eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
937 دنبال‌کننده
31 عکس
6 ویدیو
79 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
دریاب آهم را الهی هر چه هستم خوب یا بد بنده ات هستم به رویم در نبستی مهربان شرمنده ات هستم کسی جز تو نمی داند سیامشق خطایم را گنه پیچیده در زنجير حيرت دست و پایم را کنون در آستانت رخ نهان در آستین دارم نگاهت را دریغ از من نمیداری یقین دارم به دیوار محبت تکیه دادم ، سایه بانم شو قرار این دل آشفته ی آتشفشانم شو به آغوشت پناه آورده ام دریاب آهم را زمین بگذار یارب کوله بار اشتباهم را همین اشک است و یارب یارب و آه شبانگاهی تو ستارالعیوبی من سر آپا جرم و کوتاهی الهي خوب می دانم به نفس خود ستم کردم (تجرأت بجهلی) ، شکوه ها از بیش و کم کردم مرام بندگی از یاد بردم خودسری کردم دلم سر مست دنیا چونکه شد عصیانگری کردم کنون باز آمدم در را به رویم باز وا کردی فراری بنده ات را مهربانانه صدا کردی صدا کردی بیا ای بنده ی من دوستت دارم ز اشک و آه و ناله هرچه آوردی خریدارم غم پنهانی ام را با تو می گویم خدای من دوای درد خود را از تو می جویم خدای من -  ۱۳۹۰
🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 ای غربت مجسم تاریخ یا علی دلبسته ی ولای توام مرتضی علی غیر از خدایی اش که نداده به کس تویی آئینه ی تمام نمای خدا علی چون اسم اعظم است ، گره باز می کند هر وقت بشکفد به لبم ذکر یا علی ساقی تویی و کوثر تو مهر فاطمه است شد جرعه نوش جام تو آب بقا علی تا از تو کسب نور کند در مدار چرخ خورشید با تو گفته سخن بارها علی خلقت به یمن مقدم تو آبرو گرفت ای دست شسته از همه ی ماسوا علی از مشرق نگاه تو خورشید می دمد مهتاب بر فروغ تو باشد گدا علی کعبه طواف دور مقام تو می کند دارد صفا به کوی تو سعی صفا علی مدیون ذوالفقار تو باشد حیات دین گل کرده در بهار تو باغ دعا علی با ناله های نیمه شبت همنواست چاه فهمیده طعم اشک تو را نخل ها علی اشک تو طعم غربت دیرینه می دهد دردی که غیر صبر ندارد دوا علی سوگند بر تو مادر گیتی سترون است تا آورد دوباره مثال تو را علی در کوچه ها سلام تو مانده است بی جواب دنیا نداشت با تو زمانی وفا علی بیچاره روزگار که نشناخت قدر تو فرق تو را شکافت به تیغ جفا علی وقتی گشود فرق تو آغوش پیش تیغ لبخند زد به روی تو خیر النسا علی یعنی ببین که بی تو بهشت است بی صفا پایان گرفت فرصت هجران بیا علی عین اللهی و چشم زمان بیقرار توست آیا شود کنی نظری سوی ما علی همچون "کمیل" هرکه شود پایبست تو با رمز و راز عشق شود آشنا علی ﮐﻤﯿﻞ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ
💠💠💠💠💠💠💠 مولای من سلام خدا هدیه محضرت گلبوسه ی ملايکة الله بر درت یا صادق الائمه که قران ناطقی عالم فدای آن نفس روح پرورت تا از تو کسب فیض کنند ای شکوه علم زانو زنند خیل ملک پای منبرت بر کرسی خطابه لبت چونکه باز شد باغ بهشت مصطفوی شد معطرت از تو گرفت درس بصیرت ابوبصیر صدها زراره کاتب و اندیشه گسترت سرچشمه ی زلال حقیقت کلام توست شد جرعه نوش ، علم و فضیلت ز کوثرت معراج توست علم و در آن سیر نور شد هفت آسمان عالم معنا مسخرت تنها جهاد ، عرصه ی شمشیر و تیغ نیست روز ازل جهاد سخن شد مقدّرت در دست تو کتاب خدا بود ذوالفقار فقه و اصول ، نیزه و شمشیر دیگرت مدیون توست مکتب شیعه الی الأبد در این جهاد ، لطف خدا بود یاورت دشمن که بست دست یداللهی تو را رد شد تمام خاطره ها از برابرت رفتی سرِ برهنه و پای پیاده لیک سیلی نخورد پیش تو در کوچه همسرت در طول عمر ، داغ فدک با دل تو بود می زد حدیث حادثه زخم مکررت باشد برای اهل ولا ، جلوه ی حضور در گوشه ی بقیع ، مزار مطهرت گاهی نگاه کن به دل بیقرار من دست «کمیل » دامن تو ، جان مادرت کمیل کاشانی
