قربان ولیئی سال ۱۳۴۹ در شهر صحنۀ کرمانشاه متولد شد. وی دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تربیت مدرس تهران است و در حال حاضر مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان را بر عهده دارد. جهان‌بینی عاشقانه و عارفانه ولیئی حس و حالی بدیع به اشعارش بخشیده است. او سابقۀ دریافت جایزۀ کتاب سال و کتاب فصل را دارد. «ترنم داودی سکوت»، «با دو چشم دچار یکتایی»، «زیارتنامۀ روح» و «جوان شدن جاودانگی» برخی از آثار او است. #قربان_ولیئی #معرفی_شاعر

مثل علی باشیم دلا معاویگی تا کی؟ دو روز مثل علی باشیم در این زمانۀ بی آغاز چه می‌شود ازلی باشیم؟ بیار غیرت مالک را ببین نزول ملائک را بیا اَلَستُ بِربِّک را جواب قالَ بلی باشیم دوباره کعبۀ جانت را امیر بت‌شکنی باید به جای حبّ علی، تا کی پر از بت هُبَلی باشیم؟ بسوز طلحۀ عصیان را بزن رگِ جملِ نان را در این جنون خفی تا چند، اسیر شرک جلی باشیم؟ در ازدحام خیابان‌ها و عصر قحطی انسان‌ها کمی شبیه علی باشیم کمی شبیه علی باشیم ✍🏻 #محمد_مرادی 🏷 #شعر_علوی

🌺 یــــا علــــــی🌺 آسمان کعبه دف می زد رود زمزم در کنارش با هزاران شوق کف میزد عشق جاری می شد از هر گوشه صحن حرم «فاطمه بنت اسد» آشفته و حیران شده درد زیبایی وجود پاک او را قلقلک می‌داد آری آری مژده دلبند زیبایی به او می داد مات و مبهوت و هراسان شد بار الها سخت حیرانم نمی دانم چه خواهد شد؟! و در این صحن پاکیزه چگونه طفلکم را در بغل خواهم گرفت اینک غمی کل وجود فاطمه را در خودش بلعید به خود آرامشی با یاد حق می‌داد به ناگه چشم او جا ماند بر دیوار کعبه او به خود لرزید چون دیوار از پایین ترک برداشت از تعجب لحظه ای ترسید چشم بر دیوار کعبه دوخت بعد با سرعت درون کعبه رفت و نه شکافی بود نه ترسی ملایک دسته دسته صف به صف هر کدامش مجمری از عود و اسفند و گلاب روی کف طبق هایی پر از اطعام جنت با نوایی مملو از شور و شعف هلهله، تهلیل و ذکر یا علی بر لب آه ..یارب من چه میبینم؟!.... صوت زیبایی درون خانه کعبه طنین انداخت کودکت فرخنده و خوش یمن هست و خوش قدم نام او نام خدا هست و خدایش برگزید او را ز نور انور اعلا علی آن اسم اعظم او بزرگ است ومقامش برتر ازآن عرش والا او کسی هست که میپیچد نوای اشهد ان علیش در اذان ما آن کسی که از ازل عشقش درون قلبها جوشید کودکی تا خواست رفتن را بیاموزد ندای یا علی نیروی ‌‌پای کوچکش می شد تا کسی انگیزه انجام کاری در دلش می رفت ذکر شیرین و رسای یا علی اولین فهرست کارش شد تا گره در کار کس افتاد ذکر زیبای علیا یا علی مشکل گشا می شد شیعیان با افتخار و با غرور نیک می بالند و می نازند چون نام نیک و با مسمای علی سایه سار و تکیه گاه محکمی است در سرای وحشت این روزگار بی وفا. آمده از نسل پاکش یازده تن پیشوا هر یکی هادی امت، هرکدامش رهنما نور می‌پاشند هر یک بر زمین و آسمان آخرینش صاحب دلهای شیعه است این زمان انتظاری سخت اکنون جا شده در چشممان تا که از ره آید و صوت رسایش بر فراز کعبه اندازد طنین چشم در راهیم اورا چشم در راه... ک. قالینی نژاد_افروز

