با طعم طنز روزی که به کار عشق آگاه شدیم با همسفران شعر همراه شدیم گفتیم سری به محفل طنز زنیم از چاله در آمدیم ودر چاه شدیم #حسین کیوانی

بارید تا از آسمان باران موشک ها دست خدا جاری شد از دامان موشک ها نابود شد تا شوکت پوشالی صهیون ناگه وزید از هر طرف طوفان موشک ها بداهه موشکی حسین کیوانی

*کاریکلماتور* کبری بهپور "کاریکلماتورهای پاییزی" *پاییز که آمد ،درخت از استرس برگ هایش ریخت. *در "جشنواره ی طبیعت"،درختان زیر پای پاییز فرش زرد پهن کردند. * از قدم نحس پاییز،  باغ بیمارشد. *شکنجه ی درختان از پاییز شروع ، وحکم اعدامشان به زمستان موکول شد. *پزشک برای زردی پاییز ، بهار تجویز کرد. *درختان به پاییز لقب قاتل زنجیره ای دادند. *روانپزشک به پاییز برای فرستادن افراد افسرده به مطبش ، درصد می داد. *ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکار بودند که ناگهان پاییز رسید و زحماتشان را به باد داد. *آخر پاییز ، جوجه ها به خاطر نسل کشی ،از پاییز شکایت کردند. *آخر فصل ،پاییز را به جرم نابودی محیط زیست دستگیر کردند !

سرکار خانم بهپور به محفل قند پارسی خوش آمدید🌹🌹

این شعر #سعدى به صورت افقی و عمودی یک جور خوانده ميشود: از چهره، افروخته، گل را، مشکن افروخته، رخ مرو، تو دیگر، به چمن گل را، تو دگر، مکن خجل، ای مه من مشکن، به چمن، ای مه من، قدر سخن

کاشکی یوسف ما زود به جانان برسد بوی پیراهن معشوق به کنعان برسد کاشکی پر بشود کاسه صبرش دلدار و به دلهای غمین مژده سبحان برسد وعده داده که شود سیصد و اندی عاشق تا که بر دیده ما مقدم مهمان برسد ابرها مست و غزلخوان رخ یار شدند کی شود نوبت باران به بیابان برسد؟! همه جا بسترخار است و پر از نعره باد بعد هر شام سیه، صبح درخشان برسد شده طوفان بلا نازل و دنیا در بُهت به یقین وعده آرامش انسان برسد چشم در راه تو ایم ای گل نرگس، آقا کی شود وعده دیدار تو پایان برسد؟! ک.قالینی نژاد_افروز «اللهم عجل لولیک فرج »

موسیقی پریزاد با صدای علیرضا قربانی محفل شعر قند پارسی

در دبستان جنون، رخصتِ آزادی نیست جمعه طفلی‌ست که بگریخته از مکتب ما #صیدی_تهرانی

و کلاغان سَرشان گرمِ خبرچینی‌ها سنگ در دست مبادا که فلسطینی‌ها... کاهنانند بر این رودِ اساطیری آی! با دهان‌های کف آلوده به کف بینی‌ها بنویسید هلا قصه‌ی فرهاد به سنگ تیشه در دست از آن زخمه به شیرینی‌ها شاهدانند به تاراج دل ودین مشغول زاهدانند پیام‌آور بی‌دینی‌ها سَرِ این قوم مبادا بخورَد باز به سنگ باز از سنگِ لحد آن همه سنگینی‌ها عنکبوتند بر این دایره صهیونی چند عنکبوتانی با دعویِ شاهینی‌ها... از جهان بینی این قوم مزن لاف که هست افق بینش شان تا به نوک بینی‌ها نوبهارست در آن کوش که پرپر باشی غرقِ خون بگذر از این فرصتِ گلچینی‌ها تا نیفتد قلم از دستِ سمیح القاسم راویانند در این معرکه آوینی‌ها استاد محمدحسین انصاری نژاد ‌

