#حضرت_زهرا_شهادت #حضرت_زهرا_شام_غریبان #فاطمیه #غسل #تشییع  #دفن وقت غسلت به لبم آمده جانم، زهرا زخم های بدنت، برده امانم زهرا سرخ شد صورتِ آبی که چکید از بدنت چه سرت آمده بانوی جوانم، زهرا؟! تا سحر خیره به رویت شدم و آب شدم بد سرت خورده به دیوار، گمانم زهرا ذکر می گفتم و دستم به پرت خورد آرام بند آمد وسط ذکر، زبانم زهرا بازوی لاغرت اینقدر ورم کرده چرا؟! با که گویم من از این داغِ گرانم زهرا؟ آستین بین دهان کردم و فریاد زدم زخم مسمار، درآورد فغانم زهرا کاشف الکرب دلم، چوبه ی تابوتت را بر سر شانه گذارم؟ نتوانم زهرا پیش قبرت به روی خاک زمین می افتم می روی از بر من یار کمانم زهرا؟ پدرت آمده اما بدنت را آخر با چه رویی به پیمبر برسانم زهرا؟ خاک با دست خودم بر بدنت می ریزم حق بده که به لبم آمده جانم زهرا خوشی بعد تو را، فاتحه اش را خواندم تا ابد یاد غمت، فاتحه خوانم زهرا #محمدجواد_شیرازی

#حضرت_زهرا_شهادت #حضرت_زهرا_شام_غریبان #فاطمیه #غسل #دفن پای تن مجروح زهرا با سر افتاد از دست این غم خون ز چشمان تر افتاد در زیر بار این مصیبت کوه خم شد تدفین مظلومه به دوش حیدر افتاد می شست جای بوسه های مصطفی را بند کفن تا بسته شد پیغمبر افتاد درهم شده اوضاع و احوال عوالم وقتی که حورا بین دیوار و در افتاد  فضه شهادت می دهد در این نود روز هر جا زمین افتاد مادر دختر افتاد این روزهای آخری از شدت درد خیلی غریبانه میان بستر افتاد تا آسمانها صوت الرحمن او رفت روی زمین آیه به آیه کوثر افتاد او بار شیشه داشت و میزد مغیره قنفذ رسید از راه و شیشه آخر افتاد شانه به شانه با اجل همراه می شد سایه به سایه مرگ با زهرا در افتاد از جنگ برگشته علی یا از سر قبر پشت سر تابوت مرد خیبر افتاد #ابراهیم_میرزائی

#حضرت_زهرا_شهادت #حضرت_زهرا_شام_غریبان #دفن_شبانه #فاطمیه من با دم تیغم شهادت آفریدم در فتح خیبر قلب مرحب را دریدم چون کوه بنشستم به‌روی سینه‌ی عَمرو مردانه آن خصم خدا را سر بریدم یک‌روز در جنگ اُحد خوردم نود زخم دریای لشگر را به خاک و خون کشیدم یک‌لحظه زانویم نلرزید و به گوشم خود لافتی الاّ علی از حق شنیدم یک‌دم نیاوردم ز محنت خم به ابرو یک‌عمر در کام بلاها آرمیدم با آن‌همه وقتی که زهرایم زمین خورد جان‌دادن خود را به چشم خویش دیدم آن شب زمین خوردم که دور از چشم مردم دنبال تابوت عزیز خود دویدم با آنکه هم‌چون آسمان بودم مقاوم مثل هلال از غصّه‌ی ماهم خمیدم یا فاطمه! شرمنده‌ام از این‌که امشب با دست خود خشت لحد بهر تو چیدم «میثم» گنهکار است امّا شاعر ماست یا رب ببخش او را به زهرای شهیدم #غلامرضا_سازگار

#حضرت_زهرا_شهادت #حضرت_زهرا_شام_غریبان #فاطمیه #دفن آن شب که دفن کرد علی بی صدا تو را خون گريه كرد چشم خدا در عزا تو را در گوش چاه، گوهر نجوا نمي‌شكست اي آشيانِ درد، علي داشت تا تو را اي مادرِ پدر، غمش از دست برده بود همراه خود نداشت اگر مصطفي تو را زين درد سوختيم كه اي زُهره ی منير كتمان كند به خلوت شب، مرتضي تو را ناموسِ دردهاي علي بودي و چو اشك پيدا نخواست غيرتِ شير خدا تو را دفن شبانه ی تو كه با خواهش تو بود فرياد روشني‌ است ز چندين جفا تو را تا كفرِ غاصبان خلافت عَلَم شود راهي نبود بهتر از اين، مرحبا تو را! يك عمر در گلوي تو بغض، استخوان شكست در سايه داشت گرچه علي چون هما تو را دزديد ناله‌هاي تو را اشكِ سرخ‌روي از بس كه سرمه ريخت به شيون، حيا تو را اي مهربان، كنيزك غم تا تو را شناخت دامن رها نكرد به رسم وفا تو را خم كرد اي يگانه سپيدارِ باغِ وحي اين هيجده بهارِ پر از ماجرا، تو را تحريف دين، فراق پدر، غربتِ علي انداخت اين سه دردِ مجسّم ز پا تو را نامت نهاد فاطمه ، كان فاطرِ غيور مي‌خواست از تمامي عالم، جدا تو را در شطّ اشك، روح تو هر چند غوطه خورد رفع عطش نكرد، فراتِ دعا تو را دادند در بهاي فدك آخر اي دريغ گلخانه‌اي به گستره ی كربلا تو را گلخانه ی مزار تو را عاشقي نيافت اي جان عاشقان حسيني فدا تو را پهلو شكسته‌اي و علي با فرشتگان با گريه مي‌برند به دارالشفا تو را دارالشفاي درد جهان، خانه ی علي ا‌ست زين خانه مي‌برند ندانم كجا تو را؟! غافل مشو «فريد» از اين مژده ی زلال كاين حال هديه‌اي‌ است ز خيرالنسا تو را #قادر_طهماسبی #فرید

