#زمینه
بند اول
می نابم علیه _ بی تابم علیه
آب و نونم رو میده _ اربابم علیه
اگه بنده ی خدام _ چون عینه علیه
دنیا بی ارزش تر از _ نعلینه علیه
اسطوره ی ادب علی
شاهنشاه عرب علی
شیره وقته غضب علی
جانم علی
تیغش ضرب المثل علی
شیرین تر از عسل علی
صل الله علی العلی
جانم علی
ای آیه ی قرآنم _ ای جانم علی جانم
بند دوم
رو زبونم علیه _ قانونم علیه
اونکه آخر میکنه _ دیوونم علیه
آب و گلم علیه _ حاصلم علیه
می کشه آخر من و _ قاتلم علیه
استاد جبرییل علی
ساقی سلسبیل علی
یا مولا اَدّخیل علی
جانم علی
جون میگیریم با یاعلی
آیینه ی خدا علی
لا خالقُ الا علی
جانم علی
ای آیه ی قرآن _ ای جانم علی جانم
بند سوم
تاب وتبم علیه _ رو لبم علیه
توو قنوت هر نماز _ یا ربم علیه
نفس من علیه _ جان و تن علیه
تلاطم قلب هر _ سینه زن علیه
ساقی کوثره علی
جان پیغمبره علی
استاد منبره علی
جانم علی
مرز کفر و خدا علی
معراج مصطفی علی
حقاً حقا مولا علی
جانم علی
ای آیه ی قرآنم _ ای جانم علی جانم
شعر و سبک #على_كاوند
۲۷ فروردین ۱۴۰۲
۲۷ فروردین ۱۴۰۲
با مدد از لسان الغیب
عاشقان ماه مناجات و دعا آخر شد
ماه مهمانی حق ، ماه عطا آخر شد
می رود نهر به نهر آب بقا برخیزید
ماه نوشیدن این آب بقا آخر شد
گرچه غفران الهی همه دم هست ولی
ماه بخشندگی جرم و خطا آخر شد
ماه پر فیض صیام آمده پایان یاران
کرم و لطف خداوند کجا آخر شد
در تقرب به خدا بود دل ما افسوس
ماه شبهای دل انگیز خدا آخر شد
ماه شبهای مناجات و عبادات گذشت
ماه شبهای پر از شور و نوا آخر شد
آخرین بار " ابو حمزه " بخوانید امشب
مجلس شورِ دعاهای شما آخر شد
روزی از عرش فراخوان عبادت دادند
آمد از عرش دگر باره ندا ، آخر شد
رفت ماه رمضان ، ماه بهار دل ها
فصلی از تابش انوار صفا آخر شد
عید فطر آمد و آورد پیامی ما را
کس نپرسد سحر عشق چرا آخر شد
کربلا چهره ای از آینه بر خاک نشست
گوئیا عمر همه آینه ها آخر شد
تا که سرها به سر نیزه بر آمد گفتند
عمر گلها همه در کرب و بلا آخر شد
بغض فریاد مرا "یاسر" دل خسته نوشت
آه ای عالمیان عهد و وفا آخر شد
. . . . . . .
محمود تاری «یاسر»
۲۸ فروردین ۱۴۰۲
نیایش آخر ماه خدا
امتحان بندگی
یارب بیا نیایش ما را قبو ل کن
از بنده ی حقیر تو مولا قبو ل کن
سی روز درحضور تو ماسجده کرده ایم
این سجده های ناقص مارا قبو ل کن
گر میهمان خوب برایت نبوده ایم
عرض ارادت ا ز همه ما قبو ل کن
یک ماه میهمان تو بودیم ای کریم
مارا تو سائلان همین جا قبو ل کن
درامتحان بندگیت سرشکسته ایم
من اعتراف می کنم ، امّا قبو ل کن
مهمانیت تمام شدوسفره جمع شد
مارا هنوز تشنه ی دریا قبو ل کن
شب های قدر ذکر علیٍ علیّ ما
پیچید درعوالم بالا، قبو ل کن
ما که نماز و روزه ی خوبی نداشتیم
امّا به جان حضرت زهرا قبو ل کن
با اشک شرم خویش«وفایی»نوشت وگفت
یک شاخه گل به رسم هدایا قبو ل کن
#سید_هاشم_وفایی
۲۸ فروردین ۱۴۰۲
.
