توست چه بی‌انتها علی منظومه‌ات کجاست؟ که می‌گیرد آسمان هر روز و شب سراغ تو را بارها علی ماتم که: باید از تو سراغ خدا گرفت؟ یا از خدا گرفت سراغ تو را علی آیا شبی به سمت تو پرواز می‌کنند این بال‌های سبز و رهای دعا علی؟ از خاک پر کشیدی و از عرش سر زدی شوق خدا کشیده تو را تا کجا علی در خلوت خدا و رسولش، شب عروج بوی تو داشت عطر کلام خدا، علی گویند چون که وقت خداحافظی رسید پیغمبر خدا به خدا گفت: یا علی! (پروانه)
وقتی حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام متولد شد، ابوطالب او را بر سینه خود گرفت و دست فاطمه بنت اسد را گرفته به سوى ابطح آمدند و این اشعار را بر زبان آورد: یا  رَبِّ یا ذَاالْغَسَقِ الدُّجِىِّ/وَ  الْقَمَرِ  الْمبْتَلَجِ  الْمضِىِّ/ بَیِّنْ لَنا مِنْ حُکْمِکَ المَقْضیِّ/ ماذا تَرى فى اسْمِ ذَا الصَّبِىِّ مضمون این اشعار آن است که اى پروردگارى که شب تار و ماه روشن و روشنى دهنده را آفریده‌اى! بیان کن از براى ما که این کودک را چه نامی گذاریم؟ بعد از این شعر، ناگهان چیزى مانند ابر از روى زمین پیدا شد و نزدیک ابوطالب آمد، ابوطالب او را گرفت و با على علیه‌السلام به سینه خود چسبانید و به خانه برگشت. وقتی صبح شد، دید که لوح سبزى است و در آن نوشته شده است: خُصِّصْتُما بِالْوَلَدِ الْزَّکِىِّ/ وَالطّاهِرِ الْمُنْتَجَبِ الْرَّضِىِّ/ فَاِسْمُهُ مِنْ‌شامِخ‌ عَلِی/ عَلِىٌّ  اشْتُقَ  مِنَ  الْعَلِىِّ  مضمون شعر این است: شما(ابوطالب و فاطمه علیهما‌السلام) اختصاص پیدا کردید به فرزند طاهر، پاکیزه و پسندیده؛ پس نام بزرگ او على علیه‌السلام است و این نام از نام على(که نام خدا است) مشتق شده است. سپـس ابوطالب آن حضرت را على نام گذاشت و آن لوح را در زاویه راست کعبه آویخت و این لوح تا زمان هشام بن عبدالملک بود تا این‌که او آن را از آن‌جا پایین آورد.  📚مناقب آل ابی‌طالب/ابن شهر آشوب/ج۲/ص۱۷۵
Aron Afshar - Pedar.mp3
4.07M
پدر یعنی شونه ی مردونه عیدمون مبارک🌱🌺
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
قربان ولیئی سال ۱۳۴۹ در شهر صحنۀ کرمانشاه متولد شد. وی دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تربیت مدرس تهران است و در حال حاضر مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان را بر عهده دارد. جهان‌بینی عاشقانه و عارفانه ولیئی حس و حالی بدیع به اشعارش بخشیده است. او سابقۀ دریافت جایزۀ کتاب سال و کتاب فصل را دارد. «ترنم داودی سکوت»، «با دو چشم دچار یکتایی»، «زیارتنامۀ روح» و «جوان شدن جاودانگی» برخی از آثار او است.