‌ میون این‌همه نظمِ سست این روزها، شعر استخون‌دار بخونید!👌 ‌

دردِ دیوانگی ما دو برابر شده‌است شاعری عاشقِ یک شاعرِ دیگر شده‌است... با نگاهِ تو تنم سخت به‌خود می‌لرزد چشم‌های تو برای دلِ‌من شر شده‌است بس‌که از روسریت شعر‌و غزل می‌ریزد موبه‌مو شعرِ تورا خوانده‌و ازبَر شده‌است... چادرت شاعرِ مجموعِ پریشانی‌هاست قافیه در هوسِ مویِ‌تو بر سر شده‌است... بعدِ لبخند تو بانو بخدا باور کن خستگی‌های خدا هم‌ بخدا در شده‌است... پس‌نگو پس‌بکشم پایِ خودم‌را چون‌عشق اتفاقی‌ست که‌افتاده و دیگر شده‌است... دلِ دیوانه‌ی من باز جنون می‌خواهد حالِ‌من با هوسِ عشق‌ِتو بهتر شده‌است... #هانی‌ملک‌زاده✅ ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈

📝 از سرِ تعمیرِ دل بگذر که معمارانِ عشق روزِ اول رنگِ این ویرانه، ویران ریختند #بیدل_دهلوی🌿

«نمادهای پایداری در فلسطین‌سروده‌ها» در سنت اشعار فارسی سروده شده با موضوع فلسطین، واژه‏‌هایی می‏‌توان دید که القاگر حس مقاوت مخاطبند. از میان این کلیدواژه‏‌ها، سنگ، خون، زخم و شهید، بیشترین کاربرد را در اشعار یافته‏‌اند. سنگ، پرکاربردترین نماد در فلسطینیات و نماینده‌ای هم‌وزن زیتون در ادبیات جهانی مقاومت است؛ البته این واژه در سنت شعر فارسی بروزی بیش از ادبیات عرب دارد. در میان شاعران فارسی، علی‏‌رضا قزوه بیش از دیگران از این نماد بهره برده است. (نک: قزوه، 1384: 89، 94، 137، 138و151) در شعر او زمان و مکان مقاومت تنها با «سنگ» قابل‌محاسبه است؛ او «سنگ» را نماد بیداری، حرکت و رمی شیطان‌های جهانی می‏‌داند: حالا ساعت به‌وقت سنگ چنداست؟ / و من تا ساعت چند باید شعر خشم و سنگ بگویم؟ / باران سنگ تا ساعت چند باید ببارد. (همان، 148) دیگر شاعران فارسی نیز از دوران جنگ، از سنگ به‌عنوان شناسنامۀ شعر پایداری فلسطین و برای تشجیع مخاطب به مقاومت، استفاده کرده‏‌اند. (نک: صداقتگوی کیاسری، 1372: 70و141) البته در غزل‏ها و اشعار سپید شاعران جوان دهۀ 80، بیشترین توجه به این واژه دیده می‏شود. (نک: عمرانی، 22: 1382، اسرافیلی، 359: 1385، 89، 376و377) اهمیت این واژه در فلسطینیات شاعران جوان به‏حدی است که شاعرانی چون: علی دولتیان، عبدالحمید رحمانیان و محمد مرادی، غزل‏هایی با ردیف سنگ در ستایش مقاومت فلسطین سروده‏اند: شتاب داشت و پیدا نکرد آنجا سنگ هجوم برد به دستش نبود حتّی سنگ (اسرافیلی، 1384: 81) این نماد حتّی در شعر‌های کودک و نوجوان با موضوع مقاومت نیز کاربرد یافته است. (همان، 85) خون، زخم و شهید از دیگر واژه‏های نمادین در فلسطنیات که پایداری و مبارزه را به مخاطب القا می‏کنند، واژه‏هایی چون: زخم، خون، شهادت و شهید را باید نام برد. این کلمات در اشعار دفاع مقدس فراوانی دارند و درادامۀ سنت شعر جنگ به فلسطنیات فارسی راه یافته‏اند. فراوانی این واژه‏ها در فلسطینیات فارسی به‌حدی است که نمی‏توان به‌تفصیل از آن سخن گفت. این نمادها، بیش از همه در سروده‏های شاعران فارسی دهۀ 60 و آغاز دهۀ هفتاد دیده می‏شود و شاعران نسل سوم چندان توجهی به آن‏ها ندارند. در سطرهای زیر از ضیاءالدین ترابی نمودهایی را از این نمادها می‏توان دید: گل‌های سرخ / مثل زخم / مثل سیاه‌زخم / زخم دل شکستۀ لبنان / وقتی‌که سروساده / چون کوه ایستاده بود و-تاریخ / بازانوان خسته / چون شتری پیر / می‌گذشت / در فصل بی‌تفاوت / بی‌تقویم / در فصل زخمی من / زخم ذهن من. (ترابی، 1369: 128-129) در فلسطینات علی‏رضا قزوه، تیمور ترنج، محمدتقی تقی‏پور، رباب تمدن، عزیزاللّه زیاد، حبیبه جعفریان، محمدحسین جعفریان و... کاربرد این نمادها را می‏توان دید؛ البته در شعر شاعران نسل سوم، تبدیل واژه‏های زخم و خون، به شهادت، انتحار و انتفاضه بیشتر نمود یافته است.#شعر_فلسطینی #محمد_مرادی #شعر_پایداری https://eitaa.com/mmparvizan

