آن نامه را که روی چمنها گذاشتم چون برگ بی نشانی و امضا گذاشتم از کوچه ای که عطر تو را داشت رد شدم خود را میان خاطره ها جا گذاشتم مثل قدیم باز نشستی برابرم آیینه ای مقابل رویا گذاشتم رخ در رخ تو عقربه ها تندتر دوید پا در خیال روشن فردا گذاشتم یک شاخه صبح در شب زلفت شکوفه زد نام تو را بر این گل زیبا گذاشتم از عطر خاطرات تو یک شیشه مانده است آن را برای روز مبادا گذاشتم دیوارهای خانه گلوی مرا گرفت امشب بیا که پنجره را واگذاشتم #شعرخوانی #شهاب_مهری انجمن شعر حوزه هنری به همراه نقد استادان علی داوودی فریبا یوسفی ناصر فیض محمود حبیبی کسبی @hafez_adabiyat

اي چشمان مست تو ميناي شراب من ياد تو چه مي كند با حال خراب من نوا منم ترانه تويي  به موج غم كرانه تويي به عشق تو فسانه منم زخود بيگانه منم خزان منم جوانه تويي  بهشت جاودانه تويي نواي عاشقانه تويي تو   ديوانه منم مي داني كه بي قرار و دل شكسته ام بر عشق كسي به جز تو دل نبسته ام مي داني غمت مرا رها نمي كند حتي مرگ مرا زتو جدا نمي كند چو مرغ خسته كنج قفس   غم تو بسته راه نفس بيا شوق تو بگشايد بال و پر عشق عمري ديده به ره مي مانم برلب نام تو را مي خوانم از عشق تو نفس مي گيرم گر يادم نكني مي ميرم عشقت در دل من پابرجا هجرت تا به ابد تقديرم مي داني كه بي قرار و دل شكسته ام بر عشق كسي بجز تو دل نبسته ام مي داني غمت مرا رها نمي كند حتي مرگ مرا زتو جدا نمي كند بيا بيا چو ابر بهار  بر اين كوير تشنه ببار كه بشكفد به دشت دلم گل نيلوفر عشق #شاعر_خواننده_آهنگساز #سید_محمد_معتمدی #تنظیم #افشین_عزیزی    @hafez_adabiyat

#شعرخوانی #استاد_حسین_اسرافیلی @hafez_adabiyat

#طنز ۹ ✍چاه مکن بهر کسی، اول خودت، دوم کسی 👺امان از شاعران دغل‌کار و حسود @adabkhane📙

"من ماندم و، کوه شرمساري من ماندم و، دشت بيقراري من ماندم و، کوله باري از درد من ماندم و اشک و آه و زاري سر در قدمت نهم که حرّم تا بر سر من قدم گذاري شرمنده و زار و ناتوانم آيا ز دلم خبر نداري؟! خشکيده نهال روحم از شرم از مغفرتش کن آبياري گر توبه ي من قبول افتد آسوده شوم ز شرمساري بگذار به عذر این تعدی قربان شومت به عزم یاری با سرخي خون خود بشويم رخسار خود از گناهکاري بخشيد امام و رخصتش داد شد عازم رزم و جانسپاري جان داد به راه عشق و بگرفت جا در ملکوت قرب باري چون ديد فتاده خودش از سر خون از سر و روي اوست جاري بست از ره مرحمت به فرقش دستار، به رسم يادگاري!" #شعرخوانی #عباس_براتی_پور @hafez_adabiyat

علامه قزوینی ادبگردی کارشناس دکتر بهرام پروین گنابادی @hafez_adabiyat

#بررسی_ادبیات_آیینی #میدان_فرهنگ #گفتگو_با_محمد_عزیزی #قسمت_پانزدهم @hafez_adabiyat

