eitaa logo
گوهرشاد قم
402 دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
253 ویدیو
7 فایل
این کانال جهت انتشار اشعار ،بداهه های زیبا و رویدادهای ایجاد شده در #انجمن_شعر_گوهرشاد_قم و معرفی بانوان شاعر کشور می باشد. ارتباط با ادمین @somayeh_kheradmand
مشاهده در ایتا
دانلود
نتایج بداهه سه شنبه ۱ آبان؛ طبق سبک شعر: از همان اول تو تنها مرد میدان بوده ای عشق، کاری دست آدم های تنها می دهد با موضوعات دلخواهی: لبریز،شانه، ردپا تو هنوزم در غزل‌های من است را برای گریه می‌خواهم که نیست _________ من همان احساس کارونم که گاهی آب نیست بغض باران حسرتی بر ابر تنها می‌دهد... _____ پاییزم و از زخم تنهایی یک می‌خواهم یک قلب دریایی _______ در خواب و بیداری دنبال تو گشتم در آسمان بودی در اوج شیدایی __________ من نکردم جز همان کاری که تو می‌خواستی اینکه می‌گویی نبوده بوی حاشا می‌دهد __________ موی خود را شانه کردم بوی تو پیچید چون من که لبریز از تو شد جانم همیشه با تو ام _______ لبریز را با شانه‌ای آورده‌ام در شعر بنگر چه زیبا رد پا را کرده‌ام در شعر ________ شانه به شانه آمدی با من این جاده شد از رد پا لبریز _______ دلتنگ ردپای توام، زودتر بیا افتاده بر زمین سرِ من، شانه‌ات کجاست؟ لبریزم از شکایت این روزهای تلخ سنگ صبور! دوست من! خانه‌ات کجاست؟ ________ از همان سالی که مجنون واقعاً دیوانه شد طفلکی لیلای ما با او مدارا می‌کند _________ چون جنون دارد بدون فکر حرفی می‌زند چشم خود می‌بندد و ناگه دهان وا می‌کند... _________ شانه ات لبریز من شد چون سرم بر دوش توست رد پاهایم که نشان از بودن ما می دهد ___________ شانه به شانه با تو من خانه به خانه آمدم باز که پاک کرده ای تو ردپای مهر را __________ بی خیال لیلی و آن نازهای بد ادا بار مجنون کج شده عقبا به دنیا می‌دهد ___ از همان اول خودم فهمیدم این را عاقبت می کند بیچاره اش او هر دو دنیا می دهد _______ من که لبریزم از این احوالِ حیرانم ولی عشق امشب شانه‌هایت را نشانم می‌دهد _______ هی تپش،پشتِ تپش،هی اضطراب و اضطراب قلب من سی سال شد بی وقفه تنها می‌دود _____ رفته یادم قصه ی مجنونی خسرو چه بود؟ گفته بودی نوعروس خسروِ مجنون که بود _______ با خودت خوش باش و در تنهایی‌ات اندیشه کن شادی آن نوری است کو (که او) در فطرت ما می‌دود ______ دیگر از بندِ ردیف و قافیه بیرون شدم شعرم امشب بی‌محابا سازِ دیگر می‌زند ______ گر سلامش من کنم در لحظه ی دیدار او حضرت مولا جوابِ فردِ رسوا می دهد؟ ________ آه زیبای پر از غم، غزه جانم صبر کن پاسخ صبر تو را حق چونکه یکجا می دهد____________ می کُشد هی می کشد می کشد هی میکشد می کشد تا که ببیند می شود،پا می دهد ____ لبریز شد این را‌ه‌ها از رد پایت مهربان شانه‌به‌شانه با منی در کوچه‌های آسمان