جنت قرب جای ایشان است نور رضوان صفای ایشان است جان من در هوای ایشان است تن من خاک پای ایشان است عقل کل هست گنگ و لایعقل هر کجا ماجرای ایشان است آفتابی، که عرش ذرهٔ اوست مطلعش بر سمای ایشان است به ازل، چون قبول یافته‌اند ابد اندر بقای ایشان است همه در عشق خود فنا طلبند که بقا در فنای ایشان است حلم و ترک و حیا نشانهٔ‌شان علم و تقوی لوای ایشان است از جناب خدای در دو جهان این مراتب برای ایشان است این مراتب به ذات ایشان نیست کین کرم از خدای ایشان است هرچه اندر جهان عراقی یافت اثری از عطای ایشان است #عراقی #شعر

برای سید حسن نصرالله ای یل شرزه‌ی خراباتی رشک حکام ماضی و آتی شهسوار عرب تویی، دگران همه در عیش و بی‌مبالاتی چون حریفان نبرده‌ای در غرب شرف خویش را به سوغاتی به تو گویند جانیان: تروریست جانیان فکل‌ کراواتی سخنانت پر از حقایق محض دشمنانت ولی خیالاتی شد ز سحر کلام تو عاجز ساحر عبری خرافاتی عزتت را چگونه برتابند؟ مبتلایان به ذلت ذاتی ایل غاصب ز تیرت ایمن نیست چه تل‌آویوی و چه ایلاتی پشت لبنان به قامتت گرم است مثل عون و نبیه و میقاتی* ……………………………………………………… * عون و نبیه و میقاتی= سران سه قوه در لبنان ✍🏻افشین علا آبان ۱۴۰۲ 📚کانال رسمی افشین علا

سرو آزادیم، ما را حاجت پیوند نیست هر که از ما بگذرد چون آب، ممنونیم ما #صائب_تبريزی

صبح آمده کوچه پر هیاهو شده است هر پنجره لبریزِ تکاپو شده است گلدان ِحیاط خانه مان گل داده پروانه به فکرآب و جارو شده است! #صفيه_قومنجانی

ما زآغازو ز انجام جهان بی خبریم اول وآخر این کهنه کتاب افتاده ست #کلیم کاشانی

|مسافرِ فلسطین | برای سمیح القاسم و اندوه حماسی شعرهایش بر جاده مسافر فلسطین است دلواپس قبله‌ی نخستین است رد می‌شود از مزارع زیتون آنجا که به خون لاله آذین است از قمریَکان طنین بالی نیست با نای بریده، مرغ آمین است با رنگ‌پریده ماه در چشمش انگار پرنده‌ای کبودین است بر باغ، پرندگان بمب‌افکن در مزرعه، خوشه‌خوشه‌ی مین است بنگر به فلک شهاب ثاقب را هنگام تهاجم شیاطین است بر مزرعه‌ی سپهر، می‌بینی با سنگ، ستاره پشت پرچین است خنیاگر، وارثان تیمورند یغماگر، لشکر تموچین است چنگیز در الخلیل، پاکوبان در شعله تمام دیر یاسین است شطرنج به‌ دست، شاه سردرگم در خویش شکسته، مات، فرزین است بنویس سمیح! شعر دیگر را شعری که شبیه عقد پروین است شعری که پر از شمیم شب‌بوها غرق گل سرخ در مضامین است تصویر حماسه‌ات از آن بالا بشکوه‌تر از فرود شاهین است بنویس قصیده‌ای دگرگون‌تر شعری که در آن سماع خونین است ابری‌ست ورای دره‌ی انجیر انگار نزول سوره‌ی یاسین است بر نعش سیاوشان به خون‌خواهی برخیز که رخش تهمتن، زین است برخیز که وقت کوچ، اکنون نیست هرچند شکوه شاعری این است بنگر به پگاه مسجدالاقصی بنویس بهار، پشت پرچین است #محمد_حسین_انصاری_نژاد #شعر