"رفتی و از دل برون شد، صبر و قرار و توانم ای روشنای دل من! تاریک شد دیدگانم گفتم که در سایه‌‌سارِ، قدّ رسایش نشینم افسوس! افتاده بر خاک، آن سرو، آن سایبانم گم گشت ره پیش چشمم، آوخ ! کز این درد جانکاه می‌سوزم و هر دم آید، دود دل از استخوانم بگْذار تا صورتم را بر روی ماهت گذارم بگْذار تا اشک حسرت بر خاک پایت فشانم این ‌سوی، این پیکر پاک، افتاده بر بستر خاک آن‌ سوی اِستاده دشمن، کرده ا‌ست آهنگ جانم ای سرو‌قامت! به ‌پا خیز، با خصم کافر درآویز من تاب هجران ندارم، بنگر به قد کمانم ای آسمان سخاوت ، ای معنی استجابت خاموش کن با نگاهت، در سینه آتش‌فشانم بردار سر تا ببینم، چشمان خورشیدی‌ات را رحمی کن ای نور دیده ! رحمی که من ناتوانم آغشته در خون مخواهید، قدّ رسایش ببینم ای تیرها پس کجایید؟ گیرید اکنون نشانم ای شبه‌پیغمبر من ! ای نوجوان اکبر من ! بشکسته بال و پر من، ای مرغ بی‌آشیانم ! کو قوّت بازوانت؟ کو آن دل پرتوانت؟ می‌بینمت غرقه در خون، هرگز نبود این گمانم آخر کدامین سیه‌دل، لب‌تشنه کشتت به ساحل؟ بگْشای لب تا که سیراب، گردی ز اشک روانم ای غم ! برو از برِ من، بردار دست از سر من بگْذار تنها بگریم، بگذار تنها بمانم" #شعرخوانی #عباس_براتی_پور @hafez_adabiyat

غزل شمارهٔ ۳۳۶ مژدهٔ وصلِ تو کو کز سرِ جان برخیزم طایرِ قُدسم و از دامِ جهان برخیزم به ولای تو که گر بندهٔ خویشم خوانی از سرِ خواجگیِ کون و مکان برخیزم یا رب از ابرِ هدایت بِرَسان بارانی پیشتر زان که چو گَردی ز میان برخیزم بر سرِ تربتِ من با مِی و مُطرب بنشین تا به بویت ز لحد رقص کُنان برخیزم خیز و بالا بنما ای بتِ شیرین حرکات کز سرِ جان و جهان دست فشان برخیزم گرچه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کَش تا سحرگه ز کنارِ تو جوان برخیزم روز مرگم نفسی مهلتِ دیدار بده تا چو حافظ ز سرِ جان و جهان برخیزم #شرح_انگیزشی #غزلیات_حافظ #وحید_ضیایی  @hafez_adabiyat

#بررسی_ادبیات_آیینی #میدان_فرهنگ #گفتگو_با_علی_داوودی #قسمت_شانزدهم @hafez_adabiyat

سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۲۳ یکی از بندگانِ عَمْروِ لَیْث گریخته بود. کسان در عقبش برفتند و باز آوردند. وزیر را با وی غرضی بود و اشارت به کشتن فرمود تا دگر بندگان چنین فعل روا ندارند. بنده پیشِ عمرو سر بر زمین نهاد و گفت: هر چه رود بر سرم چون تو پسندی رواست بنده چه دعوی کند؟ حکم، خداوند راست امّا به موجبِ آن که پروردهٔ نعمت این خاندانم، نخواهم که در قیامت به خونِ من گرفتار آیی. اجازت فرمای تا وزیر را بکشم آنگه به قِصاصِ او بفرمای خونِ مرا ریختن تا به‌حق کشته باشی. ملِک را خنده گرفت. وزیر را گفت: چه مصلحت می‌بینی؟ گفت: ای خداوندِ جهان! از بهرِ خدای این شوخ‌ْدیده را به صَدَقاتِ گور پدر آزاد کن تا مرا در بلایی نیفکند. گناه از من است و قولِ حکما معتبر که گفته‌اند: چو کردی با کلوخ‌انداز پیکار سرِ خود را به نادانی شکستی چو تیر انداختی بر رویِ دشمن چنین دان کاندر آماجش نشستی   #گلستان_حکمت #خوانش #ژاله_صادقیان #شرح #رشید_کاکاوند  @hafez_adabiyat