#حضرت_زهرا_شهادت #امام_زمان_فاطمیه شمع شب های تار می آید خبر آمد که یار می آید مجلس مادر است و آقامان از کنار مزار می آید مادر از دست داده ها! امروز گریه کردن به کار می آید از همان خانه ای که میسوزد مهدی داغدار می آید نزنی حرفی از در و دیوار چون به قلبش فشار می آید فضه دیده چطور در این باغ روی گل، پای خار می آید زینب از درد مادرش جان داد دختر اینگونه بار می آید من بمیرم که هرچه چادر را ... می تکاند ... غبار می آید کم کم امروز مرتضی دیگر با فراقش کنار می آید گفت ای بازوی کبود شده : وارث ذوالفقار می آید #رضا_دین_پرور

#حضرت_زهرا_شام_غریبان #فاطمیه #غسل #بعد_شهادت علی پس از تو بدان شمعِ شعله‌ور ماند که بیشتر سوزد هرچه دیرتر ماند همین نه من دهم از آب دیده غسلْ تو را که چشمِ سرخِ کفن در غمِ تو تر ماند شده‌است آه تو و شعله‌های در، خاموش دل من است که پیوسته شعله‌ور ماند برفت جانم و من ماندم، ای عجب، چه کسی شنیده‌اید که سی سال محتضر ماند؟! «ز بس فتــاده به هـــر گوشه پـاره‌های دلم» «فضـــای دهـــر به دکـّان شیشـــه‌گر ماند» به دست خویش سپردم تو را به خاک و هنوز به یاد تو همه شب دیده‌ام به در ماند مدد ز آه گرفت از گلو برآید جان ولی میان ره از ضعف باز درماند صبا به تربت او ناله‌های من برسان بشرط آنکه مرا ناله تا سحر ماند ----------------------------------- پ ن: ۱. بیت اقتباسی از طالب آملی است. ۲. باد صبا هنگام سحر می‌وزد. #رحیق

#حضرت_زهرا_شهادت #فاطمیه این آخری ها بیشتر حرف تو غم بود گفتم بمانی پیش من،حرف دلم بود خوشبخت بودم درکنارت..حیف رفتی رفتی ولی زهرای من،نه سال کم بود - #آرمان_صائمی

#حضرت_زهرا_شهادت #فاطمیه #بعد_شهادت #غسل زهرا که رفت کار علی اشک و آه شد زهرا که رفت زندگی من تباه شد او یک تنه براي علی یک سپاه بود بار سفر که بست ، علی بی سپاه شد یک تن میان کوچه به دادش نمی رسید در کوچه ها پناه علی ، بی پناه شد طوري زدند فاطمه می زد نَفَس نَفَس طوري زدند که فاطمه ي من سیاه شد کی می رود ز یاد علی راه رفتنش ؟ زینب براي مادر خود تکیه گاه شد می گفت فاطمه : که علی روز یا شب است ؟ محروم ، محرَمِ علی از یک نگاه شد با او چه کرده اند که چشمش ز دست رفت ؟ ماندم که در خسوف چرا قرص ماه شد او یک دو روز آخر خود پلک هم نَزَد حتّی اشاره اش به علی ، گاه گاه شد من بودم و به پهلوی زهرا لگد زدند خانه براي صاحب خود قتلگاه شد بر روي سنگ غسل بجز پیرهن نبود زهرا رشیده بود ، سبک تر ز آه شد غربت براي غربت من گریه می کند امید من که رفت ، امیدم به چاه شد #سیدمحسن_حسینی

