شرح غزل ۳۲۰ #استاد_آهی #حافظ_خوانی_و_ادبیات @hafez_adabiyat

🌹☘🍃🌹☘🌹✨ ☘🍃✨🕊 🍃✨🕊 🌹🕊 ☘ ✨ غزل ۳۲۰   دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم نقشی به یاد خط تو بر آب می‌زدم ابروی یار در نظر و خرقه سوخته جامی به یاد گوشه محراب می‌زدم هر مرغ فکر کز سر شاخ سخن بجست بازش ز طره تو به مضراب می‌زدم روی نگار در نظرم جلوه می‌نمود وز دور بوسه بر رخ مهتاب می‌زدم چشمم به روی ساقی و گوشم به قول(بانگ) چنگ فالی به چشم و گوش در این باب می‌زدم نقش خیال روی تو تا وقت صبحدم بر کارگاه دیده بی‌خواب می‌زدم ساقی به صوت این غزلم کاسه می‌گرفت می‌گفتم این سرود و می ناب می‌زدم خوش بود وقت حافظ و (فالی به بخت نیک)فال مراد و کام(حال حافظ و فالی به کام بحث) بر نام عمر و دولت احباب می‌زدم #استاد_آهی #استاد_موسوی_گرمارودی #حافظ_خوانی @hafez_adabiyat 💫 ✨ ☘ 🌹🕊 🍃✨🕊 ☘🍃✨🕊 🌹☘🍃🌹☘🌹✨

شرح غزل ۳۲۰ حافظ❇️

#تفسیر_نیستان_در_مثنوی #استاد_دینانی @hafez_adabiyat

#در_مکتب_استاد_۲ #پرسش_پاسخ_ادبی #استاد_ضیاءالدین_سجادی @hafez_adabiyat

#هر_کسی_از_ظن_خود_شد_یار_من #استاد_دینانی @hafez_adabiyat

  الا ای خریدار مغز سخن دلت برگسل زین سرای کهن کجا چون من و چون تو بسیار دید نخواهد همی با کسی آرمید اگر شهریاری و گر پیشکار تو ناپایداری و او پایدار چه با رنج باشی چه با تاج و تخت ببایدت بستن به فرجام رخت اگر ز آهنی چرخ بگدازدت چو گشتی کهن نیز ننوازدت چو سرو دلارای گردد به خم خروشان شود نرگسان دژم همان چهرهٔ ارغوان زعفران سبک مردم شاد گردد گران اگر شهریاری و گر زیردست به جز خاک تیره نیابی نشست کجا آن بزرگان با تاج و تخت کجا آن سواران پیروزبخت کجا آن خردمند گندآوران کجا آن سرافراز و جنگی سران کجا آن گزیده نیاکان ما کجا آن دلیران و پاکان ما همه خاک دارند بالین و خشت خنک آنک جز تخم نیکی نکشت #حکیم_فردوسی #صدای_استاد_فریدون_جنیدی @hafez_adabiyat

🌹 سلام 🍃 صبحتون بخیر 🌹الهی 🍃عمرتون بلند 🌹ایمانتون راسخ 🍃لبتون خندون 🌹همراهتون دعای خیر 🍃روزگارتون پرمهر 🌹دل‌تون خوش و 🍃نـورانی به نور خدا 🌹 روزتون سرشار از بهترین ها #صبح_بخیر ┄┅┅❅🌸❅┅┅┄

#آتش_عشق_است_کاندر_نی_فتاد #مثنوی_معنوی #استاد_دینانی @hafez_adabiyat

#آواز #بیات_ترک #استاد_تاج_اصفهانی #شعر #آتش_اصفهانی @hafez_adabiyat

حکایت شمارهٔ ۲۱     مردم‌آزاری را حکایت کنند که سنگی بر سر صالحی زد. درویش را مجال انتقام نبود. سنگ را نگاه همی‌داشت تا زمانی که ملک را بر آن لشکری خشم آمد و در چاه کرد. درویش اندر آمد و سنگ در سرش کوفت. گفتا: تو کیستی و مرا این سنگ چرا زدی؟ گفت: من فلانم و این همان سنگ است که در فلان تاریخ بر سر من زدی. گفت: چندین روزگار کجا بودی؟ گفت: از جاهت اندیشه همی‌کردم، اکنون که در چاهت دیدم فرصت غنیمت دانستم. ناسزایی را که بینی بخت یار عاقلان تسلیم کردند اختیار چون نداری ناخن درنده تیز با ددان آن به که کم گیری ستیز هر که با پولاد بازو پنجه کرد ساعد مسکین خود را رنجه کرد باش تا دستش ببندد روزگار پس به کام دوستان مغزش بر آر #روایت #استاد_مهدی_امین_فروغی #سعدی_نامه @hafez_adabiyat

#بند_بگسل_باش_آزاد_ای_پسر #مثنوی_معنوی #استاد_دینانی @hafez_adabiyat