همیشه مرد سفر مرد جاده بود پدر رفیق و همدم مردم پیاده بود پدر چو تک درخت ستبری دلش به این خوش بود که روی پای خودش ایستاده بود پدر غم یتیمی و غربت حریف او نشدند سترگ بود نماد اراده بود پدر به قد کشیدن من روز شب می‌اندیشید صبور بود کشاورز زاده بود پدر مرا نشاند بر اسب مراد و توسن بخت خودش ولی دم رفتن پیاده بود پدر یتیم خانه‌ی دنیا به او سپرد مرا که مهربان که صمیمی که ساده بود پدر درون سینه‌ی او جا برای همهمه بود دلش گشوده و دستش گشاده بود پدر خزانه‌ی دل او دانه دانه مروارید خودش برای خودش شاهزاده بود پدر پدر که رفت دلم را به آسمان دادم خودش به من پر پرواز داده بود پدر برای من پدری کرد و پر کشید و پرید چه مهربان چه صمیمی چه ساده بود پدر #سعید_بیابانکی

آشُفْتۀ شیرازی، محمدکاظم (۱۲۰۰- ۱۲۸۸ هجری قمری)، شاعر و صاحب‌منصب دیوانی عصر قاجار. او فرزند آقامحمدجعفر کدخدا بود و در خانواده‎ای سرشناس و متمکن در شیراز به دنیا آمد. در اوان جوانی علم عروض و محاسبات دفتری را فرا گرفت و با ادب پارسی و عربی آشنا شد. او خط نستعلیق و شکسته را خوش می‎نوشت. این ویژگیها و نیز اعتبار خانوادگی او سبب شد که وی در کارهای دیوانی ترقی کند. در ۱۲۷۰ق پس از انتقال حسام‎السلطنه مرادمیرزا از فرمانفرمایی فارس به ولایت خراسان، با او به آن دیار رفت و به کلانتری مشهد و امارت دیوان‌خانۀ عدلیّۀ خراسان منصوب شد. چهار سال در این مقام بود و سپس به شیراز بازگشت و به کشاورزی روی آورد و در این راه کارهای سودمند انجام داد که از آن جمله آوردن آب از رودخانۀ کردستان به شهر بهبهان بود. وی به خاندان رسول اکرم(ص) ارادت و اعتقادی خاص داشت و در تعزیه‎داری و برپاداشتن مجالس یادبود بزرگان دین کوشا بود. شعر او بیشتر غزل، قصیده و مرثیه است. چکامۀ او در مدح امیرالمؤمنین علی(ع) که در ۱۲۷۷ق به هنگام ولایت مؤیدالدوله ابوالفتح میرزا در شیراز سروده و در پایان آن به مدح ناصرالدین‎شاه، امین‎السلطان و مؤیدالدوله پرداخته و نیز ملمع او در وصف جوانی که شاعر در سفر حج او را دیده، از آثار برجستۀ اوست. از لحاظ اشاره به وقایع تاریخی، برخی اشعار وی، چون قصیده‎ای در وصف زلزلۀ شیراز، درخور اعتناست. غزلیات او عاشقانه است. او از شیوۀ غزل‎سرایی سعدی و حافظ پیروی کرده و رباعی نیز می‎سروده است. احمد دیوان‌بیگی ‎دوست و تذکره‎نویس معاصر آشفته، اشعار او را بالغ بر سی هزار بیت، غزلیاتش را مطبوع‌تر از قصاید و مراثی او را مرغوب‌تر از غزلیاتش گزارش کرده است. دست‎نوشته‎های دیوان او در پانزده هزار بیت تا سال ۱۳۳۷ق در شیراز موجود بوده است. آقابزرگ تهرانی می‎گوید که نسخۀ ناقصی از دیوان او را که اول و آخر آن افتاده بود و نزدیک ۷۵۰ بیت شعر داشت، نزد سیدمحمد موسوی جزایری در نجف دیده است. نمونه‎هایی از اشعار او را دیوان‌بیگی و رکن‎زاده آدمیت نقل کرده‎اند. وی در نجف اشرف مدفون است. #معرفی_شاعر #آشفته_شیرازی

😂 شعر طنز روز عشق و صفاست روز پدر به مناسبت میلاد امیرالمومنین علی علیه السلام و روز پدر ❤️ 🎙حجت الاسلام پرنیان ❇️ شیخ غیر مفید