نامهٔ شهریار به سایه دوستاری و مودّت عمیق و زلالی که بین دو شاعر خوب معاصر؛ شهریار و سایه بود داستانی‌ست که بر هر سر بازاری هست. سایه سال‌ها در تهران (حدودا بین سال‌های ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۴) همنشین روزان‌ و شبان شهریار بود و با هم دنیایی داشتند، پس از بازگشت شهریار به دیار خود تبریز هم اگر چه دیدار کم شد، ارادت بیش بود و باقی بود. در عالم رفاقت اخوانیه‌هایی هم بین دو شاعر رد و بدل شده است که مشهورند از جمله شعر سایه خطاب به شهریار با مطلع «با من بی‌کس تنهاشده یارا تو بمان». امروز آقای «علی‌رضا پوربزرگ وافی» که خود را شاگرد شهریار معرفی می‌کنند شعری برایم فرستادند که پس از سفر مشهور سایه و استاد شفیعی به تبریز سروده شده است. شهریار شعر را برای سایه گفته، در پاکت نامه‌ای گذاشته و می‌خواسته توسط ایشان به دست سایه برساند. ایشان به تهران می‌آیند و پس از پرس‌وجوی بسیار متوجه می‌شوند سایه به آلمان رفته است. نامه را نگه می‌دارند و پس از بازگشت به تبریز به شهریار پس می‌دهند. نمی‌دانم شهریار با آنهمه شوق و سوز و صدق عاطفی از بازگشت نامه چه حالی شده است. ای دریغ!... دل ما به هم رسید و به نظر ادا درآورد ولی اشک شوق بود و دلی از عزا درآورد من و سایه همدگر را به بغل فشرده خاموش که شکسته ساز و دیگر نتوان صدا درآورد به قفای عشق‌بازی پس‌گردنی‌ست در کار گل عشق هم زبانش فلک از قفا درآورد نه همه جفای دوران پدر وفا درآرد که وفای عاشقان هم پدر جفا درآورد عجبا که دردم از دل به دمی دوید بیرون که طبیب چون مسیح از دم خود دوا درآورد غم پیری‌ام که دائم به عبای خود بپیچد به نشاط بچگانه سری از عبا درآورد خبر از ریا نباشد به دیار ما که حافظ رگ و ریشهٔ ریا را همه جا ز جا درآورد به حسادت حسودان من اگر نرفتم از دست به دل شکسته‌ام بین که مرا ز پا درآورد مگر از صبا و نیما سخنی توان نگفتن که سخن به هر دری زد سری از صبا درآورد سخنی به وصف من گفت شفیعی* و چه گویم که به قند او خجالت زد و گند ما درآورد چو قضا کنی به پیری همه قرض خود نه بی‌جاست دل ما هم این اداها همه را بجا درآورد به حریق جنگل چین بنگر که کیف نافه فلک از دماغ هرچه ختن و ختا درآورد بپذیر شهریارا همه بازی قضا را به سر تو نیز بازی همه جا قضا درآورد *منظور شعری است که استاد شفیعی کدکنی برای شهریار ساختند با این مطلع: با سایه به خلوتگه خورشید رسیدیم از بیم گذشتیم و به امید رسیدیم @hafez_adabiyat

‍ ‍ سایه با پرچم خورشید به تبریز آمد... آواز خوانی استاد شهریار شهریار غزلی را در سفر هوشنگ ابتهاج به تبريز سرود و به آواز خواند. اين آواز گویا توسط یکی از كارمندان وقت راديو تبريز ضبط شده است. برای اطلاع از دیدارهای شهریار و سایه: 👇👇👇 @safinehyetabriz @hafez_adabiyat