#مناجات
#وداع_با_ماه_رمضان
لطف حق تا به ابد ، شامل احوال من است
کرمش فخر و مباهات به امثال من است
روزهای رمضان رو به تمامی است ، ولی...
روضه ی شاه کرم روزی یک سال من است
روزه و حال مناجات که خوب است ، ولی...
روضه ی خون خدا افضل اعمال من است
پدرم گفت ، بگویم : همه جا ذکر حسین
نام ارباب ، کلید همه افعال من است
بعد یک ماه غم و گریه ی بر تشنگی اش
دیدن کرب و بلا مقصد آمال من است
شکر دارد بخدا ، فاطمه در روز جزا
مادرانه وسط معرکه دنبال من است
مادرش گفت: "بنی" وسط کرب و بلا
قتلگاه پسرم نیست ، که گودال من است
عصر آن روز دهم خواهرش آواره شد و...
گفت با گریه : که این گوهر پامال من است
شاعر: #پوریا_باقری
.
۲۸ فروردین ۱۴۰۲
افسوس که این فرصت کوتاه گذشت
عمر آمد از آن راه و از این راه گذشت
یاد شب قدر و چشمۀ فیض بهخیر
تا چشم به هم زدیم این ماه گذشت
📝 #محمدجواد_غفورزاده شفق
۲۸ فروردین ۱۴۰۲
#امیرالمومنین
#تبری
بر منکران حیدر کرار لعنت
بر هر که با مولا ندارد کار لعنت
بر هر کسی که با فلانی و فلانی
در طول این تاریخ گشته یار لعنت
بر هر که با قتل و دروغ و زور و تزویر
شد جانشین احمد مختار لعنت
بر آن مسلمان که نباشد با دل و جان
از دشمنان مرتضی بیزار لعنت
تا که خدا باشد خدا بر هر که دارد
با شیعه حیدر سر ِ آزار لعنت
ما بچه های حضرت دلدل سواریم
چشم انتظار انتقام دوالفقاریم
#محمد_حسین_رحیمیان
۲۹ فروردین ۱۴۰۲
#وداع_با_ماه_مبارک_رمضان
وقت جدایی من و ماه صیام شد
یعنی غروب طلعت این بار عام شد
دارد بساط ماه خدا جمع می شود
آه درون سینه ی ما مستدام شد
توشه برای روز جزا برنداشتم!
فرصت گذشت و خوشه ی عمرم تمام شد
یادش به خیر ... سوز مناجات نیمه شب
وقتی که با خدا دل ما هم کلام شد
یادش به خیر ... لحظه ی افطار ... تشنگی
نام حسین گفتن ما التزام شد
دست ادب به سینه نهادم به سوی او
اشکم روان و ذکر لبم اَلسَّلام شد
وای از دمی که خنده ی کوفی جماعتان
بر زخم بی شمار تنش التیام شد
هر کس به نوبه ی خودش از او بها گرفت
وقتی میان قتلگهش ازدحام شد
محمد فردوسی
۲۹ فروردین ۱۴۰۲
#وداع_با_ماه_مبارک_رمضان
چشم های به در خداحافظ
لحظات سحر خداحافظ
روزهای مقدس رمضان
لحظات غریب تا به اذان
حال و احوال قبل افطاری
قدرهای بلند بیداری
چه قدر مانده است تا ساحل
رمضان رفت ای دل غافل
رمضان رفت کوله بارت چیست؟
نکند جز گناه در آن نیست؟
شب بیست و نهم بخوان و بسوز
به خودت آمدی در این سی روز؟
کاری اصلا برای دل کردی؟
باید امشب به خویش برگردی
روزها را مرور کن آری
حاصلت چیست از چه بیزاری؟
از گناه و دروغ و صد رنگی؟
ای بمیری که مایهء ننگی
ای بمیری من دروغ و ریا
شب آخر شده به خویش بیا
دست بردار از دغل بازی
به چه چیزت هنوز می نازی؟
به گناهان بیشتر ز حدت؟
به فریب و به کارهای بدت؟
راه را اشتباه برگشتی
باز هم با گناه برگشتی
داشتی سوی دوست میرفتی
آه با یک نگاه برگشتی
نفس، بیچاره کرده ست تو را
شب آخر شده به خویش بیا
راه باز است تو نمی بینی