نتایج بداهه گویی انجمن گوهرشاد در شب شنبه مثل آن اشکی که روز وصل از چشمم چکید خود نمی‌دانم که از چشمت چرا افتاده‌ام ⚘️🌿 ⚘️🌿 ⚘️🌿 ⚘️🌿 ⚘️🌿 تکیه‌گاهم سست شد پا در هوا افتاده‌ام برگم از چشمِ تمامِ شاخه‌ها افتاده‌ام باد هم گَرد مرا در آسمان پیدا نکرد گم شدم از خویش هم ، در ناکجا افتاده ام توی پیچاپیچ عمامه دلم را بسته‌ام روی دوش مهربانش چون عبا افتاده‌ام تا هوای روی تو کردم دلم بی تاب شد این هوا آمد که من هم بی هوا افتاده ام گهگداری سفره سلطانی ات را باز کن من که در دربار تو همچون گدا افتاده ام محرم دیدار صحن با صفایت نیستم یک غریبه در زمین نا کجا افتاده ام کربلا در دوری ات اشکم دمادم می چکد آه از درد فراق ،از تو جدا افتاده ام داشتم رد می‌شدم از کوچه‌ی تنها‌یی‌ام ناگهان دیدم در آغوش شما افتاده‌ام عشق تو تنها دلیل هستیِ جان من است با وجود نور تو دور از فنا افتاده ام دوست دارم درمیان روستا باشم ولی در کلانشهری پر از بوق وصدا افتاده ام کعبه دل کارگاه بت تراشیها شده از خلیل عقل خود گویا جدا افتاده ام کاروان عشق، ما را تا کجا ها می برد باز هم در دام موزون بلا افتاده ام در وطن هستم ولی چون دورم از کرب و بلا در خیالم در بیابان بلا افتاده ام گنبد زیبای مولایم امیرالمومنین...آه بی تابم که دور از آن هوا افتاده ام حرف مادر را نکردم گوش و نفرینش گرفت مادری بیچاره ام گیر شما افتاده ام دشمنان گاهی به حال من ترحم کرده اند درد جانکاهیست گیر آشنا افتادم از نفس افتاده‌ام ای هم‌نفس ای هم‌قفس دست‌هایم را بگیر از دست و پا افتاده‌ام دست در دستت که بگذارم برایم کافی‌است سردی‌‌اش فهمانده گیر بی‌وفا افتاده‌ام من خوشم در این قفس پرواز می‌خواهم چکار ای قناری‌ها که از چشم شما افتاده‌ام از زبان فرش حرم: حال من از حال کل هر دو دنیا بهتر است گرچه در ظاهر به زیر دست و پا افتاده ام بهترین فرش جهان هم کی به پایم می رسد؟! من چه خوشبختم در این صحن و سرا افتاده ام پختهٔ این روزگارم ته‌نشینم، ته نشین در کف آرام‌پز چون لوبیا افتاده‌ام دائما دنبال خود می‌گردم اما نیستم! بس که گشتم هرکجا از دست و پا افتاده‌ام وقت خواب است و من و درس و سکوت این اتاق نیمه شب من یاد فیلم کیمیا افتاده ام! بار سنگینی است عشق و زندگی بر دوش من از مصیبت مثل یک صاحب عزا افتاده‌ام بهتر از من نیست در دنیای ما یک بنده ای باز وقت امتحان یاد خدا افتاده ام. مثل خفاش شبم از روشنی‌ها بی خبر مست غم در رختخوابم روزها افتاده‌ام باز بیدارم شبیه جغدِ روی شاخه ای باز هم از خوابِ شب هایم جدا افتاده ام نیمه شب هم بارش شعرم پر از عیب است و نقص باز هم در دام ناز واژه ها افتاده ام دست های ربنا در خواب سنگین رفته است خواب رنگین دیدم از یاد خدا افتاده ام روزگاری پولدار مملکت بودم ولی چشم خوردم از سر بام غنا افتاده ام.. باغبان گرمِ هَرَس در خِش‌خِشِ پاییز بود باغ اما گفت:دیگر از صفا افتاده‌ام باغ سبزم ذبحِ یک طوفان پاییزی شده سهره ی عشقم که در ماتم‌سَرا افتاده ام مانده ام در کنح خانه شعر می بافم زیاد آنقدر که در کلاف بادها افتاده ام شد توهم این که عنقایم امیر کوه قاف یا پری هستم که از بال هما افتاده ام ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom
نتیجه بداهه شب شنبه: عرض سلام و ادب دارم خدمت همه عزیزان گروه امشب هم بداهه گویی داریم قدر صدسال گذشته است ازاین تنهایی از دلم رفته ولی وِرد زبانم مانده 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌱 🌱 🌱 🌱 🌱🌱🌱 هجرش از اول پائیز شروع شد انگار تک درختم که فقط وقت خزانم مانده رفتم از خویش ولی خاطره هایت ای عشق مثل خون، در تپش هر ضربانم مانده زنده ماندم پس از آن روز که آوار شدم گَردِ آن خاطره اما به گمانم مانده گرچه او رفت و دگر باز نیامد خبرش رد آن گونه سرخش به لبانم مانده آنقدر از غم هجران تو من می بارم برکه ای خشک از آن رود روانم مانده خواهشی دارم و از عمق دلم آمده است آمده تا دهنم روی زبانم مانده راه رفت او و من از دور نگاهش کردم رفته آن تیر جوان قد کمانم مانده بارها رفتم و از دور نگاهش کردم رفت آن خاطره ها، قد کمانم مانده مدرسه ، تخته و گچ ، ناخون و قیژ بلند اثرش تا به کجا روی روانم مانده؟ عشق تو هر چه که من داشتم از قبل ربود دیگر از آن همه من، یک هیجانم مانده نیست در خانه دگر مرغ و کباب و شیشلیک توی این سفره فقط لقمه ی نانم مانده سالها منتظر و زنده به امید ظهور پیکرم پیر شد و قلب جوانم مانده ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom
نتایج بداهه شب سه شنبه: عرض سلام و ادب دارم خدمت همه عزیزان گروه امشب هم بداهه گویی داریم به این صورت که سه کلمه در گروه گذاشته میشه و دوستان شاعر با هر وزن و قافیه ای که مدنظرشون هست در بداهه امشب شرکت خواهند کرد. چون نزدیک به شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها هستیم سه کلمه ویژه شهادت میزارم و سه کلمه هم با موضوعات دیگر. کلمات ویژه شهادت: کلمات اصلی: ⚘️🌿 ⚘️🌿 ⚘️🌿 ⚘️🌿 ⚘️🌿 ⚘️🌿 آتش گرفته جانِ تنور از نبودتان دیوار و در یتیمِ شمایند مادرم از گندمزار که می‌آمد درخشان‌ترش کرده بود آرزوی تنور خانه ی تو در خیالش نان نه که خورشید می‌شد . . . دیر رسید اما در سوخته بود و کودکان یتیم میلی به نان نداشتند بارفتن تو شهر سراسر یتیم شد تنهانه کودکان تو، حیدر یتیم شد شهر مدینه، کوچه و خانه، تنور و در حوض و حیاط و حجره و بستر یتیم شد ای انکه گفته ام ابیها تو را رسول گویا دوباره باز پیمبر یتیم شد ممنون از محبت مادرانه ات تنها نه آسیاب و تنور و گلیم شد دنیا همه شرمنده از مهربانی ات از بعد رفتنت همه دنیا یتیم شد رفتی و بعد از تو تمام خانه دلگیر است مادر بدون تو، پدر از زندگی سیر است حالا علی بعد از تو بی یاور شده، دشمن با صد هزاران کینه، دستانش به شمشیر است دارد جهان رنگ عزا و غم درین خانه با خاطرات خنده‌هایت سخت درگیر است با بغض دوری ات تنور خانه خاموش و بال و پر گندم به پای غصه زنجیر است آتش به جانت نه، به قلبت می‌زدند آنها یک نامسلمان هم نگفت این آیه تطهیر است حالا یتیمان علی و خانه ای غمبار تنها همین یک جمله غمگین است و دلگیر است.. ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom
عرض سلام و ادب دارم خدمت همه عزیزان گروه امشب هم بداهه گویی داریم با سه واژه انتخابی لطفا اشعار زیباتون رو با هر وزنی که دلتون خواست در گروه به اشتراک بذارین 🌼🌼🌼🌼🌸🌸🌺🌺🌼🌼 🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵 دائم به تو وصل است یک‌ مؤمن حتی اگر شب تا سحر خواب است گلدان امّیدم نباید بشکند آری شب آب خواهم داد آن را تا اذان صبح من امیدی به شب بو ها ندارم ستاره کاشتم در خاک گلدان امید با دستان خود هر شب از این گلدان آن هرزها را می‌کشد بیرون و می‌کارد یک بار دیگر بذر بودن یا سرودن را شاید که فردا گل دهد غنچه کند شاید شاید امیدی هست و من باید بیابم گلدانِ مهتابِ خودم را از دلِ شب امیدم را به گلدان می سپارم که شاید گل کند در روزگارم امان از آن شب سرد زمستان گرفت از من همه دارو ندارم به امید طلوعت صبح می‌شد شب تاریک و وحشتناک گلدان ای رازهای در دل امید پشت امید ای ناله های در شب آرام همچنان بید در خانه ای پراز گل اما تهی زگلدان فریاد من چه خاموش درانتهای امید زاده ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom
عرض سلام و ادب دارم خدمت همه عزیزان گروه. امشب هم بداهه گویی داریم با سه واژه: 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷 در شهر پرنده‌ای پر نگشود در کنج قفس قناری نسرود ایستگاه در ازدحام تنهایی ماند بی اشک وداع، بی گفت و شنود... پرنده، ایستگاه بعدی آن نامه را گم کن کسی در شهر او چشم انتظار شعرهایم نیست رفتن (فعلی که در کفش‌هایم رسوب کرده‌ بود) مرا در آخرین ایستگاه به زمین چسباند شانه هایم کلاهم مقصد پرنده های بی لانه شد و شهر به لطف تو اولین مترسک زنده‌اش را دید "پرنده" گر شدم فقط به عشق آسمان توست حسد به شاخه ای برم که زیر آشیان توست به "شهر" مردگان اگر که بشنوم صدای صور که زنده می کند تمام مرده ها اذان توست ببین قطار عشق من گذشته از درون خویش و "ایستگاه" بعدی اش مسلما لبان توست در شهر ایستاده بودم ایستگاهی تنهایی اش را به من چشمک زد تنهایی را گوشزد می کرد شنیدم پرنده ای شدم که پرواز را گوشمالی دادم تکانی به خودم گرفتم به خودم تکانی دادم تا خودم زیاد فاصله داشتم باید در همین ایستگاه که پیدایم کرده بود کار را یکسره می کردم تا پیدا شوم برای خودم خودی که نمی شناسمش و ایستگاه ِ قرمز زنگ خطر را برایم زده بود بیا باش در کنار هرچه نیستی شاید فردا هم برای تو باشد...... زیرِ سقفِ آسمانِ شهر با پرندگانِ مهربانِ شهر سوی «سرزمینِ روشنی» پریده‌ام پا به پای کفشهای کودکی در پناهِ گرمِ ژاکتِ عروسکی شادمان دویده‌ام آن طرف چه آبی‌ است! این طرف چه سبزِ روشن است! آن طرف چه باصفاست! ایستگاهِ آخر است جاده‌ها چه آشناست! این که آسمانِ شهرِ ماست! فکر می‌کنم رسیده‌ام... در این ایستگاه خاموش در قعر تنهایی سوز سرد زمستانی پرنده ای که یخ زده شهری تنها دردی که تمام نمی‌شود زمینی که آدم‌هایش را فراموش کرده سرمایی که هر لحظه بیشتر می شود این‌جا ایستگاه آخر است کاش می‌شد پرنده‌ای باشم روی سقفِ شهر پر بزنم گاه گاهی برای سرگرمی سر ایستگاهِ آن سر شهر در کنارِ مسافری غمگین کمی آوازِ حَصر سر بدهم ولی امروز شکلِ انسانی سر ایستگاهِ این سرِ شهر غرق در غارغارِ کلاغ در میان گذشتن و ماندن خسته ام از ترددِ افکار یک روز در دلِ شهر چشمت به چشمِ من خورد قلب مرا دلِ تو برداشت با خودش برد! دنبالِ تو، گلِ من! پروانه‌وار رفتم دیدم که در قطاری سمت قطار رفتم دادم بلیط خود را پیش تو جا گرفتم با هر تکان قلبم، دست تو را گرفتم دلگرم، مثل خورشید پرشور، مثل دریا مثل پرنده، آزاد مثل ستاره، زیبا یک ایل، ماتِ چشمت یک شهر، مستِ عطرت باران گرفته امشب جا هست زیرِ چترت؟ آسایش وجودم! آرامشِ خیالم! گرم است با تو قلبم خوب است با تو حالم شکر خدا! نشسته دلبر کنار دلبر با من بمان عزیزم تا ایستگاه آخر در هیاهوی شهر خوابیده یک پرنده درون لانه ی خود ناگهان با صدای بمباران می‌پرد او ز آشیانه ی خود دلش از هر چه جنگ پژمرده جانش از هر چه تیر، آزرده بچه اش را گذاشت،زیرا او در درون خرابه اش مرده در سرش شور زندگی کردن چاره ای نیست اینک اما آه باید از نو بسازد او اکنون لانه ای در کنار این ایستگاه‌ آمد پرنده تا شهر ما شاد در ایستگاهی آهسته ایستاد آواز خواند و ما را صدا زد کر بود این شهر پس رفت با باد ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom
عرض سلام و ادب دارم خدمت همه دوستان عزیزم امشب هم بداهه گویی داریم با سه واژه انتخابی: و سه واژه هم برای شب وفات حضرت ام البنین. هر عزیزی دوست داشت با این واژه ها هم میتونه در بداهه شرکت کنه 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 َآرزوی برف دیدن رخ انار بود شاخه ی انار فکر دیدن بهار بود برف دیدم آرزو آمد به دست شاخه ی خشک انارم را شکست ماه میتابید اما گریه اش در تمام شهر پیچید و نشست برف بر شاخه‌ی عمرم شده سنگین‌تر و حیف آروزهای جوانی که دگر پیر شدَه‌ست کاش می‌شد که تنِ یخ زده‌ام را آتش بِکِشانَد به حیاتی که دگر دیر شدَه‌ست آمد از آسمان به سمت زمین از کران تا کران به سمت زمین آمد و بر سرش سپیدیِ بخت نوعروس جوان به سمت زمین برف بارید و باز هم بارید بی‌امان بی‌امان به سمت زمین شاخه در شاخه‌‌ها مناره شدند تا بیاید اذان به سمت زمین آرزو کرده‌ام بیاید جان جمعه‌ای از زمان به سمت زمين ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom
نتیجه بداهه گویی شب دوشنبه: بداهه سه واژه ای 🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼 🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵 آسمان را بشکن و بارانی از رحمت ببار رودخانه در خیالِ قطره‌ای جان داده است ای رودخانه ها به کجا می‌برید هان؟ آن نامه‌های آمده از سمت آسمان دادم به آب هرچه به غیر از خیال او ناراحتم! برای من آن نامه را بخوان می‌چید در خیالش از آسمان ستاره می‌ریخت دانه‌دانه بر شال رودخانه آسمان انداخت عکسش را به قاب رودخانه ناگهان بی‌تاب شد چشمان خواب رودخانه غرق رویای وصال ماه شد با خوش‌خیالی زد به راه بی‌خیالی شد دلش مرداب رودخانه آسمان در خیال ِرودخانه بارید آنقدر که قطره هایش را گم کرد معشوقه ای که نمی دانست خودش اقیانوس است ..... رودخانه خیال آسمان شدن داشت دل به دریا زد... با خیال بودنت در قلب خود گل کاشتم با نگاهت آسمان را از سرم برداشتم رودخانه بود آغوش تو ماهی اش دلم با تپ و تاب دلت من زندگانی داشتم ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom
5.3M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
۱-منتظر نشسته‌ام در بهار باغچه پیش جای خالی‌ات در کنار باغچه میرسی دوباره و سبز می‌شود بهار یک بهشت بی‌نظیر سبزه‌زار باغچه ۲-سبز است سبز خاطر باغ از حضور تو بر چهره‌اش درخشش زیبای نور تو دارد به دست صد گل زیبای صورتی تقدیم می‌کند به مسیر عبور تو با خاطراتت زندگی کردم نمی‌دانی هرگز ندانستم کنار من نمی‌مانی یا مهدی ۱-دوباره زنده شد آن خاطرات خوبِ زمین بهار آمد و رخسار خاک گلگون شد ۲-ببین طلاییِ خورشید روی این جاده ست زمین دوباره به ما روی خوش نشان داده ست هم‌عطر بهارهای خوب و