شبی گیسو به صبح روی او ریخت دل من زین پریشانی فرو ریخت بسی گوهر مرا از روزن چشم به یاد لعل گوهرزای او ریخت شد از موج حوادث نقش بر آب دلم هربار نقش آرزو ریخت متاب ای آفتاب از جا که امشب صراحی خون در این بزم از گلو ریخت گل خوش رنگ و بویم چون گذر کرد به باغ از لاله و گل رنگ و بو ریخت گذشت از مردمی آن کس که از جهل به پای مردم دون آبرو ریخت ز تاب باده آن خورشیدوش دوش به رخسار چو مه اختر فرو ریخت چو وجدی مشفق از عشق غزالی در این زیبا غزل طرحی نیکو ریخت #شعرخوانی #مشفق_کاشانی @hafez_adabiyat

🔖چرا شعر حضرت رقیه(ع) را به من ندادی! 🏷خاطره شنیدنی و مشترک مرحوم حاج سیداحمد شمس و استاد محمدعلی مجاهدی 🏴انتشار به مناسبت درگذشت ناگهانی حاج سیداحمد #شمس در شب پنجم صفر ۱۴۴۶ شب شهادت بنت‌الحسین حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها ✅@madihesara

درست لحظه‌ی تاریک ناامید شدن رسید شام عزایش به صبح عید شدن تمام حسرت ماهیِ تنگ، دریا بود میان هیات امواج ناپدید شدن رسید و دید به صحرا که عشق می‌بارید که با حسین چه حاجت به بایزید شدن میان آن همه کوفیِ موسفید کسی رسیده بود به معنای روسفید شدن بهشت خنده به لب در بغل گرفت او را چه قدر فاصله کم بود تا بعید شدن و حر میانه‌ی میدان عشق ثابت کرد: در این هلاکت دنیا خوشا شهید شدن #شعرخوانی #سمانه_خلف_زاده @hafez_adabiyat

#بررسی_ادبیات_آیینی #میدان_فرهنگ #گفتگو_با_سمانه_خلف_زاده #قسمت_هفدهم @hafez_adabiyat

#شعرخوانی #استاد_حسین_اسرافیلی @hafez_adabiyat

در طی مسیر اربعین هم قدمیم ما زنده به شور کربلا دم به دمیم از راه نجف به کربلا در هر گام ما مستِ می ساقی صاحب کرمیم #علی_خسروی #اربعین @hafez_adabiyat

#بررسی_ادبیات_آیینی #میدان_فرهنگ #گفتگو_با_سمانه_خلف_زاده #قسمت_هجدهم @hafez_adabiyat

پروفسور زن فرانسوی کدام عَمود مسیر پیاده‌روی_اربعین دفن شده است؟ 🔻 هنگامی که به عَمود ۱۷۲ مسیر نجف به کربلا رسیدید، ما را از دعای خیر فراموش نکنید. برشی از سخنرانی حجت‌الاسلام‌راجی #امام_حسین #اربعین 🏴 @hoseiniye_ye_del

#بررسی_ادبیات_آیینی #میدان_فرهنگ #گفتگو_با_منصوره_محمدی_مزینان #قسمت_نوزدهم @hafez_adabiyat

ابر رحمت می‌نشیند بر سر دوش نسیم فصل باران است «بسم الله الرحمن الرحیم» ای عزایت خوش ترین بزمِ خداجویان سلام! ای که داری خانه‌ در اعماق جان های سلیم چشم هایم زادگاه ابرهای بی قرار دستهایت آسمان رحمت از عهد قدیم در هوای آسمانت باز هم پر میکشم سمت پرواز کبوتر های بامت یا کریم در مسیرت باز می‌گردند درهای نجات راه تو سیر الی الله و صراط المستقیم تا مسیر عطرت از سمت جهنم بگذرد می‌شود آنی جهنم صحن جنات النعیم صاحب جانهای عالم هستی و با این حساب هرچه جان پای تو بگذاریم کم می آوریم از غبار آستانت شعبه می‌سازد بهشت عالمی هستند زیر سایه ی مهرت مقیم #شعرخوانی #منصوره_محمدی_مزینان @hafez_adabiyat