میوه ی بغض را نمی چینی
خویشتن را بشوی پس با اشک
دست بر دامن توام یا اشک
اشک تنها چراغ این راه است
از مسیر درست آگاه است
دست خود را بده به دست چراغ
تا کبوتر شود دوباره کلاغ
تا پر و بال در حرم بزند
توی باب الرضا قدم بزند
شب بیست و نهم چه مایوسی
تو که مثل کبوتر طوسی
گاه در پشت پنجره فولاد
گاه در کنج صحن گوهرشاد
دل تو سنگ مرمر حرم است
تا به اذن دخول یک قدم است
السلام علیک که دلتنگم
ای بمیرم که مایه ی ننگم
ای بمیرم که زائرت نشدم
بیست و نه روز شاعرت نشدم
به من خسته هم نگاهی کن
دل من را دوباره راهی کن
مهدی رحیمی
۲۹ فروردین ۱۴۰۲
#امیرالمومنین_مدح
دلم گرفته بهانه سلام شاه نجف
كه قبله گاه دلم گشته بارگاه نجف
تمام صحن علی بوی فاطمه دارد
شميم سيب بيايد ميان راه نجف
صفای هر سحرش ، گريه بر غم زهراست
به گوش ميرسد آرام سوز و آه نجف
قدم زده دل شب در ميان نخلستان
امان ز كوفه و خون آبه های چاه نجف
قرار ما همه باب الرضا همان جايی
كه سوی شاه خراسان بُوَد نگاه نجف
قسم به نم نم اشكم پس از اذان صبح
چقدر بوی حسين ميدهد پگاه نجف
#قاسم_نعمتی
۲۹ فروردین ۱۴۰۲
شیعیان مرتضی تحت لوای زینب است
لذّت بزم حسینی از صفای زینب است
حُرمت بزم عزا واجب بُوَد برعاشقان
مجلس ماتم همانا کربلای زینب است
من غلامِ خانه زادِ اهلبیت حیدرم
در دلم عشق علے در سر هوای زینب است
عمّهٔ سادات عالَم، عالِمه، دریای صبر
بوسهٔ هفت آسمان بر خاکِ پایِ زینب است
مرتضی مست از وفا و غیرت عبّاس بود
حضرت عبّاس هم مستِ وفای زینب است
دست بر سینه همیشه احترامش مینمود
این نشان اجر و قُرب پُربهای زینب است
مےنویسم جملهای از قول عبّاس علی
شمّهای از ارزشِ بـےانتهای زینب است
بوسه بردستان زینب زد ابالفضل و بگفت
مادرم، ایلم، تبارم، جانفدای زینب است
دردمندان و مریضان جهان را مژده باد
چارهٔ درد شما دارالشّفای زینب است
هرکه مےپرسد نشانی(فیضیا) فورا بگو
دفتر دارالشّفا بزم عزای زینب است
#رحیم_فیضی_اردبیلی
۲۹ فروردین ۱۴۰۲
#امام_زمان_مناجات
روشنى بخشِ شب تار نيامد چه كنم
رفت عمر من و دلدار نيامد چه كنم
قلب من مخزن الأسرار فراقش باشد
حضرت ِمطلع الأنوار نيامد چه كنم
"عجل الله تعالى فرجه" مى خوانم
حجتِ مطلقِ دادار نيامد چه كنم
شور اين سينه ى شيدا به كجا خيمه زده؟
نور اين ديده ى خونبار نيامد چه كنم
درد بى صاحبى و غصه ى بى مولايى
واى از اين دو خبر از يار نيامد چه كنم!
هجر او بند شد و پاى سلوكم را بست
چاره ى عبد گرفتار نيامد چه كنم
با كلاف دلم عمريست پى اش مى گردم
يوسف من سر بازار نيامد چه كنم
من ز هجران رخش اشك فشاندم هر شب
گريه ام نيز كه به كار نيامد چه كنم!
آن غلامم كه شدم چشم به راهش اما
شهريارم كه به دربار نيامد چه كنم
ذوالفقار علوى منتظرِ خون خواهى است
وارث حيدر كرار نيامد چه كنم
آتش درد كشد شعله و مادر گويد:
مرهم داغى مسمار نيامد چه كنم
روضه كرب و بلا شعر مرا جمع كند
گفت زينب كه علمدار نيامد چه كنم
#محمد_حسين_مهدى_پناه
۲۹ فروردین ۱۴۰۲