مثل علی باشیم دلا معاویگی تا کی؟ دو روز مثل علی باشیم در این زمانۀ بی آغاز چه می‌شود ازلی باشیم؟ بیار غیرت مالک را ببین نزول ملائک را بیا اَلَستُ بِربِّک را جواب قالَ بلی باشیم دوباره کعبۀ جانت را امیر بت‌شکنی باید به جای حبّ علی، تا کی پر از بت هُبَلی باشیم؟ بسوز طلحۀ عصیان را بزن رگِ جملِ نان را در این جنون خفی تا چند، اسیر شرک جلی باشیم؟ در ازدحام خیابان‌ها و عصر قحطی انسان‌ها کمی شبیه علی باشیم کمی شبیه علی باشیم ✍🏻 🏷
🌺 یــــا علــــــی🌺 آسمان کعبه دف می زد رود زمزم در کنارش با هزاران شوق کف میزد عشق جاری می شد از هر گوشه صحن حرم «فاطمه بنت اسد» آشفته و حیران شده درد زیبایی وجود پاک او را قلقلک می‌داد آری آری مژده دلبند زیبایی به او می داد مات و مبهوت و هراسان شد بار الها سخت حیرانم نمی دانم چه خواهد شد؟! و در این صحن پاکیزه چگونه طفلکم را در بغل خواهم گرفت اینک غمی کل وجود فاطمه را در خودش بلعید به خود آرامشی با یاد حق می‌داد به ناگه چشم او جا ماند بر دیوار کعبه او به خود لرزید چون دیوار از پایین ترک برداشت از تعجب لحظه ای ترسید چشم بر دیوار کعبه دوخت بعد با سرعت درون کعبه رفت و نه شکافی بود نه ترسی ملایک دسته دسته صف به صف هر کدامش مجمری از عود و اسفند و گلاب روی کف طبق هایی پر از اطعام جنت با نوایی مملو از شور و شعف هلهله، تهلیل و ذکر یا علی بر لب آه ..یارب من چه میبینم؟!.... صوت زیبایی درون خانه کعبه طنین انداخت کودکت فرخنده و خوش یمن هست و خوش قدم نام او نام خدا هست و خدایش برگزید او را ز نور انور اعلا علی آن اسم اعظم او بزرگ است ومقامش برتر ازآن عرش والا او کسی هست که میپیچد نوای اشهد ان علیش در اذان ما آن کسی که از ازل عشقش درون قلبها جوشید کودکی تا خواست رفتن را بیاموزد ندای یا علی نیروی ‌‌پای کوچکش می شد تا کسی انگیزه انجام کاری در دلش می رفت ذکر شیرین و رسای یا علی اولین فهرست کارش شد تا گره در کار کس افتاد ذکر زیبای علیا یا علی مشکل گشا می شد شیعیان با افتخار و با غرور نیک می بالند و می نازند چون نام نیک و با مسمای علی سایه سار و تکیه گاه محکمی است در سرای وحشت این روزگار بی وفا. آمده از نسل پاکش یازده تن پیشوا هر یکی هادی امت، هرکدامش رهنما نور می‌پاشند هر یک بر زمین و آسمان آخرینش صاحب دلهای شیعه است این زمان انتظاری سخت اکنون جا شده در چشممان تا که از ره آید و صوت رسایش بر فراز کعبه اندازد طنین چشم در راهیم اورا چشم در راه... ک. قالینی نژاد_افروز
همیشه مرد سفر مرد جاده بود پدر رفیق و همدم مردم پیاده بود پدر چو تک درخت ستبری دلش به این خوش بود که روی پای خودش ایستاده بود پدر غم یتیمی و غربت حریف او نشدند سترگ بود نماد اراده بود پدر به قد کشیدن من روز شب می‌اندیشید صبور بود کشاورز زاده بود پدر مرا نشاند بر اسب مراد و توسن بخت خودش ولی دم رفتن پیاده بود پدر یتیم خانه‌ی دنیا به او سپرد مرا که مهربان که صمیمی که ساده بود پدر درون سینه‌ی او جا برای همهمه بود دلش گشوده و دستش گشاده بود پدر خزانه‌ی دل او دانه دانه مروارید خودش برای خودش شاهزاده بود پدر پدر که رفت دلم را به آسمان دادم خودش به من پر پرواز داده بود پدر برای من پدری کرد و پر کشید و پرید چه مهربان چه صمیمی چه ساده بود پدر