"کارگاه آسیب‌شناسی شعر کودک و نوجوان" با حضور دکتر سیداحمد میرزاده دوشنبه، نهم بهمن چهارراه حافظیه، سالن گفتگو ساعت ۱۰ و ۳۰ #اداره_فرهنگ_و_ارشاد_اسلامی_فارس #خانه_کتاب_و_ادبیات_ایران #دانشکده‌_ادبیات_و_علوم_انسانی https://eitaa.com/mmparvizan

دردِ معشوقان به عاشق بیشتر دارد اثر شمع تا اشکی بیفشاند پرِ پروانه ریخت #بیدل_دهلوی

دبیر هجدهمین جشنواره شعر فجر از تغییرات در سبک برگزاری این دوره جشنواره خبر داد. ادامه خبر را در لینک زیر بخوانید: https://shahraranews.ir/fa/news/207445/%D8%B3%D8%A8%DA%A9-%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AC%D8%B4%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D9%81%D8%AC%D8%B1-%D8%AA%D8%BA%DB%8C%DB%8C%D8%B1-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%DA%A9%D9%86%D8%AF-%7C-%D8%B1%D9%82%D8%A7%D8%A8%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%B2%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%A7%DB%8C%D8%B2%D9%87-%DB%B2%DB%B0%DB%B0-%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF https://eitaa.com/khabarnamhaeranshiz #خبرنامه_شاعران

رضا یزدانی ٢٨ مرداد ١٣٧٢ در قم متولد شد. او سرودن را از سال ۸۹ آغاز کرد و توانست در جشنواره‌های مختلفی مانند جشنوارۀ شعر جوان سوره کسب عنوان کند. او همچنین دبیری چند جشنوارۀ ملی و استانی را بر عهده داشته است. وی لیسانس خود را از دانشگاه تهران واحد پردیس قم اخذ کرد. او با خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها همکاری دارد و در زمینۀ نویسندگی نیز فعالیت می‌کند. «حجرۀ شمارۀ دو» و مجموعه شعر «حاشا» دو اثر او است. #معرفی_شاعر #رضا_یزدانی

📌 اعضای جدید شورای شعر ارشاد انتخاب و منصوب شدند. 📍وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در احکامی جداگانه اعضای شورای شعر این وزارتخانه را منصوب کرد.  محمدمهدی اسماعیلی در احکامی جداگانه؛ 👤 علیرضا قزوه 👤 مرتضی امیری اسفندقه 👤 ناصر فیض 👤محمدمهدی سیار 👤 میلاد عرفان پور 👤 سعید بیابانکی 👤 نغمه مستشار نظامی 👤 علی محمد مودب را به عنوان اعضای شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب کرد. @khabarnamhaeranshiz #خبرنامه_شاعران

آ🌴❄️🌴 🌴❄️🌴 مرا پل بزن تا سحر تا سبد های بار آور باغ تو را می شناسم من ای عشق شبی عطر گام تو در کوچه پیچید من از شعر پیراهنی بر تنم بود به دستم چراغ دلم را گرفتم  و در کوچه عطر عبور تو پُر بود  و در کوچه باران چه یکریز و سرشار گرفتم به سر چترباران  کسی در نگاهم نفس زد!

سیدمحمدمهدی شفیعی ۱۳ شهریور ۱۳۷۰ در اهواز متولد شد. خاندان او از علما و اهل ادب بودند و رشد کردن در چنین محیطی بسیار در انتخاب مسیر زندگی او مؤثر بود. شفیعی سرودن را به‌طور جدی از دوره پیش‌دانشگاهی آغاز کرد و پس از اخذ مدرک دیپلم به دروس حوزوی روی آورد. آشنایی با میلاد عرفان‌پور و محمدمهدی سیار بسیار برای او مغتنم بود و باعث شد مسیر پیشرفت را سریع‌تر طی کند. او از اساتید حوزۀ علمیه به شمار می‌رود و دبیری پنجمین دوره جشنواره شعر حوزه (اشراق) را نیز در کارنامه دارد. مجموعۀ «مرز ما عشق است» تنها اثر او است. #معرفی_شاعر #سید_محمدمهدی_شفیعی