جان عاشق شده امروز گدای عرفه بر سر سفره ی پر فیض دعای عرفه میشود محرم اسرار محرم آن کس که شود بهره ور از لطف و صفای عرفه هرکه از اشک وضو گیرد و تطهیر کند دل او میشود آماده برای عرفه بهتر از این نفسی خرج مناجات شده است ? چه بخوانیم بگویید به جای عرفه لحظه ی ناب مناجات حسین زهرا دیدنی بود در آن حال و هوای عرفه عرفات است و منا شاهد این شیدایی خورده امضای ابالفضل به پای عرفه جبل الرحمه گواه است که در استغفار به یقین توبه پذیر است خدای عرفه جان به قربان غریبی که در آن شهر فریب پیکرش غرقه ی خون شد به منای عرفه ﮐﻤﯿﻞ کاشانی
یا ولی الله من که برایت غیر دردسر ندارم مثل بقیه چشم های تر ندارم تو دوستم داری ولی باور ندارم خیلی پریدن دوست دارم پر ندارم من از تو بردم آبرو هستم وبالت باید که پیش تو بمیرم از خجالت هر لحظه از یادم تو را بردم ضرر شد اشکی که خرج تو نشد خون جگر شد شبها برای تو نمردم تا سحر شد با معصیت افعال خوبم بی اثر شد من کاسب اشکم اگر چه خرده پایم یک مرتبه ای کاش به چشمت بیایم نگذاشته دنیا برای من حواسی از تو رسیده نعمت از من ناسپاسی تو بیشتر از من خودم را میشناسی شرمنده ام شرمنده از این آس و پاسی میدیدمت ای کاش در سن جوانی آقا کجایی کوفه ای یا جمکرانی؟ من که نشد باشم علیِ مهزیارت شیطان گرفته روح من را به اسارت نفسم شده آلوده و دیده خسارت بخشندگی تو به من داده جسارت تو رو میندازی برایم رو سیاهم من را جدا انداخت از تو اشتباهم حال قدیم و آن سحرهایش کجا رفت؟ افتاد از لب اسم تو حال دعا رفت خیلی دعای ندبه از من به قضا رفت هی قول دادم قول هایم زیر پا رفت اما فراموشم نشد سینه زن هستم گریان آن آقای بی پیراهن هستم گریان آن آقای بی یار و حبیبی که تکیه بر نی داد از فرط غریبی با چکمه برگرداند او را نانجیبی پیچید در گودال عطر دل فریبی آن مادری که پهلویش مسمار خورده فریاد زد ذبحش سه ساعت کار برده
هواى سامره مثل غروب پائيز است  سياهپوش عزا گشته و غم‏ انگيز است ز كوچه كوچه ی آن بوى درد مى‏ آيد صداى غربت يك مرد مرد مى‏ آيد ميان حجره غريبانه زار مى‏ گريد  و كودكى كه بر او بيقرار مى‏ گريد چه كودكى كه همه انبيا به قربانش  عزيز فاطمه در بر گرفته چون جانش شرار زهر و عطش در سكوت غوغا كرد  امام عسکرى آخر به ناله لب وا كرد : كه اى اميد دلم ، لحظه ی جدايى شد  براى ديدن زهرا دلم هوايى شد   چو مادرم به جوانى از اين جهان سيرم  زمان زمان فراق است و سخت دلگيرم ز تاب رفته دلم صبر و تاب مى‏ خواهم  ز دست كوچك تو جام آب مى‏ خواهم اگر چه از شرر زهر كينه جانش سوخت  غريب بود و ز غم قلب مهربانش سوخت ولى چو جدّ غريبش حسين ، تشنه نرفت  و در برابر خواهر به زير دشنه نرفت کمیل کاشانی