آشُفْتۀ شیرازی، محمدکاظم (۱۲۰۰- ۱۲۸۸ هجری قمری)، شاعر و صاحب‌منصب دیوانی عصر قاجار. او فرزند آقامحمدجعفر کدخدا بود و در خانواده‎ای سرشناس و متمکن در شیراز به دنیا آمد. در اوان جوانی علم عروض و محاسبات دفتری را فرا گرفت و با ادب پارسی و عربی آشنا شد. او خط نستعلیق و شکسته را خوش می‎نوشت. این ویژگیها و نیز اعتبار خانوادگی او سبب شد که وی در کارهای دیوانی ترقی کند. در ۱۲۷۰ق پس از انتقال حسام‎السلطنه مرادمیرزا از فرمانفرمایی فارس به ولایت خراسان، با او به آن دیار رفت و به کلانتری مشهد و امارت دیوان‌خانۀ عدلیّۀ خراسان منصوب شد. چهار سال در این مقام بود و سپس به شیراز بازگشت و به کشاورزی روی آورد و در این راه کارهای سودمند انجام داد که از آن جمله آوردن آب از رودخانۀ کردستان به شهر بهبهان بود. وی به خاندان رسول اکرم(ص) ارادت و اعتقادی خاص داشت و در تعزیه‎داری و برپاداشتن مجالس یادبود بزرگان دین کوشا بود. شعر او بیشتر غزل، قصیده و مرثیه است. چکامۀ او در مدح امیرالمؤمنین علی(ع) که در ۱۲۷۷ق به هنگام ولایت مؤیدالدوله ابوالفتح میرزا در شیراز سروده و در پایان آن به مدح ناصرالدین‎شاه، امین‎السلطان و مؤیدالدوله پرداخته و نیز ملمع او در وصف جوانی که شاعر در سفر حج او را دیده، از آثار برجستۀ اوست. از لحاظ اشاره به وقایع تاریخی، برخی اشعار وی، چون قصیده‎ای در وصف زلزلۀ شیراز، درخور اعتناست. غزلیات او عاشقانه است. او از شیوۀ غزل‎سرایی سعدی و حافظ پیروی کرده و رباعی نیز می‎سروده است. احمد دیوان‌بیگی ‎دوست و تذکره‎نویس معاصر آشفته، اشعار او را بالغ بر سی هزار بیت، غزلیاتش را مطبوع‌تر از قصاید و مراثی او را مرغوب‌تر از غزلیاتش گزارش کرده است. دست‎نوشته‎های دیوان او در پانزده هزار بیت تا سال ۱۳۳۷ق در شیراز موجود بوده است. آقابزرگ تهرانی می‎گوید که نسخۀ ناقصی از دیوان او را که اول و آخر آن افتاده بود و نزدیک ۷۵۰ بیت شعر داشت، نزد سیدمحمد موسوی جزایری در نجف دیده است. نمونه‎هایی از اشعار او را دیوان‌بیگی و رکن‎زاده آدمیت نقل کرده‎اند. وی در نجف اشرف مدفون است.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
😂 شعر طنز روز عشق و صفاست روز پدر به مناسبت میلاد امیرالمومنین علی علیه السلام و روز پدر ❤️ 🎙حجت الاسلام پرنیان ❇️ شیخ غیر مفید
"کارگاه آسیب‌شناسی شعر کودک و نوجوان" با حضور دکتر سیداحمد میرزاده دوشنبه، نهم بهمن چهارراه حافظیه، سالن گفتگو ساعت ۱۰ و ۳۰ https://eitaa.com/mmparvizan
دردِ معشوقان به عاشق بیشتر دارد اثر شمع تا اشکی بیفشاند پرِ پروانه ریخت
رضا یزدانی ٢٨ مرداد ١٣٧٢ در قم متولد شد. او سرودن را از سال ۸۹ آغاز کرد و توانست در جشنواره‌های مختلفی مانند جشنوارۀ شعر جوان سوره کسب عنوان کند. او همچنین دبیری چند جشنوارۀ ملی و استانی را بر عهده داشته است. وی لیسانس خود را از دانشگاه تهران واحد پردیس قم اخذ کرد. او با خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها همکاری دارد و در زمینۀ نویسندگی نیز فعالیت می‌کند. «حجرۀ شمارۀ دو» و مجموعه شعر «حاشا» دو اثر او است.