«دیگر نمادهای پایداری در شعر فلسطینی» یکی دیگر از مجموعه‌واژه‌هایی که زیر عنوان نمادهای پایداری در شعر فلسطین قرار می‏‌گیرد، متشکل از کلماتی است که به‌صورت مستقیم و یا نمادین، ویران‌گری نیروهای صهیونیست را در سرزمین‌های اشغالی توصیف می‏‌کند. در اشعار فارسی، واژه‏‌های بمب، مسلسل، تانک و موشک و... از این دسته است. نمادهایی که در سال‌های اخیر و به‏‌موازات اشعار عربی در شعر فارسی هم کاربردی وسیع یافته‏‌است. در نمونه‏‌های فارسی، «بمب» پرکاربردترین نشانه از ویران‌گری است که بیشتر در اشعار آزاد دیده می‌شود. کاربرد این واژه را در سروده‏‌هایی از علی‌رضا قزوه، محمدرضا ترکی، محمدمهدی سیار، علی‏‌رضا رجب‏‌علی‏‌زاده و... می‏ توان دید: شبت را / از بمب‌های خوشه‌ای پر دیدم / آن‌گاه که زیر سرت / بالشی از سنگ و ستاره بود. (قزوه، 1386: 69) واژه‏‌های مسلسل، نارنجک، تانک، تفنگ و... نیز به‌صورت پراکنده در اشعار شاعران نسل سوم، نمود دارد. (نک: اسرافیلی، 319: 1385، 336، 406، 408 وقزوه، 1385: 21) علاوه بر نمادهای یادشده، اشاره به آوارگی در کشورهای حاشیه، توصیف اردوگاه‌ها، توجه به مفهوم محاصره و در کنار آن استفاده از واژه‌هایی چون: «دیوار»، «تبعید»، «حصار»، «آزادی» و... در شعر مقاومت فلسطین همواره کاربرد داشته؛ چنانکه این مفهوم یکی از بن‏مایه‏‌های اصلی اشعار معین بسیسو شاعر فلسطینی است. (محمدی روزبهانی، 1389: 79) در مقایسه با شاعران عرب، شاعران فارسی ازآنجا که تنها از دور با مفهوم آوارگی و پیامدهای آن آشنا بوده‌اند؛ چندان نتوانسته‏‌اند این مفاهیم را در اشعارشان توصیف کنند و با استفاده از برخی واژه‏‌ها و نمادها، کوشیده‏ اند آن را در اشعارشان القا کنند. برای مثال مهرداد اوستا و تیمور ترنج از میان شاعران دوران جنگ، به‌صورت ضمنی به آوارگی فلسطینیان اشاره کرده‏‌اند. (نک: صداقتگوی کیاسری، 16: 1372و45) در شعر شاعران دهۀ هشتاد، علاوه‌بر توصیف آوارگی، مسالۀ دیوارهای حائل بیشترین نمود را یافته و شاعرانی چون علی‏‌رضا قزوه، اصغر عظیمی‏‌مهر و تیمور آقامحمدی، از این نماد در سروده‏‌هاشان استفاده کرده‏‌اند: ...من از ساکنین رهاشدۀ لبنانم / ولی دلم پشت این سیم‌های خاردار و / دیوارهای بتنی / در محلۀ هرگز ندیدۀ رام‌اللّه / می‌تپد. (اسرافیلی، 32: 1384-34) علاوه‌بر واژه‏‌های یادشده، نمودهایی پراکنده از اردوگا‏های فلسطنیان، به‏‌ویژه صبرا، شتیلا و جنین را در برخی اشعار فارسی می‏‌توان دید. (نک: برامکه، 1385: 160) #نقد_شعر #شعر_جوششی #شعر_کوششی https://eitaa.com/mmparvizan