فکر شنبه تلخ دارد جمعه ی اطفال را عشرت امروز بی‌اندیشه فردا خوش است #صائب_تبریزی

«خواستگار» یک شب برایم آمد یک خواستگار جنگی! بی اطلاع قبلی، با ابتکار جنگی! بابا که بود پایش پیژامه‌ای پلنگی تا دید خیلِ مهمان، شد مثل مار جنگی! در رفت چست و چابک تا در بیاورد زود شلوار عهد بوقش این یادگار جنگی! دامادِ با نزاکت چسباند پا و آنگاه قبل از نشستنش داد دو تا شعار جنگی! مانند شهربانو رفتم سراغ چایی شاید ببینم از نو این شهریار جنگی! پرسید مادرم از شغلِ شریف داماد پاسخ شنید: دارد، صد افتخار جنگی! بابا که آمد از راه بی هیچ پیشگفتار پرسید دارد آیا داماد کار جنگی؟! یکباره جمع حاضر با شور و با حرارت گفتند هست ایشان یک استوار جنگی! بابای او کماکان کابوس حزب بعث است بیرون کشید از ایشان از بس دمار جنگی! کرده اسیر با عشق در جنگ هشت ساله غیر از دویست سرباز، شش تیمسار جنگی! در پاوه و مریوان، در موصل و شلمچه تقدیرنامه دارند با اعتبار جنگی! هنگام چای بردن لرزید دست و قلبم با یک نگاه دل را دادم به یار جنگی! برداشت چای را از سینی و کرد از من یک عالمه تشکر با اقتدار جنگی! پاسخ چه بود؟ بله. خیر است و خوش شگون است وصلت به قول بی‌بی با یار غار جنگی! بعله! اگر نگویم ترسم که آتش افکن او را زمن بقاپد یک نابکار جنگی! حالا فضای خانه مانند پادگان است آرامشی مداوم با ساز و کار جنگی! یک مدتی به یخچال تک میزنم شبانه فرمود مادرش که دارم ویار جنگی!! پروین جاویدنیا ✨شعر طنزی که در بیست و پنجمین کنگره ملی شعر دفاع مقدس مقام آور شد.

#آموزش 📌📌خوانش شعر: تنها توانايی لازم كه قبل از يادگيری اين مهارت براي شخص لازم است، درست خواندن شعر است. اگر شعر درست خوانده شود در حقيقت وزن آن به‌درستی درک شده است. برای اين‌كه بتوانيم اشعار را درست بخوانيم مطالعه‌ی آثار سعدي، مولانا، حافظ و مخصوصاً اشعار شاعران سبك هندي و نيمايی (مانند صائب و نيما) و مخصوصاً استفاده از آثار موسيقی سنتی ايرانی كه بهترين نمونه‌های شعرخوانی را مي‌توان در آن سراغ گرفت توصيه ميشود. گام نخست و اساسی در پیدا کردن وزن شعر خواندن آن به شکل صحیح و فصیح است. این توانایی به مرور زمان و با تمرین و تکرار در شما شکل خواهد گرفت. شنیدن خوانش شعر شعرای بزرگ توسط اساتید ادبیات و کسانی که در زمینه شعر تخصص دارند، می‌تواند بسیار کارساز باشد و شما را از ارتکاب و تکرار خطا محفوظ بدارد. 🎯برای مثال، سعی کنید غزل زیر را بخوانید، سپس با شنیدن خوانش سیدعلی موسوی گرمارودی، شاعر و حافظ‌پژوه معاصر، خطاهای احتمالی‌تان را بیابید و تصحیح کنید. رواق منظر چشم من آشیانه توست کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن که این مفرح یاقوت در خزانه توست به تن مقصرم از دولت ملازمتت ولی خلاصه جان خاک آستانه توست من آن نیم که دهم نقد دل به هر شوخی در خزانه به مهر تو و نشانه توست تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار که توسنی چو فلک رام تازیانه توست چه جای من که بلغزد سپهر شعبده‌باز از این حیل که در انبانه بهانه توست سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد که شعر حافظ شیرین سخن ترانه توست

خوانش شعر بالا از حافظ توسط سیدعلی موسوی گرمارودی 🎙