#حضرت_زهرا_شهادت #فاطمیه #بعد_شهادت #غسل شرر زده‌است به‌جان،کوچت از وطن مادر! خزان رسیده پس از تو در این چمن مادر! تو رفته‌ای و پدر در هجوم تنهایی شده است بعد تو با چاه هم‌سخن مادر! زمان غسل تو فریاد زد سکوتِ علی که هیچ چیز نمانده از این بدن... مادر! حسین و زینب‌وکلثوم و من که می‌مردیم نمی‌رسید اگر دستت از کفن مادر! به هیچ‌کس من از آن حادثه نخواهم گفت که مانده راز تو در سینهٔ حسن مادر! حسین‌گفت شبی دیده‌است، من در خواب که داد می‌زدم ای بی‌حیا! نزن... مادر! چه ضربه‌ای که‌تو را نقش‌خاک کرد آن روز هنوز مانده صدایش به گوش من مادر #محمدعلی_بیابانی

شب شهادت حضرت صدیقه طاهره(س) امشب جدا شد سوره ی کوثر ز قرآن هستی و عالم گشته اند در آه و افغان امشب تمام عالمین گرمِ دعایند بر پهلوی بشکسته خواهان شفایند تنها نه پهلویش ز ضربِ در شکسته در بین آتش، پیکرش در خون نشسته بانوی تقوی و عفاف، عزم سفر کرد گوئی که شمس امشب وداعی با قمر کرد زهرا که مادر بر همه پیغمبران است امشب میانِ بسترِ غم نیمه جان است زهرا که باشد بر همه باب نجاتی گوید به بستر، هرزمان "عجل وفاتی" درها تمامی بسته بر مردی غریب است ذکر لب آلاله ها " امّن یجیب" است بال و پرِ بشکسته بهبودی ندارد امّن یجیبِ شیعیان سودی ندارد گوید حلالم کن دمِ آخر علی جان !! بنما دعا تا که به لب هایم رسد جان شرمنده ات هستم که دستانت ببستند اما چه سازم؟! پهلوی من هم شکستند غسل و کفن بنما علی جانم شبانه تا که نبینی جای ضربِ تازیانه در این دمِ آخر اگر در شور و شینم گریان بیادِ کام عطشان حسینم دیدم که هنگام ولادت بود گریان گفتا به هرلحظه" انالعطشان عطشان" ای زینبم بر تو سپارم نورِ عینم هرشب رسان آبی تو بر کام حسینم ای زینبم تا کربلا همراه او باش بهر حسینم همچنان یاری نکو باش تسکین بده آنجا تو قلبِ مضطرش را در ظهر عاشورا ببوس آن حنجرش را از بهر طفلانم به هرجا یاوری کن هم یاوری هم خواهری هم مادری کن # مهدی فراهانی

بسم الله الرحمن الرحیم #فاطمیه بعد از شهادت برای گریه علی  بی تو کم بهانه ندارد ولی به غیرِ همین هق‌هقِ شبانه ندارد درِ شکسته ، دو دستان بسته ، کوچه‌ای باریک برای گریه علی بی تو کم بهانه ندارد مرا که روز  سکوتِ یتیم‌های تو کُشته‌است به خانه‌ای که دری بین آستانه ندارد خدا کند نرسد صبح   برنخیزم از خاکت کجا رَوَم که علی بی تو آشیانه ندارد هرآنکه دید مرا نیمه شب دراینجا گفت : که این غریبه هرآنکس که هست خانه ندارد به زینب تو فقط سرسلامتی حَسنت گفت مدینه بعدِ تو یک مجلسِ زنانه ندارد نخواستی که بیافتد زمین علی ، چه بد اُفتاد شبیه روضه‌ی تو روضه‌ای زمانه ندارد : رسید طعنه‌ی قنفذ به کودکانِ غریبم چنان زدم که پس از این توانِ شانه ندارد کسی نگفت مغیره بزن! ولی به علی زن زنی که خورده زمین ضربِ تاریانه ندارد (حسن لطفی۴۰۱/۰۹/۲۷)

بسم‌الله الرحمن الرحیم #فاطمیه از زبان حضرت علی علیه السلام _بعد از شهادت حضرت زهرا سلام الله دارم عذاب می کشم و آب می‌کشم با چاه آه از دلِ بی‌تاب می‌کشم اُفتاده عکسِ ماه در این چاه و عکسِ من دارم خجالت از رُخِ مهتاب می‌کشم کِی در کنارِ خاکِ تو من خاک می‌شوم کِی رَختِ خویش از دلِ سیلاب می‌کشم سلمانِ پیر زیرِ بغلهایِ من گرفت خود را به رویِ شانه‌یِ اصحاب می‌کشم عکس تو مانده است به دیوارِ خانه‌ام دستی که بسته شد رویِ این قاب می‌کشم من هرچه می‌کشم همه از دستِ قنفذ است داد از مغیره از غم خوناب می‌کشم من هرچه از تو مانده در این بقچه‌ی غریب دارم به چشم خسته‌ی بی خواب می‌کشم دارم لباسِ سوخته را جمع می‌کنم این میخ این در  همه را آب می‌کشم (حسن لطفی)