دیرین همواره بساز خاطراتی شیرین گاهی بنشین کنار من شعر بگو سرگرمی عاشقانه‌ی فروردین باتو به نجوا برمیخیزم بر روی نیمکت تنهائیم آنجا که سرشاخه های رها گشته در باد با صدای تپش قلب من همخوانی می کنند # گل نرگس بیا محمدی هرگز ننشسته ای به زیبایی من بر نیمکت ساده و رویایی من من غرق بهار خاطراتم هستم دست تو نمی رسد به تنهایی من گیرم همه‌جا سبز و گلستان شده باشد وقتی که کسی منتظرم نیست،خزانم ۱-بهار دلخوشی غنچه های کم صبر است... ۲-بهارم تویی لاله زارم تویی هنوزم فقط یار غارم تویی... 🌺🌺🌺🌺
مادرم بعد تو گلدانها همه خشکیده اند💔 حسن یوسف زرد شد، گلهای یخ پوسیده اند💔 شمعدانی مان دگر یک شاخه ی گل وا نکرد شاخه های تاک هم با اشک ما نالیده اند💔 سفره خالی شد دگر از عطر نان تازه ات عطر و بوی زندگی از خانه مان برچیده اند💔 این دل به نبودنت فسرده است به که بگویم چه عذابی در وصف تو می کشم هزاران دلم پر می کشد برای دیدنت کجایی که یکبار دورت بگردم🥀 من که نباشم کی میاد اینجا با گریه گلدونامو آب میده؟ تو خونه‌ی تاریکِ بی‌مهمون کی اولین حلوامو تاب میده؟ یه روز تو این‌ خونه که آقا بود هر روزمون یه ماجرایی داشت این خونه رو اینجور نبین مادر اون‌وقتا یه بروبیایی داشت ندارمت که ببینم چه لذتی دارد سکوت مانده به جانم حکایتی دارد😭 چارقد گُل گُلی دست هایِ حنایی دشتِ پیراهنت بوی ِبهشت می دهد سرشار از تو در پناهت با فراغ بال در آغوش ِ آرام در قلمرو ات سر سبز می شوم ای خنده ات خوشبوتر از بابونه و یاس رونق گرفته از تو حتی سنگ الماس مادر خبر دارم که با باریدن تو سیراب میشد غنچه در گلدان احساس
اینجا نباید از حساب عمر کم کرد فکر نباید ،باید و افسوس و غم کرد مثل درخت سبز باید ایستاد و از آب چشمه چاییِ بابونه دم کرد زهرا سادات موسوی مقدم دو فنجان چای می‌ریزم گل بانونه می‌چینم سر راه تو می‌شینم بگو کی می‌رسی از راه؟ در دشت جنون چیزی ،غیر از تو نمی‌بینم صیاد اگر باشی،آهو شدنم حتمیست دوست دارم درکنار رود بنشینم ولی درکلانشهری پراز دود و صدا زندانی ام عطر چای و رقص اب و بوی خاک من چه میخواهم دگر از زندگی😍 در هوایِ سردِ رشت تنها می چسبه دورِ آتیش بشینی گرم کنی دستات دود بره تو چشمات اشک بیاد و دود کنی اون حرفاتو با شعری که هیچکی هیچی ازش نمی فهمه جز خنده خودت به خودت و پوزخندی که نمی رسه به دلت و نمی شکنه چای داغ و آبنبات ِ هِلی با سیب زمینیِ آتیشی از نقشه هات باشه برایِ شکمت داری می چینی روی آتیش ...... در گرمایِ سبز ِدشت کاهو و سکنجبین می رن کنارِ رود می شینن به دورهمی تا نگن از هیچ غمی می رسن به لبی شیرین می شن با بوسه بر لبش نگاهِ مهربونِ دختر با رنگای تر و تازه پیرهنش جون میدن به شاخه ها به بوی ِشکوفه ها به سیب و گلابی و گیلاس به صدایِ شُر شُر آب که پیچیده در سبزه زار در خوردن چای یکه تازی کردن باخاطره اش، خاطره بازی کردن کار دل او زیادی فاصله ها کار دل من شبیه سازی کردن صامره حبیبی دیگران نیستند ولی میشود چای تازه‌ای نوشید می‌شود دید کوه و صحرا را یا خنک شد از آب رود چشید می‌شود بود، گفت، خندید گرچه مثل زلالی این رود مثل این روز روشن است ببین من و تومانده‌ایم تنهایی... ~محفل شعر بانوان قم🌹گوهرشاد~ @goharshadqom