📌 اعضای جدید شورای شعر ارشاد انتخاب و منصوب شدند. 📍وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در احکامی جداگانه اعضای شورای شعر این وزارتخانه را منصوب کرد.  محمدمهدی اسماعیلی در احکامی جداگانه؛ 👤 علیرضا قزوه 👤 مرتضی امیری اسفندقه 👤 ناصر فیض 👤محمدمهدی سیار 👤 میلاد عرفان پور 👤 سعید بیابانکی 👤 نغمه مستشار نظامی 👤 علی محمد مودب را به عنوان اعضای شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب کرد. @khabarnamhaeranshiz
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
آ🌴❄️🌴 🌴❄️🌴 مرا پل بزن تا سحر تا سبد های بار آور باغ تو را می شناسم من ای عشق شبی عطر گام تو در کوچه پیچید من از شعر پیراهنی بر تنم بود به دستم چراغ دلم را گرفتم  و در کوچه عطر عبور تو پُر بود  و در کوچه باران چه یکریز و سرشار گرفتم به سر چترباران  کسی در نگاهم نفس زد!
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
سیدمحمدمهدی شفیعی ۱۳ شهریور ۱۳۷۰ در اهواز متولد شد. خاندان او از علما و اهل ادب بودند و رشد کردن در چنین محیطی بسیار در انتخاب مسیر زندگی او مؤثر بود. شفیعی سرودن را به‌طور جدی از دوره پیش‌دانشگاهی آغاز کرد و پس از اخذ مدرک دیپلم به دروس حوزوی روی آورد. آشنایی با میلاد عرفان‌پور و محمدمهدی سیار بسیار برای او مغتنم بود و باعث شد مسیر پیشرفت را سریع‌تر طی کند. او از اساتید حوزۀ علمیه به شمار می‌رود و دبیری پنجمین دوره جشنواره شعر حوزه (اشراق) را نیز در کارنامه دارد. مجموعۀ «مرز ما عشق است» تنها اثر او است.
دبیرخانه هجدهمین جشنواره بین‌المللی شعر فجر برای حضور شاعران جوان در «دهمین دوره متمرکز آموزش شعر کلک خیال» که از یازدهم تا چهاردهم بهمن‌ماه ۱۴۰۲ به مدت چهار روز در تهران برگزار می‌شود، فراخوان داد. بر اساس این فراخوان؛ علاقه‌مندان تا پایان روز جمعه ۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ فرصت دارند با مراجعه به اینجا پس از ثبت‌نام در پایگاه نقد شعر نسبت به ثبت‌نام در کلاس‌های حضوری خانه کتاب و ادبیات ایران و این دوره آموزشی اقدام کنند. ثبت‌نام فقط از طریق درگاه اینترنتی صورت می‌گیرد و ملاک نام‌نویسی، ثبت‌نام و ارسال حداقل سه شعر در «پایگاه نقد شعر» است. ادب‌جویان در این دوره از کلاس‌های درس استادان و شاعران مطرح کشور استفاده خواهند کرد. لازم به ذکر است؛ به دلیل محدودیت در تعداد شرکت‌کنندگان، آثار ارسالی توسط کارشناسان خانه کتاب و ادبیات ایران بررسی شده و از منتخبان برای حضور در دوره با تماس تلفنی دعوت خواهد شد. متقاضیان برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند با شماره تلفن ۹۱۰۰۶۳۶۳-۰۲۱ داخلی ۸۱۱ در ساعت اداری (۹ تا ۱۶) تماس بگیرند. @Farakhanesher
جز عشق هر حرفی که داری، مختصر لطفا ! نگذار چتر خیس خود را پشت در ، لطفا! با خود بیاور سرزده مهمان باران را امشب تمام ابرها را کن خبر لطفا! من ماهی دلتنگ تنگم ، چیست سوغاتت؟ امواج دریا را بیاور از سفر لطفا! در صندلی مشترک ، جای خجالت نیست ! اهل خطر باش و کمی نزدیکتر ....، لطفا! هرچند می میرد برایت هرکسی، بگذار تا زنده باشد در کنارت یک نفر ، لطفا! در پای مرز بکر آغوشت زمینگیرم با بوسه ویزای مرا کن معتبر لطفا! بعد از نماز صبح، می چسبد شراب تو! این خانه را میخانه کن وقت سحر، لطفا! با تو سرم ای عشق ، دائم درد می خواهد ! تزریق کن در من دوباره‌ دردسر ، لطفا.