آی ای خسته دلان پنجره ها بگشایید چشم بر این شب پر مهر و صفا بگشایید عقده ها از دل افسرده هلا بگشایید لب به شعر و غزل و مدح و ثنا بگشایید و بخوانید : " مسیحا نفسی می آید که ز انفاس خوشش بوی کسی می آید " چون پرستو سوی سامره به پرواز شدم خیره بر روشنی این شب پر راز شدم از صفای قدم دوست سخن ساز شدم همنوا با نفس حافظ شیراز شدم "روز هجران و شب فرقت یار آخر شد زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد" شب دیدار شب شادی و شور است امشب غم درون دل ما زنده به گور است امشب فصل نوشیدن از جام حضور است امشب سامره جلوه ی رویایی طور است امشب "موسم عاشقی و کار به بنیاد آمد دلبر ماست که با حسن خدا داد آمد" طرقوا از نفس کون و مکان می شنوم بانگ تبریک ز حلقوم زمان می شنوم نغمه ی شادی از اهل جنان می شنوم "بوی بهبود ز اوضاع جهان می شنوم مژده ای دل که دگر باد صبا باز آمد هدهد خوش خبر از طرف سبا باز آمد" خبر آورد که امشب شب میلاد گل است نغمه سر کن شب میلاد فرحزاد گل است باور دشت و دمن جلوه گه یاد گل است دل حسرت زده ی مرغ چمن شاد گل است "ساقیا آمدن عید مبارک بادت و آن مواعید کردی نرود از یادت" "نفس باد صبا مک فشان خواهد شد عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد" شب قدری است که موعود عیان خواهد شد " او سلیمان زمان است که خاتم با اوست لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست" ز آسمان خیل ملک بهر خوش آمد آمد شهر سامره چو فردوس مخلد آمد به بشر ناب ترین هدیه ی سرمد آمد قائم و منتقم آل محمد آمد " نازنین تر ز قدش در چمن ناز نرست به از این هدیه ندادند به ما روز نخست" مهدی فاطمه ای آبروی اهل نیاز مهدی فاطمه ای ماه عرب مهر حجاز "بسته ام در خم گیسوی تو امید دراز  دل آزرده ی ما را به نسیمی بنواز شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست هستی آشفته ی گیسوی خم اندر خم توست" چکنم با غم هجران تو در این شب سرد سوختم در تب تنهایی و در شعله ی درد شاهد قصه ی من اشک من و این رخ زرد "مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد نیت خیر مگردان که مبارک فالی است حال هجران تو چه دانی که مشکل حالی است" عاشق روی تو شب تا به سحر بیدار است جام چشمان من از اشک غمت سرشار است گر نیایی به خدا کار دل من زار است "هر سر موی مرا با تو هزاران کار است  ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی" این به صحرای غم افتاده ز پا را مددی ﮐﻤﯿﻞ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ 🔹ابیات داخل گیومه از حافظ شیرازی وام گرفته شده است 🔹
نوزده شب مى گذشت از ماه نور ماه مهمان خدا بودن ، حضور ماه قرآن ، ماه شور و عشق و حال ماه آذين بستن روح از كمال آن شب امّا آسمان مرموز بود كهكشان در كهكشان مرموز بود ماه آن شب رنگى از اندوه داشت غصه‏اى سنگين تر از صد كوه داشت نبض هستى تند مى زد ، سرد بود آفرينش بسترى از درد بود كوفه آن شب با وفا بيگانه بود مثل يك زنجيرى ديوانه بود چشمها در خواب ، دور از همهمه يك نفر بيدار و غرق زمزمه او على آن حيدر مظلوم بود ميهمان دخترش كلثوم بود آسمان را ديد مى زد گاه گاه خيره مى شد بر نگاه سرد ماه در فضاى سينه اش دل مى طپيد گوئيا چشم انتظارى مى كشيد بيقرار لحظه موعود بود التهاب قلب او مشهود بود در نگاهش يك جهان احساس داشت چهره‏اى روشن چو برگ ياس داشت هر چه بود آن شب سحر از ره رسيد لحظه ناب ولى الله رسيد بست دور سر على دستار را شد مهيا لحظه ديدار را مست از ميناى اشراقىّ هو ربّنا يا ربّنا مى‏گفت او خواست بيرون آيد از خانه ولى چنگ زد در بر كمر بند على دسته ی مرغابيان بيقرار دور او حلقه زده پروانه وار بود يك دنيا سخن در كارشان موج مى زد خواهش از رفتارشان يا على اى معنى احسان مرو هان !بمان اى يار محرومان مرو بانگ عجّل مى زند تقدير تو كن در اين امر قضا تأخير ، تو گفت مولا : وقت پرواز آمده بعد عمرى عشق من باز آمده مى رسد بر گوشم آواى رحيل از گلوى پيك جانان ، جبرئيل تا حضور خود خدا مى خواندم يك صداى آشنا مى خواندم بر مشامم بوى محسن مى رسد ارجعى از كوى محسن مى رسد مى زند جوش شهادت خون من تنگ زهرا شد دل محزون من با وداع از دخترش كلثوم رفت سوى مسجد حيدر مظلوم رفت فتنه در آنسوى مسجد خواب بود در هجوم لحظه ها بيتاب بود در مقام دوست شيطان خفته بود زلف قُطّامه ى دلش آشفته بود گفتش : اى تقدير من بيدار شو وقت ديدار آمده ، هشيار شو تشنه شمشير تو بر خون من است مرتضى هم در هواى رفتن است مسجد كوفه حضور راز شد نافله در صبح عشق آغاز شد در سكوت و ذكر ، شمشير و فرود مهر و خون پيوست با هم در سجود سجده دوّم على سر بر نداشت طاقت برخاستن ديگر نداشت دامن محراب غرق لاله شد مسجد كوفه حريم ناله شد غرق در خون تا على از تاب رفت خون دل از ديده محراب رفت شد نماز عشق حيدر ناتمام ذكر سجده شد مبدل بر سلام فزتُ رب الكعبه گفت و پر فشاند خاك مقتل را به زخم سر فشاند لاله‏هاى باغ سبز فاطمه چون شنيدند از ملك اين زمزمه : اهل عالم شاه مردان كشته شد روح غيرت شير يزدان كشته شد كشته شد روح دعا مولا على واعليّاً واعليّاً واعلى آمدند از خانه بيرون با شتاب تا شوند آگه ز حال بوتراب مرتضى ناى سخن گفتن نداشت پاى حيدر طاقت رفتن نداشت سفره سبز دعا بر چيده شد در گليمى پيكرش پيچيده شد مرد شمشمير و دعا از هوش رفت سوى خانه پيكرش بر دوش رفت درب خانه چشم خود را باز كرد با عزيزانش سخن آغاز كرد كاى عزيزان گر چه در تاب و تبم بيقرار گريه‏هاى زينبم دخترم دلواپس حال من است چشم او بر در به دنبال من است خون بشوئيد از رخ گلگون من تا نبيند دختر محزون من مى‏روم با پاى خود تا خانه‏ام بر تسلاى دل ريحانه‏ام معنى اُمّ الكتابى يا على جلوه ی احساس نابى يا على بر درت دست توسل مى‏زنم از نجف تا كربلا پل مى‏زنم خواستى زينب نبيند خون تو زخم سر، پيشانى گلگون تو داشتى مولا هواى زينبت كاش بودى كربلاى زينبت قطعه قطعه پيكر خورشيد ديد بر فراز نى سر خورشيد ديد پرپر از جور خزان شد ياس او شد جدا از تن سر عباس او عصر عاشورا ميان قتلگاه... اى قلم!! بشكن ، خدا را آه آه کمیل کاشانی -۱۳۸۰
دریاب آهم را الهی هر چه هستم خوب یا بد بنده ات هستم به رویم در نبستی مهربان شرمنده ات هستم کسی جز تو نمی داند سیامشق خطایم را گنه پیچیده در زنجير حيرت دست و پایم را کنون در آستانت رخ نهان در آستین دارم نگاهت را دریغ از من نمیداری یقین دارم به دیوار محبت تکیه دادم ، سایه بانم شو قرار این دل آشفته ی آتشفشانم شو به آغوشت پناه آورده ام دریاب آهم را زمین بگذار یارب کوله بار اشتباهم را همین اشک است و یارب یارب و آه شبانگاهی تو ستارالعیوبی من سر آپا جرم و کوتاهی الهي خوب می دانم به نفس خود ستم کردم (تجرأت بجهلی) ، شکوه ها از بیش و کم کردم مرام بندگی از یاد بردم خودسری کردم دلم سر مست دنیا چونکه شد عصیانگری کردم کنون باز آمدم در را به رویم باز وا کردی فراری بنده ات را مهربانانه صدا کردی صدا کردی بیا ای بنده ی من دوستت دارم ز اشک و آه و ناله هرچه آوردی خریدارم غم پنهانی ام را با تو می گویم خدای من دوای درد خود را از تو می جویم خدای من -  ۱۳۹۰
🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 ای غربت مجسم تاریخ یا علی دلبسته ی ولای توام مرتضی علی غیر از خدایی اش که نداده به کس تویی آئینه ی تمام نمای خدا علی چون اسم اعظم است ، گره باز می کند هر وقت بشکفد به لبم ذکر یا علی ساقی تویی و کوثر تو مهر فاطمه است شد جرعه نوش جام تو آب بقا علی تا از تو کسب نور کند در مدار چرخ خورشید با تو گفته سخن بارها علی خلقت به یمن مقدم تو آبرو گرفت ای دست شسته از همه ی ماسوا علی از مشرق نگاه تو خورشید می دمد مهتاب بر فروغ تو باشد گدا علی کعبه طواف دور مقام تو می کند دارد صفا به کوی تو سعی صفا علی مدیون ذوالفقار تو باشد حیات دین گل کرده در بهار تو باغ دعا علی با ناله های نیمه شبت همنواست چاه فهمیده طعم اشک تو را نخل ها علی اشک تو طعم غربت دیرینه می دهد دردی که غیر صبر ندارد دوا علی سوگند بر تو مادر گیتی سترون است تا آورد دوباره مثال تو را علی در کوچه ها سلام تو مانده است بی جواب دنیا نداشت با تو زمانی وفا علی بیچاره روزگار که نشناخت قدر تو فرق تو را شکافت به تیغ جفا علی وقتی گشود فرق تو آغوش پیش تیغ لبخند زد به روی تو خیر النسا علی یعنی ببین که بی تو بهشت است بی صفا پایان گرفت فرصت هجران بیا علی عین اللهی و چشم زمان بیقرار توست آیا شود کنی نظری سوی ما علی همچون "کمیل" هرکه شود پایبست تو با رمز و راز عشق شود آشنا علی ﮐﻤﯿﻞ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ
💠💠💠💠💠💠💠 مولای من سلام خدا هدیه محضرت گلبوسه ی ملايکة الله بر درت یا صادق الائمه که قران ناطقی عالم فدای آن نفس روح پرورت تا از تو کسب فیض کنند ای شکوه علم زانو زنند خیل ملک پای منبرت بر کرسی خطابه لبت چونکه باز شد باغ بهشت مصطفوی شد معطرت از تو گرفت درس بصیرت ابوبصیر صدها زراره کاتب و اندیشه گسترت سرچشمه ی زلال حقیقت کلام توست شد جرعه نوش ، علم و فضیلت ز کوثرت معراج توست علم و در آن سیر نور شد هفت آسمان عالم معنا مسخرت تنها جهاد ، عرصه ی شمشیر و تیغ نیست روز ازل جهاد سخن شد مقدّرت در دست تو کتاب خدا بود ذوالفقار فقه و اصول ، نیزه و شمشیر دیگرت مدیون توست مکتب شیعه الی الأبد در این جهاد ، لطف خدا بود یاورت دشمن که بست دست یداللهی تو را رد شد تمام خاطره ها از برابرت رفتی سرِ برهنه و پای پیاده لیک سیلی نخورد پیش تو در کوچه همسرت در طول عمر ، داغ فدک با دل تو بود می زد حدیث حادثه زخم مکررت باشد برای اهل ولا ، جلوه ی حضور در گوشه ی بقیع ، مزار مطهرت گاهی نگاه کن به دل بیقرار من دست «کمیل » دامن تو ، جان مادرت کمیل کاشانی
جان عاشق شده امروز گدای عرفه بر سر سفره ی پر فیض دعای عرفه میشود محرم اسرار محرم آن کس که شود بهره ور از لطف و صفای عرفه هرکه از اشک وضو گیرد و تطهیر کند دل او میشود آماده برای عرفه بهتر از این نفسی خرج مناجات شده است ? چه بخوانیم بگویید به جای عرفه لحظه ی ناب مناجات حسین زهرا دیدنی بود در آن حال و هوای عرفه عرفات است و منا شاهد این شیدایی خورده امضای ابالفضل به پای عرفه جبل الرحمه گواه است که در استغفار به یقین توبه پذیر است خدای عرفه جان به قربان غریبی که در آن شهر فریب پیکرش غرقه ی خون شد به منای عرفه ﮐﻤﯿﻞ کاشانی